Schaden social media je mentale gesteldheid? | Bailey Parnell | TEDxRyersonU

Door onze social media scrollen voelt als een onschuldig onderdeel van ons dagelijks leven. Maar is het ook zo onschuldig als het lijkt? Volgens socialmedia-expert Bailey Parnell heeft onze groeiende en ongecontroleerde obsessie met social media onbedoelde langetermijnconsequenties voor onze mentale gesteldheid. Terwijl social media steeds meer met ons moderne leven verweven raken -- de 'digitale laag' - wordt de mogelijkheid tot afwezigheid steeds kleiner. Volgens Bailey is het de hoogste tijd dat we leren veilig socializen, voordat het te laat is. Wat zijn de gemeenschappelijke triggers? Hoe beïnvloeden ze jou op den duur? Bailey behandelt dit en meer in 'Schaden social media je mentale gesteldheid?'

Bailey Parnell werd kortgeleden tot een van Canada's top 100 machtigste vrouwen benoemd. Ze is een prijswinnende digitale marketeer, redenaar en zakenvrouw met een talent om mensen te helpen betere verhalen te vertellen. Haar werk en expertise zijn genoemd bij CBC, CTV en bij andere lokale media in Toronto. Bailey richtte recentelijk KillsCamp, een bedrijf voor trainingen in soft skills, alwaar ze mensen helpen bij het ontwikkelen van vaardigheden die noodzakelijk zijn voor professioneel succes. Momenteel houdt ze zich ook bezig met digitale marketing bij Ryerson University.

Deze talk werd gehouden op een TEDx-evenement, in de stijl van de TED-conferenties, maar onafhankelijk georganiseerd door een lokaal team. Kijk voor meer informatie op http://ted.com/tedx

'Ik ben dik.

Wow, wat ben ik dik.

Is ze pas negentien jaar oud?!

Wat ben ik met mijn leven aan het doen?

Hey! Twee likes. Leuk.

Vind ik deze foto leuk?

Heeft zij wel extra likes nodig?

Ik hoop dat ik voor de bruiloft
word uitgenodigd.

Nog een like. Leuk.'

Dit is een interne monoloog
tijdens het scrollen op social media --

een monoloog die velen van ons
dagelijks voeren,

maar we denken er niet over na

en praten er niet over.

Eigenlijk hebben velen van ons
niet eens door dat het gebeurt.

Ik ben Bailley Parnell

en ik ga het hebben
over de onbedoelde consequenties

die social media
op je mentale welzijn hebben.

Ik zal je laten zien
wat je elke dag gestrest maakt,

wat het met je doet

en hoe je het voor jezelf
op internet aangenamer kunt maken.

Iets meer dan een jaar geleden

gingen mijn zus en ik op
vierdaagse vakantie naar Jasper, Alberta.

Dit was in vier jaar tijd
mijn eerste werkvrije vakantie.

Tijdens deze vakantie
zou ik onbereikbaar zijn:

ik zette de vliegtuigmodus aan --

geen e-mail en geen social media.

De eerste dag ervoer ik nog steeds
het fantoomvibratiesyndroom.

Dan denk je dat je telefoon gaat,
terwijl hij dat niet doet.

Ik controleerde het constant.

Ik was afgeleid tijdens gesprekken.

Ik bezocht de bezienswaardigheden
die Jasper te bieden had

en ik pakte meteen mijn telefoon
om het op social media te zetten --

maar dat kon natuurlijk niet.

De tweede dag ging het al wat beter.

Je denkt misschien dat ik gek ben,

maar ik was al vier jaar lang
niet volledig onbereikbaar geweest.

Dit was in feite
opnieuw een nieuwe ervaring.

Pas op de vierde dag aldaar

voelde ik me op m'n gemak
zo zonder mijn telefoon.

Ik zat met mijn zus
letterlijk op deze berghelling

toen ik me begon af te vragen:

Wat doen social media met me?

Wat doet het met mijn gelijken?

Dat waren slechts vier dagen --

en het leidde tot angstgevoelens,

het was zwaar

en het veroorzaakte
ontwenningsverschijnselen.

Vanaf dat moment
begon ik vragen te stellen

en sindsdien wijd ik
mijn masterscriptie aan dit thema.

In mijn carrière heb ik vooral
in de sociale marketing gewerkt,

met name binnen het hoger onderwijs.

Ik werk dus veel met 18- tot 24-jarigen,

de bevolkingsgroep
die het actiefst op social media is.

Wat je ook over mij moet weten,

is dat ik jong genoeg ben
om met social media opgegroeid te zijn --

maar toch oud genoeg
om er kritischer naar te kijken

dan dat we van een 12-jarige
mogen verwachten.

Mijn leven is één en al social media:

persoonlijk, professioneel en academisch.

En als het dit met mij deed,

wat zou het dan met anderen doen?

Ik ontdekte meteen
dat ik niet de enige was.

Het 'center for collegiate
mental health' ontdekte

dat de top drie van diagnoses
die op universiteiten worden gesteld,

uit angst, depressies en stress bestaat.

Diverse studies uit de VS,
Canada, het VK, enzovoort

verbinden veelvuldig socialmedia-gebruik

met het hoge aantal
angststoornissen en depressies.

Het enge is echter

dat vrijwel al mijn kennissen
veel op social media zitten --

mijn vrienden, familie, collega's ...

90% van de 18- tot 29-jarigen
zit op social media.

We besteden er gemiddeld
zo'n twee uren per dag aan.

We besteden niet eens
twee uren per dag aan eten.

70% van de Canadezen zit op social media.

De opkomst bij verkiezingen
is niet eens 70%.

Als we iets zo frequent gebruiken,
hoort het kritisch bekeken te worden.

Als we ergens zoveel tijd aan besteden,
heeft het een blijvend effect op ons.

Ik toon jullie daarom de vier stressors
die het vaakst op social media voorkomen

en die het potentieel hebben
om mentale problemen te veroorzaken --

en deze lijst is allesbehalve volledig.

Nummer 1: de collage van hoogtepunten.

Net als bij sportverslagen

toont de collage van hoogtepunten
de mooiste en opvallendste momenten.

Social media zijn onze collage.

We tonen er onze successen,

hoe goed we eruitzien

en dat we op stap zijn
met vrienden en familie.

Maar we worstelen met onzekerheden,

doordat we ons leven vergelijken
met andermans collage.

We vergelijken onszelf
constant met anderen;

ja, dit gebeurde ook
voordat social media er waren --

via de televisie en beroemdheden --

maar nu gebeurt het de klok rond
en is het direct met jou verbonden.

Een voorbeeld dat ik tegenkwam
toen ik deze talk voorbereidde,

is een vriend die op vakantie is:
"zo terug, dutje ..."

(Gelach)

'Wacht! Waarom kan ik niet op vakantie?

Waarom zit ik hier
in mijn pyjama te netflixen?

Ik wil op het strand liggen.'

Het punt is dat ik haar goed ken.

Ik wist dat ze dit normaal niet doet.

Ik wist dat ze normaliter
in het schoolwerk omkwam.

Maar we denken: wie wil dat nou zien?!

Mensen willen de hoogtepunten zien.

Wanneer je hoogtepunten populair zijn,

ervaar je nota bene
de tweede stressor op social media.

Nummer 2: sociale valuta.

Zoals bijvoorbeeld met de dollar,

kennen we met valuta
waarde aan goederen of diensten toe.

Op social media zijn het liken,
reageren en delen

een vorm van sociale valuta geworden
waarmee we waarde aan iets toekennen.

In de marketing noemen we dit
de 'aandachtseconomie'.

Overal wordt om jouw aandacht gewedijverd

en zodra jij iets liket
of een deel van je aandacht geeft,

wordt het een geregistreerde transactie
die waarde aan iets toekent.

Dat is leuk als je
albums of kleding verkoopt.

Het probleem met social media is
dat wij het product zijn.

We laten anderen
een waarde aan ons toekennen.

Misschien ken of ben je diegene
die een foto heeft verwijderd

omdat deze minder likes kreeg
dan waarop gehoopt werd.

Ik geef toe dat ik dat ook heb gedaan.

We hebben ons product teruggetrokken,
omdat het niet snel genoeg verkocht.

Dit verandert ons identiteitsbesef.

We baseren onze eigenwaarde
op hoe anderen over ons denken

en kwantificeren dat vervolgens
zodat iedereen dat kan zien.

En we zijn geobsedeerd.

Die selfie moet precies goed zijn --

en daarvoor maken we driehonderd foto's.

Daarna wachten we op het juiste moment
om deze te plaatsen.

We zijn zo geobsedeerd

dat we fysieke reacties hebben
als we niet kunnen meedoen,

wat me bij de derde stressor
op social media brengt.

Nummer 3: fomo.

Deze uitdrukking
hebben we allemaal wel gebruikt.

FOMO, oftewel 'fear of missing out',
is een hedendaagse sociale angst

waarbij je vreest een connectie,
evenement of kans te missen.

Een groep Canadese universiteiten ontdekte

dat 7 op de 10 studenten
hun socialmedia-accounts zouden opzeggen,

ware het niet dat ze vrezen
mogelijk iets te missen.

Ik ben nieuwsgierig:

wie heeft zijn z'n account gedeactiveerd
of heeft het overwogen?

Wauw! Bijna iedereen.

De fomo, de collage van hoogtepunten
en de sociale valuta

zijn het resultaat van een relatief
'normale' socialmedia-ervaring.

Maar als het nu beangstigend was
om dagelijks op social media te kijken?

Dat je niet alleen
over je eigenwaarde twijfelt,

maar ook over je veiligheid.

De ergste stressor op social media
is misschien wel nummer 4: online pesten.

40% van de volwassenen op internet
heeft online pesterijen ervaren.

73% was er getuige van.

Helaas is het pesten erger
en waarschijnlijker

als je vrouw bent,
of lhbti, getint persoon, moslim ...

Ik denk dat jullie het wel snappen.

In het nieuws zien we echter
alleen de grote verhalen.

We zien de 18-jarige Tyler Clementi,
die zelfmoord pleegde

nadat zijn kamergenoot stiekem filmde
dat hij een jongen kuste

en hem vervolgens op twitter outte.

We zien hoe vrouwen als Anita Sarkeesian
bijna van internet gejaagd worden

en bedreigingen ontvangen,
omdat ze publiekelijk feminist zijn.

We zien deze verhalen
wanneer het al te laat is.

Maar hoe zit het
met het alledaagse online pesten?

Hoe zit het met de snapchat
die je je vriend stuurde

en die eigenlijk privé had moeten zijn
maar nu op Facebook staat?

'Nou en? Het is maar één foto.
Het is grappig.

Slechts één nare reactie -- klein bier.'

Maar als deze micromomenten
langere tijd telkens weer plaatsvinden,

ontstaat er een macroprobleem.

Deze alledaagse gevallen
moeten we ook erkennen.

Want als we die niet intomen
en de gevolgen niet opmerken,

zullen we nog veel meer
Tyler Clementi's meemaken.

De gevolgen zijn soms
niet goed te herkennen.

Wie zag de meldingen bovenaan mijn scherm?

Wie vindt het net als ik irritant
dat ze nog niet aangeklikt zijn?

Oké, ik zal ze wegklikken.

(Zucht)

Oké!

Slechts een klein voorbeeld
van wat het met je kan doen.

Misschien kun je je niet concentreren
omdat de meldingen opstuiven

en je deze wilt controleren.

Die behoefte wordt ten slotte
een verslaving.

Bij social media zien we al problemen
vergelijkbaar met drugsverslavingen.

Met elke like krijg je een shot
van het 'genotshormoon',

dopamine.

Je ontvangt meer van die sociale valuta,

dus wat doen we om ons goed te voelen?

We checken de likes --

'nog één laatste keer'.

We plaatsen iets --

'nog één laatste keer'.

We worden angstig als we offline zijn.

Dat klinkt toch als iedere drug
waar je ooit van gehoord hebt?

Precies!

Als het socialmedia-gebruik
niet het hoofd geboden wordt,

zien we het aantal angstgevoelens
en depressies toenemen.

De fomo, de afleidingen,
de collages, de vergelijkingen --

het is veel en het gaat steeds door!

De 'Canadian Association of Mental Health'

ontdekte dat leerlingen van 12 tot 17 jaar

die twee uur per dag
op social media zitten,

vaker last hebben van angstgevoelens,
depressies en suicidale gedachten.

Je hoort het goed:

dat zijn 12-jarigen.

Het zit zo.

Ik ben gek op social media.

Ik ben er echt gek op.

Na mijn betoog zou je kunnen denken
dat ik wil dat jullie het afzweren,

maar dat is niet zo.

Ik denk dat dat vergeefse moeite zou zijn,

dus ik verspil mijn tijd niet
aan een oproep

om minder tijd
aan social media te besteden.

Eerlijk gezegd geloof ik niet
dat afwezigheid nog mogelijk is.

Maar dat betekent niet dat je niet
aan 'veilig socializen' kunt doen.

Dat waar ik vandaag over sprak,

heeft niets en toch alles
met social media te maken.

Ik bedoel dat social media
goed noch slecht zijn --

het is gewoon het nieuwste
middel dat we gebruiken

om te doen wat we altijd al deden:

verhalen vertellen
en met elkaar communiceren.

Je geeft Samsung niet de schuld
van een slechte serie op tv.

Twitter laat mensen
de hatelijke berichten niet schrijven.

Als het over de duistere kant
van social media gaat,

hebben we het eigenlijk
over de duistere kant van mensen --

de kant waardoor treiteraars treiteren;

de onzekerheid waardoor jij
de foto verwijdert

die je opgewonden deelde;

de kant die naar een foto
van een blije familie kijkt

en zich afvraagt
waarom die van jou anders lijkt.

Als ouder, als onderwijzer,
als vriend of als baas

moeten we ons
op deze duistere zijde focussen.

We hebben preventieve strategieën
en strategieën om er mee om te gaan nodig,

zodat je op mindere dagen --

en die zul je ervaren --

als je je eigenwaarde in twijfel trekt,
niet zover afdaalt als Tyler Clementi --

en de vele anderen zoals hij.

'Oké, Bailey, hoe bereik ik
dat socialmedia-welbevinden?'

Hier is het goede nieuws:

een probleem herkennen
is de eerste stap tot herstel.

Het bijwonen van deze talk
is precies dat --

stap 1: herken het probleem.

Ken je de kracht van suggestie,

dat iemand je iets vertelt
en je het vervolgens overal opmerkt?

Daarom is bewustzijn essentieel,

omdat je nu tenminste beter in staat bent
om deze effecten te herkennen

als ze zich bij jou voordoen.

Het tweede wat je gaat doen,
is je socialmedia-dieet auditen.

Net zoals je controleert
wat je in je mond stopt,

zo controleer je ook
wat je in je hoofd en hart stopt.

Stel jezelf de vraag:

Voel ik me beter of slechter
na het scrollen op Facebook?

Hoe vaak controleer ik mijn likes?

Waarom reageer ik zo op deze foto?

Vraag je vervolgens af
of de antwoorden je tevreden stellen.

Als dat zo is -- geen probleem!

Maar als het niet zo is,
ga dan naar stap 3.

Zorg voor een betere online ervaring.

Nadat mijn partner een audit deed,

besefte hij dat social media
te veel zijn eigenwaarde bepaalde --

maar voornamelijk de beroemdheden
die hem erop wezen wat hij niet heeft.

Hij ontvolgde daarom
alle merken en beroemdheden.

Dat bood hem soelaas.

Maar misschien zijn zij
niet jouw probleem.

Ik moest andere mensen
van mijn tijdlijn verwijderen.

Een geheimpje:

je hoeft je 'vrienden' niet te volgen.

De waarheid is dat onze vrienden,

of de mensen die we uit fatsoen
op Facebook volgen,

online soms gewoon waardeloos zijn.

Je zit in een passief-agressieve strijd
die je tot dan toe onbekend was.

Of je kijkt naar vijftig concertfoto's
genomen vanuit dezelfde hoek.

(Gelach)

Als je artiesten, komieken
of katten wilt volgen,

mag je dat doen.

Als laatste ga je goed gedrag vertonen.

Offline wordt ons geleerd
andere kinderen niet te pesten ...

anderen met gepast respect
te behandelen ...

hen die neerliggen,
niet te schoppen

of plezier aan hun ondergang te beleven.

Social media zijn een gereedschap,

een gereedschap dat het goede kan dienen:

voor positievere groepen,

voor revoluties,

om Grumpy Cat
in Disney-films te plaatsen ...

(Gelach)

Het internet is een vreemde ruimte.

Schaden social media je mentale welzijn?

Het antwoord luidt 'niet per se'.

Social media kunnen je neerhalen --

maar ze kunnen je ook optillen,

zodat je je beter voelt
of gemeend hardop lacht.

Er zitten slechts 24 uur in een dag.

Als ik twee daarvan
op social media doorbreng,

dan wil ik dat mijn ervaringen gevuld zijn
met inspiratie, gelach, motivatie --

en een lading Grumpy Cat in Disney-films.

Dankjulliewel.

(Applaus)