اختراعات ساده برای نجات یک زندگی

هر ساله در کشورهای در حال توسعه، دودهای ناشی از آتش های آشپزی بیشتر از دو میلیون کودک را می کشد. امی اسمیت، مهندس درانیسیتو تکنولوژی ماساچوست، یک راه حل جالب و ساده را ارائه می دهد: ابزاری برای تبدیل ضایعات کشاورزی به نوعی زغال چوب بدون دود.

در مورد اختراعات

دوست دارم به شما داستان یک
پروژه ی مورد علاقه ام را بگویم.

فکر می کنم این هیجان انگیزترین پروژه ایست
که روی آن کار می کنم

اما در عین حال ساده ترین است.

این پروژه می تواند تاثیر جهانی داشته باشد.

و با یکی از بزرگترین
مشکلات سلامتی سر و کار دارد:

عامل اول مرگ کودکان زیر پنج سال

که چیست؟ بیماری های منتقل شده با آب؟
اسهال؟ سوء تغذیه؟

نه، این مشکل، تنفس دودهای ناشی از
آتش های آشپزی درون خانه هاست.

و عفونت های حاد تنفسی که توسط این دودها
ایجاد می شوند. باور می کنید؟

به نظر من شوکه کننده و وحشتناک است.

نمی توانیم سوخت های تمیزتری
برای آشپزی استفاده کنیم؟

نمی توانیم اجاق های بهتری بسازیم؟

چطور می شود که این مشکل سالانه جان
دو میلیون انسان را می گیرد؟

می دانم که قبل از من بیل جوی با شما

از نانولوله های کربنی صحبت کرده است.

پس من از زغال چوب حرف می زنم

که ماکرولوله های کربنیست.

این تصویری از مناطق روستایی هائیتی است.
الان %۹۸ جنگل های هائیتی از بین رفته است.

شما می توانید این صحنه را
دورتا دور جزیره ببینید.

این باعث انواع مشکلات محیطی می شود

و مشکلاتی برای مردم هم به وجود می آورد.

چند سال قبل سیل شدیدی اتفاق افتاد

که باعث مرگ هزاران نفر شد

که مستقیما ربط داشت به این که

هیچ درختی روی تپه ها نیست
تا خاک را پایدار نگه دارد

پس باران می آید، آب از رودخانه ها پایین
می رود و سیل اتفاق می افتد

یکی از دلایل کم بودن درختان این است که

مردم احتیاج به آشپزی دارند،
پس درختان را قطع می کنند

و با چوب آن ذغال چوب درست می کنند.

مردم به این تخریب محیط زیست
بی اعتنا نیستند

آن ها به خوبی مطلعند،
اما چاره ی دیگری ندارند.

سوخت های فسیلی در دسترس نیستند،

و انرژی خورشیدی غذا را آن طوری که
می خواهند، نمی پزد.

پس این کاریست که انجام می دهند.

شما خانواده هایی مثل این را می بینید که
در جنگل دنبال یک درخت می گردند

که آن را قطع کنند و
از آن زغال چوب درست کنند.

جای تعجبی ندارد که تلاش های زیادی شده

تا یک جایگزین برای سوخت آشپزی پیدا شود.

حدود ۴ سال پیش من یک تیم
دانشجویی رو به هائیتی بردم

و ما با داوطلبان "سپاه صلح"کار می کردیم

این یکی از داوطلب هاست

و این وسیله ایست که اون در روستایی
که کار می کرده ساخته

ایده این بود که اگر شما
کاغذهای باطله را جمع کنید

فشرده اش کنید، می توانید نوعی خاک زغال
بسازید، که می تواند به عنوان سوخت استفاده شود

ولی این وسیله خیلی آروم عمل می کنه

پس دانشجوهای مهندسی ما شروع به کار
روی این وسیله کردند

و با تغییرات خیلی ساده

تونستند بازدهی این وسیله رو سه برابر کنند

تصور کنید که ما چقدر هیجان زده بودیم

اونها خاک زغال رو به MIT( انیسیتو تکنولوژی ماساچوست) بردند
که اونجا تست هایی انجام بدن

و یکی از چیزهایی که فهمیدند این بود که...
اون خاک زغال آتش نمی گیره

پس برای دانشجوها یک ذره ناامید کننده بود

و در واقعیت اگر با دقت نگاه کنید

می تونید ببینید که نوشته "سپاه صلح آمریکا"

و همان طوری که معلوم شد، کاغذ باطله ای
در اون روستا موجود نبود

و در حالی که این استفاده ی خوبی
از برگه های دولتی برای این داوطلب بود

تا برگه هایش را به روستا ببرد
(خنده)

روستا ۸۰۰ کیلومتر از اینجا فاصله داشت

پس ما فکر کردیم که شاید راه بهتری باشد

که یک سوخت جایگزین برای آشپزی پیدا کنیم

کاری که ما می خواستیم انجام دهیم
ساختن یک سوخت بود که

در سطح روستا به طور آماده قابل دسترسی باشد

شما این ها رو همه جای هائیتی می بینید.
که به نوعی کارخانه های کوچک شکرسازی هستند

و ضایعات اونها

بعد از این که شما عصاره نی شکر رو می گیرید
چیزی به نام "تفاله نیشکر" است

که هیچ استفاده دیگری ندارد
هیچ ارزش غذایی ای ندارد

پس نمی تواند غذای حیوانات باشد

این تفاله ها در توده ای نزدیک این کارخانه ها
می مانند تا در نهایت سوزانده شوند.

کاری که ما می خواستیم بکنیم
این بود که راهی پیدا کنیم

که این ضایعات رو تحت کنترل در بیاوریم
و به سوخت تبدیل کنیم

که چیزی شود که مردم به راحتی بتوانند
با آن آشپزی کنند

چیزی مثل زغال چوب.

در چند سال بعد، من و دانشجوهام
سعی کردیم تا یک فرآیند پیدا کنیم

شما با تفاله های نی شکر شروع می کنید،
و با یک کوره ی بسیار ساده

شما می توانید از تفاله ها
۵۵ گالن نفت درست کنید

و بعد از مدتی، بعد از قرار دادن روی آتش،
آن را محکم درزگیری می کنید

تا اکسیژن وارد کوره نشود.

و چیزی که به دست می آورید
یک ماده ی کربونیزه شده است.

اما شما نمی توانید این را بسوزانید

چون خیلی به سرعت سوخته می شود و
به درد آشپزی نمی خورد

پس ما سعی کردیم راهی پیدا کنیم که این را
به خاک زغالی مفید تبدیل کنیم

و به راحتی، یکی از دانشجو های من
از کشور غنا

غذایی به نام "کوکونته" که مادرش عادت داشت
برایش درست کند را به یاد داشت

که یک نوع شوربای چسبناک درست شده از
ریشه منهوت است

پس ما جستجو کردیم، و پیدا کردیم که

منهوت قطعا در هائیتی کاشته می شود،
اما به اسم "مانیوک"

در واقع همه جای جهان کاشته می شود

یوکا، تاپیوکا، مانیوک، منهوت...
همه یک چیز هستند

یک ریشه گیاه دارای نشاسته

و شما می توانید یک شوربای خیلی غلیظ
و چسبناک از آن درست کنید

که با آن می توانید خاک زغال چوب را
به هم بچسبانید

پس ما این کار را کردیم
و به هائیتی رفتیم

این ها فارغ التحسیلان اولین
Ecole de Chabon

یا موسسه زغال چوب هستند. و این ها

(خنده)

درسته. من هم در MIT- انیسیتو تکنولوژی ماساچوست استاد هستم هم در CIT.
موسسه زغال چوب

و این ها خاک زغالی هستند که ما درست کردیم

حالا من شما را به قاره کاملا متفاوتی
می برم. اینجا هند است.

و این معمول ترین سوخت آشپزی در هند است،
این کود گاو است.

و این حتی بیشتر از هائیتی،
تولید دود می کند.

و این جاییست که شما اثرش را
بر روی سلامتی می بینید

که از آشپزی با کود گاو و توده های گیاهی
ظاهر می شود.

زن ها و بچه ها به طور خاص
به آن دچار می شوند،

چون آن ها اکثرا نزدیک
آتش های آشپزی هستند.

ما می خواستیم ببینیم که
آیا می توانیم در آنجا

این تکنولوژی خاک زغال سازی را
معرفی کنیم.

متاسفانه، آن ها نی شکر نداشتند

و منهوت هم نداشتند،
اما این ما را متوقف نکرد.

کاری که ما کردیم این بود که منابع در دسترس
محلی بیومُس را پیدا کردیم.

و در این منظقه کاه گندم و برنج زیاد بود.

و چسبی که می توانستیم استفاده کنیم

در اصل مقادیر کمی از کود گاو بود،

که آنها قبلا به عنوان سوخت
از آن استفاده می کردند.

و ما تست های مقایسه ای انجام دادیم،
و شما می توانید اینجا

خاک زغال چوب و کود گاو را ببینید

و می بینید که خاک زغال
خیلی سوخت تمیزتری است.

و آب را خیلی سریع تر داغ می کند.

و ما تا اینجای کار خیلی خوشحال بودیم.

اما یک مسئله ای که پیدا کردیم این بود که

وقتی تست های مقایسه ای
با زغال چوب انجام دادیم

خاک زغال سریع تر می سوخت،
و در حین سوختن کمی از هم جدا می شد

و وقتی این خاک زغال از هم جدا می شد،
ما انرژی از دست می دادیم.

پس ما می خواستیم یک خاک زغال قوی تر بسازیم

که بتواند با زغال چوب در فروشگاه های هائیتی
رقابت کند.

پس ما به MIT برگشتیم،
دستگاه اندازه گیری را برداشتیم

و در آوردیم چه نوع نیروهایی لازم است تا

بتوان با آن یک زغال چوب را فشرده کرد

تا حدی که بازده بیشتری بدهد

و در همین زمان ما دانشجوهایی داشتیم که
در آزمایشگاه این را بررسی می کردند

و همچنین همکارهایی در هائیتی داشتیم که
در تلاش بودند تا فرآیند را توسعه دهند،

و آن را بهتر کنند تا برای مردم محلی
در دسترس تر باشد.

و بعد از مدتی،

ما یک پرس ارزان ساختیم که
به شما اجازه می داد تا زغالی درست کنید

که برای مدت طولانی تری می سوزد،
و تمیز تر از زغال چوب است.

پس ما الان در وضعیتی هستیم که محصولی داریم
که بهتر است

و شما می توانید آن را از
فروشگاه های هائیتی تهیه کنید،

که جای واقعا جالبی است.

تنها در هائیتی، هر ساله ۳۰ میلیون درخت
بریده می شوند.

به احتمال زیاد طرح ما اجرا می شود

و قسمت زیادی از درختان نجات پیدا می کنند.

در واقع، هزینه ی استفاده از زغال چوب
حدود ۲۶۰ میلیون دلار است.

که برای کشوری مثل هائیتی خیلی زیاد است

که جمعیتی حدود ۸ میلیون نفر

و درآمد متوسط کمتر از ۴۰۰ دلار دارد.

اینجا جایی است که ما با پروژه ی زغال مان
هم جلو می رویم.

و موضوع دیگری که به نظر من جالب است

این است که من دوستی در برکلی دارم که
آنالیز ریسک انجام می دهد.

و او مشکلات سلامتی را بررسی کرده است

که ناشی از سوختن چوب در مقابل
سوختن زغال است

و او پیدا کرده است که به طور جهانی،

می توان با استفاده از زغال به جای چوب
درآشپزی از مرگ یک میلیون نفر جلوگیری کرد.

این امر خیلی قابل توجه است.

تا حالا، راهی برای درست کردن سوخت
بدون قطع کردن درختان نبوده است

اما الان ما یک راه داریم

که استفاده از ضایعات کشاورزی برای
تولید سوخت آشپزی است.

یکی از چیزهای خیلی جالب

چیزی است که در سفری که من
ماه گذشته به غنا داشتم کشف شد.

و به نظر من، جالب ترین چیز است،

این حتی از چیزی که شما الان دیدید
هم ساده تر است

اگر بتوانید تصورش کنید.

خب این کشف چیست؟ این همان تبدیل
مغز یا چوب ذرت به زغال است.

و زیبایی آن اینجاست که شما
نیاز ندارید تا با آن خاک زغال بسازید

چون به طور آماده است.
اینجا لپ تاپ ۱۰۰ دلاری من است.

و من مثل نیک (سخنران قبلی)
با خودم نمونه هایی آوردم.

(خنده)

پس ما می توانیم این ها را پخش کنیم

این ها کاملا قابل استفاده، تست شده و
آماده ی پخش شدن هستند.

و من فکر می کنم، چیزی که درباره ی
این تکنولوژی قابل توجه است این است که

انتقال این تکنولوژی خیلی ساده است.

نسبت به تکنولوژی زغال تفاله نی شکر

که ما باید به مردم آموزش می دادیم
که چگونه از آن خاک زغال بسازند

و شما یک مرحله اضافی پخت چسب هم دارید

که قبل از درست کردن خاک زغال لازم است.

و این الان هیجان انگیزترین
موضوع در زندگی من است

که احتمالا یک موضوع غمگین زندگی من است

(خنده)

اما وقتی شما آن را ببینید،
مثل نفرات ردیف جلو

خب به هر حال--

(خنده)

این نمونه همینجاست. و من فکر می کنم
یک نمونه بی نقص است

ازموضوعی که رابرت رایت می گفت،
درباره ی جمع چیزهای غیر صفر

پس این کار هم برای شما منافع سلامتی دارد

بلکه منافع محیط زیستی هم دارد.

اما این یکی از وضعیت های خیلی نایاب است

که شما همچنین منافع اقتصادی هم دارید.

مردم می توانند سوخت آشپزی خودشان را
از ضایعات محصولاتشان درست کنند

آن ها می توانند از این تولید درآمد کنند.

می توانند پولی که قرار بود روی
خرید زغال صرف شود را ذخیره کنند.

و می توانند تولید اضافه شان را بفروشند

به کسانی که سوخت خودشان را تولید نمی کنند.

بسیار بعید است که شما تعادلی نداشته باشید

بین سلامتی و اقتصاد،
یا محیط زیست و اقتصاد

پس این پروژه ایست که به نظر من
خیلی جالب است

و واقعا منتظرم که ببینم ما را کجا می برد.

پس وقتی ما الان راجع به آینده ای
که می سازیم صحبت می کنیم

یکی از چیزهایی که به نظر من لازم است

این است که یک دیدگاه دقیق از جهانی
که در آن زندگی می کنیم داشته باشیم.

و منظور من واقعا دنیایی که
در آن زندگی می کنیم نیست

منظورم جهانیست که زن ها هر روزه
دو تا سه ساعت

صرف سنگ زدن داته ها می کنند،
تا غذای خانواده هایشان باشد.

منظورم جهانیست که مصالح ساختمانی پیشرفته

یعنی کاشی های سیمانی
که با دست ساخته شده اند

و جایی که، شما روزی ۱۰ ساعت کار می کنید

و هر ماه فقط ۶۰ دلار به دست می آورید

منظورم جهانیست که زنان و کودکان هر ساله
۴۰ میلیارد ساعت در حال جا به جایی آب هستند

که برابر کل نیروی کاری کالیفرنیاست

که در یک سال تمام وقت کار کنند و
کاری به جز جا به جایی آب انجام ندهند.

جاییست که، به طور مثال، اگر اینجا هند بود

در کل این سالن،
فقط سه نفر از ما ماشین داشتیم.

اگر افغانستان بود

تنها یک نفر در این سالن می دانست
چگونه از اینترنت استفاده کند

اگر زامبیا بود،
۳۰۰ نفر از شما کشاورز بودید

۱۰۰ نفر از شما ایدز داشتید.

و بیشتر از نصف شما با درآمد
کمتر از یک دلار در روز زندگی می کردید.

این ها مسائلی است که ما باید
برای آن ها راه حل پیدا کنیم.

این ها مسائلی است که باید به
مهندسانمان آموزش دهیم،

به طراحانمان، به اقتصاددانانمان،
به کارآفرین هامان، تا با آنها مواجه شوند.

راه حل هایی هستند که باید پیدا کنیم.

به نظر من موضوعاتی هستند که باید
به طور خاص و مهم به آنها اشاره کنیم.

یکی از آن ها توسعه تکنولوژی هایی برای
ترویج امور مالی کوچک و مشاغل کوچک است.

که مردمی که زیر خط فقر زندگی می کنند
بتواندد راهی پیدا کنند که بیرون بیایند

که آنها با همان سبد سازی سنتی

و پرورش مرغ و ... نمی توانند انجام دهند

اما با تکنولوژی های جدید و محصولات جدید

که می توانند در مقیاس کوچک انجام شوند.

چیز دیگری که من باور دارم باید انجام دهیم
ساختن تکنولوژی هایی برای خانواده های فقیر است

که ارزش محصولاتشان را بالا ببرد.

و ما باید در تکنیک های توسعه یمان
تجدید نظر کنیم

به طوری که سطح کمپ های آموزشی را
بالا نبریم که

از کشاورز شدن آن ها جلوگیری کنیم.

بلکه از فقیر شدن آن ها جلوگیری کنیم.

و ما باید به این فکر کنیم که چطور
این را به طور موثر انجام دهیم

ما باید با مردمی که در این جوامع هستند
همکاری کنیم

و به آن ها منابع و ابزارهایی که نیاز دارند
بدهیم

که مشکلات خودشان را حل کنند.
این بهترین راه است.

ما نباید از بیرون این را انجام دهیم

پس ما باید این آینده را بسازیم،
و باید از الان شروع کنیم

متشکرم.

(تشویق)

کریس اندرسون: به ما بگو-
تا ما ببینیم آیا کسی سوالی دارد

به ما درباره ی یکی از موضوع های دیگری
که رویش کار کردی بگو

امی اسمیت: چندتا موضوع دیگر اینها هستند:

پیدا کردن راه های ارزانی برای انجام
تست های کیفیت آب

که جوامع بتوانند از سیستم های آبی خودشان
نگهداری کنند

بدانند کی آب سالم است،
کی باید آن را تصفیه کرد، و ما به دنبال

راه هایی برای تصفیه ارزان آب نیز هستیم

و یکی از کارهای بسیارجالب،
ضد عفونی کردن آب با نور خورشید است

و توسعه توانایی انجام این کار

کریس: راه انجام دادن این طرح چیست؟

آیا نیاز به پیدا کردن کارآفرین ها،
یا سرمایه گذاران دارید؟

یا کلا به چه چیزهایی احتیاج دارید
تا طرحی که الان دارید را اجرایی کنید؟

امی: خب، تعداد زیادی از مردم
دارند این طرح را جلو می برند

این کار سختی است، بازاری است که
خیلی درهم است

و مصرف کننده هایی دارد که درآمدی ندارند

پس شما نمی توانید از مدل هایی که در
آمریکا استفاده می کنید استفاده کنید

که کارها جلو بروند

و ما یک تیم خیلی کوچک هستیم،
که تشکیل شده از من

(خنده)

پس، من کاری که می توانم را
با دانشجوهایم انجام می دهم

هر سال ۳۰ دانشجو
وارد این طرح می شوند

و سعی می کنند که
این را انجام دهند و جلو ببرند

موضوع دیگر این است که شما باید
کارها را در چارچوب زمانی طولانی انجام دهید

چون نمی توانید انتظار داشته باشید که
کارها را در یک یا دوسال تمام کنید

شما باید به پنج یا ۱۰ سال بعدی فکر کنید

اما من فکر می کنم با دیدگاه انجام دادن کار
ما می توانیم جلو برویم.