Zihniyetini değiştir, oyunu değiştir | Dr. Alia Crum | TEDxTraverseCity

Dr. Crum, zihninizin gücünden yararlandığınızda, oyunu asıl değiştirenin siz olduğunu söylüyor. Zihniyetin beden üstündeki etkisini gösteren bilimsel verileri ve öznel zihniyeti değiştirmenin nasıl farklı sonuçlar doğuracağını keşfediyor. Dr. Crum'ın çalışması bir yanıyla plasebo etkisinden ilham alıyor ve tıp alanının ötesine uzanan çıkarımlara sahip.

Bugün, zihniyetimizin yaşamımızın
adeta her bölümünde

nasıl bir önem taşıdığından bahsedeceğim.
Ama öncelikle, İtalya'daki

bir grup araştırmacı ile ilgili
bir hikâye anlatarak başlamak istiyorum.

Dr. Fabrizio Benedetti ve meslektaşları

göğüs ameliyatı geçiren bir grup
hastayı incelediler.

Göğüs ameliyatı hakkında
bilmeniz gereken,

oldukça istilacı bir işlem olduğu.

Hastalara anestezi uygulanır ve
cerrahlar kalbe

ve akciğerlere ulaşmak için

yanlar ve sırt kaslarında
geniş kesme işlemleri yapar.

Anestezinin etkisi geçtikten yaklaşık
bir saat sonra

ağrı başlar.

Neyse ki, hastalara güçlü
bir ağrı kesici olan

yüksek miktarda
morfin sülfat verilir.

Bu göğüs ameliyatı için
olağan bir işlemdir

ama Dr. Benedetti ve meslektaşları
göze zor çarpan ufak değişiklikler yapar:

Hastaların yarısına morfin yatak başındaki

doktor tarafından verilir;

diğer yarısı da aynı miktarda morfin
alır ama damar yoluna

önceden programlanmış
bir pompa ile verilir.

İki gruptaki hastaların da
aynı rahatlamaya

erişeceğini düşünürsünüz

ama durum bu değildi.

Morfini doktordan alan grup

belirgin bir ağrı azalması olduğunu
belirtti.

Diğer grup,

yani tamamen aynı miktar morfini alan

ama bunu farkında olmayan

grup aynı yarara ulaşmış gözükmedi.

Dr. Benedetti ve meslektaşları
burada durmadı.

Diğer tedavilerin etki seviyesini

test etmek için aynı işlemi kullandılar:

kaygı bozukluğu tedavileri,

parkinson hastalığı tedavileri,
yüksek tansiyon tedavileri.

Elde ettikleri şey dikkate değer
ve istikrarlıydı.

Hastalar tedavinin farkında olup

yarar görmeyi beklediklerinde

tedavi de oldukça etkiliydi.

Ama öyle olmadığında,

aynı ilaç, aynı hap,
aynı işlem kısıtlı etki yapıyordu

ve bazı örneklerde
tamamen etkisizdi.

Harvard Üniversitesinde

öğrenciyken bu çalışmaları
okumuştum ve o zaman,

kendimi plasebo etkisiyle ilgili
kaynaklara kaptırmıştım.

Okudukça,

plasebonun özüne ilişkin daha çok
düşünmeye başladım.

Gerçekten de, plasebo etkisi nedir?

Çoğu insan sahte haplar ve sahte işlemlere

büyülü bir cevap olarak
görüp plasebo etkisine aldırmaz

ama plasebo etkisi bu değil.

Plasebo etkisi sahte hap, göz boyama

ya da sahte işlemlerle ile ilgili değil.

Gerçekte plasebo etkisi,

zihniyetimizin yeteneğinin
güçlü, dirençli

ve istikrarlı bir kanıtı.

Bu örnekteyse, iyileşme beklentisi,
vücuttaki iyileştirici özellikleri

bir araya getirme
yeteneklerinin bir kanıtı.

Öyleyse, zihniyet nedir?

Zihniyet tam anlamıyla
zihnin kurulumudur,

zihnin bir merceği ya da çerçevesidir ve
onun aracılığıyla dünyayı görür,

herhangi bir zamandaki sayısız
olası açıklamaları

basitleştiririz.

Zihniyetimiz yoluyla dünyamızı
sadeleştirme yeteneği

insan olmanın doğal bir parçası.

Ama bugün size belirtmek istediğim,

bu zihniyetler önemsiz değil,

onun yerine, sağlımız ve
mutluluğumuzu

belirleme konusunda
önemli bir rol oynuyorlar.

Harvard'da iken,

Profesör Ellen Langer
ile çalışma fırsatım olmuştu.

Psikoloji profesörüydü

ve birinci sınıf bir sporcu
olduğumu duyduğunda bana güldü.

Dedi ki, "Egzersiz de sadece
bir plasebo, değil mi?"

(Gülüşmeler)

Biraz alınmıştım çünkü
o zamanlar günde yaklaşık

4 saatimi vücudumu formda tutmak
için antrenman yaparak harcıyordum.

Ama o, zihniyet ve onun
tıbbi yasalar dışında

nasıl bir önem taşıyacağı
üstüne düşünmemi sağladı.

Antrenmana ayırdığım zaman
ve enerji sayesinde mi

daha formda ve güçlü oluyordum?

Yoksa öyle olacağıma inandığım için mi
daha formda ve güçlü oluyordum?

Peki ya işin diğer tarafı?

Ya insanlar olağanüstü
derecede egzersiz yapıyorsa

ama bunu farkında değillerse,

onlar aynı yarara ulaşmaz mıydı?

Bunu test etmeye karar verdik

ve test için gerçekten benzersiz
bir grup kadın bulduk.

Amerika'daki yedi farklı otelde çalışan

84 oda temizlikçisinin
oluşturduğu bir grup.

Bu kadınlar tüm gün ayaktalar.

Çalışırken çeşitli kaslarını kullanıyor

ve olağanüstü ölçüde

kalori yakıyorlar.

Ama ilginç olan,

bu kadınlar işlerine bu açıdan bakmıyor.

Onlara, "Düzenli egzersiz yapıyor
musunuz?" diye sorduk.

Üçte ikisi "Hayır." dedi.

(Gülüşmeler)

Şöyle dedik: "Peki. On ve sıfırı
aralık kabul edersek,

ne kadar egzersiz yapıyorsunuz?"

Üçte biri, "Sıfır.
Hiç egzersiz yapmıyorum." dedi.

Zihniyetlerini değiştirebilsek
ne olurdu diye merak ettik.

Bu kadınları iki gruba ayırdık.

Kilo, kan basıncı, vücuttaki yağ,

işleriyle ilgili memnuniyetleri dâhil

birçok anlamda ölçümlerini yaptık.

Ve yarısını seçip onlara

15 dakikalık basit bir sunum yaptık.

Bu posteri verip şöyle dedik,

''İşiniz iyi bir egzersiz.

Sağlık Bakanlığı'nın,
yapması oldukça basit olan

30 dakika orta seviye

bedensel aktivite önerisini karşılıyor.

Bu yararları görmeyi beklemelisiniz.''

15 dakika.

Dört hafta sonra ölçümleri
tekrar yaptık.

Beklendiği üzere,

bu bilgiyi almayan grup değişmedi

ama diğerleri değişim gösterdi.

Kilo verdiler,

sistolik kan basınçlarında
belirgin bir düşüş oldu,

vücuttaki yağları azaldı

ve işlerini daha çok
sevdiklerini söylediler.

(Gülüşmeler)

Bunun bize anlattığı ne?

Bana göre, sadece 15 dakikalık

basit bir sunumun sonucunda

sağlıkları ve mutlulukları üstünde

bir etki şelalesinin oluşup
tüm durumun değişmesi çok etkileyici.

Muhtemelen davranışı bile değiştirmeden.

Şu an bazılarınız şöyle düşünebilir:

"Davranış değiştirmediklerini
nereden biliyorsun,

çünkü etkiyi oluşturan bu olmalı."

Artık çalışmadıklarını biliyoruz

ve oda görevlileri
sokağın aşağısındaki

spor kulübüne katılmadıklarına
dair güvence verdi.

Elbette, yatak düzeltmeye

biraz azim katmadıklarından

emin olamayız.

Bu soru beni gerçekten bunalttı.

Zihniyetimiz ve bedenimiz arasında
doğrudan bir bağlantı var mı?

Bunu test etmek için,

Yale'deki meslektaşlarım
Kelly Brownell,

Will Corbin ve Peter Salovey ile çalıştım

ve büyük miktarda milkshake yaptık.

Milkshake'i yaptık

ve 75 dolar vermemiz karşılığında
insanları laboratuvarımıza gelip

milkshake'i denemeye davet ettik

Harika, değil mi?

Anlaşmanın daha az

çekici olan yönü,

onlar milkshake'leri içerken

kan örneklerini aldık.

Girelini ölçme amacındaydık.

Girelin midede gizlenen bir peptit,

tıp uzmanları buna açlık hormonu diyor.

Bir süre bir şey yemediğimizde,

grelin seviyemiz artmaya başlar,

beyne "Yiyecek arama zamanı"
işaretini verir

ve yiyeceği bulamadığımız durumda
metabolizmamızı yavaşlatır.

Diyelim, dışarı çıktık

yiyecek bulduk ve milkshake, hamburger,
biraz patates kızartması yedik.

Girelin seviyemiz düşer,
beynimize "Yemeyi bırakma zamanı"

işaretini verir ve
metabolizmamızı hızlandırır,

böylece yeni tükettiğimiz
yiyecekleri yakabiliriz.

Özet olarak, katılımcılar geldi,
kanlarını aldık

ve onlara milkshake, yani
Sensi-Shake verdik.

Yüzde sıfır yağ, 140 kalori,
şeker ilavesiz,

masum bir memnuniyet.

Milkshake'lerini içtiler

ve bunun üstüne girelin seviyeleri,

beyne tam olmayan miktarda

yiyecek tüketildiği

işaretini vererek birazcık düştü.

Bir hafta sonra laboratuvarımıza geldiler,

tekrar kanlarını aldık ve onlara
bu milkshake'i verdik.

(Gülüşmeler)

620 kalori, 30 gram yağ,
56 gram şeker:

işte bu, hak ettiğiniz rahatlık.

(Gülüşmeler)

Ve bu milkshake'ten sonra, girelin
seviyeleri tekrar düştü,

ama bu kez önceki
milkshake'ten belirgin ölçüde

üç kat fazla bir oranda.

Bu, girelindeki düşüşün
tüketilen kaloriyle orantılı

olduğunu bilen her diyetisyene

mantıklı gelecektir.

Ama bir püf noktası var:

Bu çalışmada,

katılımcılar akla uygun olan milkshake
ve şımartan milkshake'i

tükettiklerini düşünse de,

aslında iki zamanda da
aynı milkshake'i verdik.

Bunun bize anlattığı ne?

Tıpkı aynı miktardaki morfinin
farkındalığımıza bağlı olarak

daha az ya da çok etki ürettiği

ve aynı miktardaki egzersizin

nasıl yorumlandığına bağlı olarak
daha az ya da çok yarar sağladığı

durumdaki gibi, yine
zihniyetimiz önemini gösterdi.

Bu durumda, bunu öne sürmek sadece

kalori alıp vermek ya da yağların,
besinlerin yapısıyla

ilgili olmayabilir, ama yediğimiz
yiyeceklere dair inandığımız,

beklediğimiz, düşündüklerimiz
vücudumuzun tepkisini belirler.

Bunun ışığında,

kendi yaşamımız üstüne
düşünmemiz gerekiyor:

bizim zihniyetimiz ne?

Ve onu değiştirmeye, dönüştürmeye,

daha yararlı hâle
getirmeye nasıl başlayabiliriz?

Örneğin, stresi düşünelim.

Stres hakkındaki zihniyetimiz nasıl?

Çoğu insan gibiyseniz,

stresin kötü olduğu zihniyetine
sahipsiniz: kötü stres.

Baktığımız her yerde stresin
olumsuz etkisini hatırlatan uyarılar,

haykıran etiketler olduğunu

düşünürsek bu hiç şaşırtıcı değil.

Ama stres hakkındaki gerçek
pek net değil,

aslında, stresin olumlu etkileri
olabileceğini gösteren

güçlü ve artan sayıda araştırma var.
Sağlığımız, mutluluğumuz

ve performansımız üstündeki
geliştirici etkiler.

Sizi stresin etkilerinin geliştirici
olduğuna ikna etmeye çalışmaktan çok,

yaşamımızdaki çoğu şey gibi,

stres hakkındaki gerçeğin de

belirgin olmadığını işaret ediyorum.

Bu yüzden, bir soru
sormak istiyorum:

Stres hakkındaki zihniyetimiz ona
vereceğimiz karşılığı belirler mi?

Bu soruyu test etmek için

Shawn Achor ve Peter Salovey ile çalıştım

ve bizimle çalışan 300
kişilik bir grup vardı.

Bu, 2008 ekonomik çöküşünden sonraydı,

Stresliydiler, öğrendiler ki,

iş gücünün yüzde onu

işten çıkarılacaktı

ve fazladan çalıştılar.

Zihniyetlerini değiştirebilir miyiz
diye bakmaya karar verdik.

Bunu onlara basit videolar
izleterek yaptık.

Size bu videoları aynı anda
göstereceğim.

Ama katılımcıların yarısı
soldakini,

yarısı sağdakini izledi.

(Video başlar)

"Stres zayıflatıcıdır" ve
"Stres güçlendiricidir"

(Video biter)

Ana noktayı anladınız, değil mi?

İşte...

karanlıktayız.

(Gülüşmeler)

İşte,

gerçekleri, araştırmaları,
kısa hikâyeleri izliyorlar,

tamamı doğru ama bir görüşe ya da
diğerine yönelik biçimde.

İlginç olan:

bu üç dakikalık basit
videoları izleyenlerin

zil çalmadan, işleri
başlamadan önce,

sonraki birkaç haftada sağlıklarındaki
olumsuz belirti şikayeti daha az oldu.

Daha az sırt ağrısı, daha az
kas gerilimi, daha az uykusuzluk.

Ayrıca, işte daha yüksek oranda bağlılık
ve performans elde ettiklerini belirtti.

Bu noktada,dört
çalışmayı sundum.

Tıpta, egzersizde, diyette ve streste

zihniyetin gücünü kanıtlayan dört çalışma.

Şu an, bu olguyu ele alan başka

birçok yetenekli bilim adamı var.

Carol Dweck'in araştırması gösteriyor ki,

eğer yetenek ve zekanın sabit olduğu

şeklindeki zihniyetimizi,

zamanla dönüşebilir olduğu
şekline değiştirebilirsek,

bu akademik ve profesyonel
başarımızı önemli ölçüde değiştirebilir.

Yale epidemiyoloji uzmanı
Becca Levy'nin araştırması gösteriyor ki,

yaşlanmaya dair zihniyetimizi,

onu bozulmanın kaçınılmaz
süreci olarak görmekten

bilgelik ve büyüme
kazanmaya değiştirebilirsek,

bu sadece yaşlanma sürecimizi
şekillendirmekle kalmaz,

yaşamımızı da uzatır.

Ted Kaptchuk ve ekibi,
Harvard'ın plasebo

araştırmalarına dair programında,
klinik uygulamada

plasebo etkisinden yararlanmaya
ve onu ahlaklı biçimde

kullanmaya nasıl başlayacağımızı
anlayarak ileri seviyede bir iş çıkarıyor.

İçerik farklı olsa da, mesaj aynı.

Zihniyetimiz önemli.

Yanlış anlamayın.

Tıbbın işe yaramadığını

ya da egzersizin yararı olmadığını,

yediklerimizin önemli olmadığını
söylemiyorum; önemli.

Ama yaşamımızdaki herhangi bir şeyin

psikolojik ve fizyolojik sonuçları

zihniyetimizin etkisindedir.

Zihniyetin gücü sınırsız mı?

Muhtemelen hayır

ama bugün sizin için
yaptığımı umduğum şey

bu sınırların gerçekte ne olduğunu tekrar
düşünmeniz için teşvik etmek.

Çünkü önümüzdeki asıl görev

kendimiz için bu gücü
geri çağırmaya başlamak,

zihniyetin gücünü kabul etmek

ve bunu, şöylece bilmek,

(Parmaklarını şıklatır)

zihniyetimizi değiştirerek,

göz açıp kapayana kadar,
yaşamımızın her yönündeki

akışı basitçe değiştirebiliriz.

Teşekkürler.

(Alkışlar)