Bestaat de hel?

(Halve gong)

(Gong)

(Vraag in het Frans)

(Sr Pine) Onze vriend vond
Thay's leer over de dood erg troostend.

Ongeveer 18 jaar geleden ging hij
op retraite in de Tibetaanse traditie.

Deze had ook de dood als thema.

De leraar sprak heel gedetailleerd over
de transfer van het bewustzijn

tijdens het sterven, maar ook over
wat er gebeurt na de dood.

De leraar sprak over de verschillende
soorten van hel die bestaan,

zowel koude als warme,

en bepaalde beelden die in die soorten
van hel aanwezig zijn.

Eén van de beelden was dat
van een hongerige geest,

dat we in zo'n hel geboren kunnen worden

als iemand met een te nauwe keel

en dat we daar erg hongerig zijn, maar
geen voedsel kunnen doorslikken,

we kunnen ons lichaam dus niet voeden.

Er waren ook nog andere beelden
die hij vermelde.

De vraag van onze vriend is:

worden deze beelden aangeboden
om ons te helpen...

(ze zoekt in haar notities)

wakker te worden,
(Gelach)

als een middel om ons te helpen te leven,

op een zinvolle en geschikte manier
in dit leven,

op een mooiere manier,

of gaan deze beelden eigenlijk
over een ware realiteit.

We kunnen dus spreken

over verschillende soorten hel die hier
op aarde bestaan, op dit moment.

Zijn dit metaforen voor ervaringen die we
tijdens het leven meemaken,

of zijn ze alleen iets voor na de dood.

Er waren nog wat vragen maar
ik vraag me af of dit niet genoeg is...

(Gelach)

(Thay) Dit is een vraag over de connectie

tussen diepe slaap, zonder dromen,
en opslagbewustzijn (ālāyavijñāna).

Volgens de vorm van de vraag

weten we dat degene die dat vroeg

het antwoord reeds kent.
(Gelach)

De manier waarop hij de vraag stelde
toont dat hij het antwoord al kent.

Denk je niet?

Maar dit is ook een kans voor ons

om in te zien dat de leer van de Boeddha
vele mensen kan helpen.

Niet alleen mensen met
grote intellectuele mogelijkheden,

maar ook mensen die geen goede
opleiding hebben genoten.

De leer van de Boeddha helpt iedereen.

Er is een soort van Boeddhisme
voor de grote meerderheid,

en er is een diepere soort van Boeddhisme
die alleen voor de minderheid weggelegd is.

Deze lessen kunnen elkaar
in hun vorm tegenspreken.

Daarom wordt wel eens gezegd:

in het Boeddhisme zijn er
84000 deuren naar de Dharma,

en veel soorten van lessen
en veel soorten van praktijk.

Er zijn mensen die bang zijn
gestraft te worden.

Als ze bang zijn van vergelding,

gedragen ze zich beter.

Omdat ze bang zijn van vergelding.

Als je hen dus leert over de hel,

warme, koele, koude hel, en zo,

dan kan dit een soort van dreigement zijn.

"Als je je op deze manier gedraagt,
zal je later op die manier lijden."

In vele Tempels zien we
afbeeldingen van de hel,

als een soort van waarschuwing:

"Als je de vijf voorschriften
niet beoefent,

zal je later op die manier afzien,

dan zal je in hete olie
worden gekookt of zo."

"En als je liegt, zal wanneer je
in de hel terechtkomt,

je tong afgesneden worden."

(Gelach)

Dat kan vele mensen helpen,

maar het helpt niet iedereen.

Dat is populair Boeddhisme.

We weten dat de grote meerderheid
gelooft in hergeboorte, in reïncarnatie,

maar hun geloof stamt uit

een verkeerd beeld van het zelf,
dat een zelf bestaat, een ziel

die apart van lichaam bestaat,

en wanneer het lichaam sterft,

leeft de ziel altijd verder,

en zal een ander lichaam nemen
en voortbestaan.

Dat is een geloof in hergeboorte,
een leer van hergeboorte,

maar het is niet echt de diepere leer
van de Boeddha,

want het is gebaseerd
op een verkeerd beeld van het zelf.

Alles, elke leer die ingaat tegen

het inzicht van vergankelijkheid,
niet-zelf, en Nirvana

kan niet de diepste leer zijn.

Of je nu denkt aan oorzaak en gevolg,
hergeboorte, vergelding.

Als je leer, je praktijk het inzicht van
vergankelijkheid niet in zich draagt,

niet-zelf en Nirvana, dan is dat niet echt
de leer van de Boeddha.

Er zijn vele dingen die voortkomen

uit de Vedas, de Upanishaden.

We weten dat al voor de Boeddha
het geloof bestond

in reïncarnatie en in vergelding.

De Boeddha heeft dat niet uitgevonden.

Vergelding en reïncarnatie werden
al gepredikt voor de Boeddha.

Maar deze lessen zijn gebaseerd
op het bestaan van een zelf.

Alhoewel de Boeddha spreekt over
continuatie, leven na leven,

is zijn leer gebaseerd op het inzicht
dat het zelf niet bestaat,

op vergankelijkheid en uiteindelijk Nirvana.
Geen geboorte en geen dood.

Dat soort van geloof, wat geen
puur Boeddhisme is,

kan ook nuttig zijn.

er zijn mensen die geloven dat
het Zuivere Land van Amitābha Boeddha

niet hier is, maar in de richting
van het westen,

en dat je daar alleen maar kan komen
nadat je bent gestorven.

Er zijn er ook die een beter,
een ander beeld hebben.

We weten dat het echte Zuivere Land
in het hier en nu bestaat,

het hoeft niet in het westen
of het oosten te zijn.

Wanneer je geest zuiver is

dan is het land tegelijkertijd ook zuiver.

Dat is een betere manier
om dit te bekijken.

De geest van het Boeddhisme
is er een van tolerantie.

Er zijn mensen die het diepere
Boeddhisme niet kunnen begrijpen.

We moeten hen toestaan een vorm van
Boeddhisme te volgen dat meer verwaterd is,

net zoals een medicijn met suiker erin.

Dat helpt.

We geven dus geen kritiek omdat
hun leer, hun geloof

niet perfect de Ultieme Waarheid volgt.

Omdat we mededogend zijn.

Omdat we begrip hebben
is mededogen mogelijk.

Een echte Boeddhist is altijd tolerant,
geen fanaticus.

Als je bekwaam bent kan je hen
rustig aan leiden,

zodat ze stap voor stap het verkeerde
beeld achter zich laten,

en steeds een beter en beter beeld krijgen.

Dat slaat op ons allemaal.

In het begin hadden we een idee
over de Drie Juwelen,

Boeddha, Dharma, en Sangha.

Na tien jaar praktijk

hebben we een beter beeld van

Boeddha, Dharma en Sangha.

En na vijftig jaar hebben we
een dieper begrip van

Boeddha, Dharma en Sangha.

Zo leren we de les van tolerantie.

We moeten niet denken dat
onze manier van kijken de beste is.

We maken vooruitgang,

we zijn klaar om onze huidige manier
van kijken te laten vallen,

om een beter beeld te krijgen.

Dat is de praktijk van niet-gehechtheid
aan een beeld.

Als je dat inzicht heb in het Boeddhisme

zal je zeer tolerant zijn en andere vormen
van Boeddhisme aanvaarden.

Je geeft geen kritiek.

Je kan alleen andere mensen helpen om een
beter beeld te ontwikkelen, een betere praktijk.

Daarom is er geen conflict en oorlog
tussen Boedhistische scholen.

Dat is al lang de realiteit.

Er zijn zo veel scholen in het Boeedhisme,

maar ze hebben nog nooit een heilige
oorlog gevoerd, nooit met elkaar gevochten.

We moeten die traditie van tolerantie
in ere houden.

Tolerantie, niet omdat je verplicht
wordt tolerant te zijn,

maar omdat je het Juiste Inzicht hebt.
Daarom staat je hart open,

daarom kan je diegene tolereren,

die niet hetzelfde beeld heeft als jij.

Je zou met liefhebbende woorden
en door diep te luisteren,

hem of haar moeten helpen
om hun beeld los te laten,

dat nog steeds fanatisme en zo
in zich draagt.

Hier leren we dat het huidige moment

iets is dat niet onafhankelijk kan bestaan

van het verleden of de toekomst.

Je kan het verleden, heden en de toekomst
niet van elkaar lossnijden.

Omdat de drie tijden: verleden, heden
en toekomst, inter-zijn.

In elk van hen zie je ook de andere twee.

Dat is waarom je, wanneer je
het huidige moment diep raakt,

je het verleden raakt,
en de toekomst raakt.

Het verleden is nog beschikbaar
en de toekomst is enkel beschikbaar.

Dat is het inzicht dat je verkrijgt

wanneer je mediteert over de natuur
van het inter-zijn van de tijd.

(Halve gong)

(Gong)