Er zijn vier soorten COVID-19-vaccins: zo werken ze

In de strijd tegen COVID-19 is de ontwikkeling van vaccins in recordtempo verlopen, met meer dan 170 verschillende vaccins in proef. Maar hoe verschillen ze van elkaar en hoe zullen ze ons beschermen tegen de ziekte?

Abonneer je voor meer video's: http://bit.ly/2VBpGY7

Volg Gavi op sociale media:

Twitter: https://twitter.com/gavi
Facebook: https://www.facebook.com/gavi
Instagram: https://www.instagram.com/gavialliance
LinkedIn: https://www.linkedin.com/company/gavi

Ga voor meer informatie over Gavi's werk naar: http://www.gavi.org

Alle COVID-19 vaccins die worden ontwikkeld

zijn bedoeld om immuniteit te produceren
tegen het SARS-CoV-2 virus

door het stimuleren van een immuunreactie
op een antigen.

Meestal is dat het karakteristieke spike-eiwit

dat zich bevindt op het oppervlak van het virus.

[HELE VIRUSVACCINS]

Sommige traditionele vaccins bereiken dit

door het virus te modificeren
zodat het wordt verzwakt of uitgeschakeld.

Bij introductie in het lichaam

kan er dan een immuunreactie
worden opgewekt tegen het antigen

zonder dat het virus een ziekte veroorzaakt.

Wanneer het immuunsysteem in contact komt
met het verzwakte virus

gaan de verdedigers ervan,

zoals antilichamen en T-cellen,

het virus of de geïnfecteerde
cellen aanvallen.

In het proces nemen gespecialiseerde geheugencellen

kennis van het specifieke antigen

en bereiden het immuunsysteem voor
om cellen en antilichamen te produceren

die zich snel op deze eiwitten zullen richten.

Daardoor is de volgende keer dat die
persoon wordt blootgesteld

aan hetzelfde virus,

het immuunsysteem
klaar om het virus te bestrijden.

[EIWIT SUBUNIT-VACCINS]

In plaats van het hele virus te gebruiken,

is een andere manier om immuniteit op te wekken

het gebruik van slechts fragmenten ervan,

zoals de spike-eiwitten.

Deze subunit-vaccins

hebben het voordeel dat ze relatief makkelijk en goedkoop te produceren zijn

en niet in staat zijn om ziektes te veroorzaken,

omdat deze fragmenten niet in staat zijn om gastheercellen te infecteren.

Ze worden mogelijk wel minder snel
herkend door immuuncellen

die de geïnfecteerde cellen dan zullen aanvallen.

Dat betekent dat ze in een zwakkere immuunrespons kunnen resulteren.

Hierdoor bevatten

subunit-vaccins vaak
chemische stoffen, zogenaamde hulpstoffen,

die ontworpen zijn om
een sterkere immuunrespons te stimuleren.

Boostershots kunnen dan ook nodig zijn.

Niet alle vaccins zijn ontworpen
om antigenen in het lichaam te brengen.

Sommige werken met behulp van cellen
in het lichaam van een patient

om de antigenen zelf te produceren.

Voorbeelden zijn virale vector-vaccins
en mRNA-vaccins.

In beide gevallen is het doel om
een kort fragment van de genetische code

van de aan te vallen
pathogeen (ziekteverwekker),

in dit geval het SARS-CoV-2 virus...
dat COVID-19 veroorzaakt,

in te brengen in de cellen van de patiënt.

Door de cellulaire mechanismen te kapen,

bootsen dit soort vaccins de manier na waarop virussen zich normaal voortplanten

tijdens een natuurlijke infectie.

Maar in plaats van
kopieën van het virus

produceren de cellen alleen
grote hoeveelheden antigen

die dan meestal resulteren in een
een sterke immuunreactie.

[VIRALE VECTOR-VACCINS]

Virale vector-vaccins bereiken dit

door de genetische code voor het antigen
in een onschadelijk virus in te brengen,

wat effectief werkt
als een leveringssysteem.

Zo krijgen ze de code in de cellen
zonder de ziekte te veroorzaken.

Vector-gebaseerde vaccins
kunnen complex zijn om te ontwikkelen

maar ze kunnen sterke
sterke immuunreacties oproepen

zonder dat er hulpstoffen nodig zijn.

En in theorie kan één type vector
worden gebruikt om codes af te leveren

voor een reeks van verschillende antigenen,

wat de ontwikkeling van vaccins kan versnellen.

[NUCLEÏNEZUUR-VACCINS]

Nucleïnezuur-vaccins,
zoals mRNA en DNA vaccins,

impliceert ook het invoeren van genetische code in cellen om antigenen te produceren.

Maar in plaats van virussen te gebruiken
om de code te leveren,

gebruiken deze vaccins
een meer directe benadering

waarbij de code rechtstreeks
in de cellen wordt gebracht,

ofwel door het vast te maken aan een molecule

of door het in cellen te forceren
met behulp van een "genenkanon".

Deze vaccins kunnen snel
en goedkoop ontwikkeld worden

maar ze zijn een relatief nieuwe technologie.

Met honderden COVID-19 vaccins
die nu in de ontwikkelingsfase zijn,

is het waarschijnlijk dat een mix
van verschillende benaderingen nodig zal zijn

om de wereldwijde verspreiding
van dit coronavirus te stoppen

en de pandemie te beëindigen.

Nederlandse ondertiteling door Nathalie
Review door Ilona