< Return to Video

Թրեյսի Շիվալիե՝ Պատմություն նկարի մեջ

  • 0:01 - 0:05
    Ուզում եմ պատմել ձեզ իմ դժբախտության մասին,
  • 0:05 - 0:07
    և կարծում եմ, որ ձեզանից շատերը
  • 0:07 - 0:09
    տառապում են նույն այս դժբախտությամբ։
  • 0:09 - 0:11
    Երբ քայլում եմ արվեստի սրահով,
  • 0:11 - 0:13
    անցնում սենյակներով լի նկարներով,
  • 0:13 - 0:18
    15, 20 րոպե անց
  • 0:18 - 0:20
    հասկանում եմ, որ այլևս չեմ մտածում նկարների մասին։
  • 0:20 - 0:21
    Նրանք ինձ չեն գրավում։
  • 0:21 - 0:24
    Փոխարենը, մտածում եմ այն մեկ բաժակ սուրճի մասին,
  • 0:24 - 0:27
    որը ինձ վերջապես ուշքի կբերի։
  • 0:27 - 0:30
    Ես տառապում եմ պատկերասրահային հոգնածությունից։
  • 0:30 - 0:32
    Ձեզանից քանի՞սն են տառապում սրանից։
  • 0:32 - 0:34
    Այո, այդպես էլ կարծում էի։
  • 0:34 - 0:36
    Դե, երբեմն կարող եք
  • 0:36 - 0:39
    20 րոպեից ավել կամ քիչ դիմանալ,
  • 0:39 - 0:41
    բայց կարծում եմ բոլորս էլ տառապում ենք սրանից։
  • 0:41 - 0:43
    Իսկ, ի՞նչ կասեք նրան ուղեկցող մեղքի զգացմունքի մասին։
  • 0:43 - 0:46
    Անձամբ ինձ համար, ես նայում եմ պատի նկարներին
  • 0:46 - 0:49
    ու մտածում, որ ինչ որ մեկը որոշել է դրանց այնտեղ կախել,
  • 0:49 - 0:51
    կարծում է, որ նրանք արժանի են պատին կախված լինել,
  • 0:51 - 0:53
    սակայն ես միշտ չէ որ հասկանում եմ դրանց արժեքը։
  • 0:53 - 0:55
    Իրականում, հիմնականում չեմ հասկանում։
  • 0:55 - 0:59
    Եվ հեռանում եմ տխուր։
  • 0:59 - 1:03
    Ինձ զգում եմ մեղավոր ու տխուր,
  • 1:03 - 1:05
    փոխանակ մտածեմ, որ միգուցե նկարը թերի է։
  • 1:05 - 1:06
    Մտածում եմ, որ իմ մեջ է թերությունը։
  • 1:06 - 1:09
    Եվ հավատացեք լավ չէ, երբ լքում ես սրահը նման զգացմունքներով։
  • 1:09 - 1:10
    (Ծիծաղ)
  • 1:10 - 1:13
    Կարծում եմ, կարիք չկա մեզ այսպես տանջելու։
  • 1:13 - 1:15
    Երբ դուք գնում եք ռեստորան,
  • 1:15 - 1:19
    միթե՞ ձեզանից ակնկալվում է պատվիրել
  • 1:19 - 1:21
    ճաշացուցակի վրա թվարկված յուրաքանչյուր ուտեստը։
  • 1:21 - 1:23
    Իհարկե ո՜չ։ Դուք ընտրում եք։
  • 1:23 - 1:26
    Երբ գնում եք հանրախանութ վերնաշապիկ գնելու
  • 1:26 - 1:29
    միթե՞ փորձելու եք յուրաքանչյուրը
  • 1:29 - 1:30
    և ցանկանալու եք գնել յուրաքանչյուրը։
  • 1:30 - 1:34
    Իհարկե ոչ, դու կարող եք ընտրել. Դա ակնկալվում է:
  • 1:34 - 1:37
    Ապա ինչու՞, չի ակնկալվում, որ
  • 1:37 - 1:40
    դուք կարող եք ընտրել երբ արվեստի սրահում եք։
  • 1:40 - 1:43
    Ինչո՞ւ է մեզ թվում, որ յուրաքանչյուր նկար պետք է մեզ գրավի։
  • 1:43 - 1:46
    Ես փորձում եմ այլապես մոտենալ այս հարցին։
  • 1:46 - 1:47
    Ու անում եմ երկու բան.
  • 1:47 - 1:52
    Երբ մտնում եմ սրահ, նախ, բավական արագ շրջանցելով
  • 1:52 - 1:56
    նայում եմ բոլոր նկարներին, և մտովի նշում նրանք,
  • 1:56 - 1:59
    որոնք ինձ գրավում են այս կամ այն պատճառով։
  • 1:59 - 2:02
    Չգիտեմ էլ թե ինչու են նրանք ինձ ստիպում դանդաղել, բայց ինչ որ բան
  • 2:02 - 2:04
    մագնիսի պես ձգում է ինձ,
  • 2:04 - 2:07
    և ես առհամարելով մնացած բոլորը, գնում եմ դեպի այդ նկարը։
  • 2:07 - 2:10
    Այսպիսով առաջին բանը որ անում եմ. ստեղծում եմ իմ հավաքածուն:
  • 2:10 - 2:13
    Ընտրում եմ նկար։ Կարող է լինել միայն մեկը 50-ի մեջ։
  • 2:13 - 2:17
    Երկրորդ բանը որ անում եմ, կանգնում եմ այդ նկարի առաջ,
  • 2:17 - 2:20
    և ինքս ինձ նրա մասին պատմություն եմ պատմում։
  • 2:20 - 2:23
    Ինչո՞ւ պատմություն։ Քանի որ կարծում եմ, որ մենք
  • 2:23 - 2:27
    մեր ԴՆԹ-ով ծրագրավորված ենք պատմություններ պատմել։
  • 2:27 - 2:29
    Մենք պատմում ենք պատմություններ անընդհատ և ամեն ինչի մասին,
  • 2:29 - 2:35
    և երևի թե սա անում ենք քանի որ աշխարհը մի խենթ ու քաոսային տեղ է,
  • 2:35 - 2:39
    և հաճախ պատմությունների միջոցով փորձում ենք աշխարհից գլուխ հանել,
  • 2:39 - 2:41
    կարգ հաստատել։
  • 2:41 - 2:45
    Ինչո՞ւ չանել նույնը նկարներին նայելիս։
  • 2:45 - 2:48
    Եվ հիմա կարելի է ասել արվեստի սրահի
  • 2:48 - 2:52
    ճաշացուցակ ունեմ։
  • 2:52 - 2:55
    Երեք հատ նկար կա որ հիմա ձեզ ցույց եմ տալու
  • 2:55 - 2:58
    սրանք այն նկարներն են, որ ինձ ստիպել են կանգ առնել
  • 2:58 - 3:00
    և ցանկանալ նրանց մասին պատմություն պատմել։
  • 3:00 - 3:04
    Առաջինը նախաբանի կարիք չունի։
  • 3:04 - 3:07
    «Մարգարտե ականջօղով աղջիկը»
  • 3:07 - 3:09
    17-րդ դարի հոլանդացի նկարիչ Յան Վերմեերի աշխատանքներից է։
  • 3:09 - 3:12
    Սա ամենափառավոր նկարներից մեկն է։
  • 3:12 - 3:14
    Առաջին անգամ այն տեսա 19 տարեկանում,
  • 3:14 - 3:16
    և անմիջապես ձեռք բերեցի նրա պաստառը,
  • 3:16 - 3:20
    որը 30 տարի անց դեռ կախված է իմ տանը։
  • 3:20 - 3:23
    Այն ինձ ընկերակցել է ամենուր,
  • 3:23 - 3:26
    երբեք չեմ հոգնում նրան նայելուց։
  • 3:26 - 3:30
    Սկզբում ինձ գրավեցին
  • 3:30 - 3:32
    սքանչելի գույները, որ նկարիչը օգտագործում է
  • 3:32 - 3:34
    և աղջկա երեսին ընկնող լույսը։
  • 3:34 - 3:37
    Բայց նրա հայացքը, հակամարտող հայացք է
  • 3:37 - 3:40
    որ տարիներ շարունակ ինձ գրավել ու
  • 3:40 - 3:44
    ետ է կանչել։
  • 3:44 - 3:46
    Չեմ կարող հասկանալ ուրախ է նա թե տխուր,
  • 3:46 - 3:49
    միտքս անընդհատ փոխում եմ։
  • 3:49 - 3:53
    Եվ սա որ ինձ անընդմեջ ետ է կանչում։
  • 3:53 - 3:57
    Մի օր, անկողնումս պարկած,
  • 3:57 - 3:59
    նայում էի այս նկարին որն արդեն 16 տարի պատիս է,
  • 3:59 - 4:02
    և հանկարծակի միտք ծագեց. տեսնես
  • 4:02 - 4:06
    ինչ է արել նկարիչը նրան այս տեսքը տալու համար։
  • 4:06 - 4:09
    Եվ այդ պահին առաջին անգամ մտածեցի, որ
  • 4:09 - 4:11
    նրա դեմքի արտահայտությունը արտացոլում է
  • 4:11 - 4:14
    նրա զգացմունքները նկարչի նկատմամբ։
  • 4:14 - 4:17
    Նախքան սա միշտ մտածել եմ նկարի մասին որպես աղջկա դիմանկար։
  • 4:17 - 4:22
    Հիմա սկսեցի մտածել նրա մասին ինչպես հարաբերության դիմանկար։
  • 4:22 - 4:24
    Եվ ի՞նչ է այս հարաբերությունը։
  • 4:24 - 4:28
    Հարցիս պատասխանելու համար որոշ հետազոտություններ կատարեցի,
  • 4:28 - 4:30
    և պարզեցի որ մենք պատկերացում չունենք թե նա ով է։
  • 4:30 - 4:32
    Իրականում, մենք ոչինչ չգիտենք Վերմեերի նկարներում
  • 4:32 - 4:35
    պատկերված մոդելների մասին,
  • 4:35 - 4:37
    ավելին՝ մենք բավական քիչ գիտենք նաև Վերմեերի մասին։
  • 4:37 - 4:40
    Սա ինձ շատ երջանկացրեց։
  • 4:40 - 4:44
    Նշանակում է, կարող եմ անել ինչ ուզում եմ, կարող եմ հյուսել ինչ պատմություն որ ուզում։
  • 4:44 - 4:47
    Ահա թե ինչպես հորինեցի պատմությունը։
  • 4:47 - 4:49
    Սկզբում մտածեցի,
  • 4:49 - 4:51
    Պետք է նրան ինչ որ կերպ տուն մտցնեմ։
  • 4:51 - 4:53
    Ի՞նչպես է Վերմեերը նրան ճանաչում։
  • 4:53 - 4:55
    Կայն առաջարկներ, որ նա
  • 4:55 - 4:59
    Վերմեերի 12 տարեկան աղջիկն է։
  • 4:59 - 5:01
    Նրա աղջիկը 12 տարեկան է եղել, երբ նա նկարել է այս նկարը։
  • 5:01 - 5:04
    Սակայն ես հերքեցի այս միտքը։ Հայացքը շատ մտերմիկ է,
  • 5:04 - 5:06
    բայց դստեր հայացք չէ։
  • 5:06 - 5:08
    Առաջին հերթին, այս ժամանակվա հոլանդական նկարներում
  • 5:08 - 5:12
    կնոջ բաց բերանը խոսում էր նրա սեռական առկայության մասին։
  • 5:12 - 5:14
    Վերմեերի համար անտեղին կլիներ
  • 5:14 - 5:16
    իր իսկ դստերը պատկերել նման կերպով։
  • 5:16 - 5:17
    Ուրեմն նրա աղջիկը չէ, բայց հաստատ մոտիկ,
  • 5:17 - 5:20
    ֆիզիկապես մոտիկ մարդ է։
  • 5:20 - 5:22
    Դե, ուրիշ ո՞վ կլինի տանը։
  • 5:22 - 5:25
    Ծառա, անուշիկ ծառա։
  • 5:25 - 5:27
    Նա տան մեջ է։
  • 5:27 - 5:30
    Ի՞նչպես ենք նրան մտցնելու արվեստանոց։
  • 5:30 - 5:32
    Վերմեերի մասին շատ բան չգիտենք,
  • 5:32 - 5:34
    բայց գիտենք, որ նա ամուսնացած էր
  • 5:34 - 5:37
    Կաթոլիկ կնոջ հետ ու ապրում էին կնոջ մոր հետ
  • 5:37 - 5:39
    մի տան մեջ, որտեղ էլ Վերմեերն ուներ իր անձնական
  • 5:39 - 5:43
    արվեստանոցը։ Վերմեերը նաև ուներ 11 երեխա։
  • 5:43 - 5:46
    Ակնկալելի է որ քաոսային և աղմկոտ ընտանիք կլիներ։
  • 5:46 - 5:49
    Եվ եթե նախկինում տեսել եք Վերմեերի նկարները,
  • 5:49 - 5:53
    գիտեք որ նրանք անհավատալիորեն հանդարդ ու անաղմուկ են։
  • 5:53 - 5:57
    Ի՞նչպես է նկարիչ ստեղծում այսպիսի հանգիստ գործեր 11 երեխաներով լի տանը։
  • 5:57 - 5:59
    Նա դասակարգում է իր կյանքը։
  • 5:59 - 6:03
    Մտնում է արվեստանոց, ու ասում,«Ոչ ոք ներս չգա։
  • 6:03 - 6:08
    Ոչ կինս, ոչ երխաները։ Լավ, ծառան կարող է մտնել մաքրել»։
  • 6:08 - 6:15
    Նա արվեստանոցում է։ Նրանք միասին են սենյակում։
  • 6:15 - 6:17
    Եվ նա որոշում է նրան նկարել։
  • 6:17 - 6:19
    Նա հասարակ շորեր է հագած։
  • 6:19 - 6:23
    Վերմեերի նկարների կանանց մեծամասնությունը
  • 6:23 - 6:29
    կրում են թավիշ, մետաքս, մորթի, շատ թանկարժեք իրեր։
  • 6:29 - 6:31
    Սա շատ հասարակ է. միակ բանը որ հասարակ չէ. դա
  • 6:31 - 6:33
    մարգարտե ականջօղն է։
  • 6:33 - 6:37
    Հիմա, եթե նա ծառա է, հնարավոր չէ որ նա կարողանա իրեն թույլ տալ
  • 6:37 - 6:39
    մի զույգ մարգարտե ականջօղ։
  • 6:39 - 6:42
    Ուրեմն նրանը չեն ականջօղերը։ Ապա ու՞մն են։
  • 6:42 - 6:47
    Կնոջ՝ Կաթերինայի շորերի ցուցակը մեզ հայտնի է ու նրա շորերից են
  • 6:47 - 6:51
    սպիտակ մորթով դեղին վերարկուն,
  • 6:51 - 6:52
    դեղին ու սև կորսաժը,
  • 6:52 - 6:56
    որոնք հաճախ հայտնվում են տարբեր կանաց հագին,
  • 6:56 - 6:59
    Վերմեերի տարբեր նկարներում։
  • 6:59 - 7:04
    Հետևաբար, եթե նրա հագուստը հագել են այլ կանայք,
  • 7:04 - 7:06
    այնքան էլ անհավանական ենթադրություն չի լինի
  • 7:06 - 7:10
    անել, որ ականջօղը պատկանում է նրա կնոջը։
  • 7:10 - 7:13
    Արդեն ունենք պատմության բոլոր գործոնները։
  • 7:13 - 7:15
    Նա նրա հետ երկար ժամանակ արվեստանոցում է։
  • 7:15 - 7:17
    Այս նկարներները երկար ժամանակ էր պահանջում։
  • 7:17 - 7:20
    Նրանք այդ ամբողջ ժամանակը անցկացրել են միմյանց հետ։
  • 7:20 - 7:22
    Նա կրում է իր կնոջ մարգարտե ականջօղը։
  • 7:22 - 7:25
    Նա հիասքանչ է։ Ակնհայտ է՝ նա սիրում է նկարչին։ Նա շփոթված է։
  • 7:25 - 7:28
    Արդյո՞ք գիտի նրա կինը։ Երևի՝ ոչ։
  • 7:28 - 7:31
    Եվ եթե նա չգիտի, դե-
  • 7:31 - 7:33
    հենց այստեղ էլ պատմությունն է։
  • 7:33 - 7:35
    (Ծիծաղ)
  • 7:35 - 7:38
    Հաջորդ, նկարը, որի մասին խոսելու եմ
  • 7:38 - 7:41
    Շարդենի «Խաղաթղթե տուն սարքող տղան» նկարն է:
  • 7:41 - 7:46
    Նա 18-րդ դարի Ֆրանսիացի նկարիչ է, ճանաչված իր նատյուրմորտներով,
  • 7:46 - 7:48
    բայց ժամանակ առ ժամանակ մարդկանց էլ է նկարել։
  • 7:48 - 7:52
    Իրականում, այս նկարից չորս տեսակ է նկարել,
  • 7:52 - 7:56
    տարբեր տղաներ, բոլորն էլ կենտրոնացած խաղաթղթե տուն կառուցելիս։
  • 7:56 - 8:00
    Ես սիրում եմ այս տարբերակը, որովհետև տղաներից
  • 8:00 - 8:03
    որոշները տարիքով մեծ են, մյուսները՝ երիտասարդ, այս մեկը,
  • 8:03 - 8:06
    ինչպես Երեք արջերի մասին պատմության մեջ ճիշտ ինքն է։
  • 8:06 - 8:10
    Նա արդեն երեխա չէ, բայց դեռ տղամարդ էլ չէ։
  • 8:10 - 8:15
    Նրա անմեղությունն ու փորձառությունը գտնվում են ոսկե միջինում,
  • 8:15 - 8:19
    և հենց սա էր, որ ինձ ստիպեց կանգ առնել նկարի առաջ,
  • 8:19 - 8:23
    ու նայել նրա երեսին։ Մի փոքր նմանություն կա Վերմեերի նկարի հետ։
  • 8:23 - 8:26
    Լույսը գալիս է ձախ կողմից, ու նրա երեսը ողողված է
  • 8:26 - 8:28
    այս լույսի մեջ։ Դա նկարի հենց մեջտեղում է,
  • 8:28 - 8:31
    եւ եթե նայում եք դրան, ես հասկացա դա, երբ կանգած էի
  • 8:31 - 8:32
    նկարի առաջ, եւ ասում էի,
  • 8:32 - 8:35
    «Ինձ նայիր։ Խնդրում եմ նայիր ինձ։»
  • 8:35 - 8:38
    Սակայն նա ինձ չնայեց: Նա շարունակում էր նայել խաղաքարտերին,
  • 8:38 - 8:40
    և սա է այս նկարի գայթակղիչ մասնիկներից մեկը,
  • 8:40 - 8:45
    նա այնքան կենտրոնացած է իր աշխատանքի վրա, որ մեզ չի նկատում։
  • 8:45 - 8:49
    Սա է ինձ համար, գլուխգործոցի նշանը,
  • 8:49 - 8:53
    երբ նկարը չունի լուծում։
  • 8:53 - 8:54
    Նա երբեք ինձ չի նայի։
  • 8:54 - 8:56
    Ու ես մտածում էի, թե
  • 8:56 - 8:59
    ով կարող էր նրան նայելիս լինել այդ պահին։
  • 8:59 - 9:01
    Ոչ նկարիչը, չեմ ուզում նկարչի մասին մտածել։
  • 9:01 - 9:04
    Մտածում եմ նրա տարիքով մեկնակերպի մասին։
  • 9:04 - 9:10
    Գուցե նա տղամարդ է, ծառա, տարիքով ծառա է, ով երիտասարդ ծառային նայելիս
  • 9:10 - 9:12
    ասում է,«Նայիր ինձ։ Ուզում եմ քեզ զգուշացնել
  • 9:12 - 9:15
    քեզ սպասվելիքի մասին։ Խնդրում եմ, նայիր ինձ։»
  • 9:15 - 9:16
    Սակայն նա երբեք չի նայում։
  • 9:16 - 9:20
    Նույն լուծման բացակայությունն եմ տեսնում, ինչպես որ «Մարգարտե ականջողով աղջկա» մեջ։
  • 9:20 - 9:22
    Չգիտենք արդյոք նա ուրախ է, թե տխուր։
  • 9:22 - 9:24
    Մի ամբողջ վեպ եմ գրել նրա մասին,
  • 9:24 - 9:26
    սակայն մինչ օրս չգիտեմ, ուրախ է նա, թե տխուր։
  • 9:26 - 9:28
    Կրկին ու կրկին վերադառնում եմ նկարին,
  • 9:28 - 9:33
    պատասխանը փնտրելով, փորձում եմ բացակը պատմությունով լցնել։
  • 9:33 - 9:36
    Կարող ենք այս պահին մեզ գոհացնող պատասխանով լցնել բացակը,
  • 9:36 - 9:42
    բայց վերջնական երբեք չի կարող լինել, քանզի մենք կրկին ու կրկին վերադառնալու ենք նրան։
  • 9:42 - 9:44
    Վերջին նկարը, որի մասին խոսելու եմ,
  • 9:44 - 9:49
    կոչվում է «Անանունը» անանունի կողմից։ (Ծիծաղ)
  • 9:49 - 9:52
    Սա Թուդորի դիմանկար է, որին գնել է Ազգային դիմանկարի պատկերասրահը։
  • 9:52 - 9:55
    Գնելուց կարծել են, որ նկարը Պարոն Թոմաս Օվերբերի դիմանկարն է,
  • 9:55 - 9:58
    և միայն հետո են հայնաբերել, որ նկարում ամենևին էլ նա չէ պատկերված,
  • 9:58 - 9:59
    և իրականում չգիտեն թե ում դիմանկարն է։
  • 9:59 - 10:01
    Այսօր, Ազգային դիմանկարի պատկերասրահում,
  • 10:01 - 10:03
    եթե չգիտես նկարի կենսագրությունը,
  • 10:03 - 10:05
    կարելի է ասել այն անպիտան է քեզ համար։
  • 10:05 - 10:07
    Չիմանալով նկարի կենսագրությունը Ազգային դիմանկարի պատկերասրահը չի կարող այն ցուցադրել հասարակությանը։
  • 10:07 - 10:12
    Այսպիսով դժբախտաբար, «որբը» իր ժամանակի մեծամասնությունն անցկացնում է պահեստում,
  • 10:12 - 10:14
    այլ «որբերի» հետ, որոնք բավական շատ են,
  • 10:14 - 10:17
    և որոշն էլ՝ շատ գեղեցիկ։
  • 10:17 - 10:22
    Այս նկարի առջև կանգ առա երեք պատճառով.
  • 10:22 - 10:25
    Առաջինը նրա ժպտացող բերանի և թախծոտ աչքերի
  • 10:25 - 10:27
    հակամարտությունն է։
  • 10:27 - 10:30
    Նա ուրախ չէ, ինչո՞ւ։
  • 10:30 - 10:34
    Երկրորդ գրավիչ մասնիկը
  • 10:34 - 10:36
    նրա վառվռուն կարմիր այտերն են։
  • 10:36 - 10:39
    Նա կարմրել է։ Կարմրել է, քանի որ իր դիմանկարն է նկարվում։
  • 10:39 - 10:42
    Այս անձնավորությունը երևի հաճախ է կարմրում։
  • 10:42 - 10:44
    Տեսնես ինչի՞ մասին է մտածում, որ այսքան կարմրել է։
  • 10:44 - 10:48
    Երրորդ բանը, որ ինձ ստիպեց կանգնել հենց այս նկարի առջև,
  • 10:48 - 10:51
    նրա շատ գեղեցիկ բաճկոն էր։
  • 10:51 - 10:55
    Մետաքս, մոխրագույն, սքանչելի կոճակներ։
  • 10:55 - 10:56
    Եվ գիտեք, այն ինձ ստիպում է մտածել
  • 10:56 - 11:01
    հարմարավետ, փքուն վերմակի մասին, որը սփռված է անկողնով մեկ։
  • 11:01 - 11:04
    Ու ես շարունակ մտածում եմ անկողնու և կարմիր այտերի մասին,
  • 11:04 - 11:06
    և իհարկե իրեն նայելիս մտածում եմ սեքսի մասին,
  • 11:06 - 11:09
    միթե՞ նա էլ է դրա մասին մտածում։
  • 11:09 - 11:11
    Եթե պիտի պատմություն սարքեմ,
  • 11:11 - 11:13
    ի՞նչ է այն վերջին բանը, որ կգրեմ։
  • 11:13 - 11:17
    Դե, ինչի՞ մասին նա կարող է մտահոգված լինել։
  • 11:17 - 11:19
    Ու հանկարծ մտածեցի, Հենրի VIII։
  • 11:19 - 11:23
    Նա մտահոգ կլիներ իր ժառսնգությամբ, իր ժառանգով։
  • 11:23 - 11:27
    Ու՞մ է նա ժառանգելու իր անունն ու ունեցվածքը։
  • 11:27 - 11:31
    Այս ամենը կպցնում ես իրար, և ունես պատմություն,
  • 11:31 - 11:34
    որը կլցնի այն բացերը, որոնք քեզ ստիպում են վերադառնալ։
  • 11:34 - 11:39
    Ահա պատմությունը։
  • 11:39 - 11:42
    Այն կարճ է։
  • 11:42 - 11:44
    «Ռոզի»
  • 11:44 - 11:48
    Դեռ կրում եմ Կառոլինի տված սպիտակ, զառնավուխտ բաճկոնը։
  • 11:48 - 11:53
    Այն ունի հասարակ բարձր օձիք, անջատվող թևք,
  • 11:53 - 11:56
    և նուրբ մետաքսե թելով փաթաթված կոճակներ,
  • 11:56 - 11:59
    մոտիկ մոտիկ կարված որպիսի ապահովեն բաճկոնի քփությունը։
  • 11:59 - 12:02
    Այս բաճկոնը ինձ ստիպում է մտածել անկողնու վրա սփռված վերմակի մասին։
  • 12:02 - 12:06
    Միգուցի հենց սա էր նպատակը։
  • 12:06 - 12:11
    Առաջին անգամ այն հագել եմ, երբ նրա ծնողները մեր պատվին խնժույք էին կազմակերպել։
  • 12:11 - 12:13
    Անգամ մինչև ճառս ասելը գիտեի,
  • 12:13 - 12:15
    որ այտերս վառվում էին։
  • 12:15 - 12:19
    Ես միշտ հեշտ կարմրում եմ Ֆիզիկական գործադրումից,
  • 12:19 - 12:21
    գինուց և բարձր զգացմունքներից։
  • 12:21 - 12:26
    Երեխա ժամանակ ինձ ձեռ էին առնում քույրերս
  • 12:26 - 12:28
    ու համադպրոցականներս, բայց ոչ Ջորջը։
  • 12:28 - 12:31
    Միայն Ջորջը կարող էր ինձ Ռոզի կոչել։
  • 12:31 - 12:34
    Ուրիշ ոչ ոքի թույլ չէի տալիս։
  • 12:34 - 12:38
    Նա կարողանում էր աշխարհը քնքուշ դարձնել։
  • 12:38 - 12:41
    Երբ ես արեցի հայտարարությունը, Ջորջը
  • 12:41 - 12:44
    չկարմրեց, փոխարենը նա դարձավ բաճկոնիս պես գունատ։
  • 12:44 - 12:46
    Նա չպետք է զարմանար։
  • 12:46 - 12:47
    Բոլորն էլ ենթադրում էին, որ
  • 12:47 - 12:51
    ես մի որ կամուսնանամ իր զարմուհու հետ։
  • 12:51 - 12:54
    Բայց դժվար է լսել այդ բառերը բարձրաձայն։
  • 12:54 - 12:57
    Ես ինքս, հազիվ էի նրանք արտասանում։
  • 12:57 - 13:01
    Հետո, գտա Ջորջին խոհանոցային այգուն նայող տեռասին նստած։
  • 13:01 - 13:07
    Չնայած որ ամբողջ ցերեկ խմել էր. նա դեռ գունատ էր։
  • 13:07 - 13:11
    Միասին կանգնած նայում ենք ծառաներին կաթնուկ կտրելուց։
  • 13:11 - 13:13
    «Ի՞նչ կարծիքի ես բաճկոնիս մասին», ես հարցրի։
  • 13:13 - 13:19
    Գցելով վրաս մի հայացք ասաց, «Կարծես օձիքը խեղդում է քեզ։»
  • 13:19 - 13:21
    «Մենք միևնույն է իրար կտեսնենք», պնդեցի ես։
  • 13:21 - 13:24
    «Մենք էլի կարող ենք որս անել, քարտ խաղալ, հաճախել արքունիք։
  • 13:24 - 13:26
    Կարիք չկա որևէ բան փոխելու»:
  • 13:26 - 13:29
    Ջորջը չպատասխանեց։
  • 13:29 - 13:33
    «Ես 23 տարեկան եմ։ Ժամանակն է, որ ամուսնանամ
  • 13:33 - 13:37
    և ժառանգ ունենամ։ Սա է ակնկալվում ինձանից»:
  • 13:37 - 13:40
    Ջորջը մի բաժակ էլ կլարետ դատարկեց ու դեպի ինձ շուռ գալով ասաց։
  • 13:40 - 13:44
    «Շնոհավորում եմ գալիք հարսանիքի կապակցությամբ Ջեյմս։
  • 13:44 - 13:49
    Համոզված եմ՝ երջանիկ կլինեք միասին։»
  • 13:49 - 13:53
    Նա այլևս երբեք չօգտագործեց իմ մականունը։
  • 13:53 - 13:54
    Շնորհակալություն։
  • 13:54 - 13:58
    (Ծափահարություններ)
  • 13:58 - 13:59
    Շնորհակալություն։
  • 13:59 - 14:01
    (Ծափահարություններ)
Title:
Թրեյսի Շիվալիե՝ Պատմություն նկարի մեջ
Speaker:
Tracy Chevalier
Description:

Երբ Թրեյսի Շիվալիեն նայում է նկարներին, նա պատկերացնում է նրանց ետևում թաքնված պատմությունները: Ինչպե՞ս է նկարիչը հանդիպել իր մոդելին։ Ի՞նչը կբացատրեր նրա հայացքը։ Ինչո՞ւ է այդ մարդը կարմրել։ Նա մեզ հետ կիսում է երեք պատմություն, որոնք ոգեշնչված են դիմանկարներով, որոնցից մեկի պատմությունն էլ դարձավ նրա լավագույն վաճառվող վեպը՝ «Աղջիկը մարգարտե ականջօղով»։
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
14:21

Armenian subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.