-
Nükleer enerjiyi kullanmayı bırakmak için üç sebep.
-
Bir: nükleer silahların yaygınlaşması
-
Nükleer teknoloji dünya sahnesine şiddetli
-
bir giriş yaptı: 1944'te
-
Dünyanın ilk nükleer test
-
patlamasının ardından iki büyük şehir
-
sadece iki bomba ile yok edildi.
-
Bundan sonra, reaktör teknolojisi yavaşça
-
elektrik üretimi için kullanlmaya başlandı
-
ama hep nükleer silah teknolojisiyle içten
-
içe bağlantılıydı. Nükleer teknolojiye
-
erişmeden nükleer silah yapmak imkansızdı.
-
Silahların yaygınlaşmasını engellemeyi
-
amaçlayan bir anlaşma olan
-
Nükleer Silahların Yaygınlaşmasını
-
Engelleme Anlaşması başarılı olamadı
-
40 yılda 5 ülke kendi silahlarını üretti
-
Asıl sorun barışçıl nükleer kullanımını
-
nükleer silah programından ayırt etmek son
-
derece zor.
-
1970'lerde büyük nükleer güçler
-
barışçıl teknolojilerini küçük ülkelere
-
satıyorlardı, onlar da
-
kendi silahlarını geliştiriyordu
-
Ölümcül nükleer silahlara giden yol
-
barışçıl nükleer santrallerden geçiyordu.
-
İki: nükleer atık ve kirlilik sorunu
-
Tüketilmiş nükleer yakıtlar sadece
-
radyoaktif değil, aynı zamanda plütonyum
-
gibi zehirli kimyasal elementler içeriyor.
-
Zararını ise yavaşça 10.000'lerce yılda
-
kaybediyor.
-
Ayrıca yakıt işleme denilen
-
plütonyumun atık yakıttan ayrıştırılma
-
süreci iki amaçla kullanılıyordu:
-
nükleer silah üretmek, ya da yeni yakıt
-
olarak kullanabilmek, ama şu anda
-
yakıt olarak kullanacak reaktörümüz yok.
-
Bir miligram sizi öldürür; birkaç kilogram
-
atom bombası yapar; Almanya gibi silahsız
-
ülkelerde bile ortalıkta tonlarca atık var
-
Çünkü yeniden işlemenin başarılı olacağı
-
umulmuştu, ama olmadı, ellerinde kaldı.
-
Tüm bu atıklar nereye gidecek peki?
-
Okyanusa atmak yasaklanınca gömmeyi
-
düşündüler ancak 10.000'lerce yıl güvenli
-
kalacak bir yer bulunamadı. 30 ülkeden
-
100.000'lerce tonluk radyoaktif atık için
-
kalıcı depo kurmaya niyetlenen
-
sadece bir ülke var: küçük Finlandiya.
-
Üç: kazalar ve felaketler
-
60 yıllık nükleer kullanım sonunda
-
reaktör ve atık depolarında 7 büyük
-
kaza meydana geldi.
-
Üçü sınırlı zarar verse de dördü
-
doğaya ciddi radyoaktif salınım yaptı.
-
1957, 1987 ve 2011'de Rusya, Ukrayna
-
Japonya'da çok miktarda toprak onlarca yıl
-
insan yaşamına elverişsiz hale geldi. Ölüm
-
sayıları saklansa da muhtemelen binlerce.
-
Bu felaketler farklı reaktör tiplerinde,
-
farklı ülkelerde ve farklı onyıllarda
-
gerçekleşti.
-
Rakamlara bakarak kendimize sorabiliriz,
-
Dünya enerjisinin %10unu karşılamak uğruna
-
her 30 yılda bir harap edici kaza yaşamaya
-
değer mi?
-
Oran %30 olsa her 10 yılda bir
-
Fukuşima ya da Çernobil yaşamayı göze
-
alacak mıyız? Buna razı mıyız? Hangi yeni
-
toprak yaşanmaz hale gelmeli ki "yeter!"
-
diyebilelim? Çizgimiz nedir? O halde
-
nükleer enerjiyi kullanmalı mıyız? Riskler
-
faydaları geçiyor, belki bu teknolojiyi
-
bırakıp iyiliğimiz için daha iyilerine
-
yönelmeliyiz.
