-
Άκου κι άσε με να κάνω λάθος μια φορά.
Γράψε καινούργιο τίτλο.
-
Ε, παιδί!
-
- Μάλιστα, κύριε;
- Βρήκες τον Τρέισι;
-
Όχι. Είναι ακόμα έξω.
-
Όταν θα βρεις τον Κο Τρέισι, ρώτησε τον
αν θα καταδεχόταν...
-
ν' αναλάβει μια δημοσιογραφική
αγγαρεία το απόγευμα;
-
Αν δεν σου είναι πρόβλημα.
-
Όχι, κύριε.
Δεν είναι πρόβλημα.
-
Μην στέκεσαι σαν ηλίθιος.
Τράβα να τον μαζέψεις.
-
Μάλιστα, κύριε.
-
- Ήρθαν, Κε Μπόστγουικ.
- Ποιοί ήρθαν;
-
- Οι μαθητές.
- Και τι κάνουν εδώ;
-
Δεν θυμόσαστε, Κε Μπόστγουικ;
-
Προωθητική ενέργεια...
για ν' αυξηθεί η κυκλοφορία.
-
Και τι τους είχα υποσχεθεί;
-
Να δουλέψουν για σας για τρεις μέρες
σαν πραγματικοί ρεπόρτερ...
-
κι αυτός που θα γράψει
το καλύτερο άρθρο...
-
να κερδίσει 50 δολάρια.
-
- Κι ένα χρυσό μετάλλιο.
- Έπρεπε να το φανταστώ.
-
Δεν ξέρω γιατί σ' αφήνω να με
τουμπάρεις σ' αυτά...
-
Την περασμένη βδομάδα είχες γεμίσει
τον τόπο με επαρχιωτάκια.
-
Και τώρα γέμισε ο τόπος με στραβάδια.
-
- Δεν θα τους δω.
- Είναι ακριβώς δίπλα σας Κε Μπόστγουικ.
-
Κε Μπόστγουικ, αυτοί είναι oi νέοι..
-
που θέλατε τόσο να γνωρίσετε.
-
Η Δις Νάνσι Ντριού από την
Σχολή Κορασίδων Μπρίνγουντ
-
- Χαίρω πολύ.
- Πώς είστε;
-
Η Δις Φίλις Κιμπλ από..
-
- Τι κάνετε;
- Πώς είστε;
-
Θ' αναλάβουμε αληθινές ιστορίες
όπως οι κανονικοί ρεπόρτερ;
-
- Ξέρω όλα τα τελευταία νέα.
- Ανυπομονώ να μάθω.
-
Μπορώ να καλύψω ένα σκάνδαλο;
-
Κορίτσια, αγόρια!
-
Θα πείτε δυο λόγια
στους διαγωνιζόμενους, Κε Μπόσργουϊκ;
-
Αμέ. Δύο μόνο.
-
Γιατί μπορεί κάποιος να θέλει
να δουλέψει σε μια εφημερίδα..
-
...ποτέ δεν το κατάλαβα.
-
Γιατί, Κε Μπόσγουικ; Η δημοσιογραφία
είναι ένα ευγενές και λαμπρό επάγγελμα.
-
Έχει περιπέτεια, ρομάντζο και όλα,
νομίζω ότι μπορείς να το αγαπήσεις.
-
Το αγαπώ. Αγαπώ κάθε του στιγμή.
-
Αγαπώ και τους υπαλλήλους μου.
Έλα, διάλεξε ένα.
-
Εντάξει. Δεν θα κοιτάξω.
-
Τι πήρες;
-
Πρέπει να γράψω ένα άρθρο
για έναν σκίουρο.
-
- Ο δήμαρχος πού μένει;
- Γιατί;
-
Πρέπει να μάθω πόσα μωρά έχει βαφτίσει.
-
"Μια ιστορία για ένα χρυσόψαρο";
-
"Ομάδα Ερασιτεχνών Ποιητριών,
Κόζι Νουκ Τι Ρουμ, 1 μ.μ."
-
- Εντάξει. Πηγαίνετε τώρα.
- Εντάξει, παιδιά! Ελάτε.
-
Αν δεν είναι είδηση, μην κάνετε
τον κόπο να 'ρθείτε.
-
- Έξυπνη ιδέα, ε;
- Θα τα πούμε μετά αυτά.
-
Δεν νομίζω ότι μας παίρνετε
στα σοβαρά.
-
Αγαπητή δεσποινίς Τάδε,
σχετικά με την υπόθεση σας..
-
.. βλέπω ότι δεν σας λείπει η οξυδέρκεια.
-
Δεν κατάφερα ακόμα να βρω τον Κο Τρέισι.
-
Κάθε φορά που βασίζομαι σε δημοσιογράφο,
μου τη φέρνουν.
-
Καλά, άφησε ένα σημείωμα στο γραφείο του.
-
Πες του να τρέξει στα δικαστήρια.
-
Ανακρίνουν εκείνη τη γυναίκα.
-
- Μάλιστα, κύριε.
- "Μάλιστα, κύριε". Ηλίθια σχολιαρόπαιδα!
-
Είστε ικανοποιημένη
με την αποστολή σας;
-
Γι' αρχή, καλή είναι.
-
Δρ. Κάρει, παρακαλώ.
-
Υψώστε το δεξί σας χέρι.
Ορκίζεστε να πείτε όλη την αλήθεια...
-
...και μόνο την αλήθεια;
- Ορκίζομαι.
-
Δρ. Κάρεϊ, ως ιατροδικαστής,
εξετάσατε το πτώμα της Κέιτ Λάμπερτ;
-
- Το εξέτασα.
- Και τι βρήκατε;
-
Ότι ο θάνατος της Δις Λάμπερτ δεν
προκλήθηκε από καρδιακή ανακοπή...
-
όπως βεβαίωσε ο Δρ. Χίμπαρντ.
-
Ο θάνατος της προήλθε από δηλητήριο.
Σιδηροκυανούχο νάτριο.
-
Τι είναι το σιδηροκυανούχο νάτριο;
-
Χημική ουσία που χρησιμοποιείται
στην φωτογραφία.
-
Είναι εύκολο να την βρει κάποιος;
-
Όχι. Μόνο με ειδική παραγγελία.
-
Είναι καινούργιο προϊόν.
Δεν κυκλοφορεί ακόμα.
-
Μόνο αυτοί με καλή γνώση της φωτογραφίας
γνωρίζουν αυτήν την ουσία.
-
Μάιλς Λάμπερτ.
-
Υποψιάζεστε ότι η θεία σας δεν
είχε φυσικό θάνατο, Κε Λάμπερτ;
-
Ναι.
-
Τι κίνησε τις υποψίες σας;
-
Για χρόνια, ο Δρ. Χίμπαρτ με διαβεβαίωνε..
-
ότι η κατάσταση υγείας της θείας μου
δεν ήταν σοβαρή.
-
Κι όταν πέθανε τόσο ξαφνικά,
σοκαρίστηκα και εξεπλάγην βέβαια.
-
Αλλά πάλι, δεν υποψιάστηκα κάτι..
-
μέχρι που βρήκα τυχαία ένα επιστημονικό
περιοδικό στη βιβλιοθήκη της θείας μου.
-
Υπήρχε ένα άρθρο, που ήταν ν' αποκτήσει
εξαιρετική σημασία για μένα..
-
λόγω των συνθηκών.
-
Το άρθρο ήταν για το
σιδηροκυανούχο νάτριο...
-
και τα σημεία που μιλούσαν για τις
δηλητηριώδεις ιδιότητες του...
-
ήταν προσεκτικά υπογραμμισμένα
με μολύβι.
-
Σε ποιον ανήκει το περιοδικό;
-
Έχει τη διεύθυνση της Γιούλα Ντένινγκ.
-
- Εσείς υπογραμμίσατε το άρθρο;
- Ε, εγώ...
-
- Έτσι νομίζω.
- Γιατί;
-
Κρατάω αρχείο για όλα τα χημικά
που χρησιμοποιώ.
-
Ειδικά τα δηλητηριώδη και
τα αντίδοτα τους.
-
Άρα ασχολείστε με την φωτογραφία;
-
Ναι.
-
Τι γνωρίζετε
για το σιδηροκυανούχο νάτριο;
-
Ξέρω κάποια πράγματα.
-
Ποια ήταν η σχέση σας
με την Κέιτ Λάμπερτ, Δις Ντένινγκ;
-
Η μητέρα μου της κρατούσε
συντροφιά για χρόνια.
-
Όταν η μητέρα μου πέθανε,
η Δις Λάμπερτ με φρόντισε.
-
Είναι αλήθεια ότι σύμφωνα με την
διαθήκη της, είστε η μόνη κληρονόμος;
-
Ναι.
-
Μα, δεν την σκότωσα.
-
Η Κέιτ Λάμπερτ ήταν η καλύτερη
φίλη που είχα ποτέ.
-
Μ' έστειλε στο σχολείο,
μου φέρθηκε σαν να ήμουν παιδί της.
-
Κι όμως, την αναγκάσατε ν' αφήσει
όλη της την περιουσία σε σας.
-
- Όχι!
- Μια διαθήκη που έγινε..
-
λιγότερο από μια εβδομάδα πριν πεθάνει.
- Όχι! Δεν το έκανα!
-
Κάποιος πήρε το δηλητήριο
από τον σκοτεινό θάλαμο.
-
Αν είχατε το κουτί, Κε Γκάρετ,
αυτό θα αποδείκνυε την αθωότητά μου.
-
Πώς;
-
Θα είχε πάνω τα δακτυλικά αποτυπώματα
του δολοφόνου.
-
- Όχι, αν έχουν αφαιρεθεί.
- Μα δεν γίνεται ν' αφαιρεθούν.
-
Αν κάποιος άγγιξε το χημικό...
-
η ουσία θα χάραζε τ'αποτυπώματα
πάνω στο μέταλλο.
-
Έχει γίνει έρευνα για το κουτί
της χημικής ουσίας.
-
- Δεν έχει βρεθεί.
- Μα, πρέπει να είναι στο σπίτι.
-
Εσείς είστε η μόνη που συνδέεται
με το σπίτι της Λάμπερτ...
-
με γνώση αυτής της χημικής ουσίας.
-
Είστε η μόνη που είχε πρόσβαση στο
δωμάτιο της τη νύχτα που πέθανε.
-
Κι η μόνη που είχε κίνητρο
να διαπράξει τον φόνο.
-
Σας λέω, δεν την σκότωσα εγώ!
Όχι! Δεν την σκότωσα!
-
Τελείωσαμε.
-
- Ποια είναι ετυμηγορία;
- Το κορίτσι θα δικαστεί για δολοφονία.
-
Τι συμβαίνει, μωρό μου;
-
Δεν υπολογίσαμε κάτι.
-
Πρέπει να πάω στο τσαρδί της Λάμπερτ
να βρω ένα κουτί.
-
- Πρόσεχε!
- Ω, Θεέ μου!
-
Γύρνα πίσω!
-
Έφυγε τώρα.
Απομακρύνθηκε αρκετά.
-
Χτύπησε τον προφυλακτήρα.
-
Τι συμβαίνει με αυτό το κουτί;
-
Έχει αποτυπώματα πάνω.
-
Αν το βρουν οι μπάτσοι πρώτοι,
θα μπλέξουμε.
-
- Θα μπλέξουμε; Πώς;
- Μη σε νοιάζει πως.
-
Αν η Ντένινγκ δεν την πατήσει,
θα πάρει όλα τα φράγκα της γριάς.
-
Κατάλαβα.
-
Αν την πατήσει,
τα λεφτά θα τα πάρει ο Μάιλς Λάμπερτ.
-
Καθόλου άσχημα.
-
- Εσύ, πόσα θα πάρεις;
- Ο Λάμπερτ θα με φροντίσει.
-
Πρέπει ν' αρχίσω να φέρομαι
καλά στον Κο Λάμπερτ.
-
Μόνο σε μένα θα φέρεσαι
καλά, μανίτσα μου.
-
Πρόσεχε, μωρό μου!
-
Αστυνόμε, μήπως ήρθε ένας άνδρας εδώ;
-
Η εισαγγελία το σφράγισε.
-
Κανείς δεν μπαίνει
χωρίς δικαστική εντολή.
-
Είμαι εδώ να το φροντίσω.
-
Αυτός ο άνδρας χτύπησε το
αμάξι μου και το έσκασε...
-
Ασυνείδητος οδηγός;
-
Ναι. Και πρέπει να βρίσκεται κάπου εδώ.
-
- Μόνο εδώ θα μπορούσε να έχει πάει.
- Ας ρίξουμε μια ματιά κι οι δυο.
-
Ίσως να πας από 'κει κι εγώ
θα πάω από 'δω, για να μην το σκάσει.
-
Καλή ιδέα. Κι αν τον βρεις, φώναξε.
Θα' ρθω τρέχοντας.
-
Ε! Τι κάνεις εκεί;
-
Είμαι εδώ για να δω τον μετρητή καυσίμου.
-
Αυτός είναι, αστυφύλακα.
Αυτός διέλυσε τον προφυλακτήρα μου.
-
- O ασυνείδητος οδηγός;
- Ναι.
-
- Δεν θα σας καταγγείλω
αν πληρώσετε τη ζημιά.
-
Λοιπόν;
-
Κανονίστηκε;
-
Θα κοστίσει 3.50 δολάρια
να φτιάξω τον προφυλακτήρα...
-
και 50 λεπτά για την βενζίνη που
ξόδεψα, όποτε πάρε πίσω 1 δολάριο.
-
Εντάξει, τα βρήκαμε;
-
Ευχαριστώ πολύ, αστυφύλακα.
-
Είχε πάρα πολλά χρήματα
για ελεγκτής καυσίμων.
-
Μάλλον είμαι στην λάθος υπηρεσία.
-
Είπε ότι ήταν από την εταιρεία καυσίμων;
-
Ναι.
-
Περίεργο αυτό.
-
Το 'πιασα, κ. Μπόστγουικ.
Όλα για την υπόθεση Λάμπερτ.
-
Καθυστέρησα γιατί κάποιος
χτύπησε το αμάξι μου.
-
Άρα εσύ ήσουν;
-
Εσύ άλλαξες την εργασία που σου
ανατέθηκε; Σωστά;
-
Νόμιζα ότι οι ρεπόρτερ κάνουν πάντα
τέτοια πράγματα.
-
Στις ταινίες έτσι κάνουν.
-
Έτσι ακριβώς λέει στο βιβλίο..
-
ο δημοσιογράφος δεν πρέπει
να σταματάει σε τίποτα.
-
Αν θέλει να εκπλήξει τον εκδότη,
τότε πρέπει να κάνει...
-
ακόμα περισσότερα.
Ορίστε, λοιπόν.
-
Κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σ' εμένα.
-
Το έχω. Κάθε λέξη.
Μα, είναι φανταστικό!
-
Σίγουρα, δεν περιμένατε ότι
θα τα καταφέρω.
-
Η ιστορία της Λάμπερτ βγήκε
στην πιάτσα πριν μισή ώρα.
-
Μα, αυτό είναι αδύνατο.
Ήταν εδώ μέσα στο..
-
Ήμασταν ήδη πολύ τυχεροί που πήραμε
άδεια από την εισαγγελία.
-
Θεέ μου!
-
Ήμουν σίγουρη ότι είχα λαβράκι
και θα σταματούσατε το τυπογραφείο.
-
- Το τυπογραφείο;
- Ή κάτι τέτοιο.
-
Αγαπητό μου κορίτσι, σε παρακαλώ
λυπήσου με τον κουρασμένο γέρο;
-
Άλλο ένα τέτοιο να μου συμβεί σήμερα
και θα χάσω το μυαλό μου.
-
- Καλημέρα, μπαμπά.
- Καλημέρα, μικρή.
-
- Πώς είναι το αστέρι μας σήμερα;
-
Μη χειρότερα.
-
Θα του δείξω εγώ του Κου Μπόστιτς
ή όπως αλλιώς τον λένε.
-
- Στο τέλος, θα πάρω ένα ρεπορτάζ.
- Έτσι μπράβο!
-
- Καλημέρα, Δις Νάνσι.
- Καλημέρα, Έφι.
-
Ωραίο δεν είναι;
Έφι, είσαι καλλιτέχνης.
-
Πω, πω, τι πιάτο!
-
Σιγά, Δις Νάνσι.
Είναι απλά δημητριακά.
-
Μπαμπά, έχω μια χάρη να σου ζητήσω.
-
Σ' ακούω, κορίτσι μου.
Είμαι πολύ δεκτικός σήμερα.
-
Έλα λοιπόν.
-
Η Ντένινγκ χρειάζεται έναν καλό
δικηγόρο και θέλω να την αναλάβεις εσύ.
-
Όχι, Νάνσι, δεν θέλω την υπόθεση.
-
Το διάβασα.
Φοβάμαι πως είναι ένοχη.
-
Δεν έχει ελαφρυντικά.
-
Σίγουρα, δεν το έκανε αυτή.
-
Τι σε κάνει να το πιστεύεις;
-
Δεν ξέρω. Μάλλον είναι
η γυναικεία μου διαίσθηση.
-
Δεν μοιάζει με δολοφόνο.
-
Πώς να βασιστείς σ' αυτό;
-
Η πιο ωραία γυναίκα στην
ιστορία ήταν δολοφόνος.
-
Έκανε εγκλήματα για πολύ λιγότερα.
-
Εδώ μπαίνει ο άνδρας
με το περίεργο αυτί.
-
Περίεργο αυτί;
Τι είναι αυτά που λες;
-
Αυτός που έκατσε
δίπλα μου στην ανάκριση.
-
Μετά μπήκε σ' ένα αμάξι
και τράκαρε το αυτοκίνητο μου.
-
Θα σου το πάρω το αυτοκίνητο αν
είναι να έχεις ατυχήματα.
-
Μα δεν έφταιγα εγώ.
Και δεν ήμουν καν μέσα.
-
Γι' αυτό τον ακολούθησα.
Τον έκανα να πληρώσει και την ζημιά.
-
Και μετά πήγε σ' εκείνο το σπίτι
και ήθελε να μπει μέσα.
-
- Μάλλον ήταν ρεπόρτερ.
- Δεν νομίζω.
-
Δεν φαινόταν ξύπνιος και φερόταν ύποπτα.
-
Εγώ δεν θ' ασχολιόμουν πάντως.
-
- Όχι!
- Το θέλεις;
-
Φυσικά! Το φυλάω για το τέλος.
-
- Γεια σου, κορίτσι μου.
- Γεια σου, μπαμπά.
-
Τεντ!
-
Τεντ!
-
- Πού είσαι;
- Στο γκαράζ.
-
- Τι θέλεις;
-
Έλα λίγο εδώ, μπορείς;
Είναι κάτι πολύ σημαντικό.
-
Είμαι απασχολημένος.
-
Λοιπόν, πού είσαι;
-
Εδώ!
-
Τι συμβάινει; Γιατί κρύβεσαι;
-
Κάποιος πήγε να μου ανατινάξει
το αμάξι.
-
Έλα σταμάτα πια.
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
-
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας;
-
Πώς μπορείς και το λες αυτό;
-
Μπορεί να γινόμουν κομματάκια.
-
Ήταν μόνο ένα αστείο.
-
Μια στρακαστρούκα.
-
- Εννοείς φάρσα, δηλαδή;
- Φυσικά.
-
Ανατινάζεται πολύ εύκολα.
-
Κι εσύ τα έχασες τελείως.
-
Σίγουρα, εσύ το έβαλες εκεί.
-
Μην γίνεσαι παιδί.
-
Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.
-
Λοιπόν, μυγιάγγιχτε,
ήταν απειλή κατά της ανθρωπότητας.
-
Όποιος έκανε τέτοια πλάκα θα 'πρεπε να...
-
Πιο σιγά.
-
- Δεν κάναμε τίποτα!
- Ε! Άφησε με!
-
Θα σε καρφώσω στη μαμά.
-
- Έχουν πολλά τέτοια.
- Του Κίλερ είναι, όχι δικά μου.
-
Κίλερ Πάρκινς, θα γίνεις ένας κακούργος.
-
- Ήταν ιδέα της Μέρι.
- Οπωσδήποτε.
-
Μέρι Νίκερσον, θα 'πρεπε να
ντρέπεσαι για...
-
Τεντ, δεν θα μιλήσεις στην αδερφή σου;
-
Την γκάγκστερ; Είναι εκτός ελέγχου.
-
Ζηλεύεις γιατί δεν το σκέφτηκες
εσύ πρώτος.
-
- Δώσ' τα εδώ αυτά.
- Είναι του αδερφού μου.
-
Όχι πια.
Άντε, ξεκουμπιστείτε από 'δω.
-
Άντε μη μου τη δώσει τώρα.
Ξεκουμπιστείτε!
-
Τραμπούκοι.
-
Είμαι στην αυλή μου και
μην διανοηθείς να μπεις!
-
Μπράβο, Νάνσι!
-
Και μόνο η ιδέα.
-
Ένα ήσυχο πρωινό στο
σπίτι των Ντριού.
-
- Λοιπόν, γεια χαρά. Θα τα πούμε.
- Πού πας;
-
Πού νομίζεις ότι πηγαίνω με τη
ρακέτα, να σκάψω;
-
Θα σου πω εγώ αν μου δώσεις 10 λεπτά.
-
Ούτε δεκάρα τσακιστή.
Δεν μ' ενδιαφέρει.
-
Τότε, γιατί ρωτάς;
-
Μπες μέσα εσύ.
-
Εγώ θα σου πω πάντως.
-
Έχει ραντεβού με μια όμορφη κοπέλα.
-
Πας πάλι για τένις μ' εκείνη τη γυναίκα;
-
Τι εννοείς "γυναίκα";
-
Είναι μόλις δυο χρόνια μεγαλύτερη
από σένα.
-
Εντάξει τότε, αν προτιμάς
να παίξεις τένις.
-
Αν και περίμενα ότι θα με βοηθούσες.
-
Βέβαια, το να γράψω το καλύτερο
άρθρο δεν είναι σημαντικό.
-
Ξέρεις πως είναι.
Καλό θα ήταν ένα βραβείο.
-
- Θεέ μου, Νάνσι!
- Όλα καλά. Πήγαινε.
-
Μη μου δίνεις σημασία. Εγώ απλά...
-
Παρεμπιπτόντως,
έχω κάτι για σένα.
-
Αλήθεια; Λοιπόν, τι είναι;
-
Τίποτα το ιδιαίτερο.
Ένα μικρό δώρο γενεθλίων.
-
Ξόδεψα τα 4 δολάρια που είχα
για τον προφυλακτήρα.
-
Πω ,πω, Νάνσι! Ευχαριστώ.
-
Αλλά τα γενέθλια μου είναι σε δύο μήνες.
-
Αλήθεια;
-
Δεν πειράζει.
Τώρα που το είδες κράτα το.
-
Πω, πω, ευχαριστώ! Εγώ δεν..
-
Πω πω!
-
- Ευχαριστώ.
- Παρακαλώ.
-
Για μισό λεπτό, Νάνσι.
-
Κοίτα, μπορώ ν' αναβάλω το τένις,
αν πραγματικά με χρειάζεσαι.
-
Μην σκοτίζεσαι.
-
Πήγαινα στην φυλακή να πάρω συνέντευξη
από την Ντένινγκ...
-
ήθελα να φέρεις τη φωτογραφική σου.
-
Δεν έχει αφήσει κανέναν
να την φωτογραφήσει.
-
Κι εγώ πώς θα τα καταφέρω;
-
Κάτι θα σκεφτώ.
-
Τότε, δεν με χρειάζεσαι στ' αλήθεια;
-
Οι δημοσιογράφοι πάντα παίρνουν
φωτογράφους...
-
...όταν έχουν σημαντικές αποστολές
κι άλλωστε...
-
...ο μπαμπάς δεν θέλει να πάω
εκεί μόνη μου.
-
Θα 'ρθω μαζί σου.
-
Οι φυλακές δεν είναι για παιδιά, Μέρι.
-
Άσ' την να πάει. Ίσως να την κρατήσουν.
-
Δεν το νομίζω. Πήγαινε ν' αλλάξεις τώρα.
-
Φόρα το καινούργιο καπέλο.
-
- Εντάξει.
- Θα σου φέρω την κάμερα, Τεντ.
-
Βιάσου.
Θέλω να προλάβω την εφημερίδα.
-
Μπορεί να προλάβεις να φτιάξεις
και τον προφυλακτήρα.
-
Πάλι με κορόϊδεψε.
-
- Όχι φωτογραφικές.
- Ξέρετε, εγώ...
-
Δώσε στην κυρία την φωτογραφική, Τεντ.
-
Εντάξει, λοιπόν.
-
Ωραία. Εκεί.
-
Πάει κι αυτό. Δεν ήξερες ότι
δεν επιτρέπονται οι φωτογραφικές;
-
Το ήξερα.
-
Τι ήταν στην θήκη;
-
Έβγαλα την κάμερα κι έβαλα ένα
κομμάτι ξύλο.
-
Το φαντάστηκα.
-
Κοίτα, δεν νομίζω να περιμένεις
ότι θα την φωτογραφήσω μετά απ' αυτό;
-
Φυσικά, χαζούλη.
-
Κι αν μας πιάσουν, θα μείνουμε εδώ.
-
Σταμάτα ν' ανησυχείς.
-
Φόρα το καπέλο σου.
-
- Εδώ μέσα;
- Φυσικά.
-
Έχεις δει ποτέ πραγματικό δημοσιογράφο
να μην φοράει καπέλο;
-
Μέχρι που τρώει μέσα απ' αυτό.
-
Όχι έτσι. Φαίνεται χάλια.
-
Για όνομα του Θεού, τι κάνεις;
-
- Μόλις μου το έδωσες.
- Το ξέρω. Όχι, άσε με να το φτιάξω τώρα.
-
Φτιάξ' το καλά.
-
Το χάλασες.
-
Έτσι. Τώρα μοιάζεις με αληθινό ρεπόρτερ
κι όχι σαν να έχεις βγει από βιτρίνα.
-
Ναι;
-
Είμαι η Νανσι Ντριου απο την Τριμπιούν,
και ο Κος Νίκερσον, ο φωτογράφος μου.
-
- Γεια.
- Ώστε ρεπόρτερ!
-
Φαίνεσαι τόσο νέα.
-
Η αλήθεια είναι
ότι δεν είμαστε αληθινοί ρεπόρτερ.
-
Θέλω να πάρω ένα βραβείο δημοσιογραφίας
και γι' αυτό ήθελα την συνέντευξη.
-
- Πώς είπατε ότι λέγεστε;
- Νάνσι Ντριού.
-
Έχετε καμία σχέση με τον Κάρσον Ντριού,
τον δικηγόρο;
-
Είναι ο πατέρας της.
-
Α, μάλιστα!
-
Μήπως ξέρετε έναν άνδρα
μ' ένα περίεργο αυτί;
-
Είναι κάπως σαν διπλωμένο.
-
Όχι. Γιατί ρωτάτε;
-
Ήταν ένας στο δικαστήριο.
-
Αναρωτιόμουν μήπως είναι φίλος σας.
-
Δεν έχω ιδέα για ποιον λέτε.
-
Δις Ντένινγκ,
δεν νομίζω ότι έχετε κάνει κάτι.
-
Δηλαδή, πιστεύω πως είστε αθώα.
-
Σκοπεύω να ζητήσω απ΄ τον
πατέρα μου να έρθει.
-
Αχ, μακάρι!
-
Βλέπετε, υπάρχουν...
-
Υπάρχουν τόσα πολλά στοιχεία εναντίον μου.
-
Κι είναι ακόμα χειρότερα
σήμερα απ' ότι ήταν χθες.
-
Βρήκαν και τίποτα άλλο;
-
Η αστυνομία μίλησε με
κατασκευαστές κι...
-
έμαθε ότι η μόνη πώληση σ'αυτό το
κομμάτι της χώρας έγινε σε μένα.
-
Μακάρι να είχατε το μεταλλικό κουτί
που ήταν μέσα το χημικό.
-
Ξέρετε, γι' αυτό μιλούσατε
χθες στο δικαστήριο.
-
- Εξαφανίστηκε.
- Μάλλον κάποιος το έκλεψε.
-
Το είχα δει τις προάλλες
όταν άδειαζα τον σκοτεινό θάλαμο.
-
Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το βρήκαν.
-
- Ήταν...
- Τι συμβαίνει;
-
Το κουτί ήταν άδειο,
αλλά δεν το πέταξα.
-
Ήθελα να το φυλάξω γιατί είχε την
διεύθυνση του κατασκευαστή πάνω.
-
Σκεφτείτε καλά. Τι το κάνατε;
-
Έβαλα κάτι παλιά μπουκάλια και πράγματα
σ' ένα παλιό ντουλάπι στο υπόγειο.
-
Το κουτί πρέπει να ήταν εκεί.
-
- Ίσως είναι ακόμα εκεί.
- Ναι.
-
Αφήστε το σε μένα
και μην μιλήσετε σε κανέναν.
-
Παραλίγο να το ξεχάσω.
Να σας βγάλουμε μια φωτογραφία;
-
- Ναι, δεν έχω πρόβλημα.
- Βιάσου, Τεντ.
-
Ευχαριστώ πολύ, Δις Ντένινγκ
και θα σας ενημερώσουμε για ό,τι γίνει.
-
- Λίγο δεξιά.
- Λίγο θλιμμένα τώρα.
-
Μείνετε εκεί.
-
Επ, τι γίνεται εδώ;
Τι συμβαίνει;
-
Παιρνουμε μια γραφία
για την μερίδα με τη χανή.
-
- Είναι ο κύριος με την κρατούμενη;
- Τεντ, καλύτερα να φύγουμε.
-
Κι αν δεν τα καταφέρεις;
Είναι παράνομο, ξέρεις.
-
Όχι, για μία ρεπόρτερ.
-
Ο ρεπόρτερ μπορεί να κάνει πράγματα
που οι άλλοι δεν θα 'πρεπε.
-
Πήγαινε τώρα
και κάνε ό,τι σου είπα.
-
Εντάξει.
-
Αλλά αν συμβεί κάτι,
δεν θα φταίω εγώ.
-
- Γεια.
- Λοιπόν;
-
Δεν νομίζω να θες να γίνεις συνδρομητής
σε κανένα περιοδικό;
-
- Όχι.
- Καλά φαντάστηκα.
-
- Φυλάς εδώ αυτό το μέρος;
- Ναι.
-
Μάλλον θα νιώθεις μοναξιά εδώ πέρα
μόνος σου όλη την ώρα;
-
Καμιά φορά.
-
Δεν έχω πολύ δουλειά τώρα.
-
Αν θέλεις, μπορούμε να παίξουμε
κανένα χαρτάκι ή κάτι τέτοιο.
-
Τι ωραία ιδέα, νεαρέ μου.
-
- Πάρε μια καρέκλα.
- Έξοχα.
-
Κοίτα, σε πειράζει να κάτσω εκεί;
Είμαι λίγο προληπτικός.
-
Βέβαια, βέβαια.
-
Πρέπει να βρούμε κάτι
να ποντάρουμε, νεαρέ μου.
-
- Τι λες να είναι πόντος και κέρμα;
- Πόντος και...;
-
Ναι, μια χαρά.
-
Θα σου κρατάω το σκορ.
-
Βιάσου, Νάνσι.
-
Βιάσου, δεν έχουμε όλη τη μέρα. Χέι!
-
Μην το κάνεις αυτό.
-
Με αποσπά απ' το παιχνίδι.
-
Συγγνώμη.
-
Τι ήταν αυτός ο θόρυβος;
-
Ποιος θόρυβος;
-
- Πρέπει να το κοιτάξω.
- Ίσως να νόμιζες ότι άκουσες κάτι.
-
Ναι, μπορεί.
-
Τεντ.
-
Η μητέρα σου θέλει να γυρίσεις
στο σπίτι αμέσως.
-
Γεια σου.
Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.
-
Μάλλον, πρέπει να πηγαίνω.
-
- Πόσο είμαστε;
- Περίμενε να μετρήσω.
-
Ωραία μ' έμπλεξες.
-
Έχασα τα λεφτά μου από 'κείνο
το χαρτόμουτρο.
-
Άξιζε τον κόπο. Βρήκα το κουτί.
-
Αλήθεια;
-
Εκείνος με το περίεργο αυτί ήταν εκεί.
-
Με κυνήγησε έξω απ' το υπόγειο.
-
Θέε μου, Νάνσι, ρισκάραμε πολύ!
-
Ίσως δεν έπρεπε να το κάνουμε.
-
Πρέπει να το πάμε στην αστυνομία.
-
Ίσως ο αστυνόμος Τουίντι
να βρει τ' αποτυπώματα.
-
Να πάρει!
Το ραντεβού για το τένις ήταν στις τρεις.
-
Μα αυτό είναι πιο σημαντικό απ' το τένις.
-
- Εκείνη δεν θα ξαναπαίξει ποτέ μαζί μου.
- Δεν θα πας στην αστυνομία;
-
Δεν με χρειάζεσαι.
Μου τα λες μετά. Γεια.
-
Βοήθεια! Σταματήστε την! Είναι κλέφτρα!
-
Προσέχετε! Είναι κλέφτρα!
Παρακαλώ, σταματήστε την!
-
Κλέφτρα! Σταματήστε την! Είναι κλέφτρα!
-
Αστυνόμε Τουίντι, απ'όλους τους
ανθρώπους, εσύ έπρεπε να είσαι;
-
Ε! τι κοιτάτε;
Έλα, απομακρυνθείτε! Διαλύστε το!
-
- Γεια σου, μπαμπά.
- Γεια σου, μικρή.
-
- Χαίρομαι που σε βρίσκω.
- Αλήθεια;
-
Τι κάνεις ξύπνια τέτοια ώρα;
-
Πήγαινε να κοιμηθείς. Καληνύχτα.
-
- Μα, μπαμπά, δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Τι συμβαίνει;
-
Τίποτα.
-
Τίποτα;
-
Έλα τώρα, πες μου τα όλα.
-
Τώρα...
-
Μπάμπα πάντα μ' έμαθες να κάνω
το σωστό, έτσι δεν είναι;
-
Προσπάθησα, Νάνσι.
-
Αν πίστευα σε κάτι που ήξερα
ότι ήταν το σωστό θα έπρεπε...
-
να είμαι πιστή σ'αυτό.
-
Κάτι παραπάνω.
Να μην κάνεις ούτε βήμα πίσω.
-
Αν είχες υποσχεθεί κάτι
που ήξερες ότι ήταν το σωστό...
-
σίγουρα θα το τηρούσες.
- Οπωσδήποτε.
-
Ο άνθρωπος που αθετεί τις
υποσχέσεις του είναι αδύναμος.
-
Δεν θα 'θελες ποτέ
να αθετήσω μια υπόσχεση, ε;
-
Φυσικά και όχι.
-
Αν έδωσες μια υπόσχεση καλόπιστα...
-
θα περίμενα να την τηρήσεις,
όσο κι αν σου κοστίσει.
-
Και θα με βοηθούσες να την τηρήσω;
-
Βεβαίως! Μα τι σόι πατέρας
νομίζεις ότι είμαι;
-
Τότε θα υπερασπιστείς την Ντένινγκ...
-
γιατί της το υποσχέθηκα.
-
Τι πράγμα;
-
Είπες ότι θα με βοηθάς
να κρατάω τις υποσχέσεις μου.
-
Νάνσι, μου την έφερες.
-
Πάντα μου το κάνεις αυτό.
Τώρα δεν θα 'χω...
-
Καλά, εντάξει.
-
Αν μπορείς να μου βρεις ένα λόγο
για να πιστέψω ότι είναι αθώα..
-
θα την αναλάβω.
-
Αχ, μπαμπά, ήξερα ότι θα το έκανες!
-
Λοιπόν, ο Τεντ κι εγώ πήγαμε στο
σπίτι της Λάμπερτ σήμερα.
-
Και βρήκα το κουτί του χημικού.
-
Αυτό που μπορεί να έχει
αποτυπώματα πάνω.
-
Και πήγατε εκεί μόνοι σας;
-
Ξέρω, ήταν σημαντικό στοιχείο.
-
Εκείνος, με το περίεργο αυτί,
με κυνήγησε στο υπόγειο.
-
Και, μπαμπά, αυτό δεν είναι το χειρότερο.
-
Όταν το πήγαινα στην αστυνομία,
μια γυναίκα μου το έκλεψε.
-
Αυτό σημαίνει
ότι εμπλέκονται κι άλλοι.
-
- Έπρεπε να πας στην αστυνομία.
- Ναι, το ξέρω.
-
Όλα πήγαν στραβά.
Απέτυχα τελείως.
-
- Ίσως να μην είμαι και τόσο έξυπνη.
- Σωστά.
-
- Μπαμπά!
- Αγάπη μου, όλοι κάνουν λάθη.
-
Μα δεν το βλέπεις;
-
Αν η Δις Ντένινγκ καταδικαστεί,
θα φταίω εγώ.
-
Ήμουν ανόητη κι έχασα τα στοιχεία
που θα την έσωζαν.
-
- Εγώ φταίω.
- Έλα, μην ανησυχείς, Νάνσι.
-
Θα δω την Ντένινγκ το πρωί.
-
Αχ, μπαμπά, αλήθεια νιώθω
10 χρόνια νεώτερη!
-
Μην ενθουσιάζεσαι τόσο.
-
Δεν έχουμε τίποτα στα χέρια μας
για το δικαστήριο.
-
Θα έχουμε, αν μπορέσεις
να βρεις αυτόν τον άνδρα.
-
- Θα τον γνώριζες αν τον έβλεπες;
- Τέτοιο αυτί δεν ξεχνιέται.
-
Έμοιαζε σαν τα μάφιν της Έφι.
-
- Αυτί σαν κουνουπίδι;
-Τι;
-
- Είπα αυτί σαν κουνουπίδι.
- Τι είπες;
-
Δεν σε καταλαβαίνω, Νάνσι.
-
Πού να καταλάβεις έτσι που πλατσουρίζεις;
-
- Πώς μιλάς έτσι στον πατέρα σου;
- Είναι κάλτσες.
-
Γιατί δεν τις βγάζεις;
-
Να, πάρε την πετσέτα.
Τώρα πρέπει να ξαναρχίσω.
-
Είπα ότι το αυτί του έμοιαζε
με τα μάφιν της Έφι.
-
Είπα, ήταν αυτί σαν κουνουπίδι.
-
Αυτό δείχνει ότι μπορεί
να είναι μποξέρ ή παλαιστής.
-
Αλήθεια;
-
Τι σχέση μπορεί να έχει με την υπόθεση,
δεν μπορώ να το καταλάβω.
-
Ένιωθα απ' την αρχή ότι
αυτός ο άνδρας κάτι ξέρει.
-
Κάτι πρέπει να κάνεις γι' αυτόν.
-
Θα κάνω κάτι για ένα αστείο κορίτσι.
-
- Πήγαινε για ύπνο, κοριτσάκι μου.
- Άσε με. Δεν είμαι κοριτσάκι.
-
- Πάντα θα είσαι το κοριτσάκι μου.
- Δεν είμαι κοριτσάκι.
-
Όλοι αγαπούν τα κοριτσάκια.
Γι' αυτό κι εγώ σ'αγαπώ.
-
- Όμορφο κοριτσάκι.
- Έλα, μπαμπά!
-
Μπαμπά, μην γίνεσαι κουτός.
-
Καληνύχτα, μωρό μου.
-
Καληνύχτα, μωρό μου.
Θα σ' αφήσω τώρα.
-
Μπαμπά, πρέπει να το λύσουμε αυτό.
-
Το πρωί, το πρωί.
Πρωί, πρωί με τη δροσούλα.
-
Το πρωί.
-
Γεια σας.
-
- Είμαι η Νάνσι Ντριού.
- Γοητευμένος, φυσικά. Πάρε μια καρέκλα.
-
Όχι, ευχαριστώ.
Είμαι στο πόδι όλη μέρα.
-
Έχεις φωτογραφίες πυγμάχων
κι άλλων τέτοιων;
-
Που να δεις το σόι της γυναίκας μου.
-
Ήρθες στο σωστό μέρος, τους ξέρω όλους.
Ο δικός σου πώς είναι;
-
Θα τον δεις τώρα.
Έχει ένα αυτί σαν κουνουπίδι.
-
Ορίστε. Αν τον αναγνωρίσεις, πες μου.
-
- Τεντ.
- Τι θέλεις;
-
Μην με κάνεις να φωνάζω. Έλα εδώ.
-
- Με συγχωρείς ένα λεπτό, Έλεν.
- Εντάξει.
-
- Πώς με βρήκες εδώ;
- Γεια σου, Τεντ.
-
- Α, κατάλαβα!
- Πού θα μπορούσα να σε βρω;
-
- Ο Τεντ έχει φιλενάδα.
- Ο Τεντ έχει φιλενάδα.
-
Ήσυχα, μισοριξιά.
-
- Δεν είναι πολύ όμορφη.
- Σίγουρα!
-
- Τι σκέφτεσαι;
- Κοίτα το χαρτί που βρήκα.
-
Για δώσε να δω.
-
Σόξι Άνθενς. Ποιος είναι αυτός;
-
Είναι αυτός που είδα στης Λάμπερτ.
-
Ήταν μποξέρ. Πηγαίνει στο γυμναστήριο
του Μάξι, στην 1η Οδό.
-
- Πώς το ξέρεις;
- Ναι! Πώς το ξέρεις;
-
Απλά αναρωτήθηκα που θα πήγαινα
αν ήμουν πυγμάχος...
-
σ' ένα γυμναστήριο, φυσικά.
-
Τηλεφώνησα σ' όλη την πόλη, κι έλεγα
ότι είμαι η κοπέλα του Κου Άνθενς.
-
Πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι ήταν στου Μάξι.
-
Μάλιστα. Καλά που μου το είπες.
Ε... πρέπει να επιστρέψω τώρα.
-
- Γεια σου, Τεντ.
- Γεια.
-
Μη σε κρατάω.
-
Ήθελα να σου πω που θα είμαι,
αν σε ρωτήσει ο μπαμπάς.
-
Καλά, θα πας τώρα εκεί μόνη σου;
-
Θα πάω. Κάτι πρέπει
να γίνει με τον Σόξι άμεσα.
-
Είναι σημαντικός μάρτυρας.
-
Μου το λες, για να μπλέξω εγώ
με τον πατέρα σου...
-
...που σε άφησα να πας.
-
Κάνεις λάθος.
Δεν είσαι υπεύθυνος για μένα.
-
Θα' ρθούμε κι εμείς.
Τρελαινόμαστε για καυγάδες.
-
- Ελπίζω να φιλήσω κανένα κάθαρμα!
- Εσείς οι δυο δεν πάτε πουθενά.
-
- Και γιατί παρακαλώ;
- Αφήστε το.
-
Να πάρει, Νάνσι. Τώρα θ' ανησυχώ.
Καλύτερα να έρθω κι εγώ.
-
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται.
Είναι ζόρικο μέρος.
-
- Θα προσέχω και τον εαυτό μου κι εσένα.
- Καλά, αφού επιμένεις.
-
- Τι είναι αυτό;
- Η στολή σου.
-
Θα ποζάρεις ως ο μποξέρ
"Γρήγορο Γομάρι"...
-
για να κέρδισεις την εμπιστοσύνη του.
Κι ίσως να προδωθεί από μόνος του.
-
Τα είχες σχεδιάσει όλα, έτσι δεν είναι;
-
Φυσικά και όχι, Τεντ Νίκερσον!
-
Δέκα λεπτά.
-
- Τι απαίσιο καταγώγι.
- Τεντ. Να, εκεί είναι.
-
Νομίζω ότι αυτή που μου έκλεψε
το κουτί είναι η φιλενάδα του.
-
Κοίτα να τον τουμπάρεις να σου δώσει
τ' όνομα και την διεύθυνση της.
-
Μήπως θα ήθελες να μάθεις και
για το σόι της τίποτα; Μα πώς εγώ θα...
-
Ο αστυνόμος Τουίντι πάντα έλεγε,
"Cherzez la femme". Βρες τη γυναίκα.
-
- Το πιο έξυπνο που έχει πει.
- Ναι, και δεν είναι καν δικό του.
-
Αλήθεια είναι.
Πάντα μπορείς να μάθεις από τις γυναίκες.
-
Τους αρέσει να μιλάνε.
-
Ναι, κάτι έχω προσέξει.
-
Πήγαινε τώρα.
Θα σε περιμένω εδώ.
-
- Δεν μου φαίνεται και πολύ φιλικός.
- Μην ξεχνάς! Είσαι το "Γρήγορο Γομάρι"!
-
- Μισό λεπτό. Όνομα;
- "Γρήγορο Γομάρι"
-
Έλα, πρωταθλητή, μην αρπάζεσαι.
Όλα είναι μια χαρά.
-
- Γεια σου, πρωταθλητή.
- Δεν είμαι πρωταθλητής.
-
Σίγουρα, προπονείσαι σαν πρωταθλητής.
-
Είμαι κάπως καινούργιος εδώ.
-
Αλλά στο Φρίσκο είχα τις επιτυχίες μου.
-
- Ναι, ε;
- Πάνε αυτά. Τελειώσαν.
-
Νομίζω σε είδα με μια ομορφούλα.
-
- Πώς σε λένε;
- "Γρήγορο Γομάρι". Εκείνο το γκομενάκι...
-
Γρήγορο Γομάρι.
Πρώτη φορά τ' ακούω.
-
Δεν με ξέρουν ακόμα εδώ πέρα.
-
Τι λες να παλέψουμε κάνα δυο γύρους;
-
Α, σήμερα δεν θα κάνω προπόνηση.
-
Αν είσαι πυγμάχος,
πρέπει να προπονείσαι συνέχεια.
-
Δεν έχω φέρει τα ρούχα μου.
-
Μη σε νοιάζει. Εγώ θα σου βρω.
Ε! Τζέικ!
-
- Ναι.
- Βρες του ένα σορτσάκι.
-
Θα μου δείξει πως παλεύουν στο Φρίσκο.
-
- Αμέ! Έλα μαζί μου.
- Αλήθεια, δεν θα ήθελα.
-
Τσίχλες, παρακαλώ.
-
Γυμναστήριο του Μάξι.
-
Είμαι η φιλενάδα του Σόξι Άνθενς.
-
Πες του να με πάρει μόλις μπορέσει.
-
Μισό λεπτό. Εδώ είναι.
-
Ναι;
-
Έ! Σόξι!
-
Η φιλενάδα σου θέλει να της
τηλεφωνήσεις τώρα.
-
Καλά.
-
Μπες μέσα.
Όχι, από 'κεί. Από 'δω.
-
Θα μπεις μέσα επιτέλους;
Άντε μπράβο.
-
Εντάξει Σόξι, κάνε λίγο ζέσταμα.
Μπράβο.
-
Απαγορεύονται οι γυναίκες.
-
Πρέπει να μπω μέσα.
Είμαι η ατζέντισσα του.
-
Η ατζέντισσα του; Τι...;
-
Τεντ, τι κάνεις;
-
Θέε μου, Νάνσι. Έμπλεξα άσχημα.
-
Μόλις έμαθα κάτι σημαντικό.
Θέλω να φύγω.
-
Κι εγώ, αλλά δεν γίνεται.
Πρέπει να παλέψω μαζί του.
-
Να παλέψεις; Αχ, Τεντ, μη το κάνεις!
-
Θα με στριμώξουν άσχημα αν δεν το κάνω.
-
Θεέ μου! Κοίτα, ίσως
να μην είναι σε φόρμα.
-
Ναι, σαν ταύρος είναι.
-
Εντάξει, Γρήγορε, έλα!
Έτοιμος, Τζέικ;
-
Όλα έτοιμα.
-
Λοιπόν, γειά σου, Νάνσι.
-
Τώρα παιδιά, θ' ανάψουν λίγο τα αίματα.
-
Τρεις γύροι...
-
...μεταξύ του Σόξι Άνθενς απ' το Σικάγο,
τον οποίο όλοι γνωρίζουμε..
-
...και του Γρήγορου Γομαριού,
την Αστραπή του Φρίσκο.
-
Εντάξει παιδιά, πηγαίνετε στις γωνίες σας
και ξεκινήστε τον αγώνα.
-
Γρήγορε, το γάντι σου δεν είναι δεμένο.
Έλα να σ' το φτιάξω.
-
Νάνσι, είσαι ιδιοφυΐα.
-
Μακάρι να μπορέσω να τον πετύχω.
-
Έλα, Σόξι, έλα!
-
Άλλη μία, Τεντ! Δηλαδή, Γομάρι.
-
- Ριξ' του στο σαγόνι, Σόξι!
- Αυτό είναι αμούστακο ακόμα.
-
Δεν είναι.
-
Γράψε έναν πόντο!
-
Έλα, κυνήγα τον λίγο γι' αλλαγή!
-
- Πόσος χρόνος έμεινε ακόμα;
- Έλα, Τεντ! Άσε τις ευγένειες!
-
Μπράβο, Τεντ! Έλα, χτύπα ξανά!
Χτύπα τον ξανά!
-
Έλα, Γομάρι! Έλα, χτύπα τον!
Κάνε κάτι! Χτύπα τον!
-
Μπράβο Τεντ! Τώρα τον έχεις!
-
Τεντ!
-
Τεντ! Αχ, Τεντ, μίλα μου!
-
Μίλα μου! Τεντ, τι έγινε;
-
Αυτό ήμουν έτοιμος να σε ρωτήσω κι εγώ.
-
Προσπάθησε τρία, πέντε, δύο,
τέσσερα, τέσσερα, εννιά.
-
Μακάρι να ήξερα τι κάνουν.
-
Δεν ξέρω, Κίλερ.
Ίσως να 'ναι κι οι δυο τρελοί.
-
Γεια. Είμαι ο Σόξι Άνθενς.
Είναι η φιλενάδα μου εκεί;
-
Τζίφος.
-
Υπάρχει μόνο ακόμα ένας που μπορούμε
να καλέσουμε. Αυτός θα πρέπει να είναι.
-
- Αν έχεις κάνει τα υπόλοιπα σωστά.
- Είμαι σίγουρη.
-
Ναι.
-
Αχ, κοίτα με! Καταστράφηκα.
-
Ούτε στα μαθήματα τένις δεν θα
τολμήσω να πάω τώρα.
-
Μαθήματα τένις;
-
Τεντ, η κοπέλα που παίζατε
είναι δασκάλα του τένις;
-
Φυσικά. Η Έλεν Γουίνφιλντ, η πρωταθλήτρια.
Αυτά τα μαθήματα κοστίζουν αρκετά.
-
Δασκάλα του τένις.
Αυτό είναι υπέροχο!
-
Δηλαδή, λυπάμαι για μαθήματα, αλλά...
-
Ε, τι σου συμβαίνει;
-
Τίποτα. Τώρα δοκίμασε το νούμερο.
Τρία, πέντε, δύο, τέσσερα, τέσσερα, μηδέν.
-
Ίσως πρέπει να πας για ψυχανάλυση.
-
Θα πάω σπίτι και θα φάω ένα μπισκότο.
-
Φέρε μου κι εμένα ένα.
Εγώ θα μείνω εδώ να μάθω τι συμβαίνει.
-
Εντάξει, φιλαράκι.
-
Ξενοδοχείο Μπέλντενμπεργκ.
-
Είμαι ο Σόξι Άνθενς.
Τηλεφωνώ για την φιλενάδα μου.
-
Δεν είναι εδώ αυτή τη στιγμή.
-
- Είναι το μέρος, πώς να βρω τ' όνομα της;
- Με στρατηγική.
-
Ναι, ναι!
-
Ξέρετε που πήγε η Δις...;
-
Όχι, αλλά θα δω αν άφησε
κάποιο μήνυμα για σας.
-
- Και ο Σόξι εκεί μένει.
- Αλήθεια;
-
Όχι, δεν υπάρχει μήνυμα, Κε Άνθενς.
Να της πω ότι τηλεφωνήσατε;
-
Μισό λεπτό.
Τζο! Η Δις Λούκας πήρε ταξί;
-
Ναι. Γιατί;
-
- Τ' όνομα της είναι Λούκας.
- Ναι.
-
Πήγε στο καφέ Μάνταριν, Κε Άνθενς.
-
Ευχαριστώ, λοιπόν, εσείς...
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
-
Καφέ Μάνταριν.
-
Έχεις καθόλου λεφτά;
-
- Δεν μου τρέχουν απ' τα μπατζάκια.
- Ούτε και μένα. Μη φας πολύ.
-
Μανούλα μου, κινέζικο!
-
Μέρι Νίκερσον.
-
Λατρεύουμε τα κινέζικα, έτσι;
-
- Αμέ.
- Από που ξεφυτρώσατε εσείς οι δύο;
-
Νόμιζες ότι θα μας ξεφύγεις, ε;
-
Ναι.
-
- Πηγαίνετε σπίτι.
- Όχι βέβαια!
-
Μπορεί να χαθούμε.
Θα 'ρθούμε μαζί σου.
-
- Πάνω απ' το πτώμα μου.
- Επίσης.
-
Τότε, ίσως θα πρέπει να τηλεφωνήσω
στον πατέρα της Νάνσι.
-
Εντάξει, εντάξει.
Μάλλον θα πρέπει να το κάνουμε.
-
Με έναν όρο, όταν ο σερβιτόρος πάρει
παραγγελία, εσύ θα πεις "Δεν πεινάω".
-
- Αφού πεινάω. Εσύ τι λες, Κίλερ;
- Πεθαίνω της πείνας.
-
Δεν έχουμε λεφτά.
-
Θα συνεργαστείτε μαζί μας ή όχι;
-
- Τι λες, Κίλερ;
- Φυσικά, είμαστε μέσα.
-
Εντάξει, πάμε.
-
Μισό λεπτό.
Ας το δοκιμάσουμε μια φορά.
-
Τώρα, είμαι ο σερβιτόρος.
Τι θα πάρετε, τζαμπατζήδες;
-
"Τσοπ Σούι".
-
- Όχι. Όχι.
- Όχι, όχι. Κοίτα είμαστε ταπί.
-
Δεν μπορούμε να σας πάρουμε φαΐ.
-
- Ένα ποτήρι γάλα;
- Καλά, αν είναι αυτό, κάτι θα γίνει.
-
Εντάξει. Σύμφωνοι.
-
Τεντ, γιατί έπρεπε να έχεις αδερφή;
-
Ρώτα τη μαμά.
-
Αχ, φοβάμαι ότι είμαστε
πολύ κοντά στην ορχήστρα.
-
Εδώ είναι καλά.
Ευχαριστώ πολύ.
-
Τεντ, είδες;
Είναι στο διπλανό σεπαρέ...
-
με τον Μάιλς Λάμπερτ.
- Αυτή είναι;
-
Περίεργο.
-
Αυτή είναι το κορίτσι του Σόξι.
-
Νομίζω ότι βγαίνει έξω με το Κο Λάμπερτ.
-
- Λες ο Σόξι να γνωρίζει τον Λάμπερτ;
- Μπορεί.
-
Ανοίξε μου.
-
- Για ποιο λόγο;
- Ξέχνα το.
-
Ξέχνα το αυτό.
-
Έλα.
-
Το Γυμναστήριο του Μάξι.
Σόξι!
-
- Γεια.
- Ο Κος Άνθενς; Είμαι μία φίλη.
-
Θα σε ενδιέφερε να μάθεις ότι...
-
η Δις Λούκας είναι
με τον Μάιλς Λάμπερτ...
-
στο Καφέ Μάνταριν;
- Ποιος είναι;
-
Ποιον πήρες;
-
Πήρα στον Σόξι για τον Λάμπερτ και
τη Δις Λούκας. Και τρελάθηκε.
-
- Να πάρει.
- Μπορεί να μάθουμε κάτι σημαντικό.
-
Όταν έρθει εδώ,
σίγουρα κάτι θα γίνει.
-
Ναι, τουρτοπόλεμος.
-
Τι πάρετε, παρακαλώ;
-
Θα πάρω αυγά τηγανητά.
-
- Κι εσείς;
- Ένα τσάι.
-
Εσείς επίσης, παρακαλώ;
-
Ένα ποτήρι γάλα.
-
- Και "τσοπ σούι".
- Ναι, ναι.
-
Τεντ, κοίτα!
-
- Σόξι.
- Εσύ παλιό...
-
- Ηρέμησε, Σόξι.
- Κάτσε κάτω.
-
Κανόνιζες να την κάνεις...
-
όταν είδες ότι ο Λάμπερτ
έβαζε χέρι στα φράγκα της κυρίας.
-
Σκάσε, Σόξι.
-
Όσο για σένα εξυπνάκια, την θέλεις
την κυρά; Χάρισμα σου.
-
Αλλά όταν εσύ κι αυτή θα πάτε
να το σκάσετε, θα βρεθείτε προ εκπλήξεως.
-
Ακόμα έχω το μεταλλικό κουτί
με τα αποτυπώματα.
-
- Και ξέρω τι να το κάνω.
- Παλιο...
-
Σόξι! Σόξι, μη!
-
Ε, τι συμβαίνει;
Από πού ήρθες εσύ;
-
- Τι κάνεις; Τι συμβαίνει;
-Γιατί;
-
- Πάω να πάρω την αστυνομία.
- Όχι! Μη το κάνεις αυτό.
-
Δεν θέλουμε δημοσιότητα.
-
Έλα, κούκλα.
-
- Ζήτα τον λογαριασμό. Θα πάρω τον μπαμπά.
- Φυσικά.
-
- Παρακαλώ;
- Η κόρη σας είναι στο τηλέφωνο.
-
Ευχαριστώ.
-
Γεια σου, Νάνσι.
-
Μπαμπά, τι θα συμβεί στο κτήμα Λαμπέρτ,
αν η Ντένινγκ καταδικαστεί;
-
Θα πάει στον κοντινότερο συγγενή της,
τον Μάιλς Λάμπερτ. Γιατί;
-
Απλώς αναρωτιόμουν. Ευχαριστώ, μπαμπά.
-
- Έλα, Τεντ. Βιάσου.
- Δώσε μου κανένα φράγκο. Στέγνωσα.
-
Είναι όλα όσα έχω.
-
65 λεπτά ακόμα, παρακαλώ.
-
Κοίτα, κύριος, είναι ό,τι έχουμε.
Μπορείς να μας εμπιστευτείς;
-
Φυσικά! Φυσικά!
Εσείς καλοί άνθρωποι. Σας εμπιστεύομαι.
-
Ευχαριστούμε πολύ.
Έλα, Τεντ, πρέπει να βιαστούμε.
-
65 λεπτά.
-
Μα μόλις είπες ότι μας εμπιστεύεσαι.
-
Πρέπει να πάμε σπίτι
για να πάρουμε λεφτά.
-
Αλλά θα ξανάρθουμε.
-
65 λεπτά.
-
Κοίταξτε τώρα πως μας μπλέξατε.
-
Δεν ξέρουμε τίποτα γι' αυτό. Έτσι, Κίλερ;
-
Όχι, μας κάλεσαν.
-
Κοίτα, κύριος, δεν έχουμε 65 σεντς.
-
Λογαριασμός, όχι 65 σεντς;
-
- Ναι. Σωστά.
- Όχι.
-
Εσύ πλύνεις πιάτα όλη μέρα.
Μπορεί δύο, τρία μέρα.
-
Ε, που πάει;
Κουζίνα εκεί.
-
- Κουζίνα εκεί.
- Κοίτα τώρα.
-
- Δεν θέλω να πλύνω πιάτα.
- Είμαι πτώμα, αλλά μπορώ να επιβλέπω.
-
Θα πλύνετε πιάτα, και οι δύο,
και σας αξίζει κιόλας.
-
- Κύριος! Μήπως να κάνει κάτι ψυχαγωγικό;
-Ψυχαγωγικό;
-
- Ναι, είναι διάσημη τραγουδίστρια.
- Εγώ νόμιζα ότι ήσουν φίλος μου.
-
- Τι προσπαθείς να κάνεις;
- Αυτοσχεδιάζώ.
-
Αλήθεια, έχει τραγουδήσει
σε όλο τον κόσμο.
-
Εντάξει, εσύ τραγούδάει καλό τραγούδι.
Όχι καλό, πλύνει πιάτα.
-
Έλα, γρήγορα!
-
- Τι θα τραγουδήσω;
- Οτιδήποτε. Πες ένα νανούρισμα.
-
- Θεέ μου!
- Θα φάμε ισόβια μετά απ' αυτό.
-
Ε, κύριος, μπορείς να την βοηθήσεις;
-
Δεν μπορώ. Παίζουν πολύ γρήγορα.
-
Χαζομάρες.
-
Δις Ντριού. Τώρα είμαστε όλοι εδώ.
-
Να τα, τώρα, τα 50 δολάρια
και το μετάλλιο.
-
Και τώρα, ο Μπόστγουικ έχει διαλέξει
το καλύτερο άρθρο...
-
που έδωσε η γοητευτική...
- Δώσε το βραβείο σ' αυτήν.
-
Για τον εργάτη που εφηύρε
έναν καρυοθραύστη...
-
για σκίουρους.
-
Εγώ είμαι αυτή. Νίκησα! Νίκησα!
-
- Με μεγάλη χαρά...
- Εκτός αν η Δις Ντριου έχει γράψει κάτι.
-
Έχω ένα άρθρο, Κε Μπόστγουικ,
αλλά είναι εμπιστευτικό.
-
Βλέπετε, ο πατέρας μου...
-
Λοιπόν, τι είναι;
-
Είναι γεγονός πως ένας
άγνωστος τηλεφώνησε στον πατέρα μου..
-
κι είπε ότι έχει το μεταλλικό κουτί
με τη χημική ουσία...
-
με τα στοιχεία που αποδεικνύουν
την αθωότητα της Ντένινγκ.
-
Και θα υποδείκνυαν τον πραγματικό
δολοφόνο της Λάμπερτ.
-
- Λες αλήθεια;
- Αφού, κύριε Μπόστγουικ...
-
ξέρετε την υπόληψη του πατέρα μου
και δεν θα έλεγα ψέματα.
-
- Συνέχισε, συνέχισε...
- Έπειτα...
-
ο άγνωστος έφερε το κουτί στο γραφείο
του πατέρα μου απόψε.
-
Εξαιρετικά!
-
Σταμάτα το τυπογραφείο!
Είστε υπέροχη, Δις Ντριού.
-
Κράτα την πλάκα για το πρωτοσέλιδο.
Λαβράκι! Ξαναγράψ' το.
-
Μην στέκεσαι εκεί σαν βλάκας.
Δώσ' της τα χρήματα. Νίκησε!
-
- Συγχαρητήρια.
- Και τώρα, Δις Ντριού...
-
έχω την χαρά να σας παρουσιάσω
την επιταγή και το μετάλλιο.
-
Δώσε την επιταγή στους άλλους,
θα πάρω μόνο το μετάλλιο.
-
Έλα, Τεντ, βιαζόμαστε.
-
Καταληκτικό!
-
- Καταπληκτικό!
- Δεν είναι φοβερό παραμύθι;.
-
"Λοιπόν, ο Σόξι Άνθενς
θα τα πει όλα."
-
Κοίτα να δεις.
-
Δεν καταλαβαίνετε αρχιφύλακα Εντγουϊστλ,
αυτή η ιστορία δεν είναι αληθινή.
-
Το γράφει στην εφημερίδα.
-
- Η Νάνσι το σκάρωσε.
- Γιατί να το γράψουν, αν δεν είναι αλήθεια;
-
Αυτό είναι το πρόβλημα με τις εφημερίδες.
-
Δεν φταίνε αυτοί. Εγώ έπεισα τον εκδότη
πώς η ιστορία ήταν αληθινή.
-
Γιατί;
-
Θεέ μου, είστε σίγουρος
ότι ο αστυνόμος Τουΐντι δεν θα γυρίσει;
-
Σίγουρα. Δίνει συνέντευξη στο Σικάγο
για το πως ν' αποφευχθεί το έγκλημα.
-
Οπωσδήποτε.
-
- Το ίδιο είναι. Αυτός θα καταλάβαινε.
- Ναι.
-
Τι παραπάνω έχει ο Τουΐντι από μένα;
-
- Λοιπόν, γι' αρχή...
-
Εγώ έγραψα το άρθρο στην εφημερίδα ώστε...
-
η αστυνομία να παγιδεύσει
τον πραγματικό δολοφόνο.
-
Αυτό είναι διαφορετικό. Πώς;
-
Δεν καταλαβαίνετε;
Αυτή η εφημερίδα θα κυκλοφορήσει σε λίγο.
-
Αν ο δολοφόνος είναι ο Λάμπερτ...
-
θα ψάξει γι' αυτό το κουτί
μόλις διαβάσει το άρθρο.
-
Θα σκεφτεί ότι ο Σόξι πάει
να του την φέρει.
-
Έχω αρχίσει να πιστεύω
ότι κάτι ξέρετε, Δις Ντριού.
-
Φυσικά. Μόνο που πρέπει να είστε
στου Σόξι όταν ο Λάμπερτ φτάσει εκεί...
-
και να τον συλλάβετε με τα στοιχεία.
-
- Πού μένει, αυτός ο Σόξι;
- Στο 815, Ξενοδοχείο Μπέλντενμπεργκ.
-
Θα σας βοηθήσουμε στην αναγνώριση.
-
- Δεν γίνεται να 'ρθείτε.
- Μα πρέπει να έρθω.
-
Θέλω να έχω μια προσωπική
μαρτυρία για την υπόθεση.
-
Όταν διαβάσουν το άρθρο μου,
θα πάρετε προαγωγή.
-
Ναι, ε; Καταλαβαίνω τι λέτε.
-
Υπόσχεστε ότι θα προσέχετε.
-
- Βέβαια, το υποσχόμαστε.
- Το υποσχόμαστε.
-
Εδώ, αστυφύλακας Έντγουϊστλ.
Στείλ' τε ενισχύσεις.
-
- Εεε!
- Όχι, μην το κάνετε αυτό.
-
Αν δουν την αστυνομία,
θα το σκάσουν.
-
Ή θα ξεφορτωθούν το κουτί.
-
Ναι, καταλαβαίνω τι λέτε.
-
Θα πάω και θα τους πιάσω μόνος μου.
-
Αυτό θα είναι το καλύτερο,
αλλά ακόμα κι αν σας δούνε, τότε...
-
Μην ανησυχείς.
Δεν θα με καταλάβουν.
-
Θα φορέσω την μεταμφίεση
της υπόθεσης Κάλεν.
-
Εδώ είναι, αστυφύλακα.
-
Ευχαριστώ.
-
Σας ευχαριστώ.
-
- Πρόσεχε, το φάρμακο της γιαγιάς.
- Αδέξιε.
-
- Καλό απόγευμα, νεαρέ.
- Καλό απόγευμα, κυρία.
-
Θα υπογράψεις, Άρθουρ;
-
Φυσικά, γιαγιά.
-
Η γιαγιά θέλει το ίδιο δωμάτιο
που είχε την προηγούμενη φορά.
-
- Ποιο ήταν, γιαγιά;
- Για να δούμε.
-
Η μνήμη μου δεν είναι πια ή ίδια.
Μήπως ήταν το 815;
-
Το 815 είναι κατειλλημένο, Κα Πλόππερ.
-
Αλλά μπορώ να σας δώσω το διπλανό.
-
- Αυτό θα ήταν υπέροχο.
- Ναι, αυτό είναι αρκετό.
-
Πρέπει να είμαι ψηλά
λόγω του άσθματος μου.
-
Μάλιστα.
-
- Δείξε στην Κα Πλόππερ το 817.
- Ελάτε, παιδιά.
-
Γιατί δεν κάνουν τις πόρτες μεγαλύτερες;
-
- Πρόσεχε, Αρθουρ.
- Ναι, γιαγιά.
-
- Κάτι άλλο, κυρία;
- Όχι, ευχαριστώ.
-
Ορίστε.
-
Ευχαριστώ.
-
Άνοιξε αυτές τις τσάντες.
-
Δεν σας είπα για την μεταμφίεση μου;
-
- Εδώ έξω, αστυφύλακα.
- Εντάξει.
-
Τους ξεγέλασα. Τους ξεγέλασα.
-
Αν γίνει κάτι,
θα σου κάνω σινιάλο.
-
Σωστά.
-
- Άσε με να το κάνω εγώ αυτό, Νάνσι.
- Καλά.
-
Αυτό εδώ μπαίνει στον τοίχο.
-
- Βγάλε εκείνο το καλώδιο. Εντάξει, Νάνσι;
- Αμέ.
-
- Πάρε.
-Εντάξει.
-
Δεν μ'αρέσει αυτή η ιστορία, Νάνσι.
Με τσιτώνει.
-
Ξέρω. Κι εμένα.
-
Όλα έτοιμα εδώ.
Αν δεν με ακούτε, πείτε μου.
-
- Τον ακούω.
- Ναι;
-
Συγγνώμη.
-
Μάλλον είμαι σε λάθος δωμάτιο.
-
- Πώς λέγεσαι;
- Τ' όνομα μου είναι κυρία Πλόππερ.
-
Βοήθεια! Βοήθεια!
Μπες στο αυτοκίνητο και ξεκίνα.
-
Κάνε κάτι!
-
- Γεια.
- Άσε κάτω το τηλέφωνο.
-
Δεν κάναμε κάτι.
Αλήθεια.
-
Όχι, απλώς προσπαθούσαμε να...
-
Σκάσε. Έλα, σήκω εσύ!
-
Εντάξει, έξω τώρα.
-
'Ελα.
-
Πάνω. Έλα, γρήγορα.
-
Έλα.
-
Τι σκοπεύεις να μας κάνεις;
-
Εντάξει, εδώ μέσα.
-
Tι να έκαναν, άραγε, στον Έντγουϊστλ;
-
Αλήθεια, δεν ξέρω.
-
- Πρέπει να βγούμε έξω.
- Ναι, ξέρω.
-
- Μην κουράζεσαι, Νάνσι.
- Ας φωνάξουμε.
-
Ναι, μαζί.
-
- Βοήθεια!
- Βοήθεια!
-
Ελπίζω να έχουν όπλα
σ' αυτή τη ταινία.
-
Κι εγώ.
-
Για κοίτα.
-
- Το αυτοκίνητο της Νάνσι.
- Το αυτοκίνητό της Νάνσι.
-
- Ας ξεφουσκώσουμε τα λάστιχα.
- Πρέπει να κάνουμε κάτι.
-
Λοιπόν, μόλις θυμήθηκα.
-
Ε! Αυτά είναι δικά μου.
-
- Ας τα βάλουμε όλα μέσα.
- Πω, ρε φίλε.
-
Βοήθεια!
-
Δεν υπάρχει περίπτωση, Νάνσι.
Καμία περίπτωση.
-
Με τόσους ανθρώπους κάτω απ' τα πόδια
μας, κάποιος τρόπος θα υπάρχει να βγούμε.
-
- Τι είναι αυτό;
- Α, είναι οι ασφάλειες.
-
Λες αυτές να είναι οι ασφάλειες
για την ταμπέλα.
-
Αν το κλείναμε,
θα τραβήξουμε την προσοχή.
-
Θα περάσουν ώρες μέχρι να το προσέξουν.
-
Και τότε, θα έιναι πολύ αργά.
Μπέλντενμπεργκ.
-
Για κάτσε. Μου ήρθε μια ιδέα.
-
- Να. Αυτό πρέπει να προκαλέσει αίσθηση.
- Κι αυτό θα βοηθήσει.
-
Κοίτα.
-
Ξενοδοχείο "Ο Κοριός".
-
Πάρε τον τεχνικό να το φτιάξει άμεσα.
-
Κάποιος έρχεται.
Βιάσου. Άνοιξε την πόρτα.
-
- Κύριε, κάτω, ένας εγκληματίας.
- Πρέπει να τον πιάσουμε.
-
Ακολουθήστε με.
-
Ώστε θα μου την φέρνατε.
-
- Γρήγορα, πάρε την αστυνομία.
- Εντάξει.
-
Δώσ' το μου αυτό.
-
Αυτό θα τους καθυστερήσει.
-
- Τεντ, βιάσου!
- Ναι.
-
Είσαι δυνατός, Λάμπερτ.
-
- Το άρθρο στην εφημερίδα ήταν ψέμα.
- Ναι, ε;
-
Ακόμα κρατάς εκείνο το κουτί.
-
Αν χρειαστεί ν' αποδείξω
ότι εσύ σκότωσες την γριά.
-
Δεν σ' εμπιστεύομαι.
-
Θα πάρεις τα φράγκα σου,
μόλις καταδικάσουν την Γιούλα.
-
Αν σε είχα προδώσει, δεν θα έδενα
χειροπόδαρα τον μπάτσο.
-
- Από πού ήρθε αυτός;
- Έψαχνε για 'κείνο το κουτί.
-
Τι λες; Αυτό είναι παγίδα.
-
Τεντ, το σκάνε.
-
Βοήθεια! Βοήθεια!
-
Έλα, ας βουτήξουμε αυτό εδώ.
-
Το σκάνε με το αυτοκίνητο
της κόρης μου.
-
Ε! Περιμένετε!
-
-
-
Πίσω τους, φίλε.
-
Νάνσι, κατέβα απ' το αυτοκίνητο.
-
Σταμάτα, βλάκα.
Αυτό είναι το αυτοκίνητο που κυνηγάω.
-
Έλα, πάμε.
-
Τι συμβαίνει εδώ, διάβολε;
-
Αυτός είναι ο άνδρας
που δηλητηρίασε την Λάμπερτ.
-
- Κι αυτή είναι η απόδειξη.
- Γεια σου, μπαμπά.
-
Νάνσι, πόσες φορές σου είπα να μην...
-
Αστυφύλακα, πώς τολμάς
να επιτρέπεις στην κόρη μου...
-
Περιπολικό 21, περιπολικό δύο...ένα.
Κατευθυνθείτε στο Σινεμά Τζεμ.
-
Συλλάβετε δύο παιδιά, ένα αγόρι κι
ένα κορίτσι, γύρω στα 13.
-
Δεν τους άρεσε η ταινία.
Ενεργοποίησαν στρακαστρούκα.
-
Τέλος
-