The World Design of Hollow Knight | Boss Keys

Αν ήσουν φαν των Metroidvania,
τότε το 2010 ήταν μία δύσκολη χρονιά.

Απ' την μια, είχαμε το Metroid: Other M -
ένα παιχνίδι με ελάχιστη εξερεύνηση

και απομόνωση, αλλά γεμάτο με
υπερβολική δράση, αδέξιες σκηνές,

και υπερβολική καθοδήγηση.

Και απ' την άλλη, μετά από έξι καταπληκτικά
Castelvania σε φορητές κονσόλες, ήρθε

το Castlevania: Lords of Shadow - μια
τετριμμένη απόπειρα που θύμιζε

God of war και με ελάχιστη εξερεύνηση.

Metroidvania φαινόταν να είχε πεθάνει.

Μόνο αυτό δεν ήταν.

Ενώ Nintendo και Konami θα
παρατούσαν για καμιά δεκαετία

τα franchises τους, άλλοι δημιουργοί -
ειδικά μικροί ανεξάρτητοι - μόλις

άρχιζαν να πειραματίζονται με την
Metroidvania συνταγή.

Cave Story, Aquaria, και Shadow Complex ήταν
αρχικές προσπάθειες που είχαν κλειδωμένες

πόρτες, καινούριες ικανότητες, περίπλοκους χάρτες,
και μυστικά αντικείμενα.

Από τότε έχουν βγει παιχνίδια όπως
Strider, Axiom Verge, Shantae

Toki Tori 2, Guacamelee, Headlander
και Ori and the Blind Forest.

Αλλά κανένα από αυτά δεν μας
προετοίμασε για αυτό που ήρθε το 2017.

Είναι ένα Αριστούργημα, με γρήγορη μάχη,
δημιουργικούς αντίπαλους, σκληρή

Dark Souls δυσκολία, βαθιά και μεγάλη
μυθολογία που ξεκίνησε διάφορες Youtube

καριέρες, και - το πιο σημαντικό - έναν έξυπνα
σχεδιασμένο, διασυνδεδεμένο κόσμο που

είναι απόλαυση να εξερευνείς.

Αυτό είναι το Boss Keys για σήμερα -
ας κάνουμε μία βουτιά στον κόσμο του

Hollow Knight.

Το παιχνίδι διαδραματιζεται
στο αχανές βασίλειο του Hallownest.

Το παιχνίδι ξεκινάει στο Dirthmouth: πόλη φάντασμα
με ελάχιστα μαγαζιά και περαστικούς

Υπογείως είναι τα Forgotten Crossroads,
που - όπως λέει το όνομα - συνδέει

αρκετές περιοχές, όπως το δασώδες Greenpath,
τα επικίνδυνα ορυχεία

του Crystal Peak, το όξινο Fog Canyon, και τα
δηλητηριώδη σπήλαια των Fungal Wastes.

Στα βάθη του Hallownest βρίσκονται
οι κατασκότεινοι λαβύρινθοι του Deepnest,

και το μυστηριώδες Ancient Basin.

Ενώ στις πιο απόμακρες γωνιές θα ανακαλύψεις
το νεκροταφείο Resting Grounds,

τα Howling Cliffs, και το μεθυστικό
θερμοκήπιο Queen's Gardens.

Και στην άκρη του βασιλείου θα βρεθείς
στο Kingdom's Edge - που συνδέεται

με το Hive.

Όλες αυτές οι περιοχές είναι γύρω από
την πρωτεύουσα: την μόνιμα βροχερή City

of Tears, και τους Royal Waterways υπονόμους.

Αυτές οι 15 ζώνες αποτελούν
κομμάτια ενός μεγάλου παζλ.

Κάθε περιοχή είναι φανερά ξεχωριστή.

Δεν μπερδεύεις τα ροζ πετράδια
του Crystal Peak με τα φύλλα του Greenpath,

ή τους γαλάζιους τοίχους των Forgotten Crossroads,
ή το απαλό γκρι του Ancient

Basin.

Βοηθάει όταν το χρώμα της κάθε περιοχής
αντιστοιχεί με το χρώμα στο χάρτη.

Είναι εύκολο να καταγράφει ο νους σου
τις περιοχές ξεχωριστά,

βοηθώντας την περιήγηση και
τον χωρικό συλλογισμό.

Αλλά υπάρχουν και gameplay διαφορές,
που κρατά τις ζώνες ενδιαφέρουσες.

Όπως το να αναπηδάς στα μανιτάρια του
Fungal Wastes, να αποφεύγεις λέιζερ

στο Crystal Peak, και να διασχίζεις
τα σκοτάδια του Deepnest.

Κάποιες περιοχές, όπως το Kingdom’s Edge,
είναι κάθετες - ενώ άλλες, όπως

τα Royal Waterways, είναι σαν τεράστιοι οδοί.

Υπάρχουν ιδιαίτεροι εχθροί όπως εκρηκτικά
έντομα στο Greenpath, καμικάζι μέδουσες

στο Fog Canyon, αηδιαστικές αράχνες στο
Deepnest, και χαριτωμένες μέλισσες στο Hive,

κάθε ζώνη φαίνεται καινούρια.

Όταν πάμε στο Hallownest,
δεν έχουμε κανένα σκοπό ή κατεύθυνση.

Η πρώτη σκηνή δείχνει έναν περιπλανώμενο
- ο μυστηριώδης Ιππότης - απλά βλέπει

το βασίλειο και επιλέγει να πάει.

Αλλά έχουμε κάποια ιδέα το που να πάμε.

Το Elderbug στο Dirtmouth μας λέει
να πάμε υπογείως.

Και μία πινακίδα στο δυτικό άκρο του
Forgotten Crossroads δείχνει προς "την πόλη

στην καρδιά του βασιλείου" - όπου "όλες οι ευχές
θα γίνουν, όλες οι αλήθειες φανερώνονται",

απ' ο,τι φαίνεται.

Ένα καλό μέρος για να ξεκινήσεις,
αλλά φρουρείται από ένα άτρωτο

σκαθάρι με πανοπλία.

Το παιχνίδι υποδεικνύει που να πας, πολύ καλά,
με ένα δωμάτιο που μοιάζει

με την επόμενη περιοχή - όπως τα δωμάτια
του Forgotten Corssroads με τα φύλλα

του Greenpath, ή τα πετράδια του Crystal Peak.

Ένας πολύ καλός τρόπος για το που να πας
- και για καταχώρηση στο μυαλό

του παίχτη που αξίζει να ξαναγυρίσει.

Στο κέντρο του Forgotten Crossroads βρίσκεται
ένας αντίπαλος ονόματι False Knight

- και από πίσω του το πρώτο power-up:
το Vengeful Spirit, κάτι σαν Hadouken.

Σαν πρώτη άσκηση το χρησιμοποιούμε για να
νικήσουμε ένα διαφορετικό σκαθάρι,

που μας θυμίζει να γυρίσουμε πίσω,
και να προχωρήσουμε στο Greenpath.

Είναι Metroidvania ούτως ή άλλως
- θα έχουμε σίγουρα εμπόδια.

Στο Greepath, συναντάμαι την Hornet: που σε
αποφεύγει συνέχεια - ενεργεί ως δέλεαρ

για να ερευνήσουμε προς τα δυτικά.

Εκεί αντιμετωπίζουμε την Hornet - είναι αρκετά
δυνατή - και παίρνουμε την δεύτερη

αναβάθμιση: το Mothwing Cloak.

Μας επιτρέπει να ορμούμε στον αέρα,
δίνοντας πρόσβαση στα Fungal Wastes.

Συνεχίζει να μας δελεάζει η πόλη
- πολλές πινακίδες δείχνουν προς τα κάτω.

Και η Hornet συνεχίζει να μας δελεάζει,
ορμώντας προς την

είσοδο της πόλης.

Δεν μπορείς να την ακολουθήσεις,
ούτως ή άλλως, η γέφυρα είναι διαλυμένη.

Οπότε, πάμε στο Mantis Village, και βρίσκουμε
την επόμενη αναβάθμιση: το Mantis Claw.

Μας επιτρέπει να σκαρφαλώνουμε τοίχους
και είναι τέλειο για την γέφυρα

και - επιτέλους - για την City of Tears.

Μέχρι εδώ το παιχνίδι φαίνεται πολύ γραμμικό.

Ακολουθούμαι μια συγκεκριμένη ακολουθία
αναβαθμίσεων και μαχών, και ένα σημαντικό

μονοπάτι μέσω του Hallownest.

Αν οι δημιουργοί μας οδηγούσαν ως την πόλη
χεράκι χεράκι - πολύ διακριτικά,

με αμυδρά στοιχεία και πινακίδες
- απ' εδώ και πέρα είσαι μόνος.

Στο κέντρο της πόλης, ξανά-συναντάμε την Hornet
- και μας λέει να βρούμε

"τον τάφο στη στάχτη", αλλά
δεν γνωρίζουμε καθόλου που είναι.

Ενώ το συντριβάνι εμφανίζεται στο χάρτη
για πρώτη φορά στο παιχνίδι

- είναι για τον Black Egg Temple
στα Forgotten Crossroads, κάτι που

επισκεφτήκαμε ήδη, και είναι καλά κλειδωμένο.

Οπότε που πάμε τώρα?

Ας κάνουμε μία όπισθεν.

Στον πλήρες χάρτη του Hallownest, αν δούμε
πόσο μπορούμε να ανακαλύψουμε

κάθε περίοδο, οι προσβάσιμες περιοχές
περιορίζονται στο Dirtmouth και τα

Forgotten Crossroads.

Με το Vengeful Spirit, προχωράμε λίγο παρακάτω,
στο Greenpath και Fog Canyon.

Και το Mothwing Cloak μας επιτρέπει να δούμε λίγο παραπάνω,

έχοντας πρόσβαση στα Fungal Wastes.

Αλλά με το Mantis Claw, ο χάρτης γίνεται πελώριος
- έχουμε πρόσβαση

στο City of Tears, και - με ένα απλό κλειδί
- τα Royal Waterways.

Μπορούμε να πάμε στα Howling Cliffs, να κατεβούμε
στο Deepnest, ή να τσεκάρουμε το Ancient Basin.

Μπορούμε να φτάσουμε τα Resting Grounds.

Και αν βρούμε το εισιτήριο του Τραμ στο Deepnest,
μπορούμε να πάμε το Kingdom's Edge.

Και αυτή ήταν συνειδητή επιλογή των δημιουργών.

Μίλησα με τους Ari Gibson και William Pellen
της Team Cherry μέσω email, και απάντησαν:

"αρχίσαμε με μία απλή γραμμική
αναζήτηση αντικειμένων, με το σκεπτικό

ότι η αναζήτηση θα μπορούσε να διασπαστεί,
να επεκταθεί και να ανατρέχετε

καθώς ο κόσμος αναπτύσσεται."

Ενώ το ταξίδι μας μέχρι εδώ ήταν
αρκετά περιορισμένο , ξαφνικά

μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον Dung Defender στα
Royal Waterways, που μας οδηγεί σε διακόπτη

Ή να νικήσουμε τους Mantis Lords,
για την πρόσβαση στο Deepnest.

Ή να νικήσουμε τον Soul Master στην
City of Tears, για την Desolate Dive

αναβάθμιση.

Που μας δίνει πρόσβαση το Crystal Peak,
και αποκτάμε το Crystal Heart:

μια πολύ δυνατή ορμή που οδηγεί
σε ένα σωρό περιοχές.

Όπως το Ancient Basin όπου νικάμε το
Broken Vessel και παίρνουμε

διπλό άλμα με τα Monarch Wings.

Και μία περιοχή στα Royal Waterways,
όπου - με τη βοήθεια ενός διακόπτη -

μπορούμε να πάρουμε το Isma's Tear,
για να κολυμπάμε σε όξινο νερό.

Οπότε, ανοίγοντας τον κόσμο τόσο πολύ,
η Team Cherry δεν χρειάζεται

να σε καθοδηγεί πλέον.

Επειδή υπάρχουν ένα σωρό πράγματα
για να βρεθούν στον χάρτη - ο παίχτης

θα βρει κάτι σημαντικό,
όποια κατεύθυνση και αν πάρει.

Πρέπει όμως να αναφέρω, όταν βρεις την
City of Tears, οι δημιουργοί θέλουν

να πας στο Soul Master και να βρεις
την Desolate Dive αναβάθμιση.

Σου κλείνουν τις πύλες πίσω σου - και ο
μοναδικός τρόπος για να πας πίσω,

είναι να διαλύσεις το πάτωμα από κάτω σου
με την Desolate Dive.

Είναι συνηθισμένο στα Metroidvania να κλείνουν
την έξοδο του παίχτη, ώστε

να πάρουν τα απαραίτητα αντικείμενα πριν φύγουν.

Αλλά κάτι που πρέπει να γνωρίζεις για το
Hallownest είναι ότι πάντα υπάρχει

άλλη έξοδος.

Για παράδειγμα - ανάφερα πριν ότι πρέπει να νικήσεις
τους Mantis Lords για πρόσβαση στο

Deepnest.

Δεν είναι απαραίτητο - γιατί αν βρεις ένα
μισό-κρυμμένο μονοπάτι για Fungal Wastes,

βρίσκεσαι στο Deepnest και δεν χρειάζεται να
πολεμήσεις - δίνοντας δύο

διαδρομές για το ίδιο μέρος.

Επίσης, μπορείς να πας στην ανατολική μεριά της
City of Tears μέσω των Royal Waterways.

Ή με ανελκυστήρα από τα Resting Grounds.

Ή με το τραμ από το Deepnest στο Ancient Basin,
και με αναρρίχηση πίσω στην

πόλη.

Ή θα μπορούσες μέσω του Kingdom's Edge.

Τέσσερις διαδρομές για το ίδιο μέρος.

Το Crystal Peak είναι άλλη μία σημαντική περιοχή.

Καταρχάς, υπάρχουν πολλαπλές επιλογές για το Crystal Heart,

ώστε να αποφύγουμε τον Crystal Guardian
αρχηγό εάν το επιθυμούμε.

Και υπάρχουν δύο διαδρομές για το ορυχείο.

Πριν, ανέφερα ότι με το Desolate Dive σπάμε το πάτωμα - αλλά υπάρχει

και αυτό το κατασκότεινο και φαινομενικά
αδιάβατο μέρος στα Forgotten Crossroads.

Με την Lumafly λάμπα από
το μαγαζί στο Dirtmouth, μπορείς

να δείς ότι υπάρχει μία πύλη σε αυτό το μέρος.

Όταν την ανοίξεις έχεις πρόσβαση στο Crystal Peak.

Αν έχεις το Mantis Claw, μπορείς να βρεις
την Crystal Heart, που σημαίνει

ότι αποφεύγεις τον Soul Master και
την Desolate Dive αν το επιθυμείς.

Η γνωστή περιοχή μετά το Mantis Claw
φαίνεται κάπως έτσι.

Επειδή έχεις πρόσβαση σε αυτό το μέρος από την
αρχή του παιχνιδιού, μπορείς θεωρητικά

να πας στην Crystal Peak πριν την πρώτη αναβάθμιση:
το Vengeful Spirit

Όμως η λάμπα κοστίζει 1800 Geo,
πολύ ακριβή για τόσο νωρίς

στο παιχνίδι.

Είναι ένα ενδιαφέρον δείγμα από αυτό που λέμε
"λανθάνων κλειδαριά": η διαδρομή

μπορεί να μην φαίνεται αδιάβατη, αλλά οι περισσότεροι παίχτες την αποφεύγουν

στην αρχή του παιχνιδιού επειδή δεν είναι αρκετά δυνατοί, ή δεν έχουν αρκετή

γνώση, ή - όπως εδώ - δεν έχουν αρκετά χρήματα.

Οπότε ενώ η πόρτα στην City of Tears κλείνει
πίσω σου, υπάρχουν ένα σωρό

τρόποι για να βγεις απ'την πόλη χωρίς
την Desolate Dive ικανότητα.

Με πολλαπλές διαδρομές, το παιχνίδι σου δίνει να διαλέξεις το δικό σου μονοπάτι

κατά την διάρκεια της περιπέτειας - τέλειο για να ξανά-παίξεις, τάχιστο παιχνίδι,

διάφορες προκλήσεις - και το πιο σημαντικό - ένα μοναδικό αίσθημα εκπλήρωσης.

Το ίδιο ισχύει με παιχνίδια όπως Dark Souls
και τα πρώτα Metroid και Zelda παιχνίδια

ο δρόμος που επιλέγεις είναι λόγω της
αναζήτησης σου και το αίσθημα για περιπέτεια.

Άλλα είναι και ένας ωραίος τρόπος να βοηθάς
τον παίχτη όταν κολλάει.

Όπως: το Grapple Hook στο Super Metroid

σου δίνει πρόσβαση σε διάφορα μέρη στο Zebes
αλλά οδηγούν κυρίως σε ασήμαντες

αναβαθμίσεις όπως το Wave Beam και Energy Tanks, ας τα πούμε προαιρετικές κλειδαριές.

Μόνο ένα τέτοιο μέρος σε βοηθάει πραγματικά
στο παιχνίδι, προς το

Wrecked Ship - ας το πούμε σημαντική κλειδαριά.

Που σημαίνει ότι παρόλο θα βρεις ένα σωρό
αναβαθμίσεις για την Samus

εάν δεν βρεις την μία σημαντική
κλειδαριά, δεν προχωράς.

Το Hollow Knight, είναι λίγο διαφορετικό.

Όπως όταν πάρεις το Mothwing Cloak απ'την
Hornet στο Greenpath, έχει χρήσεις

σε διάφορα μέρη.

Κάποια οδηγούν σε διάφορα χρήσιμα αντικείμενα.

Αλλά μπορείς να πας στο
Fog Canyon’s Queen Station και να ανέβεις

στο πάτωμα των Forgotten Crossroads -
καταλήγοντας στο Fungal Wastes,

και να συνεχίσεις προς το Mantis Village.

Έχοντας δύο σημαντικές κλειδαριές αντί μίας
αυξάνει τις πιθανότητες

να προχωρήσεις.

Επειδή, είτε θυμάσαι μια αδιάβατη περιοχή και την ξανά-επισκέπτεσαι

με καινούρια αναβάθμιση, ή απλά συνεχίζεις
την πορεία σου και ελπίζεις να βρεις το

επόμενο μέρος - έχεις μεγαλύτερη πιθανότητα
εάν υπάρχουν αρκετές

σημαντικές κλειδαριές.

Αυτή η τεχνική εφαρμόζεται επιτυχώς στα
Resting Grounds.

Κάποιοι παίχτες θα πέσουν από το φράγμα
στο Crystal Peak.

Άλλοι ίσως βρουν το Tram Pass στο Deepnest
και παίρνουν το τρένο για

Forgotten Crossroads προς τα Resting Grounds

Ίσως πάρουν ανελκυστήρας από το
ανατολικό κομμάτι των City of Tears, και

φτάσουν υπογείως.

Ή μπορεί να πάνε στην ίδια είσοδο
αλλά με το Crystal Dash για Blue Lake.

Τέσσερα διαφορετικά μονοπάτια για την ίδια περιοχή,

με διαφορετικές ικανότητες και διαδρομές.

Και είναι προσβάσιμα από την αρχή, εάν πας μέσω

του κατασκότεινου δωμάτιο από προηγουμένως.

Όλα αυτά έχουν σκοπό.

Τα Resting Grounds είναι o "τάφος στη στάχτη"
που μας είπε η Hornet πριν στην

City of Tears, και είναι μία απ'τις πιο
σημαντικές περιοχές επειδή

μας δίνει έναν πραγματικό σκοπό
- χρειαζόμαστε το Dream Nail και με αυτό

ξυπνάμε τρεις φύλακες: Herrah the Beast, Lurien
the Watcher, και Monomon the Teacher.

Οπότε με διαφορετικές διαδρομές προς τα
Resting Grounds, η Team Cherry είναι

σίγουρη πως οι παίχτες σίγουρα θα φτάσουν
- αλλά χωρίς να κρατάνε

τον παίχτη απ'το χεράκι με σήματα,
κατευθύνσεις και σημάδια.

Αντιθέτως, έχεις αυτό το αίσθημα να πέφτεις
"καταλάθος" σε κάτι σημαντικό.

Η Team Cherry προσπάθησαν να αποφύγουν
την καθοδήγηση επειδή θέλανε

"οι παίχτες που θα ένιωθαν αρχικά χαμένοι,
θα έβρισκαν τον δικό τους δρόμο

και θα μαθαίνανε τον χάρτη του βασιλείου
σε προσωπικό επίπεδο".

Υπάρχει μία εξαίρεση όμως: όταν βρεις το άγαλμα
στα Resting Ground,

Οι μάσκες των Dreamers χαράζονται στον
χάρτη δίνοντας την τοποθεσία τους.

Και συνήθως, θα ήμουν εναντίον
τέτοιων καθοδηγήσεων.

Όμως, αυτές είναι αμυδρές υπενθυμίσεις
για τον γενικό σου σκοπό.

Επειδή, ο χάρτης είναι τόσο ανεξερεύνητος
που απλά επιπλέουν σε μαύρο φόντο,

και σχεδόν σίγουρα δεν έχεις όλες τις
ικανότητες για να πας εκεί.

Η Herrah, για παράδειγμα, είναι κρυμμένη
στην φωλιά της στην άκρη του Deepnest.

Θα χρειαστείς το Mantis Claw για να φτάσεις
και την λάμπα Lumafly για να δεις.

Η Lurien είναι στο κωδωνοστάσιο της City of Tears,
και έχεις πρόσβαση μόνο με τα Monarch Wings.

Και πρέπει να νικήσεις τους Watcher Knights.

Και η Monomon στα αρχεία του Fog Canyon,
που είναι μη προσβάσιμο χωρίς

το Isma’s Tear.

Και πρέπει να νικήσεις τον κάπως οικείο αρχηγό Uumuu.

Παρόλο που οι μάσκες στον χάρτη δείχνουν
τελικούς προορισμούς, δεν λένε

τίποτα για το τι χρειάζεται να κάνεις πριν.

Η Team Cherry σου επιτρέπει να
ακολουθείς το δικό σου μονοπάτι

και αυτό γίνεται με το να σου επιτρέπουν,
να ενθαρρύνουν και να σχεδιάζουν τρόπους

που νικούν εμπόδια χωρίς τις απαραίτητες αναβαθμίσεις.

Όπως η αναπήδηση τοίχων στο Super Metroid.

Οπότε με τη βοήθεια ριπών του
Vengeful Spirit φτάνεις περιοχές

που χρειάζονται το Mothwing Cloak.

Με το Crystal Heart προσπερνάς περιοχές
που χρειάζονται Isma’s Tear.

Και το πιο ανατρεπτικό, μπορείς να αναπηδάς
αντικείμενα και ιπτάμενους εχθρούς

με το σπαθί σου για έξτρα άλμα -
κάνοντας το Monarch Wings προαιρετικό.

Αυτή είναι εκμετάλλευση ενός bug (έντομο / λάθος προγράμματος)

Η Team Cherry είπε πως "υπήρχαν παίχτες που χρησιμοποιούσαν το σπαθί για έξτρα άλμα

και εμείς θέλαμε να μπορούν να το κάνουν αυτό.

Όταν παίχτες βρίσκουν καινούριους
τρόπους, είναι απόλαυση για εμάς

και ικανοποιητικό για τον παίχτη."

"Βάλαμε συγκεκριμένους εχθρούς και
αντικείμενα ως συντομεύσεις"

- παραδέχτηκαν όμως πως "οι παίχτες βρήκαν περισσότερες συντομεύσεις

από όσες μπορούσαμε να σκεφτούμε."

Ένα σημείο στο Kingdom's Edge
έπρεπε να διορθωθεί, επειδή μπορούσες

να κολλήσεις εάν είχες πρόσβαση πριν
πάρεις τα Monarch Wings.

Όταν ξυπνήσουν και οι τρεις Dreamers,
πηγαίνουμε στον Black Egg Temple στα

Forgotten Crossroads, πολεμάς τον τελικό αρχηγό:
Hollow Knight, και "τελειώνει" το παιχνίδι.

Συνήθως χρησιμοποιώ σχέδια για να
εξηγήσω την δομή των Metroidvania

στο Boss Keys, δεν είναι εύκολο με το Hollow Knight.

Τόσα πράγματα μπορούν να αγνοηθούν ή
να γίνουν με διαφορετικούς τρόπους

και διαδρομές, η δημιουργία ενός
μονολιθικού γραφήματος είναι αδύνατη.

Μπορώ να σας δείξω μία διαδρομή όμως,
ως μια γενική εικόνα.

Ουσιαστικά, ένας μονόδρομος από
αναβαθμίσεις και αρχηγούς, που

οδηγεί σε μη-γραμμικές πιθανότητες.

Όπως την δυνατότητα να αποκτάς ικανότητες
που αλλάζουν το παιχνίδι -

κάτι που δε συνηθίζεται στα Metroidvania,
επειδή προτιμούν μια πιο προκαθορισμένη

πορεία απόκτησης αντικειμένων.

Αλλά η Team Cherry "θέλανε οι παίχτες
να νιώθουν πως το ταξίδι τους στο βασίλειο

ήταν δικό τους, και για αυτό αφαιρούσαν ή
πρόσθεταν μονοπάτια που επέτρεπαν

λήψη αντικειμένων ή δυνάμεων 'χωρίς συνέχεια'."

Φυσικά, το γράφημα έχει πολλές
διαφορετικές μεταθέσεις.

Μπορείς να προσπεράσεις τους Mantis
Lords και Crystal Guardian με τρόπο,

να βρεις το Dream Nail πολύ νωρίς στο παιχνίδι,
να πας στο Crystal Heart χωρίς το

Desolate Dive και ούτως καθεξής.

Πέρα απ'αυτό, υπάρχουν τόσα πολλά που
αυτό το γράφημα δεν μπορεί να καλύψει.

Καταρχάς, μπορεί να ανάφερα ήδη για τους
αρχηγούς που πρέπει να αντιμετωπίσεις

- υπάρχουν ένα σωρό καλά κρυμμένοι αρχηγοί

που δεν επηρεάζουν την δομή του παιχνιδιού.

Όπως το Brooding Mawlek, που βρίσκεται σε ένα
κρυμμένο δωμάτιο στα Forgotten Crossroads.

Ο Collector, που εμφανίζεται μόνο αν βρεις
το Love Key από τα Queen's Gardens.

Ο Enraged Guardian, που κρύβεται σε ένα κρυφό
δωμάτιο πάνω από τον άλλον Guardian.

Το Flukemarm, που μπορεί να βρεθεί μόνο αν
κάνεις το Desolate Dive στα Royal Waterways.

Και το Nosk, στο Deepnest, που βρίσκεις μόνο
με τα Crystal Heart ή Monarch Wings.

Υπάρχει και ο Hive Knight που είναι
αποκλειστικός στο Lifeblood DLC.

Και υπάρχουν πολλοί περισσότεροι από αυτούς.

Στο Kingdom's Edge, θα βρεις το
Colosseum of Fools - μια συνεχή

αρένα με ιδιαίτερους αρχηγούς.

Και τους εφτά Warrior Dreams, πνεύματα
που προστατεύουν τους τάφους τους

και τους προκαλείς σε μονομαχία με το Dream Nail.

Και οι εναλλακτικές μορφές των Broken Vessel,
False Knight, και Soul Master - που

είναι ουσιαστικά πιο δύσκολες εκδοχές.

Και άλλοι δύο με το Hidden Dreams DLC.

Είναι αξιοθαύμαστο να είσαι σε έναν
τυχαίο διάδρομο και να βρεις όχι

μόνο χρήσιμα αντικείμενα: αλλά έναν
αρχηγό που αρκετοί παίχτες μπορεί

να μην βρουν ποτέ.

Η Team Cherry δεν ανησυχεί πολύ αν δεν
βρουν ολόκληρο το περιεχόμενο.

"Και μόνο που είναι εκεί αόρατο για
τους περισσότερους το κάνει πιο ζωντανό"

εξηγούν πως - "έτσι δημιουργείται μία
αίσθηση πως πάντοτε υπάρχει κάτι

καινούριο να βρεθεί στις άγνωστες γωνιές του κόσμου
- τρομακτικοί εχθροί, περίεργοι χαρακτήρες,

καινούριες περιοχές κτλ."

"Και δημιουργεί μια ιδιαίτερη εμπειρία
για τους λίγους που το ανακαλύπτουν."

Ανάλογα πως κατατάσσονται και
εάν έχεις αγοράσει το Lifeblood και

Hidden Dreams DLC, υπάρχουν πάνω από
30 αρχηγοί στον κόσμο του Hollow Knight,

αλλά μπορεί να βρεις μόνο 10 με 15.

Τρελό?

Και ένα σωρό άλλοι αρχηγοί προστίθενται
με άλλα δύο DLC:

Τα Grimm Troupe και Godmaster, αλλά δεν
σχετίζονται με την εξερεύνηση του

Hallownest, δε θα τα συζητήσουμε στο βίντεο.

Ποιο ήταν το νόημα αυτών των
μη-σημαντικών αρχηγών τότε?

Εκτός, του ότι δεν γνωρίζεις ποιους
πρέπει να νικήσεις στο παιχνίδι.

Για τα καλούδια εννοείται.

Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι γεμάτος με
κρυμμένα αντικείμενα - σε αρχηγούς,

σε κρυμμένους τοίχους, σε προαιρετικά εμπόδια,
σε ακριβά αντικείμενα,

σε άγνωστα μονοπάτια.

Έχουμε συνηθισμένες αναβαθμίσεις:
οι 16 Mask Shards όπως οι καρδιές στο Zelda:

με τέσσερις Mask Shards
έχεις μία παραπάνω soul.

Παρόμοια τα 9 Vessel Fragments:
τρία από αυτά και αυξάνεις

το διαθέσιμο mana για δυνατά ξόρκια
και αναζωογόνηση της υγείας.

Υπάρχουν και ειδικές κινήσεις, όπως το Great
Slash, Dash Slash, και Cyclone Slash.

Και soul αναβαθμίσεις όπως το Abyss Shriek
και Descending Dark.

Και ενισχύεις την δύναμη του Nail
εάν βρεις το Pale Ore.

Και μετά είναι τα φυλαχτά.

Αυτά μπορούν να σου προσφέρουν χρήσιμες
ικανότητες όπως γρήγορη ανάρρωση

ξορκιών, πιο σκληρός στη μάχη και άλλα.

Όλα είναι πολύ χρήσιμα και ενδιαφέροντα
και συνδυάζονται μεταξύ τους

- αλλά έχεις συγκεκριμένες θέσεις διαθέσιμες.

Και ναι, μπορείς να αυξήσεις τις θέσεις αυτές.

Όλα αυτά τα αντικείμενα αξίζει να βρεις
στο Hollow Knight και δεν είναι

εύκολο παιχνίδι.

Μπορεί να γίνει πραγματικά δύσκολο,
έχει παρόμοιο μηχανισμό "χάνεις-επιστρέφεις"

με τα Dark Souls, και μερικοί από τους
αρχηγούς δεν αστειεύονται.

Αυτό κάνει την αναζήτηση, για περισσότερη
υγεία ή για φυλαχτά

ή για αναβάθμιση σπαθιού ή πιο δυνατά
ξόρκια, πραγματικά σημαντική.

Νικόντας έναν κρυμμένο αρχηγό
δεν είναι χάσιμο χρόνου επειδή

είναι πρόοδος - η ανταμοιβή είναι χρήσιμη
ή τουλάχιστον ενδιαφέρουσα

και έτσι αξίζει τον κόπο.

Θέλω να αναφέρω κάτι όμως για την
απόκτηση χαμένων ψυχών:

το παιχνίδι αποθαρρύνει την
εξερεύνηση με αυτό τον τρόπο.

Όταν σκοτώνεσαι στο πρώτο Zelda - λες, "ξέρεις τι?

Παράτα αυτήν την περιοχή, θα πάω κάπου αλλού."

Όταν σκοτώνεσαι στο Hollow Knight,
έχεις έναν σκιώδη κλώνο - που κρατάει

όλα τα λεφτά σου και μειώνει το mana στο μισό.

Σε δελεάζει να ξαναγυρίσεις σε αυτό το σημείο - μερικές φορές ξανά και ξανά

- αγνοώντας όλα τα διαφορετικά μέρη
που μπορείς να ανακαλύψεις,

ή μονοπάτια που μπορείς να βρεις.

Όλοι αυτοί οι έξτρα αρχηγοί και άφθονα
αντικείμενα σε κάνουν να νομίζεις

ότι θα βρεις κάτι.

Όπου και αν πας, σίγουρα θα βρεις κάτι καινούριο.

Κάποιες φορές δεν έχουν σχέση με το
gameplay - είναι απλά ιστορίες

που προσθέτουν στην πλούσια και
μεθυστική ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Το αγαπημένο μου παράδειγμα είναι όταν
χαρακτήρες έχουν τις δικές τους

περιπέτειες.

Όπως οι Cloth, Quirrel και Tιso, εμφανίζονται σε διάφορα σημεία - με σχόλια

για την περιοχή και τι κάνουν.

Ο κόσμος είναι ζωντανός και
ο παίχτης δεν είναι το επίκεντρο.

Αυτά τα έντομα κάνουν τα δικά τους
μαζί ή χωρίς εσένα.

Ένα έντομο που σίγουρα σε
χρειάζεται όμως είναι ο Zote.

Αυτός ο υπερόπτης τύπος πιάστηκε
στα σαγόνια ενός εντόμου στο Greenpath

και εσύ αν θες τον σώζεις.

Το ίδιο ισχύει εάν τον βρεις
αργότερα στους ιστούς στο Deepnest.

Αν τον σώσεις και τις δύο φορές, θα
εμφανιστεί ως αρχηγός στο Colosseum of

Fools, και μετά στο Bretta's house στο Dirtmouth.

Αλλά αν δεν τον βρεις στο Greenpath ή Deepnest
ή απλά δεν τον σώζεις τότε τέλος.

Όλη αυτή η αποστολή δεν θα γίνει -
και για μια άλλη φορά η Team Cherry

δεν νοιάζεται αν δεν βρεις τα πάντα,
επειδή το κάνει πιο ενδιαφέρον για

τους υπόλοιπους.

Το παιχνίδι είναι γεμάτο αποστολές σαν
αυτές, όπως τα παιδιά του Grubfather,

να βρεις όλες τους εχθρούς του
Hallownest, η μεταφορά

ενός ιδιαίτερου λουλουδιού και ένα
προσωπικά αγαπημένο: ο τρόπος που

ανοίγει ένας σταθμός όταν ανακαλύπτεις
όλους τους υπόλοιπους.

Όλα αυτά βοηθούν στην ανάπτυξη μιας
πλούσιας ιστορίας με αξιομνημόνευτες

στιγμές.

Ο κόσμος ο ίδιος λέει ιστορίες.

Η αγαπημένη μου είναι με την Blue Lake,
που βρίσκεται πάνω από την City

of Tears, και εξηγεί γιατί στην
πόλη βρέχει συνέχεια.

Απίστευτο.

Ας μιλήσουμε πως διασχίζεις
τον κόσμο του παιχνιδιού.

Έχουμε αναφέρει ήδη τις πολλές
σχέσεις μεταξύ των διαφόρων περιοχών.

Όλες οι περιοχές εκτός του The Hive,
συνδέονται με τουλάχιστον άλλες δύο

περιοχές με ασανσέρ, μονοπάτια,
τραμ και μυστικά περάσματα.

Η Team Cherry είπε "πάντα θέλαμε οι παίχτες,
με διαφορετικούς τρόπους, να ταξιδεύουν προς

και από ( μερικές φορές γύρω από ) περιοχές."

Μερικοί από αυτούς ήταν προσχεδιασμένοι,
άλλοι προστέθηκαν αργότερα

"Για παράδειγμα, όταν το Deepnest
μεγάλωσε τόσο που ακουμπούσε

το πάτωμα του Queen's Gardens,
τις ενώσαμε μεταξύ τους."

"Αν ενώσουμε δύο κοντινές περιοχές,
και ταιριάζει με τις υπόλοιπες, και

δεν εμποδίζει τον παίχτη να προχωρήσει,
τότε το αφήνουμε."

Αλλά όταν παίζουμε το παιχνίδι, αυτές οι
διαδρομές ξεκινούν ως μονόδρομοι.

Στην αρχή είναι αδύνατο να πάμε
από Dirtmouth στο Crystal Peak.

Αλλά με την Crystal Heart, μπορείς να πετάξεις
προς τα εκεί και βρίσκεις ασανσέρ

μεταξύ τους.

Είναι μία από αυτές τις υπέροχες "α ναι!" στιγμές
που υπάρχουν σε εξαιρετικά σχεδιασμένους

κόσμους, όπως όταν βρίσκεις το ασανσέρ
για Firelink Shrine στο Dark Souls.

Αυτό σημαίνει πως οι δημιουργοί
μπορούν περιορίζουν πρόσβαση

σε συγκεκριμένα μέρη - για να δώσει την
αίσθηση ακολουθίας αντικειμένων.

Όπως όταν χρειάζεσαι το εισιτήριο
του τραμ για το Kingdom’s Edge.

Αλλά όταν ανοίγεις άλλες οδούς από
την αντίθετη μεριά, όπως ο ανελκυστήρας

στην City of Tears, μπορείς να
διασχίζεις τον κόσμο πιο εύκολα.

Η Team Cherry το κάνει αυτό και σε μικρές δόσεις.

Όπως στα Forgotten Crossroads, όπου οι πύλες εμποδίζουν πρόσβαση στον

αρχηγό.

Αντιθέτως, πρέπει να πας γύρω-γύρω,
παίρνοντας όλα τα δωμάτια και

προκλήσεις που εμφανίζονται.

Όμως, όταν ανοίξεις την πύλη είναι
μόνιμα ανοιχτή - δίνοντας μια γρήγορη

διαδρομή.

Είναι ένας έξυπνος τρόπος ώστε
όταν ο παίχτης εισέρχεται σε περιοχή,

αναγκάζεται να ξεπεράσει δύσκολες προκλήσεις.

Όπως δύσκολες πλατφόρμες, περιοχές
με δύσκολους εχθρούς, ή τεράστια

κύματα εχθρών.

Αλλά όταν τα καταφέρεις μια φορά,
μπορείς να προσπεράσεις όλα αυτά

την επομένη - κάνοντας λιγότερο
βαρετό το πισωγύρισμα.

Μόνο λίγες φορές σπάει αυτός ο κανόνας.

Τα Forgotten Crossroads κάποια στιγμή
γεμίζουν με άσχημες πορτοκαλί

φούσκες και ονομάζεται The Infected Crossroads - γεμάτο νέους και δύσκολους εχθρούς.

Το λατρεύω αυτό: κάνει τον κόσμο
μεταβλητό, ο χρόνος δεν παραμένει

στάσιμος.

Και κάνει μία από τις πρώτες περιοχές
- που έγιναν εύκολες με καινούριες

ικανότητες - πολύ πιο προκλητικές.

Αλλά εμποδίζει και μερικές διαδρομές,
κάνοντας τες ελαφρώς πιο

ενοχλητικές.

Πρέπει να αναφέρω και το Stag δίκτυο.

Παρόμοιο με τις συντομεύσεις του
Castlevania: Symphony of the Night,

οι σταθμοί υπάρχουν σε διάφορα σημεία,
για εύκολη μετακίνηση μεταξύ ζωνών.

Με ένα τόσο μεγάλο χάρτη, αυτές
οι συντομεύσεις είναι χρήσιμες

- χωρίς αυτές θα ήταν πολύ δύσκολη η περιήγηση.

Εξάλλου, με δύο σταθμούς στην City of Tears,
μόνο εννιά από τις δεκαπέντε περιοχές

έχουν σταθμούς, άρα δεν είναι αρκετές για να πας όπου θες.

Πρέπει να γνωρίζεις τα μέρη, και να
σχεδιάζεις το ταξίδι στο χάρτη προσεχτικά.

Α, ο χάρτης!

Ωχ! μου πήρε τόση ώρα για να αναφέρω
το πιο σημαντικό μέρος του παιχνιδιού:

σύστημα χαρτογράφησης.

Όταν ξεκινάς το παιχνίδι δεν έχεις καθόλου χάρτη.

Αλλά βρίσκεις αυτόν τον τυπάκο: Cornifer.

Ένας χαρτογράφος που σου πουλάει,
μισό-τελειωμένους χάρτες για κάθε περιοχή

- είναι παρόμοιοι με τους σταθμούς στο
Super Metroid, που υπαινίσσονται

μέρη για να εξερευνήσεις και
ενδιαφέρουσες περιοχές.

Για παράδειγμα, στα Forgotten Crossroads,
έχει ένα μεγάλο τερατώδες κεφάλι,

που υποδεικνύει τον πρώτο αρχηγό του παιχνιδιού.

Πίσω στο Dirtmouth, μπορείς να αγοράσεις
μία πέννα που κάνει τον χάρτη

πιο αυτοματοποιημένο.

Αλλά με κάποιες διαφορές: όπως,
ο χάρτης γεμίζει μόνο όταν κάθεσαι

σε πάγκους.

Και μια άλλη είναι ότι για να δεις την
θέση σου στο χάρτη πρέπει να αγοράσεις

μία πυξίδα - χρήσιμη αλλά ίσως να
έκανες χώρο για κάτι άλλο?

Δική σου επιλογή.

Ο τρόπος με τον οποίο ένα παιχνίδι
αποκαλύπτει τον κόσμο του, μπορεί

να αλλάξει την όλη εμπειρία.

Κλασσικά παιχνίδια όπως τα Zelda και Metroid
δεν είχαν χάρτες - ίσως λόγω τεχνικών

περιορισμών, αλλά δημιούργησαν το
αίσθημα μυστηρίου και ανακάλυψης,

και δημιουργούσες χάρτες στο μυαλό ή στο χαρτί.

Τα Souls παιχνίδια έκαναν τα ίδιο,
έπρεπε να δημιουργείς χάρτη για μέρη

όπως τα Lordran ή Yharnham.

Αλλά ένας καλός χάρτης είναι χρήσιμος.

Είναι ωραίο να δημιουργείς διαδρομές,
σε βοηθάει να βρεις που έχεις πάει

και που όχι και είναι πολύ καλό για
αντικείμενα και μυστικά.

Το παιχνίδι σου προσφέρει και τα δύο.

Όταν μπαίνεις σε μία ζώνη, ο χάρτης
είναι εντελώς κενός - μέσα στο

σκοτάδι, δεν έχεις ιδέα για το μέγεθος του μέρους.

Καινούρια μέρη είναι τρομακτικά και επικίνδυνα.

Έτσι με τον χάρτη από τον Cornifer,
έχεις μία ιδέα για το που να πας

- και κάποια σημεία που θες να ανακαλύψεις.

Και όταν κάτσεις σε παγκάκι, έχεις όλον τον χάρτη.

Μπορείς να έχεις πιο ξεκάθαρο τον κόσμο,
να σχεδιάσεις διαδρομές στο Hallownest,

και αν κολλήσεις - σαρώνεις τον χάρτη
για διαφορετικές διαδρομές.

Αν νομίζατε πως η τελική σκηνή στο Hollow Knight
ήταν λίγο αδιάφορη - έχετε δίκαιο.

Όπως πολλά Metroidvania, το Hollow Knight
έχει κακό τέλος - και ένα σωρό

δουλειά για να βρεις το καλό πραγματικό τέλος.

Αυτό πρέπει να κάνεις πάνω κάτω:
στο Kingdom's Edge, νικάς την Hornet

για δεύτερη φορά, και μπαίνεις στο Cast-Off Shell.

Μέσα είναι το King's Brand, με αυτό
στο Ancient Basin ανοίγεις μία

μεγάλη πόρτα με πρόσβαση στην The Abyss.

Μέσα είναι το Shade Cloak, που σου επιτρέπει
να ξεπεράσεις ένα σημαντικό εμπόδιο:

αυτές οι μαύρες τοξικές κολώνες

Παρεμπιπτόντως, με το Shade Cloak μπορείς
να πας στο Teacher's Archive με διαφορετικό

τρόπο και ξυπνάς τον Monomon χωρίς να
νικήσεις τον Dung Defender ή με το Isma's Tear.

Καλό!

Τέλος πάντων, μία μαύρη κολόνα μπλοκάρει
έναν καινούριο αρχηγό: Traitor Lord.

Και όταν τον νικήσεις παίρνεις το
White Fragment. Τέλεια.

Υπάρχει ο χαρακτήρας Seer στα
Resting Grounds σου δίνει αντικείμενα

με αντάλλαγμα το Essence, το οποίο αποκτάς
όταν νικάς Warrior Dream αρχηγούς,

από φαντάσματα και από διάφορες ρίζες.

Εάν έχεις πάνω από 1800, η Seer θα αναβαθμίσει
το Dream Nail σε Awakened Dream Nail.

Αν χτυπήσεις ένα πτώμα στο Ancient Basin
με αυτό, πας στο White Palace:

ένα εφιαλτικό μέρος που είναι τόσο δύσκολο
όσο τα Super Meat Boy ή Celeste

αλλά χωρίς τους τέλειους χειρισμούς
που έχουν αυτά τα παιχνίδια.

Είναι πολύ εκνευριστικό.

Στο τέλος υπάρχει άλλο ένα White Fragment.

Έτσι αποκτάς το Kingsoul.

Πας πίσω στην Abyss και το
μετατρέπεις στο Void Heart.

Επιτέλους, επιστρέφεις στον Hollow Knight
και τον χτυπάς με το dream nail

και πολεμάς τον τελευταίο πραγματικό αρχηγό: Radiance.

Που είναι παλούκι και πολύ εκνευριστικός.

Αλλά τα κατάφερα. Μετά από εκατομμύρια φορές.

Εκπλήσσομαι πόσο περιεχόμενο υπάρχει
σε αυτό το μυστικό τέλος.

Μου πήρε 20 ώρες για δω τα credits την
πρώτη φορά - και άλλες 10

για το μυστικό τέλος.

Απόδειξη πως η Team Cherry σε αφήνει
να προσπεράσεις τεράστιο περιεχόμενο.

Προσωπικά δεν μου άρεσε ο πραγματικός αρχηγός.

Ήμουν χαρούμενος την πρώτη φορά που
νίκησα τον Hollow Knight.

Και όταν έμαθα πως έπρεπε να κάνω
πολύ περισσότερα, δεν είχα την θέληση

να συνεχίσω την εξερεύνηση.

Ειδικά όταν δεν είχα ιδέα που να πάω.

Και το παιχνίδι δεν προσφέρει δυο
διαδρομές για σημαντικά μέρη,

άρα αν χάσεις το άλμα στο Kingdom's
Edge, δεν θα πας μακριά.

Βασικά, ακολούθησα έναν οδηγό στο
ίντερνετ.

Λίγο απογοητευτικό.

Αυτό ήταν το Hollow Knight.

Το παιχνίδι σε προσελκύει στον κόσμο του
Hallownest με κρυμμένα στοιχεία και

γραμμική πορεία - αλλά μετά ανοίγει διάπλατα
τις πόρτες του βασιλείου και επιλέγεις

πως να το εξερευνήσεις.

Και έχοντας πρόσβαση σε τόσο περιεχόμενο,
με πολλαπλές διαδρομές

για εξερεύνηση, το Hollow Knight
σχεδόν ποτέ δεν πέφτει

στην παγίδα των Metroidvanias:
να ψάχνεις όλο τον χάρτη για

το μοναδικό μέρος που θα σε
αφήσει να προχωρήσεις.

Αντίθετα, το παιχνίδι σε αφήνει να εξερευνήσεις
- με την υπόσχεση ότι κάτι

θα υπάρχει στην κάθε γωνιά.

Μία καινούρια ζώνη, ένας περίεργος
εχθρός, μία πληροφορία του κόσμου,

ένα χρήσιμο αντικείμενο, σημαντική
αναβάθμιση, ή ένας πολύ κακός αρχηγός.

Αυτό είναι πολύ διαφορετικό με άλλα Metroidvania, - δεν έχει την εικόνα

του κόσμου ως ένα μεγάλο παζλ
που αποκαλύπτεται σιγά σιγά.

Αλλά αυτό που προσφέρει είναι πολύ καλύτερο
- απλό, πρωτόγνωρο δέος και θαυμασμό

σε ένα κόσμο που δεν σε απογοητεύει.

H Team Cherry μου είπε πως "αφήνουμε ελεύθερο
τον παίχτη σε έναν άγριο κόσμο,

δεν τον κατευθύνουμε και
ανταμείβουμε τις δικές του επιλογές."

"Αυτή η προσέγγιση βασίζεται στην
εμπιστοσύνη μεταξύ εμάς και του παίχτη.

Υπάρχουν έξυπνοι, αφοσιωμένοι παίχτες
και μπορούν με προσοχή,

πείσμα και ικανότητα, να ξεπεράσουν
τις διάφορες δυσκολίες και να αποκτήσουν

κυριαρχία.

Με την κυριαρχία στην εξερεύνηση, στη μάχη
και στη γνώση του κόσμου

πιστεύουμε ότι δημιουργεί αξιομνημόνευτη εμπειρία."

Σίγουρα ήταν για εμένα, και είμαι ενθουσιασμένος
για την συνέχεια Hollow Knight:

Silksong.

Αυτό ήταν το τέλος του Boss Keys.

Στα τελευταία 20 επεισόδια είδαμε όλα τα
σημαντικά Zelda, σχεδόν όλα τα Metroid,

Castelvania Symphony of the Night, Dark Souls,
και τώρα Hollow Knight.

Δεν είναι τετελεσμένη η σειρά -
θα ξαναγυρίσω για παιχνίδια όπως

Metroid Prime 4, Hollow Knight Silksong,
και Breath of the Wild 2.

Και ναι, θα κάνω κάποια στιγμή το
τελικό επεισόδιο για το Zelda.

Το υπόσχομαι.

Αλλά ήθελα το Hollow Knight να είναι
το τελευταίο επεισόδιο για την σειρά.

Είναι από τα αγαπημένα μου παιχνίδια και
ίσως το καλύτερο Metroidvania.

Οπότε είναι ένα καλό τέλος για την σειρά.

Ευχαριστώ που μείνατε μαζί μου,
και ευχαριστώ όλους στο Patreon.

Τα λέμε στην επόμενη αποστολή.