Een authentiek leven | Dr. Maria Sirois | TEDxBerkshires

Dr. Maria Sirois is een inspirerend spreker, consultant en gediplomeerd klinisch psycholoog met 20 jaar werkervaring op het gebied van welzijn en positieve psychologie. Als docent en motiverend spreker wordt ze vaak uitgenodigd om de toon te zetten op conferenties voor welzijn-organisaties, bedrijven, ziekenhuizen, en religieuze en filantropische instellingen in heel het land.

Als begenadigd verhalenverteller combineert ze in haar lezingen krachtige en indrukwekkende anekdotes met wetenschappelijk onderzoek, om zo haar publiek in een staat te brengen die we allemaal ambiëren: gedreven tot tranen, vreugde en positieve actie binnen de kaders van het leven dat we al leven.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Meer informatie hierover op http://ted.com/tedx

Denk aan iets dat je doet
wanneer je iets uitstelt,

wanneer je niet doet
wat je wel zou moeten doen.

Eén ding.

Heb je iets?

Mag ik er een paar horen?

(Publiek) E-mail.

E-mail.

(Publiek) Schoonmaken.

Schoonmaken.
Kom maar bij me wonen.

(Gelach)

(Publiek) Facebook.

Televisie, Facebook, ééntje nog.

(Publiek) Met de honden spelen.

Sorry?

Oh, je speelt met de honden.

Je hebt een taak te vervullen --
dit is Jalal ad-Din Rumi --

je hebt een taak te vervullen.

Doe iets anders, doe wat je wilt:
schoonmaken, e-mailen, eten.

(Publiek) Eten.

(Gelach)

Eten, met de honden wandelen.

Doe iets anders, doe wat je wilt,
hou jezelf maar bezig.

Maar als je deze taak niet vervult,
zal je tijd hier tevergeefs zijn geweest.

Dat is een heftige les.

Je hebt een taak te vervullen
en als je deze taak niet vervult,

zal je tijd hier tevergeefs zijn geweest.

Waar heeft hij het over?
Wat probeerde Rumi ons te vertellen?

Hij probeerde ons te vertellen
dat het aan ons is om te ontwaken,

om volledig tot leven te komen
in het enige leven dat het onze is;

om afstand te nemen van de beperkingen
die ons afremmen en klein houden;

om dat unieke specifieke mens
te worden dat we zijn, ieder van ons.

Rumi begreep dat dit
een behoorlijk lastige opdracht was.

Want wat betekent het
om een authentiek leven te leven

en voortdurend volledig jezelf te zijn?

Dus schreef hij toen ook een prachtige
uitnodiging tot een soort zelf-mededogen.

Kom, zei hij, kom, wie je ook bent;

zwervers, aanbidders, weglopers,

eters, schoonmakers, e-mailschrijvers,

wie je ook bent.

We zijn geen karavaan van wanhoop.

Kom, al heb je je belofte gebroken,

al zijn we duizend keer
van onze eigen wagen gevallen:

kom, en kom opnieuw, kom.

Ik ben Maria Sirois, klinisch psycholoog
en inspirerend spreker.

Mijn werkgebied, zoals Jamie zei,
is de dood en stervenden,

maar ook het gebied van bloei

en al in de eerste minuut
van mijn eerste ervaring

van werken met een kind
met een terminale ziekte,

in het Dana-Farber in Boston,

zag ik al dat ik moest uitzoeken

wat we wisten over goed overleven,

over hoe we de moeilijke
momenten het hoofd bieden,

hoe bloeien we verder,
ook tijdens zo'n ramp in Haïti,

hoe houden we het hoofd boven water?

En het blijkt dat we weten hoe dat moet,

en 'we' zijn dan positieve psychologen
en geest-lichaamgeneeskundigen

en de dichters en de kunstenaars

die al eeuwenlang iets weten,

en het heeft te maken met het idee
een authentiek leven te leven.

Dat wanneer we
een authentiek leven leven,

echt ons leven leven, we kunnen bloeien.

Heb je ooit geprobeerd het leven
van iemand anders te leven?

Ooit de man van iemand anders getrouwd?

De baan van iemand anders gehad?

Iemand anders' kleren gedragen,
dag na dag na dag.

Op een gegeven moment ga je jezelf ...

on-levend voelen.

Het tegenovergestelde van opbloeien.

Drink aan je eigen tafel --

dit is Marcus Tullius Tiro,

slaaf en uiteindelijk assistent
van Cicero en vrij man --

drink aan je eigen tafel,

drink uit je eigen bron,
spreek uit je eigen hart,

ga waar je eigen pad je heen leidt,

want iedereen die jou hoopt te leiden,
kan je slechts doen verdwalen.

Drink uit je eigen bron.

Hoe ziet dat er dan uit,
in termen van het moderne leven?

Hoe ziet dat er dan echt uit?

Het ziet eruit zoals de vrouw
die ik een tijdje geleden onderwees,

die zou gaan beginnen
aan een vijfdaagse retraite.

Het was de eerste avond,

ik was gevraagd wat te zeggen
over hoe we bloeien

en ik had het idee van authenticiteit
al geïntroduceerd.

Aan het eind van de avond zei ik: "Oké,

als je dit deze week zou doen,

als je dit één week lang zou doen,

één week maar, vijf procent
authentieker dan voorheen,

wat zou je dan doen?

Een vrouw midden 50,
achterin de 60 stond op en zei --

ze kwam uit Toronto -- ze zei:

"Ik zou de paashaas zijn."

(Gelach)

Nou was het Pasen en ze was
naar de Berkshires gekomen

met een paashaas-pak
met alles erop en eraan

en wilde dolgraag de paashaas zijn.

Daar droomde ze als kind al van

en ze was vastbesloten
dat de tijd was gekomen

om dat ook echt te doen.

Ik zag haar de rest van de week niet
tot ze klaarstond voor vertrek.

Ik zei: "Heb je het gedaan?
Ben je de paashaas geweest?"

Ze zegt: "Jazeker. Het was geweldig.

Ik trok het aan en dacht:
het maakt me niet meer uit.

Het maakt me niet meer uit
wat anderen denken,

ik ga zijn wat ik wou zijn.

Kan mij het schelen?

Ik nam mijn mandje chocolaatjes
en tegen iedereen die ik tegenkwam,

zei ik wat ik als klein meisje
altijd het liefst had willen horen.

Ik zei: "Hier, neem zoveel je wilt.

Neem zoveel je wilt."

Als we authentiek zijn,
zijn we onze eigen autoriteit.

We creëren ons eigen pad,
we creëren onze eigen dag,

ontwerpen onze eigen stijl,
onze eigen muziek, eigen geluid.

We verzinnen unieke dingen,
die specifiek uit onszelf komen,

we beoordelen onszelf en creëren onszelf,

we luisteren minder naar anderen

en worden wie we het best kunnen zijn.

Authentiek zijn betekent ook
dat alles aan ons in overeenstemming is.

Dat betekent dat wat je voelt
en denkt en doet

en waar je waarde aan hecht

bij elkaar lijken te passen,

zodat als je zegt:
ik ben een vriendelijk persoon,

dat je ook echt aardig bent
en je vriendelijk beweegt,

vriendelijkheid bevordert
als je het ziet

en je reflecteert het
en je respecteert het,

en je zou aardig zijn
en vriendelijkheid tot leven brengen.

Ten derde betekent het ook

dat we onszelf toestaan
volledig menselijk te zijn.

Dit is van Tal Ben-Shahar,

Israëlisch psycholoog,
oud-professor op Harvard:

het idee dat we alle delen
van onszelf hun bestaan gunnen

en alle delen honoreren,

want ik denk dat er
niet één persoon in de wereld is

die weet hoe hij perfect moet zijn, toch?

Op zijn minst in Berkshire County?

Ja, het gerucht gaat dat er één was.
Maar dat was een gerucht.

2 000 jaar geleden.

Toestemming om volledig ...

Toen ik een uhh...

jongere moeder was,

waren er momenten met mijn dochter

-- toentertijd regelmatig --

dat ik haar ergens
voor terecht moest wijzen --

ik wou zeggen straffen,

maar dat is misschien te direct
voor moderne moeders, vandaar.

Merk dus op, hoe ik me hier alweer aanpas
om anderen een plezier te doen --

in feite strafte ik haar behoorlijk,

sloeg met de deur
en stuurde haar naar boven,

en halverwege de trap,
drieënhalf jaar oud,

stopte ze dramatisch

en schreeuwde ze naar me:
"Ik haat jou en al je delen."

(Gelach)

Als we authentiek zijn,
mogen al onze delen bestaan,

ze mogen allemaal samen spelen,

alle stemmen aan tafel worden gehoord.

We acteren niet op al die stemgeluiden,

we kiezen in het beste geval
welke daarvan we uitdragen,

maar ze mogen allemaal bestaan:
de depressieve stem,

de trieste stem,
de vermoeide, de verbitterde,

de gepassioneerde, de gelatene,

de aardige, de brutale,
de saaie, de zachte,

de stille,

de verlegen, introverte stemmen,
wordt allemaal hun bestaan gegund.

En wanneer dat gebeurt,

als de paashaas mee mag doen --
wat dat voor ons ook betekent --

mag het nijlpaard ook mee doen.

Brené Brown,
van de Universiteit van Houston,

zegt dat zij die een oprecht leven leven,

al hun delen bij elkaar laten komen

en...

nou ja,

gewoon zijn.

Gewoon zijn.

Dat niemand van ons meer is

dan wat we zijn als we oprecht zijn.

En het mooie van oprecht zijn is

dat dat aanstekelijk werkt voor anderen.

Authentiek leven genereert
ook weer authenticiteit in anderen.

Dat is een van de grote voordelen.

Het geeft zichzelf door,

zoals vrijgevigheid
en vriendelijkheid aanstekelijk zijn,

zo is authenticiteit dat ook.

Als je bij iemand bent,

samen bent met iemand die oprecht leeft,

krijg je de behoefte om dat ook te doen,

om uit te vinden
wat jouw paashaas is, toch?

En de andere voordelen die het heeft

om uit te vinden
wat onze specifieke taak is

en daar vervolgens werk van te maken,

de andere voordelen zijn
een groter zelfvertrouwen

en algeheel psychologisch welzijn,

minder depressie, minder onrust,

minder belachelijk eten
midden in de nacht,

zoals om drie uur 's nachts
die derde zak chips open maken.

We hebben feitelijk meer plezier,
een idee van een zinvol leven,

en die dingen maken ons gelukkiger.

En gelukkig begrijpen we inmiddels

dat degenen onder ons die meer leven
naar de waarheid van hun specifieke wezen,

feitelijk innovatiever zijn, creatiever.

We brengen dingen voort,
zorgen voor verandering.

Als we zijn wie we zijn,

kunnen we een probleem
zoals de ziekte van Duchenne

onder ogen zien en zeggen:

"Ik begrijp hoe dit
de laatste 200 jaar is aangepakt,

maar wij doen het anders.

Wij gaan rechtstreeks praten
met de wetenschapper

en met andere ouders
over wat er moet gebeuren,

we gaan die partijen samenbrengen
en een doorbraak forceren.

Of je bent een dokter
zoals Mark Hyman en zegt:

"Ik weet van obesitas als dokter,

maar ik ken ook de menselijke natuur

en ik kan begrijpen

dat die connectie tot leven moet komen
om gezondheid tot stand te brengen,

dus waarom zou ik ze niet samenbrengen

en die twee samen ontwikkelen?

Of je bent als, hoe heet hij eigenlijk,

die organen maakt met een 3D-printer,

ken je dat?

Als we authentiek zijn,
komt onze creativiteit los,

want we onderdrukken niets.

Als je een deel van jezelf onderdrukt,

als ik delen van mezelf onderdruk,
zijn er delen die geen ruimte krijgen.

Volgens mij was het Golda Meir die zei:

"Als je de diepte
van je verdriet niet ervaart,

kun je ook de volheid
van je geluk niet ervaren."

Dus...

Ik nodig jullie uit om vanavond,
als je naar huis gaat,

niet direct, maar zo meteen,
als je naar huis gaat,

na te denken over hoe het zou zijn --

voor de komende uren,
of voor de rest van de dag --

om vijf procent meer authentiek te zijn.

Hoe zou dat zijn?

Zou je vroeg naar bed gaan? Of juist niet?

Zou je een flanellen pyjama aandoen,

of juist helemaal niets?

Zou je heel laat wakker blijven,

omdat je vanavond
iets hebt gehoord of gezien

dat je zo enorm fascineert,

dat de gedachte om dat
nog even vast te houden,

heel even nog,

je helpt om weer zes jaar oud te zijn,

toen de wereld licht en magisch was
en er van alles kon gebeuren,

de paashaas zou morgen zomaar kunnen komen

en er zou chocolade zijn,

en je zou kunnen nemen
zoveel als je wilde van de wereld.

Weet je nog dat je zes was?

Weet je nog dat we zes waren
en hoe magisch die wereld was?

Toen ik zes was, was ik veel in de kerk.

Ik hield van mijn kerk
en ik hield van mijn geloof,

ik hield er zo van, van alles:
het verhaal, de Katholieke Kerk,

de zoon van God, het mysterie,
het ritueel, de rite, de wierook,

alles, ik vond het geweldig.

Dus toen ik acht was,
had ik genoeg moed verzameld

om de nonnen te zeggen
wat al heel lang op mijn hart lag --

zes tot acht is een hele
lange tijd voor een klein meisje --

en ik ging op een woensdag
naar de nonnen --

ik weet niet waarom Catechismus
toen altijd op woensdag was --

ik ging naar ze toe en zei:
"Ik wil naar de priesterlessen,

ik wil niet meer naar de gewone lessen,

ik wil leren priester worden."

En ze zei -- nou ja,
je weet wat ze zei.

(Gelach)

Ze zei: "Dat kan niet."

Toch kan ik je vertellen hoe dankbaar
ik ben om hier vanavond te zijn.

De vrijgevigheid van onze gastheren
en van deze gemeenschap,

de mogelijkheid krijgen
om over iets te praten

wat krachtig en betekenisvol voor me is,

want het was op dat moment,
toen ik acht was,

dat er iets in me zei: "Sorry hoor,

ik ga toch echt een manier vinden

om te onderwijzen, om te geven,

en om uit te vinden
hoe mijn levende spiritualiteit

tot uiting te brengen;

om iets te zeggen dat heilig is,

gewoon omdat het heilig voor me is
en dat te delen en dan zien we wel --

dan zien we wel.

Dus als je vanavond naar huis gaat,

treed deze kamer uit, treed jezelf binnen.

Jullie -- wij...

Wij hebben een taak te vervullen.

Kom, kom, wie je ook bent.

Doe iets anders, doe wat je wilt,

hou jezelf maar bezig,

zwervers, aanbidders, weglopers.

Als je deze ene taak niet vervult,

al heb je duizend keer
je belofte gebroken, het geeft niet,

zal je tijd hier...

Het is tijd.

Dit is onze tijd.

Dankjewel.

(Applaus)