Er is meer in het leven dan gelukkig zijn

Onze maatschappij is geobsedeerd door geluk, maar wat nu als er een pad is dat meer voldoening geeft? "Geluk komt en gaat," zegt schrijfster Emily Esfahani Smith, "maar zingeving in het leven hebben -- iets dienen buiten jezelf en het beste in jezelf ontwikkelen -- geeft je iets om aan vast te houden." Leer meer over het verschil tussen gelukkig zijn en zingeving hebben met de vier pijlers die Smith geeft voor een zinvol leven.

Vroeger dacht ik

dat het najagen van geluk
het doel van het leven was.

Iedereen zei dat succes
de weg naar geluk was.

Dus ik zocht naar die ideale baan,

die perfecte vriend,
dat prachtige appartement.

Maar in plaats van voldaan

voelde ik mij onrustig en opgejaagd.

En ik was niet alleen;

mijn vrienden worstelden daar ook mee.

Uiteindelijk besloot ik weg te gaan
om positieve psychologie te studeren

en te leren wat mensen gelukkig maakt.

Maar wat ik daar ontdekte,
veranderde mijn leven.

Uit gegevens bleek dat geluk najagen
mensen ongelukkig kan maken.

En wat mij écht opviel was dit:

het zelfmoordpercentage
neemt wereldwijd alsmaar toe

en in Amerika bereikte het onlangs
het hoogste punt sinds 30 jaar.

Ook al hebben we het
objectief gezien beter,

hoe je het ook bekijkt,

steeds meer mensen voelen zich hopeloos,

depressief en alleen.

Er heerst een leegte-gevoel
dat aan mensen knaagt

en om dat te voelen
hoef je niet depressief te zijn.

Vroeg of laat vragen wij ons allemaal af:

is dit alles wat er is?

Wat volgens het onderzoek
deze wanhoop voorspelt,

is niet een gebrek aan geluk.

Het is een gebrek aan iets anders;

men heeft niet het idee
dat hun leven zin heeft.

Maar dat wierp bij mij vragen op.

Gaat het leven over meer
dan alleen gelukkig zijn?

En wat is het verschil
tussen gelukkig zijn

en een zinvol leven?

Veel psychologen definiëren geluk
als een staat van comfort en welbehagen,

zich goed voelen op dat moment.

Zingeving, daarentegen, ligt dieper.

De bekende psycholoog Martin Seligman
zegt dat zingeving voortkomt

uit ergens toe behoren
en iets dienen buiten jezelf

en uit het beste in jezelf ontwikkelen.

Onze maatschappij
is geobsedeerd door geluk,

maar ik bemerkte dat het meer
voldoening geeft de zin te zoeken.

Onderzoek toont aan dat mensen
die de zin van het leven zien,

veerkrachtiger zijn,

het beter doen op school en op het werk,

en dat ze bovendien langer leven.

Dit alles zette mij aan het denken:

hoe kunnen we een zinvoller leven leiden?

Om daarachter te komen, interviewde
ik vijf jaar lang honderden mensen

en las ik duizenden
pagina's over psychologie,

neurowetenschappen en filosofie.

Alles overziend

kwam ik tot de conclusie
dat een zinvol leven vier "pijlers" heeft.

Iedereen kan zin geven aan het leven

door sommige of alle vier deze pijlers
in ons leven op te zetten.

De eerste is het gevoel
ergens bij te horen.

Dat gevoel komt voort uit relaties
waarin je gewaardeerd wordt

om wie jij vanbinnen bent

en waarin jij anderen eveneens waardeert.

Sommige groepen en relaties geven echter
een goedkope vorm van erbij horen;

je wordt gewaardeerd om wat je gelooft,

om wie je haat,

niet om wie je bent.

Het echte 'behoren tot'
komt voort uit liefde.

Het leeft in momenten onder individuen

en het is een keuze -- je kunt kiezen
dat gevoel te kweken met anderen.

Hier is een voorbeeld.

Iedere ochtend koopt mijn vriend Jonathan

een krant in New York
bij dezelfde straatverkoper.

Het is echter meer dan alleen een verkoop.

Ze nemen even de tijd, maken een praatje

en behandelen elkaar als mensen.

Op een dag had Jonathan
niet genoeg kleingeld

en de verkoper zei:

"Komt volgende keer wel,"

maar Jonathan stond er op te betalen

en dus kocht hij iets in de winkel
wat hij niet nodig had

om genoeg kleingeld te hebben.

Toen hij het geld aan de verkoper gaf,

kromp deze ineen;

hij was gekwetst.

Hij probeerde iets aardigs te doen,

maar Jonathan had hem afgewezen.

Ik denk dat wij allemaal onbewust
mensen op dergelijke wijze afwijzen.

Ik zeker.

Ik loop iemand die ik ken
gerust achteloos voorbij.

Ik kijk op mijn telefoon
als iemand tegen mij praat.

Dit gedrag devalueert anderen.

Het maakt dat zij zich
onzichtbaar en onwaardig voelen.

Maar als je met liefde leidt,

creëer je een band
die jullie beiden beter laat voelen.

Voor velen is ergens bij horen
de meest essentiële bron van zin;

de banden met familie en vrienden.

Voor anderen is de tweede pijler
de sleutel tot zin: een doel hebben.

Het vinden van je doel is niet hetzelfde

als het vinden van die baan
die jou gelukkig maakt.

Een doel gaat minder over wat je wilt
dan over wat je geeft.

Een ziekenhuisbeheerder zei mij eens

dat haar doel het genezen van zieken is.

Veel ouders zeggen mij:

"Mijn doel is mijn kinderen opvoeden."

Je bereikt je doel door je vaardigheden
in dienst te stellen van anderen.

Voor velen van ons gebeurt dat
natuurlijk op het werk.

Dat is hoe wij bijdragen
en ons nodig voelen.

Maar dat betekent ook
dat onderwerpen als ontslag,

werkloosheid,

hoge werkeloosheidscijfers --

dit zijn niet alleen economische,
maar ook existentiële problemen.

Zonder iets zinvols om te doen,

worstelt men.

Natuurlijk hoef je geen doel
op je werk te vinden,

maar een doel geeft je iets
om voor te leven,

een 'waarom' die je motiveert.

De derde pijler der zingeving
gaat ook om buiten jezelf stappen,

maar op een totaal andere manier:

zelfoverstijging.

Zelfoverstijgende staten
zijn de zeldzame momenten

waarop je onttrokken wordt
aan de drukte van het dagelijks leven;

je zelfbesef glijdt van je af

en je voelt je verbonden

met een hogere realiteit.

Iemand die ik sprak, zei dat dit
hem gebeurde bij het zien van kunst.

Voor iemand anders was het in de kerk.

Voor mij, ik ben schrijfster,
gebeurt het door te schrijven.

Soms raak ik zodanig in trans dat ik
alle gevoel van tijd en plaats verlies.

Deze ervaringen kunnen je veranderen.

Onderzoekers lieten studenten
eens een minuut lang

naar 60 meter hoge eucalyptusbomen kijken.

Daarna voelden zij zich
minder ego-centrisch

en zij gedroegen zich zelfs guller

wanneer zij iemand konden helpen.

Ergens bij horen,
een doel, zelfoverstijging.

De vierde pijler der zingeving

blijkt menigeen nogal eens te verrassen.

De vierde pijler is verhalen vertellen:

het verhaal dat jij
jezelf over jou vertelt.

De gebeurtenissen in je leven verhalen,
geeft duidelijkheid.

Het helpt je begrijpen
hoe jij geworden bent wie je bent.

Maar we realiseren ons niet altijd
dat wij ons eigen verhaal schrijven

en dat we het anders kunnen verwoorden.

Je leven is niet zomaar
een lijst met gebeurtenissen.

Je kunt je verhaal aanpassen,
interpreteren en opnieuw vertellen,

zelfs als de feiten je beperken.

Ik ontmoette een jongeman genaamd Emeka,
die verlamd was geraakt bij rugby.

Na zijn ongeluk vertelde Emeka zichzelf:

"Mijn leven was geweldig
toen ik rugby speelde,

maar moet je me nu eens zien."

Mensen die zulke verhalen vertellen --

"Mijn leven was goed.
Nu is het slecht." --

neigen angstiger en depressiever te zijn.

Emeka was dat ook even.

Maar mettertijd begon hij
een ander verhaal te creëren.

Zijn nieuwe verhaal was:

"Voor mijn ongeluk
had ik geen doel in het leven.

Ik feestte erop los en was egoïstisch.

Door mijn ongeluk zag ik in
dat ik een beter persoon kan zijn."

Die wending in zijn verhaal
veranderde Emeka's leven.

Nadat hij zichzelf dat verteld had,

begon Emeka kinderen te begeleiden

en hij ontdekte wat zijn doel was:

anderen dienen.

Psycholoog Dan McAdams noemt dit
een "verhaal van verlossing",

waar al wat slecht is
ingelost wordt door het goede.

Mensen die een zinvol leven leiden,

zijn geneigd levensverhalen te vertellen

die getekend worden
door verlossing, groei en liefde.

Maar waarom veranderen mensen hun verhaal?

Sommigen krijgen hulp van een therapeut,

maar je kunt het ook zelf doen,

gewoon door diep
over je leven na te denken,

hoe jouw ervaringen jou gevormd hebben,

wat je verloren hebt, of gewonnen.

Dat is wat Emeka deed.

Je verhaal verander je niet zomaar;

het kan jaren kosten en pijnlijk zijn.

We hebben immers allemaal geleden,
en we worstelen allemaal ergens mee.

Maar die pijnlijke herinneringen omarmen
kan nieuwe inzichten en wijsheid bieden,

kan je wijzen op het goede
dat jou in stand houdt.

Ergens bij horen, een doel,
zelfoverstijging, verhalen vertellen:

dat zijn de vier zingevende pijlers.

Toen ik jonger was,

had ik het geluk alle pijlers
om mij heen te hebben.

Mijn ouders runden een soefi-gebedshuis
vanuit ons huis in Montreal.

Het soefisme is een spirituele beoefening
geassocieerd met de wervelende derwisjen

en de dichter Rumi.

Twee keer perk week
kwamen de soefisten naar ons huis

om te mediteren, Perzische thee
te drinken en verhalen te delen.

Hun beoefening omvatte ook
het dienen van alles wat is

middels kleine daden van liefde,

wat inhield zelfs na onrecht
vriendelijk te blijven.

Maar het gaf hen een doel:
het egoïsme temmen.

Uiteindelijk ging ik uit huis
om te gaan studeren

en zonder het Soefisme
in mijn dagelijks leven,

was ik mijn basis kwijt.

Ik begon die dingen te zoeken
die het leven waard maken te leven.

Dat is wat mij op dit pad zette.

Terugkijkend realiseer ik mij

dat het soefi-huis
een echte zingevingscultuur had.

De pijlers waren onderdeel
van de architectuur

en de aanwezigheid ervan
hielp ons allemaal diepgaander te leven.

Natuurlijk wordt in andere
sterke gemeenschappen

dit principe ook toegepast --

zowel in goede als in slechte.

Bendes, sektes:

dit zijn zingevingsculturen
die andere pijlers gebruiken

en mensen iets geven
om voor te leven en te sterven.

Dat is precies waarom wij als samenleving

betere alternatieven moeten bieden.

We moeten deze pijlers opbouwen
binnen het gezin en onze instellingen

om mensen te helpen
hun beste zelf te worden.

Maar aan een zinvol leven moet je werken.

Het is een doorlopend proces.

Met het verstrijken van de dagen
creëren we constant onze levens,

breiden we onze verhalen uit.

Soms raken we van het pad.

Wanneer mij dat gebeurt,

denk ik aan een krachtige ervaring
die ik met mijn vader heb gehad.

Een aantal maanden
na het behalen van mijn diploma,

had mijn vader een ernstige hartaanval
waaraan hij overleden zou moeten zijn.

Hij overleefde het

en toen ik hem vroeg
wat er door zijn hoofd ging

toen hij bijna dood was,

zei hij dat hij enkel dacht
dat hij moest blijven leven

om er voor mijn broer en mij te zijn,

en dat dit hem de kracht gaf
om voor zijn leven te vechten.

Toen hij onder narcose ging
voor een spoedoperatie,

telde hij niet af van 10 naar 0,

maar herhaalde hij
onze namen als een mantra.

Hij wilde dat onze namen
zijn laatste woorden zouden zijn,

mocht hij het niet overleven.

Mijn vader is een timmerman en een soefi.

Het is een nederig leven,

maar het is goed zo.

Aldaar de dood in de ogen starend,
had hij een reden om voor te leven:

liefde.

Zijn gevoel van bij zijn gezin horen,

zijn doel als vader,

zijn zelfoverstijgende meditatie,
het herhalen van onze namen --

dat alles, zegt hij,
is waarom hij het overleefde.

Dat is wat hij zichzelf vertelt.

Dat is de kracht van de zin.

Geluk komt en gaat.

Maar als het leven echt goed is,

en de dingen echt slecht,

geeft zingeving je iets
om aan vast te houden.

Dankjulliewel.

(Applaus)