Wie bepaalt de betekenis van kunst? - Hayley Levitt

Bekijk de volledig les via: https://ed.ted.com/lessons/who-decides-what-art-means-hayley-levitt

Een vraag die al tientallen jaren door filosofen en kunstcritici wordt rondgeslingerd, is de vraag in hoeverre de intentie van een kunstenaar van invloed moet zijn op uw interpretatie van zijn of haar werk? Hebben de plannen en motivatie van de artiest invloed op de betekenis ervan? Of is het helemaal aan het oordeel van de kijker? Hayley Levitt verkent het complexe web van artistieke interpretatie.

Les door Hayley Levitt, geregisseerd door Avi Ofer.

Stel je voor dat jij en een vriend
een tentoonstelling bezoeken

en je oog valt
op een opvallend schilderij.

Het levendige rood doet jou denken
aan het symbool van de liefde,

maar je vriend is ervan overtuigd
dat het juist oorlog weergeeft.

En waar jij sterren
in een romantische lucht ziet,

interpreteert jouw vriend deze
als verontreinigende stoffen.

Om de ware betekenis boven water
te krijgen ga je online, waar je leest

dat het een replica is van een project
dat de artiest in de eerste klas maakte:

rood was haar lievelingskleur
en de zilveren stipjes zijn feeën.

Nu ken je de achtergrond
die leidde tot dit kunstwerk.

Was het verkeerd om van het kunstwerk
te genieten op basis van andere ideeën?

Geniet je er minder van,
nu je de waarheid erachter kent?

Wat zou de invloed van de bedoeling
van de artiest moeten zijn

op jouw interpretatie van het werk?

Het is een veelbesproken onderwerp,

waarover filosofen en kunstcritici
het al decennia lang niet eens worden.

In het midden van de 20e eeuw

beargumenteerden literair criticus
W.K. Wimsatt en filosoof Monroe Beardsley

dat de artistieke bedoeling
irrelevant was.

Zij noemden dit de 'Intentional Fallacy':

het geloof dat het volgen
van de auteursintentie blokkerend werkt.

Hun argument was tweeledig:

Ten eerste zijn de kunstenaars
die we bestuderen niet langer in leven,

hebben ze hun bedoelingen niet vastgelegd,

of zijn ze simpelweg niet beschikbaar
voor het beantwoorden van vragen.

Ten tweede, zelfs al zou er een berg
relevantie informatie beschikbaar zijn,

Wimsatt en Beardsley geloofden

dat dit alleen maar zou afleiden
van de kwaliteiten van het werk an sich.

Ze vergeleken kunst met een dessert:

Wanneer je een pudding proeft,

beïnvloeden de bedoelingen van de chef
niet of je geniet van de smaak of textuur.

Het enige dat ertoe doet, volgens hen,
is of de pudding lekker is.

Natuurlijk kan of je hem lekker vindt
verschillen van persoon tot persoon.

Aangezien verschillende interpretaties
verschillende mensen aanspreken,

kunnen de zilveren stippen redelijkerwijs
geïnterpreteerd worden als feeën,

sterren of verontreinigende deeltjes.

Volgens Wimsatt en Beardsley's theorie,
zou de interpretatie van de artiest

slechts één van de vele
acceptabele mogelijkheden zijn.

Als je dit problematisch vindt,

dan ben je misschien meer in lijn
met Steven Knapp en Walter Benn Michaels,

twee literaire theoretici
die de 'Intentional Fallacy' verwierpen.

Zij argumenteerden dat de auteursintentie

niet slechts één van de mogelijkheden was,

maar de enige mogelijke interpretatie.

Stel dat je over een strand loopt

en daar tekens in het zand tegenkomt
die een gedicht vormen.

Volgens Knapp en Michaels
zou het gedicht alle betekenis verliezen

bij de ontdekking dat dit niet
was voortgekomen uit menselijk werk,

maar slechts een door de golven
gecreëerd toeval was.

Volgens hen is een opzettelijke schepper

nodig om een gedicht
überhaupt te kunnen begrijpen.

Andere denkers pleiten voor een middenweg

en suggereren dat de bedoeling
slechts één van de vele puzzelstukjes is.

Hedendaags filosoof Noel Carroll
nam dit standpunt in,

stellend dat de bedoelingen van een
kunstenaar relevant zijn voor het publiek

zoals de bedoelingen van een spreker

relevant zijn voor degene
waarmee een gesprek aangegaan wordt.

Om te begrijpen hoe bedoelingen
een rol spelen in een gesprek,

beeld je dan iemand met een sigaret in,
die vraagt om een lucifer.

Je reageert door een aansteker te geven,

aannemend dat zijn motivatie is
de sigaret aan te steken.

De woorden waarmee de vraag
gesteld wordt zijn belangrijk,

maar de bedoelingen bij de vraag
bepalen jouw begrip

en uiteindelijk ook jouw reactie.

Dus naar welk uiteinde
van het spectrum neig jij?

Vind jij, net als Wimsatt en Beardsley,
dat wanneer het over kunst gaat,

interpretaties mogen verschillen?

Of vind je dat de plannen
en motivatie van de artiest

invloed hebben op de betekenis?

Artistieke interpretatie is complex

en waarschijnlijk zal men
het er nooit volledig over eens worden.