We moeten praten over een ongerechtigheid
-
0:01 - 0:04Dit is een buitengewone eer voor me.
-
0:04 - 0:06Ik breng de meeste tijd door
-
0:06 - 0:08in gevangenissen en dodencellen.
-
0:08 - 0:11Ik beweeg me doorgaans
in zeer arme gemeenschappen -
0:11 - 0:15in ghetto's en op plekken
waar veel hopeloosheid heerst. -
0:15 - 0:16Hier bij TED te zijn,
-
0:16 - 0:18en het zien en horen van alle stimulans
-
0:18 - 0:20heeft me veel energie gegeven.
-
0:20 - 0:23Een van de dingen die
in deze korte tijd bij me daagden -
0:23 - 0:26is dat TED een identiteit heeft.
-
0:26 - 0:28Je kan hier dingen zeggen
-
0:28 - 0:30die invloed hebben in de hele wereld.
-
0:30 - 0:32En soms, wanneer het via TED komt,
-
0:32 - 0:34heeft het betekenis en kracht
-
0:34 - 0:37die het ontbeert, als het van elders komt.
-
0:37 - 0:40Ik zeg dit omdat ik denk
dat identiteit erg belangrijk is. -
0:41 - 0:43We hebben enkele
fantastische presentaties gezien. -
0:43 - 0:45Wat we volgens mij leerden,
-
0:45 - 0:48is dat je woorden als leraar
betekenisvol kunnen zijn, -
0:48 - 0:50maar als leraar met compassie
-
0:50 - 0:52kunnen ze extra betekenis hebben.
-
0:52 - 0:53Als arts kun je goede dingen doen,
-
0:53 - 0:56maar als je je hart erin legt,
kun je nog andere dingen doen. -
0:56 - 0:59Dus wil ik het hebben
over de kracht van identiteit. -
1:00 - 1:02Hierover heb ik niet geleerd
-
1:02 - 1:04in het juridische werk dat ik doe.
-
1:04 - 1:06Ik leerde dit van mijn grootmoeder.
-
1:06 - 1:08Ik groeide op
-
1:08 - 1:10in een traditioneel
Afrikaans-Amerikaans huishouden -
1:10 - 1:12gedomineerd door een matriarch.
-
1:12 - 1:15Die matriarch was mijn grootmoeder.
-
1:15 - 1:17Ze was hard, ze was sterk,
-
1:17 - 1:19ze was krachtig.
-
1:19 - 1:23Ze was het einde
van iedere ruzie in de familie. -
1:23 - 1:26Ze was het begín
van veel ruzies in de familie. -
1:26 - 1:29Ze was de dochter van mensen
die als slaaf gehouden werden. -
1:29 - 1:32Haar ouders werden in de jaren 1840
in Virginia als slaven geboren. -
1:32 - 1:34Zij werd in de jaren 1880 geboren
-
1:34 - 1:36en de ervaring van slavernij
-
1:36 - 1:38bepaalde in grote mate haar wereldbeeld.
-
1:38 - 1:41Mijn oma was streng,
maar ze was ook liefdevol. -
1:41 - 1:43Wanneer ik haar zag als kleine jongen,
-
1:43 - 1:44kwam ze naar me toe en knuffelde me.
-
1:44 - 1:47Ze perste me zo hard
dat het me de adem benam -
1:47 - 1:48en dan liet ze me gaan.
-
1:49 - 1:52Een uur of zo later,
kwam ze naar me toe en vroeg: -
1:52 - 1:54"Bryan, voel je nog steeds mijn knuffel?"
-
1:54 - 1:56Als ik "nee" zei, belaagde ze me weer,
-
1:56 - 1:58bij "ja" liet ze me met rust.
-
1:58 - 1:59Ze had een bepaald iets
-
1:59 - 2:01waardoor je altijd bij haar wilde zijn.
-
2:01 - 2:04De enige uitdaging was
dat ze tien kinderen had. -
2:04 - 2:06Mijn moeder was de jongste van de tien.
-
2:06 - 2:08Soms als ik naar haar toeging
-
2:08 - 2:10was het moeilijk om haar tijd
en aandacht te krijgen. -
2:10 - 2:12Rondrennende neefjes en nichtjes.
-
2:12 - 2:15Ik herinner me dat ik
acht of negen jaar was, -
2:15 - 2:17's ochtends wakker werd
en de woonkamer binnenliep -
2:17 - 2:20waar mijn neefjes en nichtjes rondrenden.
-
2:20 - 2:22Mijn oma zat
aan de andere kant van de kamer -
2:22 - 2:23en staarde me aan.
-
2:23 - 2:26Eerst dacht ik
dat we een spelletje speelden. -
2:26 - 2:28Ik keek haar lachend aan
-
2:28 - 2:29maar zij was heel serieus.
-
2:29 - 2:31Na zo'n 15 tot 20 minuten
-
2:31 - 2:34stond ze op en kwam op me af
-
2:34 - 2:36en nam mijn hand.
-
2:36 - 2:38Ze zei: "Kom Bryan,
wij gaan even met elkaar praten." -
2:38 - 2:42Ik herinner het me alsof het gisteren was.
-
2:42 - 2:44Ik zal het nooit vergeten.
-
2:44 - 2:47Ze nam me mee naar buiten en zei:
"Bryan, ik ga je iets vertellen, -
2:47 - 2:49maar vertel het niet verder."
-
2:49 - 2:51Ik zei: "Oké, oma".
-
2:51 - 2:54Ze zei: "Echt tegen niemand
vertellen, hè?" Ik zei: "Goed." -
2:54 - 2:57Ze liet me gaan zitten en keek me aan,
-
2:57 - 2:59en zei toen: "Ik wil dat je weet,
-
2:59 - 3:00dat ik op je gelet heb."
-
3:01 - 3:04Ze zei: "Ik denk dat je bijzonder bent.
-
3:04 - 3:09Ik denk dat je alles
kunt doen wat je maar wil." -
3:09 - 3:10Ik vergeet het nooit.
-
3:11 - 3:14"Maar je moet me
drie dingen beloven, Bryan". -
3:14 - 3:15Ik zei: "Oké, oma."
-
3:15 - 3:17Ze zei: "Het eerste
wat je me moet beloven, -
3:17 - 3:20is dat je altijd
van je moeder zal houden. -
3:20 - 3:21Dat is mijn kleine meisje,
-
3:21 - 3:24en je moet me beloven
dat je altijd voor haar zal zorgen." -
3:24 - 3:27Ik was dol op mijn moeder,
dus ik zei: "Dat is goed, oma." -
3:27 - 3:29Toen zei ze: "Het tweede
wat je me moet beloven, -
3:29 - 3:32is dat je altijd het juiste zal doen,
-
3:32 - 3:34ook al is het juiste het moeilijkste."
-
3:35 - 3:38Ik dacht even na, en zei toen:
"Ja, oma. Dat doe ik." -
3:38 - 3:40Toen zei ze: "Het derde wat je me moet beloven,
-
3:40 - 3:44is dat je nooit alcohol zult drinken."
-
3:44 - 3:45(Gelach)
-
3:45 - 3:48Ik was negen, dus ik zei:
"Ja, oma. Dat doe ik." -
3:48 - 3:51Ik groeide op in het zuiden
op het platteland, -
3:51 - 3:54met een één jaar oudere broer
en een één jaar jonger zusje. -
3:54 - 3:55Toen ik 14 of 15 was,
-
3:55 - 3:58kwam mijn broer op een dag thuis
met zes blikjes bier. -
3:58 - 4:00Geen idee waar hij die vandaan had.
-
4:00 - 4:01Hij nam mijn zusje
en mij mee naar het bos. -
4:01 - 4:04Daar deden we alle dingen
die we anders ook deden. -
4:04 - 4:08Hij nam een slok van het bier,
en gaf het aan mijn zusje en zij dronk, -
4:08 - 4:10en toen boden ze het mij aan.
-
4:10 - 4:12Ik zei: "Nee, ga je gang.
Voor mij geen bier." -
4:12 - 4:15Mijn broer zei: "Kom op.
Je doet altijd met ons mee. -
4:15 - 4:18Ik dronk ervan,
je zus dronk ervan. Drink ook!" -
4:18 - 4:20Ik zei: "Nee, nee, liever niet."
-
4:20 - 4:22Mijn broer zat me aan te staren.
-
4:22 - 4:24Hij zei: "Wat heb jij?
Drink van het bier." -
4:24 - 4:26Toen keek hij me
onderzoekend aan en zei: -
4:26 - 4:28"O, ik hoop dat je niet inzit
-
4:28 - 4:30over dat gesprek dat oma met je had."
-
4:30 - 4:32(Gelach)
-
4:32 - 4:34Ik zei: "Waar heb je het over?"
-
4:34 - 4:38Hij zei: "O, oma vertelt
alle kleinkinderen dat ze bijzonder zijn." -
4:38 - 4:40(Gelach)
-
4:40 - 4:42Ik was er kapot van.
-
4:42 - 4:44(Gelach)
-
4:44 - 4:46En ik zal je iets bekennen.
-
4:46 - 4:48Dit is misschien
niet zo slim om te vertellen. -
4:48 - 4:50Ik weet dat dit wellicht
wijd verspreid gaat worden. -
4:50 - 4:52Maar ik ben 52 jaar,
-
4:52 - 4:54en ik zal bekennen
-
4:54 - 4:57dat ik nog nooit een druppel
alcohol heb gedronken. -
4:57 - 4:59(Applaus)
-
4:59 - 5:02Ik zeg dat niet om heilig te doen.
-
5:02 - 5:06Ik zeg dat omdat er
kracht schuilt in identiteit. -
5:06 - 5:08Als we de juiste identiteit creëren,
-
5:08 - 5:10kunnen we dingen tegen de wereld zeggen
-
5:10 - 5:12die de wereld als onzinnig ziet.
-
5:12 - 5:14We kunnen mensen dingen laten doen
-
5:14 - 5:17die ze voor onmogelijk hadden gehouden.
-
5:17 - 5:18Natuurlijk vond mijn grootmoeder
-
5:18 - 5:21dat al haar kleinkinderen bijzonder waren.
-
5:21 - 5:23Mijn grootvader zat tijdens
de drooglegging in de gevangenis. -
5:23 - 5:26Mijn ooms stierven
aan alcohol-gerelateerde ziekten. -
5:26 - 5:28Dit waren de dingen
die zij voor ons belangrijk vond. -
5:29 - 5:31Ik heb geprobeerd iets te zeggen
-
5:31 - 5:32over ons strafrechtelijk systeem.
-
5:32 - 5:35Dit land is tegenwoordig heel anders
-
5:35 - 5:36dan 40 jaar geleden.
-
5:36 - 5:40In 1972 zaten er 300.000 mensen
in de gevangenis. -
5:40 - 5:44Vandaag zijn dat er 2,3 miljoen.
-
5:44 - 5:47De V.S. hebben
het hoogste detentie-percentage -
5:47 - 5:48in de wereld.
-
5:48 - 5:52We hebben 7 miljoen mensen
op proeftijd en voorwaardelijk vrij. -
5:52 - 5:54Massa-opsluiting heeft, naar mijn mening,
-
5:54 - 5:57onze wereld fundamenteel veranderd.
-
5:58 - 6:00In arme gemeenschappen,
gekleurde gemeenschappen, -
6:00 - 6:01heerst een zekere wanhoop,
-
6:01 - 6:03een zekere hopeloosheid
-
6:03 - 6:06die gevormd wordt door deze feiten.
-
6:06 - 6:07Eén op de drie zwarte mannen
-
6:07 - 6:09tussen de 18 en 30 jaar
-
6:09 - 6:13zit in de gevangenis, in hechtenis,
of is op proeftijd of voorwaardelijk vrij. -
6:13 - 6:15In stedelijke gemeenschappen
door het hele land -- -
6:15 - 6:18Los Angeles, Philadelphia,
Baltimore, Washington -- -
6:18 - 6:21zitten 50 tot 60% van alle
jonge gekleurde mannen -
6:21 - 6:24in de gevangenis, in hechtenis,
of zijn op proeftijd of voorwaardelijk vrij. -
6:24 - 6:26Ons systeem lijkt niet alleen
-
6:26 - 6:28te worden scheefgetrokken rond ras,
-
6:28 - 6:30maar ook vertekend door armoede.
-
6:30 - 6:32We hebben in dit land een rechtssysteem
-
6:32 - 6:34dat je veel beter behandelt
-
6:34 - 6:38als je rijk en schuldig bent,
dan wanneer je arm en onschuldig bent. -
6:38 - 6:40Rijkdom, niet schuldigheid,
-
6:40 - 6:42bepaalt resultaten.
-
6:43 - 6:46Toch lijkt dat ons niet te deren.
-
6:46 - 6:48De politiek van angst en woede
-
6:48 - 6:49doet ons geloven
-
6:49 - 6:52dat deze problemen niet de onze zijn.
-
6:52 - 6:54We zijn onze verbinding kwijt.
-
6:54 - 6:56Ik vind het interessant.
-
6:56 - 6:59In ons werk zien we
zeer interessante ontwikkelingen. -
6:59 - 7:00In mijn staat, Alabama,
-
7:00 - 7:03verlies je voorgoed je stemrecht
-
7:03 - 7:05bij een criminele veroordeling.
-
7:05 - 7:06In Alabama heeft momenteel
-
7:06 - 7:0834% van de zwarte mannelijke bevolking
-
7:08 - 7:11voorgoed het recht verloren om te stemmen.
-
7:11 - 7:13Wij projecteren dat over 10 jaar
-
7:13 - 7:15evenveel rechten ontnomen zullen zijn
-
7:15 - 7:16als het geval was
-
7:16 - 7:19vóór het aannemen van de Stemrecht-wet.
-
7:19 - 7:22En er heerst een verbijsterende stilte.
-
7:23 - 7:24Ik vertegenwoordig kinderen.
-
7:24 - 7:26Veel van mijn cliënten zijn erg jong.
-
7:26 - 7:28De Verenigde Staten zijn
het enige land ter wereld -
7:28 - 7:31waar 13-jarige kinderen veroordeeld worden
-
7:31 - 7:33om in de gevangenis te sterven.
-
7:33 - 7:36Levenslange opsluiting zonder
vervroegde vrijlating voor kinderen. -
7:36 - 7:38We voeren nu processen.
-
7:38 - 7:39Het enige land ter wereld.
-
7:39 - 7:42Ik vertegenwoordig
mensen in de dodencellen. -
7:42 - 7:44Interessant, die vraag van de doodstraf.
-
7:44 - 7:46Er is ons geleerd te denken
-
7:46 - 7:48dat de werkelijke vraag is:
-
7:48 - 7:51verdienen mensen het
te sterven voor hun misdaden? -
7:51 - 7:53Dat is een heel zinnige vraag.
-
7:53 - 7:54Maar er is een andere manier
-
7:54 - 7:57om over onze identiteit na te denken.
-
7:57 - 7:58Die andere denkwijze is
-
7:58 - 8:01niet: verdienen mensen te sterven
voor begane misdaden, -
8:01 - 8:03maar: mogen wij doden?
-
8:03 - 8:05Ik bedoel, het is fascinerend.
-
8:05 - 8:07De doodstraf in Amerika
is getekend door fouten. -
8:07 - 8:09Voor iedere negen mensen
die geëxecuteerd zijn, -
8:09 - 8:12hebben we één onschuldige geïdentificeerd
-
8:12 - 8:15die gezuiverd van blaam
vrijgelaten is uit de dodengang. -
8:15 - 8:18Een nogal verbijsterende foutmarge --
-
8:18 - 8:201 op 9 mensen onschuldig.
-
8:20 - 8:22Ik bedoel, het is fascinerend.
-
8:22 - 8:25In de luchtvaart; we zouden
mensen nooit laten vliegen -
8:25 - 8:27als van elke 9 vliegtuigen die opstijgen,
-
8:27 - 8:29eentje zou neerstorten.
-
8:29 - 8:33Maar we sluiten onszelf af
voor dít probleem. -
8:33 - 8:35Het is niet ons probleem.
-
8:35 - 8:36Niet onze last.
-
8:36 - 8:38Niet onze strijd.
-
8:38 - 8:40Ik praat veel over deze thema's.
-
8:40 - 8:42Ik praat over ras en de vraag
-
8:42 - 8:44of we gerechtigd zijn te doden.
-
8:44 - 8:47Als ik mijn studenten Zwarte
Amerikaanse geschiedenis onderwijs, -
8:47 - 8:49vertel ik ze over slavernij.
-
8:49 - 8:50Ik vertel ze over terrorisme,
-
8:50 - 8:53het tijdperk vanaf
het eind van de reconstructie -
8:53 - 8:54tot de Tweede Wereldoorlog.
-
8:54 - 8:56We weten er niet zo veel van.
-
8:56 - 8:58Maar voor zwarte Amerikanen in dit land
-
8:58 - 9:00was deze periode getekend door terreur.
-
9:00 - 9:03In veel gemeenschappen
werden mensen gelyncht. -
9:03 - 9:05Er werden bomaanslagen gepleegd.
-
9:05 - 9:07De dreiging van terreur vormde hun levens.
-
9:07 - 9:09Die oudere mensen komen nu naar me toe
-
9:09 - 9:12en zeggen: "Meneer Stevenson,
u spreekt in het openbaar. -
9:12 - 9:13Zeg dat mensen moeten stoppen
-
9:13 - 9:16met doen alsof we
na 11 september voor het eerst -
9:16 - 9:18met terrorisme te maken hebben.
-
9:18 - 9:22Ze zeggen: "Vertel ze
dat wij ermee zijn opgegroeid." -
9:22 - 9:24Die tijd van terrorisme werd uiteraard
-
9:24 - 9:26gevolgd door segregatie
-
9:26 - 9:28en decennia van raciale onderwerping
-
9:28 - 9:29en apartheid.
-
9:29 - 9:32Toch hebben we in dit land een dynamiek
-
9:32 - 9:36waarin we niet willen praten
over onze problemen. -
9:36 - 9:38We praten niet graag
over onze geschiedenis. -
9:38 - 9:41Om die reden hebben we niet echt begrepen
-
9:41 - 9:45wat het betekende om de dingen
te doen die we gedaan hebben. -
9:45 - 9:47We lopen voortdurend tegen elkaar op.
-
9:47 - 9:49We creëren voortdurend
spanningen en conflicten. -
9:49 - 9:52We praten met moeite over ras,
-
9:52 - 9:55en volgens mij is dat
omdat we ons niet willen wagen -
9:55 - 9:57aan een waarheids- en verzoeningsproces.
-
9:57 - 10:00In Zuid Afrika begrepen mensen
-
10:00 - 10:02dat we apartheid niet konden overwinnen
-
10:02 - 10:04zonder inzet voor
'waarheid en verzoening'. -
10:04 - 10:07In Rwanda, zelfs na de genocide,
bestond deze inzet ook, -
10:07 - 10:09maar in ons land hebben we dat nagelaten.
-
10:09 - 10:12Ik gaf in Duitsland
lezingen over de doodstraf. -
10:12 - 10:13Het was fascinerend,
-
10:13 - 10:17want een van de geleerden
stond op na de presentatie -
10:17 - 10:19en zei: "Het is zeer verontrustend
-
10:19 - 10:21te horen waarover u spreekt."
-
10:21 - 10:23Hij zei: "Wij hebben
in Duitsland geen doodstraf. -
10:23 - 10:27En uiteraard kunnen we in Duitsland
nooit een doodstraf hebben." -
10:27 - 10:29Het werd heel stil in de zaal.
-
10:29 - 10:30Toen zei een vrouw:
-
10:30 - 10:34"Het is onmogelijk, met onze geschiedenis,
-
10:34 - 10:36dat we ooit op systematische wijze
-
10:36 - 10:38andere mensen kunnen doden.
-
10:38 - 10:41Het zou gewetenloos zijn, als wij
-
10:41 - 10:43voorbedacht en bewust
-
10:43 - 10:46mensen zouden executeren."
-
10:46 - 10:48Ik dacht daarover na.
-
10:48 - 10:50Hoe zou het voelen
-
10:50 - 10:52om in een wereld te leven
-
10:52 - 10:55waarin de Duitse Staat mensen executeerde,
-
10:55 - 10:57vooral als die overwegend Joods waren?
-
10:57 - 10:59Ik zou het ondraaglijk vinden.
-
10:59 - 11:01Het zou gewetenloos zijn.
-
11:02 - 11:03En toch, in dit land,
-
11:03 - 11:06in de staten van het 'Oude Zuiden',
-
11:06 - 11:07executeren we mensen --
-
11:07 - 11:09krijg je 11 x eerder de doodstraf
-
11:09 - 11:12als het slachtoffer blank is
dan wanneer die zwart is, -
11:12 - 11:1322 x meer kans daarop
-
11:13 - 11:16als de verdachte zwart is
en het slachtoffer blank -- -
11:16 - 11:18in diezelfde staten waar
de mensen die gelyncht werden -
11:18 - 11:20in de grond begraven liggen.
-
11:20 - 11:22En toch is er die ongeraaktheid.
-
11:24 - 11:27Maar ik geloof dat onze identiteit gevaar loopt.
-
11:28 - 11:31Dat als deze moeilijke dingen
-
11:31 - 11:33ons niet raken,
-
11:34 - 11:36de positieve en mooie dingen
-
11:36 - 11:37daaronder te lijden hebben.
-
11:39 - 11:40We houden van innovatie.
-
11:40 - 11:43We houden van technologie en creativiteit.
-
11:43 - 11:45We houden van amusement.
-
11:46 - 11:48Maar uiteindelijk
-
11:48 - 11:49worden deze realiteiten
-
11:49 - 11:52overschaduwd door lijden,
-
11:52 - 11:55misstanden, degradatie,
-
11:55 - 11:57marginalisatie.
-
11:57 - 11:59Ik vind het noodzakelijk
-
11:59 - 12:00deze twee te integreren.
-
12:01 - 12:03Uiteindelijk hebben we het
-
12:03 - 12:05over de behoefte om hoopvoller te zijn
-
12:05 - 12:07en meer toegewijd aan de
-
12:07 - 12:11fundamentele uitdagingen
van een complexe wereld. -
12:11 - 12:13Voor mij betekent dat
-
12:13 - 12:15denken en praten over
-
12:15 - 12:18de armen, de achtergestelden,
-
12:18 - 12:21zij die nooit een TED zullen bijwonen.
-
12:21 - 12:23Maar aan ze denken op een wijze
-
12:23 - 12:25die geïntegreerd is in onze eigen levens.
-
12:25 - 12:29Uiteindelijk moeten we allemaal
dingen geloven zonder ze gezien te hebben. -
12:29 - 12:32Zo rationeel als we zijn,
zo toegewijd aan het intellect... -
12:32 - 12:34Innovatie, creativiteit,
-
12:34 - 12:36ontwikkeling komen
-
12:36 - 12:39niet alleen van de ideeën in ons brein.
-
12:39 - 12:41Ze komen van de ideeën in ons brein
-
12:41 - 12:43die tevens gevoed worden
-
12:43 - 12:45door een overtuiging in ons hart.
-
12:45 - 12:47Het is deze geest-hartverbinding
-
12:47 - 12:50die ons volgens mij ertoe zet
-
12:50 - 12:52niet slechts te letten
-
12:52 - 12:55op alle stralende, fonkelende dingen,
-
12:55 - 12:58maar ook de donkere en moeilijke dingen.
-
12:58 - 13:00Vaclav Havel, de grote
Tsjechische leider, sprak hierover. -
13:00 - 13:04Hij zei: "Toen wij in Oost-Europa
te maken hadden met onderdrukking, -
13:04 - 13:05wilden we allerlei dingen,
-
13:05 - 13:08maar wat we vooral nodig hadden was hoop,
-
13:08 - 13:09een oriëntatie van de geest,
-
13:09 - 13:12een bereidheid om soms op hopeloze plaatsen
-
13:12 - 13:13getuige te zijn."
-
13:13 - 13:15Die gerichtheid van geest is
-
13:15 - 13:19de kern van hetgeen waar volgens mij
-
13:19 - 13:21zelfs TED-gemeenschappen
-
13:21 - 13:23betrokken moeten zijn.
-
13:23 - 13:25Er is geen onthechting
-
13:25 - 13:27rondom technologie en design
-
13:27 - 13:30die ons toestaat volledig menselijk te zijn
-
13:30 - 13:32totdat we aandacht besteden aan lijden,
-
13:32 - 13:36armoede, uitsluiting en ongerechtigheid.
-
13:36 - 13:37Nou moet ik je waarschuwen
-
13:37 - 13:39dat dit soort identiteit
-
13:39 - 13:42een veel uitdagender soort identiteit is
-
13:42 - 13:45dan een die daar
geen aandacht aan besteedt. -
13:45 - 13:46Het vreet aan je.
-
13:46 - 13:50Als jonge advocaat had ik het voorrecht
om Rosa Parks te ontmoeten. -
13:50 - 13:53Mevrouw Parks kwam
zo nu en dan terug naar Montgomery, -
13:53 - 13:55en kwam dan bijeen
met twee van haar beste vriendinnen, -
13:55 - 13:56twee oudere vrouwen:
-
13:56 - 14:00Johnnie Carr, die de Montgomery
bus-boycot organiseerde -- -
14:00 - 14:02verbazingwekkende zwarte vrouw --
-
14:02 - 14:04en Virginia Durr, een blanke vrouw
-
14:04 - 14:07wiens echtgenoot, Clifford Durr,
advocaat was van Dr. King. -
14:07 - 14:09Deze vrouwen kwamen samen
en praatten alleen maar. -
14:09 - 14:11Zo nu en dan belde Mevrouw Carr me op
-
14:11 - 14:15en zei: "Bryan, Mevr. Parks komt hierheen.
We komen samen om wat te praten. -
14:15 - 14:17Wil je hierheen komen om te luisteren?"
-
14:17 - 14:19En dan zei ik: "Ja mevrouw, graag."
-
14:19 - 14:20"Wat ga je doen als je hier bent?"
-
14:20 - 14:22Ik zei: "Ik ga luisteren."
-
14:22 - 14:24En dat deed ik: luisteren.
-
14:24 - 14:26Het was zo stimulerend
en gaf zoveel kracht. -
14:26 - 14:29Ik zat een keer
naar deze vrouwen te luisteren -
14:29 - 14:31en na enkele uren
draaide Mevrouw Parks zich naar mij: -
14:31 - 14:34"Bryan, vertel me eens
wat het Equal Justice Initiative is. -
14:34 - 14:36Vertel eens wat jullie proberen te doen."
-
14:36 - 14:38En ik stak van wal.
-
14:38 - 14:41Ik zei: "Wij proberen
ongerechtigheid aan de kaak te stellen. -
14:41 - 14:43We proberen
onterecht veroordeelden te helpen. -
14:43 - 14:45We proberen
vooringenomenheid en discriminatie -
14:45 - 14:47in het strafrechtelijke systeem
aan te kaarten. -
14:47 - 14:50... een einde aan
levenslange opsluiting van kinderen. -
14:50 - 14:52... iets te doen aan de doodstraf.
-
14:52 - 14:54... het aantal gevangenen te reduceren.
-
14:54 - 14:55... massa-detentie te beëindigen."
-
14:55 - 14:58Toen ik klaar was
met mijn verhaal keek ze me aan -
14:58 - 15:00en zei: "Mmm mmm mmm."
-
15:00 - 15:04Ze zei: "Daarvan word je moe, moe, moe..."
-
15:04 - 15:05(Gelach)
-
15:05 - 15:08Toen leunde Mevr. Carr voorover,
legde haar vinger op mijn gezicht, -
15:08 - 15:13en zei: "Daarom moet je
dapper, dapper, dapper zijn." -
15:14 - 15:16Ik ben ervan overtuigd
dat de TED-gemeenschap -
15:16 - 15:18dapperder moet zijn.
-
15:19 - 15:20We moeten manieren vinden
-
15:20 - 15:23om deze uitdagingen aan te gaan,
-
15:23 - 15:25deze problemen, het lijden.
-
15:25 - 15:28Uiteindelijk hangt onze
menselijkheid namelijk af -
15:28 - 15:29van ieders menselijkheid.
-
15:29 - 15:32Ik heb heel simpele dingen
geleerd in mijn werk. -
15:32 - 15:34Het heeft me simpele dingen geleerd.
-
15:34 - 15:37Ik ben gaan begrijpen, en geloven,
-
15:37 - 15:38dat ieder van ons
-
15:38 - 15:41méér is dan het ergste
dat we ooit gedaan hebben. -
15:41 - 15:44Dat geloof ik voor iedere
persoon op onze planeet. -
15:44 - 15:47Als iemand liegt,
is hij niet alléén een leugenaar. -
15:47 - 15:49Als iemand iets ontvreemdt,
-
15:49 - 15:50is hij niet alléén een dief.
-
15:50 - 15:54Zelfs als je iemand vermoordt,
ben je niet alléén maar een moordenaar. -
15:54 - 15:57Daarom is er een fundamentele
menselijke waardigheid -
15:57 - 15:59die wettelijk gerespecteerd moet worden.
-
15:59 - 16:00Ook geloof ik
-
16:00 - 16:02dat in vele delen van dit land,
-
16:02 - 16:06en zeker in andere delen op deze planeet,
-
16:06 - 16:09het tegenovergestelde
van armoede niet rijkdom is. -
16:10 - 16:11Dat geloof ik niet.
-
16:11 - 16:13Ik denk dat op teveel plaatsen,
-
16:13 - 16:17het tegenovergestelde van armoede,
gerechtigheid is. -
16:17 - 16:19Als laatste geloof ik
-
16:19 - 16:22dat, ondanks dat het zo dramatisch
-
16:22 - 16:25en mooi en inspirerend is,
-
16:25 - 16:26en zo stimulerend,
-
16:26 - 16:30we uiteindelijk niet beoordeeld
zullen worden op onze technologie, -
16:30 - 16:32niet op ons design,
-
16:32 - 16:35niet op ons intellect en onze ratio.
-
16:35 - 16:38Uiteindelijk beoordeel je
het karakter van een maatschappij -
16:38 - 16:41niet op hoe zij haar rijken
en bevoordeelden behandelt, -
16:41 - 16:44maar op hoe ze haar armen behandelt,
-
16:44 - 16:46de verdoemden, de opgeslotenen.
-
16:46 - 16:48Want het is in die nexus
-
16:48 - 16:51dat we diepgaande dingen beginnen te begrijpen
-
16:51 - 16:53over wie we zijn.
-
16:54 - 16:57Soms raak ik uit balans.
Ik zal eindigen met dit verhaal. -
16:57 - 16:58Ik duw soms te hard.
-
16:58 - 17:01Ik raak vermoeid, zoals ieder van ons.
-
17:01 - 17:03Soms draven die ideeën een beetje door,
-
17:03 - 17:05op manieren die belangrijk zijn.
-
17:06 - 17:07Ik vertegenwoordig kinderen
-
17:07 - 17:10die veroordeeld zijn
tot zeer zware straffen. -
17:10 - 17:13In het huis van bewaring
zie ik dan mijn cliënt van 13 of 14, -
17:13 - 17:15die is aangemerkt om
terecht te staan als een volwassene. -
17:15 - 17:17Ik denk dan: tjonge, hoe kan dat?
-
17:17 - 17:20Hoe kan een rechter je veranderen in iets
-
17:20 - 17:21dat je niet bent?
-
17:21 - 17:24De rechter heeft hem aangemerkt
als volwassene, maar ik zie een kind. -
17:24 - 17:26Het was 's avonds laat en ik dacht:
-
17:26 - 17:29tjonge, als je de rechter je
kan veranderen in iets wat je niet bent, -
17:29 - 17:32moet die rechter magische krachten hebben.
-
17:32 - 17:33Ja, Bryan, magische krachten!
-
17:33 - 17:35Je zou er een portie van moeten vragen.
-
17:35 - 17:38En omdat het laat was,
en ik niet helder nadacht, -
17:38 - 17:40begon ik te werken aan een motie.
-
17:40 - 17:42Ik had een cliënt van 14 jaar,
een arm zwart jochie. -
17:42 - 17:44En ik begon die motie te schrijven,
-
17:44 - 17:46met als titel: "Motie om mijn arme,
-
17:46 - 17:4914-jarige zwarte mannelijke cliënt
-
17:49 - 17:51te berechten als bevoorrechte, blanke
-
17:51 - 17:5375-jarige zakenman."
-
17:53 - 17:57(Applaus)
-
17:57 - 17:59Ik schreef in mijn motie
-
17:59 - 18:02over procedurele fouten en wangedrag van de politie en gerechtelijk wangedrag.
-
18:02 - 18:05Nog een absurde zin over
het ontbreken van enig gedrag in dit land: -
18:05 - 18:07allemaal wangedrag.
-
18:07 - 18:10De volgende ochtend dacht ik:
droomde ik die waanzinnige motie, -
18:10 - 18:11of heb ik die echt geschreven?
-
18:11 - 18:14Tot mijn afgrijzen had ik ze
niet alleen geschreven, -
18:14 - 18:16maar tevens naar de rechtbank gestuurd.
-
18:16 - 18:18(Applaus)
-
18:18 - 18:21Enkele maanden later
-
18:21 - 18:23was ik het alweer allemaal vergeten.
-
18:23 - 18:25Toen daagde het bij me,
-
18:25 - 18:28o hemel, ik moet naar
de rechtbank voor deze zaak. -
18:28 - 18:29Ik stapte in mijn auto --
-
18:29 - 18:32en ik voelde me
echt overweldigd... overweldigd -- -
18:32 - 18:34Ik stapte in mijn auto
en op weg naar deze rechtbank -
18:34 - 18:37zat ik te denken:
"Dit wordt zo moeilijk, zo pijnlijk". -
18:37 - 18:40Ik stapte uit en liep op de rechtbank af,
-
18:40 - 18:42en terwijl ik de trappen
van de rechtbank opliep, -
18:42 - 18:45was daar een oudere zwarte man
die de conciërge was van de rechtbank. -
18:45 - 18:47Deze man zag me, kwam naar me toe
-
18:47 - 18:49en vroeg: "Wie bent u?"
-
18:49 - 18:52Ik zei: "Ik ben advocaat."
Hij vroeg: "Advocaat?" Ik zei: "Ja meneer". -
18:52 - 18:53En die man kwam op me af
-
18:53 - 18:55en omarmde me.
-
18:55 - 18:57Hij fluisterde in m'n oor.
-
18:57 - 19:00Hij zei: "Ik ben zó trots op je".
-
19:00 - 19:01Ik moet je zeggen,
-
19:01 - 19:03dat gaf me kracht.
-
19:03 - 19:06Het verbond me met iets diep binnenin me
-
19:06 - 19:07over identiteit,
-
19:07 - 19:10over het vermogen van
elke persoon om bij te dragen -
19:10 - 19:13aan een gemeenschap,
aan een hoopvol perspectief. -
19:13 - 19:15Ik ging de rechtszaal binnen.
-
19:15 - 19:17De rechter zag me en vroeg:
-
19:17 - 19:19"Meneer Stevenson, hebt u
die krankzinnige motie geschreven?" -
19:19 - 19:22Ik zei: "Ja, edelachtbare".
Er ontstond een discussie. -
19:22 - 19:24Mensen kwamen binnenstromen
omdat ze woedend waren -
19:24 - 19:26dat ik die dingen had geschreven.
-
19:26 - 19:27Politiemensen kwamen binnen
-
19:27 - 19:29en assistent-aanklagers en griffiers.
-
19:29 - 19:32Voor ik het wist stond
de rechtszaal vol met mensen -
19:32 - 19:34die boos waren dat we over ras praatten,
-
19:34 - 19:35dat we over armoede praatten,
-
19:35 - 19:37dat we over ongelijkheid praatten.
-
19:37 - 19:41Uit mijn ooghoeken zag ik
die conciërge heen en weer lopen. -
19:41 - 19:43Hij bleef maar door het raam kijken.
-
19:43 - 19:44en hoorde het geruzie.
-
19:44 - 19:48Uiteindelijk kwam hij naar binnen
met een bezorgde blik -
19:48 - 19:50en ging achter me zitten,
-
19:50 - 19:52bijna in het verdedigingsbankje.
-
19:52 - 19:55Zo'n 10 minuten later
zei de rechter dat we gingen pauzeren. -
19:55 - 19:57In de pauze was er
een hulpsherrif beledigd -
19:57 - 20:00dat de conciërge in de rechtszaal zat.
-
20:00 - 20:02De hulpsherrif sprong op
en rende naar de oudere zwarte man. -
20:02 - 20:04Hij zei: "Jimmy, wat doe je
in deze rechtszaal?" -
20:04 - 20:06En die oudere zwarte man stond op
-
20:06 - 20:09en keek de hulpsherrif aan en keek mij aan
-
20:09 - 20:12en hij zei: "Ik ben
deze rechtszaal binnengekomen -
20:12 - 20:14om deze jongeman te zeggen:
-
20:14 - 20:16houd je blik
op de prijs gericht, hou vol." -
20:17 - 20:19Ik ben naar TED gekomen
-
20:19 - 20:21omdat ik denk dat
velen van jullie begrijpen -
20:21 - 20:23dat de morele boog
van het universum lang is, -
20:23 - 20:25maar hij buigt naar gerechtigheid.
-
20:25 - 20:27Dat we geen volwaardige mensen kunnen zijn
-
20:27 - 20:31totdat we geven om mensenrechten
en fundamentele waardigheid. -
20:31 - 20:32Dat al ons overleven
-
20:32 - 20:34gebonden is aan
het overleven van iedereen. -
20:34 - 20:37Dat onze visies van technologie en design
-
20:37 - 20:39en amusement en creativiteit
-
20:39 - 20:40moeten samengaan met visies
-
20:40 - 20:44van humaniteit, compassie
en gerechtigheid. -
20:44 - 20:45En meest van al:
-
20:45 - 20:47degenen van jullie die dat delen,
-
20:47 - 20:49kom ik simpelweg vertellen
-
20:49 - 20:52om je ogen op de prijs
gericht te houden, niet opgeven. -
20:52 - 20:54Mijn hartelijke dank.
-
20:54 - 21:01(Applaus) (Gejoel)
-
21:13 - 21:16Chris Anderson: Je hoorde en zag
-
21:16 - 21:19een klaarblijkelijk verlangen
in dit publiek, deze gemeenschap, -
21:19 - 21:22om je op je weg te helpen
en iets aan dit thema te doen. -
21:22 - 21:25Behalve het uitschrijven van een check --
-
21:25 - 21:27wat kunnen we doen?
-
21:27 - 21:29BS: Er zijn overal mogelijkheden.
-
21:29 - 21:31Als je in de staat Californië
woont, bijvoorbeeld, -
21:31 - 21:34is er een referendum de komende lente
-
21:34 - 21:36dat gaat trachten om iets van het geld
-
21:36 - 21:39dat we aan de politiek van bestraffing
uitgeven, anders te besteden. -
21:39 - 21:40Hier in Californië
-
21:40 - 21:42gaan we een miljard dollar uitgeven
-
21:42 - 21:45aan de doodstraf in de komende vijf jaar.
-
21:45 - 21:47...een miljard dollar.
-
21:47 - 21:49Terwijl 46% van alle moordzaken
-
21:49 - 21:51niet tot een aanhouding leiden.
-
21:51 - 21:5356% van verkrachtingszaken ook niet.
-
21:53 - 21:56Dus hier is een kans om dat te veranderen.
-
21:56 - 21:58Dit referendum wil deze dollars aan
-
21:58 - 22:00rechtshandhaving en veiligheid besteden.
-
22:00 - 22:03Genoeg mogelijkheden, denk ik.
-
22:03 - 22:05CA: Er is een grote afname geweest
-
22:05 - 22:08in criminaliteit in Amerika
over de laatste drie decennia. -
22:08 - 22:11Daarbij wordt soms gesteld dat dit komt
-
22:11 - 22:14dankzij de toegenomen detentie-aantallen.
-
22:14 - 22:16Wat zou je zeggen
tegen iemand die dat gelooft? -
22:16 - 22:18BS: In feite is het aantal geweldsdelicten
-
22:18 - 22:19relatief stabiel gebleven.
-
22:19 - 22:22De grote toename in massadetentie in dit land
-
22:22 - 22:24was niet in de categorie geweldsdelicten.
-
22:24 - 22:26Het was die foute 'oorlog tegen drugs'.
-
22:26 - 22:28Daarvandaan komt die dramatische toename
-
22:28 - 22:31in onze gevangenispopulatie. (Applaus)
-
22:31 - 22:34En we zijn doorgedraafd
in onze bestraffingsretoriek. -
22:34 - 22:36We hebben 'driemaal, scheepsrecht'-wetten
-
22:36 - 22:38waarbij mensen voorgoed opgesloten worden
-
22:38 - 22:41vanwege de diefstal van een fiets,
voor kleine vermogensdelicten, -
22:41 - 22:44in plaats van ze deze dingen
terug te laten geven -
22:44 - 22:45aan de mensen die de dupe waren.
-
22:45 - 22:48Ik geloof dat we meer
moeten doen voor de gedupeerden, -
22:48 - 22:49niet minder.
-
22:49 - 22:52Ik denk dat onze
huidige bestraffingsfilosofie -
22:52 - 22:54niets doet voor wie dan ook.
-
22:54 - 22:56Die oriëntatie moeten we veranderen.
-
22:56 - 22:57(Applaus)
-
22:57 - 23:00CA: Bryan, je hebt hier
een gigantische snaar geraakt. -
23:00 - 23:02Je bent een inspirerende persoon.
-
23:02 - 23:05Dank je wel dat je naar TED kwam. Dank je.
-
23:05 - 23:07(Applaus en gejoel)
- Title:
- We moeten praten over een ongerechtigheid
- Speaker:
- Bryan Stevenson
- Description:
-
In een pakkende en persoonlijke talk -- met gastoptredens van zijn grootmoeder en Rosa Parks -- belicht mensenrechtenadvocaat Bryan Stevenson enkele harde waarheden van het Amerikaanse rechtssysteem, te beginnen met een grove disbalans op raciaal vlak: een derde van de Amerikaanse zwarte mannelijke bevolking heeft ooit in hun leven in de gevangenis gezeten. Deze thema's verpakt hij in de onderbelichte delen van de Amerikaanse geschiedenis. Ze worden zelden zo recht voor z'n raap en met deze mate van inzicht en overtuigingskracht besproken.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 23:20
Axel Saffran edited Dutch subtitles for We need to talk about an injustice | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for We need to talk about an injustice | ||
Axel Saffran edited Dutch subtitles for We need to talk about an injustice | ||
Axel Saffran added a translation |