-
Merhaba, ben Tony
-
ve bu "Every Frame a Painting"den kısa bir bölüm.
-
Belki siz anlarsınız.
-
Bazan bir sahneyi izlediğimde inanılmaz sıkılıyorum
-
çünkü sahnelenen şey biricik olması gerekirken
-
şundan ibaret oluyor:
-
Standart örtü plan.
-
Kimse kıpırdamıyor,
-
herkese yapım çekim yapılıyor
-
ve biz burada beş dakika boyunca
-
ileri ve geri kesmelerle sıkışıp kalıyoruz.
-
-"Bugünün çoğu filmi birbirlerinin aynısı gibi.
-
Bu tür filmler için
-
konuşan insanların fotoğrafları diyorum.
-
Ve sinemanın sanatına dair
-
herhangi bir alakaları yoktur."
-
Öyleyse buyrun size
-
Akira Kurosawa'dan alternatif bir yöntem:
-
Standart örtü çekimin yerine
-
sahneyi basit geometrik şekillerle kurmak.
-
Bu sahne "Ahmaklar Barış İçinde Uyuyor"dan
-
ve sahne iki şeye odaklananıyor:
-
Kareler ve üçgenler.
-
İşte, Nishi çantayı Shirai'ye uzatıyor
-
ve tekrar yerine oturdu mu
-
basit bir üçgen yakalıyoruz:
-
İki çift göz ve çalıntı paralı çanta.
-
Kurosawa'nın sahneyi tepkiler arasında kesmediğine dikkat edin.
-
Bunun yerine bizim gözlerimiz doğal olarak birinin yüzüne bakıyor,
-
sonra ötekininkine.
-
Shirai'nin korkusu çoğaldıkça üçgen genişliyor.
-
İzlerken onun üzerine düşünmesek bile
-
kapının arka plandaki konumunu nasıl da koruduğuna dikkat edin
-
bizi bir şeye hazırlar gibi...
-
Moriyama belirdiğinde
-
kamera Shirai'yı bir üçgene hapsetmek için tekrar konum alıyor.
-
-"Ne yapıyorsun?"
-
Ve daha kısa olan çekildi mi
-
biz de bu harika kompozisyonu yakalıyoruz:
-
üç adam, üç çift göz.
-
-"Onu ne diye açmıyorsun?"
-
Sözlü drama ayaktaki iki adam arasında yaşandığında bile
-
merkeze yakın olan yüz Nishi'ninki oluyor
-
çünkü onun tepkilerini görmemiz
-
ve soğukkanlılığını yitirmediğinden emin olmamız gerek.
-
-"Ver de bir bakayım."
-
Kurosawa üçgeni bir el ile
-
sonra da bir ifşayla yıkıyor.
-
Sadece gözlerinin hareketiyle bile
-
nasıl da Nishi'ye dikkat kesildiğimize dikkat edin.
-
Ve üçgen kurnazca değişti. Soldaki iki adam
-
çok daha yakına getirildi
-
sağdaki adam ilgisini paraya yöneltirken.
-
-"En ufak...
-
bir fikrim yok."
-
-"Benimle geleceksin!"
-
Son bir kez olsun af dileğine şahit oluyoruz
-
ama işe yaramıyor.
-
Shirai yarım saniyeliğine tereddüte düşüyor
-
ve sahne bitiyor
-
tıpkı başladığı gibi,
-
bir sonraki hamlesini tasarlayan
-
yalnız başına bir insanla.
-
Hiçbir söz söylemezken bile
-
Toshiro Mifune
-
tavır ve gözleriyle bu sahnenin asıl sahibi.
-
Ve Kurosawa,
-
sahnesini böyle üçgenler ile karelerle sergileyerek
-
gözlerimize, odaklanacağı birden başka konumu
-
ve hikayenin tamamını
-
iki buçuk dakikada veriyor.
-
Bunun geometrik bir güzelliği bile var:
-
Bir kişi
-
sonra iki
-
ve sonra üç,
-
iki,
-
bir.
-
Bu görsel hikaye anlatıcılığının bir başyapıtı.
-
Eğer bu yorumlamayı sevdiyseniz,
-
Kurosawa'nın başka eserlerinde de deneyin.
-
Her filmi için
-
sade, basit, görsel yöntemler bulmuştur
-
hikayeyi anlatmak için.
-
"Yedi Samuray"da dairelere ve yedişerli gruplara,
-
"Yojimbo"da yatay ve dikey çizgilere
-
ve "Gizli Kale"de üçgenlere
-
ve daha fazla üçgene sahip.
-
Öyleyse, bir dahaki
-
birden fazla kişinin yer aldığı bir sahneyi ele alışınızda
-
sadece tekdüze yakın planlar çekmeyin.
-
Yaratıcı olun
-
ve ne tür şekiller yapabildiğinize bakın.
