Hej, jestem Tony, a to jest krótkie
Every Frame a Painting.
Jeden z najlepszych komplementów, które
można dać filmowi, jest że wydaje się żywy
Jest w nim coś co zawiera puls,
który jest nieprzewidywalny.
Nie jest to tylko historia, czy aktorzy
jest to w samych klatkach filmu.
Weź pod uwagę tę krótką z scenę z "Drive"
Nicolas'a Winding'a Refn'a
Na pierwszy rzut oka nie wydaje się
zbyt specjalna.
Ale zobacz. Zasłoń połowę kadru.
Zwróć uwagę, że jego prawa strona
sama opowiada całą historię
tych dwóch postaci
A lewa opowiada drugą
przeciwną historię.
Więc ujęcie które mogło powiedzieć
jedną rzecz, właściwie mówi dwie.
I zamiast bycia znudzonym,
nasz wzrok bez przerwy patrzy
pomiędzy jedną, a drugą połową ekranu.
Tym razem, dynamiką
nie jest prawo i lewo,
ale góra i dół.
--Cześć
--Cześć
--Wy się znacie.
Tutaj, mamy piękny trójkąt twarzy
i kompozycje pełną pionowych
i ukośnych linii.
Ale zobacz co dzieje się poniżej.
Pomimo, że nie jesteśmy tego świadomi,
dolna połowa kadru opowiada
całą historię
poprzez ręce aktorów.
--Wy się znacie.
--No proszę.
--Jesteśmy sąsiadami.
--Sąsiadami? Zrobimy to jak
dla sąsiadki.
I kiedy mówimy, że film żyje,
to jest część tego o co nam chodzi.
Są subtelności w opowiadaniu historii
i zachowaniu, nie tylko tam gdzie patrzymy
ale też tam gdzie nie. I jeśli oglądasz
Drive zaczynasz dostrzegać wzór.
Prawie każde ujęcie posiada
balans w kompozycji
pomiędzy lewą i prawą stroną
oraz górną i dolną.
Kwadrant.
Z początku, może się to wydawać
restrykcyjne. Ale używając tego narzędzia,
Zobacz jak reżyser bierze
konwencjonalną scenę
i robi niekonwencjonalne rzeczy.
Kiedy kierowca wchodzi, jest
u góry, po lewej stronie
Więc naturalnie zakładamy, że w następnym
ujęciu, będzie osoba u góry, po prawej
Ale zamiast...
Kiedy ujęcia zbliżają się, dostajemy
dwie postacie skadrowane po jednej stronie
z toną przestrzeni za nimi. Pomimo, że
chcą rozmawiać...
są inne zobowiązania.
Kiedy dwaj mężczyźni konfrontują się
na wzajem, zajmują ten sam kwadrant,
z ich oczami w tym samym punkcie, ponieważ
walczą o tą samą pozycję.
Tymczasem, Irene jest u góry z prawej
lub w samym środku, jako obiekt
ich uczuć. Pomimo, że jest nieostra
obserwuj jej grę.
Scena w końcu odpłaca się
tym obrazem,
zbalansowanym pomiędzy górną i lewą stroną
a dolną i prawą, pozwalając nam wizualnie
porównać obu mężczyzn i zobaczyć długi
cień jaki jeden rzuca w stroną drugiego
Mimo że widzieliśmy te drzwi wyjściowe
od pierwszego ujęcia tej sceny, jej
wizualna puenta jest niespodziewana.
I reżyser poprzez podkreślanie
różnych kwadrantów, tworzy ujęcia
które są dobrze skomponowane
i dziwnie nieprzewidywalne.
--Tyle bezcennych samochodów
--Mógłbyś mieć lepsze zamki.
Jeśli ci się to spodobało, śmiało
eksperymentuj z różnymi kwadrantami.
Są starym bardzo, prostym narzędziem.
I nie powinieneś kopiować Refn'a,
zacznij z tymi samymi narzędziami
i zobacz co ci przyjdzie do głowy.
Pamiętaj, nie potrzebujesz stabilizatorów,
dźwigów, dronów, czy najnowszego 4K
Potrzebujesz górę, dół, lewo, prawo
i pojęcie jak je ze sobą połączyć.