Hoe empowerment van vrouwen en meisjes de opwarming van de aarde kan helpen stoppen

Als we de klimaatverandering echt willen aanpakken, moeten we gendergelijkheid realiseren, zegt schrijfster en milieuactiviste Katharine Wilkinson. Als onderdeel van Project Drawdown heeft Wilkinson meegeholpen om op zoek te gaan naar de wijsheid van de mensheid over oplossingen om warmte-invang en klimaatveranderende uitstoot te verminderen: voor de hand liggende zaken als hernieuwbare energie en duurzame voeding en niet zo voor de hand liggende, zoals onderwijs en empowerment van vrouwen. In deze informatieve, gedurfde toespraak deelt ze drie belangrijke manieren waarop gelijkheid voor vrouwen en meisjes kan bijdragen aan de aanpak van klimaatverandering. "Het naar beneden krijgen van uitstoot hangt samen met opkomst van iets nieuws", zegt Wilkinson.

Twee ingrijpende zaken
zijn gaande op aarde:

de opwarming van de aarde

en de opkomst van vrouwen en meisjes.

De link ertussen wordt vaak
over het hoofd gezien,

maar gendergelijkheid is een belangrijk
antwoord op onze planetaire probleem.

Laat het me uitleggen.

De laatste paar jaar

werkte ik aan ‘Project Drawdown’.

Ons team verzamelde menselijke kennis

over oplossingen voor het
verminderen van warmte-invang

en klimaat-wijzigende
uitstoot in de atmosfeer --

geen ‘ooit gaat het wel
eens lukken’-oplossingen,

maar de 80 beste
praktijken en technologieën

die we al hebben:

schone, hernieuwbare energie,
inclusief zonne-en windenergie;

groene gebouwen,
zowel nieuwe als aangepaste;

efficiënt vervoer van Brazilië tot China;

bloeiende ecosystemen
door bescherming en herstel;

het verminderen
en het recycleren van afval;

het kweken van voedsel
met bodemherstellende methodes;

diëten met minder vlees, meer planten;

en gelijkheid voor vrouwen en meisjes.

Gender en klimaat zijn
onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Uitstoot doen dalen hangt af
van nieuwe ontwikkelingen.

Eerst een beetje context.

We zitten in een situatie van urgentie
van een ernst en omvang

waarmee de mensheid nooit
eerder werd geconfronteerd.

Tot nu toe bleef
onze reactie ver beneden peil.

Maar dat weten jullie al.

Je voelt het in je buik,

in je botten.

We maken allemaal deel uit
van de levenssystemen van de planeet,

een weefsel van bijna
7,7 miljard mensen

en 1,8 miljoen bekende soorten.

We kunnen de verbindingen
tussen ons voelen.

We voelen de gebrokenheid

en de verminderende kansen
om er iets aan te doen.

Deze aarde, ons thuis,

zegt ons dat er een betere manier
van zijn moet komen -- en snel.

In mijn ervaring betekent
de ogen wijd open houden

dat je hart iedere dag breekt.

Het is een verdriet
waar ik zelden over spreek,

al vraagt mijn werk een krachtige stem.

Ik herinner mezelf eraan dat een hart
kan breken, maar ook openbreken.

Een opengebroken hart is alert
en levend en roept op tot actie.

Het is een herstellend iets
dat net als de natuur

verwoeste grond terugwint
en er opnieuw groeit.

Leven beweegt zich onverbiddelijk
richting meer leven,

naar genezing,

naar heelheid.

Dat is een fundamentele
ecologische waarheid.

En wij, wij allemaal,

zijn levenskracht.

Op het eerste gezicht is de primaire link

tussen vrouwen, meisjes
en een opwarmende wereld

er geen van leven, maar van dood.

Er is een groeiend besef

dat klimaatverandering
vrouwen en meisjes het hardst zal treffen,

gezien de bestaande kwetsbaarheden.

Er is een groter risico op verplaatsing,

een hogere kans om gewond of gedood
te worden tijdens een natuurramp.

Langdurige droogte
kan leiden tot vroege huwelijken

als gezinnen kampen met schaarste.

Overstromingen kunnen dwingen
tot prostitutie als laatste uitvlucht

als vrouwen met moeite
de eindjes aan elkaar knopen.

De lijst is lang en breed.

Deze drijfveren zijn het meest acuut
onder omstandigheden van armoede,

van New Orleans tot Nairobi.

Te vaak eindigt het verhaal hier.

Maar niet vandaag.

Een andere -- positievere --
waarheid dringt zich op:

als we terrein winnen op gelijkheid
van mannen en vrouwen,

pakken we tegelijk
de opwarming van de aarde aan.

Dit verband komt aan het licht
op drie belangrijke gebieden,

gebieden waar we de rechten van vrouwen
en meisjes veilig kunnen stellen,

de veerkracht kunnen krijgen

en op hetzelfde moment uitstoot voorkomen.

Vrouwen zijn de primaire
boeren van de wereld.

Ze produceren 60 tot 80%
van het voedsel in de armere landen,

vaak met minder dan twee hectare.

Dat is wat de term ‘kleine boer’ betekent.

Vergeleken met mannen

hebben vrouwelijke boeren
minder toegang tot middelen

zoals landrechten,

krediet en kapitaal, training,

werktuigen en technologie.

Ze boeren net zo bekwaam
en efficiënt als mannen,

maar door deze goed gedocumenteerde
ongelijkheid in middelen en rechten,

produceren vrouwen minder voedsel
op dezelfde hoeveelheid grond.

Neem deze ongelijkheid weg

en de boerderijopbrengsten
stijgen met 20 tot 30%.

Dat betekent 20 tot 30% meer voedsel
uit dezelfde tuin of op hetzelfde veld.

De gevolgen voor honger, gezondheid
en het inkomen van het huishouden

zijn duidelijk.

Verder naar het klimaat.

Wij mensen hebben land nodig
om voedsel te verbouwen.

Helaas worden de bossen
vaak gerooid om erin te voorzien

en dat veroorzaakt
uitstoot door ontbossing.

Maar als de bestaande boerderijen
voldoende voedsel produceren,

zullen er waarschijnlijk
minder bossen verloren gaan.

Er is dus een domino-effect.

Ondersteun vrouwen als kleine boeren,

dan realiseer je een hoger rendement,

voorkom je ontbossing

en onderhoud je de levengevende
kracht van de bossen.

Project Drawdown schat dat het aanpakken
van de ongelijkheid in de landbouw

twee miljard ton uitstoot
kan voorkomen tussen nu en 2050 --

dezelfde omvang als die huishoudelijke
recycling wereldwijd kan hebben.

Het aanpakken van deze ongelijkheid
kan vrouwen ook helpen

bij de problemen
van het verbouwen van voedsel

als het klimaat verandert.

Er zit levenskracht in landbouw.

De laatste telling gaf aan
dat 130 miljoen meisjes

hun fundamentele recht op onderwijs
nog steeds wordt onthouden.

De verschillen zijn het grootst
in de klaslokalen op de middelbare school.

Te veel meisjes missen
een belangrijk fundament voor het leven.

Onderwijs betekent betere gezondheid
voor vrouwen en hun kinderen,

betere financiële zekerheid,

grotere zelfstandigheid
thuis en in de maatschappij,

meer capaciteit om een van klimaat
veranderende wereld aan te kunnen.

Het onderwijs geeft meer opties,
aanpassingsvermogen en kracht.

Het kan ook een lagere uitstoot betekenen.

Om allerlei redenen is het zo
dat als we langer onderwijs genieten

we er doorgaans voor kiezen
om later te trouwen

en minder kinderen te hebben.

Dus worden onze gezinnen kleiner.

Wereldwijd tikken die individuele acties
over de jaren heen behoorlijk aan.

Eén voor één voor één --

het recht om naar school te gaan

heeft effect op hoeveel menselijke wezens
er leven op deze planeet

en heeft effect op levenssystemen.

Dat is niet de reden
dat meisjes moeten worden opgeleid.

Het is één zinvol resultaat.

Onderwijs is één
van de zijden van een munt.

De andere is familieplanning:

toegang tot kwaliteitsgezondheidszorg
inzake vrijwillige reproductie.

Dat je kinderen krijgt uit vrije wil
in plaats van per ongeluk

is een kwestie
van autonomie en waardigheid.

Maar toch zijn in de VS

45% van de zwangerschappen onbedoeld.

214 miljoen vrouwen in armere landen

zeggen dat ze willen beslissen
of en wanneer ze zwanger worden

maar gebruiken geen anticonceptie.

Luisteren naar de behoeften van vrouwen,

die behoeften aanpakken

en het bevorderen
van gelijkheid en welzijn

moeten de doelstellingen zijn
van familieplanning -- punt.

Het beteugelen van de groei
van de menselijke bevolking

is daar een neveneffect van,
maar dan een krachtig.

Het kan de vraag naar voedsel,
transport, elektriciteit,

gebouwen, goederen en al de rest
drastisch verminderen,

en dus ook de uitstoot.

Bevorder de toegang
tot onderwijs en familieplanning,

en tegen het midden van de eeuw

hebben we mogelijk een miljard
minder mensen op aarde,

zelfs als we niets anders deden.

Volgens Project Drawdown

betekent een miljard minder mensen

misschien wel 120 miljard ton
minder uitstoot.

Op dat niveau van impact

is gelijkheid een top-oplossing

om een leefbaar klimaat terug te krijgen.

Op dat niveau van impact

staat gendergelijkheid
op gelijke voet met windturbines,

zonnepanelen en bossen.

Er zit levenskracht in leren

en levenskracht in keuze.

Laat mij duidelijk zijn:

dit betekent niet dat vrouwen en meisjes
nu alles moeten gaan oplossen.

(Gelach)

Hoewel we het waarschijnlijk zullen doen.

(Gelach)

(Applaus)

Gelijkheid voor vrouwen in landbouw,
opvoeding en geboorteregeling

zijn oplossingen binnen een systeem
van de ‘drawdown’-oplossingen.

Samen geeft dat een
blauwdruk van mogelijkheden.

En laat me nog duidelijker zijn:

populatie mag niet geïsoleerd
van productie of consumptie worden gezien.

Sommige segmenten
van de menselijke familie

veroorzaken exponentieel meer kwaad,

terwijl anderen groot onrecht lijden.

Als meest welvarende

zijn wij het meest verantwoordelijk.

Wij hebben het meest te doen.

De gender-klimaatverbinding
reikt verder dan de negatieve effecten

en krachtige oplossingen.

Vrouwen zijn vitale stemmen
en doeners voor verandering op de planeet

en toch ontbreken we te vaak
of worden we zelfs uitgesloten

van de spreekwoordelijke tafel.

We worden te vaak genegeerd

of het zwijgen opgelegd
wanneer we spreken.

We worden te vaak gepasseerd

bij het plannen of investeren.

Volgens een analyse gaat slechts
0,2% van filantropische fondsen

specifiek naar vrouwen en milieu,

slechts 110 miljoen dollar wereldwijd,

de som vorig jaar door één man besteed
aan één enkel schilderij van Basquiat.

Deze dynamiek is
niet alleen onrechtvaardig

maar leidt ons ook tot mislukking.

Om de samenleving snel
en radicaal te hervormen,

hebben we elke oplossing
en elke oplosser nodig,

elke geest,

elk stukje hart,

elk paar handen.

We zijn vaak op zoek
naar een eenvoudige oproep tot actie,

maar deze uitdaging vereist
meer dan een lijst feiten

en meer dan een checklist.

We moeten meer functioneren
als een ecosysteem,

kracht vinden in onze verscheidenheid.

Jullie kennen jullie superkrachten.

Je bent onderwijzer, landbouwer, genezer,
schepper, actievoerder, wijze.

Hoe kunnen jullie de handen
ineen slaan waar je ook bent

om oplossingen te forceren?

Er is een rol die ik zou willen
dat jullie allen ze zouden spelen:

de rol van boodschapper.

Dit is een tijd van het grote ontwaken.

We moeten de stilte doorbreken
rond de toestand van onze planeet,

verder gaan dan de standaarddebatten
over klimaatwetenschap,

oplossingen delen,

de waarheid spreken
met een opengebroken hart,

leren dat om klimaatverandering
aan te pakken,

we van gendergelijkheid
een realiteit moeten maken.

En tegenover een schijnbaar
onmogelijk probleem

zijn vrouwen en meisjes
een felle bron van mogelijkheden.

Het is prachtig om te leven

op zulk een cruciaal moment.

Deze aarde,

ons thuis,

roept ons op om moedig te zijn,

herinnert ons eraan dat we
er allemaal bij betrokken zijn --

vrouwen, mannen,

mensen van alle gender-identiteiten,

alle wezens.

We zijn levenskracht,

één aarde,

één kans.

Laten we ze grijpen.

Dank.

(Applaus)