Depresyon nedir? - Helen M. Farrell

Tüm dersi izlemek için: http://ed.ted.com/lessons/what-is-depression-helen-m-farrell

Depresyon dünyadaki iş göremezlik sebeplerinin başında gelir; Amerika'da yetişkilerin neredeye %10'u depresyonla mücadele etmektedir. Ama zihinsel bir rahatsızlık olduğu için, yüksek kolesterol gibi bir hastalığa göre daha zor anlaşılır. Helen M. Farrell belirtileri ve tedavi yöntemlerini inceliyor, ve depresyonda olan bir arkadaşa nasıl destek olabileceğinize dair ipuçları veriyor.

Ders Helen M. Farrell, animasyon Artrake Studio tarafından hazırlandı.

Depresyon dünyadaki iş göremezlik

halinin başlıca sebebidir.

Amerikada yetişkinlerin neredeyse

%10'u depresyonla mücadele etmektedir.

Fakat zihinsel bir rahatsızlık olduğu için

yüksek kolesterol gibi

bir hastalığa göre daha zor anlaşılır.

Zorluğun sebeplerinden biri

'depresyonda olmak' ile

'depresif hissetmek' arasındaki farktır.

Herkes zaman zaman keyifsiz hisseder.

Kötü puan almak,

işini kaybetmek,

tartışmak,

hatta yağmurlu bir gün bile

hüzünlü hissetirebilir.

Bazen tetikleyici bir durum

bile olmaz.

Apansız ortaya çıkıverir.

Sonra şartlar değişir,

ve hüzünlü hisler kaybolur.

Klinik depresyon ise farklıdır,

tıbbi bir rahatsızlıktır,

ve sırf siz gitsin istiyorsunuz diye gitmez.

En az 2 hafta sürer

ve kişinin iş görmesini,

oynamasını,

aşk hayatını engeller.

Depresyonun çeşitli belirtileri vardır:

düşük bir duygu durumu,

normalde seveceğiniz şeylere ilgi kaybı,

iştahın değişmesi,

işe yaramaz veya suçlu hissetmek,

çok fazla veya çok az uyku,

zayıf konsantrasyon,

yerinde duramama veya yavaşlık,

enerji kaybı,

yinelenen intihar düşüncesi.

Bu belirtilerin en azından 5'ine sahipseniz,

psikoloji rehberlerine göre

depresyon tanısına uyuyorsunuz.

Yalnız davranışsal belirtileri

yoktur depresyonun,

beyin içinde fiziksel bulgular da olur.

Öncelikle,

çıplak gözle ve X-ray'de görülebilir

değişimler olur.

Mesela daha küçük beyin ön lobu

ve hipokampal hacim.

Daha mikro ölçekte,

depresyon birkaç şey ile bağlantılıdır:

Bazı nörotransmiterlerin (sinir iletici)

anormal iletimi veya tükenmesi,

özellikle serotonin, norepinefrin ve dopamin.

Günlük ritmin bozulması,

Uyku döngüsündeki REM ve

derin uyku aşamalarındaki değişimler,

Yüksek kortizol ve

tiroid hormon düzensizliği gibi

hormonel anomaliler.

Ama nörologlar hala depresyona

neyin sebep olduğuna dair

bütün resme sahip değiller.

Genler ve çevresel şartlar ile

karmaşık bir ilişkisi varmış gibi görünüyor,

ama hala nerede ve

ne zaman görüleceğine dair

bir teşhis yöntemi/aracı yok.

Ve depresyon belirtileri soyut olduğundan

iyi görünmesine rağmen depresyonla

boğuşan birini anlamak zordur.

Zihin Sağlığı Ulusal Enstitüsü'ne göre

zihinsel rahatsızlığı olan ortalama bir kişi

yardım isteyene kadar

10 yıldan fazla zaman geçiyor.

Aslında çok etkili tedavi yöntemleri mevcut.

İlaçlar ve terapiler beyin kimyasallarını

desteklemek üzere birbirini tamamlar.

Bazı uç örneklerde, hasta beyninde kontrollü

bir felç gibi etki eden, elektroşok tedavisi

oldukça faydalı olur.

Transkranyal manyetik stimülasyon (tms)

gibi diğer umut vaadeden tedaviler de

araştırılmaya devam etmektedir.

Yani, depresyon ile mücadele eden

birini tanıyorsanız

nazikçe, bu tedavi seçeneklerinden

biri için teşvik edin.

Hatta, yakınlardaki terapistleri araştırmak,

veya doktora sorması gereken

soruların listesini hazırlamak

gibi belli işlerde yardım teklif edebilirsiniz.

Depresyondaki birine

bu ilk adımlar aşılamaz gibi görünür.

Suçlu veya utanç hissederlerse

depresyonun astım veya diyabet gibi

tıbbi bir durum olduğunu hatırlatın.

Zayıflık veya kişisel bir özellik olmadığını...

Kırık bir kolu kendi kendilerine

iyileştiremeyecekleri gibi

depresyonu da tek başlarına

atlatmayı beklememeliler.

Eğer kendiniz depresyonu

deneyimlemediyseniz,

depresif hissettiğiniz dönemler ile

karşılaştırmaktan kaçının.

Onların yaşadıklarını normal,

geçici hüzünlü hisler ile karşılaştırmak,

kendilerini mücadeleleri yüzünden

suçlu hissetmelerine sebep olabilir.

Yalnız, açıkça depresyon hakkında

konuşmak yardımcı olabilir.

Örneğin, araştırmalara göre,

birine intiharla ilgili soru sormak

intihar etme risklerini azaltır.

Zihinsel rahatsızlıkla ilgili

açık bir konuşma engelleri aşındırır,

ve kişilerin yardım istemelerini

kolaylaştırır.

Ve daha çok hasta tedavi aradıkça,

biliminsanları depresyonla ilgili

daha çok şey öğrenecek,

ve tedavi yöntemleri daha da iyileşecektir.