Wat is het oplichterssyndroom en hoe kan je het bestrijden? - Elizabeth Cox

Bekijk de volledige les: https://ed.ted.com/lessons/what-is-imposter-syndrome-and-how-can-you-combat-it-elizabeth-cox

Zelfs na het schrijven van elf boeken en het winnen van verschillende prijzen kon Maya Angelou niet ontkomen aan de twijfel dat ze haar verwezenlijkingen niet had verdiend. Dit gevoel van bedrog komt vaak voor. Waarom kunnen zoveel mensen het gevoel niet afschudden dat hun ideeën en vaardigheden de aandacht van anderen niet waard zijn? Elizabeth Cox beschrijft de psychologie achter het oplichterssyndroom en hoe je het kan bestrijden.

Les door Elizabeth Cox, geregisseerd door Sharon Colman.

Zelfs na het schrijven van elf boeken
en het winnen van prestigieuze prijzen,

werd Maya Angelou
geteisterd door de twijfel

dat ze haar prestaties niet had verdiend.

Albert Einstein ervoer iets gelijkaardigs:

hij beschreef zichzelf
als een 'onvrijwillige oplichter'

wiens werk het niet verdiende
om zoveel aandacht te krijgen.

Verwezenlijkingen op het niveau
van Angelou of van Einstein zijn zeldzaam,

maar hun gevoelens van bedrog
zijn veelvoorkomend.

Waarom geraken velen
niet af van het gevoel

dat ze hun verwezenlijkingen
niet verdienen

of dat hun ideeën en vaardigheden
de aandacht van anderen niet waard zijn?

Psychologe Pauline Rose Clance
was de eerste die onderzoek deed

naar dit onterechte gevoel
van onzekerheid.

Bij haar job als therapeute

merkte ze dat veel bachelorstudenten
onder haar cliënten dezelfde zorg deelden:

hoewel ze goede punten haalden,

geloofden ze niet dat ze hun plaats
in de universiteit verdienden.

Sommigen geloofden zelfs dat hun toelating
een fout was geweest.

Ook al wist Clance
dat die angst ongegrond was,

toch had ze zich precies hetzelfde gevoeld
tijdens haar masteropleiding.

Zij en haar patiënten ervoeren
iets wat vele namen kent:

bedriegersfenomeen,

bedriegerssyndroom,

en oplichterssyndroom.

Samen met collega Suzanne Imes

bestudeerde Clance het syndroom eerst
bij vrouwelijke studenten en docenten.

Hun werk stelde een alomtegenwoordig
gevoel van bedrog vast.

Sinds die eerste studie

is hetzelfde vastgesteld
bij de verschillende genders,

rassen,

leeftijden

en een verscheidenheid aan beroepen,

hoewel het vaker kan voorkomen
en zich sterker kan laten voelen

bij minderheidsgroepen
of kansarme groepen.

De benaming 'syndroom'
minimaliseert hoe universeel het is.

Het is geen ziekte of afwijking

en het is niet noodzakelijk
verbonden met depressie,

een angststoornis

of zelfvertrouwen.

Vanwaar komen deze gevoelens van bedrog?

Mensen die erg bekwaam zijn
of veel bereikt hebben,

denken vaak dat anderen even vaardig zijn.

Dit kan leiden tot het gevoel

dat ze niet meer lof en kansen
verdienen dan andere mensen.

En zoals Angelou en Einstein
hebben ondervonden,

kan geen enkel niveau van verwezenlijking

deze gevoelens doen verdwijnen.

Het oplichterssyndroom uit zich niet enkel
bij erg bekwame individuen.

Iedereen is vatbaar voor een fenomeen
gekend als collectieve onwetendheid,

waarbij iedereen aan zichzelf twijfelt

maar het gevoel heeft de enige te zijn,

omdat niemand anders
deze twijfels uitspreekt.

Aangezien het moeilijk is om echt te weten
hoe hard onze groepsgenoten werken,

hoe moeilijk zij sommige taken vinden

of hoeveel ze aan zichzelf twijfelen,

is er geen simpele manier
om het gevoel af te schudden

dat we minder kundig zijn
dan de mensen rondom ons.

Een intens gevoel van oplichterssyndroom

kan mensen tegenhouden
om goede ideeën te delen

of om te solliciteren voor jobs
en cursussen waarin ze zouden uitblinken.

Tot nu toe lijkt de beste manier
om het syndroom te bestrijden

erover te praten.

Veel mensen die lijden aan dit syndroom

vrezen dat als ze feedback
vragen over hun werk,

hun angst bevestigd zal worden.

Zelfs het krijgen van positieve feedback

helpt de gevoelens van bedrog
niet te stillen.

Maar anderzijds:

horen dat een adviseur of mentor zelf
gevoelens van oplichterssyndroom ervoer,

kan deze gevoelens verlichten.

Dat geldt ook tussen groepsgenoten.

Zelfs simpelweg ontdekken
dat er een naam voor is,

kan een enorme opluchting zijn.

Zodra het fenomeen je bekend is,

kan je je eigen symptomen bestrijden

door positieve feedback te verzamelen.

Een geleerde die zichzelf
de problemen in haar labo verweet,

begon de oorzaken vast te leggen
telkens wanneer iets mis ging.

Uiteindelijk besefte ze

dat de meeste problemen
door apparatuurfouten kwamen

en erkende ze haar eigen vakkundigheid.

Misschien kunnen we deze gevoelens
nooit volledig verbannen,

maar we kunnen wel openlijk praten

over academische
en professionele problemen.

Wanneer het bewustzijn groeit
dat deze ervaringen veelvoorkomend zijn,

voelen we ons misschien vrijer
om eerlijk te zijn over onze gevoelens

en zelfvertrouwen te creëren
met deze simpele waarheden:

je hebt talent,

je bent bekwaam

en je hoort erbij.