"Sorry, mijn telefoon is leeg." "Het is niets. Ik ben in orde." "Deze aantijgingen zijn op niets gebaseerd." "De onderneming was zich van geen kwaad bewust." "Ik houd van je." We horen tussen de 10 en 200 leugens per dag. We hebben vaak naar manieren gezocht om leugens te ontdekken. Van middeleeuwse martelwerktuigen tot leugendetectoren, bloeddruk - en ademhalingsmeters, spraakanalyse, het meten van oogbewegingen en infrarode hersenscanners en zelfs het 180 kilo zware EEG-apparaat. Hoewel deze manieren onder bepaalde omstandigheden werkten, kunnen de meeste met voorbereiding in de maling genomen worden. Geen ervan zijn betrouwbaar genoeg om in de rechtbank toelaatbaar te zijn. Wat als het probleem niet in de techniek zit, maar in de aanname dat liegen fysiologische veranderingen teweeg brengt? Wat als we het directer benaderen en communicatiewetenschap gebruiken om de leugens zelf te analyseren? Psychologisch gezien, liegen we deels om een beter beeld van onszelf te laten zien. We koppelen onze fantasie aan de persoon die we willen zijn, en niet aan de persoon die we zijn. Terwijl onze hersenen druk zijn met dromen, laat het veel signalen zien. Ons bewustzijn controleert maar 5% van onze cognitieve functies, waaronder communicatie. Terwiijl de andere 95% buiten ons bewustzijn omgaat. Volgens literatuur over het monitoren van de werkelijkheid zijn verhalen gebaseerd op verzonnen ervaringen kwalitatief anders dan verhalen die op echte ervaringen gebaseerd zijn. Dit suggereert dat een verhaal verzinnen over iets persoonlijks, werk vereist en resulteert in ander taalgebruik. De techniek van taalkundige tekstanalyse heeft vier van dit soort patronen helpen herkennen in de onderbewuste taal van misleiding. Ten eerste verwijzen leugenaars minder naar zichzelf bij misleidende uitspraken. Ze schrijven of praten meer over anderen en gebruiken vaak de derde persoon om afstand te scheppen en zich te distantiëren van hun leugen. Wat klinkt leugenachtiger: "Er was echt geen feest in dit huis," of "Ik gaf hier geen feest." Ten tweede zijn leugenaars negatiever, omdat zij zich op een onbewust niveau schuldig voelen over het liegen. Een leugenaar zou bijvoorbeeld zeggen: "Sorry, de batterij van mijn telefoon hield ermee op. Ik haat dat ding." Ten derde, leugenaars leggen zaken in eenvoudige woorden uit, omdat onze hersenen moeilijker een complexe leugen maken. Oordelen en evaluaties zijn voor onze hersenen complexe dingen om te construeren. Zoals een president van de VS ooit benadrukte: "Ik had geen seksuele relatie met die vrouw." Ten slotte, hoewel leugenaars beschrijvingen simpel houden, gebruiken ze langere en ondoorzichtige zinsconstructies en voegen ze onnodige woorden toe en irrelevante maar feitelijke details om de leugen in te bedden. Een andere president zei, verwikkeld in een schandaal, "Ik kan zeggen dat dit onderzoek laat zien dat niemand in het Witte Huis en niemand in de regering bij dit bizarre incident betrokken was." Laten we de taalkundige analyse loslaten op een paar beroemde voorbeelden. Neem zevenvoudig tourwinnaar Lance Armstrong. Als we een interview uit 2005, waarin hij ontkende middelen te gebruiken, vergelijken met een interview uit 2013 waarin hij dit toegaf, nam het gebruik van persoonlijke voornaamwoorden met bijna 3/4 toe. Let op het verschil in de volgende citaten. Eén: "Oké, weet je, iemand in een Frans, Parijs laboratorium opent jouw monster, weet je, Jean-Francis die en die, en hij test het. Dan krijg je een telefoontje van een krant die zegt: Je bent zes keer positief op epo getest." Twee: "Ik ben mezelf daarin verloren. Ik weet zeker dat andere mensen er niet mee om konden gaan, en ik kon er zeker niet mee omgaan en ik was eraan gewend om alles in mijn leven te beheersen. Ik beheerste iedere uitkomst in mijn leven." In de ontkenning beschreef hij een hypothetische situatie gericht op iemand anders waarin hij zichzelf uit de situatie haalde. Toen hij toegaf, was hij authentiek en liet hij zijn eigen emotie en motivatie zien. Persoonlijke voornaamwoorden zijn slechts één indicator van misleiding, Kijk naar een ander voorbeeld van voormalig senator en presidentskandidaat John Edwards: "Ik weet alleen dat de mogelijke vader gezegd heeft dat hij de vader van de baby is. Ik ben ook niet betrokken geweest bij enig verzoek om, overeenkomst tot welke betaling dan ook aan de vrouw of aan de vermoedelijke vader van het kind." Dit is niet alleen een omslachtige manier om te zeggen: "het kind is niet van mij," maar Ewards noemt geen van de partijen bij hun naam. In plaats daarvan zegt hij "die baby," "die vrouw," en "de vermoedelijke vader." Kijk nu naar wat hij zei toen hij toegaf de vader te zijn: "Ik ben Quinns vader. Ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om haar de liefde en steun te geven die zij verdient." Deze uitspraak is kort en direct, noemt het kind bij haar naam en geeft aan wat zijn rol in haar leven is. Hoe kun je deze technieken gebruiken om leugens te herkennen? Bedenk eerst dat veel van de leugens die we dagelijks horen niet zo erg zijn als deze voorbeelden en misschien zelfs onschuldig zijn. Toch is het de moeite waard je bewust te zijn van clous zoals weinig zelf-referenties, negatieve taal, eenvoudige verklaringen en ingewikkelde zinnen. Het kan helpen om overgewaardeerde aandelen te vermijden, of een product dat niet werkt of zelfs een slechte relatie.