-
หวัดดีครับ
-
ครับ?
-
อะไรนะ?
-
คุณคะ กรุณาปิดมือถือ
-
เอ่อ เดี๋ยวนะครับ แป๊บนึง
-
โทษครับ
-
โทษครับ
-
Sir, please sit down
-
กับตันคะ มีเหตุด่วนคะ
-
ผู้โดยสารคนนึงสลบแน่นิ่งไปเลยค่ะ
-
เดลลี Air India 101 กำลังบินกลับ
เนื่องด้วยมีเหตุด่วน
-
Excuse me, sir
-
Hold on!
-
ผมไม่เป็นไรแล้วละ ขอบคุณมาก
ทำงานต่อ ทำงานๆ
-
เดี๋ยวก่อนคุณ
-
ไปเอารถมา
- Mr. Dhillon หรอครับ?
-
นี่จะต้องให้มีชื่อสลักบนหัวหรือยังไง?
ไปเอารถมาเลย
-
ไปโรงแรมเลยมั้ยครับ?
-
ใช่ๆ ไปทางถนน Vasant Vihar นะ
-
เหยียบไปเลย ไอ้น้อง
-
เฮ่ย ฟาฮาน?
-
เตรียมพร้อมนะ จะไปรับอีกห้านาที
-
เกิดไรขึ้น?
-
ไอ้เจ้าชาเตอร์มันโทรมา จำมันได้มั้ย
-
ไอ้ "ตดเงียบ" (silencer) น่ะหรอ?
-
ใช่
-
มันบอกว่ารันโชกำลังมา
-
อะไรนะ?
-
มันบอกว่า มาที่วิทยาลัยตอน 8 โมง
เจอกันที่ดาดฟ้า
-
หา!
-
เร็วเข้า
-
Ok
-
ที่รัก เดี๋ยวกลับมานะ
โอ้ รองเท้า
-
เจอไอ้รันโชมันแล้วล่ะ
-
หา อะไรนะ?
-
โอเคๆ บอกทีหลังละกัน
-
เธอลืมกางเกงนะ
-
ไปโรงแรมเลยมั้ยครับท่าน?
-
ใช่ๆ แต่ไปที่ Imperial College
of Engineering ก่อนนะ
-
Ok sir
-
กูลืมรองเท้าว่ะ
-
มันยิ่งกว่ารองเท้าอีก
-
กางเกงไง
-
เง้ออออ
-
เอาล่ะ ไปรับพี่ฉันที่สนามบินนะ
-
ที่ชื่อ Dhillon น่ะ
-
นี่ผม Dhillon นะ
รถอยู่ไหนเนี่ย
-
เฮ้ รันโช
-
เฮ้ ชาเตอร์ รันโชล่ะ
-
รันโช
-
รันโชล่ะ
-
ไง อีเดียดทั้งหลาย
-
เอ้า เหล้าให้พวกแก
-
เหมือนกับที่แกเมากันวันนั้นไง
-
เอาหน่อยสิ
-
รันโชล่ะ
-
รอก่อน... ดูนี่ก่อน
-
ไม่ต้องมองที่เมียชั้นนะ
ดูแมนชั่นข้างหลังสิ อีเดียดทั้งหลาย
-
3.5 ล้านเหรียญนะ
-
สระว่ายน้ำก็มี น้ำอุ่นด้วย
-
ห้องนั่งเล่น พื้นหินอ่อน
-
และนี่ Lambhorghini 6496 cc คันใหม่
-
ซิ่งแรงมว้าาากก
-
จะทำไมเอามาให้เราดูทำไม
-
ลืมแล้วหรอไง
-
อะไรน่ะ
-
5 กันยายน วันนี้ไง
-
วันที่ชั้นท้าพวกแก
-
เราจะพบกันที่นี่อีกทีหลังจาก 10 ปี
-
วันเดียวกันนี้ ที่เดิม
-
เรามาดูกันว่าใครจะประสบ
ความสำเร็จมากกว่ากัน
-
เป็นผู้ชายเปล่าวะ มาดิ พนันกันเลย
-
จำได้มั้ย วันนั้น ที่เราท้ากันไว้
-
ฉันรักษาสัญญานะ นี่ไง มาแล้ว
-
ไอ้บ้า.... กูตกเครื่องมานะเว้ย
ไอ้นี่ก็ลืมกางเกงด้วย
-
ก็เพื่อมาหารันโชนี่แหละ
-
ห้าปีแล้วที่เราหากัน ไม่รู้ว่า
อยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้าง
-
แกว่ารันโชจะมาโผล่ที่นี่แค่เพราะ
ที่แกท้าเอาไว้หรือไง
-
ชั้นรู้ว่ารันโชมันไม่มาหรอก
-
ขอต่อยปากซักทีดีมั้ยเนี่ย
-
แล้วโทรเรียกพวกเรามาทำไม
-
ก็มาพบรันโชไง
-
มาเพื่อดูว่าชั้นประสบความสำเร็จ
ขนาดไหน
-
แล้วแกรู้มั้ยว่ารันโชอยู่ไหน
-
รู้สิ
-
ที่ไหน
-
เขาอยู่ที่.... ชิมลา
-
อิสระดั่งสายลม ดั่งเช่นเขาคนนั้น
Free as the wind was he
-
ลอยละล่องดั่งว่าว ดั่งเช่นเขาคนนั้น
Like a soaring kite was he
-
เขาไปไหนแล้ว... ออกตามหากันเถอะ
Where did he go... let's find him
-
อิสระดั่งสายลม ดั่งเช่นเขาคนนั้น
Free as the wind was he
-
ลอยละล่องดั่งว่าว ดั่งเช่นเขาคนนั้น
Like a soaring kite was he
-
เขาไปไหนแล้ว... ออกตามหากันเถอะ
Where did he go... let's find him
-
เราเดินไปตามทางที่มีคนเลือกไว้ให้
We were led by the path we did not took
-
ในขณะที่เขาคนนั้นสร้างทางของเขาเอง
While he carved a path of his own
-
ถึงจะขรุขระ แต่เขาคนนั้นก็เดินอย่างสบายใจ
Stumbling, rising, carefree walked he
-
เราห่วงพะวง (fret) กับวันพรุ่งนี้
We fretted about the tomorrow
-
แต่เขากลับสนุกกับการใช้ชีวิต (revel) ในวันนี้
He simply revelled in today
-
ทุกช่วงเวลา เขาคนนั้นอยู่อย่างมีความสุข
Living each moment to the fullest
-
เขาคนนั้นมาจากไหนกัน...
Where did he come from...
-
เขาคนนั้น..ที่เข้ามาสัมผัสเรา..แล้วกลับบินจากไป
He who touched our hearts and vanished...
-
เขาไปไหนแล้ว... ออกตามหากันเถอะ
Where did he go... let's find him
-
ตะวันที่สาดแสงแรง, เขาเป็นเหมือนจุดดำในแสง
In scorching Sun, he was like a patch of shade...
-
ทะเลทรายที่ไกลสุดลูกหูลูกตา เขาก็เหมือนกับโอเอซิส
In an endless desert, like an oasis...
-
หัวใจที่ฟกช้ำ... เขากลับเป็นยาหม่องที่คอยบรรเทา
On a bruised heart, like soothing balm was he
-
ด้วยความกลัว เราเลยหลบอยู่นิ่งๆ แค่ในบ่อเล็กๆ
Afraid, we stayed confined in the well
-
แต่เขาไม่กลัว... เขาเลยกล้าที่จะโดดลงแม่น้ำ
Fearless, he frolicked in the river
-
ไม่รีรอที่จะว่ายน้ำสู้กับคลื่นลม
Never hesitating to swim against the tide
-
ถึงเขาโบยบินไปอย่างโดดเดี่ยวดั่งก้อนเมฆ
He wandered lonesome as a cloud
-
แต่เขายังมีพวกเราเป็นเพื่อนอยู่นะ
Yet he was our dearest friend
-
เขาไปอยู่ที่ไหน.... ออกตามหากันเถอะ
Where did he go... let's find him
-
รันโช (Rancho)
-
รันโชดัส ชามาลดัส ชันชาด
(Ranchhoddas Shamaldas Chanchad)
-
เขาดูแตกต่าง ก็เหมือนชื่อของเขา
-
ตั้งแต่เกิดแล้ว เราถูกสอนมาว่า
ชีวิตก็คือการแข่งขัน
-
วิ่งให้ไว ไม่งั้นมึงโดนทอดทิ้งแน่
-
แม้กระทั่งตอนจะเกิด เราก็ต้องแข่งขัน
กับสเปิร์มอีกตั้ง 300 ล้านตัว
-
ผมเกิดตอน 5 โมง 15 นาที, 1978
-
พอตอน 5 โมง 16 นาที พ่อก็เข้ามาพูดเลยว่า
-
ลูกพ่อจะต้องเรียนวิศวะนะ
ฟาฮาน คูเรชี่ B.Tech. Engineer
-
ชีวิตของฉันถูกกำหนดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
-
ฉันอยากจะเป็นอะไร.... ทำไมไม่มีใครถามสักคำ
-
ราจู รัสโตกิ
รันโชดัส ชันชาด
-
ห้องหมายเลขไรครับ
-
D-26
-
มาเลย
-
ผมชื่อ MM
-
ที่นี่เขาเรียกผมว่า Millimeter
-
จะเอาไข่ทอด ขนมปัง นม ซักแห้ง
-
จะเอานิตยสาร หรือใช้ให้ไปซีร็อกซ์
-
บอกได้เลย เดี๋ยวทำให้ ห้ามต่อราคา
-
เดี๋ยวๆๆๆๆ แป๊บนึง
-
เจ้านี่ Kilobyte, Megabyte,
และนี่แม่มัน Gigabyte
-
เอาเลย มันไม่กัดหรอก
-
คนนั้นเพื่อนร่วมห้องของพี่ พวกชอบบูชาไฟ
-
ไง ฉันฟาฮาน คูเรชี่
ราจู รัสโตกิ
-
แต่ไม่ต้องห่วงหรอก
-
เพราะอีกไม่กี่วันที่นี่ก็จะเป็นนรกแตกแล้ว
-
ภาพโป๊ก็จะมาติดผนังแทน
แล้วเราก็จะขอพระเจ้าว่า
-
โอ้ พระเจ้า ขอให้ลูกช้าง
ได้แอ้มเธอสักทีได้มั้ย
-
ออกไปได้แล้วไป๊
-
4 เหรียญ กระเป๋าสองใบ
-
เอาไป 5 เลย ไม่ต้องทอน
-
ซึ้งใจเลย งั้นเดี๋ยวบอกไรดีๆ ให้นะพี่
-
ใส่กางเกงในตัวเก่งเลยนะคืนนี้น่ะ
-
ทำไมวะ
-
ใต้เท้า ท่านผู้ยิ่งใหญ่
-
โปรดรับการคารวะของข้าน้อยด้วย
-
เฮ่ๆๆ เด็กน้อยๆๆ ทั้งหลายยย
-
แหม... ชิ้นเนื้อสดๆ น่ารักๆ ทั้งนั้น
-
ประเพณีของพวกเราในวันแรก
-
เด็กใหม่ต้องโดนรุ่นพี่รับน้อง
-
เปิดกางเกงใน เล่นอะไรๆ พิสดาร
-
และในวันนั้น เราก็ได้พบกับรันโช
-
Spiderman
-
Batman
-
เนื้อสดๆๆๆๆ
-
กราบนมัสการครับท่าน
ถอดกางเกงออกไวๆ ต้องผ่านการตรวจก่อน
-
ชื่อไรเนี่ย
-
"รันโชดัส ชามัลดัส ชันชาด"
-
เคี้ยวอะไรในปากหรือไง
ถึงไม่ยอมตอบ
-
มาๆๆๆ ถอดเกงๆๆ
-
เงียบไปเลยรึไง
-
กางเกงเปียกแล้วนะ
ถอดออกซะ
-
- All is well ๆ
- อะไรนะ
-
ALL IS WELL
-
มันพูดว่าอะไรนะ
-
ใครบอกมันหน่อยซิ
เฮ้ย ไอ้เจมส์บอนด์
-
บอกให้มันรู้ซิว่าต้องทำไง
-
Take off you pants or
They are going to piss on you.
-
เฮ้ย ไอ้ 007!
มึงอายที่จะพูดภาษาฮินดีหรือไงวะ
-
โทษครับพี่ ผมเกิดที่อูกันด้า
เรียนที่พอนดิเชอริ
-
พูดภาษาฮินดีีไม่คล่อง
-
งั้นก็อธิบายแบบไม่คล่องสิโว้ย
-
หนาวหรือน้อง หา?
-
(ฮินดี) จงอยู่ในร่างเปลือยเปล่า
-
มิเช่นนั้น ท่านผู้นั้นจะกระทำการ
ระเบิดปัสสาวะบนตัวท่าน
-
เฮ้ย "ระเบิดปัสสาวะ" อะไรวะ
-
มันเป็นภาษาทางวิศวะครับพี่
-
เฮ้ย ออกมา
-
ไม่เช่นนั้น... ไม่เช่นนั้น
-
กูจะ "ระเบิดปัสสาวะ" หน้าประตูเอ็งเลย
-
นับถึงสิบนะเว้ย ถ้าไม่ออกมา.....
-
กูจะ "ระเบิดปัสสาวะ"
หน้าประตูเอ็งตลอดเทอมเลย
-
One
-
Two
-
Three
-
Four
-
Five
-
Six
-
Seven
-
Eight
-
Nine
-
Ten
-
"น้ำเกลือเป็นตัวนำไฟฟ้าที่ดี"
-
เราเรียนกันมาแล้วตอน ม.ปลาย
แต่เขาก็ประยุกต์ใช้มันจริงๆ
-
ดร.วีรุ สหทราบุดดี
เป็น ผอ ของ ICE แห่งนี้
-
พวก นศ. ให้ฉายาเขาว่า "ไอ้ไวรัส"
คอมพิวเตอร์ไวรัส
-
ไวรัสกำลังมาาาาา เอาไข่มาด้วยยย
-
เด็กใหม่มารวมตัวกันเร็วๆ ที่นี่เลย
-
ท่าน ผอ ไวรัส เป็นคนที่ชอบการ
แข่งขันอย่างที่ไม่เคยเจอใครเป็นมาก่อน
-
เขาไม่ยอมให้ใครวิ่งนำเขาไม่ว่าเรื่องใดๆ
-
ถึงขนาดเพื่อประหยัดเวลา
เสื้อเชิ้ตของติดได้โดยไม่ต้องใช้กระดุม
-
เน็คไทเขาก็ติดได้เลย
-
เขาสำเร็จวิชาการฝึกเขียนสองมือพร้อมๆ กัน
-
ทุกวัน เวลาบ่ายสอง ท่านจะต้องหลับ
สะสมพลัง 7 นาทีครึ่ง
-
กับเพลงโอเปร่าขับกล่อมยามบรรทม
-
โกวินด์ เป็นช่างผมของท่าน ผอ
ได้รับคำสั่งถาวรเอาไว้ว่า
-
ให้โกนหนวด แต่งหนวด ตัดเล็บ
ในเวลานี้ทุกวัน
-
- นี่อะไร
- รังนกครับ
-
- ใครเป็นเจ้าของ
- นก Koel bird ครับ
-
ผิด
-
นก Koel ไม่เคยทำรังของตัวเอง
-
มันจะวางไข่ในรังนกตัวอื่น
-
และเมื่อมันฟักขึ้นมา รู้มั้ยมันทำยังไงต่อ
-
มันจะโยนไข่ใบอื่นออกไป
-
การแข่งขันสิ้นสุด
-
ชีวิตของพวกมันเริ่มต้นด้วยการฆาตกรรม
มันเป็นธรรมชาติของพวกมัน
-
แข่งขันกัน ไม่ก็ตายกันไป
-
พวกแกก็เหมือนกับนก Koel
-
และนี่ก็คือไข่ที่แตกไปเพื่อที่จะ
เข้ามาสู่รั้วของ ICE แห่งนี้
-
อย่าลืมนะว่า ICE ของเรารับ
นร ที่เข้าแข่งขันกว่า 400,000 คนต่อปี
-
แต่แค่ 200 คนเท่านั้นที่ถูกเลือก
-
แล้วพวกนี้ล่ะ.... เสร็จ... จบสิ้น
เพราะมันแตกหมดแล้ว
-
ลูกฉัน.... เขาพยายามกว่า 3 ปี
-
ทุกๆ ครั้งที่สอบ ก็ไม่ผ่านตลอด
-
จำประโยคนี้ได้มั้ย "ชีวิตคือการแข่งขัน"
-
ถ้าไม่วิ่งให้เร็ว ก็จะรั้งท้ายทันที
-
จะเล่าอะไรให้ฟังเรื่องนึง
-
นี่.... คือ ปากกาสำหรับนักอวกาศ
-
ปากกาธรรมดาๆ มันใช้ในอวกาศไม่ได้
-
ดังนั้น นักวิทยาศาสตร์จึงคิดค้นปากกา
อันนี้ขึ้นมาด้วยทุนเป็นล้าน
-
มันสามารถเขียนได้ทุกมุม ทุกองศา
และเขียนในอวกาศได้
-
วันนึง ตอนที่ฉันเป็น นร
-
ผอ. ของสถาบันเรียกฉันเข้าไป
-
เขาเรียกชื่อฉันว่า "วีรุ"
ฉันก็ตอบว่า "ครับท่าน"
-
"มานี่ซิ"
ฉันก็รู้สึกกลัวๆ
-
เขาโชว์ปากกานี้ขึ้นมา
-
เขาบอกว่า "นี่คือสัญลักษณ์ของ
ความฉลาดและความพิเศษ"
-
"ฉันให้เธอ"
-
"และเมื่อเธอได้พบกับ นร. ที่มีความฉลาด
และความพิเศษคนต่อไป"
-
"จงมอบมันต่อให้กับเขาซะ"
-
32 ปีมานี้ ฉันยังไม่พบกับ นร คนนั้นเลย
-
โชคไม่ดีเลยนะ
-
ใครในที่นี้ต้องการมันบ้าง
-
ดีมาก..... เอามือลงได้
-
ต้องให้เขียนป้ายหรือไงว่า "เอามือลงได้"
-
มีคำถามครับผม
-
ท่านครับ... ถ้าปากกาไม่เวิร์ค
ในอวกาศแล้ว.....
-
ทำไมเขาไม่ใช้ดินสอล่ะครับ
-
มันจะช่วยลดงบประมาณได้เยอะเลยนะครับ
-
เดี๋ยวค่อยตอบทีหลังแล้วกัน
-
ไอ้รันโชน่ะมันงัดกับรุ่นพี่เมื่อคืน
-
แล้วก็ยังพูดจาแบบนั้นกับ ผอ อีก
เราสองคนอย่าไปยุ่งกับมันดีกว่า
-
ท่านได้โค่นความร้ายกาจของไวรัสได้....
-
ใต้เท้า ท่านผู้ยิ่งใหญ่
โปรดรับการคารวะของข้าน้อยด้วย
-
พอๆๆ ไม่ไปโรงเรียนหรือไง
-
แล้วพ่อพี่ออกเงินให้ผมมั้ยล่ะ
-
- อย่ายุ่งกับพ่อกูนะเว้ย
- เอาน่าๆๆ
-
จะไปโรงเรียนน่ะ ไม่ต้องใช้เงินค่าเข้าหรอก
เอาแค่เครื่องแบบก็พอ
-
ไปหาโรงเรียน ซื้อชุดมา แล้วเข้าเรียนไปเลย
-
ท่ามกลางฝูงเด็กๆ น่ะ ไม่มีใครเขาสังเกตหรอก
-
- ถ้าโดนจับได้ล่ะ
- ก็ซื้อชุดใหม่ เปลี่ยนโรงเรียนแม่งไปเรื่อยๆ
-
เห็นมั้ย.... เขาแตกต่างจริงๆ
-
เขากล้าที่จะคิด กล้าที่จะแตกต่าง
-
นกที่มีความคิดอันอิสระกว้างไกล
ได้เข้ามาในรังของ ผอ. วีรุ ซะแล้ว
-
พวกเราก็เป็นเหมือนหุ่นยนต์
เรียนตามคำสั่งของพวกเขา
-
แต่รันโช.... เขาเป็นคนเดียว
ที่ไม่ได้เป็น machine
-
machine คืออะไร
-
ยิ้มอะไรล่ะนั่นน่ะ
-
ครับ, การได้มาเรียนวิศวะ....
มันเป็นความฝันของผมเลยครับ
-
ก็ดีใจที่ได้มาเรียนที่นี่จนได้ครับ
-
ไม่ต้องดีใจนัก บอกคำนิยามมาซิ
machine คือ อะไร
-
Machine ก็คือ สิ่งที่ช่วยลด
การใช้กำลังของมนุษย์ครับ
-
ไหน ลองยกตัวอย่างหน่อยซิ
-
ก็… อะไรๆ ที่มีระบบการทำงานง่ายๆ
หรือช่วยลดเวลา ก็คือ machine
-
วันนี้อากาศร้อน เรากดปุ่ม ลมก็พัด
-
พัดลม นี่ก็ machine
-
เราคุยกันระยะทางไกลๆ ได้
โทรศัพท์….. ก็ machine
-
คำนวณเป็นล้านๆ ได้ภายในระยะเวลาอันสั้น
เครื่องคิดเลข.... นี่ก็ machine
-
machine อยู่รอบๆ ตัวเราครับ
-
จากปลายปากกา สู่ซิปกางเกง
นี่ก็ machine
-
ขึ้น ลง ขึ้น ลง แป๊บเดียว
-
ไหนล่ะ "คำนิยาม" Definition น่ะ
-
ก็… ผมเพิ่งตอบไปไงครับ
-
แล้วจะเขียนตอบอย่างงั้นในข้อสอบรึไง
นี่คือ machine ขึ้น ลง ขึ้น ลง
-
ไอ้โง่...... ไหนมีใครอีกมั้ย
-
Yes?
-
ครับ…. machine ก็คือการรวมกัน
ของสิ่งต่างๆ ที่เชื่อมถึงกัน
-
ที่มีการเคลื่อนที่อย่างคงที่
-
และมีการส่งกำลัง ให้มีการถ่ายเท
การเคลื่อนที่ไปยังจุดต่างๆ
-
ก่อให้เกิดการทำงานร่วมกันจนเกิดการแปลงพลังงาน
-
มีระบบแกน ระบบเพลาแบบต่างๆ มากมายหลายแบบ
-
โดยเฉพาะ ในโครงสร้างที่ซับซ้อนมากขึ้น
-
จะประกอบไปด้วยชิ้นส่วนที่
เคลื่อนที่ได้หลายส่วน
-
ทำงานร่วมกัน อย่างเช่นพวกล้อ
levers, crank, cams และอื่นๆ อีก
-
ยอดเยี่ยม...
-
สมบูรณ์แบบ. นั่งได้
-
Thank you
-
แต่ท่านครับ.... ผมก็เพิ่งพูดไปเหมือนกัน
แต่ด้วยภาษาที่ง่ายกว่าครับ
-
ถ้าจะเอาภาษาง่ายๆ
ก็ไปเรียน Arts หรือ Commerce ไป๊
-
แต่ท่านครับ เราก็ได้ความหมายเหมือนกันน่ะครับ
-
แล้วอย่างนี้ เราจะได้อะไรจากแค่การรู้ "นิยาม" ล่ะครับ
-
แกคิดว่าแกฉลาดกว่าหนังสือรึไง
-
เขียนตอบไปตามที่หนังสือบอก ถ้าอยากจะสอบผ่านล่ะก็นะ
-
- แต่ในหนังสือเล่ม.....
- ออกไป
-
ทำไมล่ะครับ
-
ก็ภาษาง่ายๆ ไง… "ออกไป"
-
โง่เง่า
-
เอาล่ะ เรามาว่ากันต่อเรื่อง machine
-
กลับมาทำไม
-
ผมลืมบางอย่างครับ
-
อะไร
-
สิ่งที่บันทึกความคิดรวบยอดที่มาจาก
การวิเคราะห์และสังเคราะห์
-
ที่มีการจัดเรียงและมีคำอธิบาย
อาจจะมีภาพประกอบ หรืออาจจะไม่มีภาพประกอบ
-
ปกแข็งบ้าง ปกอ่อนบ้าง บ้างก็ห่อปก บ้างก็ไม่ห่อปก
-
มีคำนิยม มีบทนำ มีสารบัญ มีดรรชนี
-
เป็นสิ่งที่ใช้ในการทำให้รู้มากขึ้น เข้าใจขึ้น
-
และก็มั่นใจขึ้น เก่งขึ้น ทำให้สมองมนุษย์พัฒนาขึ้น
-
ผ่านการเรียนรู้ทางประสาทสัมผัสทางตา
บางครั้งก็จาก "การสัมผัส"... ครับผม
-
อะไรวะน่ะ....
-
หนังสือ… ครับ
-
ผมลืมหนังสือ... ขอเข้าไปเอาครับ
-
พูดให้มันง่ายกว่านี้ไม่ได้หรือไง
-
ผมก็ลองแล้วครับในตอนแรก
แต่มันก็ไม่เวิร์คนี่ครับ
-
ผู้สอนมักจะไล่รันโชออกนอกห้องเสมอ
นานๆ ทีจะให้นั่งเรียนด้วยได้
-
เมื่อถูกโยนออกจากห้องนึง
เขาก็เข้าไปเรียนกับอีกห้องนึง
-
รันโชบอกว่า.... จะเป็นห้องของพวกปีหนึ่ง
หรือพวกปีสี่ มันก็ความรู้เหมือนกัน...
-
เห็นมั้ย... รันโชเขาไม่เหมือนกับพวกเราเลย
-
พวกเราแย่งห้องน้ำกันทุกๆ เช้า
-
แต่สำหรับเขา... น้ำอยู่ไหน เขาอาบที่นั่นได้
-
สวัสดีครับ
-
Machines คือ ความคลั่งไคล้ของเขา
-
เมื่อมีอะไรถูกใจเขาล่ะ เขาจะแงะมันทันที
-
บางครั้งก็ประกอบกลับเข้าที่เดิม
-
บางครั้งก็........
-
และที่นี่ ก็มีอยู่อีกคนนึง
ที่คลั่งไคล้ในด้านวิศวกรรม
-
เขาก็คือ..... จอย โลโบ
-
ผอ ครับ ขออนุญาตครับท่าน
-
นายจอย โลโบ
-
ท่านครับ ถ้าผมรู้ว่าวันจบจะถึงเมื่อไหร่...
-
ทำไมล่ะ
-
พ่อของผมจะได้จองตั๋วรถไฟมาครับ
-
ผมจะเป็นวิศวะคนแรกของหมู่บ้าน
ทุกๆ คนจับตารอผมอยู่น่ะครับ
-
เอางี้ โทรหาพ่อของเธอซิ
-
เร็วๆ อย่าเสียเวลา
-
Hello
-
พ่อครับ ผอ อยากจะคุยด้วยน่ะครับ
-
จอย
-
คุณโลโบ ลูกของคุณจะไม่จบในปีนี้นะ
-
อ้าว ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้น
-
เขาทำเสร็จล่าช้ากว่ากำหนดส่ง
-
คุณโลโบ มันเป็นโครงงานที่ใช้จริงไม่ได้
-
เขาทำเฮลิคอปเตอร์ห่วยๆ มาลำนึง
-
ผมขอแนะนำว่าอย่าเพิ่งจองตั๋ว
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
-
- ท่านครับ ผมใกล้เข้ามาแล้วนะท่าน
- โครงงานพร้อมหรือยัง
-
- โครงงานพร้อมหรือยัง
- ท่านครับ อย่างน้อยก็ลองดูมันหน่อยสิครับ
-
งั้นก็ submit มาสิ จะได้ดูให้
-
- ท่านครับ คือ ขอเวลาสักหน่อยน่ะครับ
- ทำไม ทำไมฉันจะต้องให้ล่ะ
-
ตอนนั้นหลังจากพ่อผมป่วย
ผมก็ไม่ได้ทำต่อเลยครับ มันเลย....
-
ตอนนั้นเธอหยุดกินข้าวรึเปล่า...
-
ไม่ครับ
-
หยุดอาบน้ำหรือเปล่าล่ะ
-
แล้วทำไมถึงหยุดทำ.....
-
ท่านครับ... มันใกล้แล้วนะครับ
ดูมันก่อนสักครั้งนะครับ....
-
นาย… โลโบ
-
วันอาทิตย์ ตอนกลางวัน....
ลูกชายชั้นพลัดตกจากรถไฟ เสียชีวิต
-
พอวันจันทร์ ฉันก็ยังสอนต่อ.....
ดังนั้น... เหตุผลนั้นฟังไม่ขึ้น
-
ฉันพูดได้แค่ว่า "เสียใจด้วย"
แต่ฉันไม่ต่อเวลาให้
-
ท่าน มันใกล้หมดเวลาแล้วครับ...
-
มีชีวิตมาก็นาน
-
แต่เป็นชีวิตของไม่ใช่ฉันเลย
-
ขอแค่สักครั้งได้มั้ย
-
ขอเป็นตัวของฉันเองบ้าง
-
มีชีวิตมาก็นาน
-
แต่เป็นชีวิตของไม่ใช่ฉันเลย
-
ขอแค่สักครั้งได้มั้ย
-
ที่ฉันจะเป็นตัวของฉันเอง
-
Give me some sunshine
Give me some rain
-
Give me another chance
I wanna grow up once again
-
Give me some sunshine
Give me some rain
-
Give me another chance
I wanna grow up once again
-
เขาทำมาแจ๋วมากเลยงานนี้
-
เฮลิคอปเตอร์ที่มีกล้องไร้สาย
-
ใช้ในการตรวจจราจร และงานดูแล
ความปลอดภัยได้เลย แจ๋วมาก
-
แต่ ผอ ไวรัส บอกว่ามันใช้จริงไม่ได้
-
เดี๋ยวฉันจะทำให้มันบินได้เอง
-
อย่าบอกจอยนะ เดี๋ยวจะให้เขาตกใจเล่น
-
เดี๋ยวจะทำให้มันบินขึ้นไปที่ห้องของจอยเขา
แล้วจะจับภาพมาให้ดู
-
แล้วถ้าเรามัวทำแต่ไอ้เครื่องของจอยอันนี้
แล้วงานของเราล่ะ ใครจะทำให้
-
ข้อสอบ, สอบปากเปล่า ข้อสอบอีกหลายวิชา
-
แกน่ะกลัวง่ายเกินไป....
-
เอามือวางไว้ตรงนี้ ตรงหัวใจ
แล้วพูดว่า "Aal izz well"
-
- จะพูดว่า All is well ใช่มั้ย
- Aal izz well
-
คาถาจากท่านกูรู รันโช รึ
-
คือ ตอนนั้นที่หมู่บ้านมียามคนนึง
-
ตอนที่เขาอยู่เฝ้ายาม
เขามักจะตะโกนว่า 'Aal izz well'
-
แค่นี้พวกเราก็หลับกันสบาย
แล้วอยู่มาวันนึง มีขโมยขึ้นบ้านหลังนึง
-
คนในหมู่บ้านก็รู้เลยว่าจริงๆ แล้ว
ยามมันไม่เคยออกเดินตรวจเลย
-
ยามมันได้แค่ตะโกน 'Aal izz well' แค่เนี้ย
มันทำให้เราเชื่อใจยาม
-
พอตั้งแต่วันนั้นมา ก็เลยรู้ว่า
ถ้าใจเราหวาดกล้วขึ้นมา
-
เราก็ต้องใช้เทคนิคกับมันสักหน่อย
-
เมื่อเกิดอะไรหนักใจขึ้น
ก็บอกตัวเองว่า 'All is well'ๆๆๆ
-
แล้วมันช่วยให้ปัญหาหมดไปรึไง
-
ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ใจเราจะไม่คล้อยไปกับความกลัว
และมันจะพร้อมสู้ไง
-
ลองใช้ดูสิ แล้วจะรู้ว่ามันช่วยได้เยอะเลยกับที่นี่
-
เมื่อชีวิตเริ่มคุมไม่อยู่... เราก็ต้องหาทางแก้
-
ผิวปากเป็นเพลงสิ ความกังวลจะได้หายไปบ้าง
-
เมื่อชีวิตเริ่มคุมไม่อยู่... เราก็ต้องหาทางแก้
-
ผิวปากเป็นเพลงสิ ความกังวลจะได้หายไปบ้าง
-
All is Well...
-
แม่ไก่ไม่รู้หรอกว่าไข่ที่กำลังนั่งกกจะโดนอะไร
-
อาจจะโดนเอาไปทอดเป็นไข่เจียว
-
ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง
-
ผิวปากเป็นเพลงกัน ความกังวลจะได้หายไปบ้าง
-
เพลงจะช่วยคลายความกังวลได้... All is Well
-
มาพี่น้อง.. All is Well
-
มาไอ้เกลอ.. All is Well
-
มาพี่น้อง All is Well
-
งง และก็ยิ่งงง ไม่รู้จะแก้โจทย์ยังไง
-
อ่าฮะ คำตอบน่ะหรอ... เดี๋ยวนะ คำถามมันว่าไงนะ
-
ถ้าใจมันกลัวนั่นนี่โน่นมากเกินไป
-
เราก็ต้องหลอกมันบ้าง วิธีง่ายๆ เลย
-
ใจมันโง่กลัวได้ มันก็ต้องโง่ให้เราหลอกได้ล่ะ
-
มาผิวปากเป็นเพลงกัน ความกังวลจะได้หายไปซะที
-
ร้องเพลงให้ช่วยคลายความกังวลกัน... All is Well
-
มาเลยพี่น้อง All is Well
-
มาเลยไอ้เกลอ All is Well
-
มาเลยพี่น้อง All is Well
-
พ่อแม่ให้ตังค์มาเรียน... ก็เอาไปเมาซะ
แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย
-
บูชา บูชา สวดๆ ทุกวัน... แต่ไหงไม่เห็นท่านช่วยเล้ยย
-
ขนาดแกะมันยังไม่รู้ชะตากรรม
-
มันอาจจะถูกเอาไปเสริฟพร้อมซอสมินท์ก็ได้
-
ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นไง
-
มาผิวปากเป็นเพลงกัน ความกังวลจะได้หายไปซะที
-
มาร้องเพลงคลายความกังวลกัน... All is Well
-
มาเลยพี่น้อง All is Well
-
มาเลยไอ้เกลอ All is Well
-
มาเลยพี่น้อง All is Well
-
เมื่อชีวิตเริ่มคุมไม่อยู่... เราก็ต้องหาทางแก้
-
ผิวปากเป็นเพลงสิ ความกังวลจะได้หายไปบ้าง
-
All is Well
-
ไก่มันไม่รู้หรอกว่าไข่ที่กำลังนั่งกกจะเป็นยังไง
-
อาจจะฟัก ไม่ก็โดนเอาไปทอด
-
ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตเป็นไง
-
มาผิวปากกัน ความกังวลจะได้หายไป
-
ร้องเพลงให้ความกังวลหายไป
-
Eureka! Eureka;
(ยูเรก้า ยูเรก้า = รู้แล้วๆ)
-
Yell: All is Well
-
เฮ้… แม่ไก่... All is Well
-
เฮ้… แกะน้อย... All is Well
-
มาเลยพี่น้อง... All is Well
-
บินขึ้นไปหาจอยเลย
-
สูงอีกๆ
-
ไอ้ตดเงียบๆ (Silencer) มันโป๊อยู่
-
จอย!! ออกมาเร็ว
-
มาที่หน้าต่างเร็ว!
-
จอย!! มาดูสิ
-
ข่าวดีนะครับท่าน ผอ
-
ตำรวจกับพ่อของจอยไม่สงสัยอะไร
-
ทุกคนคิดว่าเป็นการฆ่าตัวตาย
-
ตำรวจรายงานไปว่า
-
สาเหตุการตายก็คือทางเดินหายใจผิดปกติ
-
ทำให้หายใจไม่ออก
-
ทุกคนมองไปแค่สาเหตุคืออย่างนี้เท่านั้น...
-
แล้วแรงกดดันตลอด 4 ปีที่ผ่านมาล่ะ
-
ไม่มีกล่าวถึงสาเหตุนี้ในรายงานเลย
-
สายวิศวะเนี่ยเป็นสายของคนเก่งๆ นะครับ
-
แต่กลับไม่เคยประดิษฐ์เครื่อง
ช่วยวัดแรงกดดันทางจิตใจ
-
ถ้าเรามี เราก็คงจะรู้กันได้...
-
อย่างนี้มันไม่เหมือนกับฆ่าตัวตายเลย...
มันเหมือนกับการเอาเขามาฆ่า....
-
กล้าดียังไงที่ตำหนิชั้นเกี่ยวกับ
การฆ่าตัวตายของจอย
-
ถ้า นร คนนึงรับแรงกดดันไม่ได้ มันเป็นความผิดของที่นี่รึ
-
ชีวิตก็กดดันอย่างนี้
ทำไมไม่ไปตำหนิอย่างอื่นบ้าง
-
ผมไม่ได้ตำหนิท่านครับผม ผมตำหนิที่ระบบต่างหาก
-
ดูสถิตินี้สิครับ.. อินเดีย… อันดับหนึ่งของการฆ่าตัวตาย
-
ทุกๆ 90 นาที จะมีเด็กหนึ่งคน
ที่คิดจะอยากจะลาโลก
-
การฆ่าตัวตายมันแรงกว่าโรคร้ายนะครับ
-
มันแย่กว่านั้นมาก
-
ที่นี่ไม่ได้รับผิดชอบกับคนอื่นๆ ที่เหลือ
-
ที่นี่เป็นวิทยาลัยที่ติดอันดับหนึ่งในประเทศนี้
-
ชั้นสอนที่นี่มา 32 ปี
-
แต่ก่อนอันดับที่ 28
ตอนนี้ขึ้นมาเป็นอันดับที่ 1
-
อันดับ 1, อันดับ 1 แล้วยังไงล่ะครับ...
-
แล้วทำไมเราไม่เห็นการสร้างนวัตกรรมใหม่ๆ เลย
-
เราเอาแต่พูดกันแต่เรื่องคะแนน เรื่องเกรด
จบแล้วมีงานมั้ย และการตั้งรกรากที่ USA
-
ที่นี่สอนแค่ทำยังไงให้ได้คะแนนเยอะๆ
แต่ไม่ได้สอน "วิศวะกรรม" ให้เราเลย
-
อ๋อ… นี่แกจะสอนชั้นหรอว่าการสอนคืออะไร
-
ไม่ใช่ครับท่าน... ผม…
-
เอ่อ… กระดาษผม...
-
อาจารย์ โปรดนั่งลงก่อน...
-
ท่านผู้นี้.... ผู้ที่ประกาศตัวเองว่าเป็น Professor
-
เป็นผู้ที่คิดว่าเขาเก่งกว่าครูที่นี่ทั้งหมด
-
วันนี้ Professor รันโชดัส ชันชาด
จะมาสอนเราในเรื่อง Engineer
-
เราไม่ได้มีเวลาทั้งวันนะ
-
ให้เวลา 30 วินาที…. อธิบายคำสองคำนี้
-
อนุญาตให้เปิดตำราหาได้
-
ถ้าได้คำตอบแล้วให้ยกมือขึ้นเลย
-
เราจะมาดูกันว่าใครได้ก่อน ใครได้ทีหลัง
-
เอาล่ะ เริ่มได้!
-
หมดเวลา
-
หมดเวลา ครับท่าน
-
ดูสิ ไม่มีใครได้คำตอบเลย
-
คราวนี้ ลองย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ดู
-
ตอนแรก... เมื่อผมถามคำถาม...
เราตื่นเต้น เราอยากรู้อยากเห็น
-
มันเหมือนกับว่าจะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ใช่มั้ย
-
มีใครคิดอย่างนั้นมั้ย? ท่าน ผอ คิดมั้ย?
-
เปล่าเลย....
แต่พวกเรากลับแข่งขันกันอย่างบ้าคลั่ง
-
ไอ้การสอนแบบใครมาก่อนใครมาทีหลังอย่างนี้
-
มันทำให้ความรู้เราเพิ่มขึ้นบ้างมั้ย?
เปล่าเลย มันก็แค่มีความกดดันเพิ่มขึ้น
-
ที่นี่เป็นวิทยาลัย... วิทยาลัยไม่ใช่ที่ที่เพิ่มแรงกดดันนะครับ
-
อย่างในละครสัตว์ เราสอนให้สิงโตนั่งบนเก้าอี้
เราใช้แส้ทำให้มันกลัว...
-
แล้วเรานิยามสิงโตนั้นว่า "Well trained"
ไม่ใช่ "Well educated"
-
Hello!!
-
นี่ไม่ใช่วิชาปรัชญานะ
เฉลยไอ้สองคำนั่นมาก็พอแล้ว
-
ครับ… สองคำนี้ไม่มีจริงครับ
-
มันเป็นชื่อเพื่อนผมเองครับ
ฟาฮาน กับ ราจู
-
เงียบ!!
-
บ้าบอคอแตก!! นี่หรือการสอน
-
ท่านครับ... ผมไม่ได้สอน Engineering หรอก
-
เพราะท่าน ผอ เป็นผู้เชี่ยวชาญอยู่แล้ว
-
แต่ผมแค่กำลังสองท่านว่า การสอนนั้นทำยังไง
-
ผมเชื่อว่าสักวันนึงท่าน ผอ จะเข้าใจ
-
ผมไม่เหมือนกับท่านหรอกครับ...
เพราะผมไม่เคยละทิ้ง นร ปลายแถว
-
ไปละครับท่าน
-
เงียบบบบบบบ!!!
-
บอกให้เงียบ!!!
-
ทางเราเสียใจที่จะแจ้งให้ท่านได้ทราบว่า
-
ฟาฮาน...
ราจู....
-
ได้พบกับเพื่อนร่วมห้องที่ไม่ใฝ่เรียน
-
ปราศจากการเรียนรู้ที่ถูกต้อง
อนาคตของเขาทั้งสองกำลังถูกทำลาย
-
จดหมายของ ผอ ไวรัสได้ส่งไป
ถึงบ้านของผู้ปกครองของทั้งสอง
-
มันเหมือนกับระเบิดที่บอม
ฮิโรชิมา กับนางาซากิ
-
ผู้ปกครองเลยเรียกพวกเราไปเทศน์ยกใหญ่
-
เข้ามาๆ
-
ดูซิ นี่อะไร
-
ลุงกับป้ามีแอร์แค่ตัวเดียวในบ้าน
-
ก็เพราะว่าจะได้ไปติดแอร์ให้กับห้องฟาฮาน
เพื่อที่ฟาฮานจะได้เรียนสบายๆ
-
เราไม่ซื้อรถ เราเอาแต่มอเตอร์ไซด์
-
เราใช้จ่ายเงินก็เพื่อให้ฟาฮานได้เรียนดีๆ
-
เราเสียสละความสุขส่วนตัว
ก็เพื่อให้ฟาฮาน... เข้าใจมั้ย
-
ดูภาพนี่สิ ฟาฮาน
-
มันเป็นความสามารถ
ที่ไร้ประโยชน์ของฟาฮานมัน
-
เดินไปทั่ว เที่ยวถ่ายรู้สัตว์
-
อยากจะเป็นช่างภาพสัตว์ป่า
-
ฟาฮาน, คะแนนปีที่แล้วเท่าไหร่
-
91% ครับ
-
เห็นมั้ย ตกจาก 94% มาเป็น 91%
-
คิดว่าตลกหรือไง
-
ไม่ครับ... ผมแค่ขำภาพน่ะครับ
-
ทำไมให้เขาเรียนวิศวะล่ะครับ
ทำไมไม่ให้เขาไปทางถ่ายภาพ wildlife
-
พอเหอะ
-
ลุงขอร้องล่ะ อย่าทำให้อนาคตเขาพังไปมากกว่านี้
-
อาหารพร้อมแล้วจ่ะ ไปกินกันเหอะ
-
เอาไว้ครั้งหน้า นายค่อยมาทานร่วมกับเราแล้วกัน
-
พ่อไม่ให้พวกเราร่วมโต๊ะทานด้วย
-
ดังนั้น เพื่อที่จะให้อิ่มท้อง...
-
เราจึงพากันไปที่บ้านราจู
-
บ้านของราจูนั้นเหมือนกับย้อนอดีต
กลับไปยุค 50 ที่ยังใช้ฟิล์มขาวดำอยู่
-
บ้านที่เป็นห้องเล็กๆ ซอมซ่อๆ
-
พ่อที่เป็นอัมพาต
-
แม่ที่เอาแต่ไอแค่กๆ
-
และน้องสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน
-
โซฟาขาดๆ ผุๆ จนเห็นสปริง
-
และน้ำที่รั่วจากหลังคาตลอด 24 ชม.
-
แม่ของราจูเป็นครูที่เกษียณแล้ว
และเป็นเครื่องจักรที่บ่นไม่หยุด
-
พ่อของราจูเคยเป็นบุรุษไปรษณีย์
-
แต่ตอนนี้ เป็นอัมพาตขยับตัวไม่ได้เสียแล้ว
-
เงินรายได้ก็ไม่มากนัก
-
Kammo เขาอายุย่าง 28 แล้วนะ
พวกเขาอยากได้รถเป็นสินสอด
-
ถ้าแกไม่เรียนและทำงาน
น้องแกจะได้แต่งงานเมื่อไหร่กัน
-
เอา Okra มั้ย
(Okra ผักชนิดนึง)
-
ตอนนี้ Okra ก็ 12 รูปี ต่อกิโลแล้ว
กะหล่ำก็ 10 รูปี
-
มันแพงเอาเงินกันเห็นๆ อย่างกับโจร
-
มีจดหมายเตือนมาจากวิทยาลัยอย่างนี้
เราจะกินอยู่กันยังไง
-
แม่!
-
เอาชีสมั้ย?
-
ชีสนี่น่าจะเอาไปขายเป็นทองได้นะ
-
- เอาชีสมั้ย
- ไม่ล่ะครับ
-
แม่… ไม่เอาน่า
-
ได้ๆ ชั้นหยุดพูดก็ได้
-
ทำมาหากิน.....
และก็ทำงานอย่างกับทาส...
-
แต่โดนบอกให้นั่งเงียบๆ
-
ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ที่รับปัญหาล่ะก็
ใครล่ะจะมารับรู้ด้วย เพื่อนรึไง
-
เฮ้ย ราจู
-
จะว่าไปแล้วก็อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเหมือนกัน
-
ในตอนนั้น เราคิดกันว่า จะออกไปกับไอ้ราจู
หรือจะอยู่ปลอบใจแม่มันดีวะเนี่ย
-
เอาวะ ปล่อยแม่งไปก่อน
ตอนนี้ขอแดกก่อนแล้วกัน
-
ดูสิ ยาซีม่าของพ่อ ก็ตั้ง 55 รูปี
-
เอาโรตีอีกมั้ย?
-
ไม่ล่ะครับ... เราอิ่มกันแล้ว...
-
Okra 12 รูปี
กะหล่ำ 10 รูปี
-
อย่างน้อยพวกแกก็ได้กินข้าวนะเว้ย
-
ไม่เหมือนพ่อเผด็จการอย่างไอ้ฟาฮาน
"ฮิตเลอร์ คูเรซี่"
-
แล้วแม่เทเรซ่าแกล่ะ
ทำโรตีผสมยาซีม่าให้เรากิน
-
- อย่าว่าแม่กูอย่างงั้นนะเว้ย
- พอๆๆๆๆ มึงสองตัว
-
หิวว่ะ กินข้าวข้างนอกเหอะ
-
สิ้นเดือนแล้ว ใครจะจ่ายวะ
แม่เทเรซ่าของมันรึไง
-
กินข้างนอกน่ะไม่ต้องใช้ตังค์หรอก
ขอแค่ใส่ชุดสวยๆ ก็พอ
-
- มาเลย
- มา
-
- สวัสดีครับ
- สวัสดีครับ
-
โอ้ ลุง
-
- สามแก้ว
- เอาโซดาน้ำ
-
ถ้าถูกจับตาย แม่งตายแน่
-
- จานแรกเป็นอะไร
- เอาจานใหญ่มาเลยนะ สอง
-
เอาจานนี้ไว้นี่แหละ เปิดเพลงเร้าใจหน่อยสิ
-
ปียา อะไรเนี่ย!!!!
-
ทำไมใส่นาฬิกาขยะอันนี้มาเนี่ย??
-
อย่างนี้คนเขาจะมองคู่หมั้นของซุฮัสด้วยสายตายังไง
-
เรียนจบหมอ... แต่กลับใส่นาฬิกาเรือนละ 199.-
-
ทิ้งไปเลยนะ จะขอบคุณมาก
-
ไง รูปหล่อ
-
เฮ้… คุณป้า วันนี้สวยจัง
-
- สวยเพราะนี่ไง... สีแดง
- อ๋อ… Ruby ใช่มั้ยเนี่ย...
-
- ซื้อมาจาก Mandalay
- Mandalay... ว๊าวว
-
- ไปเร็ว ไปหาเดวิดกันก่อน
- ได้เลย
-
ขอโทษครับ
-
คะ
-
ดอกไม้
-
- เดี๋ยวผมถือให้นะ
- ทำไมล่ะคะ
-
ก็จะได้ไม่ปาใส่หัวผมไง
-
แล้วชั้นจะทำหยั่งงั้นทำไมล่ะ
-
ก็… จะบอกอะไร เป็นคำแนะนำฟรีๆ นะ
-
อะไรคะ?
-
อย่าแต่งงานกับไอ้ตูดดำนั่นเลย
-
เอ่อ… ขอโทษนะคะ
-
เขาไม่ใช่คน เขาเป็นมนุษย์ป้ายราคา
(a price-tag man)
628
00:46:35,932 --> 00:46:38,810
เขาจะทำให้ชีวิตเธอเป็นฝันร้าย
กับของแบรนด์เนมแพงๆ
-
เขาจะทำลายชีวิตเธอนะ อนาคตเธอจบแน่
-
อยากดูตัวอย่างมั้ยล่ะ?
-
เดี๋ยวผมจะบอกให้ว่าราคารองเท้าคู่นั้นเท่าไหร่
-
ผมจะไม่ถามด้วย...เขาจะบอกเอง
-
เฮ้ยยยย ไอ้ห่า...ซอสมินท์
รองเท้ากู $300 เลยนะเว้ย
-
หนีไปเลยนะ เพื่อชีวิตที่ดีกว่านี้
แนะให้ฟรีๆ เอาก็ได้ไม่เอาก็ได้
-
หนังอิตาลี่แท้ๆ เลยนะ เย็บมือด้วย
-
พ่อคะ พวกนั้นใครคะน่ะ
-
นักเรียนพ่อ... มาทำอะไรที่นี่กันน่ะ
-
เดี๋ยวคะพ่อ หนูเอง
-
ถั่วนี่กลิ่นดีจังนะ
-
- ไม่มีที่วางโรตีแล้วเนี่ย
- วางซ้อนๆ ไปสิ
-
- ไง
- ไง
-
ตาชั้นสว่างขึ้นเยอะเลย ขอบใจนะ
-
ก็เล็กๆ น้อยๆ นะครับ
-
ช่วยอีกอย่างได้มั้ยล่ะ
-
พ่อไม่อยากให้ชั้นเลิกการหมั้นน่ะ
-
เธอเป็นคนอธิบายเก่ง
เอ่อ… ช่วยแสดงตัวอย่างให้พ่อดูอีกทีได้มั้ย
-
แน่นอน… ราจู เอาซอสมินท์มาซิ
-
เธอน่ารักจังนะ...
-
พ่อเธออยู่ไหนล่ะ
- ข้างหลังนั่นไง
-
Aal izz well
-
หนีไปเลยนะ เพื่อชีวิตที่ดีกว่านี้
แนะให้ฟรีๆ นะ เอาก็ได้ไม่เอาก็ได้
-
ทำอะไรกันที่นี่น่ะ
-
เรา เรา เราเอาปัจจัย... มาช่วยน่ะครับ
-
เดี๋ยวจัดให้.... นี่งานวันแต่งพี่สาวชั้นเอง
-
พี่สาว....
-
ท่าน.. ท่านมีลูกกี่คนครับเนี่ย
-
ว่างเปล่า... ไม่มีตังค์
-
ลืมเช็คน่ะครับ ราจู ฟาฮานล่ะ...
-
ทางฝ่ายเราไม่ได้เชิญมา
งั้นจะต้องเป็นทางฝ่ายเจ้าบ่าวแน่ๆ
-
ไม่ครับ... เรามานี่เพราะเราต้อง...
ทดลองทางวิทยาศาสตร์ครับ
-
ยังไง อธิบายซิ
-
พ่อ คนๆ นี้อธิบายสุดยอดมาก
เดี๋ยวเขาจะแสดงตัวอย่างให้ดูด้วย
-
ใช่มั้ย...?
-
เอ่อ… ที่เมืองเดลลี ไฟดับบ่อยมาก
-
มันทำให้จัดงานแต่งไม่สะดวกนัก
-
ผมก็เลยคิดค้นเครื่องที่ชื่อ Inverter ขึ้นมา...
-
ที่จะเอาไฟแบตเตอรี่รถยนต์มาใช้แทนไฟบ้านได้
-
งั้นหรอ...
-
ว๊าวว
-
ไหนล่ะ ตัว Inverter นั่นน่ะ
-
เอ่อ ครับ ออกแบบเสร็จแล้ว....
-
ไหนล่ะ ฟาฮาน ไอ้ที่ออกแบบไว้แล้วอ่ะ
-
ฉันให้แกไปแล้วไง
- ให้ราจูไปแล้ว
-
ราจู งานล่ะ
-
ไม่เป็นไรๆ ครับ
เดี๋ยวผมจะทำเอามาให้ท่านดู
-
ชั้นว่าแกไม่ได้สร้างเครื่องหรอก
แต่กำลัง "สร้างเรื่อง" มากกว่า
-
ผมทำแน่ครับท่าน ชัวร์
-
แล้วเดี๋ยวจะใส่ชื่อท่าน ผอ ลงในนั้นด้วย.
-
แล้วเดี๋ยวในงานแต่งลูกท่าน
จะเอามาใช้เพื่อเป็นเกียรติครับ
-
ฟาฮาน ราจู... มาเจอผม
ที่ห้องทำงานพรุ่งนี้เช้า
-
ท่านครับ.... ค่าอาหารที่พวกเราทานไป
-
เดี๋ยวพวกเราจะจ่ายให้ครับ
-
เราจะไม่เข้าไปป่วนแบบนั้นอีกแล้วครับ
- ไม่จำเป็นหรอก
-
จริงๆ แล้วก็คงไม่แต่ง เขาก็ด้วย
-
อ๋อ ใช่
-
พ่อแม่ของพวกเธอก็ไม่น่าจะแต่งเหมือนกัน
-
มีแค่ไอ้เบื๊อกสองตัวก็พอแล้ว ไม่ต้องมีสาม...
-
นั่ง
-
แล้วดู...
-
นี่คือรายได้ของพ่อรันโช
-
แม้จะเอาศูนย์ออกไปบ้าง มันก็ยังโอเคอยู่
-
แต่ถ้าเอาศูนย์ออกไปอีก ก็จะเริ่มกังวลกัน
-
อันนี้เป็นรายได้ทางบ้านฟาฮานใช่มั้ย
-
ครับผม
-
คราวนี้ เอาออกอีกตัวนึง
-
และนี่ก็คือรายได้ของครอบครัวราจู รัสโตกิ
-
ย่ำแย่น่าเป็นห่วง
-
เอาคำแนะนำฉันไป...
ย้ายห้องไปอยู่กับเจ้า "ชาโต รามาลิงกัม" ซะ
-
ช่วงนี้เป็นช่วงสอบ
อยู่กับเจ้ารันโช แกตกแน่นอน
-
จะโกนหนวดด้วยรึไง
- ไม่ครับท่าน
-
งั้นก็ไปซะสิ
-
ราจู... ไม่ต้องห่วงน่า ไอ้ไวรัสเขาจะ
แยกพวกเรา เลยหาเหตุผลอย่างนี้มาอ้าง
-
กูต้องห่วงสิ
-
เขาตัดเกรดพวกเรา
และกูต้องได้คะแนนดีๆ จะได้มีงานทำ
-
ไม่เหมือนพวกมึงนี่ กูไม่มีพ่อรวยๆ
-
อย่าพูดงั้นดิ ราจู
-
เราจะต้อยคอย "All is well" ๆๆ ไปทุกๆ เรื่องงั้นรึ
-
กูไม่บ้าเหมือนกับมึงหรอก
-
เฮ้ย พูดงี้มันเกินไปแล้วนะราจู
- ไม่... ก็กูอยากพูดให้มันเกิน
-
กูต้องดูแลครอบครัวนะ
-
ค่ายาแม่ ค่าใช้จ่ายทางบ้าน
-
น้องสาวชั้นไม่ได้แต่งซักที
เพราะฝ่ายชายเขาขอเงินดาวน์รถ
-
แม่ไม่เคยซื้อส่าหรีตัวใหม่มาห้าหกปีแล้ว
-
เฮ่ย อย่าเอาตู้เสื้อผ้าแม่มาเกี่ยวสิวะ
-
เอ่อ.... แล้วงี้ ต้องส่าหรีกี่ตัวต่อปีวะถึงจะดี
-
เฮ่ย ไม่เอาๆ ไม่ต้องเกี่ยวกับแม่
-
เราต้องเรียนด้วยหัวใจที่ชอบสิ
ไม่ใช่เรียนเพื่อเกรด
-
อย่างคำกล่าวของปราชญ์คนนึง
เรียนเพื่อให้เข้าใจ เรียนเพื่อความรู้...
-
ตามคนฉลาดไป แล้วความสำเร็จจะไล่ล่าเอง
-
ไอ้ปราชญ์คนนั้นมันเป็นใคร? ท่านกูรูรันโช ใช่มั้ย?
-
ใครจะไปทำได้....
-
เฮ่ย ราจู อย่าเครียดสิวะ เราทำได้แน่
ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอก
-
งั้นหรอ
-
ไหนลองเอามันใส่กลับไปในหลอดซิ
-
ราจูเลือกที่จะ "เหี่ยว" โดยไปอยู่กับรถไฟอีกสายนึง...
-
ความห่อเหี่ยวในชีวิตราจู กำลังเริ่มต้นขึ้น...
พูดไม่ผิดหรอก "เหี่ยว" ไม่ใช่ "เที่ยว"
-
เจ้าชาโตนั้นได้รับฉายาว่า "ไอ้ตดเงียบ"
-
เพื่อให้ความจำดีๆ มันจะเคี้ยวยาเสมอๆ
-
และมันก็จะทำลายทุกสิ่งอย่างด้วย "ผายลมแห่งความตาย"
-
ชั้นไม่ได้ทำนะ.... ราจู แกน่ะแหละ
-
พอมี output ทีไร มันก็มักจะโทษคนอื่นเสมอ
-
ไอ้เงียบมันอ่านหนังสือ 18 ชม ต่อวัน
-
คืนวันก่อนสอบ... มันจะป่วนทุกคน
-
มันเชื่อว่า... มีสองวิธีที่จะได้ที่ top
-
คือ เรียนให้เก่งๆ ไปเลย กับ… ทำลายคะแนนคนอื่น
-
รันโชเห็นดังนั้น จึงตัดสินใจว่า...
"กูจะช่วยราจูออกจากขุมนรกให้ได้"
-
มันต้องเจอแผนชั้นเลิศของเขา
-
"ผอ. ของเราได้ serve...."
คำว่า "serves" แปลเป็นภาษาฮินดีว่า......
-
ไม่ต้องแปลหรอก ผมจะจำ "คำอ่าน" ไปเลย
-
ชาโต ได้รับมอบหมายให้เป็นคนกล่าว
สุนทรพจน์สดุดีครูในวันครูที่จะมาถึง
-
เพื่อเอาใจ ผอ ของเรา
บรรณารักษ์จึงแต่งสุนทรพจน์เอง
-
ด้วยภาษาสวยๆ อย่าง "ภาษาฮินดี"
-
Hello. สักครู่ครับ
ชาโต โทรศัพท์
-
เดี๋ยวผมมาเอานะ แป๊ปนึง
-
เฮ่อ.... นี่แหละ งานเราละ
-
คุณดูบี้ ท่าน ผอ จำคุณได้น่ะ
-
หรอ
- ใช่ๆๆ ตอนนี้เลย
-
โอเค เดี๋ยวผมไปหาท่านเลย
เอานี่ให้ชาโตด้วยนะ
-
ครับผม
- ไง คุณรามาลิงกัม
-
ครับผม
-
โทรจากสถานีตำรวจนะ
-
มาจากอูกันด้าใช่มั้ย
- ครับท่าน
-
ตอนนี้กำลังตกอยู่ในอันตรายนะ
- หา อะไรนะครับ ยังไงอะครับ
-
ฟังดีๆ ไม่เช่นนั้นล่ะก็.....
-
นายตายแน่ถ้าก้าวออกจากวิทยาลัย
-
ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้นล่ะครับ...
-
ขณะที่ชาโตกำลังโดนสอบสวน...
-
รันโชเลยถือโอกาสบังอาจเปลี่ยนคำบางคำในสุนทรพจน์
-
จาก 'served' กลายเป็น 'screwed' (กวนตีน)
-
ครับท่าน
-
ใครล่ะนั่น
- ดูบี้ไงครับ บรรณารักษ์
-
ก็เจ้าหน้าที่ของที่นี่ไงครับ
-
ก็ดีแล้วนี่
-
ถือสายก่อนนะ
ท่านผู้กำกับจะคุยด้วย
-
ครับ
-
ใช่ อยู่ไหนเนี่ย
-
ท่านบอกว่าผมจะตายเมื่อเดินออก
-
ใช่.... เมื่อออกจากประตูวิทยาลัยมา
จะเจอสี่แยกไฟแดงใช่มั้ย
-
ครับๆ
-
เมื่อไฟแดง รถทุกคันจะหยุด...
-
ครับๆ แล้วไงต่อครับ...
-
จากนั้น เวลาข้ามถนน จงข้ามให้ดีๆ ดูให้ทั่วๆ
-
ไอ้ลูกชาย.... ใน ชม เร่งด่วนอย่างนี้
ถ้ารถชนเมื่อไหร่ นายตายแน่
-
นี่อะไรกันครับเนี่ย ผมรู้อยู่แล้วนะ
-
อ้าว หรอ.... งั้นดีมาก
งั้นตอนนี้นายก็ปลอดภัยแล้วล่ะ
-
ไอ้เงียบ.... บรรณารักษ์ฝากมาให้น่ะ
-
ไอ้ชันชาด ไม่ต้องเรียนกูหยั่งงั้นเลย
-
เฮ้ ท่าน ผอ. ไม่ได้เรียกฉันนี่นา
-
ใครบอกว่า "เรียก" ล่ะ
ผมบอกแค่ว่า "จำได้" ไม่ใช่หรอ
-
จำได้มั้ย
ไอ้เด็กบ้า!!!!
-
ท่าน ผอ ที่เคารพ
-
และแขกผู้ทรงเกียรติของเราในวันนี้
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
-
ครูที่เคารพและเพื่อนๆ ที่เคารพทุกท่าน
-
ชื่อเสียงของ ICE แห่งนี้ได้ขจรไกล
ตอนนี้ได้ไปถึงชั้นสตราโตสเฟียร์
-
เครดิตอันนี้ขอมอบให้แด่...
-
ท่าน ผอ. ดร.วีรุ สหัสทราบุดดี
ขอเสียงปรบมือดังๆ ให้กับท่านด้วย
-
ท่าน... เสียงน่ะเป็นของเขา
แต่สุนทรพจน์น่ะเป็นของผมเอง
-
เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่ง.... จริงๆ
-
กว่า 32 ปี ที่ท่านได้ตรากตรำ screw (กวนตีน) นักเรียน
-
คำจริงๆ คือ 'served' นักเรียน
-
แน่นอนว่า... ความมุ่งมั่นของท่านยังคงดันทุรังต่อไป...
-
เราแทบคาดไม่ถึงเลยว่า
ทำไมในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งนั้น...
-
ถึง screw ได้มากมายถึงปานนี้
-
ด้วยการฝึกฝนอย่าง "โชกโชน"
เขาเลยมี "กำลังภายใน" อย่างล้นหลาม
-
ท่าน ผอ. ได้อุทิศเวลาทุกเสี้ยววินาที
เพื่อใช้ในการ screw
-
เราทุกคนจะร่วมสนับสนุนท่านแน่นอน
-
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้... พวกเราชาว ICE
จะออกเดินทางไปรอบโลก
-
ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน
ขอสัญญาว่าจะ screw แม่งไปทั่วๆ
-
เราจะติดธงคำว่า SCREW ให้ทั่วโลกเลย
-
เราจะโชว์ให้ใครๆ ได้เห็น
ถึงความสามารถในการ screw
-
ว่าไม่มีใครในโลกนี้เทียบเราได้....
-
ไม่ว่าที่ไหนในโลกนี้
-
ท่านรัฐมนตรี กราบสวัสดีขอรับ
-
ท่านได้มอบสิ่งจำเป็นต่อวิทยาลัยนี้มากมาย
-
หน้าอกๆ
- หน้าอก
-
เฮ่ย.... คำนั้นมันหมายถึง "หน้าอก" เว้ย
-
นี่อะไรเนี่ย... ดูถูกกันชัดๆ
-
ทุกๆ ท่านก็มีหน้าอกนะ...
แต่ดูเหมือนจะเล็กกะทัดรัดกันจัง
-
ไม่มีใครรู้ว่าจะทำให้ใหญ่ยังไงใช่มั้ย
-
นี่มันหยาบคายมาก
-
งั้นพวกเราต้องเอา "หน้าอก" ไปประเคนให้กับ....
-
ท่าน ผอ จอม Screw ของเรา
-
เราก็จะได้รู้วิธีการทำให้มันโตได้ยังไง
-
นี่สอนกันอย่างนี้หรอกหรือไง
-
ในโอกาสเดือนสิงหาคมนี้....
ผมจึงขอกล่าวกลอนภาษา Sanskrit สักหน่อย
-
ฟังนะ.... มันจะมีคำว่า "ผายลม" ในกลอน
-
"ตดดีๆ ดังๆ นั้นช่างเป็นเกียรติ"
-
เอาเลยๆๆ ไอ้ตดเงียบ
-
"ตดธรรมดาๆ นั้นช่างหวือหวาอย่างยิ่ง"
-
"ตดเบาๆ นิ่มๆ แต่ยังเอิบอิ่มไปทั่ว"
-
"แต่ตดเงียบนั้น... ช่างเฉียบแทบทนไม่ได้"
-
ผมทำไรผิดเนี่ยยยยย
-
นี่แหละ ไอ้ชาโตมันจะทำกับแกนะ
-
สี่ปีที่เหลือแกจะเป็นแบบมันอย่างนี้แหละ
-
มันจะ screw แกต่อไปอีก 40 ปีนะเว้ย
-
ไอ้ราจูมันยังไม่เก็ตว่ะ
-
"ตดธรรมดาๆ นั้นช่างหวือหวายิ่ง"
โคตรฮาเลยว่ะ
-
มึงนี่เจ้าบทเจ้ากลอนว่ะ รันโช
คิดได้ไงวะเนี่ย
-
โคตรฮาเลย มันไม่รู้เลยนะว่าใครทำ
-
มึง ไอ้พวกหยาบคาย!!! (You swines!)
กูไปทำอะไรให้พวกมึง?
-
โทษทีๆๆ อย่าเอาไปเป็นเรื่องส่วนตัวสิ
-
กูจะทำ มีไรมะ
-
กู ชาโต รามมะลิงกัม
กูจะไม่ลืมที่มึงหยามกูวันนี้
-
กูจะพยาบาทพวกมึงทุกนาที ทุกวินาทีในชีวิตกู
-
โทษทีเพื่อน เราจะทำเพื่อราจูเพื่อนเราว่ะ
-
สนุกกับการเรียนเถอะวะ
-
กูไม่ได้มาที่นี่เพื่อสนุกเว้ย
-
งั้นมาเรียนเพื่อที่จะ screw หรอกหรอ
-
เอาเลย ขำไปเหอะมึง
-
วันนึงข้างหน้า ไอ้ที่กูทำ จะทำให้กูประสบความสำเร็จ
-
วันนั้น กูจะหัวเราะ ส่วนพวกมึงจะร้องไห้
-
เฮ้ยย แกอยู่บนทางที่ผิดนะ อย่าวิ่งตามความสำเร็จสิ
-
เป็นวิศวะที่ดี แล้วความสำเร็จจะวิ่งมาเอง
-
แนวคิดอย่างงั้นมันใช้ไม่ได้ในชีวิตจริงเว้ย
-
มึงไปตามทางของมึงสิ กูจะไปของกู
You take your train, I'll take mine
-
สิบปีจากนี้ มาพบกันที่นี่
-
วันนี้! ที่นี่! เราจะมาดูกันว่าใครยิ่งใหญ่กว่ากัน
-
กู… หรือมึง
-
เป็นลูกผู้ชายมั้ยล่ะ (Have the balls?)
มาเลย มาพนันกัน
-
กูขอท้ามึง
-
ดู!!
-
มันเขียนอะไรวะน่ะ
-
อย่าลืมวันนี้นะเว้ย
-
ฉันไม่เคยใช้ของแพงๆ แบบนี้เลย ซูฮัส
-
งั้นปียา เธอต้องคุ้นเคยเอาไว้นะต่อจากนี้
-
เธอจะเป็นภรรยาของ ซูฮัส ทอนดัน แล้วนะ
-
จ่ายเงินที่ไหนครับ
-
เดี๋ยวมานะ
-
เธอเปลี่ยนสุนทรพจน์ใช่มั้ย
- อะไรนะ
-
อย่าโกหก
-
เอ่อ… ใช่
-
มีปัญหาอะไรกับพ่อนัก
- ผมไม่มีปัญหาหรอก
-
นี่ไง กำลังทำตัว inverter (ตัวแปลงไฟ)
มีชื่อเขาบนนี้ด้วย เห็นมั้ย
-
ทำไมถึงเอาแต่ว่าพ่อชั้นอยู่ได้
-
ก็เขาทำให้วิทยาลัยเป็นโรงงานนี่นา
-
ผลิต (chrun) ไอ้ตูดหมึกแบบนั้นออกมา
867
01:04:37,732 --> 01:04:38,721
เจ๊แกทำพังหมดเลย
-
กล้าดียังไงเรียกเขาว่าตูดหมึก
-
ก็จริงนี่ นั่นก็ตูดหมึกคนนึง
เรียนวิศวะตอนแรก และก็เรียน MBA
-
และก็เป็นนายธนาคารใน USA
-
เพราะเขาอยากได้ตังค์เยอะๆ
-
ชีวิตของเขามันก็แค่กำไรขาดทุนเท่านั้นแหละ
-
เขาเห็นกำไรในตัวเธอนะ เขาจึงเลือกเธอ
-
ลูกสาว ผอ. กำลังจะเป็นหมอ ภาพพจน์ดีจะตาย
-
เขาไม่ได้แคร์เธอหรอก จริงๆ
-
นายคิดว่านายเป็นใคร?
-
หมายความว่ายังไงที่ว่า เขาไม่แคร์ชั้นน่ะ
-
โอ้… นาฬิกาใหม่.. เดี๋ยวนะ...
-
เธอนี่ต้องให้ชั้นแสดงตัวอย่างทุกที
-
เฮ่ย ซุฮัส
-
หายไปไหนมาเนี่ย
-
ปียาเขาหานาฬิกาอยู่นะ
-
หา… ทำนาฬิกาหายหรอ
-
ไม่เห็นเป็นไรเลย ซื้อใหม่สิ
-
มันตั้ง 400,000 รูปี (บาท) เชียวนะ
-
ของผมแค่ 250 เอง… แต่ก็บอกเวลาได้เหมือนกันนะ
-
ทำไมไม่รอบคอบอย่างนี้ ปียา
-
นิสัยเห็นแก่ตัวอย่างนี้แย่มาก.....
-
นี่เป็นนาฬิการุ่น Limited เชียวนะ
-
งั้นต่อไปก็ใส่นาฬิกาขยะเก่าๆ ก็แล้วกัน
-
ทำไม มองหน้าทำไมล่ะ
-
น้ำตา น้ำตา เป็นผู้ใหญ่หน่อย (Real mature) ปียา
-
ชั้นรับไม่ได้หรอกนะแบบนี้
-
หยุดร้องไห้ แล้วหานาฬิกาซะ
-
เก็บไว้ให้คนอื่นเลยไป!! ไอ้ตูดหมึก!!
-
เฮ้ๆๆๆ เจ๋งอะๆ
เรียกตูดหมึกต่อหน้าเขาเลย
-
ไปให้พ้น
-
ที่นี่มันจอแจ คุยไม่สะดวก
-
เจ๊บอก "ขอบคุณ",
แต่ได้ยินว่า "ไปให้พ้น"
-
ชั้นพูดว่า "ไปให้พ้น"
- นี่ เธออย่าโกรธเลยนะ
-
จริงๆ แล้วเธอเองก็ไม่ได้รักเขาหรอก
-
หมายความว่าไง....
-
ก็ พอตอนเจอเขา
สายลมกระซิบเพลงแห่งรักหรือเปล่าล่ะ
-
ผ้าพันคอปลิวไสวในสายลมช้าๆ....
-
พระจันทร์ดวงโตๆ สว่างไสวอยู่เบื้องหลัง....
-
มันมีแต่ในหนัง ในชีวิตจริงไม่มีหรอก
-
ในชีวิตจริงก็มี ถ้าเธอมีความรักจริงๆ อะนะ
-
ไม่ใช่กับไอ้ตูดหมึกนั่น
-
โหลๆ อะไรนะ
-
โอเคๆ กำลังไปๆ
-
เธอเป็น นร. แพทย์ ใช่มั้ย?
ช่วยหน่อยสิ ช่วยหน่อย
-
ฉุกเฉินนะงานนี้
- อะไร
-
ไปด้วยกันก่อนนะ จรรยาบรรณหมอไม่ใช่หรอ
-
เธอต้องไม่เมินคนไข้ที่กำลังมีปัญหาใช่มั้ยล่ะ
-
ช่วยหน่อยเหอะ ฉุกเฉินจริงๆ
-
เธอเข้ามาเกือบจะพังงานแต่งพี่ชั้น เรื่องซุฮัสก็ด้วย
-
พ่อชั้นต้องเอายากรอกปากชั้นแน่
-
แล้วนี่อะไรเนี่ย ชั้นต้องช่วยคนอย่างเธอเนี่ยนะ
-
ไม่อยากเชื่อเลยว่ะ
-
จรรยาบรรณแพทย์งั้นหรอ เง้ออออ
-
ราจูล่ะแม่
- กำลังมากับรถน่ะ
-
เรียกรถพยาบาลไปแล้ว สองชั่วโมงก่อน
-
ประเทศนี้นะ พิซซ่ามาส่งภายใน 30 นาทีได้
-
แต่รถพยาบาลไม่ใช่...
-
เขาต้องไป รพ. ด่วนเลย ไม่ทันแน่
-
เฮ้ยยย หยุด
-
ถอยไป ฉุกเฉินๆ
-
ถอยๆ
-
ถอยหน่อยๆ
-
หมอๆ ฉุกเฉินครับ
-
นี่คนไข้ครับ
-
เฮ้ ราจู
-
ทำห่าไรเนี่ย เอาพ่อนั่งสกูตเตอร์มาเนี่ย
-
แล้วจะให้มาทางเครื่องบินงั้นหรอ
-
ชีวิตพ่อไม่ใช่ของเล่นนะเว้ย แล้วอยู่ไหนล่ะ
-
ไปถามหมอเอาสิ
-
เกือบแล้วล่ะนะ ปียา
ถ้ามาช้ากว่านี้อีกนิดนะ เราเสียเขาแน่
-
ดีนะที่ตัดสินใจขี่สกูตเตอร์มาเลย ไม่รอรถพยาบาล
-
โทรมาแล้วกันถ้ามีอาการผิดปกติ
-
รันโช..... ขอบใจนะ
-
ขอบคุณคู่หูแกสิ ไอ้ตดเงียบมันสอนแกให้ขอบคุณมั้ย
-
มันไม่ได้สอนแกเรื่องการทำให้หน้าอกโตหรอกรึ
-
ไปเหอะ พรุ่งนี้สอบไม่ใช่หรอ
-
การสอบน่ะมีตั้งหลายครั้ง แต่พ่อเรามีคนเดียว
-
เราจะไม่ไปไหนถ้าไม่มีพ่อราจูไปด้วย
-
ไม่ต้องห่วง
-
รันโช... ยกโทษให้เรานะ
...เรากลัว
-
โอเค เพื่อน เงียบซะนะ
-
ขอโทษจริงๆ
-
โอเค หยุดร้องนะ
ไปเหอะ ไปดูพ่อไป
-
อย่าไปแบบหน้าเศร้าๆ นะ
-
ขอบใจมากเพื่อน
-
สกูตเตอร์น่ารักนะ ช่วยชีวิตได้ตั้งคนนึง
ราคาเท่าไหร่ล่ะเนี่ย
-
เอามินท์ซอสราดสิ เดี๋ยวจะบอกให้
-
เฮ้… สุขสันต์วันประกาศอิสรภาพ
-
วันนี้ไม่ใช่วันประกาศอิสรภาพของอินเดียนี่
-
ก็ของเธอไง... ตอนนี้เธอก็ใส่
นาฬิกาที่แม่ให้ได้สบายแล้วล่ะ
-
ไม่มีไอ้ตูดหมึกมาบอกว่านาฬิกาขยะ
-
นี่
-
รู้ได้ยังไงว่าเป็นนาฬิกาของแม่
-
ก็วันนั้นเธอใส่ชุดหรูเชียว
-
มีแต่นาฬิกาที่เก่า
-
หมายความว่ายังไง
-
เธอคงจะคิดถึงแม่มากล่ะสิในวันนั้น
-
ใช่
-
แม่ของเธอต้องเป็นคนที่สวยมากๆ เป็นแน่
-
อึม… รู้ได้ยังไงอะ
-
ก็ ดูจากพ่อเธอไง
-
"ชีวิตคือการแข่งขัน ถ้าวิ่งไม่เร็ว.....
-
…ก็จะเป็นไข่เน่า.... นกกุ๊กกู๋"
-
นี่เธอ
-
สายลมเริ่มกระซิบเป็นเพลง...
(The winds whisper a melody)
-
...ฟ้าก็ร้องคลอไปด้วย
(The sky hums along)
-
แม้เวลาก็ยังติ๊กตั้กๆ เป็นเพลง...
(Time itself is singing…)
-
Zoobi do...
-
Param pum
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
ใบไม้ก็ยังร้องเพลงบนกิ่ง ผึ้งก็ร่วมวงเต้นกับดอกไม้
-
แสงแดดก็สาดส่องทั่วดอกไม้ ดั่งกับนกที่บินทั่วฟ้า
-
อุ่นอบภายใต้ดอกไม้นานา สดใสสวยงาม
-
เคยเห็นแต่ในหนัง แต่ตอนนี้เกิดขึ้นกับเราสองแล้ว
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
เราจะมาลองทำมินท์ซอสที่แตกต่างกันดูบ้างนะครับ
-
ซอสนี้จะช่วยเผยธาตุแท้ของไอ้พวกตูดหมึกได้
-
บ้านที่มีหมายเลข 7 นั้นปลอดภัย อยู่ดีมีสุข
-
ตัดหางไอ้ตูดหมึกแล้ว ชีวิตก็จะดีขึ้น
-
เวลาช่วงนี้เหมาะเจาะกับความรัก
-
อุณหภูมิที่เมืองเดลลีนั้นคงที่
-
ท้องฟ้าโปร่ง
แต่ถ้าอยู่ในห้วงความรักล่ะก็... ระวังฝนนะครับ
-
สายฝนตกมาวับๆ แวมๆ ลมกระซิบวูบไปวูบมา
-
สายฝนเร่งจังหวะ Waltz กระหึ่มไปถึงฟ้า
-
ทำเอาเราเปียกชุ่มในสายฝน เลยต้องเต้นไปด้วยกัน
-
เคยเห็นแต่ในหนัง แต่ตอนนี้เกิดขึ้นกับเราสองแล้ว
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
พระจันทร์อันสุกสกาวลอยลงต่ำ ลองมาร้องเพลงด้วยกัน
-
ดาวกระพริบไปมาเหมือนกับร้องเพลงรักคลอตามไป
-
คืนนี้ช่างสุกใสแต่กลับเปล่าเปลี่ยว...
มาเถอะที่รัก ไม่อยากอยู่คนเดียวแล้วล่ะ
-
เคยเห็นแต่ในหนัง แต่ตอนนี้เกิดขึ้นกับเราสองแล้ว
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
'Zoobi doobi zoobi doobi pum paara
Zoobi doobi param pum'
-
ใจของฉันมันเริ่ม 'Zoobi doobi zoobi doobi'
พร้อมกับเต้นติ๊กๆ ตั้กๆ ตูมตามๆ
-
'Zoobi doobi zoobi doobi'
...goes my silly heart
-
'Zoobi doobi zoobi doobi'
...goes my silly heart
-
Hello. ตื่นได้แล้ว
-
หา พ่อราจูไปแล้วหรอ
- อะไรนะ
-
ยัง บ้า
-
8:30 แล้วนะ มีสอบตอน 9 โมงนะ
-
แต่เราไม่อยากปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว
-
ชั้นอยู่นี่แล้ว
ไม่มีอะไรหรอก แค่สาม ชม เอง
-
เอาสกูตเตอร์ไปเลย สายแล้ว
-
เฮ่
-
นาฬิกาเก่าอะไรเนี่ย....
-
ไปเร็ว
-
ขอโทษครับ เรามาสาย
- ฉุกเฉินครับ อาจารย์
-
นั่งๆ ตรงนั้นแหละ
-
เขายังเขียนกันอยู่เลยครับ...
-
ฮัลโหล หมดเวลาแล้ว...
-
ขออีก 5 นาทีครับ
เราเริ่มช้าไปครึ่ง ชม. ครับ
-
ฉุกเฉินครับ อาจารย์
-
เขามองพวกเราอย่างกับจะรับบริจาคไตแน่ะ
-
แต่เราก็เขียนกันต่อไป
-
อาจารย์ก็กำลังจัดเรียงเลขที่
-
เสร็จแล้วครับ
-
สายเกินไป ไม่รับ
-
ท่านครับ ได้โปรดเถอะครับ
-
อาจารย์รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นใคร?
-
ลูกชายนายกหรอไง...
-
ยังไงก็ไม่รับส่งอยู่ดี
-
รู้มั้ยว่าเลขที่นั่งเราอยู่ไหน?
-
ไม่รู้สิ
-
แล้วใครกันบ้างล่ะ
-
ไม่รู้ๆๆๆๆ วิ่งๆๆ
-
เฮ้… นั่งแถวไหนกันพวกแก
-
ไปไหนแล้ววะเนี่ย
-
พระเจ้า เมตตาด้วย
-
วันนี้เป็นวันประกาศผล ช่วงเวลาต่อรองกับพระเจ้า
-
อย่าให้ผมตกเลย ผมจะถวายมะพร้าวให้
-
ท่านงูขอรับ.... ให้ผมผ่านฟิสิกส์นะครับ
จะถวายนมให้ทุกวันเลย
-
แม่วัวจ๋า ช่วยผมด้วยนะ
-
จะไม่ดูภาพโป๊อีกถ้าผ่าน เพี่ยง
-
ขอให้ผ่านๆๆ
-
ได้โปรดเถิด จะถวาย 100 บาททุกๆ เดือนเลย
-
ร้อยเดียว.... สินบนตำรวจจราจรสิได้
-
อย่าไปดึงท่านมาเกี่ยวด้วยเล้ย...
-
ดูจากข้างล่างนะ
-
แกได้.... สุดท้ายเลย
-
แล้วแกล่ะ
-
รองสุดท้าย
-
รันโชล่ะ
-
ไม่มีอะ
-
หัวใจเราสลาย
-
แม้เราจะได้ที่โหล่ แต่รันโชก็ไม่น่าจะไม่มีชื่อ
-
ผิดพลาดแน่ เป็นไปไม่ได้... ผิดพลาดๆ
-
ไอ้ตดเงียบมันบ่นอะไรของมันวะ
-
มันได้ที่สอง
-
แล้วที่หนึ่งล่ะ
-
รันโช
-
รันโชหรอ
-
ขอทางหน่อย
-
ตอนนี้ เราก็ได้เรียนรู้พฤติกรรมบางอย่างของมนุษย์
-
เพื่อนเราตก เราเสียใจ....
แต่ถ้าเพื่อนเรา Top เรากลับเสียใจกว่า...
-
เราสองคนก็เศร้านะ แต่มีอีกสองคนที่เศร้ากว่าเรา
-
รันโช ชันชาด แถวหน้า ข้างๆ ผอ.
-
Uday Sinha แถวสอง ที่นั่งสาม
-
Alok Mittal แถวสอง ที่ห้าหมายเลขห้า
-
Sahili Rao แถวสาม
-
ท่านครับ... ทำไมนั่งแบบลำดับอย่างนี้ล่ะ
-
มีปัญหารึ
-
ครับ… คือระบบเกรดอย่างนี้มันเหมือนกับ
ระบบชนชั้นวรรณะน่ะครับ
-
เกรด A เจ้านาย
เกรด B ข้าทาส
-
มันไม่ค่อยจะดีครับท่าน
- มีไอเดียใหม่ๆ มั้ยล่ะ
-
ครับ ผมว่าเราไม่น่าจะประกาศให้เห็นกันทั่วๆ น่ะครับ
-
ทำไมถึงประกาศความบกพร่องกันล่ะครับ
-
อย่างถ้าหมอตรวจพบโรคร้าย หมอก็จ่ายยามา
-
ซึ่งหมอก็ไม่ต้องประกาศออกมานี่ครับ
-
ใช่มั้ยครับ...
-
นี่จะหมายความว่า...
-
ชั้นจะต้องบอกแต่ละคนเป็นการส่วนตัวรึ
-
ไปกระซิบที่หู...
-
"นายได้ที่หนึ่งนะ"...."นายได้ที่สองนะ"
-
"โอ… เสียใจนะ แกตก" อย่างนี้หรอ
-
ไม่ใช่ครับท่าน ผมหมายถึง...
ระบบเกรดมันทำให้เกิดการแบ่งแยก
-
ผมได้ท้อป ผมเลยได้นั่งข้าง ผอ
-
เพื่อนผมได้ที่โหล่ เขาเลยได้นั่งที่มุม
-
อย่างน้อยพวกเขาก็ยังอยู่ในรูปนะ
-
ขืนคบกับแกต่อไปอีก มันได้หลุดออกจากรูปแน่
-
มันจะไม่ได้งาน และก็ไม่ผ่านด้วย...
-
พวกเขาได้แน่ครับ...
ผมเชืิ่อว่า ต้องมีบางบริษัทที่...
-
ต้องการเอาคนไปเป็นเครื่องจักร
-
เขาสองคนได้งานแน่ครับ... ผมยืนยัน
-
ยืนยันหรอ
-
พนันกันมั้ยล่ะครับ
-
โกวิน
- ครับท่าน
-
ถ้าไอ้สองตัวนั้น ใครคนหนึ่งได้งาน
ใน Job Interview Day ของวิทยาลัยเราล่ะก็
-
โกนหนวดชั้นทิ้งได้เลย..
-
ท่าน…
-
โอเคมะ
- ยิ้มครับ
-
แฮปปี้ครับ
-
ไอ้บ้า....
บีบแตรซ่อนเสียงตดรึไงวะ
-
ไอ้ถังตดเอ้ย... แดกยาไรวะ
-
กูไม่ได้ทำนะเว้ยยย ราจูรึเปล่า
-
แม่งกลิ่นเดิมเลย
-
ไอ้นี่แหละ แม่งต้นเหตุโลกร้อน
-
เอาเป๋าตังค์มาหน่อย จะซื้อกางเกง
-
เอาชุดไอ้นี่ไปใช้ก่อน
- เฮ้ยยย ไม่ต้องเลยพวกมึง
-
ไม่มีกางเกง รันโชมันก็จำมึงได้
-
ที่นี่ที่ไหนครับ
- ถ้าอ่านออกเขียนได้ คงไม่มาขายถั่วหรอกพี่
-
เขาอ่านไม่ออก
- แต่เขาพูดได้นะ
-
เดี๋ยวก่อนครับ รู้จักบ้านของรันโชดัส ชันชาดมั้ย
-
นั่นไง เขาอยู่นั่นน่ะ
-
Free as the wind was he
-
Like a soaring kite was he
-
Where did he go...
-
let's find him
-
ชาโต ยาของแก
- ขอบใจ… เจอที่ไหนวะ
-
ในกระเป๋ากางเกงไง
- เฮ้ยย กางเกงกู
-
คาร์ลมาร์คบอกว่าเราต้องใช้ทรัพยากรร่วมกัน
-
ไม่ต้องเลย
-
เอามานะเว้ย
-
เกิดอะไรขึ้น
-
พ่อของรันโชไง
-
ขอโทษครับ รันโชอยู่ไหนครับ
-
นั่นไง
- ขอบคุณครับ
-
รันโช
- ครับ
-
เอ่อ ขอโทษครับ เรามาตามหารันโชดัส
-
ผมนี่ไงรันโชดัส
-
ไม่ครับ ผมหมายถึง รันโชดัส ชามาดัส ชันชาด
-
รันโชดัส ชามาดัส ชันชาด ผมเอง
-
รันโชดัส ดูแลตัวเองนะ
-
"รันโชดัส ชันชาด"
-
ราจู
-
นี่ต้องลงกินเนสบุ๊คเลยนะ
ว่ากูใส่กางเกงในขับรถจากเดลลีมาซิมลา
-
นี่ก็ด้วย ผิดคนมั้ง
-
ชื่อเดียวกัน ปริญญาบัตร
ภาพเดียวกัน แต่คนละคน
-
เกิดไรขึ้นวะเนี่ย
-
ไอ้ตดเงียบมันเอาที่อยู่รันโชมาจากไหนวะ
-
นั่นละ ตรงประเด็นเลย
-
เฮ้ย ชาโต มานี่หน่อย
-
มึงเปิดแดกได้ยังไงวะเนี่ย
เอามาจากซานฟรานเลยนะ
-
Handmade biscuits
-
จะเอาไปให้ Mr.พุนซุก แวงดู
-
พุนซุก แบงดู.... ใครวะ
-
ไม่ใช่ "แบงดู".. "แวงดู" ว.แหวน
"พุนซุก แวงดู"
-
รู้มั้ยเขาเป็นใคร เขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่
-
มีผลงานจดสิทธิบัตรกว่า 400 ชิ้น
โลกทั้งโลกต้องการตัวเขาเนี่ย
-
กูใช้เวลาตั้งปีกว่าจะนัดพบเขาได้
-
ถ้าเขาเซ็นชื่อทำสัญญากับบริษัทล่ะก็
งานนี้รวยเละแน่
-
อย่าเพิ่งพูดถึงแวงดูตอนนี้
แกได้ที่อยู่ของรันโชมายังไง
-
แกจะต้องขอบคุณท่านพุนซุก แวงดูเขา
-
เขานั่นแหละที่ทำให้รู้ที่อยู่รันโช ดูนี่
-
เลขาของกูมาที่นี่เพื่อนัดหมายท่านแวงดู
-
ตอนนั้นมีปัญหา นัดหมายไม่ได้
แต่ชั้นก็เจอรันโชมันจากในภาพ
-
พอเช็คที่อยู่ของประชากรในซิมลา...
ก็เจอชื่อรันโชขึ้นมา
-
แล้วนี่หน้าเขาทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ...
-
ศัลยกรรมพลาสติกหรอ
-
มีคนเดียวที่จะตอบเราได้...
-
ขอโทษนะพ่อ ที่ผมทำตามที่พ่อบอกก่อนตายไม่ได้
-
You kept asking me
ที่จะพาพ่อไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์
ที่พ่ออยากไปก่อนตาย
-
ผมรอให้เขาสร้างถนนเสร็จก่อน
-
ถนนเปิดแล้ว... เดี๋ยวผมจะพาพ่อไป
-
ผมขอโทษ ผมเป็นลูกที่แย่มากเลย
-
ผิดแล้ว
-
คุณไม่ใช่วิศวะ ใบปริญญาบัตรบนนั้น
-
คุณเป็นใคร...
-
กล้าดียังไงบุกเข้ามา ฉันจับแกได้นะ
-
แกนั่นแหละจะถูกจับ
-
แกไปเอาใบนั้นมาจากไหน
-
มันเป็นของเพื่อนพวกเรา ไปเอามาได้ยังไง
-
ที่นี่น่ะ กว้างถึง 150 เอเคอร์
-
ถ้าชั้นยิงแกและฝังที่นี่
เชื่อมั้ย ไม่มีใครรู้หรอก
-
เก็ตมั้ย
-
ไปซะ
-
ชั้นจะเอาเถ้ากระดูกพ่อไปที่แม่น้ำศักดิ์สิทธิ์
เอาของพวกแกไปด้วยเลยก็ได้
-
หยิบป๊ะป๋ามาาาาา
-
มา มา
-
เอาป๊ะป๋าไปเลย
-
บอกความจริงมา ไม่งั้นลงโถแน่
-
เอามือออกไปนะ
- ป๊ะป๋าแกได้ลงโถศักดิ์สิทธิ์แน่
-
เอาออกมาจากโถซะ
- ถ้าเหนี่ยวไก กูกดแน่
-
นับถึงสามนะ
-
จะยิงใช่มั้ย ราจู เตรียมตัว
-
หนึ่ง
-
วางลง ป๊ะป๋าจมแน่
-
สอง
-
ไปงมเอาเองนะเว้ย
-
อะไรวะ ราจู
-
หยิบมาผิดโถว่ะ แม่ง ว่างเปล่า
-
ว่างเปล่า?
-
ใช่ กูจะทำให้แม่งว่างเปล่าเดี๋ยวนี้แหละ
-
อย่าๆๆๆๆ
-
เอานะเว้ย....
-
อย่าๆ ยอมแล้วๆ
-
แกเป็นใคร
-
รันโช
-
โอเค ชั้นสาบานกับพ่อไว้...
-
ชั้นรันโช เขาชื่อ "โชเต"
-
โชเต
-
โชเต เขาเป็นลูกคนสวนที่นี่
-
เขาอยู่กับเราตั้งแต่เขากำพร้า...
-
ทำงานทุกๆ อย่างทั้งบ้านทั้งสวน
-
เขาชอบที่จะเรียนรู้
-
เขาใส่ชุดนักเรียนเก่าของชั้น แล้วไปโรงเรียน
-
เขาเข้าไปเรียนในวิชาที่ชอบเรียน
โดยใช้ชื่อของชั้นเข้าเรียนตลอด
-
ทั้งทำการบ้าน ทำข้อสอบ
-
มันไม่มีปัญหาอะไรหรอก จนกระทั่งวันนึง
-
ครูของเราเห็นเขาทำโจทย์เลขของเด็กเกรด 10 ได้
-
อยู่ชั้นไหนล่ะลูก?
-
ชื่ออะไร?
-
เราโดนจับได้
-
แต่พ่อเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่นี่...
-
คุณครูเลยเอาเรื่องนี้มาบอกพ่อก่อนที่จะเข้าหูครูใหญ่
-
ถ้าเธอเริ่มมันแล้ว ก็ทำมันต่อไปให้จบซะ
-
ต่อหน้าชั้น คนที่นี่เคารพชั้น
-
แต่ลับหลังก็ซุบซิบนินทา
-
ว่าชั้นว่าเป็นคนไร้การศึกษาบ้างล่ะ
-
ชั้นจะไม่ให้มันเกิดกับลูกชายชั้น
ลูกชั้นจะต้องจบปริญญา
-
เด็กคนนี้อยากจะเรียน แต่ชั้นต้องการใบปริญญา
-
ให้เขาเรียนซะ เรียนไปเลย
-
เรียนให้จบปริญญาตรีวิศวะ
-
ชั้นจะได้เอาใบปริญญาในชื่อของลูกชั้นติดผนัง
-
ชั้นไปลอนดอนสี่ปี ส่วนเขาก็เข้าเรียนในชื่อรันโช
-
และเขาก็สัญญาว่าจะตัดการติดต่อทุกอย่าง
หลังจากเรียนจบแล้ว
-
เขาพูดเสมอว่า... "จะมีไอ้เบื้อกสองตัวมาตามหา"
-
เขาคิดถึงพวกคุณมากนะ
-
ผมจะให้ที่อยู่เขาไป จะได้ไปหากัน
-
แต่ ได้โปรดเก็บความลับผมไว้นะ
-
ความลับอะไร ไม่เห็นมีเลย
-
ท่านเอาโถมาผิดใบครับ พ่อท่านอยู่ใบนี้...
-
เกิดไรขึ้น คนถือปืนเป็นใครกันน่ะ
-
ซับซ้อนว่ะ ซับซ้อนมากเลย เล่าไม่ถูก
-
ช่างมันเหอะ
- แล้วเราจะไปไหน
-
ลาดั๊ก
-
ลาดั๊ก ทำไมล่ะ
-
ไปหารันโช
-
มันไปทำอะไรที่ลาดั๊ก
-
ไม่ต้องสงสัยเลย นี่เป็นที่อยู่โรงเรียน
-
ครูในโรงเรียนหรอ
-
ชั้นเป็นตั้งผู้บริหารของ Rockledge Corporation
ส่วนรันโชเป็น......
-
A for Apple, B for Ball...
-
D for Donkey
-
สัปดาห์หน้า ชั้นจะเซ็นสัญญาโปรเจ็กต์ใหญ่
กับท่านพุนซุก แวงดู
-
แต่ไอ้รันโชมัน.... A for Apple, B for Ball...
-
วันนี้ ผมได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง...
-
พวกเราไปเรียน ก็เพื่อที่จะให้ได้ใบปริญญา
-
ไม่มีใบปริญญา ก็หมายความว่า...
ไม่มีงานเท่ห์ๆ ไม่มีภรรยาสวยๆ
-
ไม่มีบัตรเครดิต ไม่มีฐานะทางสังคม
-
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เขาสั่นคลอนเลย
-
เขาเข้าไปเรียน ก็เพราะเขาสนุกกับมัน
-
เขาไม่เคยแคร์เลยว่าใครจะมาก่อนมาหลัง
-
ใครเป็นคนแรกที่เหยียบดวงจันทร์
-
Neil Armstrong ครับ...
-
แน่นอน Neil Armstrong ทุกคนรู้อยู่แล้ว...
-
แล้วคนที่สองที่เหยียบดวงจันทร์ล่ะ
-
ไม่ต้องเสียเวลาคิด ไม่สำคัญหรอก
-
เห็นมั้ย ไม่มีใครที่จำ "คนที่สอง" ได้
-
เร็วๆ นี้จะมีมา 26 บริษัทจะเอางาน
มาประเคนให้กับพวกเราที่นี่
-
เราจะได้งานกันก่อนที่จะสอบไฟนอล
-
นี่เป็นโค้งสุดท้ายกันแล้วนะ
-
เหยียบคันเร่งให้สุดเลยในตอนนี้
-
ทำไปเลย สร้างหน้าประวัติศาสตร์ให้เกิดให้ได้
-
มีคำถามมั้ย
-
ครับ
-
เอ่อ… ถ้าหากว่า เราได้งาน...
-
แต่แล้ว... เราสอบไม่ผ่านไฟนอลล่ะครับ
เรายังได้งานมั้ยครับ
-
คำถามดีนี่
-
ใครที่อยากถามคำถามนี้อีกบ้าง
-
อย่างที่คิดไว้เลย...
-
มาๆ ขึ้นมาบนเวทีนี่ ทุกคนปรบมือให้เขาหน่อย
-
สี่ปีแล้ว...
-
พวกเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
-
คะแนนคงที่ตลอดทุกๆ การสอบ
-
มาเลยท่านอัจฉริยะทั้งหลาย
-
รู้มั้ยว่าสมองของพวกเขานั้นมีราคาดีมาก
-
เพราะเป็นสมองใหม่ที่ไม่ค่อยได้ใช้
-
และถ้าจะให้ตอบคำถามนี้ล่ะก็
-
แน่นอน การสอบไม่เกี่ยวกับงานหรอก
-
เพราะไม่มีบริษัทไหนจะจ้างพวกเธอแน่
-
พวกนี้นั้นเอกเทศมาก ชื่อของพวกนี้
จะต้องสลักด้วยทอง...เขียนว่า..
-
'Farhanitrate' และ 'Prerajulization'
-
ปรบมือให้เขาหน่อย...
-
กวนตีนจริง
-
ต่อหน้าทุกคนเลยงานนี้
-
พระเจ้า… ข้าจะถวายหมูหมากาไก่ จุดเทียนธูปบูชา
-
โปรดช่วยลูกช้างสักอย่าง
-
ล้างไวรัสไปจากโลกนี้ให้ลูกที
-
เผาแม่งในนรกเล้ยยย
-
ทอดนักเก็ตไวรัสในน้ำมันร้อนๆ เลย
-
มึงคิดว่าพระเจ้าเป็นนักฆ่าเลือดเย็นรึไง
-
เงียบเลยเมิง
-
มึงอยู่ตรงกลางของรูปทุกปี
-
พวกกูก็แถอยู่ที่มุมรูปนั่นแหละ
-
ปีนี้ กูว่ากูหลุดขอบแน่
-
รู้มั้ยทำไมกูถึงได้ที่หนึ่ง
- ทำไม
-
ก้อกูชอบวิศวะ กูชอบด้านนี้
-
Engineering คือสิ่งที่กูคลั่ง
-
รู้จักสิ่งที่ตนชอบเมื่อไหร่ล่ะก็...
-
เป๋ากู
- เงียบน่า
-
อะไรน่ะ
-
นี่ไง.... สิ่งที่เอ็งคลั่งไคล้
-
ส่งจดหมายไปเลยสิ
-
จดหมายอะไร
-
ห้าปีก่อน ไอ้นี่มันเขียนจดหมายไปหา
ช่างภาพสัตว์ป่าที่มันชอบ
-
Andre...
- Istvan
-
มันอยากจะไปเรียนรู้กับเขาที่ฮังการี่
-
แต่แม่งกลัวพ่อ มันเลยไม่เคยส่งจดหมายอันนี้
-
เลิก Engineer แล้วไปแต่งงานกับ Photograph ไป
-
เดินตามความชอบตัวเองสิวะ
-
ถ้าพ่อ Michael Jackson บังคับให้ลูกเขาไปชกมวย
-
แล้วพ่อ Mohammad Ali บังคับให้ลูกชายไปร้องเพลงล่ะ
-
คิดดูสิ จะพินาศสันตะโรมั้ย
-
เก็ตมั้ยเนี่ย
-
ไอ้โง่ ชอบถ่ายภาพ แต่เสือกเรียนวิศวะ
-
ท่านกูรูรันโชดัสสสส
-
วิศวะเนี่ยยยย เมียกูเลย....
-
แต่ทำไมกูถึงตกแม่งตลอด
- จะบอกให้
-
มึงน่ะกลัวเกินไป กลัวอนาคต
-
ดูสิเนี่ย แม่งนิ้วมีแต่แหวนนำโชค
-
แหวนวงนึงก็กลัวอย่างนึง กลัวสอบ
กลัวค่าสินสอน กลัวเรื่องงาน
-
ถ้ามัวแต่กลัวพรุ่งนี้อยู่อย่างนี้ จะอยู่กันยังไง
-
แล้วแกจะโฟกัสที่การเรียนยังไง
-
แปลกคนว่ะพวกมึง... คนนึงก็เอาแต่กลัว
อีกคนก็เอาแต่หลอกตัวเอง
-
ส่วนมึงน่ะ มึงทั้งกลัวและทั้งหลอกตัวเองเลย
-
มึงไม่กล้าบอกรักกับปียาเขาใช่มะ
มึงเลยแกล้งทำเป็นไม่รัก
-
นั่นไง จริงๆ ด้วย
-
ดีแต่แนะนำว่ะ แต่ไม่ทำให้เห็นเลย
-
กล้าป่าว...ไปบอกรักปียาเลย
-
มันไม่เห็นเกี่ยวกันเลยว่ะ
- เกี่ยวกันลึกๆ โว้ย ท่านกูรู
-
ฟังนะ ถ้าแกไปสารภาพรักกับปียา
-
ชั้นจะไปบอกพ่อว่าไม่เอาวิศวะ จะไปเล่นกล้อง
-
ส่วนกู จะถอดแหวนออกให้หมด แล้วไปสัมภาษณ์งาน
-
เอามะ
-
กล้าป่่าววว
-
กูรูแม่งเงียบเลยว่ะ
-
ไปกัน
-
ตามมา
- ไปไหน
-
ตามมา
-
เฮ่ย ไวรัส… กูนี่แหละแอนตี้ไวรัส
-
คงไม่มีหมานะ
-
ขี้ขลาด... ไปกันเลย
-
ถ้ามีอันตราย... กูจะให้สัญญาณเอง
-
ระวัง…. ไวรัสดุ
-
เอาเพลงประกอบมะ
-
ปียา...
- ใครน่ะ
-
อย่าตะโกนนะ นี่เราเอง รันโช
-
อยากให้ฟังสักแป๊ปนะ เดี๋ยวก็จะไปแล้ว
-
พูดมาเลย
-
ปียา
- คะ
-
22 นาทีที่อยู่บนรถสกูตเตอร์กับเธอนั้น...
-
มันช่างเป็น 22 นาทีี ที่วิเศษสุด
-
ฉันแทบจะอุทิศทั้งชีวิตกับเธอบนสกูตเตอร์นั้นได้เลย
-
ว๊าววว
-
… และฉันอยากให้เวลามันหยุดอยู่ตรงนั้น
-
ทุกๆ คืน เธอจะขี่สกูตเตอร์มาหาในชุดเจ้าสาว
-
แทนที่จะใส่ผ้าคลุมหน้าแต่งงาน...
เธอใส่หมวกกันน็อคแทน
-
เธอเข้ามาใกล้ๆ แล้วจูบฉัน
-
แต่ก็จูบไม่ได้....
-
ทำไมล่ะ
-
เพราะ… เพราะจมูกเราชนกัน...
ฉันก็ตื่นทุกที
-
จมูกไม่ชนกันย่ะ โง่จริงๆ
-
ขอโทษครับ ผมนึกว่าเป็นปียา
-
ชั้นคิดว่าชั้นเป็นนะ...
-
พี่… ไม่่น่าหยุดเลย...
-
รอตั้งสี่ปีแน่ะกว่าเขาจะพูดคำนี้
-
ปียา จูบเลย แสดงให้ดูซิว่าจมูกไม่ชนกันหรอก
-
ชั้นอนุญาตแล้ว จูบเลย เขาก็น่ารักดีนี่นา
-
ใครกันน่ะ
- พี่ชั้นเอง
-
เธอน่ะใคร...
-
รู้มั้ยตอนที่เธอพูดน่ะ
ไอ้ลูกชายตัวแสบมันเตะครั้งแรกเลย
-
ลูกชาย รู้ได้ยังไงครับว่าเป็นชายหรือหญิง
-
ก็พ่อน่ะสิ ไปถามโหรมาว่าเราจะได้ลูก
ที่เป็นวิศวะ หรือไม่ก็หมอ แน่นอน
-
หมายความว่า...
-
ก็ถ้าเป็นผู้ชาย ก็จะเป็นวิศวะไง
แต่ถ้าเป็นหญิง ก็จะเรียนหมอ
-
ไอ้แชมป์.... อย่าออกมาเลย อยู่ในนั้นแหละ
ข้างนอกนี้เป็นคณะละครสัตว์นะ
-
ตาของแกเป็นเจ้าของ เขาจะเฆี่ยนแกเอานะ
-
"วิ่งๆๆ ชีวิตเพื่อการแข่งขัน... เป็นวิศวะๆ"
-
เรียนในสิ่งที่อยากเรียนดีกว่านะ...
ถ้าคุณตาดุมาล่ะก็
-
เอามือวางบนหัวใจตัวเองนะ
แล้วพูดว่า "All is well"
-
เตะแล้ว
-
พูดอีกซิ
-
All is well
-
เตะอีกแล้ว...
-
อีกที
- All is well
-
All is well
-
ใครน่ะ
-
ไปก่อน…
-
ส่ง "จดหมายปิศาจ" ให้พ่อกู...
นี่ กูเอา "จดหมายฉี่" มาให้....
-
อ่านให้สนุกนะ....
-
ใครน่ะ
- ลูกเขยในอนาคตไง
-
และก็งานแต่งงาน
-
รัสโตกิ
-
ยาม… ทางนั้น
-
ตอนนี้ เราก็ได้รู้จักกับ simple pendulum กันแล้ว
-
ตอนนี้เราจะมาลงลึกกับ compound pendulum
-
มาลองดูวัตถุชิ้นนี้กันก่อน
-
ลองดูตัวอย่างนะ
-
นี้คืออะไร
- ดินสอ…
1407
01:43:43,088 --> 01:43:44,487
มีอะไรอยู่ข้างใน
- ใส้ดินสอ
-
ดี ลองจับดินสออย่างนี้เพื่อให้....
-
เกี่ยวกับ compound pendulum ถ้าพวกเธอ...
-
ราจู รัสโตกิ อยู่ไหน?
- มาคร้าบบ
-
ไง ทุกๆ คนอยู่กันเยอะจัง
-
สวัสดีครับท่าน
-
เมื่อคืนนี้นายอยู่ที่ไหน
-
เราติวกันทั้งคืนเลยครับ
- ติวหรอ
-
ครับผม
-
ไม่ได้นอนมาสองคืนแล้วครับ หัวเลยยุ่งอย่างนี้
-
ไม่ได้นอน... งั้นหรอ
-
ติวกันเรื่องอะไรล่ะ
-
เรื่องมอเตอร์ครับ บทที่ 1 ทั้งหมดเลย
-
ทั้งบทเลยหรอ
-
ถ้างั้น... ราจู รัสโตกิ
-
คร้าบบโผม
-
ไหนลองบอกซิว่า มอเตอร์นั้นน่ะ มันสตาร์ทยังไง
-
เงียบ
-
ท่านครับ... เหล้าครับ
-
นายรัสโตกิ
-
เดี๋ยวไปดื่มชาในออฟฟิศผมหน่อยนะ
-
ท่านครับ..
-
ปิดประตูด้วย
-
พิมพ์เป็นมั้ย
-
ครับผม
-
พิมพ์จดหมายให้หน่อย
-
ครับผม
-
มาๆ นั่ง
-
ท่านครับ ผมเสียใจครับ
-
พิมพ์ๆ
-
เรียนท่านผู้ปกครอง
-
มันเป็นความยากยิ่งที่จะเรียนให้ทราบว่า...
-
ลูกชายของท่านนั้นถูกคัดชื่อออกจากวิทยาลัย...
-
โทษทีๆ ลบๆ ย้อนกลับไป
-
ลูกชายของท่าน.... นายราจู รัสโตกิ
-
ได้ถูกคัดชื่อออกจาก
Imperial College of Engineering
-
เอาเลย พิมพ์ลงไป
-
พ่อผม... มันฆ่าพ่อผมแน่ครับท่าน
-
พิมพ์สิ...
- ท่านครับ ได้โปรดล่ะ
-
การตัดสินใจของชั้นเป็นที่สุดและไม่เปลี่ยนแปลง
-
พ่อผมอยู่ถึงวันนี้ก็เพื่อดูผมจบนะครับ
-
งั้นก็ควรจะคิดได้ก่อนที่จะฉี่ใส่ประตูบ้านชั้นนะ
-
ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ...
-
ได้… งั้นลบชื่อนายออกไป
-
ใส่ชื่อรันโชลงไปแทน
-
รู้ว่ามันอยู่กับนายเมื่อคืนนี้ด้วย
-
เป็นพยานให้ชั้น แล้วจะไม่เอาความ
-
นายมีเวลาคิด 7 นาทีครึ่งนะ
-
เราจะไม่ยอมให้นายจากไป
-
ไม่มีทาง เราจะไม่ให้นายไป
-
สวรรค์อาจจะแกล้งนาย
-
แต่เราจะยื้อนายเอาไว้ให้ได้
-
มันเป็นการต่อสู้ที่เสียไม่ได้อีกแล้ว
-
นายอาจจะพยายามอย่างดีที่สุด
-
พยายามเท่าที่จะทำได้
-
แต่ตอนนี้ พวกเราจะไม่ยอมให้นายจากไปอย่างนี้
-
เราจะไม่ยอมให้นายไปอย่างนี้
-
ไม่มีทาง เราจะไม่ให้นายไป
-
รันโช ดูจอนั่นนะ
-
ราจู
-
ร่างของเขานั้นขยับไม่ได้จากการช็อค
แต่ใจของเขายังตื่นอยู่
-
เขาเห็นและได้ยินทุกอย่าง
เพราะงั้น อย่าให้ใครมาร้องไห้ต่อหน้าเขานะ
-
พูดแบบเพื่อนๆ พูดกัน พูดกระตุ้นเขา
พูดตลกๆ อะไรก็ได้ให้เขารู้สึกตัว
-
เฮ่ย ข่าวดีว่ะ ราจู พ่อแกหายแล้ว
-
ยาใหม่ที่ให้พ่อช่วยได้ว่ะ
-
เฮ้ย แกเป็นลูกชายของบ้านนี้นะ
-
ลูกชายต้องมาดูพ่อสิวะ
-
มาๆ ตื่นเร็ว
-
พ่อแกอยากได้สกูตเตอร์ของปียาน่ะ
-
ชั้นจะยกให้พ่อแกดีมั้ยวะเนี่ย
-
ราจู... ฟาฮานอยู่ในกล้องน่ะ อยู่ที่หอพักน่ะ
-
ดูสิ ไอ้ไวรัสยกเลิกพักการเรียนแล้ว
-
สบายใจได้แล้ว ตื่นได้แล้วเพื่อน
-
ทุกอย่างเคลียแล้ว ตื่นได้แล้ว...
-
ตื่นมาสิ ตื่นเลย
-
ในหนทางที่เราเดินไป
-
บนหนทางที่เรียกกันว่า "ชีวิต"
-
อย่าหนีไปไหน แค่สนุกกับชีวิตบ้าง
-
โปรดหันมาฟังเสียงคนข้างหลังที่รักนายด้วย
-
แม้คำคืนจะมืดมิดแค่ไหน แสงสว่างในวันรุ่งขึ้นก็ยังตามมาอยู่ดี
-
อย่าหนีจากคนข้างหลังที่เขารักนายสิ
-
เราจะไม่ยอมให้นายจากไป
-
เราจะไม่มีทางให้นายจากเราไป
-
เราจะไม่ยอมให้นายจากไป
-
เราจะไม่มีทางให้นายจากเราไป
-
ดูสิ แม่ซื้อส่าหรีใหม่เว้ยยย
- ใหม่เอี่ยมเลย
-
ตั้ง 2000 รูปี (บาท) แน่ะ
-
ตื่นเร็ว
-
ไม่ได้ซื้อแค่ชุดเดียวนะ ซื้อมาเป็นโหล
-
ดูสิ
-
เฮ่ย ราจู
-
บอกแม่สิ ว่าแม่ดูเป็นไงบ้าง
-
จำจดหมายที่แม่เขียนถึงนายได้มั้ย
-
แม้แม่จะลำบากแค่ไหน แต่แม่ก็อวยพรนายเสมอ
-
อย่ามาตายต่อหน้าแม่อย่างนี้ ตายไม่ได้นะ
-
มองพวกเราสิ อย่าไปไหน
-
ยิ้มสักครั้งก็ยังดี จะได้รู้ว่านายยังแคร์พวกเราอยู่
-
ตื่นเถอะ อย่ามาทรมานกันอย่างนี้เลย
-
รู้เรื่องน้องสาวแกมั้ยวะ
-
น้องแกจะแต่งงานแล้วนะ
-
ไม่ต้องใช้ค่าสินสอดด้วย...
-
ฝ่ายเจ้าบ่าวเขาไม่ต้องการอะไรเลย
-
ขอแค่ตัวเจ้าสาว
-
รู้มั้ยว่าเจ้าบ่าวเป็นใคร...
- ใช่ๆ
-
ลองเดาซิ...
-
แกก็รู้จักดีด้วย
- ใช่…
-
เขาเป็นคนรักสัตว์ด้วย
- หา…
-
เขาจะไปเป็นช่างภาพสัตว์ป่าด้วย
-
เงียบนะ ชู่ววว
-
ไม่รู้อีกหรอ... นี่ไง ฟาฮานไง
-
ฟาฮานไม่เอาเงินสินสอดเลย...
-
ฟาฮานจะแต่งงานกับน้องแกไง...
-
ทุกอย่างฟรี ฟรี ฟรี
-
ราจู
-
Okra หนึ่งกิโล, เนย 500 กรัม ฟรีๆ….
-
ทำไมต้องให้กูรับเคราะห์ด้วย
-
ดีมาก เพื่อน
-
ทุกอย่างพร้อมแล้ว ฟาฮานจะแต่งกับน้องแก...
-
รันโช
-
ไอ้บ้า.... ตลกแดกนะมึง
-
หนีตายได้นะมึง
-
เราจะไม่ให้นายไปไหน
-
เราไม่มีวันให้นายจากพวกเราไป
-
เราจะไม่ให้นายไปไหน
-
เราไม่มีวันให้นายจากพวกเราไป
-
เราจะไม่ให้นายไปไหนอีกต่อไป
-
'Okra 12 บาทต่อกิโล'
-
เรียกแท็กซี่ไว้ใช่มั้ยคะ
-
ครับผม
- มาแล้วค่ะ
-
ขอบคุณครับ...อะไรเนี่ย
-
กูจะไปงานสัมภาษณ์ที่วิทยาลัย
-
ไปกับกูน่ะหรอ
-
ไม่… กูไปสัมภาษณ์คนเดียว ส่วนมึงน่ะกลับบ้าน
-
ไมกูต้องกลับบ้านวะ
-
ลืมแล้วหรอ สัญญากับไอ้บ้านี่ไว้ว่าไง
-
เอาเน็คไทมา...
-
ทำไมวะ
-
ก็สงสัยอยู่นะว่าถ้าได้เห็นจดหมายนี่จะไปสัมภาษณ์มั้ย
-
อะไรน่ะ
-
จดหมายไง
- จากฮังการี
-
จากช่างภาพที่ชื่อ Andre Istvan
-
ส่งไปแล้วหรอ...
-
เขาชอบรูปแกนะ
-
เขาอยากให้แกไปช่วยเขาที่นั่น
-
ป่าฝนในบราซิล ปีนึง
-
ได้ตังค์ด้วยนะ
-
พ่อต้องด่าแน่เลย
-
ไปพูดกับพ่อเขาซะ พูดจากใจเลย
-
สักครั้งในชีวิต ไม่ต้องกลัว...
-
ไม่งั้น ตอนแกจะตาย แกจะเสียใจที่ไม่ได้ทำ
-
จดหมายก็อยู่ในมือแล้ว... แท็กซี่ก็อยู่ข้างหน้าแล้ว
-
ขอแค่ความกล้า (courage) อีกนิด
มันจะเปลี่ยนชีวิตแกได้เลย
-
คิดว่าลูกจะชอบมั้ย
-
ทำไมแพงจังเลยอันนี้
-
ลูกเราจะได้งานแรกในวันนี้
-
มันน่าภูมิใจในเวลางามๆ อย่างนี้นัก
-
ฟาฮาน...
-
วันนี้ มีสัมภาษณ์งานไม่ใช่หรือไง
-
ผมไม่ได้ไปครับ
-
พ่อ ผมไม่อยากเป็นวิศวะ
-
เกิดอะไรขึ้น ประสบอุบัติเหตุรึ
-
เห็นตึกนั่นมั้ยครับ ผมโดดลงมาจากชั้นสาม
-
ทำไมล่ะ?
-
เพราะผมจะถูกไล่ออกจากวิทยาลัย
-
เหตุผลคือ?
-
เมาสุรา และก็ปัสสาวะที่หน้าประตูบ้านท่าน ผอ.
-
นี่เพราะไอ้บ้ารันโชมันใช่มั้ยที่ทำให้แกเปลี่ยนใจ
-
ผมเองต่างหากที่ไม่ชอบวิศวะมาตั้งแต่แรก
พอยิ่งเรียนก็ยิ่งรู้ว่าไม่ถนัดเลย
-
รันโชเขาสอนผมว่า "ให้ทำสิ่งที่คลั่งไคล้ให้เป็นอาชีพ"
-
และก็จะสนุกกับงานมันได้
-
แล้วแกจะไปเอาเงินอะไรจากในป่าล่ะ
-
ถึงแม้เงินจะได้น้อย แต่ผมก็ได้เรียนรู้นะพ่อ
-
ห้าปีจากนี้....
-
เมื่อแกมองเพื่อนๆ แกซื้อรถซื้อบ้าน มันจะขายหน้าเอานะ
-
เรียนวิศวะ และเป็นในสิ่งที่เราไม่อยากเป็น...
-
นั่นมันทำให้ผมขมขื่นมากกว่านะครับพ่อ
-
โลกจะหัวเราะเยาะแกนะ!
-
และประนามแกว่าคนขี้แพ้ ที่ทิ้งการเรียนในปีสุดท้าย
-
คุณ Kapoor ข้างบ้าน เขารู้ว่าแกเรียนที่ ICE
แล้วเขาจะคิดยังไง
-
ก็คนข้างบ้านเขาไม่ได้หาแอร์ให้ผมนี่ครับ
-
คนข้างบ้านคนนั้นเขาไม่ได้อยู่อย่างลำบาก
เพื่อให้ผมอยู่สบายนี่ครับ
-
คนข้างบ้านไม่ได้ให้ผมขี่คอพาเที่ยวสวนสัตว์นี่ครับ
-
แต่เป็นพ่อต่างหาก
-
ผมเชื่อว่าแม้คุณ Kapoor ก็ทำกับลูกเขาเหมือนกัน
-
ผมเองก็ยังไม่รู้ชื่อจริงของ Mr. Kapoor เลยด้วยซ้ำ
-
แกคิดว่าแกเป็นฮีโร่รึไง
-
พอได้แล้วล่ะ ดูสิ ลูกเสียใจมากแล้วนะ
-
เห็นแก่ลูกเหอะ... ถ้าเขาเกิดคิดฆ่าตัวตายแบบราจูขึ้นมา
-
ถ้าคิดงั้นก็ไม่ต้องคุยกัน
-
อย่าพูดนะว่าไอ้นี่มันจะโดดตึกด้วย
-
ไม่หรอกพ่อ ผมไม่เคยมีความคิดอย่างนั้น ผมสัญญา
-
รันโชที่พ่อว่าน่ะ เขาเอารูปนี้ใส่ในกระเป๋าตังค์ของผม
-
แล้วบอกผมว่า ถ้าผมมีความคิดที่จะฆ่าตัวตายล่ะก็...
-
ให้คิดถึงซิว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับรอยยิ้มพ่อกับแม่...
-
เมื่อเห็นศพลูกนอนตาย...
-
ผมอยากให้พ่อรู้และเข้าใจ
-
ผมไม่เคยคิดที่จะเอาการฆ่าตัวตายมาต่อรอง
-
พ่อ ถ้าผมเป็นช่างภาพ มันก็ไม่เห็นไรนี่
-
ได้เงินน้อยหน่อย
-
มีบ้านหลังเล็กหน่อย รถคันเล็กๆ
-
แต่ผมมีความสุขนะ
-
ผมจะมีความสุขมากๆ ด้วย
-
ไม่ว่าอะไรผมทำให้พ่อ มันก็มาจากความรักนะครับพ่อ
-
ผมฟังพ่อมาตลอด
-
ขอสักครั้งเถอ ให้ผมฟังหัวใจตัวเองบ้างเถอะ
-
ขอล่ะ พ่อ
-
พ่อ
-
อย่าเดินหนีสิพ่อ
-
เอามันไปคืนซะ
-
ลูก… ไอ้กล้องที่ดีที่สุดนั้นน่ะราคาเท่าไหร่นะ
-
โน้ตบุ๊คอันนี้เอาไปเปลี่ยนเป็นกล้องได้มั้ย
-
ถ้าลูกต้องการเงิน... บอกพ่อแล้วกัน
-
ไปเถอะ ลูกรัก ไปใช้ชีวิตในแบบที่ลูกชอบเถอะนะ
-
เกรดคุณนี่ค่อนข้างจะต่ำมาตลอดนะ
มีเหตุผลมั้ย?
-
ความกลัวครับ
-
ผมเป็นนักเรียนที่เรียนดีมาตลอดตั้งแต่เด็ก
-
พ่อแม่ผมหวังในตัวผมมาก
-
นั่นละที่ทำให้ผมกลัว
-
ที่นี่ ผมเห็นการแข่งขันกันอย่างบ้าคลั่ง...
ที่นี่จะไม่มีใครเห็นหัวถ้าคุณไม่ได้ที่หนึ่ง
-
ความกลัวก็เพิ่มมากขึ้น
-
ความกลัวนั้นมันทำให้การเรียนแย่ลงครับ...
-
ผมเอาแหวนนำโชคมาใส่เกือบทุกนิ้ว
-
ภาวนาต่อพระเจ้าเพื่อขอพร
ไม่ใช่สิ... ขอร้องมากกว่า
-
แต่พอกระดูกหัก 16 ท่อน นอน รพ. เกือบ 2 เดือน
-
สิ่งนี้มันทำให้ผมก็คิดได้ว่าชีวิตคืออะไร
-
วันนี้ ผมไม่ได้ขอพระเจ้าเพื่อให้ได้งานนี้
แต่ผมขอบคุณพระเจ้าสำหรับชีวิตนี้
-
ถ้าท่านไม่รับผมเข้าทำงาน ผมก็จะไม่เสียใจ
-
ผมจะทำสิ่งอื่นต่อไปให้คุ้มกับชีวิตที่ผมได้มา
-
คือ เธอตอบตรงๆ แบบนี้ก็ดีนะ แต่ว่า...
นิสัยอย่างนี้ไม่ค่อยเหมาะกับหน่วยงานของเรานัก
-
เราต้องการคนที่มีความสามารถในการเจรจาลูกค้า
-
เธอน่ะเป็นคนตรงและเป็นคนเปิดเผยมากเกินไป
-
แต่...
-
ถ้าเธอแน่ใจว่าจะควบคุมนิสัยนี้ได้...
-
เราก็... อาจจะรับพิจารณานะ
-
วันนี้ผมยืนได้ด้วยตัวเอง... โดยแลกกับขาหักสองข้าง
-
มันไม่ง่ายครับ ที่ผมจะมีความคิดอย่างนี้ได้...
-
งั้นผมขออยู่อย่างนี้ดีกว่า
-
ท่านก็เก็บงานของท่านเอาไว้เถอะครับ
ส่วนผมก็จะทำหน้าที่ที่ผมควรทำต่อไป...
-
ไม่มีเสียใจ ไม่มีหมดหวัง ครับผม
-
เดี๋ยวก่อน...
-
25 ปีมานี้ พวกเราสัมภาษณ์ผู้สมัครงานมาจนนับไม่ถ้วน
-
ทุกคนต่างก็ยืนยันกันง่ายๆ ว่าจะแก้นิสัยก็เพื่อให้ได้งานทั้งนั้น
-
แล้วคนอย่างเธอจะมาหนีเราไปไหนล่ะ ไอ้ลูกชาย
-
ครับ?
-
เรามาคุยกันเรื่องเงินเดือนกันเลยมั้ย
-
ขอบคุณมากครับ....
-
ใต้เท้า ท่านผู้ยิ่งใหญ่!
-
โปรดรับการคารวะจากข้าน้อยด้วย
-
โกวินนนนน!!!!
-
ก็ท่านบอกว่า ถ้าเขาได้งานล่ะก็ โกนหนวดทิ้งได้เลยไง
-
ทำไรลงไปน่ะ
-
ไม่มีหนวดแล้วเหมือนแก้ผ้าเลย
-
หมดสิ้นกัน... เกียรติของพ่อ...
-
รัสโตกิ ชั้นไม่ยอมแน่
-
แกจะไม่ได้งานนี้จนกว่าแกจะสอบผ่าน
-
คราวนี้ เดี๋ยวชั้นจะออกข้อสอบจัดการแกเอง
-
พ่อ…. อย่างนี้ไม่แฟร์เลยนะ
-
ถ้าเรื่องความรักกับเรื่องสงคราม... แฟร์อยู่แล้ววว
-
และนี่ก็คือ สงครามโลกครั้งที่... สาม
-
รัสโตกิ แกโดนเชือดแน่...
-
นี่…
-
ทำไรน่ะ
-
ระวังนะ
-
เมาหรอเนี่ย
- แม่นแล้ว... ซัดมานิดเดียวเอง
-
ไม่น่าจะนิดเดียวมั้งเนี่ย
-
มีไรจะให้
- ให้ทำไมล่ะ
-
เอาไว้ไปฉกของไง
- อะไรเนี่ย
-
กุญแจสำรอง ห้องทำงานของไวรัส
-
กระดาษข้อสอบอยู่ในซองที่มีตราสีแดงๆ น่ะ
-
พ่อออกข้อสอบเอง เพื่อให้ราจูสอบตก
-
ไปเอามาเลย..
-
นี่เธอต๊องรึเปล่าเนี่ย จะให้โกงข้อสอบรึไง
-
ถ้าเรื่องความรักกับเรื่องสงคราม... แฟร์อยู่แล้ววว
-
บอกหน่อยซิ...
-
เธอรู้สึก....จริงๆ หรอ
-
ว่าจมูกจะชนกันถ้าจูบกัน
-
เดี๋ยวก่อน... เอา dhokla หน่อยมั้ย
-
คนที่มาจากแถบ Gujarati นี่น่ารักเนอะ
-
แต่ทำไมตั้งชื่ออาหารน่ากลัวจัง
-
Dhokla, Fafda, Handwa,
Thepla, Khakhra
-
ชื่อขนมเหมือนชื่อจรวดมิซไซล์เลย
-
มา..
-
"วันนี้ ปธน.บุช ได้ทิ้ง Dhoklas สองลูก ที่อีรัก"
-
"ตาย 400, บาดเจ็บอีก 200"
-
มา
-
Oh...
-
จะชื่อ Khakhra, Fafda ก็ช่างเหอะ
แต่ชื่อเธอน่ะ...
-
รันโชดัส ชามาดัส ชันชาด หยึ๋ยยย
-
ชั้นไม่เปลี่ยนนามสกุลหลังแต่งงานนะ
-
ปียา เราแต่งงานกันไม่ได้หรอก
-
ทำไมล่ะ
-
มีคนอื่นอยู่หรอ
-
ไม่หรอก
-
เป็นเกย์ใช่มั้ย
- ไม่ใช่อะ
-
แล้วทำไมไม่ขอชั้นแต่งงานล่ะ
-
ไร้สมรรถภาพรึไง
- เปล่า…
-
งั้น.. พิสูจน์สิ
-
ปียา อย่าเพิ่ง..
-
เดี๋ยวๆๆ
-
มีไร
- เราลืมบอกปียาไปว่าจะไปหาไอ้รันโช
-
หยุดๆๆๆ จะราดอยู่แล้ว
-
เงียบเลย
- ไม่ได้ติดต่อเธอเลยรึไง
-
ไม่เลย มีแต่เบอร์โทรที่บ้าน
จอดก่อน โทรหาเธอก่อน
-
ฮัลโหล
-
ไม่มีที่ให้ระเบิดฉี่เลยวุ้ยประเทศนี้
-
ฮัลโหล ปียาอยู่มั้ยครับ
- ไม่ค่ะ ไม่อยู่ที่นี่
-
ไม่ได้อยู่ รพ. หรือครับ
-
เขาจะอยู่นี่ได้ยังไงคะ
-
ก็ปียาไปแต่งงานที่ Manali วันนี้ไงคะ
-
สายไปแล้วล่ะ เธอแต่งงานแล้ว...
-
ยังหรอก ขับอีกแค่ 6 ชม. เอง
-
ถ้าเราไปเร็ว ก็จะไปทันพิธีสาบาน
-
ไม่น่าจะนานหรอก
-
ไม่ต้องคิดมาก กลับไปรับปียามา
-
ไม่ย้อน
-
ไปลาดั๊กเลย เราไปหาไอ้รันโชด้วยกัน
-
วันศุกร์นี้ กูมีนัดกับ Mr.พุนซุก แวงดู
-
ขึ้นรถ
-
ถ้ากูพลาดนัดนี้ พวกญี่ปุ่นจะเข้ามาติดต่อแทน
-
พวกญี่ปุ่นจะเอาเขาไปร่วมทุนด้วย
-
กลายเป็นบริษัท "พุนซุก กับ ฟุจิยาชิ"
-
"งานแต่ง ปียา และ ซุฮัส"
- ขอยืมชุดไปนะ
-
ไวรัสคงจะหัวใจวายทุกงานแต่งของลูกสาวเลย
-
เราเข้าไปป่วนเกือบทุกงานเลย
-
เฮ้ย มึงไปหน่วงเวลาไอ้แบรนด์เนมก่อน
เดี๋ยวกูไปบอกข่าวกับปียานะ
-
ฟาฮาน
- เจอรันโชมันแล้วล่ะ
-
ห้อง 107 ใช่มั้ย
- ครับผม
-
เดี๋ยวจัดการต่อเอง
- ขอโทษครับ
-
ไปได้แล้ว
-
Housekeeping ครับผม
- เข้ามา
-
Amore... Amore...
-
เร็วๆ เข้า รีดเสื้อโค้ทนั่นที
-
Amore... Amore...
-
เจอไอ้รันโชมันแล้ว
เธอก็ไม่ต้องแต่งงานกับไอ้ตูดหมึกแล้วนะ
-
จะบ้าหรอ ฟาฮาน
-
อย่าโง่ไปเลยปียา เธอก็ยังรักมันอยู่
-
เธอยังกินขนมของรันโชมันชอบอยู่เลย
-
Amore... Amore...
-
ไอ้ตูดหมึกน่ะมันไม่เปลี่ยนหรอก
มันบ้าแบรนด์เนม มันก็บ้าวันยังค่ำ
-
พอได้แล้ว ฟาฮาน
ซุฮัสเขาเปลี่ยนไปแล้ว
-
เขาไม่เคยพูดเรื่องราคาอะไรนี่อีกเลย
-
เสื้อกู!!! ตั้งแสนห้าเชียวนะมึงงงงงง
-
ซอสห่าอะไรเนี่ยยย
-
ผมจัดการให้ครับท่าน
- ยังไง
-
ร้านซักรีดเรามีน้ำยาทำให้เหมือนเดิมครับท่าน
-
เดี๋ยวเอาไปล้างให้ทันทีเลยครับ
-
ไวๆ เลยนะเมิง!!
-
แต่มันสายไปแล้วล่ะ ฟาฮาน
- ปียา
-
ถึงเวลาแล้ว สายแล้ว
-
ปียา ชั้นเอง ราจู
อย่าตะโกนนะ เดี๋ยวผมโดนกระทืบ
-
ซุฮัสไปไหน
-
ไอ้ Housekeeping มันเอาเสื้อชั้นไป
-
ไป ไปตามซุฮัสมา
-
ไม่ดีนะถ้าจะหนีพิธีกลางคันอย่างนี้
-
ไง ฟาฮาน
- รถพร้อมแล้ว
-
ดึงมือปียามาเลย เร็วๆ
เงียบไปเลยมึงน่ะ
-
อ้าว
- เสื้อชั้นล่ะ
-
ยังอยู่ตรงนี้หรอท่าน
-
แล้วใครอยู่ที่ปะรำพิธีล่ะ
- ปะรำงั้นหรอ
-
อีกไม่กี่รอบ เราก็กลายเป็นสามีภรรยากันแล้วนะปียา
-
ชั้นก็แต่งงานแล้วด้วย ไปกันเลยเหอะ
-
สายเกินไปแล้ว ผู้คนจะหัวเราะเยาะเอา
-
แล้วเธอก็จะเหมือนกับอยู่ในนรกนะ
-
รัสโตกิ
-
ผู้คนน่ะ เขาจะนินทาก็จริง แต่เดี๋ยวก็หาย
-
แต่เธอน่ะ... จะเสียใจจนวันตายนะ
-
รถก็รออยู่ที่ประตู เดี๋ยวก็เจอรันโชมันแล้ว
-
เธอกลัวคนอื่น จนต้องแต่งกับไอ้ตูดเนี่ยหรอ
-
Housekeeping?
-
ปียา, ยังมีอีกปัญหานึง
-
อะไร
-
เราไม่รู้เลยว่ารันโชมันแต่งงานยัง
-
อะไรนะ
-
ยังหรอกน่าา
- แล้วถ้าแต่งแล้วล่ะ
-
ก็จะพามาส่งที่เดิมไง
-
ใจเย็นๆ! Handmade biscuit?
-
ทำอะไรตรงนั้นล่ะเนี่ย
-
ช่างแม่งเหอะ
- biscuit นี้อร่อยนะ
-
เมื่อวาน เราก็ทำตัวเหมือนพวกลี้ภัยการเมือง
-
24 ชม. ที่แล้ว เราก็ป่วนกันซะเหนื่อย
-
เกือบที่เทเถ้ากระดูกของชามาดัสตัวจริงลงโถ
-
วันนี้ พาเจ้าสาวหนีงานแต่ง... นี่ก็เพื่อไอ้รันโชมัน
-
ทั้งหมดที่ทำนี่ก็เพราะ "เพื่อน" ล่ะวะ
-
แม้ขโมยข้อสอบให้เพื่อน นี่ก็ทำเพื่อเพื่อนจริงๆ
-
ซองจดหมายผนึกสีแดง
-
เรากลัวว่าถ้าราจูสอบตกอีก หืดขึ้นคอแน่
-
เราเลยต้องสวมบทเป็นขโมย
เอาข้อสอบของไวรัสไปให้ราจู
-
อย่างน้อยดูให้รู้ไว้ก็ยังดี
-
ซ่อนไว้ที่ไหนเนี่ย
-
เราแก่ตายแน่ถ้ายังหาอย่างงี้
ถามปียาซิ
-
ปียา โทรศัพท์น่ะ
-
คุณผู้เป็นพ่อ... ถ้าพูด 'All is well' เดี๋ยวจะเตะนะ
-
เตะแล้ว
-
ปียา.... โทรศัพท์มา
-
เจอมั้ย รันโช
-
ฮัลโหล
-
เร็ว ก๊อปปี้เร็ว
-
เอามาจากไหน
-
ใส่กลับไป
-
ได้แล้ว เรียบร้อย
- ไปไหนมากันน่ะ
-
Here
- อะไรเนี่ย
-
ของขวัญ
-
ข้อสอบ
ไวรัสออกข้อสอบเองเพื่อที่จะทำให้แกตกเลย
-
ไอ้พวกนี้ก็แปลกนะ
-
ตอนแรกก็สอนให้ยืนได้เอง ตอนนี้เสือกกลับสอนให้โกง
-
ไม่เอาล่ะ
-
สอบผ่านก็ผ่าน
-
ไม่ผ่านก็... ไม่เป็นไร สบาย
-
ชนะใจจริงๆ เลยประโยคนี้ รักแกนะเพื่อน
-
แต่ต้องควบคุมอารมณ์หน่อย
-
ไอ้หัวขโมย
- ท่าน อย่าเลยครับ
-
ไอ้บ้า ไอ้เลว
- ขอโทษครับท่าน
-
ต้องการเปลี่ยนระบบงั้นหรอ
-
ฉี่รดประตูบ้านชั้น
- ท่าน ท่านครับ
-
ขอโทษครับท่าน
-
พวกมึงทุกตัวถูกไล่ออก
-
ถ้าตอนเช้ายังไม่ออกไป
-
จะเอาตำรวจมาลากคอแน่
-
ไอ้พวกบ้า
-
เลว เลวมาก พวกมึงทุกตัว
-
พวกนั้นเอากุญแจ office ไปได้ยังไง
-
หนูให้เขาเองแหละค่ะ พ่อ
-
จริงๆ หนูอยากจะให้กุญแจกับน้องหนูด้วย
เขาจะได้มีชีวิตอยู่ ไม่ต้องตายไงคะ
-
ปียา หยุดเลยนะ
-
พ่อคิดว่าลูกชายพ่อตกรถไฟตายงั้นหรอ
-
ปียา หยุด!
-
พ่อน่ะเลือกให้เรียนวิศวะ
-
พ่อเคยถามเขามั้ยว่าเขาอยากเป็นอะไร??
-
พ่อเอาแรงกดดันใส่เขา...
-
เขาเลยเลือกที่จะตาย ตายก่อนสอบด้วย
-
พ่อไม่เข้าใจ...
-
พ่อ กลับไปห้องก่อนเถอะ
-
ปียา ไม่ต้องเลยนะ
-
เขาอยากเรียนวรรณกรรม เขาอยากเป็นนักเขียน
-
สิ่งเดียวที่เขาเขียนก็คือ "จดหมายลาตาย"
-
ไม่ต้องเลยนะปียา
-
เลิกโอ๋กันซะที
-
แค่สักครั้ง
เคยถามเขาบ้างมั้ย
-
ถ้าแค่พูดว่า ถ้าไม่ถนัดวิศวะก็ไม่ต้องเรียนสิ
-
เรียนในสิ่งที่อยากเรียน มันพูดยากอย่างงั้นหรอ
-
ไม่งั้นเขาก็ไม่ต้องฆ่าตัวตายหรอก
-
เขา… ไม่ได้ฆ่าตัวตาย
-
ใช่ค่ะพ่อ....
-
ไม่ได้ฆ่าตัวตาย...
-
แต่ถูกฆาตกรรมต่างหาก
-
ถนนหลายสายตอนนี้เป็นอัมพาตกันหมด
-
ฝนตกทำให้การจราจรติดขัด
-
พ่อ…
-
โมน่า
-
กลับไปซะ Millimeter จะตามมาทำไม
-
ผมจะไปด้วย... ไปไหนผมไปด้วย
-
ช่วยที เราติดอยู่ที่นี่
-
ส่งรถพยายาลมาไม่ได้หรอ
-
เอามาจากโรงพยาบาลอื่นสิ
-
ถนนทุกเส้นน้ำท่วมหมดเลยครับ.... ไม่มีทางเข้าเลย
-
โมน่า โอเคมั้ย
-
รันโช ปียาน่ะ
-
รันโช เธอมาไม่ถึงที่นี่แน่ ทำตามที่บอกนะ
-
ตอนนี้สถานการณ์ไม่ไหวแล้ว...
-
สายตัด... โมน่า
-
โมน่า...
-
เปิดไฟเลย...
- นอนที่ไหนดี
-
โต๊ะปิงปองไง
- ปียา เราอยู่ในห้องรวมแล้ว
-
ราจู เปิดเว็บแคมเลย
-
โมน่าอยู่ไหน โชว์ภาพซิ
-
เดี๋ยวนะ
-
อ่ะ นี่ไง
-
โมน่า ไมต้องห่วง ชั้นอยู่นี่แล้ว
-
ปียา ชั้นกำลังจะตายแล้ว...
-
รันโช มันเคยมีกรณีที่โรงพยาบาลไม่มี หมอไม่มี
1877
02:20:08,408 --> 02:20:09,761
แต่เด็กกำลังจะคลอดฉุกเฉินอย่างนี้
-
เธอ.... ต้องทำคลอดเด็กเองนะ
-
All is well
-
กล้าดียังไงพวกแก.... ชั้นจะฆ่าแกให้หมด
-
พ่อ พ่อออกไปไกลๆ เลย
-
ฟาฮาน เอาผ้าเช็ดตัวกับกรรไกรมา
-
Millimeter ไปหาผ้ากับที่หนีบผ้า และก็น้ำร้อน
-
รันโช คลุมโมน่าไว้
-
โมน่า พยายามเบ่งนะ
-
เบ่งเท่าที่จะทำได้
-
พอแล้ว… ทำไม่ได้
-
รันโช ไปดูซิว่าหัวเด็กโผล่หรือยัง
-
หัวเด็กโผล่?
-
ดูภาพนะ
-
ไปดูซิว่ามีหัวเด็กโผล่ออกมาหรือยัง
-
เร็วเข้า ไปดูเร็ว
-
ไป!!
-
ไปเลย รันโช ไป
-
ไม่มี ไม่มีเด็ก
-
โมน่า เบ่งเข้า
-
โมน่า
-
เริ่มเหนื่อยแล้ว ปียา
-
ปลุกเธอขึ้นมา ถ้าเบ่งไม่ได้ มันจะเป็นปัญหาใหญ่แน่
-
มันต้องใช้ Vaccum cup นะ
- จะหามันได้ที่ไหน
-
vacuum cup คืออะไร ใช้ยังไง
-
ดูนี่นะ
-
ถ้าแม่ไม่มีแรงเบ่ง เราจะเอาจุกนี่ไปดึงหัวเด็ก
-
ที่จุกจะมีตัวดูด ติดที่หัวเด็กไว้
-
และดึงเด็กออกมา
-
ชั้นทำได้อันนี้
- ยังไง
-
เครื่องดูดฝุ่นไง
- เครื่องดูดฝุ่น?
-
ใช่ๆ
-
แรงดูดมันมากเกินไปนะ
-
เดี๋ยวควบคุมมันอีกที
- มีเครื่องดูดฝุ่นมั้ย
-
ในห้องทำงานชั้นมี
-
ฟาฮาน กุญแจ
- เอ้า นี่
-
โมน่า เบ่ง
-
โอ้… ไฟดับ
-
เกิดไรขึ้น
-
ราจู เกิดไรขึ้น
- ไฟดับ
-
แล้วจะเปิดเครื่องดูดฝุ่นยังไงเนี่ย
-
ฟาฮาน ไปเอาเครื่องดูดฝุ่นมา
เดี๋ยวจะหาไฟให้
-
ยังไง?
-
Millimeter เอาไวรัสออกมาเลย
-
เฮ้ย ทำไรวะเนี่ย
-
ไม่ใช่ไวรัสนี่
ไวรัสที่เราทำไง ตัว Inverter น่ะ
-
จำได้ใช่มั้ย นั่นล่ะ
- Ok
-
ราจู ไปปลุกทุกๆ คนในหอพักนะ
-
บอกให้เอาแบตรถยนต์มา สายพ่วง
และก็เอามิเตอร์แรงดันลมมาด้วย
-
ฉุกเฉินๆๆ ที่ห้องรวม เร็วเข้า
-
รันโชล่ะ
- นี่
-
เอาแบตวางไว้ที่นี่ ต่อสายเลย
-
ราจู ปิด switch ไฟทุกดวง
เอา Converter ต่อเข้ากับสะพานไฟหลัก
-
รันโช เครื่องดูดฝุ่น
-
ฟาฮาน เอาตัวเป่าเลนส์กล้องมา
-
ตัวเป่าลม
- ได้.. นี่ไง
-
รันโช..
-
ดี เอามิเตอร์
ติดกับสาย
-
รันโช เสร็จแล้ว
-
ปิดไฟทั้งหมดแล้วนะ
- ใช่
-
โต๊ะ ปลั๊กคอม
ล่ะ
-
Ok
-
ราจู เปิดได้
-
ฟาฮาน
-
ปียา มาเร็วๆ
-
รักเธอนะ รันโช
-
ฟาฮาน เปิดเลย
- Ok
-
ปียา แรงดูดเท่าไหร่
-
ไม่เกิน 0.5
-
ฟาฮาน 0.5
- โอเค
-
0.5
-
เครื่องดูดเด็ก.... สุดยอดอุปกรณ์ทำคลอดเลย
-
ฟาฮาน หยุด
-
Ok
-
ราจู ขึ้นไปบนโต๊ะ
-
ผลักท้องให้ลงไป อย่างงี้
-
Ok
-
ฟาฮาน เปิดเลย
-
เอาเลย ทำให้ได้
-
เอาเลย เบ่ง...
-
เพื่อไอ้หนูของเรา
-
เอาเลย โมน่า
-
ออกมาแล้ว....
-
ทำได้แล้ว...
-
โมน่า เบ่ง
-
ฟาฮาน ปิดเครื่อง
-
Ok, ปิดแล้ว
-
คลิป ตัดสายสะดือ
-
ฟาฮาน คลิปหนีบ
-
กรรไกรมา
- ระวังนะ
-
ตัดตรงกลางนี่แหละ... ผ้าเช็ดตัว
-
ปียา เด็กไม่ร้องเลย
-
เฮ้ คนเก่ง
-
รันโช ถูหลังเด็กซิ
-
คนเก่ง
- มานี่มา คนเก่ง
-
ไม่มี ไม่มีไรเลย
-
เป่าปากเด็กซิ
-
คนเก่ง ร้องสิ
-
ไม่ตอบสนองเลย
-
อย่าร้อง โมน่า...
All is well
-
เด็กเตะอะ
-
อะไรนะ?
-
เด็กเตะ
-
พูด All is well สิ
-
All is well
-
ไวรัสเคยบอกไว้ว่า "ถ้าหลานชั้นไม่เรียนวิศวะ...
-
ชั้นจะถอดกรามของมันออก..."
-
แต่คำพูดที่ออกจากปากไวรัสวันนั้น เราได้ยินกันทุกคนว่า....
-
เตะเก่งนี่ อยากเป็นนักบอลใช่มั้ย
-
เอาเลย เป็นในสิ่งที่แกอยากเป็นนะ
-
เดี๋ยวก่อน ชั้นยังไม่หมดเรื่องกับแก...
-
วันแรกที่เข้ามา แกถามใช่มั้ย
-
ว่าทำไมไม่เอาดินสอไปใช้ในอวกาศ
-
ก็ถ้าใส่ดินสอมันหักในอวกาศ
-
มันจะวิ่งไปทิ่มตา ทิ่มจมูก หรือทิ่มกระจก
เพราะมันไร้แรงโน้มถ่วง
-
แกเข้าใจผิด
-
แกไม่มีทางคิดถูกได้เสมอไปหรอก
-
เข้าใจมั้ย
-
ครับผม
-
นี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เยี่ยมยอดมาก
-
เข้าใจมั้ย
-
ครับผม
-
อาจารย์ของชั้นบอกว่า...
ถ้าแกเจอคนที่... พิเศษสุด....
-
ไป กลับไปเรียนไป สอบให้ผ่านๆ แล้วไปๆ ซะที
-
และสุดท้ายนี้... Student of the Year...
-
รันโชดัส ชามาดัส ชันชาด
-
รูปนึงนะครับ
-
ผมต้องเก็บภาพเหล่านี้เอาไว้ให้หมด
-
วันนั้น เรากอดกัน เราแชร์ความสุข เราร้องไห้
-
เราสัญญากันว่า เราจะพบกันปีละครั้ง
-
ใครจะรู้ล่ะว่าจะเกิดไรขึ้น
และตอนนั้น ผมก็เห็นรันโชเป็นครั้งสุดท้าย
-
แก้มัดมันเหอะ
-
ชั้นจะเล่นงานแกทุกคนในศาล
-
ราจู
-
มีแต่รันโชนี่แหละที่ทำโรงเรียนแบบนี้ได้
-
แล้วมันอยู่ไหนวะ
-
อย่าฉี่ที่นี่นะ
-
ไปเลย ไอ้เด็กผี
-
อย่าฉี่ที่นี่
- เดี๋ยวพ่อกัดหูขาดซะนี่
-
บิงโก มันอยู่ที่นี่แน่
-
โทษครับ รันโชดัสอยู่ไหนครับ
-
เขาไม่ใช่รันโช
- รันโช
-
โชเต ใช่มั้ย ชื่อของเขาน่ะ
-
ใจเย็นๆ ครับ ตามผมมาก่อน
-
อยู่ไหนน่ะ
- รันโช
-
พี่ฟาฮาน เขาอ่านหนังสือพี่ทุกเล่มเลย
-
พี่ราจู เขาอ่าน blog พี่แล้วเอาเรื่องของพี่แชร์ให้กับเด็กๆ ด้วย
-
จำหมวกอันนี้ได้มั้ยครับ พี่ปียา มันถูกฉกมาอะครับ
-
นายเป็นใครน่ะ ทำไมรู้จักพวกเราล่ะ
-
จำผมไม่ได้รึครับ
- ไม่ได้อะ
-
ก็จะจำได้ยังไงล่ะ
ตอนนี้ Millimeter กลายเป็น Centimeter แล้ว
-
ไม่ใช่ Centimeter แล้ว… เป็น Kilometer แล้วเว้ยยย
-
มาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย
-
ผมได้รับจดหมายพร้อมตั๋วรถไฟข้างใน
-
บอกว่า "คิดถึงสมัยอยู่ที่ รร. มั้ย จับรถไฟมาเลย"
-
ไอ้บ้ารันโช
-
ไอ้กร๊วกมันอยู่ไหนตอนนี้
-
ดอเจ บังคับต่อที
-
ทุกๆ คืน เธอจะขี่สกูตเตอร์มาหาในชุดเจ้าสาว
-
แทนที่จะใส่ผ้าคลุมหน้าแต่งงาน...
เธอใส่หมวกกันน็อคแทน
-
เข้ามาใกล้ๆ แล้วจูบ....
-
ไม่คิดจะบอกลาเลยใช่มั้ย
-
ไม่…
-
ขอโทษนะ
-
แต่งงานหรือยัง
-
อะไรนะ ยังอะ
-
แล้วเธอล่ะ
- เกือบแล้ว... ทึ่มเอ้ย
-
แล้วไงต่อ...
-
ต่ออะไร...
-
มีคนรักหรือยัง
-
มีแล้ว
-
ใคร
-
เธอไง
-
เห็นมั้ย จมูกไม่ชนกันซักหน่อย ทึ่มเอ้ย
-
จริงด้วย...
-
รันโช..
-
ไง ฟาฮาน
-
ไง ฟาฮาน พ่อมึงสิ
-
เฮ่ย ฟังก่อน
- ไม่… ฟังกูก่อน
-
อธิบายได้นะ
-
ไง ราจู
-
แม่งหาตั้งนาน
-
ไม่มีเหรียญหยอดตู้โทรหรือไงมึง
-
เอาหนักๆ อีกสองทีเผื่อด้วย
-
ไอ้บ้าเอ้ยยยย
- พอได้แล้ว
2062
02:37:08,848 --> 02:37:09,758
โอเค พอได้
-
มา ขึ้นมา
-
สนุกกันจังนะ พวกทึ่มทั้งหลาย
-
เฮ่้ย ไง ชาโต
-
รันโชดัส ชันชาาาดด สบายดีมั้ยครับ ท่านอาจารย์
-
เป็นครูสอนในโรงเรียนหมู่บ้านนี่นะ
A for Apple, B for Ball...
-
รถไฟของเราออกพร้อมกัน แต่แกกลับไปคนละทางเลยนะ
-
จากวิศวะ กลับกลายมาเป็นครูบ้านนอก
-
เงินเดือนเท่าไหร่ล่ะ ชันชาด 5000 รูปี
-
ของชั้นเป็นกองพะเนิน
2072
02:38:14,448 --> 02:38:17,724
ค่าขนมลูกชั้นยังมากกว่าเงินเดือนแกอีกว่ะ
-
พอได้แล้ว
- เดี๋ยวก่อน ยังไม่จบ
-
จะเปลี่ยนระบบการศึกษา จะเปลี่ยนแปลงโลกใช่มะ
-
สุดท้าย แกก็ได้เปลี่ยน... ผ้าอ้อมเด็กไง
-
ขอสักทีได้มั้ยเนี่ย
-
เอาน่าๆ
-
จำได้มั้ยว่าวันนึงข้างหน้า ชั้นจะหัวเราะ แกจะร้องไห้
-
ลงชื่อที่นี่ซะ
ยอมรับไงว่าแกแพ้ ชั้นชนะ
-
'Declaration of Defeat' เอางี้เลยเรอะ
-
ชาโต้
- บ้าเอ้ย
-
นี่มันปากกาของไวรัสนี่
-
อันนี้ ผอ ให้ผมมา
-
นี่เป็นของผู้ชนะ ไม่ใช่ของไอ้ขี้แพ้
-
ถ้าทาง รร. ต้องการให้ช่วยล่ะก็ โทรมานะ ยินดีบริจาค
-
A for Apple, B for Ball...
-
มันไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ
- อย่าสนใจแม่งเลย
-
แม่งเป็นอย่างนี้แหละ
-
ข่าวดีนะที่ไม่ได้ใช้ชื่อ รันโชดัส ชันชาด
-
คิดดูสิ แต่งงานแล้วชั้นจะต้องเป็น ปียา ชัยชาด หยึ๋ย
-
แล้วๆ ชื่อจริงๆ ชื่ออะไร
ล่ะ
2092
02:39:32,968 --> 02:39:33,844
พุนซุก แวงดู
-
แวงดู
-
ปียา แวงดู หรอ!!
-
หมายความว่าแกเป็นนักวิทยาศาสตร์คนนั้นหรอ
-
ที่มีผลงานจดสิทธิบัตร 400 ชิ้นนี่นะ
-
ชั้นไม่เปลี่ยนนามสกุลหลังแต่งงานนะ
-
นี่หมายความว่า แกคือ "แวงดู" ที่ชาโต้มันพูดถึงหรอ
-
คือคนที่ญี่ปุ่นต้องการตัวงั้นใช่มั้ย
-
จริง ใช่มั้ยเนี่ย
-
แกเป็นนักวิทยาศาสตร์ หรือเป็นครูวะ
-
นักวิทยาศาสตร์ แต่ก็สอนเด็กๆ ด้วย
-
นั่นไง แกก็คือ "พุนซุก แวงดู" จริงๆ
-
ใช่ ใช่
-
เฮ่ยยย ไอ้ตด
- ชาโต เฮ่ย กลับมา
-
เอาตูดกูไปแดกเลย
-
เดี๋ยวนะ เดี๋ยวจัดการให้
-
คุณแวงดู ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะโทรมา
-
ขอโทษนะครับ คุณชาโต
-
ผมเซ็นสัญญากับบริษัทคุณไม่ได้แล้วล่ะ
-
อะไรนะครับ ทำไมล่ะครับ
-
จะเซ็นได้ยังไง ก็คุณเอาปากกาผมไป
-
ปากกา ปากกาอะไรครับ ผมไม่เข้าใจ
-
ก็ที่อยู่ในมือคุณไง... ปากกาของไวรัส
-
คุณแวงดู
-
ไง ชาโต
-
A for Apple, B for Ball….
-
...S for Screwed (กวนตีน)
-
รันโช.. ต้มซะสุกเลย...
เอ่อ… คุณแวงดู
-
ผมจมมิดเลยนะเนี่ย...
-
ผมหวังว่านิสัยส่วนตัวของผมคงไม่กระทบกับงานนะครับ
-
เฮ้ย ชาโต แดกนี่มั้ย
-
ก็แค่ตลกๆ น่ะครับ ท่าน
-
ผมรู้ว่าท่านแวงดูทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากครับ
-
ไอ้นี่ตลกแดกแล้ว...
-
ไม่ครับ ไม่ครับ จริงๆ
-
รันโช 100 ผม 0
-
ท่านชนะ ผมสิที่แพ้.... ไม่เชื่อผมหรอ
-
ระวังมันตดนะ
-
ไต้เท้า ท่านผู้ยิ่งใหญ่ โปรดรับการคาวระจากข้าน้อยด้วย
-
แนะนำฟรีๆ นะคุณแวงดู เอาตัวรอดก่อน วิ่งเลย
-
รันโช... ชั้นตกงานแน่ ชั้นมีลูกด้วยนะ
-
ดังที่ท่านกูรูรันโช ได้กล่าวไว้ว่า....
-
"Follow Excellence... Success will chase you"
ขอคาวระท่านกูรู อ้อ...ถอดกางเกงด้วยล่ะ
2135
02:41:49:551 --> 02:42:30:637
SUBTITLED BY NIRUTH AMNUAYSILP
www.thaidev.com == www.niruth.com