Hoe je iedereen als leraar beschouwt, waaronder jezelf

Wanneer je denkt aan de 'leraren' in je leven, aan wie denk je dan? Ashiya Kumari denkt dat we omringd zijn door vele leraren en ze bedoelt niet alleen degenen die lesgeven in een klaslokaal. In deze leerzame Talk deelt Ashiya hoe ze haar innerlijke leraar heeft gevonden toen ze een leidersrol op zich nam op haar school. Ook benadrukt ze hoe cruciaal het is om de inspanningen van leraren
te respecteren. Maar ze vraagt ons hierover na te denken: Wat gebeurt er als we iedereen die we tegenkomen, benaderen alsof ze echt leraren zijn?

Toen ik negen jaar was, dacht ik
dat een leraar onderwijsbevoegd is.

Een persoon die voor de klas staat

en lesgeeft terwijl de leerlingen
aandachtig luisteren.

Ik heb vijf jaar les gehad
op een betaalbare particuliere school

en zag veel van mijn vrienden
er met tegenzin naartoe gaan.

Sommigen van hen zaten
niet op te letten tijdens de les

en anderen waren
dagenlang aan het spijbelen.

Ik constateerde dat dit heel wat druk
en stress veroorzaakte onder leraren.

Hierdoor vroeg ik me af:

hoe zwaar is het om in je eentje
in een klaslokaal verantwoordelijk te zijn

voor het lesgeven aan 40 leerlingen?

Het riep vragen op: Waarom zijn
leerlingen afhankelijk van één leraar?

Wanneer realiseren leerlingen dat er diep
van binnen een leraar in hen schuilt?

Ik wilde deze kwestie aanpakken.

Dus probeerde ik mijn lerares te helpen,
op welke manier dan ook.

Iedere dag hielp ik haar bij het doornemen
van de aanwezigheidslijst

en schreef ik de dagelijkse
planning op het bord.

Tijdens oefentijd probeerde ik
een groep leerlingen te helpen

die moeite ondervonden met hun werkbladen.

Als mijn lerares afwezig was,

belde ik haar op om te vragen
of ik verder nog kon helpen.

Zoals besproken hield ik
de klas goed in de gaten,

gaf ik mijn klasgenoten
een woordenlijst om te leren,

een paar wiskundesommen
om op te lossen en soms zelfs huiswerk.

Na verloop van tijd hielpen
meerdere klasgenoten mij hierbij.

Langzamerhand namen we in het klaslokaal
het heft in eigen handen.

Dit bleef enige tijd aanhouden.
Maar ik wilde nog meer doen.

Veel van mijn vrienden
hadden hulp nodig met begrijpend lezen.

Mijn vriend Pinky en ik
hadden een enorme passie voor lezen,

dus besloten we
een leesclub op te richten.

In onze leesclub zaten leerlingen
uit groep 6, groep 7 en groep 8

en velen van hen
hadden een lage leesvaardigheid.

Na enige tijd gaven we hen boeken waarin
meer plaatjes en minder woorden stonden.

En zodra ze deze boeken konden lezen,

bouwden we de moeilijkheidsgraad rustig op

door ze boeken te laten lezen
waarin meer woorden stonden.

We bespraken de personages,
hun karaktereigenschappen,

belangrijke gebeurtenissen
en de kern van het verhaal.

Na een paar sessies werden ze overhoord
door de leraar en ze toonden vooruitgang.

Het leesniveau van een vriend van ons
steeg maar liefst twee niveaus

in slechts een maand!

Uiteindelijk

kregen we mogelijkheden om leeskringen
op te zetten met senioren.

Na deze ervaringen

was ik zo trots op het feit
dat ik heel even lerares mocht zijn,

ondanks mijn jonge leeftijd
en het leerjaar waarin ik zat.

Ik heb een vraag voor jullie:

Hebben jullie ergens passie voor?

Vast wel, want ik heb veel passies.

Een aantal van mijn passies zijn
koken, breien, tuinieren en schetsen.

Deze passies dank ik aan de vele leraren
die ik in mijn leven heb gehad.

Leraren zoals meneer Farhan,
een van de tuinmannen op onze school.

Hij leert mij gave dingen
over permacultuur.

Ik leer nu trouwens een nieuwe manier
van tuinieren die 'aquaponics' heet.

Of mijn moeder, die me leerde koken

en me leerde voor mezelf te zorgen
als ze er even niet was.

Het is je misschien al opgevallen
dat ze allebei niet onderwijsbevoegd zijn.

Maar op hun eigen manier waren ze leraren.

Denk er maar eens over na.
Heb jij zulke leraren in jouw leven?

Dat dacht ik al.

In mijn gemeenschap

verricht men verschillende soorten taken
waar ik zoveel van kan leren.

Zoals de vuilnisman die afval scheidt,
schoonmakers die vuil verwijderen,

timmermannen die berekeningen maken,
huisvrouwen die eten koken

en winkeliers die een zaak runnen.

Maar denken we weleens na over de dingen
die we van hen kunnen leren?

Nee, want vanwege hun leeftijd,
geslacht en functie

denken we dat ze ons niks kunnen leren.

Maar in feite kunnen ze ons
veel verschillende dingen leren.

Ik geloof dat iedereen een leraar is.

Jij bent een leraar, ik ben een leraar.

Onze leeftijd, geslacht of functie
zouden geen rol moeten spelen.

Ik denk dat als we iedereen om ons heen
als leraar gaan beschouwen,

we ooit, op een dag
de perfecte ratio zullen behalen:

1 op 1.

Bedankt.