Cai Guo-Qiang in "Power" - Season 3 - "Art in the Twenty-First Century" | Art21

CAI GUO-QIANG in

Kunst in de
eenentwintigste eeuw

Mijn werk is soms zoals de klaproos

Het heeft bijna een romantische kant

Maar toch vertegenwoordigt
het ook een vergif

Buskruit

Vanuit de essentie kun je

zoveel van de kracht van het universum
zien hoe we zijn ontstaan.

Je kunt deze grootse ideeën
over de kosmos uiten

Zeer episch en heroïsch,

maar tegelijkertijd wordt het
gebruikt voor zulke vernietiging.

Buskruit vormt een fysiek gevaar
voor iedereen die er in de buurt is.

Maar met de tijd leer je de stof kennen.

Eerst moet je accepteren
dat het oncontroleerbaar is.

En ga er dan mee aan de slag.

Ik heb zo lang met het materiaal gewerkt,

dat ik een begrip heb gekregen
van hoe het werkt.

Mijn manier van doen is om gewoon
met het materiaal mee te stromen.

Zodat het mij brengt
waar het mij hebben wil.

Dus ik wil continu dat het
mij problemen geeft.

Geef mij obstakels die ik moet overwinnen.

Dit hele proces van het maken van een
tekening lijkt erg op vrijen.

Vanaf het allereerste begin van
het neerleggen van het papier,

het is alsof je de lakens
op het bed legt.

En het is een heel lang proces.

Altijd werkend naar een einddoel.

En de hele tijd is er dat gevoel
dat je wilt dat het ontploft.

Te eindigen.

Maar je bent bang dat
het misschien te vroeg is,

Misschien is het nog niet
het beste moment,

misschien moet je er nog
een beetje aan werken.

En daarna heb je ofwel grote voldoening

of je bent teleurgesteld over
je hele prestatie.

Je kunt de hele dag praten over de oude
filosofieën en moderne filosofieën

kunstgeschiedenis, kritiek, theorie,
materie, historische context,

hedendaags, postmodernisme, vorm,
representatie.

Al deze dingen kunnen besproken worden

maar uiteindelijk,

het is echt deze prestatie op zicht,
om het zo maar te zeggen,

dat echt het werk afmaakt.

Wat ik hier gebruik is een soort
uitvouwbaar schetsboek

Het is niet zozeer een schriftrol,
maar traditioneel is het

altijd gebruikt door mensen
om hun gedachten vast te leggen.

Bijna zoals in een dagboek,
of een dagboekformaat.

In het Chinees,

Zeggen we eigenlijk:
''Een schilderij lezen''

Een afbeelding lezen

Omdat het eigenlijk pagina voor pagina is,
sectie voor sectie

dat je dit leest.

Niet alleen ernaar kijkt.

Deze 'folder boeken' lijken in dit
opzicht erg op de schriftrollen.

De handgeschreven schriftrollen zijn heel
traditioneel in de Chinese schilderkunst.

Hier wil ik jullie laten zien wat mijn
vader op zijde heeft geschilderd.

Een hele lange schriftrol.

Soms zie ik mijn explosieprojecten
bijna zoals deze schriftrollen.

Zodra je het opent,

opent het het universum, in die zin dat
het grenzeloos lijkt.

Terwijl het explosieproject zich ontvouwt,
is het alsof je de schriftrol opent.

Maar dan verdwijnt het.

En toch zit het boordevol met allerlei
mogelijkheden.

Wat mij het meeste heeft beïnvloed, zijn
deze hele kleine luciferdoosjesschilderijen

die mijn vader vroeger maakte.

Hij schilderde deze kleine
landschapsschilderijen met zijn inkt pen.

Ik heb er een aantal uit die tijd bewaard.

Toen ik klein was en ik vroeg wat
hij schilderde.

Zou hij naar een van hen kunnen wijzen
en zeggen:

''Oh, dit is de zee van onze
geboortestad.''

Maar dan zou ik met hem teruggaan naar
ons geboortedorp

en het was helemaal niet zo.

Al heel vroeg begreep ik van deze dingen
dat kunst niet gaat over wat je zegt

Het gaat om die andere dingen
die je niet zegt.

Ik zou niet zeggen dat de hele
tentoonstelling in MASS MoCA is

als een lange schriftrol
die zich ontvouwt.

Het is een link mijn verleden.

En het heeft ook te maken met
mijn cultuur.

Toen ik de tentoonstellingsruimte
voor het eerst zag

Had ik het gevoel dat het een gedeelte
van een weg was

Een hele brede weg,
die hierheen is getransporteerd.

Het verder uitbreiding van het idee van
dit pad, of deze reis

is net alsof je over dit pad wandelt.

In de hoofdgalerij,

terwijl de eerste auto vertrekt

Tuimelend door de lucht op een zeer
dromerige manier

Landt het veilig terug op zijn vier
wielen.

Onbeschadigd

Ongedeerd

Is het gewoon de herhaling, het gaat
helemaal terug naar de allereerste auto.

De video op Times Square leent ook
het beeld van de autobom.

Deze voortdurende cyclus suggereert dat
iets kan of

misschien niet gebeurd zou zijn.

Deze illusie die we voor ons zien

Sinds 11 september

Het idee van terrorisme is
altijd aanwezig.

Altijd in onze gedachtes.

Dit werk..

heeft duidelijk enige directe verwijzing
naar deze condities waarin we nu leven.

Als ik kijk naar het werk dat ik heb
gedaan

Merkte ik dat er veel dingen uit of
in objecten steken.

Ik denk dat dit te maken heeft met
mijn interesse in explosie.

Maar het heeft ook te maken met de
esthetiek van pijn.

Er is een zeer visuele reactie van
het publiek op het werk.

Ze voelen pijn als ze de tijgers zien

De tijgers zijn realistisch gemaakt

maar ze zijn volkomen nep.

Het is een toneelsetting die je
binnengaat.

Het is door visuele impact dat je
deze ideeën overbrengt

En het is door visuele impact dat
deze pijn wordt gevoeld.

Je kunt eigenlijk een heel directe
reactie van het publiek uitlokken

Een hele sterke reactie.

Deze installatie in Washington D.C.

De gezonken boot met de gebroken
keramische stukken

Toont de kracht van vernietiging,
de schoonheid van vernietiging.

De esthetiek van verval.

En op deze manier,

Vind ik dat dit werk vrij dichtbij
sommige dingen staat

die ik ook bespreek in de stukken op
MASS MoCA.

Een aantal jaar geleden ging ik naar een
fabriek in Delhua voor een bezoek

En ik zag al deze beelden die
er perfect uitzagen

Maar het waren afvallers.

Vanwege hun onvolkomenheden worden ze
niet langer als diodes beschouwd.

Weet je, ik vond het heel vreemd

zonder deze onvolkomenheden, waren dit
figuren die door mensen werden aanbeden.

Ze werden naar duizenden huizen gestuurd,
waaronder mijn eigen huis.

Het leek willekeurig.

Hier zie ik ze als kunstwerken

Ze hebben niet zoveel diodevermogen

Maar als ik er eentje van hier neem en in
de studio zet

Denk ik dat mijn emoties heel
natuurlijk zullen veranderen.

Deze zeer dunne lijn definieert de aard
van een object.

Ik vind het echt leuk om dit op te hangen

Het tart de zwaartekracht

Omdat ik denk dat ik de
zwaarte van dingen niet leuk vind.

Het werk in São Paulo is duidelijk
een vliegtuig gemaakt van een wijnrank.

We hebben deze scherpe voorwerpen,

in beslag genomen van de
luchthaven van São Paulo,

overal aan vastgeplakt.

Het lijkt er weer op dat het geïnfecteerd
is met al die pijn.

Ik reis de hele tijd en ik vlieg altijd
in en uit luchthavens

Er zijn momenten dat je gewoon even
moet stoppen en nadenken..

Heb ik wapens in mijn zakken?

Je weet wel

Zelfs nagelknippers,
Er zijn een paar in beslag genomen.

Voor dit stuk hebben we dus alleen
lokale materialen gebruikt.

En we leenden alle stukken
van het vliegveld.

Achter dit alles schuilt een zeer
oprechte en openhartige blik

op onze huidige maatschappij.

En een cultureel-politieke kwestie
waar we mee te maken hebben.

Het is echt een eerlijke weerspiegeling
van onze wereld van vandaag.

Het is voor ons gemakkelijk om dingen uit
deze fysieke wereld af te beelden.

Maar het is heel moeilijk om dingen af
​​te beelden die niet gezien worden,

maar die een diepgaande invloed
op ons hebben.

En dat is iets dat ik voortdurend aan het
onderzoeken en proberen ben vorm te geven.

Ik haal veel uit de oude Chinese
filosofieën.

Deze zijn sterk verweven in het
proces van kunst maken.

Misschien hoeft niet alles opgelost
te worden.

Soms kun je onzekerheden
laten bestaan.

Het steeds veranderende, nooit constante

Dit zijn de soorten ideeën om
de wereld te begrijpen.

Om meer te leren over Art:21,
kunst in de 21e eeuw

en om de gratis
onderwijsgids te downloaden

Bezoek PBS online
op PBS.org

Art:21, kunst in de 21e eeuw
is beschikbaar op videocassette

of met extra functies op dvd

Het begeleidende boek bij het
programma is ook beschikbaar

Om te bestellen, bel PBS homevideo
op 1-800-PLAY-PBS