ศิลป์แห่งการนิ่งเฉย
-
0:01 - 0:03ผมเป็นนักเดินทางมาทั้งชีวิต
-
0:03 - 0:04แม้แต่ตอนเป็นเด็ก
-
0:04 - 0:08อันที่จริง ผมพบว่า
-
0:08 - 0:10การเข้าโรงเรียนประจำในอังกฤษ
-
0:10 - 0:15มันถูกกว่าไปเข้าโรงเรียนที่ดีที่สุด
ที่อยู่ใกล้บ้านพ่อแม่ผมในแคลิฟอร์เนียซะอีก -
0:15 - 0:19ดังนั้น ตั้งแต่ตอนผมเก้าขวบ
-
0:19 - 0:22ผมก็บินเดี่ยวปีละสองสามครั้ง
-
0:22 - 0:25ข้ามขั้วโลกเหนือ เพื่อไปโรงเรียน
-
0:25 - 0:29และแน่นอน ยิ่งผมบินมากเท่าไร
ผมก็ยิ่งชอบการบินมากเท่านั้น -
0:29 - 0:32สัปดาห์หนึ่งหลังจากที่ผมเรียนจบมัธยม
-
0:32 - 0:35ผมสมัครและได้งานเช็ดโต๊ะ
-
0:35 - 0:39เพื่อที่ผมจะได้ใช้เวลาทุกฤดู
ในวัย 18 ปีของผม -
0:39 - 0:42ในทวีปต่างๆ
-
0:42 - 0:46จากนั้น ผมก็กลายมาเป็นนักเขียน
เรื่องท่องเที่ยวอย่างแทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ -
0:46 - 0:50งานกับความสุขของผมจึงกลายเป็นสิ่งเดียวกัน
-
0:51 - 0:55และผมก็เริ่มรู้สึกว่า
ถ้าคุณโชคดีพอ -
0:55 - 0:58ที่ได้เดินไปรอบๆ วัดที่เต็มไปด้วยแสงเทียน
ในทิเบต -
0:58 - 1:01หรือเดินทอดน่องเลียบชายทะเลในฮาวานา
-
1:01 - 1:03โดยมีเสียงดนตรีคลอไปรอบๆ คุณ
-
1:03 - 1:06คุณสามารถนำเสียงเหล่านั้น
และท้องนภาสีฟ้าเข้ม -
1:06 - 1:09และความสดของทะเลสีคราม
-
1:09 - 1:11กลับมาฝากเพื่อนฝูงที่บ้าน
-
1:11 - 1:13และนำความอัศจรรย์
-
1:13 - 1:15และความกระจ่างมายังชีวิตคุณได้จริงๆ
-
1:15 - 1:18เว้นแต่ว่า อย่างที่คุณทุกคนรู้
-
1:18 - 1:21หนึ่งในสิ่งแรกๆ ที่คุณเรียนรู้เมื่อเดินทาง
-
1:21 - 1:26คือ ไม่มีที่ใดจะอัศจรรย์
เว้นเสียแต่ว่าคุณจะมองมันด้วยตาที่คู่ควร -
1:26 - 1:29คุณเอาคนขี้โมโหไปหิมาลัย
-
1:29 - 1:32เขาก็จะเริ่มบ่นเรื่องอาหาร
-
1:32 - 1:34และผมพบว่า วิธีที่ดีที่สุด
-
1:34 - 1:38ที่ผมสามารถพัฒนาทัศนะ
ที่ใส่ใจและซาบซึ้งกับสิ่งต่างๆ มากขึ้น -
1:38 - 1:40แปลกแต่จริง ก็คือ
-
1:40 - 1:44ไม่ต้องไปไหน แค่นั่งนิ่งๆ
-
1:44 - 1:46และแน่ล่ะ การนั่งนิ่งๆ
คือวิธีที่ทำให้เราหลายๆ คน -
1:46 - 1:51ได้ "พักผ่อน" ซึ่งเป็นสิ่งที่เรากระหาย
และอยากได้มากทึ่สุดในชีวิตเร่งด่วนของเรา -
1:52 - 1:54แต่มันก็ยังเป็นเพียงหนทางเดียว
-
1:54 - 1:59ที่ผ่านการกรองด้วยฉากประสบการณ์ของผม
-
1:59 - 2:03และเป็นเหตุเป็นผลทั้งสำหรับอนาคตและอดีต
-
2:03 - 2:06และที่เป็นสุดยอดความประหลาดใจของผม
-
2:06 - 2:08ผมพบว่าการไม่ไปไหน
-
2:08 - 2:12อย่างน้อยก็น่าตื่นเต้นพอๆ กับการไปทิเบต
หรือคิวบา -
2:12 - 2:16และที่เรียกว่าการไม่ไปไหนนี่
ผมหมายถึงอะไรที่แตกต่างไป -
2:16 - 2:19ไม่ใช่การพักไม่กี่นาทีในทุกๆ วัน
-
2:19 - 2:21หรือพักสองสามวันในทุกฤดู
-
2:21 - 2:23หรือแม้กระทั่ง พักสองสามปี
-
2:23 - 2:25อย่างที่หลายคนทำ
-
2:25 - 2:28เพื่อที่จะนั่งนิ่งๆ ได้นานพอ
-
2:28 - 2:31ที่จะค้นหาว่าอะไรให้แรงผลักดันคุณมากที่สุด
-
2:31 - 2:35เพื่อที่จะระลึกว่า
ความสุขอันจริงแท้ของคุณนั้นอยู่ที่ใด -
2:35 - 2:37และเพื่อจะจดจำว่าบางครั้ง
-
2:37 - 2:39การหาเลี้ยงชีพ และการสร้างชีวิต
-
2:39 - 2:42มีทิศทางที่แตกต่างกัน
-
2:42 - 2:46และแน่นอน
นั่นเป็นสิ่งที่ปราชญ์จากทุกศตวรรษ -
2:46 - 2:48จากทุกวัฒนธรรมบอกกับเรา
-
2:48 - 2:50มันเป็นแนวคิดเก่า
-
2:50 - 2:53มากกว่า 2,000 ปีก่อน
สโตอิกได้ย้ำเตือนเรา -
2:53 - 2:56ว่าสิ่งที่สร้างชีวิตของเรา
ไม่ใช่ประสบการณ์ของเรา -
2:56 - 2:58แต่เป็นสิ่งที่เราทำลงไปกับชีวิต
-
2:58 - 3:02ลองจินตนาการถึงพายุเฮอริเคน
ที่อยู่ดีๆ ก็พัดผ่านเมืองของคุณ -
3:02 - 3:07และบดย่อยทุกอย่างเป็นจนเป็นเศษเล็กๆ
-
3:07 - 3:10ชายคนหนึ่งช้ำใจไปตลอดชีวิต
-
3:10 - 3:14แต่อีกคนหนึ่ง อาจเป็นพี่น้องเขาด้วยซ้ำ
กลับรู้สึกเหมือนถูกปลอดปล่อย -
3:14 - 3:19และตัดสินใจว่านี่เป็นโอกาสดี
ที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ -
3:19 - 3:20มันเป็นเหตุการณ์เดียวกัน
-
3:20 - 3:23แต่การตอบสนองต่างกัน
-
3:23 - 3:27มันไม่มีอะไรดีหรือไม่ดี
อย่างที่เชคสเปียร์บอกเราไว้ใน "แฮมเล็ต" -
3:27 - 3:29แต่การคิดทำให้มันเป็นแบบนั้น
-
3:31 - 3:34และนี่คือสิ่งที่ประสบการณ์สอนผมมาตลอด
ในฐานะนักเดินทาง -
3:34 - 3:37ยี่สิบสี่ปีก่อน ผมได้ออกเดินทาง
ในการเดินทางที่น่าทึ่ง -
3:37 - 3:40ผ่านเกาหลีเหนือ
-
3:40 - 3:43แต่การเดินทางนั้นกินเวลาแค่ไม่กี่วัน
-
3:43 - 3:46สิ่งที่ผมได้ทำกับมัน คือการนั่งนิ่งๆ
มันได้กลับมาในหัวของผม -
3:46 - 3:50พยายามที่จะเข้าใจมัน
กลับมาทบทวนมันในความคิด -
3:50 - 3:52มันเป็นเวลา 24 ปีมาแล้ว
-
3:52 - 3:56และอาจจะยาวนานไปชั่วชีวิต
-
3:56 - 3:59การเดินทางนั้น ในอีกนิยามหนึ่ง
ได้ให้ทัศนะที่น่าทึ่งกับผม -
3:59 - 4:01แต่เพียงการนั่งนิ่งๆ เท่านั้น
-
4:01 - 4:05ที่อนุญาตให้ผมเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้น
เป็นความรู้จักตนเองที่ยั่งยืน -
4:05 - 4:08และบางทีผมคิดว่า
มีอะไรมากมายเหลือเกินในชีวิต -
4:08 - 4:10ที่เกิดขึ้นในหัวของเรา
-
4:10 - 4:15ในความทรงจำ หรือในจินตนาการ
หรือในการตีความ หรือการใคร่ครวญ -
4:15 - 4:17และถ้าผมต้องการเปลี่ยนแปลงชีวิต
-
4:17 - 4:21ผมน่าจะเริ่มต้นได้ดีที่สุดโดยเปลี่ยนความคิด
-
4:21 - 4:23อีกครั้ง นี่ไม่ใช่สิ่งใหม่เลย
-
4:23 - 4:27นั่นคือเหตุผลที่เชคสเปียร์และสโตอิก
บอกสิ่งนี้กับเรามาหลายศตวรรษแล้ว -
4:27 - 4:32แต่เชคสเปียร์ไม่เคยที่จะต้องเผชิญ
กับอีเมล์ 200 ฉบับในวันเดียว -
4:32 - 4:33(เสียงหัวเราะ)
-
4:33 - 4:37เท่าที่ผมรู้ สโตอิก
ไม่ได้อยู่บนเฟสบุ๊ค -
4:37 - 4:40เราทุกคนรู้ว่า ในชีวิตสั่งได้ของเรา
-
4:40 - 4:42หนึ่งในสิ่งที่ถูกสั่งมากที่สุด
-
4:42 - 4:43คือตัวเราเอง
-
4:43 - 4:46ไม่ว่าเราอยู่ที่ใด เวลาไหน วันหรือคืน
-
4:46 - 4:50เจ้านายของเรา เมล์ขยะ พ่อแม่ของเรา
สามารถติดต่อเราได้ -
4:50 - 4:54นักสังคมวิทยาได้พบว่าในไม่กี่ปีนี้
-
4:54 - 4:57ชาวอเมริกันใช้เวลาทำงาน
น้อยกว่าเมื่อ 50 ปีก่อน -
4:57 - 5:00แต่เรารู้สึกราวกับว่าเราทำงานมากขึ้น
-
5:00 - 5:03เรามีอุปกรณ์ช่วยประหยัดเวลามากขึ้น
-
5:03 - 5:07แต่บางที มันเหมือนเวลามีน้อยลง
-
5:07 - 5:09เราติดต่อกับคนอื่นๆ
ที่อยู่ห่างออกไปอีกมุมโลก -
5:09 - 5:12ได้ง่ายขึ้นมาก
-
5:12 - 5:14แต่บางทีกระบวนการนั้น
-
5:14 - 5:17ทำให้เราสูญเสียการเชื่อมต่อกับตัวเอง
-
5:17 - 5:21และหนึ่งในเรื่องน่าประหลาดใจที่สุดของผม
ในฐานะนักเดินทาง -
5:21 - 5:23คือการพบว่า
-
5:23 - 5:27คนที่ทำให้เราสามารถไปที่ไหนก็ได้นั่นแหละ
-
5:27 - 5:30คือคนที่ตั้งใจไม่ไปไหนเลย
-
5:30 - 5:32หรือพูดอีกอย่าง ชัดๆ เลยคือ
-
5:32 - 5:35คนที่ได้สร้างเทคโนโลยี
-
5:35 - 5:38ที่ลบล้างข้อจำกัดของสิ่งเก่าๆ
-
5:38 - 5:41คือคนที่ฉลาดที่สุด
เกี่ยวกับความต้องการข้อจำกัด -
5:41 - 5:45แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องของเทคโนโลยี
-
5:45 - 5:48ครั้งหนึ่งผมไปที่กูเกิลสาขาใหญ่
-
5:48 - 5:50และเห็นทุกสิ่งที่คุณหลายคนเคยได้ยิน
-
5:50 - 5:54บ้านต้นไม้ในร่ม เตียงผ้าใบ
-
5:54 - 5:58แรงงานที่ตอนนั้นกำลังมีความสุขกับเวลาว่าง
20 เปอร์เซ็นต์ของเวลาจ้าง -
5:58 - 6:02พวกเขาสามารถปล่อยให้จินตนาการล่องลอย
-
6:02 - 6:05แต่ที่ทำให้ผมประทับใจยิ่งกว่านั้น
-
6:05 - 6:09คือ ตอนที่ผมกำลังรอบัตรประจำตัวดิจิตัล
-
6:09 - 6:11ชาวกูเกิลคนหนึ่งบอกผม
เกี่ยวกับโครงการ -
6:11 - 6:15ที่เขากำลังจะริเริ่ม
เพื่อที่จะสอนชาวกูเกิลคนอื่น -
6:15 - 6:19ที่ฝึกโยคะ ให้มาเป็นผู้สอนที่นั่น
-
6:19 - 6:23และชาวกูเกิลอีกคนก็เล่าให้ผมฟัง
เกี่ยวกับหนังสือที่เขากำลังจะเขียน -
6:23 - 6:26เกี่ยวกับอุปกรณ์ค้นหาตัวตนภายใน
-
6:26 - 6:29ซึ่งหนทางที่วิทยาศาสตร์แสดงให้เห็นประจักษ์
-
6:29 - 6:31ก็คือการนั่งนิ่งๆ การทำสมาธิ
-
6:31 - 6:35ไม่ใช่แค่นำไปสู่สุขภาพที่ดีกว่า
หรือการคิดที่ชัดเจนกว่า -
6:35 - 6:38แต่ยังมีผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ด้วย
-
6:38 - 6:41ผมมีเพื่อนอีกคนในซิลิคอน แวลีย์
-
6:41 - 6:44ผู้ซึ่งเป็นนักพูดเปี่ยมวาทะศิลป์
มากที่สุดคนหนึ่ง -
6:44 - 6:46เกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่
-
6:46 - 6:50และอันที่จริง เขาเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง
นิตยสารไวด์ (Wired) เควิน แคลลี -
6:50 - 6:53และเควินเขียนหนังสือเล่มสุดท้ายของเขา
เกี่ยวกับเทคโนโลยีใหม่ -
6:53 - 6:58โดยไม่มีสมาร์ทโฟน แล็บท็อป
หรือทีวีอยู่ในบ้านของเขาเลย -
6:58 - 7:01และเหมือนกับอีกหลายคนในซิลิคอน แวลีย์
-
7:01 - 7:04เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะสำรวจ
-
7:04 - 7:07สิ่งที่พวกเขาเรียกว่า
การพักผ่อนจากอินเทอร์เน็ต -
7:08 - 7:11ซึ่ง เป็นการตัดขาดจากอินเทอร์เน็ต
อย่างสิ้นเชิง -
7:11 - 7:14เป็นเวลา 24 หรือ 48 ชั่วโมงทุกสัปดาห์
-
7:14 - 7:16เพื่อที่จะรวบรวมสัมผัสถึงทิศทาง
-
7:16 - 7:19และอัตราส่วนที่พวกเขาต้องการ
เมื่อกลับไปต่ออินเทอร์เน็ตอีกครั้ง -
7:19 - 7:23สิ่งหนึ่งที่บางทีเทคโนโลยี
ไม่ได้ให้กับเราเสมอไป -
7:23 - 7:28คือความรู้สึกว่า
เราจะใช้เทคโนโลยีอย่างชาญฉลาดได้อย่างไร -
7:28 - 7:31และเมื่อคุณพูดถึงการพักผ่อน
-
7:31 - 7:33ลองดูบัญญัติสิบประการ
-
7:33 - 7:37มีอยู่คำเดียวที่ถูกขยายด้วย
คำคุณศัพท์ "ศักดิ์สิทธิ์" -
7:37 - 7:39และคำนั้นคือ "วันพักผ่อน"
-
7:39 - 7:42ผมหยิบเอาหนังสืออันศักดิ์สิทธิ์แห่งโทราห์
ของชาวยิว -- -
7:42 - 7:46บทที่ยาวที่สุดคือบทว่าด้วยวันพักผ่อน
-
7:46 - 7:49และเราทุกคนรู้ว่า
มันเป็นสุดยอดแห่งความหรูหรา -
7:49 - 7:52นั่นคือพื้นที่ว่างเปล่า
-
7:52 - 7:56ในหลายๆ บทเพลง
มันมีช่วงหยุด ช่วงพัก -
7:56 - 7:59ที่ให้ความงามและโครงสร้าง
แก่งานดนตรีนั้น -
7:59 - 8:00และผมรู้ ในฐานะที่เป็นนักเขียน
-
8:00 - 8:04ผมมักจะพยายามเว้นที่ว่างมากมาย
ไว้บนหน้าหนังสือ -
8:04 - 8:08เพื่อที่ผู้อ่านจะได้ต่อเติมจากความคิด
และประโยคของผม -
8:08 - 8:12ปล่อยให้จินตนาการมีที่ว่างได้หายใจ
-
8:14 - 8:16ทีนี้ ในโลกของวัตถุ
แน่ล่ะ ใครหลายๆ คน -
8:16 - 8:18ถ้าพวกเขามีทรัพย์สิน
-
8:18 - 8:21ก็จะพยายามซื้อที่ในต่างจังหวัด
มีบ้านหลังที่สอง -
8:21 - 8:24ผมไม่เคยริเริ่มอยากมีทรัพย์สินพวกนั้น
-
8:24 - 8:28แต่บางที ผมก็นึกถึงมันได้ไม่ว่าตอนไหน
-
8:28 - 8:32ผมสามารถมีบ้านที่สองได้ในเชิงเวลา
แต่ไม่ใช่เชิงสถานที่ -
8:32 - 8:35แค่พักสักวัน
-
8:35 - 8:38มันไม่ง่ายเลย เพราะทุกครั้งที่ผมหยุดพัก
ผมก็มักใช้เวลาช่วงที่พักส่วนใหญ่ -
8:38 - 8:40กังวลกับสิ่งอื่นๆ ทั้งหลาย
-
8:40 - 8:43ที่จะถล่มใส่ผมในวันถัดไป
-
8:43 - 8:46บางครั้งผมคิดว่าผมยอมอดเนื้อ
หรือเซ็กส์ หรือไวน์ -
8:46 - 8:48มากกว่าอดเช็คอีเมล์อีกนะ
-
8:48 - 8:49(เสียงหัวเราะ)
-
8:49 - 8:53และทุกฤดูผมพยายาม
ที่จะหยุดพักผ่อนสามวัน -
8:53 - 8:58แต่ส่วนหนึ่งของผมยังรู้สึกผิด
ที่จะทอดทิ้งภรรยาผู้น่าสงสารของผม -
8:58 - 9:01และที่จะไม่สนใจ
อีเมล์ที่เหมือนจะเร่งด่วนเหล่านั้น -
9:01 - 9:02จากเจ้านายของผม
-
9:02 - 9:05และบางที ที่จะพลาดงานวันเกิดของเพื่อน
-
9:05 - 9:09แต่เมื่อใดที่ผมไปยังที่สงบเงียบจริงๆ
-
9:09 - 9:12ผมตระหนักว่า แค่เพียงผมไปที่นั่น
-
9:12 - 9:16ผมจะมีอะไรก็ตามที่สดใหม่ หรือสร้างสรรค์
หรือน่าอภิรมย์ที่จะแบ่งปัน -
9:16 - 9:18แก่ภรรยาของผม หรือเจ้านาย หรือเพื่อนๆ
-
9:18 - 9:20จริงๆ นะ มิฉะนั้น
-
9:20 - 9:23ผมก็จะยัดเยียดความเหน็ดเหนื่อยของผม
หรือความสับสนของผม ให้แก่พวกเขา -
9:23 - 9:26ซึ่งมันไม่น่าปลื้มเลยสักนิด
-
9:27 - 9:29และเมื่อผมอายุได้ 29
-
9:29 - 9:32ผมตัดสินใจที่จะสร้างชีวิตขึ้นใหม่
-
9:32 - 9:35โดยการไม่ไปไหน
-
9:35 - 9:38บ่ายวันหนึ่ง ผมกำลังกลับออกมาจากที่ทำงาน
-
9:38 - 9:42มันเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ผมอยู่ในแท็กซี่
ที่ขับผ่านไทม์ สแควร์ -
9:42 - 9:45และทันใดนั้นผมก็ตระหนักว่า
ผมวิ่งไปวิ่งมามากเกินไป -
9:45 - 9:48ผมไม่อาจตามชีวิตของผมทัน
-
9:48 - 9:50ชีวิตของผมตอนนั้น
-
9:50 - 9:54ค่อนข้างเป็นชีวิตแบบที่ผมใฝ่ฝันไว้
เมื่อเป็นเด็กชายตัวเล็กๆ -
9:54 - 9:56ผมมีเพื่อน และเพื่อนร่วมงานที่น่าสนใจ
-
9:56 - 10:01ผมมีอพาร์ตเม้นท์สวยๆ
บนถนนพาร์ค อเวนิว และ ถนนเลขที่ 20 -
10:01 - 10:05สำหรับผมแล้ว ผมมีงานที่น่าสนใจ
คือการเขียนเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆ บนโลก -
10:05 - 10:08แต่ผมไม่อาจแยกตัวเองห่างจากมันได้มากพอ
-
10:08 - 10:10เพื่อที่จะได้ยินตัวเองคิด
-
10:10 - 10:14หรือจริงๆ แล้ว เพื่อที่จะเข้าใจ
ว่าผมมีความสุขจริงๆ หรือเปล่า -
10:14 - 10:17ผมจึงได้ละทิ้งชีวิตในฝันนั้น
-
10:17 - 10:21ไปใช้ชีวิตในห้องพักเดี่ยวบนถนนสายรอง
ในเกียวโต ประเทศญี่ปุ่น -
10:22 - 10:26ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีแรงดึงดูดลึกลับ
-
10:26 - 10:30ที่ดึงดูดผมอย่างแรงมาเป็นเวลานาน
-
10:30 - 10:31ตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก
-
10:31 - 10:34ผมจะมองไปยังภาพวาดของเกียวโต
และรู้สึกว่าผมจำมันได้ -
10:34 - 10:37ผมรู้จักมันก่อนที่ผมจะได้เห็นมันเสียอีก
-
10:37 - 10:39แต่อย่างที่คุณทุกคนรู้
-
10:39 - 10:42มันยังเป็นเมืองที่สวยงาม
ที่ถูกล้อมรอบไปด้วยภูเขา -
10:42 - 10:46เต็มไปด้วยวัดและบูชาสถานกว่า 2,000 แห่ง
-
10:46 - 10:51ที่ซึ่งคนนั่งนิ่งๆ มา 800 ปีหรือมากกว่านั้น
-
10:51 - 10:55และไม่นานหลังจากที่ผมย้ายไปที่นั่น
ผมก็ย้ายมาอยู่ที่ที่ผมตอนนี้ -
10:55 - 10:57กับภรรยาของผม ลูกๆ ของเรา
-
10:57 - 11:00ในอพาร์ตเม้นท์สองห้องไกลปืนเที่ยง
-
11:00 - 11:02ที่ซึ่งผมไม่มีจักรยาน ไม่มีรถยนต์
-
11:02 - 11:05ไม่มีรายการทีวีที่ผมเข้าใจ
-
11:05 - 11:07และผมยังต้องเลี้ยงดูคนที่ผมรัก
-
11:07 - 11:10ในฐานะนักเขียนเชิงท่องเที่ยวและนักข่าว
-
11:10 - 11:13มันชัดเจนว่าสถานการณ์นี้ไม่ดีเลย
ต่อความก้าวหน้าทางการงาน -
11:13 - 11:15หรือสำหรับความตื่นตัวทางวัฒนธรรม
-
11:15 - 11:17หรือสำหรับความบันเทิงทางสังคม
-
11:17 - 11:22แต่ผมตระหนักว่ามันได้ให้
สิ่งที่ผมให้คุณค่ากับมันมากที่สุด -
11:22 - 11:24ซึ่งก็คือวัน
-
11:24 - 11:26และชั่วโมง
-
11:26 - 11:28ผมไม่เคยจะต้องใช้โทรศัพท์มือถือสักครั้ง
-
11:28 - 11:32ผมแทบจะไม่ได้ดูเวลา
-
11:32 - 11:34และแม้แต่ในตอนเช้าที่ผมตื่น
-
11:34 - 11:37เช้าวันใหม่ก็คลี่ออกต่อหน้าผม
-
11:37 - 11:40เหมือนกับทุ่งหญ้าโล่งกว้าง
-
11:40 - 11:43และเมื่อชีวิต
พ่นความประหลาดใจอันน่ารังเกียจออกมา -
11:43 - 11:45อย่างที่เกิดขึ้น หลายครั้งหลายหน
-
11:45 - 11:47เมื่อหมอของผมมาพบผมที่ห้อง
-
11:47 - 11:49ด้วยอารมณ์เคร่งเครียดไม่สดใส
-
11:49 - 11:53หรืออยู่ดีๆ ก็มีรถเกิดอุบัติเหตุ
ต่อหน้าต่อตาผมบนทางหลวง -
11:53 - 11:55ในส่วนลึกของผม ผมรู้ว่า
-
11:55 - 11:58ช่วงเวลาที่ผมไม่ได้ไปไหนนั่นเอง
-
11:58 - 12:00ที่ช่วยค้ำจุนจิตใจผมได้มาก
-
12:00 - 12:05ยิ่งกว่าเวลามากมายที่ผมวิ่งไปมา
ระหว่างภูฎานหรือเกาะอีสเตอร์ -
12:06 - 12:08ผมเป็นนักเดินทางมาทั้งชีวิต -
-
12:08 - 12:10ชีวิตวัยเด็กของผมขึ้นอยู่กับมัน --
-
12:10 - 12:12แต่หนึ่งในความงามของการเดินทาง
-
12:12 - 12:16คือมันให้โอกาสคุณได้นำความนิ่งสงบ
-
12:16 - 12:20ไปสู่การเคลื่อนไหวและความวุ่นวายของโลก
-
12:20 - 12:23เมื่อผมขึ้นไปบนเครื่องบิน
ในแฟรงค์เฟิร์ต ประเทศเยอรมัน -
12:23 - 12:26และสาวเยอรมันเดินมานั่งข้างๆ ผม
-
12:26 - 12:29และเปิดประเด็นสนทนาอย่างเป็นมิตร
-
12:29 - 12:31เป็นเวลา 30 นาที
-
12:31 - 12:33และจากนั้นเธอก็หันหน้าไปทางอื่น
-
12:33 - 12:36และยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น 12 ชั่วโมง
-
12:36 - 12:39เธอไม่ได้เปิดจอวีดีโอ
-
12:39 - 12:42เธอไม่ได้เอาหนังสือออกมาอ่าน
เธอไม่ได้แม้กระทั่งนอน -
12:42 - 12:45เธอเพียงแต่นั่งเฉยๆ
-
12:45 - 12:49และบางอย่างในความแจ่มชัดและสงบนิ่งของเธอ
มันได้สื่อสารกับผม -
12:50 - 12:54ผมสังเกตเห็นคนมากขึ้นมากขึ้น
ที่ตั้งใจสร้างมาตรการ -
12:54 - 12:58เพื่อเปิดช่องว่างในชีวิต
-
12:58 - 13:00บางคนไปที่พักตากอากาศหลุมดำ
-
13:00 - 13:02ที่ซึ่งพวกเขาจ่ายเงินคืนละหลายร้อยดอลลาร์
-
13:02 - 13:05เพื่อฝากโทรศัพท์มือถือกับแล็บท็อป
-
13:05 - 13:08ไว้ที่โต๊ะประชาสัมพันธ์เมื่อไปถึง
-
13:08 - 13:11คนบางคนที่ผมรู้จัก
ก่อนที่พวกเขาจะนอน -
13:11 - 13:13แทนที่จะอ่านข้อความผ่านจอ
-
13:13 - 13:14หรือดูวีดีโอจากยูทิวบ์
-
13:14 - 13:18พวกเขาปิดไฟ และฟังเพลง
-
13:18 - 13:20และสังเกตได้ว่าพวกเขาหลับได้ดีกว่า
-
13:20 - 13:23และตื่นขึ้นมาสดชื่นมากกว่า
-
13:23 - 13:26ครั้งหนึ่ง ผมโชคดี
-
13:26 - 13:31ที่ได้ขับรถเข้าไปในภูเขาที่สูงและมืด
ซึ่งอยู่หลังลอสแองเจลิส -
13:31 - 13:33ที่ซึ่งกวีและนักร้องผู้ยิ่งใหญ่
-
13:33 - 13:36และลีโอนาร์ด โคเฮน
ผู้เป็นที่รักใคร่ของทุกคน -
13:36 - 13:40บวชเป็นพระและจำพรรษาเต็มเวลาอยู่หลายปี
-
13:40 - 13:43ใน เมาท์ บาลดี เซ็น เซนเตอร์
(Mount Baldy Zen Center) -
13:43 - 13:45ผมไม่แปลกใจเลย
-
13:45 - 13:49เมื่อเพลงที่เขาปล่อยออกมาตอนอายุ 77 ปี
-
13:49 - 13:54ที่เขาตั้งชื่อที่ไม่น่าดึงดูดเอาเสียเลยว่า
"โอลด์ ไอเดีย" (Old ideas) -
13:54 - 13:57ขึ้นสู่อันดับหนึ่งบนชาร์ต
ใน 17 ประเทศทั่วโลก -
13:57 - 14:00ติดห้าอันดับแรกในอีกเก้าประเทศ
-
14:00 - 14:03ผมว่า บางอย่างในตัวเรากำลังร่ำร้อง
-
14:03 - 14:08หาความใกล้ชิดและความลึกซึ้ง
ที่เราได้จากคนแบบนั้น -
14:08 - 14:12ที่ใช้เวลาและความพยายามในการนั่งเฉยๆ
-
14:12 - 14:15และผมคิดว่าประสาทสัมผัสของเราถูกกระตุ้น
ผมเชื่ออย่างนั้นจริงๆ -
14:15 - 14:20ว่าเรายืนห่างจากจอภาพยักษ์ไปประมาณสองนิ้ว
-
14:20 - 14:22และมันก็หนวกหู จอแจ
-
14:22 - 14:24และเปลี่ยนไปมาทุกวินาที
-
14:24 - 14:27จอนั้นคือชีวิตของเรา
-
14:27 - 14:30และมีเพียงการก้าวถอยออกมา
และออกมา -
14:30 - 14:32และหยุดนิ่งเท่านั้น
-
14:32 - 14:35ที่เราจะได้มองเห็นความหมายของผืนผ้านั่น
-
14:35 - 14:37และเห็นภาพรวมของมัน
-
14:37 - 14:41มีคนไม่กี่คนที่ทำอย่างนั้นเพื่อเรา
โดยการไม่ไปไหนเลย -
14:42 - 14:44ฉะนั้น ในยุคแห่งความเร่งด่วน
-
14:44 - 14:48ไม่มีสิ่งใดที่จะน่าสุขใจ
มากไปกว่าการดำเนินไปช้าๆ -
14:48 - 14:50และในยุคแห่งความไขว้เขว
-
14:50 - 14:54ไม่มีอะไรที่จะหรูหราไปกว่า
การให้ความสนใจ -
14:55 - 14:57และในยุคของการเคลื่อนไหวไม่หยุดนิ่ง
-
14:57 - 15:01ไม่มีอะไรที่จะเร่งด่วนไปกว่าการนั่งนิ่งๆ
-
15:01 - 15:03ฉะนั้น ในการพักผ่อนครั้งต่อไปของคุณ
-
15:03 - 15:07ในปารีส หรือฮาวาย หรือนิว ออลีนส์
-
15:07 - 15:10ผมพนันได้เลยว่าคุณจะมีเวลาแห่งความสุข
-
15:10 - 15:15แต่ถ้าคุณอยากกลับบ้านอย่างมีชีวิตชีวา
และเต็มไปด้วยความหวังสดใหม่ -
15:15 - 15:17หลงรักโลกใบนี้
-
15:17 - 15:22ผมคิดว่าคุณน่าจะลองไม่ไปไหนดูนะครับ
-
15:22 - 15:23ขอบคุณครับ
-
15:23 - 15:24(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ศิลป์แห่งการนิ่งเฉย
- Speaker:
- พิโค ไลเออร์ (Pico Iyer)
- Description:
-
more » « less
ที่ใดกันที่นักเขียนเชิงท่องเที่ยวอย่าง พิโค ไลเอร์ อยาจะไปที่สุด คำตอบคือ ไม่ไปที่ไหนเลย ในการตอบโต้เชิงสัญชาตญาณและการทำสมาธิอย่างมีจังหวะจะโคน ไลเอร์มองสิ่งที่ลึกลงไปซึ่งมากับการใช้เวลาไปกับการนิ่งเฉย ในโลกของเราที่เคลื่อนที่ไม่เคยหยุดและชวนให้ไขว้เขวได้ทุกวินาที เขาได้เชิญชวนเราด้วยแผนการที่เราทุกคนสามารถทำได้ เพื่อดึงเวลาสักสองสามนาที กลับออกมาในแต่ละวัน หรือสักสองสามวันออกมาจากสักช่วงฤดู การบรรยายนี้เหมาะสำหรับใครก็ตามที่รู้สึกถูกถ่าโถมด้วยความต้องการอันมากมายของโลกใบนี้
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 15:37
|
Thipnapa Huansuriya edited Thai subtitles for The art of stillness | |
|
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for The art of stillness | |
|
|
Thipnapa Huansuriya approved Thai subtitles for The art of stillness | |
|
|
Thipnapa Huansuriya edited Thai subtitles for The art of stillness | |
|
|
Thipnapa Huansuriya edited Thai subtitles for The art of stillness | |
|
|
Thipnapa Huansuriya edited Thai subtitles for The art of stillness | |
|
|
Thipnapa Huansuriya accepted Thai subtitles for The art of stillness | |
|
|
Thipnapa Huansuriya edited Thai subtitles for The art of stillness |