Drive (2011) - The Quadrant System

Hej, jestem Tony, a to jest krótkie
Every Frame a Painting.

Jeden z najlepszych komplementów, które
można dać filmowi, jest że wydaje się żywy

Jest w nim coś co zawiera puls,
który jest nieprzewidywalny.

Nie jest to tylko historia, czy aktorzy

jest to w samych klatkach filmu.

Weź pod uwagę tę krótką z scenę z "Drive"
Nicolas'a Winding'a Refn'a

Na pierwszy rzut oka nie wydaje się
zbyt specjalna.

Ale zobacz. Zasłoń połowę kadru.
Zwróć uwagę, że jego prawa strona

sama opowiada całą historię
tych dwóch postaci

A lewa opowiada drugą
przeciwną historię.

Więc ujęcie które mogło powiedzieć
jedną rzecz, właściwie mówi dwie.

I zamiast bycia znudzonym,
nasz wzrok bez przerwy patrzy

pomiędzy jedną, a drugą połową ekranu.

Tym razem, dynamiką
nie jest prawo i lewo,

ale góra i dół.

--Cześć
--Cześć

--Wy się znacie.

Tutaj, mamy piękny trójkąt twarzy

i kompozycje pełną pionowych
i ukośnych linii.

Ale zobacz co dzieje się poniżej.

Pomimo, że nie jesteśmy tego świadomi,

dolna połowa kadru opowiada
całą historię

poprzez ręce aktorów.

--Wy się znacie.

--No proszę.
--Jesteśmy sąsiadami.

--Sąsiadami? Zrobimy to jak
dla sąsiadki.

I kiedy mówimy, że film żyje,
to jest część tego o co nam chodzi.

Są subtelności w opowiadaniu historii
i zachowaniu, nie tylko tam gdzie patrzymy

ale też tam gdzie nie. I jeśli oglądasz
Drive zaczynasz dostrzegać wzór.

Prawie każde ujęcie posiada
balans w kompozycji

pomiędzy lewą i prawą stroną
oraz górną i dolną.

Kwadrant.

Z początku, może się to wydawać
restrykcyjne. Ale używając tego narzędzia,

Zobacz jak reżyser bierze
konwencjonalną scenę

i robi niekonwencjonalne rzeczy.

Kiedy kierowca wchodzi, jest
u góry, po lewej stronie

Więc naturalnie zakładamy, że w następnym
ujęciu, będzie osoba u góry, po prawej

Ale zamiast...

Kiedy ujęcia zbliżają się, dostajemy
dwie postacie skadrowane po jednej stronie

z toną przestrzeni za nimi. Pomimo, że
chcą rozmawiać...

są inne zobowiązania.

Kiedy dwaj mężczyźni konfrontują się
na wzajem, zajmują ten sam kwadrant,

z ich oczami w tym samym punkcie, ponieważ
walczą o tą samą pozycję.

Tymczasem, Irene jest u góry z prawej
lub w samym środku, jako obiekt

ich uczuć. Pomimo, że jest nieostra
obserwuj jej grę.

Scena w końcu odpłaca się
tym obrazem,

zbalansowanym pomiędzy górną i lewą stroną
a dolną i prawą, pozwalając nam wizualnie

porównać obu mężczyzn i zobaczyć długi
cień jaki jeden rzuca w stroną drugiego

Mimo że widzieliśmy te drzwi wyjściowe

od pierwszego ujęcia tej sceny, jej
wizualna puenta jest niespodziewana.

I reżyser poprzez podkreślanie
różnych kwadrantów, tworzy ujęcia

które są dobrze skomponowane

i dziwnie nieprzewidywalne.

--Tyle bezcennych samochodów

--Mógłbyś mieć lepsze zamki.

Jeśli ci się to spodobało, śmiało
eksperymentuj z różnymi kwadrantami.

Są starym bardzo, prostym narzędziem.

I nie powinieneś kopiować Refn'a,
zacznij z tymi samymi narzędziami

i zobacz co ci przyjdzie do głowy.

Pamiętaj, nie potrzebujesz stabilizatorów,
dźwigów, dronów, czy najnowszego 4K

Potrzebujesz górę, dół, lewo, prawo

i pojęcie jak je ze sobą połączyć.