-
Çfarë do t'u thonit mësuesve
-
nëse nxënësit nuk po punojnë mirë?
-
A mund të mësojnë diçka nga kjo?
-
Apo do të thonit që do të mësonin ndryshe në klasë?
-
Kjo histori quhet Flutura e Ostinit.
-
Dhe është një ngjarje e vërtetë mbi një djalë në klasë të parë. Ai quhet Ostin
-
dhe shkon në shkollë, ose shkonte në shkollë në një qytet që quhet Boise, Idaho.
-
Në klasë në Boise Idaho po mësonin mbi fluturat dhe ai duhet të bënte një projekt
-
Detyra e tij në klasë të parë ishte të vizatonte një flutur.
-
Dhe kjo ishte flutura që zgjodhi ai
-
Ostin duhet të përdorte këtë foto për model
-
dhe duhet të bënte një vizatim shkencor të kësaj fluture
-
Kjo quhet flutur tigër bishtdallëndyshe.
-
Nxënësi: E dija!
-
Tobi, a mund të më thuash përse quhet tigër?
-
Nxënësi: Se ka ca si vija tigri mu atje!
-
Mirë. Pra, kjo ishte çfarë vizatoi Ostin.
-
Ai duhet të bënte një vizatim shkencor të kësaj fluture,
-
por mbani mend, Ostin është vetëm në klasë të parë.
-
Dhe e dini çfarë bëri?
-
Harroi të shikonte me kujdes, si një shkencëtar.
-
Ai mori fletën dhe thjesht filloi të bënte vizatimin e një fluture që kishte në mendje
-
Dhe nuk po shikonte si shkencëtar, ndaj kjo ishte çfarë vizatoi.
-
Nuk është keq! Dhe është flutur.
-
Po a duket tamam si kjo?
-
Nxënësit: Jo...
-
Jo, ende jo.
-
Ende nuk duket pikërisht si kjo.
-
Për fat të mirë, Ostin nuk shkonte në një shkollë të zakonshme
-
Ishte një shkollë ku mësohej me projekte, njësoj si shkolla juaj.
-
Kështuqë ata nuk e panë vizatimin dhe thjesht t'i thonin: "Mirë, Ostin! E mbarove!"
-
Ata i thanë: "Ostin, fillim i mbarë! Tani ne mund të fillojmë të të japim kritika,
-
në mënyrë që të bësh një bocë të dytë dhe ta bësh më mirë."
-
dhe një bocë të tretë dhe ta bësh më mirë që ti ta bësh shumë shumë të ngjashme me këtë.
-
dhe ai ishte gati të fillonte.
-
Të gjithë nxënësit e grupit të tij të kritikës u ulën përtokë, siç jeni ulur ju.
-
Dhe vendosën ta ndajnë këshillën në dy lloje.
-
Së pari, vetëm formën e krahëve.
-
dhe kur forma ishte siç duhet, ata i dhanë këshilla për modelin brenda krahëve.
-
Aulia, çfarë do i thoje ti?
-
Mund ta bësh shumë me majë.
-
Mirë! Këto krahët mund të jenë shumë më me majë.
-
Kush tjetër do të shtonte diçka?
-
Etak, çfarë do i thoje ti?
-
Po për këndin?
-
Sepse, nuk dua të jem i keq, por nuk janë të saktë. Kështuqë...
-
Shumë mirë! Ma trego! Eja këtu, Etak!
-
Më trego ku... çfarë do i kërkoje ti që të ndryshonte pak.
-
Ëh, për shembull t'i bënte pak më të gjatë?
-
Ku më të gjatë? Vizatoje ku do të doje që t'i bënte ai.
-
Këtu për shembull.
-
Pra ta tërheqë këtë më shumë?
-
Po.
-
Kjo është shumë specifike, Etak. Faleminderit.
-
Xhemila, çfarë do i thoje ti?
-
Është...si... si trekëndësh?
-
Më pëlqen shumë, Xhemila. Pra, po thua më shumë si një formë trekëndëshi. Dhe unë jam dakord me ty.
-
E dini çfarë, edhe ata nxënësit e klasës së parë kishin pak a shumë këto këshilla.
-
Dhe e dini çfarë tha Ostin?
-
Ai tha: "Dakord! Do e provoj." Dhe u ul. Dhe vizatoi këtë.
-
Uau!
-
A duket më shumë si trekëndësh?
-
Po... po.
-
A u zgjat si sugjeroi Etak?
-
Po.
-
A shtoi ca dhëmbëza (po) si Sindi?
-
A e hoqi atë fundin?
-
Po.
-
Pra, ai i dëgjoi shokët dhe e përmirësoi.
-
Por nuk është perfekte. Tobi, si thua ti?
-
Do i thoja mos i vendos ato si bishta kaq me majë nga brenda, ktheje majën poshtë.
-
Mirë! Pra, Etan, çfarë do i thoje ti?
-
Mendoj se duhet t'i bësh krahët më shumë kështu, jo kështu.
-
Në rregull.
-
Ai i dëgjoi shokët dhe i thanë që vërtetë është më mirë tani Ostin.
-
Boca e dytë vërtetë është më mirë.
-
Mbase mund të bëjë një të tretë.
-
Mirë! Mbase mund të bëjë një të tretë.
-
Kështu ai bëri një vizatim të tretë.
-
Ky është vizatimi i tretë.
-
Ky është vizatimi i tretë. Hadli, pikërisht ashtu.
-
Elija, çfarë vë re?
-
Një krah është më me majë se tjetri. Dhe kjo anë është pak më e lartë se tjetra.
-
Mirë
-
Kobern?
-
Këtu, nuk e ka këtë gjënë brenda ende.
-
Ah! Në rregull! Ende ka nevojë ta rregullojë pak.
-
Pra ju mendoni se mbase duhet të bëjë një provë të katërt?
-
Nxënësit: Po!
-
Mirë, edhe ai tha po këtë.
-
Ai tha: "Mos! Në rregull. E kuptova, do shkoj të bëj një provë të katërt."
-
Ai dëgjoi këshillën!
-
Ai i dëgjoi! A duket më e barabartë si sugjeroi Elia?
-
Po!
-
A duket sikur është më e mprehtë, siç po sugjeronte Sindi?
-
Dhe si po thoshte Etak, këndi duket më mirë.
-
Pra tani Ostin po ndihej shumë mirë.
-
Ai tha "A jam gati t'i shtoj modele?"
-
Ata i thanë, "Në rregull. Pse nuk përpiqesh të shtosh pak nga modeli?"
-
Dhe kështu bëri!
-
Ai është i zoti
-
Është kaq i zoti!
-
Dhe ata thanë, "Ostin, je gati ta ngjyrosësh."
-
Le të shohim vizatimin e tij të fundit.
-
Pra çfarë mendoni? A doli vërtetë shumë mirë?
-
Nxënësit: Po!
-
Po ju kujtoj ku filloi, thjesht t'jua kujtoj shpejt.
-
Dhe më pas, çfarë mendoni se sa shumë përparoi ai?
-
Etak, çfarë do thoje për përparimin e tij?
-
Ka bërë shumë përparim.
-
Ai këmbënguli për ta bërë.
-
Shokët e tij ishin të ndershëm me të.
-
Ç'mund të thoni për llojet e këshillave që i dhanë që e lejuan të përmirësohet çdo herë?
-
Hasan?
-
Epo, ata i thanë çfarë nuk ishte mirë.
-
A i thanë thjesht që kjo është gabim, apo ishin më specifikë?
-
Ata ishin specifikë, por nuk ishin të këqinj.
-
Shkëlqyeshëm!
-
Hadli.
-
Ai bëri gjashtë vizatime.
-
A është kjo diçka nga e cila mund të mësoni ju?
-
Çfarë duhet të mësojmë prej saj?
-
Mund të bësh vizatime të tjera nëse nuk është në rregull.
-
Mirë
-
Pra, nëse nuk është e saktë, ti mund të vazhdosh të bësh vizatime të tjera që ta përmirësosh.
-
Dhe nuk përdor thjesht gjërat që ke në kokë.
-
Duhet të kesh sy të mprehtë.
-
Mirë! Ai përdori sytë e shkencëtarit.
-
Shumë mirë.
