Twee ingrijpende zaken zijn gaande op aarde: de opwarming van de aarde en de opkomst van vrouwen en meisjes. De link ertussen wordt vaak over het hoofd gezien, maar gendergelijkheid is een belangrijk antwoord op onze planetaire probleem. Laat het me uitleggen. De laatste paar jaar werkte ik aan ‘Project Drawdown’. Ons team verzamelde menselijke kennis over oplossingen voor het verminderen van warmte-invang en klimaat-wijzigende uitstoot in de atmosfeer -- geen ‘ooit gaat het wel eens lukken’-oplossingen, maar de 80 beste praktijken en technologieën die we al hebben: schone, hernieuwbare energie, inclusief zonne-en windenergie; groene gebouwen, zowel nieuwe als aangepaste; efficiënt vervoer van Brazilië tot China; bloeiende ecosystemen door bescherming en herstel; het verminderen en het recycleren van afval; het kweken van voedsel met bodemherstellende methodes; diëten met minder vlees, meer planten; en gelijkheid voor vrouwen en meisjes. Gender en klimaat zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Uitstoot doen dalen hangt af van nieuwe ontwikkelingen. Eerst een beetje context. We zitten in een situatie van urgentie van een ernst en omvang waarmee de mensheid nooit eerder werd geconfronteerd. Tot nu toe bleef onze reactie ver beneden peil. Maar dat weten jullie al. Je voelt het in je buik, in je botten. We maken allemaal deel uit van de levenssystemen van de planeet, een weefsel van bijna 7,7 miljard mensen en 1,8 miljoen bekende soorten. We kunnen de verbindingen tussen ons voelen. We voelen de gebrokenheid en de verminderende kansen om er iets aan te doen. Deze aarde, ons thuis, zegt ons dat er een betere manier van zijn moet komen -- en snel. In mijn ervaring betekent de ogen wijd open houden dat je hart iedere dag breekt. Het is een verdriet waar ik zelden over spreek, al vraagt mijn werk een krachtige stem. Ik herinner mezelf eraan dat een hart kan breken, maar ook openbreken. Een opengebroken hart is alert en levend en roept op tot actie. Het is een herstellend iets dat net als de natuur verwoeste grond terugwint en er opnieuw groeit. Leven beweegt zich onverbiddelijk richting meer leven, naar genezing, naar heelheid. Dat is een fundamentele ecologische waarheid. En wij, wij allemaal, zijn levenskracht. Op het eerste gezicht is de primaire link tussen vrouwen, meisjes en een opwarmende wereld er geen van leven, maar van dood. Er is een groeiend besef dat klimaatverandering vrouwen en meisjes het hardst zal treffen, gezien de bestaande kwetsbaarheden. Er is een groter risico op verplaatsing, een hogere kans om gewond of gedood te worden tijdens een natuurramp. Langdurige droogte kan leiden tot vroege huwelijken als gezinnen kampen met schaarste. Overstromingen kunnen dwingen tot prostitutie als laatste uitvlucht als vrouwen met moeite de eindjes aan elkaar knopen. De lijst is lang en breed. Deze drijfveren zijn het meest acuut onder omstandigheden van armoede, van New Orleans tot Nairobi. Te vaak eindigt het verhaal hier. Maar niet vandaag. Een andere -- positievere -- waarheid dringt zich op: als we terrein winnen op gelijkheid van mannen en vrouwen, pakken we tegelijk de opwarming van de aarde aan. Dit verband komt aan het licht op drie belangrijke gebieden, gebieden waar we de rechten van vrouwen en meisjes veilig kunnen stellen, de veerkracht kunnen krijgen en op hetzelfde moment uitstoot voorkomen. Vrouwen zijn de primaire boeren van de wereld. Ze produceren 60 tot 80% van het voedsel in de armere landen, vaak met minder dan twee hectare. Dat is wat de term ‘kleine boer’ betekent. Vergeleken met mannen hebben vrouwelijke boeren minder toegang tot middelen zoals landrechten, krediet en kapitaal, training, werktuigen en technologie. Ze boeren net zo bekwaam en efficiënt als mannen, maar door deze goed gedocumenteerde ongelijkheid in middelen en rechten, produceren vrouwen minder voedsel op dezelfde hoeveelheid grond. Neem deze ongelijkheid weg en de boerderijopbrengsten stijgen met 20 tot 30%. Dat betekent 20 tot 30% meer voedsel uit dezelfde tuin of op hetzelfde veld. De gevolgen voor honger, gezondheid en het inkomen van het huishouden zijn duidelijk. Verder naar het klimaat. Wij mensen hebben land nodig om voedsel te verbouwen. Helaas worden de bossen vaak gerooid om erin te voorzien en dat veroorzaakt uitstoot door ontbossing. Maar als de bestaande boerderijen voldoende voedsel produceren, zullen er waarschijnlijk minder bossen verloren gaan. Er is dus een domino-effect. Ondersteun vrouwen als kleine boeren, dan realiseer je een hoger rendement, voorkom je ontbossing en onderhoud je de levengevende kracht van de bossen. Project Drawdown schat dat het aanpakken van de ongelijkheid in de landbouw twee miljard ton uitstoot kan voorkomen tussen nu en 2050 -- dezelfde omvang als die huishoudelijke recycling wereldwijd kan hebben. Het aanpakken van deze ongelijkheid kan vrouwen ook helpen bij de problemen van het verbouwen van voedsel als het klimaat verandert. Er zit levenskracht in landbouw. De laatste telling gaf aan dat 130 miljoen meisjes hun fundamentele recht op onderwijs nog steeds wordt onthouden. De verschillen zijn het grootst in de klaslokalen op de middelbare school. Te veel meisjes missen een belangrijk fundament voor het leven. Onderwijs betekent betere gezondheid voor vrouwen en hun kinderen, betere financiële zekerheid, grotere zelfstandigheid thuis en in de maatschappij, meer capaciteit om een van klimaat veranderende wereld aan te kunnen. Het onderwijs geeft meer opties, aanpassingsvermogen en kracht. Het kan ook een lagere uitstoot betekenen. Om allerlei redenen is het zo dat als we langer onderwijs genieten we er doorgaans voor kiezen om later te trouwen en minder kinderen te hebben. Dus worden onze gezinnen kleiner. Wereldwijd tikken die individuele acties over de jaren heen behoorlijk aan. Eén voor één voor één -- het recht om naar school te gaan heeft effect op hoeveel menselijke wezens er leven op deze planeet en heeft effect op levenssystemen. Dat is niet de reden dat meisjes moeten worden opgeleid. Het is één zinvol resultaat. Onderwijs is één van de zijden van een munt. De andere is familieplanning: toegang tot kwaliteitsgezondheidszorg inzake vrijwillige reproductie. Dat je kinderen krijgt uit vrije wil in plaats van per ongeluk is een kwestie van autonomie en waardigheid. Maar toch zijn in de VS 45% van de zwangerschappen onbedoeld. 214 miljoen vrouwen in armere landen zeggen dat ze willen beslissen of en wanneer ze zwanger worden maar gebruiken geen anticonceptie. Luisteren naar de behoeften van vrouwen, die behoeften aanpakken en het bevorderen van gelijkheid en welzijn moeten de doelstellingen zijn van familieplanning -- punt. Het beteugelen van de groei van de menselijke bevolking is daar een neveneffect van, maar dan een krachtig. Het kan de vraag naar voedsel, transport, elektriciteit, gebouwen, goederen en al de rest drastisch verminderen, en dus ook de uitstoot. Bevorder de toegang tot onderwijs en familieplanning, en tegen het midden van de eeuw hebben we mogelijk een miljard minder mensen op aarde, zelfs als we niets anders deden. Volgens Project Drawdown betekent een miljard minder mensen misschien wel 120 miljard ton minder uitstoot. Op dat niveau van impact is gelijkheid een top-oplossing om een leefbaar klimaat terug te krijgen. Op dat niveau van impact staat gendergelijkheid op gelijke voet met windturbines, zonnepanelen en bossen. Er zit levenskracht in leren en levenskracht in keuze. Laat mij duidelijk zijn: dit betekent niet dat vrouwen en meisjes nu alles moeten gaan oplossen. (Gelach) Hoewel we het waarschijnlijk zullen doen. (Gelach) (Applaus) Gelijkheid voor vrouwen in landbouw, opvoeding en geboorteregeling zijn oplossingen binnen een systeem van de ‘drawdown’-oplossingen. Samen geeft dat een blauwdruk van mogelijkheden. En laat me nog duidelijker zijn: populatie mag niet geïsoleerd van productie of consumptie worden gezien. Sommige segmenten van de menselijke familie veroorzaken exponentieel meer kwaad, terwijl anderen groot onrecht lijden. Als meest welvarende zijn wij het meest verantwoordelijk. Wij hebben het meest te doen. De gender-klimaatverbinding reikt verder dan de negatieve effecten en krachtige oplossingen. Vrouwen zijn vitale stemmen en doeners voor verandering op de planeet en toch ontbreken we te vaak of worden we zelfs uitgesloten van de spreekwoordelijke tafel. We worden te vaak genegeerd of het zwijgen opgelegd wanneer we spreken. We worden te vaak gepasseerd bij het plannen of investeren. Volgens een analyse gaat slechts 0,2% van filantropische fondsen specifiek naar vrouwen en milieu, slechts 110 miljoen dollar wereldwijd, de som vorig jaar door één man besteed aan één enkel schilderij van Basquiat. Deze dynamiek is niet alleen onrechtvaardig maar leidt ons ook tot mislukking. Om de samenleving snel en radicaal te hervormen, hebben we elke oplossing en elke oplosser nodig, elke geest, elk stukje hart, elk paar handen. We zijn vaak op zoek naar een eenvoudige oproep tot actie, maar deze uitdaging vereist meer dan een lijst feiten en meer dan een checklist. We moeten meer functioneren als een ecosysteem, kracht vinden in onze verscheidenheid. Jullie kennen jullie superkrachten. Je bent onderwijzer, landbouwer, genezer, schepper, actievoerder, wijze. Hoe kunnen jullie de handen ineen slaan waar je ook bent om oplossingen te forceren? Er is een rol die ik zou willen dat jullie allen ze zouden spelen: de rol van boodschapper. Dit is een tijd van het grote ontwaken. We moeten de stilte doorbreken rond de toestand van onze planeet, verder gaan dan de standaarddebatten over klimaatwetenschap, oplossingen delen, de waarheid spreken met een opengebroken hart, leren dat om klimaatverandering aan te pakken, we van gendergelijkheid een realiteit moeten maken. En tegenover een schijnbaar onmogelijk probleem zijn vrouwen en meisjes een felle bron van mogelijkheden. Het is prachtig om te leven op zulk een cruciaal moment. Deze aarde, ons thuis, roept ons op om moedig te zijn, herinnert ons eraan dat we er allemaal bij betrokken zijn -- vrouwen, mannen, mensen van alle gender-identiteiten, alle wezens. We zijn levenskracht, één aarde, één kans. Laten we ze grijpen. Dank. (Applaus)