1
00:00:00,516 --> 00:00:04,623
Ուզում եմ պատմել ձեզ իմ դժբախտության մասին,

2
00:00:04,623 --> 00:00:07,127
և կարծում եմ, որ ձեզանից շատերը

3
00:00:07,127 --> 00:00:09,047
տառապում են նույն այս դժբախտությամբ։

4
00:00:09,047 --> 00:00:11,144
Երբ քայլում եմ արվեստի սրահով,

5
00:00:11,144 --> 00:00:13,247
անցնում սենյակներով լի նկարներով,

6
00:00:13,247 --> 00:00:17,764
15, 20 րոպե անց

7
00:00:17,764 --> 00:00:19,655
հասկանում եմ, որ այլևս չեմ մտածում նկարների մասին։

8
00:00:19,655 --> 00:00:21,263
Նրանք ինձ չեն գրավում։

9
00:00:21,263 --> 00:00:23,767
Փոխարենը, մտածում եմ այն մեկ բաժակ սուրճի մասին,

10
00:00:23,767 --> 00:00:26,767
որը ինձ վերջապես ուշքի կբերի։

11
00:00:26,767 --> 00:00:29,951
Ես տառապում եմ պատկերասրահային հոգնածությունից։

12
00:00:29,951 --> 00:00:32,327
Ձեզանից քանի՞սն են տառապում սրանից։

13
00:00:32,327 --> 00:00:34,332
Այո, այդպես էլ կարծում էի։

14
00:00:34,332 --> 00:00:36,482
Դե, երբեմն կարող եք

15
00:00:36,482 --> 00:00:38,576
20 րոպեից ավել կամ քիչ դիմանալ,

16
00:00:38,576 --> 00:00:40,790
բայց կարծում եմ բոլորս էլ տառապում ենք սրանից։

17
00:00:40,790 --> 00:00:42,871
Իսկ, ի՞նչ կասեք նրան ուղեկցող մեղքի զգացմունքի մասին։

18
00:00:42,871 --> 00:00:45,858
Անձամբ ինձ համար, ես նայում եմ պատի նկարներին

19
00:00:45,858 --> 00:00:48,873
ու մտածում, որ ինչ որ մեկը որոշել է դրանց այնտեղ կախել,

20
00:00:48,873 --> 00:00:51,401
կարծում է, որ նրանք արժանի են պատին կախված լինել,

21
00:00:51,401 --> 00:00:52,759
սակայն ես միշտ չէ որ հասկանում եմ դրանց արժեքը։

22
00:00:52,759 --> 00:00:55,423
Իրականում, հիմնականում չեմ հասկանում։

23
00:00:55,423 --> 00:00:59,197
Եվ հեռանում եմ տխուր։

24
00:00:59,197 --> 00:01:02,664
Ինձ զգում եմ մեղավոր ու տխուր,

25
00:01:02,664 --> 00:01:04,727
փոխանակ մտածեմ, որ միգուցե նկարը թերի է։

26
00:01:04,727 --> 00:01:06,184
Մտածում եմ, որ իմ մեջ է թերությունը։

27
00:01:06,184 --> 00:01:09,092
Եվ հավատացեք լավ չէ, երբ լքում ես սրահը նման զգացմունքներով։

28
00:01:09,092 --> 00:01:10,363
(Ծիծաղ)

29
00:01:10,363 --> 00:01:12,672
Կարծում եմ, կարիք չկա մեզ այսպես տանջելու։

30
00:01:12,672 --> 00:01:15,132
Երբ դուք գնում եք ռեստորան,

31
00:01:15,132 --> 00:01:18,819
միթե՞ ձեզանից ակնկալվում է պատվիրել

32
00:01:18,819 --> 00:01:21,002
ճաշացուցակի վրա թվարկված յուրաքանչյուր ուտեստը։

33
00:01:21,002 --> 00:01:22,884
Իհարկե ո՜չ։ Դուք ընտրում եք։

34
00:01:22,884 --> 00:01:26,059
Երբ գնում եք հանրախանութ վերնաշապիկ գնելու

35
00:01:26,059 --> 00:01:29,036
միթե՞ փորձելու եք յուրաքանչյուրը

36
00:01:29,036 --> 00:01:30,364
և ցանկանալու եք գնել յուրաքանչյուրը։

37
00:01:30,364 --> 00:01:34,491
Իհարկե ոչ, դու կարող եք ընտրել. Դա ակնկալվում է:

38
00:01:34,491 --> 00:01:37,112
Ապա ինչու՞, չի ակնկալվում, որ

39
00:01:37,112 --> 00:01:39,685
դուք կարող եք ընտրել երբ արվեստի սրահում եք։

40
00:01:39,685 --> 00:01:42,980
Ինչո՞ւ է մեզ թվում, որ յուրաքանչյուր նկար պետք է մեզ գրավի։

41
00:01:42,980 --> 00:01:45,684
Ես փորձում եմ այլապես մոտենալ այս հարցին։

42
00:01:45,684 --> 00:01:47,302
Ու անում եմ երկու բան.

43
00:01:47,302 --> 00:01:51,796
Երբ մտնում եմ սրահ, նախ, բավական արագ շրջանցելով

44
00:01:51,796 --> 00:01:56,031
նայում եմ բոլոր նկարներին, և մտովի նշում նրանք,

45
00:01:56,031 --> 00:01:59,085
որոնք ինձ գրավում են այս կամ այն պատճառով։

46
00:01:59,085 --> 00:02:01,886
Չգիտեմ էլ թե ինչու են նրանք ինձ ստիպում դանդաղել, բայց ինչ որ բան

47
00:02:01,886 --> 00:02:03,943
մագնիսի պես ձգում է ինձ,

48
00:02:03,943 --> 00:02:07,061
և ես առհամարելով մնացած բոլորը, գնում եմ դեպի այդ նկարը։

49
00:02:07,061 --> 00:02:09,525
Այսպիսով առաջին բանը որ անում եմ. ստեղծում եմ իմ հավաքածուն:

50
00:02:09,525 --> 00:02:12,821
Ընտրում եմ նկար։ Կարող է լինել միայն մեկը 50-ի մեջ։

51
00:02:12,821 --> 00:02:16,511
Երկրորդ բանը որ անում եմ, կանգնում եմ այդ նկարի առաջ,

52
00:02:16,511 --> 00:02:19,588
և ինքս ինձ նրա մասին պատմություն եմ պատմում։

53
00:02:19,588 --> 00:02:23,186
Ինչո՞ւ պատմություն։ Քանի որ կարծում եմ, որ մենք

54
00:02:23,186 --> 00:02:27,077
մեր ԴՆԹ-ով ծրագրավորված ենք պատմություններ պատմել։

55
00:02:27,077 --> 00:02:29,446
Մենք պատմում ենք պատմություններ անընդհատ և ամեն ինչի մասին,

56
00:02:29,446 --> 00:02:34,557
և երևի թե սա անում ենք քանի որ աշխարհը մի խենթ ու քաոսային տեղ է,

57
00:02:34,557 --> 00:02:38,508
և հաճախ պատմությունների միջոցով փորձում ենք աշխարհից գլուխ հանել,

58
00:02:38,508 --> 00:02:40,677
կարգ հաստատել։

59
00:02:40,677 --> 00:02:44,668
Ինչո՞ւ չանել նույնը նկարներին նայելիս։

60
00:02:44,668 --> 00:02:48,383
Եվ հիմա կարելի է ասել արվեստի սրահի

61
00:02:48,383 --> 00:02:51,606
ճաշացուցակ ունեմ։

62
00:02:51,606 --> 00:02:54,814
Երեք հատ նկար կա որ հիմա ձեզ ցույց եմ տալու

63
00:02:54,814 --> 00:02:57,878
սրանք այն նկարներն են, որ ինձ ստիպել են կանգ առնել

64
00:02:57,878 --> 00:03:00,424
և ցանկանալ նրանց մասին պատմություն պատմել։

65
00:03:00,424 --> 00:03:03,975
Առաջինը նախաբանի կարիք չունի։

66
00:03:03,975 --> 00:03:07,006
«Մարգարտե ականջօղով աղջիկը»

67
00:03:07,006 --> 00:03:09,162
17-րդ դարի հոլանդացի նկարիչ Յան Վերմեերի աշխատանքներից է։

68
00:03:09,162 --> 00:03:11,662
Սա ամենափառավոր նկարներից մեկն է։

69
00:03:11,662 --> 00:03:13,806
Առաջին անգամ այն տեսա 19 տարեկանում,

70
00:03:13,806 --> 00:03:16,086
և անմիջապես ձեռք բերեցի նրա պաստառը,

71
00:03:16,086 --> 00:03:20,243
որը 30 տարի անց դեռ կախված է իմ տանը։

72
00:03:20,243 --> 00:03:23,393
Այն ինձ ընկերակցել է ամենուր,

73
00:03:23,393 --> 00:03:25,737
երբեք չեմ հոգնում նրան նայելուց։

74
00:03:25,737 --> 00:03:29,516
Սկզբում ինձ գրավեցին

75
00:03:29,516 --> 00:03:32,073
սքանչելի գույները, որ նկարիչը օգտագործում է

76
00:03:32,073 --> 00:03:34,017
և աղջկա երեսին ընկնող լույսը։

77
00:03:34,017 --> 00:03:36,801
Բայց նրա հայացքը, հակամարտող հայացք է

78
00:03:36,801 --> 00:03:39,857
որ տարիներ շարունակ ինձ գրավել ու

79
00:03:39,857 --> 00:03:43,551
ետ է կանչել։

80
00:03:43,551 --> 00:03:45,969
Չեմ կարող հասկանալ ուրախ է նա թե տխուր,

81
00:03:45,969 --> 00:03:48,936
միտքս անընդհատ փոխում եմ։

82
00:03:48,936 --> 00:03:52,535
Եվ սա որ ինձ անընդմեջ ետ է կանչում։

83
00:03:52,535 --> 00:03:56,544
Մի օր, անկողնումս պարկած,

84
00:03:56,544 --> 00:03:59,226
նայում էի այս նկարին որն արդեն 16 տարի պատիս է,

85
00:03:59,226 --> 00:04:01,805
և հանկարծակի միտք ծագեց. տեսնես

86
00:04:01,805 --> 00:04:05,723
ինչ է արել նկարիչը նրան այս տեսքը տալու համար։

87
00:04:05,723 --> 00:04:08,667
Եվ այդ պահին առաջին անգամ մտածեցի, որ

88
00:04:08,667 --> 00:04:11,467
նրա դեմքի արտահայտությունը արտացոլում է

89
00:04:11,467 --> 00:04:13,606
նրա զգացմունքները նկարչի նկատմամբ։

90
00:04:13,606 --> 00:04:16,762
Նախքան սա միշտ մտածել եմ նկարի մասին որպես աղջկա դիմանկար։

91
00:04:16,762 --> 00:04:21,531
Հիմա սկսեցի մտածել նրա մասին ինչպես հարաբերության դիմանկար։

92
00:04:21,531 --> 00:04:24,363
Եվ ի՞նչ է այս հարաբերությունը։

93
00:04:24,363 --> 00:04:27,571
Հարցիս պատասխանելու համար որոշ հետազոտություններ կատարեցի,

94
00:04:27,571 --> 00:04:29,896
և պարզեցի որ մենք պատկերացում չունենք թե նա ով է։

95
00:04:29,896 --> 00:04:32,243
Իրականում, մենք ոչինչ չգիտենք Վերմեերի նկարներում

96
00:04:32,243 --> 00:04:34,603
պատկերված մոդելների մասին,

97
00:04:34,603 --> 00:04:36,730
ավելին՝ մենք բավական քիչ գիտենք նաև Վերմեերի մասին։

98
00:04:36,730 --> 00:04:39,504
Սա ինձ շատ երջանկացրեց։

99
00:04:39,504 --> 00:04:44,163
Նշանակում է, կարող եմ անել ինչ ուզում եմ, կարող եմ հյուսել ինչ պատմություն որ ուզում։

100
00:04:44,163 --> 00:04:46,759
Ահա թե ինչպես հորինեցի պատմությունը։

101
00:04:46,759 --> 00:04:48,636
Սկզբում մտածեցի,

102
00:04:48,636 --> 00:04:50,728
Պետք է նրան ինչ որ կերպ տուն մտցնեմ։

103
00:04:50,728 --> 00:04:53,216
Ի՞նչպես է Վերմեերը նրան ճանաչում։

104
00:04:53,216 --> 00:04:54,760
Կայն առաջարկներ, որ նա

105
00:04:54,760 --> 00:04:59,183
Վերմեերի 12 տարեկան աղջիկն է։

106
00:04:59,183 --> 00:05:01,408
Նրա աղջիկը 12 տարեկան է եղել, երբ նա նկարել է այս նկարը։

107
00:05:01,408 --> 00:05:04,104
Սակայն ես հերքեցի այս միտքը։ Հայացքը շատ մտերմիկ է,

108
00:05:04,104 --> 00:05:06,288
բայց դստեր հայացք չէ։

109
00:05:06,288 --> 00:05:08,128
Առաջին հերթին, այս ժամանակվա հոլանդական նկարներում

110
00:05:08,128 --> 00:05:11,720
կնոջ բաց բերանը խոսում էր նրա սեռական առկայության մասին։

111
00:05:11,720 --> 00:05:13,608
Վերմեերի համար անտեղին կլիներ

112
00:05:13,608 --> 00:05:15,504
իր իսկ դստերը պատկերել նման կերպով։

113
00:05:15,504 --> 00:05:17,384
Ուրեմն նրա աղջիկը չէ, բայց հաստատ մոտիկ,

114
00:05:17,384 --> 00:05:19,634
ֆիզիկապես մոտիկ մարդ է։

115
00:05:19,634 --> 00:05:21,898
Դե, ուրիշ ո՞վ կլինի տանը։

116
00:05:21,898 --> 00:05:25,281
Ծառա, անուշիկ ծառա։

117
00:05:25,281 --> 00:05:26,842
Նա տան մեջ է։

118
00:05:26,842 --> 00:05:29,503
Ի՞նչպես ենք նրան մտցնելու արվեստանոց։

119
00:05:29,503 --> 00:05:31,637
Վերմեերի մասին շատ բան չգիտենք,

120
00:05:31,637 --> 00:05:33,776
բայց գիտենք, որ նա ամուսնացած էր

121
00:05:33,776 --> 00:05:36,767
Կաթոլիկ կնոջ հետ ու ապրում էին կնոջ մոր հետ

122
00:05:36,767 --> 00:05:39,040
մի տան մեջ, որտեղ էլ Վերմեերն ուներ իր անձնական

123
00:05:39,040 --> 00:05:43,323
արվեստանոցը։ Վերմեերը նաև ուներ 11 երեխա։

124
00:05:43,323 --> 00:05:46,400
Ակնկալելի է որ քաոսային և աղմկոտ ընտանիք կլիներ։

125
00:05:46,400 --> 00:05:49,344
Եվ եթե նախկինում տեսել եք Վերմեերի նկարները,

126
00:05:49,344 --> 00:05:53,208
գիտեք որ նրանք անհավատալիորեն հանդարդ ու անաղմուկ են։

127
00:05:53,208 --> 00:05:57,104
Ի՞նչպես է նկարիչ ստեղծում այսպիսի հանգիստ գործեր 11 երեխաներով լի տանը։

128
00:05:57,104 --> 00:05:59,400
Նա դասակարգում է իր կյանքը։

129
00:05:59,400 --> 00:06:03,080
Մտնում է արվեստանոց, ու ասում,«Ոչ ոք ներս չգա։

130
00:06:03,080 --> 00:06:07,808
Ոչ կինս, ոչ երխաները։ Լավ, ծառան կարող է մտնել մաքրել»։

131
00:06:07,808 --> 00:06:14,859
Նա արվեստանոցում է։ Նրանք միասին են սենյակում։

132
00:06:14,859 --> 00:06:16,939
Եվ նա որոշում է նրան նկարել։

133
00:06:16,939 --> 00:06:19,207
Նա հասարակ շորեր է հագած։

134
00:06:19,207 --> 00:06:22,578
Վերմեերի նկարների կանանց մեծամասնությունը

135
00:06:22,578 --> 00:06:28,544
կրում են թավիշ, մետաքս, մորթի, շատ թանկարժեք իրեր։

136
00:06:28,544 --> 00:06:31,064
Սա շատ հասարակ է. միակ բանը որ հասարակ չէ. դա

137
00:06:31,064 --> 00:06:33,104
մարգարտե ականջօղն է։

138
00:06:33,104 --> 00:06:36,551
Հիմա, եթե նա ծառա է, հնարավոր չէ որ նա կարողանա իրեն թույլ տալ

139
00:06:36,551 --> 00:06:38,758
մի զույգ մարգարտե ականջօղ։

140
00:06:38,758 --> 00:06:42,020
Ուրեմն նրանը չեն ականջօղերը։ Ապա ու՞մն են։

141
00:06:42,020 --> 00:06:47,061
Կնոջ՝ Կաթերինայի շորերի ցուցակը մեզ հայտնի է ու նրա շորերից են

142
00:06:47,061 --> 00:06:50,677
սպիտակ մորթով դեղին վերարկուն,

143
00:06:50,677 --> 00:06:52,424
դեղին ու սև կորսաժը,

144
00:06:52,424 --> 00:06:56,118
որոնք հաճախ հայտնվում են տարբեր կանաց հագին,

145
00:06:56,118 --> 00:06:59,232
Վերմեերի տարբեր նկարներում։

146
00:06:59,232 --> 00:07:03,710
Հետևաբար, եթե նրա հագուստը հագել են այլ կանայք,

147
00:07:03,710 --> 00:07:06,229
այնքան էլ անհավանական ենթադրություն չի լինի

148
00:07:06,229 --> 00:07:09,813
անել, որ ականջօղը պատկանում է նրա կնոջը։

149
00:07:09,813 --> 00:07:12,990
Արդեն ունենք պատմության բոլոր գործոնները։

150
00:07:12,990 --> 00:07:15,420
Նա նրա հետ երկար ժամանակ արվեստանոցում է։

151
00:07:15,420 --> 00:07:17,463
Այս նկարներները երկար ժամանակ էր պահանջում։

152
00:07:17,463 --> 00:07:20,334
Նրանք այդ ամբողջ ժամանակը անցկացրել են միմյանց հետ։

153
00:07:20,334 --> 00:07:22,334
Նա կրում է իր կնոջ մարգարտե ականջօղը։

154
00:07:22,334 --> 00:07:25,149
Նա հիասքանչ է։ Ակնհայտ է՝ նա սիրում է նկարչին։ Նա շփոթված է։

155
00:07:25,149 --> 00:07:27,941
Արդյո՞ք գիտի նրա կինը։ Երևի՝ ոչ։

156
00:07:27,941 --> 00:07:31,319
Եվ եթե նա չգիտի, դե-

157
00:07:31,319 --> 00:07:33,174
հենց այստեղ էլ պատմությունն է։

158
00:07:33,174 --> 00:07:35,351
(Ծիծաղ)

159
00:07:35,351 --> 00:07:37,941
Հաջորդ, նկարը, որի մասին խոսելու եմ

160
00:07:37,941 --> 00:07:41,188
Շարդենի «Խաղաթղթե տուն սարքող տղան» նկարն է:

161
00:07:41,188 --> 00:07:45,564
Նա 18-րդ դարի Ֆրանսիացի նկարիչ է, ճանաչված իր նատյուրմորտներով,

162
00:07:45,564 --> 00:07:48,157
բայց ժամանակ առ ժամանակ մարդկանց էլ է նկարել։

163
00:07:48,157 --> 00:07:52,124
Իրականում, այս նկարից չորս տեսակ է նկարել,

164
00:07:52,124 --> 00:07:56,084
տարբեր տղաներ, բոլորն էլ կենտրոնացած խաղաթղթե տուն կառուցելիս։

165
00:07:56,084 --> 00:07:59,548
Ես սիրում եմ այս տարբերակը, որովհետև տղաներից

166
00:07:59,548 --> 00:08:02,941
որոշները տարիքով մեծ են, մյուսները՝ երիտասարդ, այս մեկը,

167
00:08:02,941 --> 00:08:05,893
ինչպես Երեք արջերի մասին պատմության մեջ ճիշտ ինքն է։

168
00:08:05,893 --> 00:08:09,884
Նա արդեն երեխա չէ, բայց դեռ տղամարդ էլ չէ։

169
00:08:09,884 --> 00:08:14,677
Նրա անմեղությունն ու փորձառությունը գտնվում են ոսկե միջինում,

170
00:08:14,677 --> 00:08:19,160
և հենց սա էր, որ ինձ ստիպեց կանգ առնել նկարի առաջ,

171
00:08:19,160 --> 00:08:22,877
ու նայել նրա երեսին։ Մի փոքր նմանություն կա Վերմեերի նկարի հետ։

172
00:08:22,877 --> 00:08:25,500
Լույսը գալիս է ձախ կողմից, ու նրա երեսը ողողված է

173
00:08:25,500 --> 00:08:27,724
այս լույսի մեջ։ Դա նկարի հենց մեջտեղում է,

174
00:08:27,724 --> 00:08:30,736
եւ եթե նայում եք դրան, ես հասկացա դա, երբ կանգած էի

175
00:08:30,736 --> 00:08:31,943
նկարի առաջ, եւ ասում էի,

176
00:08:31,943 --> 00:08:34,896
«Ինձ նայիր։ Խնդրում եմ նայիր ինձ։»

177
00:08:34,896 --> 00:08:37,632
Սակայն նա ինձ չնայեց: Նա շարունակում էր նայել խաղաքարտերին,

178
00:08:37,632 --> 00:08:40,384
և սա է այս նկարի գայթակղիչ մասնիկներից մեկը,

179
00:08:40,384 --> 00:08:44,874
նա այնքան կենտրոնացած է իր աշխատանքի վրա, որ մեզ չի նկատում։

180
00:08:44,874 --> 00:08:48,767
Սա է ինձ համար, գլուխգործոցի նշանը,

181
00:08:48,767 --> 00:08:52,744
երբ նկարը չունի լուծում։

182
00:08:52,744 --> 00:08:54,265
Նա երբեք ինձ չի նայի։

183
00:08:54,265 --> 00:08:55,944
Ու ես մտածում էի, թե

184
00:08:55,944 --> 00:08:59,160
ով կարող էր նրան նայելիս լինել այդ պահին։

185
00:08:59,160 --> 00:09:01,362
Ոչ նկարիչը, չեմ ուզում նկարչի մասին մտածել։

186
00:09:01,362 --> 00:09:03,888
Մտածում եմ նրա տարիքով մեկնակերպի մասին։

187
00:09:03,888 --> 00:09:09,833
Գուցե նա տղամարդ է, ծառա, տարիքով ծառա է, ով երիտասարդ ծառային նայելիս

188
00:09:09,833 --> 00:09:12,304
ասում է,«Նայիր ինձ։ Ուզում եմ քեզ զգուշացնել

189
00:09:12,304 --> 00:09:14,754
քեզ սպասվելիքի մասին։ Խնդրում եմ, նայիր ինձ։»

190
00:09:14,754 --> 00:09:16,280
Սակայն նա երբեք չի նայում։

191
00:09:16,280 --> 00:09:20,083
Նույն լուծման բացակայությունն եմ տեսնում, ինչպես որ «Մարգարտե ականջողով աղջկա» մեջ։

192
00:09:20,083 --> 00:09:22,127
Չգիտենք արդյոք նա ուրախ է, թե տխուր։

193
00:09:22,127 --> 00:09:23,776
Մի ամբողջ վեպ եմ գրել նրա մասին,

194
00:09:23,776 --> 00:09:25,776
սակայն մինչ օրս չգիտեմ, ուրախ է նա, թե տխուր։

195
00:09:25,776 --> 00:09:27,880
Կրկին ու կրկին վերադառնում եմ նկարին,

196
00:09:27,880 --> 00:09:32,561
պատասխանը փնտրելով, փորձում եմ բացակը պատմությունով լցնել։

197
00:09:32,561 --> 00:09:36,008
Կարող ենք այս պահին մեզ գոհացնող պատասխանով լցնել բացակը,

198
00:09:36,008 --> 00:09:41,823
բայց վերջնական երբեք չի կարող լինել, քանզի մենք կրկին ու կրկին վերադառնալու ենք նրան։

199
00:09:41,823 --> 00:09:44,361
Վերջին նկարը, որի մասին խոսելու եմ,

200
00:09:44,361 --> 00:09:49,225
կոչվում է «Անանունը» անանունի կողմից։ (Ծիծաղ)

201
00:09:49,225 --> 00:09:52,276
Սա Թուդորի դիմանկար է, որին գնել է Ազգային դիմանկարի պատկերասրահը։

202
00:09:52,276 --> 00:09:54,889
Գնելուց կարծել են, որ նկարը Պարոն Թոմաս Օվերբերի դիմանկարն է,

203
00:09:54,889 --> 00:09:57,553
և միայն հետո են հայնաբերել, որ նկարում ամենևին էլ նա չէ պատկերված,

204
00:09:57,553 --> 00:09:59,153
և իրականում չգիտեն թե ում դիմանկարն է։

205
00:09:59,153 --> 00:10:01,296
Այսօր, Ազգային դիմանկարի պատկերասրահում,

206
00:10:01,296 --> 00:10:03,065
եթե չգիտես նկարի կենսագրությունը,

207
00:10:03,065 --> 00:10:04,689
կարելի է ասել այն անպիտան է քեզ համար։

208
00:10:04,689 --> 00:10:07,113
Չիմանալով նկարի կենսագրությունը Ազգային դիմանկարի պատկերասրահը չի կարող այն ցուցադրել հասարակությանը։

209
00:10:07,113 --> 00:10:12,017
Այսպիսով դժբախտաբար, «որբը» իր ժամանակի մեծամասնությունն անցկացնում է պահեստում,

210
00:10:12,017 --> 00:10:14,161
այլ «որբերի» հետ, որոնք բավական շատ են,

211
00:10:14,161 --> 00:10:16,672
և որոշն էլ՝ շատ գեղեցիկ։

212
00:10:16,672 --> 00:10:21,675
Այս նկարի առջև կանգ առա երեք պատճառով.

213
00:10:21,675 --> 00:10:24,552
Առաջինը նրա ժպտացող բերանի և թախծոտ աչքերի

214
00:10:24,552 --> 00:10:27,257
հակամարտությունն է։

215
00:10:27,257 --> 00:10:30,264
Նա ուրախ չէ, ինչո՞ւ։

216
00:10:30,264 --> 00:10:33,981
Երկրորդ գրավիչ մասնիկը

217
00:10:33,981 --> 00:10:35,697
նրա վառվռուն կարմիր այտերն են։

218
00:10:35,697 --> 00:10:39,304
Նա կարմրել է։ Կարմրել է, քանի որ իր դիմանկարն է նկարվում։

219
00:10:39,304 --> 00:10:42,338
Այս անձնավորությունը երևի հաճախ է կարմրում։

220
00:10:42,338 --> 00:10:44,480
Տեսնես ինչի՞ մասին է մտածում, որ այսքան կարմրել է։

221
00:10:44,480 --> 00:10:48,256
Երրորդ բանը, որ ինձ ստիպեց կանգնել հենց այս նկարի առջև,

222
00:10:48,256 --> 00:10:51,056
նրա շատ գեղեցիկ բաճկոն էր։

223
00:10:51,056 --> 00:10:54,624
Մետաքս, մոխրագույն, սքանչելի կոճակներ։

224
00:10:54,624 --> 00:10:56,256
Եվ գիտեք, այն ինձ ստիպում է մտածել

225
00:10:56,256 --> 00:11:01,048
հարմարավետ, փքուն վերմակի մասին, որը սփռված է անկողնով մեկ։

226
00:11:01,048 --> 00:11:03,704
Ու ես շարունակ մտածում եմ անկողնու և կարմիր այտերի մասին,

227
00:11:03,704 --> 00:11:06,464
և իհարկե իրեն նայելիս մտածում եմ սեքսի մասին,

228
00:11:06,464 --> 00:11:09,072
միթե՞ նա էլ է դրա մասին մտածում։

229
00:11:09,072 --> 00:11:11,344
Եթե պիտի պատմություն սարքեմ,

230
00:11:11,344 --> 00:11:13,328
ի՞նչ է այն վերջին բանը, որ կգրեմ։

231
00:11:13,328 --> 00:11:16,958
Դե, ինչի՞ մասին նա կարող է մտահոգված լինել։

232
00:11:16,958 --> 00:11:18,888
Ու հանկարծ մտածեցի, Հենրի VIII։

233
00:11:18,888 --> 00:11:23,032
Նա մտահոգ կլիներ իր ժառսնգությամբ, իր ժառանգով։

234
00:11:23,032 --> 00:11:26,681
Ու՞մ է նա ժառանգելու իր անունն ու ունեցվածքը։

235
00:11:26,681 --> 00:11:30,561
Այս ամենը կպցնում ես իրար, և ունես պատմություն,

236
00:11:30,561 --> 00:11:33,915
որը կլցնի այն բացերը, որոնք քեզ ստիպում են վերադառնալ։

237
00:11:33,915 --> 00:11:38,636
Ահա պատմությունը։

238
00:11:38,636 --> 00:11:41,566
Այն կարճ է։

239
00:11:41,566 --> 00:11:44,297
«Ռոզի»

240
00:11:44,297 --> 00:11:48,347
Դեռ կրում եմ Կառոլինի տված սպիտակ, զառնավուխտ բաճկոնը։

241
00:11:48,347 --> 00:11:52,658
Այն ունի հասարակ բարձր օձիք, անջատվող թևք,

242
00:11:52,658 --> 00:11:55,834
և նուրբ մետաքսե թելով փաթաթված կոճակներ,

243
00:11:55,834 --> 00:11:58,760
մոտիկ մոտիկ կարված որպիսի ապահովեն բաճկոնի քփությունը։

244
00:11:58,760 --> 00:12:02,323
Այս բաճկոնը ինձ ստիպում է մտածել անկողնու վրա սփռված վերմակի մասին։

245
00:12:02,323 --> 00:12:06,073
Միգուցի հենց սա էր նպատակը։

246
00:12:06,073 --> 00:12:10,991
Առաջին անգամ այն հագել եմ, երբ նրա ծնողները մեր պատվին խնժույք էին կազմակերպել։

247
00:12:10,991 --> 00:12:12,817
Անգամ մինչև ճառս ասելը գիտեի,

248
00:12:12,817 --> 00:12:15,386
որ այտերս վառվում էին։

249
00:12:15,386 --> 00:12:19,087
Ես միշտ հեշտ կարմրում եմ Ֆիզիկական գործադրումից,

250
00:12:19,087 --> 00:12:21,442
գինուց և բարձր զգացմունքներից։

251
00:12:21,442 --> 00:12:25,907
Երեխա ժամանակ ինձ ձեռ էին առնում քույրերս

252
00:12:25,907 --> 00:12:28,354
ու համադպրոցականներս, բայց ոչ Ջորջը։

253
00:12:28,354 --> 00:12:31,428
Միայն Ջորջը կարող էր ինձ Ռոզի կոչել։

254
00:12:31,428 --> 00:12:33,587
Ուրիշ ոչ ոքի թույլ չէի տալիս։

255
00:12:33,587 --> 00:12:37,811
Նա կարողանում էր աշխարհը քնքուշ դարձնել։

256
00:12:37,811 --> 00:12:40,610
Երբ ես արեցի հայտարարությունը, Ջորջը

257
00:12:40,610 --> 00:12:43,674
չկարմրեց, փոխարենը նա դարձավ բաճկոնիս պես գունատ։

258
00:12:43,674 --> 00:12:45,578
Նա չպետք է զարմանար։

259
00:12:45,578 --> 00:12:47,250
Բոլորն էլ ենթադրում էին, որ

260
00:12:47,250 --> 00:12:51,098
ես մի որ կամուսնանամ իր զարմուհու հետ։

261
00:12:51,098 --> 00:12:53,682
Բայց դժվար է լսել այդ բառերը բարձրաձայն։

262
00:12:53,682 --> 00:12:56,983
Ես ինքս, հազիվ էի նրանք արտասանում։

263
00:12:56,983 --> 00:13:01,385
Հետո, գտա Ջորջին խոհանոցային այգուն նայող տեռասին նստած։

264
00:13:01,385 --> 00:13:06,642
Չնայած որ ամբողջ ցերեկ խմել էր. նա դեռ գունատ էր։

265
00:13:06,642 --> 00:13:10,867
Միասին կանգնած նայում ենք ծառաներին կաթնուկ կտրելուց։

266
00:13:10,867 --> 00:13:13,129
«Ի՞նչ կարծիքի ես բաճկոնիս մասին», ես հարցրի։

267
00:13:13,129 --> 00:13:18,573
Գցելով վրաս մի հայացք ասաց, «Կարծես օձիքը խեղդում է քեզ։»

268
00:13:18,573 --> 00:13:20,577
«Մենք միևնույն է իրար կտեսնենք», պնդեցի ես։

269
00:13:20,577 --> 00:13:23,865
«Մենք էլի կարող ենք որս անել, քարտ խաղալ, հաճախել արքունիք։

270
00:13:23,865 --> 00:13:25,601
Կարիք չկա որևէ բան փոխելու»:

271
00:13:25,601 --> 00:13:29,318
Ջորջը չպատասխանեց։

272
00:13:29,318 --> 00:13:32,712
«Ես 23 տարեկան եմ։ Ժամանակն է, որ ամուսնանամ

273
00:13:32,712 --> 00:13:36,817
և ժառանգ ունենամ։ Սա է ակնկալվում ինձանից»:

274
00:13:36,817 --> 00:13:40,398
Ջորջը մի բաժակ էլ կլարետ դատարկեց ու դեպի ինձ շուռ գալով ասաց։

275
00:13:40,398 --> 00:13:44,481
«Շնոհավորում եմ գալիք հարսանիքի կապակցությամբ Ջեյմս։

276
00:13:44,481 --> 00:13:49,317
Համոզված եմ՝ երջանիկ կլինեք միասին։»

277
00:13:49,317 --> 00:13:52,634
Նա այլևս երբեք չօգտագործեց իմ մականունը։

278
00:13:52,634 --> 00:13:54,393
Շնորհակալություն։

279
00:13:54,393 --> 00:13:57,775
(Ծափահարություններ)

280
00:13:57,775 --> 00:13:58,957
Շնորհակալություն։

281
00:13:58,957 --> 00:14:00,504
(Ծափահարություններ)