De taal van het liegen — Noah Zandan

Bekijk de volledige les: http://ed.ted.com/lessons/the-language-of-lying-noah-zandan

We horen ongeveer 10 tot 200 leugens per dag. En hoewel we in verleden veel onderzoek deden naar manieren om leugens op te sporen door fysiologische veranderingen bij de leugenaars te ontdekken, zijn deze methodes onbetrouwbaar. Is er een meer directe methode? Noah Zandan gebruikt wat beroemde voorbeelden van leugens om te laten zien hoe we communicatiewetenschap kunnen gebruiken om leugens zelf te analyseren.

Les gemaakt door Noah Zandan, animatie door The Moving Company Animation Studio

"Sorry, mijn telefoon is leeg."

"Het is niets. Ik ben in orde."

"Deze aantijgingen
zijn op niets gebaseerd."

"De onderneming was zich van geen
kwaad bewust."

"Ik houd van je."

We horen tussen de 10 en 200
leugens per dag.

We hebben vaak naar manieren gezocht om
leugens te ontdekken.

Van middeleeuwse martelwerktuigen
tot leugendetectoren,

bloeddruk - en ademhalingsmeters,
spraakanalyse,

het meten van oogbewegingen en
infrarode hersenscanners

en zelfs het 180 kilo zware
EEG-apparaat.

Hoewel deze manieren onder bepaalde
omstandigheden werkten,

kunnen de meeste met voorbereiding
in de maling genomen worden.

Geen ervan zijn betrouwbaar genoeg
om in de rechtbank toelaatbaar te zijn.

Wat als het probleem niet
in de techniek zit,

maar in de aanname dat liegen
fysiologische veranderingen teweeg brengt?

Wat als we het directer benaderen

en communicatiewetenschap gebruiken om
de leugens zelf te analyseren?

Psychologisch gezien, liegen we deels om
een beter beeld van onszelf te laten zien.

We koppelen onze fantasie aan de persoon
die we willen zijn,

en niet aan de persoon die we zijn.

Terwijl onze hersenen druk zijn
met dromen, laat het veel signalen zien.

Ons bewustzijn controleert maar 5%
van onze cognitieve functies,

waaronder communicatie.

Terwiijl de andere 95% buiten
ons bewustzijn omgaat.

Volgens literatuur over het monitoren
van de werkelijkheid

zijn verhalen gebaseerd op
verzonnen ervaringen

kwalitatief anders dan verhalen die
op echte ervaringen gebaseerd zijn.

Dit suggereert dat een verhaal verzinnen
over iets persoonlijks, werk vereist

en resulteert in ander taalgebruik.

De techniek van taalkundige tekstanalyse

heeft vier van dit soort patronen
helpen herkennen

in de onderbewuste taal van misleiding.

Ten eerste verwijzen leugenaars minder
naar zichzelf bij misleidende uitspraken.

Ze schrijven of praten meer over anderen
en gebruiken vaak de derde persoon

om afstand te scheppen en zich
te distantiëren van hun leugen.

Wat klinkt leugenachtiger:

"Er was echt geen feest in dit huis,"

of "Ik gaf hier geen feest."

Ten tweede zijn leugenaars negatiever,

omdat zij zich op een onbewust niveau
schuldig voelen over het liegen.

Een leugenaar zou bijvoorbeeld zeggen:

"Sorry, de batterij van mijn telefoon
hield ermee op. Ik haat dat ding."

Ten derde, leugenaars leggen zaken
in eenvoudige woorden uit,

omdat onze hersenen moeilijker
een complexe leugen maken.

Oordelen en evaluaties

zijn voor onze hersenen complexe dingen
om te construeren.

Zoals een president van de VS
ooit benadrukte:

"Ik had geen seksuele relatie
met die vrouw."

Ten slotte, hoewel leugenaars
beschrijvingen simpel houden,

gebruiken ze langere en ondoorzichtige
zinsconstructies

en voegen ze onnodige woorden toe

en irrelevante maar feitelijke details
om de leugen in te bedden.

Een andere president zei,
verwikkeld in een schandaal,

"Ik kan zeggen dat dit onderzoek laat zien

dat niemand in het Witte Huis

en niemand in de regering

bij dit bizarre incident betrokken was."

Laten we de taalkundige analyse loslaten
op een paar beroemde voorbeelden.

Neem zevenvoudig tourwinnaar
Lance Armstrong.

Als we een interview uit 2005,

waarin hij ontkende middelen te gebruiken,

vergelijken met een interview uit 2013
waarin hij dit toegaf,

nam het gebruik van persoonlijke
voornaamwoorden met bijna 3/4 toe.

Let op het verschil
in de volgende citaten.

Eén: "Oké, weet je, iemand in een Frans,
Parijs laboratorium

opent jouw monster, weet je,
Jean-Francis die en die, en hij test het.

Dan krijg je een telefoontje van een krant
die zegt:

Je bent zes keer positief op epo getest."

Twee: "Ik ben mezelf daarin verloren.

Ik weet zeker dat andere mensen
er niet mee om konden gaan,

en ik kon er zeker niet mee omgaan

en ik was eraan gewend om alles
in mijn leven te beheersen.

Ik beheerste iedere uitkomst
in mijn leven."

In de ontkenning beschreef hij
een hypothetische situatie

gericht op iemand anders

waarin hij zichzelf uit de situatie
haalde.

Toen hij toegaf, was hij authentiek

en liet hij zijn eigen emotie
en motivatie zien.

Persoonlijke voornaamwoorden
zijn slechts één indicator van misleiding,

Kijk naar een ander voorbeeld

van voormalig senator en
presidentskandidaat John Edwards:

"Ik weet alleen dat de mogelijke vader
gezegd heeft

dat hij de vader van de baby is.

Ik ben ook niet betrokken geweest

bij enig verzoek om, overeenkomst
tot welke betaling dan ook

aan de vrouw of aan de vermoedelijke
vader van het kind."

Dit is niet alleen een omslachtige manier
om te zeggen: "het kind is niet van mij,"

maar Ewards noemt geen van de partijen
bij hun naam.

In plaats daarvan zegt hij "die baby,"
"die vrouw," en "de vermoedelijke vader."

Kijk nu naar wat hij zei toen hij toegaf
de vader te zijn:

"Ik ben Quinns vader.

Ik zal alles doen wat in mijn macht ligt

om haar de liefde en steun te geven
die zij verdient."

Deze uitspraak is kort en direct,

noemt het kind bij haar naam en
geeft aan wat zijn rol in haar leven is.

Hoe kun je deze technieken gebruiken
om leugens te herkennen?

Bedenk eerst dat veel van de leugens
die we dagelijks horen

niet zo erg zijn als deze voorbeelden
en misschien zelfs onschuldig zijn.

Toch is het de moeite waard
je bewust te zijn van clous

zoals weinig zelf-referenties,
negatieve taal,

eenvoudige verklaringen en
ingewikkelde zinnen.

Het kan helpen om overgewaardeerde
aandelen te vermijden,

of een product dat niet werkt of zelfs
een slechte relatie.