Օլիվեր Սաքս. Ինչ է բացահայտում հալուցինացիան մեր ուղեղի մասին

Նյարդաբան և գրող Օլիվեր Սաքսը մեր ուշադրությանը հրավիրում է Շառլ Բոննեի ախտանիշի վրա, երբ տեսողական խնդիրներ ունեցող մարդիկ ունենում են հստակ հալյուցինացիներ: Նա նկարագրում է իր հիվանդների տառապանքները շատ տպավորիչ մանրամասնությամբ և տանում է մեզ այս` դեռևս լավ չբացահայտված երևույթի կենսաբանության միջով:

Մենք տեսնում ենք աչքերով,

սակայն մենք նաև ուղեղով ենք տեսնում:

Եվ ուղեղով տեսնելը հաճախ կոչվում է երևակայություն

Մենք ծանոթ ենք մեր սեփական երևակայության բնապատկերներին,

մեր ներաշխարհին,քանի որ մենք մի ամբողջ կյանք ենք ապրել դրանց հետ:

Բայց գոյություն ունեն նաև հալյուցինացիներ,

Եվ դրանք միանգամայն այլ բաներ են:

Հալյուցինացիաները չեն ստեղծվում մեր կողմից:

Դրանք մեր կողմից չեն կառավարվում:

Թվում է, թե դրանք դրսից են գալիս,

և նմանակում են ընկալման գործընթացին:

Այսպիսով, ես խոսելու եմ հալյուցինացիաների մասին,

Եվ մասնավորապես տեսողական հալյուցինացիայի մի տեսակի մասին,

որը հաճախ եմ նկատում հիվանդներիս շրջանում:

Մի քանի ամիս առաջ ես հեռախոսազանգ ստացա

այն ծերանոցներից մեկից, որտեղ աշխատում եմ:

Ինձ ասացին, որ ծերերից մեկը՝ 90 տարեկան մի կին,

ինչ–որ բաներ էր տեսնում

Եվ նրանց հետաքրքրում էր` նա արդյոք ցնորվել էր,

թե քանի որ տարեց կին էր,

կաթված էր ստացել կամ Ալցեյմերի հիվանդություն ուներ:

Եվ նրանք հարցրեցին, թե կգն՞ամ տեսնելու Ռոզալիին`

այդ ծեր կնոջը:

Գնացի նրան տեսնելու:

Միանգամայն ակնհայտ էր,

որ նա լրիվ նորմալ էր

բանականությունը գործում էր, խելքն էլ էր տեղը,

բայց նա շատ ցնցված էր, շփոթված

որովհետև ինչ –որ բաներ էր տեսնում:

Եվ նա ինձ ասաց,

բուժքույրերը դա չէին նշել,

որ նա կույր է ,

որ 5 տարի նա լիովին կույր է եղել մակուլյար դեգեներացիայից:

Բայց հիմա` վերջին մի քանի օրերը նա ինչ – որ բաներ էր տեսնում:

Ես հարցրեցի . <<Ինչե՞ր եք տեսնում>>

և նա ասաց .<<Արևելյան զգեստներով մարդկանց,

փաթաթված վարագույրներով , ովքեր բարձրանում և իջնում են աստիճաններով:

Մի մարդու, ով շրջվում է ինձ ու ժպտում:

Բայց նա հսկայական ատամ ունի իր բերանի մի կողմում:

Կենդանիներ էլ եմ տեսնում:

Ես մի սպիտակ շենք եմ տեսնում: Ձյուն է գալիս, փափուկ ձյուն:

Տեսնում եմ լծասարքին լծված այս ձիուն, որը մաքրում է ձյունը:

Հետո հաջորդ գիշեր տեսարանը փոխվում է:

Ես տեսնում եմ շներ ու կատուներ, որոնք քայլում են իմ ուղղությամբ:

Նրանք գալիս են մինչև մի որոշակի կետ, հետո կանգ են առնում:

Հետո տեսարանը նորից փոխվում է:

Ես տեսնում եմ շատ երեխաներ: Նրանք աստիճաններով բարձրանում են և իջնում:

Նրանք կրում են վառ գույներով զգեստներ` վարդագույն և կապույտ,

ինչպես արևելյան զգեստները>>:

Նա ասաց, որ երբեմն, նախքան մարդկանց հայտնվելը,

նրա աչքին հատակի վրա վարդագույն և կապույտ քառակուսիներ էին երևում,

որոնք կարծես բարձրանում էին առաստաղի վրա:

Ես հարցրեցի . <<Դա երազի նմա՞ն է>>:

Նա պատասխանեց. <<Ոչ, դա երազի նման չէ, ֆիլմի նման է>>:

Նա ասաց.<<Այն գունավոր է, շարժվող:

Բայց անձայն է, ինչպես համր ֆիլմը>>:

Ու նաև ավելացրեց, որ դա բավականին ձանձրալի ֆիլմ է:

Նա ասաց. <<Արևելյան զգեստներով այդ բոլոր մարդիկ,

որոնք բարձրանում և իջնում են աստիճաններով , շատ են կրկնվում ու սահմանափակ են >>:

(Ծիծաղ)

Ի դեպ՝նա հումորի մեծ զգացում ուներ:

Նա գիտեր, որ դա հալյուցինացիա էր:

Սակայն նա վախեցել էր: Նա ապրել էր 95 տարի

և նախկինում երբեք հալյուցինացիա չէր ունեցել:

Նա ասում էր, որ հալյուցինացիաները կապ չունեն

իր մտածածի, զգացածի կամ արածի հետ,

որ դրանք ասես ինքնաբերաբար են առաջանում և անհետանում:

Նա չի կարողանում վերահսկել դրանք:

Նա ասում էր նաև, որ չի ճանաչում

այն մարդկանց ու վայրերը

որոնց տեսել է հալյուցինացիաներում:

Եվ ո՛չ մարդկանց, ո՛չ էլ կենդանիներին

նա հետո չէր հիշում:

Եվ նա չգիտեր` ինչ էր կատարվում :

Նա ուզում էր իմանալ՝արդյոք ցնորվու՞մ է,

թե խելքն է թռցնում :

Ես նրան ուշադիր զննեցի:

Նա զվարթ ծեր կին էր `

լիովին ողջամիտ: Նա ոչ մի բժշկական խնդիր չուներ.

Նա ոչ մի դեղամիջոց չէր ընդունում, որոնք կարող էին հալյուցինացիաների հանգեցնել:

Բայց նա կույր էր:

Այդ ժամանակ նրան ասացի.

<<Կարծում եմ ` գիտեմ, թե ձեզ հետ ինչ է կատարվում:

Տեսողական հալյուցինացիայի մի տեսակ կա ,

որը կարող է զուգակցվել վատացող տեսողությամբ կամ կուրությամբ:

Այն յուրահատուկ ձևով նկարագրվել է,>>

18-րդ դարում

Շառլ Բոննե անունով մի մարդու կողմից :

Դուք էլ Շառլ Բոննեի ախտանիշն ունեք:

Ձեր ուղեղի հետ ամեն ինչ նորմալ է: Ձեր մտքի հետ էլ է ամեն ինչ կարգին:

Բայց Շառլ Բոննեի ախտանիշն ունեք:

Եվ նա դրանից շատ թեթևացավ,

որ ոչ մի լուրջ բան չկար

և նույնիսկ բավականին մեծ հետաքրքրություն ցուցաբերեց:

Նա հարցրեց. <<Ո՞վ է այդ Շառլ Բոննեն:

Նա հալյուցինացիաներ ունեցե՞լ է:

Ասացեք բոլոր քույրերին,

որ ես Շառլ Բոննեի ախտանիշ ունեմ:

(Ծիծաղ)

Ես խենթ չեմ, թուլամիտ չեմ: Ես Շառլ Բոննեի ախտանիշ ունեմ>>:

Ես բուժքույրերին ասացի:

Հիմա ինձ համար դա սովորական իրավիճակ է:

Ես հիմնականում աշխատում եմ ծերանոցներում:

Ես տեսնում եմ բազմաթիվ ծերերի,

որոնք լսողական և տեսողական խնդիրներ ունեն:

Լսողական խնդիրներ ունեցող մարդկանց 10 տոկոսը

երաժշտական հալյուցինացիաներ ունեն:

Տեսողական խնդիրներ ունեցող մարդկանց մոտ 10 տոկոսը

տեսողական հալյուցինացիաներ ունեն:

Պարտադիր չէ, որ ամբողջովին կույր լինեք,

միայն որոշ խնդիրներն էլ են բավարար :

Հիմա ` 18-րդ դարում կատարված յուրօրինակ նկարագրի համաձայն`

Շառլ Բոննեն հալյուցինացիաներ չի ունեցել:

Նրա պապիկն է ունեցել:

Նրա պապիկը դատավոր էր, տարեց մարդ:

Նրան կատարակտի վիրահատություն էին արել

Նրա տեսողությունը շատ վատ էր:

Եվ 1759 թվականին նա իր թոռնիկին նկարագրել էր

բազմաթիվ բաներ, որոնք նա տեսնում էր:

Առաջին բանը, որ նա ասել էր, այն էր`

նա օդային տարածությունում թաշկինակ էր տեսել:

Դա մեծ կապույտ թաշկինակ էր՝

չորս նարնջագույն շրջանակներով :

Եվ նա գիտեր, որ դա հալյուցինացիա է:

Օդային տարածքում թաշկինակներ չեն լինում :

Իսկ հետո նա մեծ անիվ էր տեսել օդային տարածքում:

Եվ երբեմն նա համոզված չէր, թե արդյոք հալյուցինացիաներ ունի, թե ոչ,

որովհետև հալյուցինացիաները

համապատասխանում էին տեսիլքների համատեքստին

Այսպես մի առիթով, երբ իր թոռնուհիները այցելում էին նրան,

նա ասել էր. <<Իսկ ովքե՞ր են ձեզ հետ եկած այս գեղեցիկ երիտասարդները>>:

Նրանք պատասխանել էին. <<Վա՜յ, պապի՛կ, գեղեցիկ երիտասարդներ չկան>>:

Եվ այդ ժամանակ գեղեցիկ երիտասարդներն անհետացել էին:

Այս հալյուցինացիաներին շատ բնորոշ է

մի ակնթարթում հայտնվելն ու անհետանալը:

Նրանք սովորաբար չեն առաջանում ու չեն անհետանում:

Դրանք բավակնին հանկարծակի են: Եվ հանկարծակի են փոխվում:

Շառլ Լուլինը` պապիկը,

տեսնում էր հազարավոր տարբեր կերպարներ,

տարբեր բնապատկերներ:

Մի առիթով նա լոգարանում ծխամորճ ծխող մի մարդ էր տեսել

և կարծել էր, թե ինքն է :

Դա միակ կերպարն էր, որին նա ճանաչել էր:

Մի առիթով էլ, երբ նա քայլում էր Փարիզի փողոցներում,

նա, իսկապես, մի լաստակ էր տեսել :

Բայց երբ նա տուն էր վերադարձել,իր գրասեղանի վրա տեսել էր լաստակի մանրանկարը`

6 մատնաչափ բարձրությամբ

Ընկալման կրկնությունը երբեմն

կոչվում է պալինոպսիա :

Ռոզալիի և նրա հետ

ըստ երևույթին նույն բանն էր կատարվում

Ռոզալին հարցրեց. <<Ի՞նչ է կատարվում>>,

և ես ասացի, որ երբ կորցնում են տեսողությունը,

երբ ուղեղի տեսողական մասերն այլևս ազդակներ չեն ստանում,

դրանք գերակտիվ են դառնում և դյուրագրգիռ

և դրանք հանպատրաստից բռնկվում են:

Եվ դու սկսում ես ինչ-որ բաներ տեսնել:

Ի դեպ՝ քո տեսած բաները կարող են շատ բարդ լինել:

Իմ մեկ այլ հիվանդի դեպքում,

ով ևս տեսիլքներ էր ունենում,

այդ տեսիլքները երբեմն անհանգստանալու տեղիք էին տալիս:

Մի առիթով, նա ասում էր, որ

ռեստորանում գծավոր վերնաշապիկով մի մարդ էր տեսել:

Եվ նա շուռ էր եկել: Իսկ հետո

այդ պատկերը բաժանվել էր վեց տարբեր կերպարների գծավոր վերնաշապիկով,

ովքեր սկսել էին քայլել նրա ուղղությամբ:

Իսկ հետո այդ վեց կերպարները հարմոնիկայի նման միացել էին իրար:

Մեկ անգամ, երբ նա մեքենա էր վարում,

կամ ավելի շուտ, երբ իր ամուսինն էր մեքենա վարում,

ճանապարհը 4 մասի էր բաժանվել

և նրան թվացել էր, թե ինքը միաժամանակ 4 ճանապարհով է գնում :

Նա շատ փոփոխական հալյուցինացիաներ էլ ուներ :

Դրանցից շատերը կապված էին մեքենայի հետ:

Երբեմն նա տեսնում էր մի դեռահաս տղայի

որը նստած էր մեքենայի առաջնամասում:

Նա շատ ամուր բռնված էր և շնորհակալության շարժումներ էր անում

երբ մեքենան շրջվում էր:

Իսկ հետո, երբ նրանք կանգ էին առնում,

տղան հանկարծակի ուղղահայաց 100 ոտնաչափ թռիչք էր կատարում օդում,

իսկ հետո անհետանում էր :

Իմ հիվանդներից մեկը հալյուցինացիայի մեկ այլ տեսակով էր տառապում :

Սա մի կին էր, ով աչքերի խնդիր չուներ,

բայց խնդիրներ ուներ ուղեղի տեսողական մասերի հետ`

փոքր ուռուցք գլխի ետնամասի կեղևի վրա:

Եվ ինչը ամենից վեր է` նա մուլտֆիլմեր էր տեսնում :

Այդ մուլտֆիլմերը թափանցիկ էին

և ծածկում էին տեսողական դաշտը, ինչպես էկրանը :

Եվ հատկապես նա տեսնում էր Քերմիթ Ֆրոգի մուլտֆիլմերը :

(Ծիծաղ)

Հիմա ես Սեզամ փողոցը չեմ նայում,

բայց այն հարցին,թե

ինչու հենց Քերմիթ, նա պատասխանեց. <<Քերմիթ Ֆրոգն ինձ համար ոչ մի նշանակություն չունի:

Գիտե՞ք, ինձ Ֆրոյդյան նշանների մասին էի մտածում.

Ինչու՞ Քերմիթ:

Քերմիթ Ֆրոգն ինձ համար ոչ մի նշանակություն չունի>>:

Նա այնքան էլ դեմ չէր մուլտֆիլմեր տեսնելուն :

Բայց նրան անհանգստացնողն այն էր,որ

նա տեսնում էր շատ կայուն պատկերներ կամ դեմքերի հալյուցինացիաներ

այնպես, ինչպես, որ Ռոզալին էր տեսնում, դեմքերը շատ հաճախ աղավաղված էին`

շատ մեծ ատամներով կամ շատ մեծ աչքերով:

Եվ դա նրան վախեցնում էր :

Լավ, ի՞նչ է կատարվում այս մարդկանց հետ:

Որպես բժիշկ՝ ես ստիպված եմ փորձել բացատրել, թե ինչ է կատարվում

և վստահեցնել մարդկանց,

հատկապես, համոզել նրանց, որ իրենք չեն ցնորվում :

Ինչպես ասացի, տեսողական խնդիրներ ունեցող մարդկանց մոտավորապես 10 տոկոսն է

տառապում այդպիսի հալյուցինացիաներով:

Բայց ոչ ավելի քան մեկ տոկոսն են արտահայտվում այդ մասին,

որովհետև նրանք վախենում են, որ իրենց ցնորվածի տեղ կդնեն:

Եվ, իսկապես, եթե նրանք պատմում են դրանց մասին իրենց իսկ բժիշկներին,

նրանց սխալ ախտորոշում են տալիս :

Մասնավորապես, տեսակետը հետևյալն է, եթե ինչ – որ բաներ ես տեսնում կամ լսում,

ուրեմն խենթանում ես:

բայց հոգեբուժական հալյուցինացիաները միանգամայն այլ են:

Հոգեբուժական հալյուցինացիաները, անկախ նրանից, տեսողական են, թե ձայնային,

քեզ են ուղղված: Դրանք մեղադրում

գայթակղում, նսեմացնում

ու ծաղրում են քեզ:

Դու արձագանքում ես նրանց:

Չկա ոչ մի հատկություն,

որով դրանք առնչվեն Շառլ Բոննեի հալյուցինացիաներին:

Կա ֆիլմ: Դու ֆիլմ ես տեսնում, որը ոչ մի կապ չունի քեզ հետ

կամ դա այն է, ինչ մարդիկ մտածում են դրա մասին :

Գոյություն ունի հազվադեպ մի բան, որը կոչվում է քունք – բլթակային էպիլեպսիա :

և երբեմն, եթե ինչ-որ մեկը տառապում է դրանով,

նա կարող է իրեն ժամանակի մեջ հետ տարված զգալ

այսինքն` անցյալում:

Դուք գտնվում եք հատուկ մի խաչմերուկում:

Տապակած շագանակի հոտ եք զգում:

Երթևեկության ձայն եք լսում: Բոլոր զգայարանները գործում են:

Եվ դուք սպասում եք ձեր ընկերուհուն:

Եվ դա 1982 թվականի երեքշաբթի օրվա երեկոն է:

Քունք-բլթակային հալյուցինացիաները

բոլորը բազմազգայական են`

լի զգազմունքով, մտերմությամբ,

տեղադրված տարածության և ժամանակի մեջ,

ինչպես նաև հաջորդական են ու դրամատիկական:

Շառլ Բոննեի հալյուցինացիաները միանգամայն այլ են:

Այսպիսով, Շառլ Բոննեի հալյուցինացիաներում

առկա են բոլոր մակարդակները`

երկրաչափական հալյուցինացիաներից`

վարդագույն ու կապույտ քառակուսիները, որոնք տեսնում էր կինը

մինչև միանգամայն զարգացած հալյուցինացիաները`

կերպարներով և հատկապես դեմքերով:

Դեմքերը, երբեմն էլ աղավաղված դեմքերը

միակ ամենաբնորոշ բանն են

այս հալյուցինացիաների ժամանակ:

Երկրորդ ամենաբնորոշներից են մուլտֆիլմերը:

Ի՞նչ է կատարվում:

Հետաքրքրական է, վերջին մի քանի տարիներին

հնարավոր է եղել կատարել ուղեղի գործառութային պրոեկցիա,

կատարել հալյուցինացիաներ ունեցող մարդկանց ֆունկցիոնալ մագնիսական ռեզոնանսային պրոեկցիա:

Եվ փաստորեն, հնարավոր է եղել պարզել,

որ ուղեղի տեսողական տարբեր մասերը ակտիվանում են,

երբ նրանք հալյուցինացիաներ են ունենում:

Երբ մարդիկ հասարակ երկրաչափական հալյուցինացիաներ են ունենում,

առաջնային տեսողական կեղևն ակտիվանում է:

Դա ուղեղի այն մասն է, որն ընկալում է լրացուցիչ տեղեկատվություն և հրահանգներ:

Դուք պատկերները չեք ստեղծում առաջնային տեսողական կեղևով:

Երբ պատկերները ձևավորվում են,

տեսողական կեղևի առավել մեծ մասը

ներգրավվում է քունքային մասում:

Եվ մասնավորապես, քունքի մի մասը

կոչվում է իլիկաձև գիրուս:

Եվ հայտնի է, որ եթե մարդիկ վնասվածք են ունենում իլիկաձև գիրուսում,

հնարավոր է, որ նրանք կորցնեն դեմքեր ճանաչելու ունակությունը:

Բայց եթե իլիկաձև գիրուսը նորմալ չի գործում,

նրանց աչքին դեմքեր են երևում

և դա ճիշտ այն է, ինչ դուք կարող եք բացահայտել այս մարդկանցից մի քանիսի մոտ:

Այս գիրուսի առաջնային մասում մի տարածք կա,

որտեղ տեղադրված են ատամներն ու աչքերը

գիրուսի այդ մասն ակտիվանում է

երբ մարդիկ տեսնում են աղավաղված հալյուցինացիաներ:

Կա ուղեղի մեկ այլ մաս,

որն ակտիվանում է հատկապես այն ժամանակ,

երբ մարդը մուլտֆիլմ է տեսնում:

Այն ակտիվանում է, երբ մարդը ճանաչում է մուլտֆիլմերը,

պատկերում է դրանք կամ հալյուցինացիաներ է ունենում դրանց վերաբերյալ:

Շատ հետաքրքիր է, որ դա պետք է հատուկ լինի:

Կան ուղեղի այլ մասեր, որոնք հատկապես կապված են

շենքերի և բնապատկերների

ճանաչման ու հալյուցինացիայի հետ :

1970 թվականին պարզվել էր , որ ոչ միայն ուղեղի առանձին մասերն են ներգրավված,

այլև առանձին բջիջներ:

<<Դեմքի բջիջները>>հայտնաբերվել են մոտ 1970 թվականին:

Եվ հիմա մենք գիտենք, որ գոյություն ունեն հարյուրավոր

այլ տեսակի բջիջներ,

որոնք կարող են շատ-շատ յուրահատուկ լինել:

Այսպես դուք կարող եք ունենալ

ոչ միայն<<մեքենա>>բջիջներ,

այլև <<ԷսթոնՄարտին>>բջիջներ:

(Ծիծաղ)

Ես մի Էսթոն Մարտին եմ տեսել այս առավոտ:

Ես ստիպված էի գործի դնել այն:

Եվ հիմա նա այստեղ ինչ-որ տեղ է:

(Ծիծաղ)

Հիմա, այս մակարդակում, ստորքունքային կոչվածում

գոյություն ունեն միայն տեսողական պատկերներ,

ֆիգմենտներ կամ ֆրագմենտներ:

Միայն ավելի բարձր մակարդակներում է,

որ մյուս զգայարանները միանում են

և հիշողության ու զգացմունքի միջև կապեր են առաջանում:

Իսկ Շառլ Բոննեի ախտանիշով

դուք չեք հասնում այդ բարձր մակարդակներին:

Դուք ստորին տեսողական կեղևի մակարդակում եք,

որտեղ տեսնում եք հազարավոր, տասնյակ հազարավոր

և միլիոնավոր պատկերներ,

ֆիգմենտներ կամ ֆրագմենտային ֆիգմենտներ,

որոնք նյարդերով կոդավորված են

առանձին բջիջներում կամ փոքր բջջախմբերում :

Որպես կանոն, դրանք բոլորը

ընկալման և երևակայության ինտեգրված հոսքի մասն են

և մարդը դրանք չի գիտակցում:

Եթե մարդը միայն տեսողական խնդիրներ ունի կամ կույր է,

գործընթացն ընդհատվում է:

Եվ փոխարենը նորմալ ընկալման

դուք ստանում եք անկանոն

նյարդային գրգիռ կամ ազատվում

բոլոր այդ տեսողական բջիջներից

ստորքունքային կեղևում:

Այսպիսով, դուք հանկարծ դեմք եք տեսնում կամ մեքենա:

Հանկարծ այս, հանկարծ այն:

Ուղեղն ամեն ինչ անում է սա կազմակերպելու

և դրան կապակցվածություն տալու համար,

բայց, ավա՜ղ, այնքան էլ հաջող չի ստացվում:

Երբ դրանք առաջին անգամ նկարագրվեցին,

կարծիք կար, որ դրանք կարող են մեկնաբանվել ինչպես երազներ:

Բայց փաստորեն մարդիկ ասում են.

<<Ես մարդկանց չեմ ճանաչում: Ես զուգորդումներ չեմ կառուցում>>:

<<Քերմիթն ինձ համար ոչ մի նշանակություն չունի>> :

Այլևս տեղ չի մնում մտածելու, թե դրանք երազներ են:

Լավ, ես քիչ թե շատ ասացի այն, ինչ ուզում էի:

Կարծում եմ, որ պարզապես ուզում եմ ամփոփել

ու ասել` դա սովորական բան է:

Պատկերացրեք մի խումբ կույր մարդկանց:

Պետք է լինեն հարյուր հազարավոր կույր մարդիկ,

որոնք ունենում են այսպիսի հալյուցինացիաներ,

բայց սարսափում են պատմել դրանց մասին:

Այսպես, նմանատիպ խնդիրը պետք է

հիվանդների, բժիշկների, հասարակության ուշադրության կենտրոնում լինի:

Վերջապես ես կարծում եմ,

որ դրանք անչափ հետաքրքիր են, արժեքավոր

մի ակնարկ տալու համար,թե ինչպես է աշխատում ուղեղը:

250 տարի առաջ Շառլ Բոննեն ասում էր

թե նրան հետաքրքիր էր մտածելը այս հալյուցինացիաների մասին

ինչպես նաև իմանալը, թե ինչպես կարող է ուղեղի գործողությունների դաշտը

վերածնվել ուղեղի մեխանիզմների միջոցով:

Հիմա, 250 տարի անց,

մենք սկսում ենք հասկանալ, ինչպես է դա արվել:

Շատ շնորհակալություն:

(Ծափահարություն)

Քրիս Անդերսոն. Հրաշալի էր: Շատ շնորհակալություն:

Դուք այդ ամենի մասին խոսում եք

հիվանդների նկատմամբ ունեցած այնպիսի հասկացողությամբ և կարեկցանքով:

Դուք երբևէ ունեցե՞լ եք այս ախտանիշներից մեկը, որոնց մասին գրում եք :

Օլիվեր Սաքս : Ես վախենում էի, որ կհարցնեք:

(Ծիծաղ)

Այո, դրանցից շատերը:

Եվ իրականում ես էլ տեսողական խնդիրներ ունեմ:

Իմ մի աչքը կույր է, մյուսն էլ այնքան լավ չի տեսնում:

Եվ ես տեսնում եմ երկրաչափական հալյուցինացիաներ:

Բայց դրանով սահմանափակվում է:

Ք.Ա. Իսկ դրանք ձեզ չե՞ն անհանգստացնում:

Քանզի դուք գիտեք` ինչն է խնդիրը: Դա ձեզ չի՞անհանգստացնում :

Դրանք ինձ այլևս չեն անհանգստացնում, փոխարենը ականջներիս մեջ լսվող զնգոցն է անհանգստացնում,

որը ես արհամարհում եմ:

Երբեմն դրանք հետաքրքրում են ինձ:

և ես դրանցից շատերի նկարները ունեմ իմ տետրերում:

Ես գնացել և ֆունկցիոնալ մագնիսական ռեզոնանսային պրոեկցիա եմ արել,

որպեսզի տեսնեմ, թե ինչպես է գործում իմ տեսողական կեղևը:

Եվ երբ ես տեսնում եմ այս վեցանկյունները,

և այլբարդ բաները, որոնք ես հաճախ եմ տեսնում

տեսողական միգրենում

ինձ մի բան է հետաքրքրում, թե արդյո՞ք բոլորն են տեսնում բաները նման կերպ

և արդյո՞ք քանդակագործությունը և դեկորատիվ արվեստը

որոշ իմաստով դրանցից են ծագել :

Ք. Ա. Չափազանց հետաքրքիր պատմություն էր:

Շնորհակալություն կիսվելու համար:

Օ.Ս. Շնորհակալություն , շնորհակալություն:

(Ծափահարություն)