Η Συνομοσία των Ωκεανών

Η Γη είναι μπλε ... τι υπέροχο ... είναι εκπληκτικό.
- Γιούρι Γκαγκάριν, Ο Πρώτος Άνθρωπος στο Διάστημα.

Εδώ Πλανήτης Ωκεανός

Το 71% της επιφάνειας του είναι καλυμμένο με νερό

Ο μεγαλύτερος χώρος στο γνωστό διάστημα που έχει ζωή

Το 74% όλων των ειδών είναι υδρόβια

Μόνο το 5% των ωκεανών έχει εξερευνηθεί

ΑΛΛΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

Τα τελευταία χρόνια οι ωκεανοί έχουν βιώσει κάποιες από τις πιο δραματικές αλλαγές

σε ολόκληρη την ιστορία τους.

Για να κατανοήσουμε πόσο σημαντικοί είναι οι ωκεανοί για την ζωή στην Γη,

και τι επιρροή έχουμε εμείς οι άνθρωποι, πρέπει να δούμε

μερικούς από τους μικρότερους οργανισμούς που ζουν εκεί: το φυτοπλαγκτόν

Φυτοπλαγκτόν είναι μικροσκοπικά υδρόβια φυτά

που παράγουν μέχρι και το 80% του οξυγόνου στον πλανήτη.

Αυτό σημαίνει, ότι σε κάθε δέκα ανάσες που παίρνουμε,

οι οκτώ προέρχονται από τον ωκεανό.

Σε μια κούπα θαλασσινού νερού, υπάρχουν μέχρι και 100 εκατομμύρια φυτοπλαγκτόν.

Μεγάλες συγκεντρώσεις των μικροσκοπικών αυτών φυτών φαίνονται ακόμη και από το διάστημα,

καθώς διαχωρίζονται, πολλαπλασιάζονται και κινούνται με το ρεύμα στην υδρόγειο.

Αυτή η μικροσκοπική μορφή ζωής είναι τόσο σημαντική στην δημιουργία των απαραίτητων

συνθηκών για την ευημερία των υπόλοιπων ειδών, που άμα εξαφανιστούν,

όλα τα υπόλοιπα είδη θα πεθάνουν μαζί τους.

Το pΗ των ωκεανών και η ροή του νερού είναι ζωτικά για αυτά τα αόρατα φυτά

ώστε να ευημερήσουν και να παράγουν οξυγόνο απορροφώντας το διοξείδιο, όπου το βυθίζουν

στον βυθό της θάλασσας για χιλιάδες χρόνια.

Είναι επίσης και η βασική πηγή τροφής για τα μικρά υδρόβια ζώα,

και δημιουργούν την βάση του υδρόβιου ιστού τροφής, που έχει αλυσιδωτή επίδραση

στους μεγαλύτερους θηρευτές.

Με άλλα λόγια, όσο πιο υγιείς είναι οι ωκεανοί, τόσο περισσότερο φυτοπλακτόν θα υπάρχει,

και όσο περισσότερο φυτοπλαγκτόν υπάρχει, τόσα περισσότερα θαλάσσια ζώα θα υπάρχουν.

Ένα παράδειγμα της συμβιωτικής σχέσης, είναι με τις φάλαινες.

Η διατροφή τους περιλαμβάνει, ψάρια, γκριλ, πλαγκτόν και άλλα μικρά θαλάσσια ζώα,

και συχνά κυνηγούν στα σκοτεινά βάθη των ωκεανών.

Εξαιτίας του ότι πρέπει να επιστρέψουν στην επιφάνεια για να ανασάνουν πάλι αέρα ,

φέρνουν πίσω μαζί τους τα θρεπτικά συστατικά στην επιφάνεια της θάλασσάς

όπου τότε το φυτοπλαγκτόν μπορεί και πάλι να αξιοποιήσει το σίδηρο, το άζωτο και το φως του ήλιου.

Οι μπλε φάλαινες για παράδειγμα, αφοδεύουν μέχρι και τρεις τόνους στην θάλασσα κάθε μέρα.

Το σίδηρο και το άζωτο, πλούσιο λιπάσμα που παρέχει τροφή για το φυτοπλαγκτόν,

που στην συνέχεια παρέχει τροφή για το ζωοπλαγκτόν, τα ψάρια και τελικά

πάλι για τις φάλαινες.

Αυτή η κάθετη κίνηση των ζώων πάνω κάτω στους ωκεανούς, που ανακατεύουν

την θάλασσα, είναι συγκλονιστικά παρόμοια με την ποσότητα που ανακατεύεται εξαιτίας των

ανέμων, κυμάτων και της παλίρροιας στον πλανήτη.

Οι άνθρωποι, από την άλλη, παίρνουν τα πάντα από τον ωκεανό και δεν δίνουν τίποτα πίσω.

Οι ψαράδες ισχυρίζονται ότι οι φάλαινες και οι φώκες τρώνε όλα τα ψάρια ΤΟΥΣ,

και σφάζουν τα ζώα αυτά, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι για να έχει περισσότερα ψάρια στην θάλασσα,

οι ωκεανοί πρέπει να έχουν περισσότερες φάλαινες, φώκες και άλλους θηρευτές

για να κρατείται αυτή η συμβιωτική σχέση με ισορροπία.

Οι άνθρωποι είναι η αιτία για την εξαφάνιση αυτών των ειδών.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι 650.000 φάλαινες, δελφίνια και φώκες

θανατώνονται από αλιευτικά κάθε χρόνο, παρ' όλα αυτά οι περισσότεροι άνθρωποι θα συνεχίζουν

να σκέφτονται ότι αυτό θα έχει λίγο ή καθόλου αντίκτυπο στο υδρόβιο οικοσύστημα.

Ενώ έχουν ζωτικό και αναντικατάστατο ρόλο

στον κύκλο ζωής των ωκεανών.

Αυτά δεν είναι τα μοναδικά ζώα που οδηγούμε σε εξαφάνιση.

Εκτιμάται ότι 200.000 καρχαρίες θανατώνονται κάθε μέρα για την βιομηχανία εκμετάλλευσης του πτερυγίου τους,

που αντιστοιχεί σε 73 εκατομμύρια καρχαρίες κάθε έτος.

Στο μεταξύ, 140 διαφορετικά είδη είναι υπό εξαφάνιση,

απειλούνται ή σχεδόν απειλούνται με εξαφάνιση σύμφωνα με την

Ένωση Πραστασίας των Ωκεανών.

Οι καρχαρίες είναι στην κορυφή των θηρευτών του ωκεανού,

έχουν διαμορφώσει την εξέλιξη χιλιάδων θαλάσσιων ειδών,

και υπάρχουν εδώ και 400 εκατομμύρια χρόνια.

Η εξαφανισή τους, χωρίς αμφιβολία, θα διαλύσει ολόκληρο το οικοσύστημα.

Έχουν επιβιώσει τις πέντε προηγούμενες μαζικές εξαφανίσεις, και τώρα οδηγούνται προς εξαφάνιση,

εξαιτίας των ανθρώπων.

Δεν είναι μόνο η ζήτηση του πτερυγίου τους στην Ασία, που πωλείται προς 400δολ. το μισό κιλό,

που φταίει.

Γύρω στα 50εκατ. καρχαρίες παγκοσμίως, πιάνονται σε δίχτυα

κατά λάθος.

Συχνά από τις υποτιθέμενες μεθόδους "βιώσιμου ψαρέματος".

Οπότε αν οι άνθρωποι πραγματικά εναντιώνονται στην θανάτωση των καρχαριών και θέλουν να προστατέψουν

την βιοποικιλότητα των ωκεανών, πρέπει να σταματήσουμε το ψάρεμα τελείως.

Άλλο ένα υπο εξαφάνιση είδος, με συνεχή μειωμένα νούμερα αναπαραγωγής είναι

ο μπλε τόνος του Ειρηνικού, που έχει 96% μείωση στα παγκόσμια αποθέματα.

Ωστόσο, η Μιτσουμπίσι, που το 2009 κατείχε το 35-40% της παγκόσμιας αγοράς

μπλε τόνου, αναφέρεται ότι έχει κατεψυγμένο απόθεμα για άλλα 15 χρόνια

στις αποθήκες της, παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να ψαρέυει αυτό το υπο εξαφάνιση είδος.

Θα μπορούσαν κάλλιστα να σταματήσουν να ψαρέυουν τόνους για τα επόμενα 15 χρόνια και να δώσουν αρκετό

χρόνο στους πληθυσμούς να πολλαπλασιαστούν, όμως αρνούνται να κάνουν κάτι τέτοιο,

καθώς η σπανιότητα του μπλε πτερυγίου έχει εκτοξεύσει το κόστος του.

Σχεδόν 2.7 τρισεκατομμύρια ψάρια ψαρέυονται από τις θάλασσες κάθε χρόνο,

40% αυτών είναι παρεπιπτόντα αλιεύματα και το άλλο τρίτο συχνά χρησιμοποιείται

για να ταϊζούν τα ζώα που τρώνε οι άνθρωποι, για αυγά και γαλακτοκομικά.

Στην πραγματικότητα, αλέθονται τόσα πολλά ψάρια για να ταϊστούν τα ζώα εκτροφής που

τα γουρούνια, οι αγελάδες και οι κότες είναι πλέον οι μεγαλύτεροι θηρευτές του ωκεανού.

Ενώ τα λύματα που παράγουν τα ζώα εκτροφής, έχουν δημιουργήσει πάνω από 500

νεκρές ζώνες πλημμυρισμένες με άζωτο στους ωκεανούς,

και περιλαμβάνουν εκτάσεις πάνω από 95.000 τετραγωνικά μίλια

στις οποίες δεν μπορεί να υπάρχει ζωή.

Οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για την κατάσταση των ωκεανών

πρέπει πάντα να συμπεριλαμβάνει ως προτεραιότητα ειλικρινή συζήτηση για την

κτηνοτροφία, που είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα με κάθε

ομάδα όπως η WWF και η Oceana.

Είναι ακόμη αγκυλωμένες στην ρομαντική νοοτροπία της προώθησης του "βιώσιμου ψαρέματος",

που αν και κάνει τους καταναλωτές βολικά να αγνοούν την πραγματική

εκμετάλλευση και το κόστος της στους ωκεανούς και στα ζώα, δεν μπορούμε να αρνηθούμε

το γεγονός ότι οι πιο καταξιωμένοι ερευνητές και επιστήμονες αναφέρουν ότι

το "βιώσιμο ψάρεμα" είναι στην πραγματικότητα αδύνατον όταν έχουμε κατά νου το απίστευτο

χρεός που ήδη οφείλουμε στους ωκεανούς.

Από όλα τα είδη που οι άνθρωποι βγάζουν από τους ωκεανούς, τίποτα δεν είναι πιο καταστροφικό

για τους θαλάσσιους πληθυσμούς όσο η αλιεία γαρίδας.

Οι γαρίδες είναι το 2% του συνολικού βάρους των ζώων που αλιέυονται στην θάλασα,

κι όμως αποτελούν το ένα τρίτο του παρεπιπτόν παγκόσμιου αλίευματος.

Σε μερικές περιπτώσεις, για κάθε κιλό γαρίδας που πιάνεται, μέχρι και 20 κιλά

άλλων ζώων πιάνονται κατά λάθος την διαδικασία.

Όχι μόνο αυτό, αλλά από όταν οι ιχθυοκαλλιέργιες σε δεξαμενές στην ξηρά έχουν αυξηθει τα

τελευταία χρόνια, πολλά αλλιευτικά στοχοποιούν τα αποκαλούμενα "ψάρια σκουπίδια", που

αποτελούνται από νεαρά ψάρια σημαντικών ειδών για το περιβάλλον,

ώστε να αλεθούν για ψαροτροφή.

Με αυτόν τον τρόπο, σχεδόν τέσσερις τόνοι άγριων ψαριών χρειάζονται να παραχθούν

για μισό τόνο γαρίδων, που καταλήγουν στα σούπερ μάρκετ και εστιατόρια

στις ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία.

Αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ικανότητα πολλών ειδών να να αυξηθούν,

να ωριμάσουν και να πολλαπλασιαστούν. Η αλυσιδωτή επίδραση αυτής της καταστροφής είναι χωρίς τέλος.

Σε κάποιες περιοχές του κόσμου, οπώς η Νοτιοανατολική Ασία, έχουν εκμεταλλευτεί τόσο πολύ τους ωκεανούς

που ενώ οι ψαράδες δουλεύουν πολύ πιο σκληρά από ότι στο παρελθόν,

πιάνουν όλο και λιγότερα ψάρια.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην Ταϊλάνδη, όπου οι ψαράδες πιάνουν το 14%

αυτού που ψάρευαν 50 χρόνια πριν.

Αυτό έχει οδηγήσει σε χάσιμο κερδών, την αύξηση της παράνομης αλιείας σε θαλάσσια καταφύγεια,

σε επίμονες μεθόδους αλιείας που δεν αφήνουν χρόνο για να γεννήσουν και σε

μεγάλα ποσοστά σκλαβιάς, καθώς νεαροί άνδρες και γυναίκες απαγάγονται,

τους τραβούν, τους χτυπούν μέχρι αναισθησίας και τους μεταφέρουν σε πλοία όπου εξαναγκάζονται να δουλέψουν

ασταμάτητα για χρόνια, ώστε να μειωθεί το κόστος λειτουργίας για τους εγκληματίες

ιδιοκτήτες αλιευτικών.

Είναι σοκαριστικό να ξέρεις, καθώς το 33% των ψαριών προέρχονται από

αναπτυσσόμενες χώρες, όπου όχι μόνο κανονισμοί αλίευσης και

εργασιακά στάνταρ είναι σχεδόν ανύπαρκτα, αλλά τυχαίνει να είναι και σε περιοχές

του πλανήτη όπου τα υπο εξαφάνιση είδη κατοικούν ή μεταναστεύουν.

Τα μεγάλης εμβέλειας εμπορικά αλιευτικά σκοτώνουν τεράστιες ποσότητες ψαριών,

και καταστρέφουν πολλούς θαλάσσιους οικότοπους.

Οι τράτες βυθού έχουν συνδεθεί με μαζική αποψίλωση,

όπως αναφέρει η έρευνα του Μπρέιν Μπρετ.

Φανταστείτε έναν στόλο τρακτέρ να σέρνουν 30 τόνους εξοπλισμό για πάνω από 150 μέτρα

εύρος ξηράς για τις περισσότερες ημέρες του έτους, θα εξαφανίζατε

το νέο δάσος σε λίγους μήνες, και την υπόλοιπη περιοχή

λίγο μετά.

Κι όμως αυτό κάνουμε στην επιφάνεια του βυθού γύρω από την Βρετανία, και ακόμη χειρότερα,

τα αλιευτικά παιρνούν πάνω από τις ίδιες βασικές περιοχές.

Η επιφάνεια του βυθού δεν έχει την ευκαιρία να ανακάμψει. Είναι τραγικό.

Πριν σφαχτούν, τα ψάρια κάποιες φορές αναισθητοποιούνται.

Χρησιμοποιούν μια από τις παρακάτω μεθόδους: χτύπημα στο κεφάλι,

ηλεκτρική αναισθητοποίηση, βύθιση σε παγωμένο νερό, διοξειδίο του άνθρακα.

Με το διοξείδιο του άνθρακα τα ψάρια βυθίζονται σε νερό που έχει

εμποτιστεί με διοξείδιο του άνθρακα. Αυτή η απότομη αλλάγη

ενοχλεί τα βραγχιά τους. Τα ψάρια αγωνίζονται για αρκετά λεπτά

πριν ακινητοποιηθούν από την κούραση και την έλλειψη οξυγόνου.

Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι τα ψάρια είναι αναισθητοποιημένα σε αυτό το στάδιο,

οπότε δεν είναι αναίσθητα όταν τους κόβουν τα βράγχια.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι για την σφαγή τους,

είτε είναι από ιχθυοκαλλιέργειες είτε από στην θάλασσα.

Περιλαμβάνουν, ασφιξία, όπου τα βγάζουν από το νερό

με τα βράγχια τους να μην μπορούν να εισπνέυσουν και ασφυκτιούν μέχρι θανάτου.

Σε κάποια ψάρια, όπως οι πέστροφές, παίρνει 10 λεπτά

να πεθάνουν με αυτήν την μέθοδο. Να τους σκίζουν τα βράγχια

ώστε να πεθάνουν από αιμορραγία είναι μια άλλη μέθοδος.

Χρειάζονται μέχρι και 4 λεπτά να πεθάνουν.

Να ανεβάζουν τα ψάρια από το νερό με άγκιστρο, και

να τους τρυπούν με ράβδο τον εγκεφαλό, είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται στους τόνους.

Ο αποκεφαλισμός είναι μια άλλη μέθοδος, όπου τα ψάρια πωλούνται ακόμη και ζωντανά

και θανατώνονται από τον αγοραστή, όπως ένα εστιατόριο ή τον καταναλωτή.

Κάποιοι θα προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν την κατανάλωση ψαριών, βασισμένοι

στην έλλειψη ευφυΐας, μνήμης και ικανότητας τους να αισθανθούν πόνο.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι πολλά είδη ψαριών έχουν ακριβείς μνήμες

αρκετών ημερών, ή ακόμη και χρόνων

όπως στην περίπτωση των σολομών. Κάποια ψάρια θα μεταναστεύσουν

χιλιάδες μίλια στο ωκεανό, επιστρέφοντας να γεννήσουν στο ίδιο σημείο

που γεννήθηκαν τα ίδια.

Τα ψάρια αντιδρούν σε απειλές και στο στρες αλλάζοντας το χρώμα τους,

ή την κινησή τους, όπως με το να κολυμπούν απότομα,

να μένουν ακίνητα ή ακόμη και κολυμπούν σε διαφορετικά βάθη.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι κάποια ψάρια, ιδιαίτερα οι πέστροφες, δείχνουν φόβο

και αποφεύγουν την επαφή με άγνωστα αντικείμενα,

ενώ έχει βρεθεί ότι κάποιες φορές παίρνουν τον χρόνο τους μέχρι να τα πλησιάσουν,

ενώ κάποιες φορές τα αποφεύγουν τελειώς.

Επειδή τα ψάρια και τα οστρακοειδή ζουν σε όλο και περισσότερο πολυπληθή περιβάλλοντα,

οι τοξίνες από το νερό συσσωρεύονται στο σώμα τους.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα περισσότερα ψάρια στον κόσμο

συγκεντρώνουν επικίνδυνα υψηλά επίπεδα υδράργυρου.

Στα νησιά Φαρόε, όπου ο τοπικός πλυθησμός

συχνά σφάζει και καταναλώνει μαυροδέλφινα, για τα οποία

δεν υπάρχουν στοιχεία αν είναι υπο εξαφάνιση ή όχι,

τα επίπεδα υδραργύρου πάνω τους είναι εκτοξευμένα στα ύψη.

Οι ερευνητές έχουν επίσης ανακαλύψει ότι, για κάθε γραμμάριο κρέας φάλαινας,

υπάρχουν 2 μικρογραμμάρια μεθυλυδράργυρου, η πιο τοξική μορφή υδραργύρου.

Η έκθεση σε αυτό το μέταλλο έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία,

συμπεριλαμβανομένης της επικινδυνότητας για καρκίνους ή ακόμη και θάνατο.

Τα ψάρια περιέχουν επίσης σε μη ασφαλή επίπεδα πολυχλωριωμένα διφαινύλια,

επικίνδυνα χημικά που είναι συνδεδεμένα με νευρολογικά προβλήματα,

και εκ γεννετής προβλήματα σε μωρά τα οποία έχουν εκτεθεί σε αυτό.

Μια φυτική διατροφή αυτόματα μειώνει την εκθεσή σας σε αυτά τα χημικά.

Πλασαρισμένα ως υγιεινή τροφή, τα ψάρια έχουν την φήμη ότι κάνουν καλό στην καρδιά .

Οι άνθρωποι που επιλέγουν τα ψάρια για να προστατέψουν την καρδιά τους δεν συνειδητοποιούν

ότι τα ψάρια έχουν συχνά υψηλή χοληστερόλη. Ενώ 85γρ. μπριζόλας

έχουν 70μγρ. χοληστερόλης, 85γρ. γάριδες

περιέχουν 161μγρ.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση τροφών με χοληστερόλη

έχει αυξημένο ρίσκο για μπλοκάρισμα αρτηριών.

Ενώ τα ψάρια περιέχουν λιπαρά Ω3, τα περισσότερα λιπαρά στα ψάρια δεν είναι υγιεινά.

Μεταξύ 15 και 30% των λιπαρών στα ψάρια είναι κορεσμένα,

που ενεργοποιεί το συκώτι να παράγει περισσότερη χοληστερίνη.

Τροφές υψηλές σε λιπαρά σχετίζονται με καρδιακά προβλήματα.

Τα καλά νέα είναι ότι, αποκλείωντας τις τροφές με χοληστερόλη, όπως τα ψάρια,

και επιλέγοντας πιο φυσική φυτική διατροφή χωρίς χοληστερόλη,

μπορούμε να μειώσουμε και την χοληστερίνη και τον κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις,

επειδή οι έρευνες έδειξαν ότι για κάθε 1% μείωση

της χοληστερίνης σημαίνεικαι μείωση του κινδύνου για καρδιακά κατά 2%.

Τα ψάρια δεν είναι βιώσιμη, συμπονετική ή υγιεινή τροφή για σήμερα ή για το μέλλον.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσουμε αυτόν τον καταστροφικό τρόπο

της εκτροφής ζώων προς χάριν της θρέψης μας.

Η επιστήμη έχει αποδείξει, χωρίς αμφοβολία, ότι δεν είναι απαραίτητο για την επιβιώση μας

να καταναλώνουμε ζώα και στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο.

Όχι μόνο η αφαιρεσή των ζωικών προϊόντων είναι υγιεινή για εμάς,

αλλά είναι απίστευτα ευεργετική για τον πλανήτη και για τα υπόλοιπα ζώα

που κατοικούν στην θάλασσα και στην γη μαζί μας.

Να γίνετε βίγκαν και να μειώσετε το περιβαλλοντολογικό σας αποτύπωμα είναι εύκολο.

Για περισσότερη βοήθεια για βίγκαν διατροφή και για την

μετάβαση μπορείτε να επισκεφτείτε αυτά τα site για πληροφορίες,

και όπως πάντα, αν βρήκατε αυτό το βίντεο χρήσιμο και θέλετε να κάνετε την διαφορά,

σχολιάστε, εγγραφτείτε και μοιραστείτε το.

Αν θέλετε να υποστηρίξετε την προσπαθειά μας για περισσότερα βίντεο σαν αυτό,

που απαιτούν εκατοντάδες ώρες για να γίνουν,

μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα μου για περισσότερες πληροφορίες εκεί.

Σας ευχαριστώ που το παρακολουθήσατε.