Awakening Mind Part 1, "Know Thyself" (2023) - Complete HD Film

Przebudzenie

jest naturalnym etapem w rozwoju człowieka

Tak więc przebudzenie polega po prostu na
rozpoznaniu natury naszego bytu.

To nie jest jakies dziwaczne, mistyczne
lub religijne doświadczenie

dostępne tylko dla wybrańców.

Jest ono dostępne dla każdego.

To czym jesteśmy wewnętrznie jest
przebudzone i całowicie świadome.

I jest nieograniczone.

Twoja prawdziwa natura jest ci bliższa

niz to kim myślisz ze jestes.

Świadomość jest ostateczną
rzeczywistością wszechświata.

Następnym krokiem milowym w nauce
jest stwierdzenie że Swiadomosć

jest podstawą wszystkiego.
Czymże jest przebudzenie?

Czy może mi ktoś to wyjaśnic?

Czym jest przebudzenie?

Czy nazwiesz to prawdziwym ja,
immanentym ja lub „brakiem ja”,

czy też naturą Buddy lub Tao
czy Świadomością Chrystusową,

to naprawdę nie ma znaczenia.

W tym filmie będziemy to
nazywać świadomością.

Świadomość

nie należy do żadnej religii

Przebudzenie lub uświadomienie

jest jakby przebudzeniem ze snu.

Snu w którym grasz swoja rolę

w sztuce życia.

Poprzez nasze role w tej sztuce

doświadczamy świata

w jego całej piękności i brzydocie.

Nazywamy to doświadczanie życia i śmierci dualizmem.

Kręcimy sie w kółko,
zafiksowani na naszych postaciach,

naszych myślach i sensacjach.

Dobro i zło.

Wojna i pokój.

Światło i ciemność.

Narodziny i śmierć.

Aż nagle się budzimy i spostrzegamy

Nie jesteśmy tą postacią z gry.

W tym filmie zapraszamy Cię

do bezpośredniego doświadczenia
twojej prawdziwej natury.

Do poznania bezpośrednio a nie
tylko intelektualnie...

Kim naprawdę jesteś?

Powtórzymy to zaproszenie

na wiele sposobów.

Próbując poznać siebie naprawdę

zostaw wszystko takim jakim jest.

Nie próbuj forsowac niczego mentalnie

Ani szukac odpowiedzi na poziomie umysłu.

A jednak nie próbuj odpychać umysłu.

Po prostu zamierzaj bezpośrednio doświadczyć kim jesteś.

Pozwól umysłowi pozostać w niewiedzy.

Przebudzenie jest odpowiedzią
na wszystkie problemy świata.

Wszystkie problemy świata wynikaja
z ignorancji lub urojenia.

Z podstawowego złudzenia umysłu.

A to złudzenie polega na przekonaniu
że jesteśmy tym ograniczonym charakterem.

Kiedy żyjemy jako odrębne "ja"

zawsze jest jakiś rodzaj
wiecznego niezadowolenia.

Więc to może być duże niezadowolenie
typu trauma,

a może to być tylko to uczucie
czegoś niesprecyzowanego w tle..

"Coś tu nie gra.

Coś jest nie tak. Czegoś tu brakuje."

Nawet gdy mam trochę przyjemności,
Nawet kiedy osiągam coś na świecie,

nawet jeśli mam dobry związek, .

jeśli mam tylko przerwę lub chwilę,

pojawia się to uczucie niezadowolenia,

jakbym był odizolowany lub
odcięty od czegoś.

To poczucie, które mamy wszyscy dookoła

jest siłą motywujacą nas

w kierunku przebudzenia
się z tej małej, oddzielonej jaźni .

której naturą jest lęk separacyjny.

Ten ograniczony charakter ma tendencję
do chwytania tego, czego pragnie.

To tylko zbiór uwarunkowanych wzorców.

Stara się pragnąć tego, czego chce,
lub odsuwać to, czego nie chce.

To jest ten niekończący się proces,
można powiedzieć, że to zasada

przyjemności, wiesz,
dążenie do przyjemności, unikanie bólu.

Jeśli wierzymy, że jesteśmy
tym charakterem,

tym uwarunkowanym wzorcem,

wtedy cierpimy i tworzymy
cierpienie na świecie.

Świat staje się odzwierciedleniem
tej egoistycznej świadomości.

Korzyścią przebudzenia jest to,

że cierpisz mniej,

a ludzie wokół ciebie
również cierpią mniej.

Nie mam żadnej wątpliwości, że
moje początkowe połączenie

z moim rozumieniem Boga
było dla mnie przebudzeniem

w moim życiu, największym przebudzeniem
jakiego kiedykolwiek doświadczyłem.

To było jakbym naprawdę spał
przez ostatnie 50 lat.

Chodząc jak robot, robiąc rzeczy,
których nauczyłem się robić

od czasu, gdy byłem młody
miałem ustaloną formułę,

znajdź dziewczynę, samochód,
pracę, kup dom, ożeń się.

Formuła, którą myślałem,
że powinienem realizować,

aż do czasu, gdy
skończyłem 53 lata.

I zdałem sobie sprawę, że mimo że zrobiłem większość z tych rzeczy

i osiągnąłem pewien stopień sukcesu zawodowego, to zrozumiałem,

budzac sie okolo 53 roku zycia zdalem sobie z tego sprawę,

że nic z tego nie ma znaczenia,

nic z tego nie oznacza niczego.

Byłem zszokowany, odkrywając
dosłownie,

jak bezcelowe to wszystko było.

Kiedy przestajesz trzymać się scenariusza.

i wyznaczonej dla swojej postaci roli

tej, tórą odziedziczyłeś po
rodzicach i społeczeństwie.

i biologicznego warunkowania

otwierają się nowe wymiary w grze.

Ścieżka się otwiera, ale to nie jest

ścieżka do osiągnięcia jakiegoś celu.

To jest ścieżka bez ścieżki

wymazanie iluzji, aby dotrzeć

dokładnie tam, gdzie jesteś teraz.

Nazywam sie Rupert Spira

Mówię o istotnym
niedualistycznym zrozumieniu,

które leży u podstaw

wszystkich wielkich religijnych
i duchowych tradycji.

I piszę oraz prowadzę medytacje
i rozmowy,

których celem jektórych celem jest pokierowanie do

empirycznego rozpoznania

oraz zrozumienia

Zrozum, że pokój

i szczęście, za którymi wszyscy tak bardzo tęsknimy,

nigdy, z definicji,

nie mogą być znalezione

w obiektywnym doświadczeniu.

Nigdy nie moze być dostarczone
przez obiekty, substancje,

działania i relacje.

Sugerowałbym

zrozumienie tego wyraźnie

i nie spędzanie reszty swojego życia

na poszukiwaniu spełnienia tam,
gdzie nie może być znalezione.

Każdy, kto ogląda ten film, robi to dlatego, że zrozumiał lub poczuł

że pokój i szczęście, za którymi
tęskni, nie mogą być znalezione

w obiektywnym doświadczeniu,
i rozpoczął

to śledztwo dotyczące

jego prawdziwej natury.

To najważniejsze śledztwo

jakie można przeprowadzić,

i od tego śledztwa
zależy nasze szczęście.

Największe pytanie mojego życia

które uważam za pytanie, które większość ludzi zada wcześniej czy później

to oczywiście: "Jaki jest właściwie sens?"

to oczywiście: "Jaki jest
właściwie sens życia?"

To, ku mojemu zdziwieniu,
powiedziano mi,

że sens życia nie ma nic wspólnego
z tym, czym się zajmuję.

Nie chodziło o moją pracę.

Nie chodziło o moją karierę.

Nie chodziło o prawie nic
w moim fizycznym życiu.

Te aspekty mojego życia
nie były sensem życia.

Sens mojego życia,
tak jak zrozumiałem,

to było dla mnie
doświadczanie

wyrażanie, pokazywanie i spełnianie

mojej prawdziwej tożsamości,
tego kim naprawdę jestem.

Myślę, że największym pytaniem,

przed którym stoi większość ludzi, jest pytanie,

które mało kto sobie zadaje
lub na które nigdy nie odpowiada.

Największym pytaniem życia

w moim rozumieniu, jest to,
kim jestem?

Kim jestem?

Czy jestem po prostu fizyczną istotą

jak ptak na niebie lub ryba w morzu?

Wiesz, może bardziej
wyrafinowaną, ale fizyczną istotą.

Rodzę się, żyję, umieram.

To początek i koniec wszystkiego.

A może jest jednak jest
możliwe

że jestem czymś więcej?

Czy to możliwe, że jestem istotą duchową,

która po prostu doświadcza fizyczności?

Każde doświadczenie
w twoim życiu

doprowadziło cię do tego
jednego uniwersalnego pytania

Kim jesteś?

Nie szukaj odpowiedzi za pomocą umysłu.

Niech wszystko będzie dokładnie
takie, jakie jest.

Kto jest świadomy umysłu?

Poczuj wszystko, co się pojawi.

Kto jest świadomy tych uczuć?

Miej pełne doświadczenie
wszystkiego, co pojawia się

w wyniku twojego zapytania.

Jestem Donald Hoffman,
profesor emerytowany

nauk kognitywnych na
Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine.

Moja praca polegała na nauczaniu studentów

teraz juz nie
uczę tylko badam

Prowadzę badania
nad świadomością

matematycznymi modelami jażni oraz nad tym

jak fizyka czas i przestrzeń
mogą wynikac z tej teorii.

Moja własna podróż
była zarówno od strony

duchowej, jak i naukowej.
Mój ojciec był pastorem,

fundamentalistycznym chrześcijańskim

więc to miałem
w niedzielę

a naukę w szkole i
były one sprzeczne

Teorie które dostawałem
były niezgodne ze sobą

Jako nasętolatek zrozumiałem
ze muszę to rozwikłać sam

Zdecydowałem więc,
że pytanie na które

chcę odpowiedzieć to:
czy jestesmy maszynami

Czy ludzie są tylko
maszynami, czy nie?

Z fizycznego punktu widzenia
byliśmy tylko maszynami.

Z duchowego punktu
widzenia nie bylibyśmy

ale nie było to
wystarczająco precyzyjne

aby odpowiedzieć kim
jesteśmy. Wiec zdecydowałem

Zadać naukowe pytanie
czy jesteśmy tylko maszynami?

Pomyślałem ze
sztuczna inteligencja

może dać odpowiedzi, poszedłem do MIT

pracowałem ze sztuczną inteligencją a

także na wydziale nauk o
mózgu i kognitywistyce

badając ludzką stronę rzeczy.
Chciałem zbadać obydwie.

Chciałem zobaczyć, co mogą zrobić maszyny

i co szczególnego jest w
ludziach i ludzkiej neuronauce

odpowiedzieć na pytanie
czy religie maja rację

Czy jesteśmy czymś więcej
niż tylko maszynami,

czy też naukowy punkt
widzenia jest słuszny.

Jesteśmy tylko maszynami.
A świadomość jest

tylko artefaktem

aktywności mózgu.

Dominujący paradygmat
materialistyczny który

zaprzecza istnieniu czegokolwiek poza tym

co fizyczne i
weryfikowalne

metodą naukową.

Nauka znalazła się
w impasie. Nie może

wyjść poza paradoks
fundamentalny dla

fizyji kwantowej która
postawiła ją twarzą w

twarz z obserwatorem
z samą świadomością

Podobnie religie w
większości funkcjonują

jedynie na poziomie
wiary

tracąc swój pierwotny cel, którym było

doświadczenie prawdy
o tym, kim i czym jesteśmy.

Rozłam między nauką a duchowością

zubożył obie te
dziedziny

Religie i systemy duchowe desperacko potrzebują

rygorystycznych metod,
stwarzającychć warunki do przebudzenia.

A nauka desperacko
potrzebuje otwartości

na możliwość istnienia
czegoś poza tym, co fizyczne.

Nie chodzi o rezygnację
z religii czy nauki,

ale o pójście głębiej,
chęć zmiany siebie, aby

stać się lepszym
narzędziem do badań.

To my przeprowadzamy eksperyment

i sami jesteśmy
eksperymentem

Religia była językiem
i pojemnikiem

tych tradycji medytacji
duchowości,

które zostały spisane
i przekazywane

przez pokolenia.

Z pewnością istnieje
język bardzo dosłowny

który zdaje się dzielić
kultury i religie

kiedy rzeczy są
brane dosłownie.

Ale jeśli poczujesz
ducha religii

możesz podążać za
nicią z powrotem

do autentycznego
przebudzenia.

Każdy ma potencjał
do przebudzenia,

niezależnie od tego,
czy wierzy, czy nie, ponieważ

przebudzenie jest elementem
ludzkiej świadomości.

Niezależnie więc od tego, jak
to nazwiemy i jakim językiem

Pewne zasady wydają się być jednakowe we wszystkich

religiach i duchowościach

i tradycjach medytacyjnych.

Kiedy byłem młodszy,
zrozumienie to było prawie

niedostępne, ukryte we
wschodnich tradycjach duchowych.

Było ono dostępne
w zachodnich tradycjach

ale było tak ukryte
i skodyfikowane

że było prawie
niedostępne.

Wielu ludzi z mojego
pokolenia wyjechało fizycznie

lub przynajmniej intelektualnie
na Wschód, aby znaleźć to zrozumienie,

a kultura Wschodu w
porównaniu z kulturą

Zachodu jest egzotyczna.

Tak więc to zrozumienie
nabrało smaku egzotyki

z kultur, w których
zostało wyrażone.

W rezultacie wiele osób,
w tym ja, myślało,

w wyniku tego,

że w niedualnym zrozumieniu
jest coś egzotycznego,

że wymaga ono jakiegoś
niezwykłego sposobu życia.

Trzeba zrezygnować
z życia rodzinnego,

zapuścić włosy
uzyskać specjalne imię,

zapisać się do jakiegoś
nauczyciela lub tradycji

zaangażować się w dziwne
praktyki nie mające nic wspólnego

z podstawowym zrozumieniem
a były związane z kulturą,

w której to zrozumienie
było wyrażane w danym czasie.

Tak więc teraz zrozumienie
zostało całkowicie pozbawione

tradycyjnego opakowania
kulturowego.

a teraz to podstawowe
zrozumienie jest dostępne

w sposób, który pozwala
nam prowadzić nasze życie

dokładnie tak, jak jest. Życie
rodzinne, życie zawodowe.

Nie potrzebujesz zmieniać niczego
w swoim życiu.

Wyzwanie, z jakim mamy do
czynienia na tej planecie,

polega na tym, że uważamy,
że istnieje więcej

niż jedna esencja

Żyjemy więc
w świecie

który nazwałbym dualizmem.

To męskie i żeńskie, czarne i białe.

Duże i małe, szybkie iwolne, w górę
i w dół, przed i po.

Ale w rzeczywistości jest tylko
jedna rzecz

Wszystkie rzeczy są
jedną rzeczą

I jest tylko jedna rzecz.

Więc, że kiedy przyjrzymy
się wszystkiemu dogłębnie

że tu i tam, duże i małe,
szybkie i wolne, w górę i w dół,

w lewo i w prawo, kobieta i
mężczyzna i kobieta są tym samym,

tylko wyrażają różne cechy,
ale nie są od siebie

oddzielone. Wierzę, że
wszyscy jesteśmy

indywiduacjami Boga.

Wierzę, że Bóg

istnieje w każdym człowieku
i poprzez

każdego człowieka, i w
każdej swiadomej istocie

we wszechświecie

Widzę więc, że jestem
w relacji z

Bogiem jak fala z oceanem.

Fala nie różni się niczym
od oceanu.

Jest po prostu powstaniem
oceanu w indywidualnej formie.

A kiedy ta indywiduacja jest kompletna,

fala cofa się z powrotem do
oceanu, skąd przybyła

by powstać ponownie
innego dnia.

Wierzę , że jesteśmy
indywiduacjami boskości,

a kiedy postrzegamy wszystko
jako boskie,

zmieniamy naszą relację ze
wszystkim i wszystko

staje się inne

w naszym doświadczeniu.

Tak zmienia się świat.
Świadomość jest ostateczną

rzeczywistością wszechświa
więc możemy zapytać

jeśli świadomość jest
ostateczną rzeczywistością

a każdy jest oczywiście tym,
to dlaczego świat jawi się nam

jako wielość i różnorodność

dyskretnych i niezależnie
istniejących ludzi,

zwierząt i rzeczy wykonanych
z rzeczy zwanych materią.

Jak możemy pogodzić stwierdzenie,
że świadomość jest ostateczną

rzeczywistością wszechświata,
który jawi się

jako wielość i różnorodność
obiektów wykonanych z materii?

Tak więc dowody, których używam,
aby zasugerować, że świadomość

jest fundamentalna,
mają wiele aspektów.

Jednym z nich jest to, że sama
fizyka mówi,

że czasoprzestrzeń nie
jest fundamentalna,

a teoria ewolucji również zgadza się,
że czasoprzestrzeń i obiekty

fizyczne nie są
fundamentalną rzeczywistością.

Obie te teorie mówią nam tylko,
że czasoprzestrzeń nie jest

fundamentalna. Nie mówią nam,
co znajduje się poza czasem.

Dlatego argumentuję, że to, co
fizycy znajdują poza

czasoprzestrzenią, to
struktury matematyczne.

Ale to, czego one dotyczą, nie
jest do końca jasne

Czym jest ta sfera
poza czasoprzestrzenią?

Proponuję by sfefa poza
czasoprzestrzenią była świadomoscią.

Sugeruję, że nieskończona świadomość ma zdolność

lokalizowania się jako liczne
oddzielne podmioty doświadczenia,

czyli wszystkie czujące istoty,
ludzie lub zwierzęta.

Każdy z nas jest lokalizacją nieskończonej świadomości,

w nieskończonej świadomości stworzonej tylko z

nieskończonej świadomości,
z której perspektywy postrzega

swoją własną aktywność jako
świat zewnętrzny

Więc to co jawi nam
sie jako świat materii,

z punktu widzenia rzeczywistości
jest po prostu aktywnością

jednej nieskończonej świadomości.

Innymi słowy, w ostatecznym rozrachunku nie ma żadnych

odrębnych lub niezależnie
istniejących rzeczy lub ludzi.

Istnieje jedna nieskończona, niepodzielna całość.

Jedność bytu, która jest jedynie pryzmowana

w pozornej wielości i
różnorodności przedmiotów i rzeczy,

Kiedy patrzy się na własną
aktywność poprzez

postrzegające zdolności

skończonego umysłu.

Jeśli jesteśmy przebudzeni,
zdajemy sobie sprawę, że

istnieje jedna świadomość

przebrana za wszystkie te różne
istoty na planecie,

jedna świadomość świecąca
w oczach każdego.

Wtedy dosłownie widzimy siebie
w innych.

I ta tendencja do działania
jako ego,

ta tendencja do brania dla siebie odpada,

ponieważ bezpośrednio uświadamiamy sobie prawdę

Prawda jest taka, że wszyscy
jesteśmy jedną świadomością.

Doświadczenie mojego
duchowego ja

było możliwe tylko w
sferze fizycznej

z bardzo dobrego
powodu, ponieważ

tylko w sferze fizycznej dostępne
było przeciwieństwo.

Innymi słowy, wystarczy użyć
prostego przykładu.

Gdybym chciał doświadczyć
siebie, metaforycznie mówiąc,

jako światła,
nie mógłbym doświadczyć światła,

gdybym był pośród światła,

nic poza mną
oprócz światła

co jest doskonałą definicją
sfery duchowej.

Tak więc doszedłbym do sfery,
którą nazywam sferą fizyczną,

gdzie jest coś innego niż światło.

Więc aby dostrzec siebie
jako światło

nie tylko wiedzieć, że nim jestem,
ale tego doświadczyć

mogę to zrobić tylko wtedy, gdy istnieje

przeciwieństwo światła, w
tym przypadku ciemność.

Przeniosłem się więc do
fizycznego królestwa,

w którym światło i ciemność
istnieją jednocześnie,

a następnie w tej zewnętrznej
ekspresji siebie jako światła

mogłem być tym, kim
naprawdę jestem.

To zrozumienie sugeruje,

że poza naszymi różnicami
wszyscy jesteśmy tacy sami,

nie podobni, ale wszyscy jesteśmy dosłownie jedną i tą samą istotą.

A miłość jest odczuwanym doświadczeniem

tej jedności lub wspólnej istoty.

Jest to twierdzenie naszej teorii,
że istnieje jedna świadomość.

Mamy więc dynamikę wielu,
wielu świadomych agentów,

ale teoria mówi nam, że
ostatecznie wszyscy ci świadomi agenci

są tak naprawdę tylko
projekcjami jednej świadomości.

Obecnym paradygmatem w nauce,
i to od wieków, jest to,

że przestrzeń i czas są

fundamentalną naturą rzeczywistości

Są nieredukowalne i
stanowią fundament wszystkiego.

Przed Ensteinem
czas i przestrzeń są

oddzielone.Teraz przestrzeń i czas
zjednoczone jako czasoprzestrzeń

są fundamentalną
rzeczywistością.

Nauka przyjęła więc, że
przestrzeń, czas i obiekty

w czasoprzestrzeni są
fundamentalną rzeczywistością.

I tak, na przykład, kiedy mówimy
o świadomości, musi ona być

w jakiś sposób produktem obiektów
w przestrzeni i czasie.

W tych fizykalistycznych
ramach przestrzeń i czas

oraz obiekty pozbawione
świadomości są rzeczywistością.

A świadomość pojawia się później
w ewolucji wszechświata, prawda?

Tak więc w momencie wielkiego
wybuchu nie było świadomości,

była tylko przestrzeń,
czas i energia.

Energia połączyła się w
masywne cząstki i ostatecznie

życie pojawiło się po nie
wiadomo ilu milionach,

setkach milionów czy
miliardach lat.

Świadomość pojawiła się jeszcze później. Z tego punktu widzenia

widzenia, kiedy umierasz,
fizyczna złożoność, która zapoczątkowała świadomość

rozpuszcza się, a tym samym rozpuszcza się twoja świadomość.

Tak więc fizyczna struktura
eliminuje świadomość jako

fundamentalną rzecz, i mówi,
że kiedy twoje ciało umiera,

twoja świadomość idzie
z nim.

Z tego innego punktu
widzenia, co zrobiłem

moimi kolegami,
wykorzystaliśmy teorię ewolucji,

aby wskazać, że jest to implikacja
teorii ewolucji,

że przestrzeń i czas nie są fundamentalne.

Tak więc fizyczna interpretacja
ewolucji jest błędna.

Pomysł, że przestrzeń, czas
i cząstki

w jakiś sposób wyewoluowały
dzięki ludzkim organizmom,

jest błędny, ponieważ sama
przestrzeń i czas nie są fundamentalne.

Postulujemy coś co
wykracza poza

Dynamikę świadomości

Nie odrzucamy starych
teorii.

Kiedy fizycy orzekają
koniec czasoprzestrzeni

Nie znaczy że ignorujemy
Einsteina

Absolutnie. Zwracamy
na niego uwagę.

Kazda nowa teoria
musi uwzgędniać

czasoprzestrzeń i Einsteina
i uwzględni teorie kwantową

albo jest błędna

Wszystkie stare
teorie są wspaniałymi,

cudownymi przyjaciółmi i
zamierzamy zachować je jako

szczególne przypadki
głębszej teorii.

Tak więc w naszej teorii
świadomości musimy zrobić to samo.

Nie możemy po prostu
zaproponować czegokolwiek

Musimy mieć teorię świadomości, która rzutuje wstecz

i daje nam z powrotem czasoprzestrzeń

Oddaje nam czasoprzestrzeń
i specjalną i ogólna teorię

względności i ewolucję poprzez
selekcję naturalną.

Jeśli nie zrobimy tego
prezyzyjnie matematycznie,

to nie ma powodu, aby naukowcy traktowali naszą teorię świadomości poważnie.

To tak, jakby nieskończona świadomość założyła zestaw

słuchawkowy VR stworzony
z myślenia i postrzegania

Czyniąc to, w chwili, gdy
zakłada zestaw VR,

lokalizuje się we własnej
aktywności.

I poprzez ten zestaw patrzy
używając ograniczonych zmysłów

wzroku, słuchu, dotyku,
smaku i zapachu.

Fragmentuje jedność własnej
istoty i sprawia,

że jawi się ona jako 10 000 rzeczy.

Sugeruję, że wszechświat

jest czymś więcej niż tylko
skończonym umysłem.

Nie sugeruję, że wszechświat istnieje
w kazdym naszym umyśle.

Wszechświat istnieje poza
umysłem, ale wewnątrz świadomości.

Ale to ograniczenia
naszego skończonego umysłu

nadają wszechświatowi
jego wygląd.

Widząc wszechświat,
widzimy rzeczywistość,

która istnieje przed
jego postrzeganiem.

Widzimy ją jednak przez pryzmat naszych zdolności postrzegania,

które nadają jej wygląd.

Idea przebudzenia w wielu
tradycjach duchowych mówi

że co postrzegamy jako
rzeczywistość

przedmioty w czasoprzestrzeni,
nasze ciała fizyczne i tak dalej,

nie jest ostateczną rzeczywistością, że istnieje znacznie głębsza rzeczywistość,

rzeczywistość świadomości, która wykracza poza czasoprzestrzeń i

przedmioty fizyczne, i że nie jesteśmy od niej oddzieleni.

Ta rzeczywistość jest
esencją tego, czym jesteśmy.

Tak więc przebudzenie
jest przebudzeniem z iluzji

że jestem tylko małym ciałem
w przestrzeni i czasie do

realizacji faktu iż jestem
autorem wszystkiego co postrzegam.

i tworzę to na bieżąco,
gdy patrzę i postrzegam.

Stajemy się przebudzeni,
rozpoznając,

że to, czym zasadniczo jesteśmy,
jest

już w pełni przebudzone,
w pełni świadome

kompletne, całe, spełnione
w pokoju.

To tak, jakby zapytać, w jaki
sposób

słońce staje się oświetlone?

Jego naturą jest światło.

Ono już jest w pełni oświetlone.

Naturą naszej podstawowej istoty
jest już pokój i szczęście.

Nie jest to dla nas wszystkich
jasne, ponieważ nasza istota

jest tak dokładnie wymieszana
z treścią doświadczenia,

że spokój i szczęście są
przyćmione przez doświadczenie.

Dlatego myslimy, żepotrzebujemy
oświecenia

Nie, nasza esencjonalna
istota nie potrzebuje

oświecenia, tak samo
jak słonce nie potrzebuje

iluminacji, ono zawsze
świeci tym samym światłem.

Nasza centralna istota
zawsze świeci tym samym

pokojem i radością lecz
są one przyćmione przez wzburzenie

i brak, charakterystyczny
dla naszychnaszych myśli i uczuć

Nie ma osoby, która
się budzi.

Tak więc ja, które
przebudziło się z tej struktury

zwanej Dan w

ośrodku medytacyjnym.

Był to ośrodek Zen.

Odbywaliśmy sesję Zen,
która jest

długim okresem intensywnej praktyki.

Zen jest więc niesamowity w tworzeniu tego pojemnika,

w którym istnieją warunki bez ucieczki.

Tak więc postać Dana,
która nauczyła się medytacji

postać Dana, która
wykonywała całą tę medytację,

ten medytator

zdał sobie sprawę, że nie
może się obudzić.

To tak, jakby wszystkie
sztuczki medytacyjne,

wszystkie praktyki, których
się nauczyła, były bezużyteczne

Doszło do tego, że postać,

która próbowała się obudzić,
nie mogła się obudzić

i musiała ponieść porażkę.

Postać, którą żyłem, postać,
którą odgrywałem

przez całe życie musiała
odejść lub umrzeć

a to, co pozostało,

co pozostało gdy zniknął
aktor

lub gdy nie było
medytującego

lub robiącego coś zwanego medytacją,

pozostała moja prawdziwa natura

Albo ja, po prostu ja.

Kiedy budzimy się z tego małego, odrębnego ja

to nie jest tak, że
zabijamy ego

lub walczymy z nim.

W rzeczywistości pozwalamy
mu na pół-wycofanie się

z pracy nad tożsamością ego,

a następnie zrelaksowanie
się i bycie częścią naszego

zespołu, częścią naszej świadomości.

A to natychmiast daje
nam poczucie wolności

że nie patrzymy na świat
przez małą soczewkę,

że mamy otwarte serce
i otwarty umysł w sposób,

który jest ekspansywny,
i intymnie połączony.

Oświecenie nie polega na przebudzeniu.

Nikt nie staje się
przebudzony ani oświecony.

To rozpoznanie światła,
światła czystej wiedzy,

której naturą jest pokój i szczęście.

Ale my zawsze tym
już jesteśmy.

Nazywam się Lisa Natoli i
jestem nauczycielką duchową,

uczę o uzdrowieniu
przebudzeniu i transformacji.

Przebudzenie to
rozpoznanie swojej prawdziwej natury

i zrozumienie że naprawdę
jesteś - Świadomością.

A świadomość to tylko
jedno z wielu słów

których ludzie używają
w odniesieniu do świadomości,

życia, miłości, Boga, światła.

Tak więc przebudzenie się
do rozpoznania że nie jestem ciałem

że jestem tym, co nigdy
nie umiera i nigdy się nie rodzi

To była dla mnie bardzo trudna idea.

Jestem na duchowej ścieżce
od 1992 roku.

Zaczęłam od Kursu cudów.

Studiowałam go religijnie.

Byłam kimś, kto był tak
zaangażowany w poznanie

siebie, poznanie Boga, przebudzenie. Nie mogłam

tego osiągnąć gdyż
wierzyłam

że przebudzenie jest czymś mistycznym,

że coś się wydarzy, coś się stanie

i będzie jak Jezus

lub Budda lub wszyscy ci
oświeceni mistrzowie

a to nie działo się dla mnie.

Nie mogłam zrozumieć
dlaczego.

Dlaczego jestem tak zaangażowana

mam głębokie chwile
spokoju, szczęścia i radości, a wciąż..

Zacząłem zdawać sobie sprawę z prostoty

naszej prawdziwej natury,
którą jest świadomość.

Więc dla kogoś, kto mnie teraz słucha

świadomość która słyszy
ten głos, tym właśnie jesteśmy.

I to nie ma lokalizacji, nie ma płci,

nie ma koloru, nie ma ciała

i jest całkowicie
nieograniczone.

Tak więc przebudzenie to miejsce,

w którym budzimy się do
naszej prawdziwej natury.

Budzimy się doprawdy
że jesteśmy świadomością

tego doświadczenia w tej
chwili, w której jesteśmy.

I to jest takie zwyczajne.

że przeoczamy to.

Myślimy, że to nie może być takie proste.

Rozpoznanie naszej
prawdziwej natury

nie prowadzi do szczęścia.

Ono jest szczęściem.
Natura bytu

jest szczęściem samym
w sobie.

Więc rozpoznanie naszej
prawdziwej natury to szczęście.

Kto jest świadomy w tej chwili?

umysł będzie szukał czegoś

lub próbował to skomplikować.

Ty już jesteś tym,

czego szuka umysł.

Umysł zawsze to przeoczy.

Nie szukaj więc odpowiedzi
w umyśle.

Nie odpychaj swoich myśli

i nie daj się im złapać.

Po prostu porzuć zainteresowanie lub

przywiązanie do myśli, idei i przekonań.

Zamierzaj bezpośrednio doświadczać tego,

kim jesteś.

Nie próbuj negować umysłu
ani osiągać jakiegoś stanu,

wszystkie manipulacje, wszystkie działania

to wywieranie
kontroli przez umysł.

Pozwól umysłowi być takim, jakim jest.

Czasami ludziebudzą
się w codziennym życiu.

Niekoniecznie potrzebują praktyki.

Czasami więc w życiu
zdarzają się rzeczy, które przerywają

nasz wzorzec i może
nastąpić spontaniczne przebudzenie.

Jeśli jednak czyjeś życie toczy
się według pewnego rodzaju

powtarzalnego wzorca,
wówczas konieczna jest

pewnego rodzaju interwencja

Można miec rodzaj
powołania do przebudzenia

nazywane jest to sadhaną
lub praktyką duchową.

Praktyki te są zawsze

uwarunkowane.

Jest coś, czego uczymy
się poprzez uwarunkwany umysł.

Może to przybliżyc
przebudzenie

poprzez rozluźnienie więzów
w strukturze jaźni.

Mówi się, że
przebudzenie zdarza się przez przypadek

ale praktyka sprawia, że
jesteś bardziej podatny na wypadki

Techniki, praktyki mogą
być bardzo przydatne,

aby uczynić cię
bardziej podatnym na wypadki.

Ale w pewnym momencie trzeba je porzucić.

Ponieważ jeśli umysł nieustannie wykonuje

jakąś praktykę lub coś
innego, to umysł ma wodze,

umysł jest na miejscu kierowcy.

Tak więc praktyki są
użyteczne, bardzo użyteczne

jako odskocznie do
tworzenia struktury jaźni,

można powiedzieć mniej
gęstej lub oświecającej

aby stała się bardziej przepuszczalna

dla naszej prawdziwej natury

Paradoks z praktyką polega
na tym, że kiedy w końcu

się przebudzasz, zdajesz
sobie sprawę, że praktyki

były wykonywane przez
fałszywą jaźń,

postać w grze VR, a
prawdziwa jaźń

nigdy nie była związana.

Wszystko, co musisz zrobić,
to porzucić preferencje ego,

porzucić fiksację na rzeczach.

Wszystko w polu
zmieniających się zjawisk

nie jest prawdziwym ja.
Ty, którym myślisz, że jesteś,

z którym się
identyfikujesz, nigdy się nie obudzi.

Budzisz się z tej postaci.

Budzisz się ze złudzenia,
że jesteś ta postacią.

Więc kiedy ludzie
przyjeżdżają na te odosobnienia,

myślą, że to małe ja
się przebudzi i wydarzy się coś wielkiego

Ale w pewnym momencie
to małe ja nigdy tego nie zrobi.

Musi się poddać, musi
ponieść porażkę.

I dopiero w tej
porażce

widzimy kim jesteśmy,
zawsze świadomi, zawsze obecni.

Po prostu wczuliśmy się w tę postać

i uwierzyliśmy, że nią jesteśmy.

Duchowe poszukiwania rozpocząłem od

wskazówek tradycji Wedanty,
drogi oddania

obejmującą medytację z mantrą,

którą praktykowałem
bardzo pilnie przez 20 lat.

Medytacja z mantrą polega na

skupieniu uwagi na dźwięku,

który stopniowo zanika.

Jednak to właśnie wtedy,
gdy zetknąłem się

z bezpośrednią ścieżką,
moja duchowa strona

naprawdę osiągnęła punkt kulminacyjny.

Ponieważ w tym
bezpośrednim podejściu

nie poświęcamy naszej
uwagi żadnemu obiektowi,

jakkolwiek subtelnemu,
na przykład mantrze,

dźwiępozwalamy naszej
uwadze zatopić się do wewnątrz

lub do tyłu, do jej źródła

Posłużmy się analogią.
Wyobraź sobie,

że oglądasz swoje życie
na ekranie telewizora.

Utożsamiasz się z postacią
na ekranie.

Dzień po dniu. Rok po roku.
Jesteś zaangażowany w

historię tej postaci, gdy
nagle budzisz się

aby zauważyć ekran,
na którym pojawia się postać,

i zdajesz sobie sprawę, że
nie jesteś postacią, którą oglądałeś.

Obiekty mogą pojawiać się
i znikać z ekranu.

ale ekran pozostaje niezmieniony.

Postać może się zamoczyć. Ekran nie moknie

postać może zostać zakłócona,

ale ekran nie zostaje zakłócony.

Bez ekranu postacie by nie istniały,

ale ekran pozostaje niezauważony.

Postacie toczą swoje zaplanowane życie.

Świadomość jest jak ekran.

Jest jak przestrzeń, w
której wszystkie myśli, ruchy

stany świadomości przychodzą
i odchodzą

myśli, doznania i
cały świat zewnętrzny

jawi się na ekranie, nieustannie
się zmieniając.

Ale ekran się nie zmienia.

To umysł zmienia stany
poprzez ludzkie doświadczenie.

Ale jest coś wewnątrz ciebie,
co pozostaje

coś, co jest zawsze obecne,
co jest

świadome tych zmieniających się stanów

i to jest świadomość lub
nasza prawdziwa natura.

Dopóki istnieje przywiązanie
do postaci na ekranie,

poczucie, że jestem
postacią, dopóty będzie istniało

cierpienie, Maja, iluzja jaźni.

Nic, co możesz zrobić jako postać ze snu,

nie pomoże ci się uwolnić.
Niezależnie od tego, czy idziesz

za scenariuszem w dramacie
swojego życia, czy buntujesz się

Jeśli działasz z punktu widzenia postaci,

to jesteś uwięziony w iluzji.

Aby sie obudzić

nie identyfikuj się z tym
co pojawia się na ekranie,

rozpoznaj, że wszystko to jest nietrwałe,

przestać reagować na myśli
i traktować program jako rzeczywisty.

Jeśli wycofam uwagę z
ekranu, zwracając świadomość

ku niej samej, wydarzy się
coś niepojętego.

Budzi się sama świadomość.

To nie jest wydarzenie.

Wydarzenie jest tym, co
dzieje się na ekranie.

Przebudzenie to po
prostu rozpoznanie ekranu,

który zawsze już tam był.

Nie wierz w swoją następną myśl. j

Zamiast tego skieru świadomość w stronę
samej świadomości.

Zawsze byłem sobą.

Moje poczucie siebie trwa
przez całe moje życie.

Pozostaje
konsekwentnie obecne przez całe życie

Co jest obecne we mnie

co było obecne wczoraj,
w zeszłym roku, dziesięć lat temu

i kiedy byłem dwuletnim dzieckiem?

Czym jest to podstawowe ja lub jaźń?

Komu przydarzają się
wszystkie moje doświadczenia?

Rozpoznanie natury tego "ja"

jest wielkim sekretem życia.

Jest to bezpośrednia droga

do pokoju i szczęścia.
Nie jest to coś, co dana osoba inicjuje.

To coś, co dana osoba rozpoznaje.

Roz-poznanie

To poznanie od nowa.
ponowne poznanie tego,

co wiedzieliśmy od samego początku, ale

zapomnieliśmy,
zaprzeczyliśmy lub nie uwierzyliśmy.

więc nie możemy
zainicjować bliskości z Bogiem.

możemy po prostu
rozpoznać, że zawsze tam była

i zawsze będzie.

Dopiero to bezpośrednie wskazanie na przebudzenie,

otwarcie się na to, co już tu jest, pozwoliło mi odnaleźć

nowy sposób bycia,

nowy etap rozwoju.

Wielu ludzi uważa, że
jest to nieosiągalne

poznac siebie a moim celem
jako nauczyciela,

tylko z powodu
mojego własnego przebudzenia

było uczynienie tego
bardzo praktycznym, bardzo przyziemnym.

Uwielbiam uczyć ludzi,
że jest to dostępne dla każdego.

Jeśli wierzymy i czujemy,
że jesteśmy

tymczasową, skończoną, odrębną jaźnią,

to niezależnie od tego
czy to wiemy

poszukujemy spokoju i szczęścia.

Innymi słowy, nie jest
możliwe bycie odrębną jaźnią,

i nie szukanie szczęścia

To, co jest wymagane w tym przypadku,

to zmiana orientacji
w poszukiwaniu szczęścia

Zamiast szukać szczęścia
w obiektywnej treści doświadczenia,

należy szukać szczęścia w samym sobie.

Tak więc duchowa
praktyka, która jest wymagana,

to skierowanie uwagi, a dokładniej,

rozluźnienie
uwagi do jej źródła.

Czysta świadomość,
a nie skierowana na przedmiot,

aktywnoś,ć substancję, związek itd.

Tak więc praktyka duchowa,
jeśli możemy ją nazwać praktyką,

polegałaby na rozluźnieniu uwagi,

na ustąpieniu uwagi

do serca świadomości,

spoczywaniu w bycie jako bycie.

Miłość.

Miłość jest moim
prawdziwym ja.

To moja prawdziwa natura.

czysta miłość do wszystkich
i wszystkiego,

do każdego aspektu życia.

Nawet tych rzeczy, z którymi
się nie zgadzam.

Dla kogos kto zna naturę własnej istoty

jego istota jest źródłem
pokoju i

szczęścia, za którymi tęskni.

Tak więc świat przestaje być miejscem,

w którym szuka się szczęścia, spełnienia.

Nie oznacza to, że taka
osoba nie ma już pragnień,

ale pragnienia te nie
istnieją, aby zaspokoić poczucie braku,

które jest charakterystyczne
dla odrębnej jaźni.

W ten sposób dana
osoba odnalazła w sobie źródło szczęścia,

a jej pragnienia wypływają
z tego poczucia szczęścia.

Nie podążają w jego kierunku.

Na przykład, w sferze relacji,

robi to dużą różnicę w naszych związkach.

Nie szukamy już drugiej osoby,

by zaspokoić własne potrzeby.

Szukamy innej osoby, aby dzielić się

doświadczeniem szczęścia, które już mamy.

A to uwalnia naszych
przyjaciół od niemożliwego do

udźwignięcia ciężaru zapewniania
szczęścia

żarłocznemu, niezaspokojonemu "ja".

W moim życiu nie dzieje się nic,

co nie przyniosłoby mi
korzyści lub nie przyniesie mi korzyści

w tym sensie, że każda
chwila, każde działanie,

każdy rezultat posuwa mnie naprzód

w procesie ewolucji mojej duszy.

I właśnie dlatego
przybyłem tutaj, do fizycznego świata,

aby ewoluować.

Pozostań otwarty.

Poczuj swoją wewnętrzną żywotność,

pozwalając energii swobodnie krążyć.

Nie próbuj niczego wymuszać.

Kto jest świadomy tej energii,

tej wewnętrznej żywotności?

Zwróć uwagę na
tendencję umysłu do kontrolowania

i manipulowania, aby zaangażować się

bez użycia pamięci lub języka.

Kim jesteś?

Poza umysłem i zmysłami,

Kim jesteś?

Kto jest świadomy?

Wiele osób, które słyszą te
idee po raz pierwszy,

nigdy nawet nie słyszało o
idei jaźni.

Moim zdaniem istnieją
dwa różne obozy ludzi.

Są tacy, którzy są na
duchowej ścieżce i to słyszeli

Próbują znaleść siebie, próbują być sobą.

Szukają, poszukują.

Są też inni ludzie, którzy
po prostu żyją swoim życiem.

Nigdy wcześniej nie słyszeli
o tych ideach.

Nigdy nie słyszeli o
Poznaj samego siebie.

Wielu ludzi myśli, że
poznanie siebie oznacza poznanie ciała.

Poznać siebie, być sobą,
być autentycznym.

Tak naprawdę poznanie
siebie oznacza poznanie tego,

kim się jest, poznanie tego,
kim się jest w prawdzie.

Słowa "Poznaj samego
siebie" zostały wyryte

na wejściu do świątyni
Apollina w Delfach i jako takie

stanowią zaproszenie u
zarania zachodniej cywilizacji,

sugerują, że poznanie samego
siebie jest tak naprawdę

podstawą całej cywilizacji. Dlaczego?

Ponieważ my sami jesteśmy
w centrum naszych doświadczeń,

czegokolwiek doświadczamy,
to my tego doświadczamy.

Cokolwiek myślimy i czujemy,

nasze myśli i uczucia powstają
w imieniu naszego ja.

W jakiekolwiek działania i
relacje jesteśmy zaangażowani,

angażujemy się w nie w
służbie naszemu "ja".

Tak więc nasza jaźń znajduje
się w centrum naszego doświadczenia.

Cóż więc może być ważniejszego niż poznanie natury naszej jaźni

i czy byłoby możliwe poznanie

natury czegokolwiek innego,

gdybyśmy najpierw nie
poznali natury tego, co ją zna?

Myślę, że przebudzenie polega

na zakończeniu koszmaru

i wkroczeniu w sen.

Rozumiem przez to,

że zasługujemy na to, by
w końcu porzucić koszmar tego,

co powiedziano nam o życiu,
o Bogu i o nas samych.

Sen o naszych
najwspanialszych wyobrażeniach

Często pytam: Jak myślisz,
jak wyglądałoby twoje życie,

gdybyś wkroczył w
najwyższą, najwspanialszą ideę,

jaką kiedykolwiek miałeś o Bogu, o życiu

i o sobie.