Ο κόμης Μοντεχρήστος.

Ηλίθιοι.

Πάρτε τον καπετάνιο μέχρι να πάρουμε
άδεια να τον φέρουμε στην ξηρά.

Για μια στιγμή νόμιζα
ότι με εγκαταλείπατε.

Ο Φερνάντο Μοντέγκο δεν
αφήνει τους φίλους

απέναντι στον χαζό, θανάσιμο κίνδυνο.

Ωστόσο, ως επίσημος εκπρόσωπος
του κ. Μορέλ σ'αυτό το ταξίδι,

πρέπει να σας πω ότι υπερβήκατε
τα όριά σας ως υποπλοίαρχος.

Επισήμως. Ορίστε. Είμαι καλυμένος.

Αν δεν τον πάμε σ'ένα γιατρό, θα πεθάνει.
Καταλαβαίνετε;

Φυσικά καταλαβαίνω. Απλά, μην
περιμένετε να το κάνω νηφάλιος.

Σωστά.

Άγγλοι ιππείς.

Γεια σας!

Δαντές. μη.

Λίγο απρόσεκτος.

Να το πούμε.

Ναι, αλλά...

Είμαστε Γάλλοι ναύτες!

-Ζητάμε γιατρό!
-Ελάτε. Ελάτε.

-Ερχόμαστε ειρηνικά.
-Ελάτε.

Δεν θα κάνουμε κακό!

Εδμόνδε!

Έλα! Ανέβα!

Πρόσεξε!

Φερνάντο!

Ωραία. Επιτέλους χτύπησες κάτι.

Υπολοχαγέ Γκρέιπουλ.

Αν η δίψα σου για αίμα απαιτεί
το θάνατο αυτών των χαζών φτωχών,

τότε πυροβόλησέ τους ελεύθερα.

Αλλά κάντο ξέροντας ότι
δεν είναι δικοί μου πράκτορες.

Τώρα εξηγειθείτε ή πυροβοληθείτε.

Κύριε, είμαι ο Εδμόνδος Δαντές,

υποπλοίαρχος του εμπορικού πλοίου Φαραώ,
γυρίζουμε πίσω στη Μασσαλία.

Αυτός είναι ο εκπρόσωπος του ιδιοκτήτη,
ο κ. Φερνάντο Μοντέγκο,

γιος του κόμη Μοντέγκο.

Ο καπετάνιος μας έχει πυρετό,
έτσι ήρθαμε εδώ για βοήθεια.

Εάν το κόμα του είναι γνήσιο,
δεν θα νιώσει την λεπίδα μου, ε;

Μόνο μια γρατσουνιά.

Εδμόνδε!

-Υπολοχαγέ Γκρέιπουλ!
-Ήρθαμε εδώ καλόπιστα!

-Αυτό για τους τραυματισμένους άντρες μου.
-Και την περηφάνεια, αναμφίβολα.

Ήταν ένα περιπετειώδες βράδυ.

Αν δεν τους έριχνα

ίσως ήσασταν κομμάτια
στην παραλία.

-Παραλίγο να σκοτωθούμε.
-Ναι.

Κι όμως... επιβιώσαμε.

Δώστε μου ακόμη ένα
μπουκάλι κρασί.

-Γιούχου!

Δώστε μου ακόμη ένα
μπουκάλι κρασί.

Στην υγειά σου, Μοντέγκο.

Το να είμαι φίλος σου
είναι πάντα μια περιπέτεια.

Ναι, είναι, δεν είναι;

Κρίμα, οι τυχοδιώχτες

δεν μπορούν να'ναι

πάντα φίλοι.

Τι;

Δεν θα είναι πάντα έτσι,
σωστά;

-Τι εννοείς;
-Τίποτα. Πιες.

Πίνουμε το κρασί του
Ναπολέοντα.

Νομίζω θα βρεις το 1806
το καλύτερο.

Όσο είστε ακόμα ξύπνιος,
κ. Δαντές, αναρρωτιέμαι...

αν θα μπορούσα να σας μιλήσω.

Είμαι περίεργος. Ποια είναι η
σπουδαιότητα του πιονιού;

Είναι κάτι που κάνουμε
από παιδιά.

Όποτε ένας από μας έχει μια νίκη,
βασιλιάς της στιγμής.

-Βασιλιάς της στιγμής;
-Ναι.

Στη ζωή, είμαστε όλοι βασιλιάδες ή πιόνια.

Είμαι συγκινημένος από την προσπάθειά
να σώσεις τον καπετάνιο σου, Δαντές.

Είναι ο καπετάνιος μου...
και φίλος μου, Μεγαλιότατε.

Οι πιστοί φίλοι είναι
πραγματικά σπάνιοι.

Πάνω σ'ένα τέτοιο θέμα
θα ήθελα να μιλήσουμε.

Έχω γράψει μια συναισθηματική επιστολή
σε έναν παλιό σύντροφο στη Μασσαλία.

Είναι μια πλευρά μου που προτιμώ
να μην δουν οι Άγγλοι.

Επειδή έχουν τη συνήθεια να
ανοίγουν τα γράμματά μου,

αναρρωτιέμαι αν θα μπορούσες
να το παραδώσεις για μένα.

Ε, εγώ, εγώ δεν...

Είναι μόνο ένα γράμμα ενός στρατιώτη
σε έναν άλλον.

Είναι αθώο,
σε διαβεβαιώ.

Αλλά κυρίως, είναι το τίμημα
που απαιτώ για τη χρήση του γιατρού μου.

Τότε συμφωνώ.

Καλώς.

Θα παραδόσεις το γράμμα
στον κ. Κλάριον.

-Μπορείς να θυμηθείς το όνομα;
-Κ. Κλάριον. Πως θα τον βρω;

Ω, θα σε βρει αυτός.

Τώρα, δεν θέλω να μάθει κανένας άλλος
για την ύπαρξη αυτού του γράμματος.

Ούτε οι χαρούμενοι σύντροφοί σου
εκεί πίσω. Καταλαβαίνεις;

Κρατάω το λόγο μου,
Μεγαλειότατε.

Ναι, ε, πιστεύω πως είσαι.

Τί ήθελε;

Ε, μμ.., νέα από τη Γαλλία.
Αυτό είναι όλο.

Όρα να φεύγετε. Ο καπετάνιος σας
έχει πεθάνει εδώ και μισή ώρα.

Είστε σίγουρος;

Όταν έχεις περάσει τόσα πεδία
μάχης όσα εγώ, νέε Δαντές,

μπορείς να νιώσεις το θάνατο.

Βασιλιάδες και πιόνια, Μάρχαντ.

Κατακτητές... και ανόητοι.

Συμβαίνει!

Οδήγησε γρηγορότερα.

Νταγκλάρ, τί συνέβη;

Ο καπετάνιος
πέθανε, κύριε,

και ο Εδμόνδος Δαντές
δεν υπάκουσε τις εντολές μου.

Έλα στο γραφείο μου
και ανάφερε, Νταγκλάρ.

-Και εσύ, Εδμόνδε.
-Θα με χρειαστείτε, κ. Μορέλ;

Πήγαινε.

Μερσέντες.

-Που είναι; Που είναι ο Εδμόνδος;
-Χαίρομαι κι εγώ που σε βλέπω.

Φοβάμαι πως μόλις έφυγε.

Μπορεί να αργήσει.
Νομίζω, έχει μπελάδες.

Είπε ότι θα μας συναντούσε
δίπλα στο βράχο. Έλα.

Είπα στο Δαντές να μην
πάει στην ακτή.

Είναι αλήθεια αυτό;

Κι εσύ θα έπρεπε.
Ήταν όλα δική του ιδέα, κύριε.

Θα έπρεπε να ήταν
δική σου ιδέα.

Η εισβολή στην Έλβα δεν έσωσε
τη ζωή του καπετάνιου, κύριε.

-Προστάτευα το εμπόρευμα.
-Προστάτευες τον εαυτό σου...

κρυμμένος πίσω από το βαθμό σου
και μένοντας πάνω στο πλοίο.

Δέχομαι την ευθύνη.

Σκέφτεστε να με υποβιβάσετε;

Δεν υπάρχει υποβιβασμός.

Θα παραμείνεις υποπλοίαρχος κάτω
από τον καπετάνιο Δαντές.

Εκτός, φυσικά, αν διαλέξεις
να αναζητήσεις άλλη θέση.

Εδμόνδε Δαντές, σε κάνω τον
νέο καπετάνιο του Φαραώ.

Τώρα φαντάζομαι, υπάρχει
κάποια νεαρή...

που θα θέλει να ακούσει
αυτά τα νέα.

-Σας ευχαριστώ.

Κύριε Μορέλ;

-Καταλαβαίνω ότι ένα πλοίο σας μόλις
επέστρεωε από την Έλβα. -Ναι.

Υπάρχει πιθανότητα να κατέβηκε κανένας
από το πλοίο στη στεριά;

Ναι, αλλά δεν βρίσκονται
εδώ αυτή τη στιγμή.

Σας ευχαριστώ, κύριε.

-Μπορώ να πώ ποιός τους το ζήτησε;
-Ο Κλάριον.

Το όνομα είναι Κλάριον.

-Κάνε μου έρωτα.
-Θα τα παρατήσεις ποτέ;

-Δεν χρειάζεται να το μάθει.
-Θα το ήξερα εγώ.

Κι εγώ.

-Θα ήταν το μικρό μας μυστικό.
-Δεν πιστεύω σε μυστικά.

Νομίζεις ότι ο Εδμόνδος δεν έχει μυστικά;
Έχει. Ρώτησέ τον.

-Ξέρω τι θέλεις, Φερνάντο.
-Αλήθεια;

Θυμάσαι όταν ήμασταν παιδιά και ο Εδμόνδος
πήρε μια σφυρίχτρα για τα γεννέθλιά του,

κι εσύ ένα πόνυ;

Ήσουν τόσο θυμωμένος που
ο Εδμόνδος ήταν πιο χαρούμενος

από σένα με τη σφυρίχτρα του.

Δεν θα γίνω η νέα σου σφυρίχτρα.

Πόσο λες ότι θα χρειαστεί
για να μπορέσει να παντρευτεί;

Δυο χρόνια.
Δυο χρόνια. Αυτό είναι όλο.

Τότε θα πάρει την άδεια καπετάνιου,
και θα μπορούμε να παντρευτούμε.

Δυο χρόνια. Δεν θα μπορούσα
να περιμένω τόσο για τίποτα,

ειδικά για μια νύφη σαν εσένα.

-Να 'τος.
-Ε!

-Ου!
-Μερσέντες!

Μου έλλειψες τόσο!

Τέλειωσε τώρα.

-Έχεις μπελάδες;
-Όχι. Είμαι καπετάνιος. Έλα.

Ο κ. Μορέλ μου έδωσε το Φαραώ.

Εδμόνδε!

Στην υγειά μου.

Η ζωή σου είναι αληθινά
ευλογημένη, Εδμόνδε.

Έλα τώρα.

-Είσαι ακόμα ο κουμπάρος.
-Το ξέρω.

Έλα τώρα.

Σταμάτα το αυτό.
Θα καραφλιάσεις.

Κρατάς μυστικά από μένα;

Μυστικά; Όχι.

Γιατί;

Ρώτα με οτιδήποτε
και θα σου πω.

Δε χρειάζεται να περιμένουμε
δυο χρόνια

Όταν μπορέσω να αγοράσω δαχτυλίδι,
θα παντρευτούμε.

Δε χρειάζομαι δαχτυλίδι. Αλήθεια.

Αυτό θα'ναι το δαχτυλίδι μου.

Και ότι και να συμβεί,

δεν θα το βγάλω ποτέ.

Ποτέ.

Γεια σας, καλέ μου νεαρέ κύριε.

Με συνοδεύεις;

Λοιπόν πες μου, Μοντέγκο,

πως γίνατε φίλοι...

με αυτό το δίκαιο μικρό έμπορο,
τον Εδμόνδο Δαντές;

Ισχυρίζεται πως είναι φίλος μου,

κι έχει το θράσος
να κρατάει μυστικά από μένα.

Τί μυστικά;

Στο νέο καπετάνιο του Φαραώ.

Όλα όσα είμαι τα χρωστάω
σε σένα, πατέρα.

Ας είναι αυτή η ευτυχισμένη στιγμή
μόνο η αυγή...

μιας μακριάς και υπέροχης ζωής
και για τους δυο σας.

-Ποιος είναι ο Εδμόνδος Δαντές;
-Εγώ είμαι.

Εδμόνδε Δαντές, συλλαμβάνεσαι
με εντολή του δικαστή της Μασσαλίας.

-Συλλαμβάνομαι;
-Με ποια κατηγορία;

Αυτή η πληροφορία είναι
κρυφή. Πάρτε τον.

Απαιτώ μια εξήγηση.
Απαιτώ μια εξήγηση!

Θα'μαι πίσω απόψε.
Μην ανησυχείς, πατέρα. Είναι λάθος.

Θεέ μου.

Λοιπόν, πρέπει να πω, Δαντές,
δεν φαίνεσαι για προδότης.

Προδότης;

Τώρα, πρόσεξέ με, Δαντές,
ίσως η ζωή σου εξαρτάται απ'αυτό.

Είχες καμιά προσωπική επαφή με τον
Ναπολέων όταν ήσουν στην Έλβα;

Στην Έλβα, ναι, είχα.
Λοιπόν, είχαμε.

Ήμουν με τον γιο του κόμη Μοντέγκου,
τον Φερνάντο, σχεδόν συνέχεια.

-Ξέρεις τον Φερνάντο;
-Είναι μια πρόσφατη γνωριμία, ναι.

Ω, εδώ είσαι.
Θα εγγυηθεί για μένα.

Καμιά αμφιβολία, αλλά είπες,
"σχεδόν συνέχεια."

Εκτός από όταν ο Ναπολέων
μου ζήτησε

να παραδώσω ένα γράμμα
σ'ένα φίλο στη Μασσαλία.

Λοιπόν, Δαντές, είναι επειδή δέχτηκες
αυτή την προδοτική αλληλογραφία...

που σε κατήγγειλε ο υποπλοίαρχός σου,
ο κ. Νταγκλάρ.

-Τί;
-Παρέδωσες το γράμμα;

Όχι, κύριε, κάποιος υποτίθεται
πως θα με έβρισκε.

Είναι, είναι ακόμα
στο σακάκι μου. Ορίστε.

-Το έχεις διαβάσει;
-Όχι, κύριε, δεν ξέρω να διαβάζω.

Λοιπόν, Δαντές, αυτό είναι ένα γράμμα
σε έναν από τουε πράκτορες του Ναπολέων.

Δίνει τις ώρες και τις περιοχές
των περιπολιών στις παραλίες στην Έλβα.

Κύριε, ορκίζομαι στον τάφο της
μητέρας μου, δεν είχα ιδέα.

Ορκίστηκε ότι το περιεχόμενο
ήταν αθώο.

Όχι, εσύ ήσουν αθώος.

Ανόητος και αθώος.

Πιστεύω ότι αυτές είναι οι χειρότερες
δυνατές κατηγορίες εναντλιον σου.

Ευτυχώς, καθώς σταμάτησα αυτό το έγγραφο,
δεν έχει γίνει καμιά ζημιά.

Ο Θεός ξέρει πως θα επιβιώσεις
σ'αυτό τον κόσμο, Εδμόνδε Δαντές.

Αλλά δεν είσαι προδότης.

Μπορείς να φύγεις.

Σας ευχαριστώ, κύριε.

Περίμενε, ε, σου είπε ο Ναπολέων
ποιος θα λάμβανε το γράμμα;

Ο κ. Κλάριον.

Ποιος, είπες;

Ο κ. Κλάριον.

Ανέφερες αυτό το όνομα
σε κανέναν άλλο;

Τον κ. Μοντέγκο
ή κάποιον άλλο;

Όχι, κύριε, στην πραγματικότητα,
ο κ. Μοντέγκο δεν ξέρει για το γράμμα.

Είναι πολύ
επικίνδυνη πληροφορία.

Κανείς δεν μπορεί να'ναι πολύ προσεχτικός
σε καιρούς όπως αυτοί.

-Δε νομίζετε;
-Ναι, κύριε.

Μμ.. Χμ..

Σε άγχωσα αρκετά.

Αναρρωτιέμαι αν, ως απολογία, μπορώ
να σου προσφέρω την άμαξά μου ως το σπίτι.

Είναι ακριβώς μέσα από εδώ.

Σας ευχαριστώ.

Κύριε Βιλφόρ;
Κύριε Βιλφόρ;

Κύριε Βιλφόρ!

Όου. Όου!

Που με πηγαίνετε;

Πρόκειται για λάθος.

-Μου επέτρεψαν να πάω σπίτι. -Από τώρα,
σπίτι σου είναι η φυλακή Κάστρο του Ιφ

-Όχι! Όχι! Όχι!

-Ε!

Πυροβολήστε τον τώρα!

Βιαστείτε!
Πιάστε τον!

Φερνάντο!

Φερνάντο!

-Κύριε;
-Εντάξει. Εκεί είναι. Φερνάντο!

Με συνέλαβαν για προδοσία.
Μόλις που πρόλαβα να δραπετεύσω.

Όταν ήμασταν στην Έλβα,
ο Ναπολέων μου έδωσε ένα γράμμα.

Δε σου το είπα, γιατί
μ'έβαλε να το υποσχεθώ.

Είπε ότι ήταν ένα γράμμα

για έναν παλιό φίλο.

Όμως ο μπάσταρδος είπε ψέματα!
Είπε ψέματα.

Ήταν ένας από τους πράκτορές του.

Οι αρχές το ανακάλυψαν κάπως.
Δεν ξέρω τι να κάνω.

Με κυνηγούν έφιπποι χωροφύλακες.

Εντάξει.
Πρέπει να σκεφτούμε.

Ελπίζω να μην σε συμβίβασα.

Ήλπιζα να με βοηθούσε ο πατέρας σου.

Είναι στο Παρίσι.
Είναι πολύ άρρωστος.

-Πόσο πίσω είναι οι χωροφύλακες;
-Λεπτά.

-Χρειάζεσαι χρήματα;
-Ναι, σ'ευχαριστώ.

-Έχεις πιστόλι;
-Και βέβαια όχι.

Καλώς.

Σταμάτα Φερνάντο.
Δεν έχω χρόνο γι'αυτό.

Είδα τον Ναπολέων να σου
δίνει το γράμμα.

Εσύ ήσουν;

Λοιπόν, όχι μόνο εγώ.
Ήταν ιδέα του Νταγκλάρ.

Γιατί δεν ήρθες
πρώτα σ'εμένα;

Γιατί το κράτησες κρυφό από μένα;
Νόμιζα πως ήσουν φίλος μου.

Σου είπα ότι έδωσα το λόγο μου στο
Ναπολέων. Μου είπε ψέματα.

Ξέρω, Εδμόνδε.
Διάβασα το γράμμα.

Εσυ, διάβασες...

Γιατί το κάνεις αυτό;

Ω, είναι πολύπλοκο.

Πολύπλοκο.

Μην γίνεσαι γελοίος.

-Φύγε.
-Δεν μπορώ να σ'αφήσω, Εδμόνδε.

Φύγε από το παράθυρο.

Μην με κάνεις να σου

κόψω το χέρι.

Γιατί; Για όνομα του Θεού, γιατι;

Γιατί είσαι ο γιος ενός γραφέα!

Και δεν θα'πρεπε να θέλω να είμαι εσύ.

-Εδώ μέσα!
-Εδώ μέσα!

-Πάμε.
-Περίμενε!

Περίμενε. Περίμενε.

Για να θυμάσαι καλύτερες μέρες.

Έλα!

Σου είχα πει ότι δεν θα ήταν
πάντα έτσι, Εδμόνδε.

Πατέρα! Πού είναι;

Το γραφείο.
Τί έχει κάνει τώρα;

Τώρα, άκουσέ με, πατέρα.

Είμαι ο επικεφαλής δικαστής,
υπάλληλος του νέου καθεστώτος

Δεν αντέχω να μπλέξω τον πατέρα μου
με προδοσία.

Ξέρεις, η προδοσία
είναι θέμα ημερών.

Εγώ πρέπει είμαι
ο πατριώτης,

κι εσύ ο προδότης,
όταν επιστρέψει ο αυτοκράτορας.

Σταμάτα. Σταμάτα,
παλιο-ερείπιο.

Αυτές οι μέρες τελείωσαν.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης δεν είναι
αυτοκράτορας σε τίποτα.

Αν συνεχίσεις ν'ανακατεύεσαι
σ'αυτή τη τρέλα

έχεις μεγάλη πιθανότητα...

να συληφθείς και να

μας καταστρέψεις για τις χαζές
σου συμπάθειες

Τουλάχιστον εγώ έχω συμπάθειες.

Για όνομα του Θεού, πατέρα,
η Βαλεντίνα απλά λέει...

ότι ως οικογένεια οι
μοίρες μας είναι πλεγμένες.

-Σίγουρα το βλέπεις αυτό.
-Βλέπεις; Αχ!

Είμαι ένα παλιο-ερείπιο.

Δεν βλέπω όσο καλά έβλεπα.
Με συγχωρείτε.

Κουνήσου.

Κουνήσου.

Καλώς ήρθατε, κ. Δαντές.

Είμαι ο Αρμάντ Ντορλέκ.
ο φύλακας του Κάστεου του Ιφ.

Κύριε, ξέρω πως πρέπει
να το ακούτε συνέχεια,

αλλά σας διαβεβαιώ, είμαι αθώος.

Όλοι πρέπει να το λένε αυτό,
ξέρω, αλλά στ'αλήθεια είμαι.

-Αθώος.
-Ναι.

Ξέρω. Πραγματικά ξέρω.

-Με κοροϊδεύετε;
-Όχι, αγαπητέ μου Δαντές.

Ξέρω πολύ καλά ότι είσαι αθώος.

Αλλιώς γιατί θα ήσουν εδώ;

Αν ήσουν στ'αλήθεια ένοχος,

υπάρχουν εκατοντάδες φυλακές στη Γαλλία
όπου θα μπορούσαν να σε κλείσουν,

αλλά το Κάστρο του Ιφ είναι το μέρος
που βάζουν όσους τους κάνουν να ντρέπονται

Ας δούμε τώρα το διαμέρισμά σου,
πάμε;

"Θεέ μου δικαίωσέ με."

Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να
δώσουν κίνητρο στους εαυτούς τους.

Κρατούν ημερολόγια, αλλά σύντομα
χάνουν το ενδιαφέρον και πεθαίνουν.

-Υπάρχει ένα παράθυρο.
-Έχω μείνει με έναν αντιαισθητικό τοίχο.

Οπότε συνέλαβα άλλο τρόπο να βοηθήσω
τους κρατούμενους να μετρούν το χρόνο.

Κάθε χρόνο, στην επέτειο της
φυλάκισής τους,

τους χτυπάμε.

Συνήθως, στην πραγματικότητα
ένα απλό δάρσιμο.

Αν και, την πρώτη μέρα τους εδώ,
στην περίπτωή σου, σήμερα,

μου αρέσει να κάνω κάτι
πιο ξεχωριστό.

Και αν σκέφτεσαι τώρα,

"Γιατί εγώ, ω Θεέ;"

η απάντηση είναι, ο Θεός δεν έχει
καμία σχέση μ'αυτό. Εντάξει;

Πραγματικά, ο Θεός δεν
είναι ποτέ στη Γαλλία αυτή την περίοδο.

Ο Θεός έχει να κάνει με αυτό.
Είναι παντού. Βλέπει τα πάντα.

Εντάξει.

Ας κάνουμε μια συμφωνία,
μπορούμε;

Ζήτα βοήθεια από το Θεό, και θα
σταματήσω τη στιγμή που θα εμφανιστεί.

Κύριε Βιλφόρ,
δεν τα μάθατε;

-Ο Ναπολέων δραπέτευσε από την Έλβα.
-Τι;

Αποβιβάστηκε 100 μίλια από εδώ.
Προχωράει για το Παρίσι.

Πακετάρισε όλους τους φακέλους μου. Και
πες στον ηλίθιο γραγέα να βρει το βιβλίο!

Είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε
την υπόθεση του Δαντές, δικαστά. -Όχι τώρα

Δαντές;

Δεν έχουμε γνωριστεί, κύριε. Είμαι ο
Φερνάντο Μοντέγκο, γιος του κόμη Μοντέγκο.

Είμαι εδώ για να ορκιστώ για την
αθωότητα του Εδμόνδου Δαντές.

Είναι ο εργοδότης του, κ. Μορέλ, ο πατέρας
του, και η μνηστή του, ερσέντες.

Ο Εδμόνδος Δαντές κατηγορήθηκε
για υψηλή προδοσία.

-Κι ακόμα τον υποστηρίζετε;
-Φυσικά.

Κι αν σας έλεγα ότι ο Δαντές
κατηγορείται ακόμα για φόνο;

-Φόνο;
-Ο Εδμόνδος δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο.

Ο Δαντές μετέφερε γράμμα απ'τον
Ναπολέων σ'ένα πράκτορά του.

Όταν πήγαμε να τον συλλάβουμε,
σκότωσε έναν απ'τους άντρες μου

Όχι, αν το ξέρατε, κύριε,
θα ξέρατε ότι αυτό είναι αδύνατο

Έλεος, παρακαλώ.

Έχετε απόδειξη της
προδοσίας του;

Αυτή είναι δουλειά
της κυβέρνησης.

Παρακαλώ. Παρακαλώ,
απλά πείτε μας που είναι.

Δεν μπορώ, δεσποινίς.
Παραδόθηκε στους άντρες του βασιλιά.

Καταλαβαίνω τον πόνο σας
για την προδοσία του.

Αλλά η συμβουλή μου σε όλους σας
θα ήταν να ξεχάσετε τον Εδμόνδο Δαντές,

ειδικά εσείς,
δεσποινίς.

Παρηγορηθείτε στην άνεση
του καλού σας φίλου εδώ...

και ίσως κάτι καλό μπορεί να βγει
ακόμα από αυτή τη δυστυχισμένη σχέση.

Τώρα, με συγχωρείτε.

Πρέπει να φροντίσω κάποια άλλα θέματα.

Ο γιος μου δεν είναι προδότης!

Θα τον λογικεύσω.

-Ας το αφήσουμε στο Φερνάντο.
-Είναι αδύνατον.Ποτέ.

Δεν θα εγκαταλείψω τον Εδμόνδο ακόμη.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την καλοσύνη σου.

Κι εγώ δεν θα πάψω ποτέ
να την δίνω.

Όχι ότι δεν εκτιμώ το κέντημα των
εγκλημάτων, αλλά, φόνος;

Είναι πραγματικά πολύ απλό.

Όταν μου ανέφερες ότι
ο Δαντές έλαβε το γράμμα,

δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί
τον πρόδιδες,

αλλά βλέποντας την
μοναδική μνηστή του,

καταλαβαίνω απόλυτα.

Τι σας ωθεί να είστε τόσο
εξυπηρετικός;

Κάθισε κάτω, Μοντέγκο.

Έλα πίσω!

Έλα πίσω!

Ποιο είναι το έγκλημά μου;
Ποιο είναι το έγκλημά μου;

Είμαι αθώος!

Χαρούμενη επέτειο, Δαντές.

Μέχρι την επόμενη χρονιά.

Πέρασαν στ'αλήθεια
τέσσερα χρόνια, Δέλιους;

Ή Δάντον; Ποιο είναι το όνομα είπαμε;

Συγχωρείστε την εισβολή μου.

Αλλά είχα την εντύπωση ότι

έσκαβα προς τον
εξωτερικό τοίχο.

Μιλάτε Αγγλικά;

Ιταλικά;

Είμαι ο Αββάς Φαρία. Είμαι κρατούμενος
στο Κάστρο του Ιφ 11 χρόνια.

Πέντε επό τα οποία
ξόδεψα...

σκάβοντας αυτό το τούνελ.

Υπάρχουν 72.519 πέτρς...

μέσα στους τοίχους μου.

Τις μέτρησα πολλές φορές.

Αλλά τις ονόμασες;

Σσσσς.

Σσσσς.

Κάποτε ήμουν όπως εσύ τώρα.

Αλλά το υπόσχομαι, θα περάσει.

Το υπόσχομαι, το υπόσχομαι.

Τώρα, μπορώ να σταθώ
πάνω στους ώμους σου;

Κατέβασέ με.

Σε παρακαλώ, κατέβασέ με τώρα.
Κατέβασέ με.

Δεν έχω δει τον ουρανό αυτά τα
11 χρόνια. Σ'ευχαριστώ.

Σ'ευχαριστώ, Θεέ.

Δεν υπάρχει λόγος του Θεού
εδώ μέσα, ιερέα.

Και με την...
επιγραφή;

Έχει ξεθωριάσει, όπως ο Θεός
έχει ξεθωριάσει στην καρδιά μου.

Και τι την αντικατέστησε;

Κράτα αυτά.

Ακολούθησέ με.

Ίσως οι σκέψεις σου
για εκδίκιση...

υπηρετούν το σκοπό του Θεού
να σε κρατήσει ζωντανό...

αυτά τα επτά χρόνια.

-Με τι τέλος;
-Την απόδραση.

Εδώ είμαστε.

Μίλησες για απόδραση.

Ναι.

Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι
να φτάσεις τον εξωτερικό τοίχο...

και τελικά τη θάλασσα.

Εγώ απλά,
απλά διάλεξα τον λάθος.

Τώρα, φυσικά,
που είμαστε δύο,

μπορούμε να σκάψουμε
στην αντίθετη κατεύθυνση.

Και οι δύο μαζί, τότε,
φυσικά, πιθανώς μπορούμε να το κάνουμε

σε, ε, οχτώ χρόνια.

Ε, κάτι άλλο απαιτεί
το χρόνο σου;

Κάποιο πιεστικό ραντεβού,
ίσως;

Σε αντάλλαγμα... για τη βοήθειά σου,

προσφέρω κάτι ανεκτίμητο.

Την ελευθερία μου;

Όχι, η ελευθερία χάνεται,

όπως καλά ξέρεις.

Εγώ προσφέρω γνώση,
όλα όσα έχω μάθει.

Θα σε διδάξω, ε,
οικονομικά, μαθηματικά,

φιλοσοφία, επιστήμη.
-Να διαβάζω και να γράφω;

Φυσικά.

Πότε αρχίζουμε;

Το έπιασα. Το έπιασα.

Σβήνουν τα φώτα. Φώτα.

Ας τους νικήσουμε. Έλα.

Η χαραμάδα ανοίγει δύο φορές τη μέρα.

Μια για τον κουβά της τουαλέτας σου,
όπου θα κρύβουμε τα υπολείμματα.

Έλα.

Και μια το βράδυ
για το πιάτο σου.

Τα φώτα σβήνουν. Έσβησαν.

Έλα, ιερέα.

Σ'ευχαριστώ.

Ανάμεσα σε αυτές τις ώρες μπορούμε να
δουλεύουμε άφοβα όλη μέρα.

"Οπότε η απροσεξία γίνεται...

ο σύμμαχός μας."

Εξαιρετικά.

Ώστε ήσουν στο στρατό
του Ναπολέων.

Είχαμε τέτοια όνειρα τότε.

Όπως και να'χει, μια νύχτα...

το σύνταγμά μου έπεσε πάνω σε...

μια ομάδα ανταρτών,

που έτρεξαν σε μια
εκκλησία για καταφύγιο.

Με διέταξαν να κάψω...
την εκκλησία...

με αυτούς μέσα.

Το έκανες;

Για παντοντινή ντροπή μου, το έκανα.

Το έκανα.

Πως κατέληξες εδώ;

Την επόμενη μέρα
εγκατέλειψα...

για να αφοσιώσω τη ζωή μου
στη μετάνοια...

και στο Θεό.

Δούλεψα ως προσωπικός γραμματέας
του...

τρομερά πλούσιου κόμη
Ενρίκε Σπάντα.

Ο Σπάντα ήταν
δίκαιος άνθρωπος.

Δυστυχώς, μερικά χρόνια
αργότερα, πέθανε...

ανάμεσα σε φήμες ότι είχε
κρύωει την αμέτρητη περιουσία του.

-Δύο εβδομάδες αργότερα, με συνέλαβαν.
-Γιατι;

Ο Ναπολέων ήθελε τον
θησαυρό του Σπάντα.

Δεν πίστεψε ότι δεν είχα
ιδέα που βρισκόταν.

Οπότε έβαλε να με πετάξουν εδώ μέσα
για να μου φρεκάρει τη μνήμη.

Κι έτσι έμεινα εδώ
μόνο με το Θεό...

για παρέα,
μέχρι που έστειλε εσένα.

Ο Θεός είναι τόσο αληθινός
όσο κι ο θησαυρός σου, ιερέα.

Ίσως.

Ω! Βιάσου. Πάρ'το.

Υπολόγισε αυτό.

2.500 κυβικά εκατοστά πέτρας
και σκόνης τη μέρα...

για 365 μέρες.

Μας κάνει τρία και μισό μέτρα το χρόνο,

Δώδεκα πόδια, ένα πόδι το μήνα.

Τρεις ίντσες την εβδομάδα.

Στα Ιταλικά.

Μη σπαταλάς το φως.

Ήσουν στρατιώτης, ιερέα.

Άρα ξέρεις από οπλισμό.

Δίδαξέ με.

Ή σκάψε μόνος.

Με αναγκάζεις να περάσω
μια λεπτή γραμμή, Δαντές.

Αυτό είναι γελοίο.

Ο δυνατότερος ξιφομάχος
δεν κερδίζει απαραίτητα.

Είναι η ταχύτητα!

Η ταχύτητα του χεριού.

Η ταχύτητα του μυαλού.

Τώρα, πέρνα το χέρι σου από
τις σταγόνες...

χωρίς να βραχείς.

Έτσι.

Για πόσο θα πρέπει να
το συνεχίσω;

Μπαίνω στο τούνελ.

Απόφυγε.

Έτσι.

Ώρα για μελέτη.

Δώσε τον ορισμό της οικονομίας.

Η οικονομία είναι η επιστήμη που
σχετίζεται με την παραγωγή,

διάθεση και κατανάλωση

των αγαθών.

Μετάφραση.

Πρώτα σκάψε, μετά χρήματα.

Σ'ευχαριστώ.
Καλά Χριστούγεννα, Εδμόνδε.

Πάνω κάτω ένας μήνας περίπου.

Καλώς. Με ποιον μάχεσαι;
Τον Νταγκλάρ; Τον Μοντέγκο;

Με ποιόν νομίζεις;

Καλώς! Πολύ καλά!

Έχουμε τον τρίτο νόμο
του Νεύτωνα.

Υπάρχει μια αντίδραση
σε κάθε δράση...

στην φυσική... και στον άνθρωπο.
-Έτσι η αναζήτησή μου για

εκδίκηση είναι αντίδραση στις πράξεις
του Νταγκλάρ και του Μοντέγκο.

Σήκω, σήκω.

Θέλω αυτή τη θέση.

Κάποτε μου είπες ότι ο Βιλφόρ έβαλε
να σε ξαναπιάσουν αμέσως αφού...

σε είχε απαλλάξει από όλες
τις κατηγορίες.

Μπορείς να φύγεις.

Ναι, αυτό είναι αλήθεια.

Τότε γιατί θα πήγαινε μέσα
από τέτοιο παραμύθι...

αν δεν είχε λόγο να αλλάξει
γνώμη αφού σε άφησε να φύγεις;

-Σκέψου Εδμόνδε.
-Προσπαθώ.

-Τί συνέβη;
-Με ρώτησε:

Είπε ο Ναπολέων ποιος
θα λάμβανε το γράμμα;

-Του είπα:
Ένας κύριος Κλάριον.

Και τίποτε άλλο;

-Τίποτε. Έκαψε το γράμμα
και είπε ότι μπορούσα να φύγω.

Αχ!

Έκαψε... το γράμμα.

Ναι.

Περίεργο ότι ένας αρχιδικαστής
έκαψε στοιχεία...

μιας συνωμοσίας προδοσίας...

και ύστερα φυλάκισε
τον μόνο άνθρωπο...

που γνώριζε την σύνδεση
του κ. Κλάριον...

με τη συνωμοσία.

-Κάποιον προστάτευε.
-Εε...

-Έναν αγαπημένο φίλο ίσως;
-Όχι. Όχι.

Ένας πολιτικός σαν τον Βιλφόρ θα
είχε ξεφορτωθεί τέτοιους φίλους.

Ο Κλάριον μπορεί να ήταν συγγενής.

Ένας στενός συγγενής, πιθανώς.

Όχι!

Ο πατέρας του Βιλφόρ ήταν συνταγματάρχης
στο στρατό το Ναπολέων.

Ο Βιλφόρ δεν προστάτευε
τον Κλάριον.

Προστάτευε τον εαυτό του.

Ο Νταγκλάρ, που είπε ότι είδε

το Ναπολέων να μου δίνει το γράμμα.

Ο Μοντέγκο, που είπε στο Βιλφόρ
ότι το είχα.

Και ο ίδιος ο Βιλφόρ,
που με έστειλε εδώ.

Μπράβο, Εδμόνδε, μπράβο.

Ω, Θεέ μου. Ω! Ω!

Εδμόνδε, φως. Φως.
Γρήγορα. Φως.