Ο Μίσα Γκλένι ερευνά τα δίκτυα του παγκοσμίου εγκλήματος

Ο δημοσιογράφος Μίσα Γκλένι έχει αφιερώσει αρκετά χρόνια σε μια θαρραλέα έρευνα για τα δίκτυα του παγκοσμίου οργανωμένου εγκλήματος, που έχουν φτάσει να καλύπτουν το 15% της παγκόσμιας οικονομίας. Από τη ρωσική μαφία ώς τα γιγάντια καρτέλ ναρκωτικών, οι πηγές του περιλαμβάνουν όχι μόνο εκπροσώπους μυστικών υπηρεσιών και αστυνομίας αλλά και εγκληματίες.

Περνάμε μαύρα χρόνια στην οικονομία

αγαπητοί συνάδελφοι του TED, μαύρα κατάμαυρα.

Θα ΄θελα λοιπόν να σας διασκεδάσω λίγο

με μία από τις πιο μεγάλες, αν και όχι ευρέως γνωστή,

περιπτώσεις εμπορικής επιτυχίας

των τελευταίων 20 ετών.

Συγκρίσιμη, παραδόξως,

με τις επιτυχίες της Microsoft και της Google.

Και είναι μία βιομηχανία που αντιμετώπισε την ύφεση που περνάμε

με ψυχραιμία.

Αναφέρομαι στο οργανωμένο έγκλημα.

Μα, το οργανωμένο έγκλημα υπάρχει

εδώ και πάρα πολύ καιρό, θα μου πείτε.

Και πολύ σωστά τα λέτε, μάλιστα.

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες όμως

έχει εξαπλωθεί χωρίς προηγούμενο.

Αντιπροσωπεύει πλέον περίπου το 15%

του παγκοσμίου ΑΕΠ.

Εγώ το αποκαλώ Παγκόσμια Σκιώδη Οικονομία,

ή McMafia, για συντομία.

Τι άραγε πυροδότησε αυτή την εξαιρετική ανάπτυξη

στο διασυνοριακό έγκλημα;

Υπάρχει βέβαια η παγκοσμιοποίηση,

η τεχνολογία, οι επικοινωνίες, όλ' αυτά τα πράματα,

για τα οποία θα μιλήσουμε λίγο αργότερα.

Πρώτα όμως θα ήθελα να σας πάω πίσω

σ' αυτό το γεγονός.

Την κατάρρευση του κομμουνισμού.

Για όλη την Ανατολική Ευρώπη, ένα σημαντικότατο επεισόδιο

της μεταπολεμικής μας ιστορίας.

Ήρθε η στιγμή για πλήρη αποκάλυψη.

Το γεγονός αυτό υπήρξε μεγάλης σημασίας για μένα προσωπικά.

Είχα αρχίσει να εισάγω λαθραία βιβλία πέρα από το σιδηρούν παραπέτασμα

σε ομάδες Δημοκρατικής αντιπολίτευσης στην Ανατολική Ευρώπη,

όπως η Αλληλεγγύη στην Πολωνία,

από τότε που ήμουν ακόμα έφηβος.

Έπειτα άρχισα να γράφω για την Ανατολική Ευρώπη,

και στη συνέχεια έγινα ο κύριος ανταποκριτής του BBC για την περιοχή.

Αυτό έκανα το 1989.

Όταν λοιπόν 425 εκατομμύρια κόσμος

κέρδισαν επιτέλους το δικαίωμα

να διαλέγουν τις κυβερνήσεις τους

εγώ βρέθηκα σε έκσταση.

Ανησύχησα όμως και λίγο

για ορισμένα από τα πιο άσχημα πράγματα

που παραμόνευαν πίσω από τον τοίχο.

Δεν άργησε, για παράδειγμα,

ο εθνοτικός εθνικισμός

να πάρει το αιματηρό του μπόι

στη Γιουγκοσλαβία.

Και μέσα στο χάος,

μέσα στην ευφορία,

χρειάστηκα λίγο χρόνο να καταλάβω

ότι κάποιοι άνθρωποι που κατείχαν εξουσία

πριν το 1989, στην Ανατολική Ευρώπη,

εξακολούθησαν να την κατέχουν και μετά τις επαναστάσεις.

Υπήρχαν προφανώς κάποιοι τέτοιοι τύποι.

Υπήρχαν όμως και άλλοι πιο απροσδόκητοι

που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στα τεκταινόμενα της Ανατολικής Ευρώπης.

Όπως αυτός ο τύπος. Τους θυμάστε αυτούς;

Παλιά κέρδιζαν τα χρυσά μετάλλια στην άρση βαρών

και στην πάλη, κάθε τέσσερα χρόνια στους Ολυμπιακούς.

Ήταν οι διασημότητες του κομμουνισμού.

Με την ανάλογη χλιδή στη ζωή τους.

Είχαν διαμερισματάρες στο κέντρο της πόλης.

Γυναίκες κατά βούληση.

Και μπορούσανε να ταξιδέψουν στη Δύση ελεύθερα,

που ήταν μεγάλη πολυτέλεια εκείνο τον καιρό.

Ακούγεται παράξενο, αλλά έπαιξαν κρίσιμο ρόλο

στην εμφάνιση της οικονομίας της αγοράς

στην Ανατολική Ευρώπη.

Μ' αρέσει να τους ονομάζω

μαμές του καπιταλισμού.

Και να εδώ κάποιοι από εκείνους τους αρσιβαρίστες

μετά την μεταμόρφωση του 1989.

Στη Βουλγαρία λοιπόν,

αυτή η φωτογραφία πάρθηκε στη Βουλγαρία,

όταν ο κομμουνισμός κατέρρευσε σ' όλη την Ανατολική Ευρώπη

δεν ήταν όμως μόνο ο κομμουνισμός

ήταν και το ίδιο το κράτος που κατέρρευσε.

Άρα η αστυνομία δεν δούλευε πια.

Το δικαστικό σύστημα δεν λειτουργούσε σωστά.

Τι να κάνει λοιπόν ο επιχειρηματίας σ' αυτόν τον ωραίο νέο κόσμο

του Ανατολικό-ευρωπαϊκού καπιταλισμού

για να εξασφαλίσει ότι όσοι είχαν μαζί του συμβόλαια θα τα τιμήσουν;

Στράφηκε σε ανθρώπους που ονομάστηκαν, κάπως άχρωμα,

από τους κοινωνιολόγους: "ιδιωτικοποιημένα γραφεία εφαρμογής του νόμου".

Η μαφία, δηλαδή.

Στη Βουλγαρία, η μαφία είχε, πολύ σύντομα,

14 χιλιάδες μέλη

που είχαν απολυθεί από τις δουλειές τους στις δυνάμεις ασφαλείας

μεταξύ 1989 και 1991.

Τώρα, όταν ένα κράτος βρίσκεται σε κατάρρευση,

και η οικονομία πηγαίνει στον πάτο με το κεφάλι,

οι τελευταίοι που θα ευχόταν κανείς να μπουν στην αγορά εργασίας

είναι 14 χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που βασική τους δουλειά είναι

η παρακολούθηση,

οι λαθραίες μεταφορές, η εγκατάσταση μυστικών δικτύων,

και οι δολοφονίες.

Αυτό όμως ακριβώς συνέβη σ' όλη την Ανατολική Ευρώπη.

Όταν δούλευα στη δεκαετία του '90

τον περισσότερο χρόνο κάλυπτα

την απαίσια σύγκρουση στη Γιουγκοσλαβία.

Και παρατήρησα

ότι τα πρόσωπα που εκτελούσαν τις απαίσιες βιαιοπραγίες,

οι παραστρατιωτικές οργανώσεις,

ήταν στην πραγματικότητα τα ίδια πρόσωπα που διευθύνανε

τα συνδικάτα του οργανωμένου εγκλήματος.

Και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πίσω από τη βία

βρισκόταν μία επικίνδυνη εγκληματική επιχείρηση.

Αποφάσισα λοιπόν να ταξιδέψω σ' όλον τον κόσμο

για να ερευνήσω αυτόν τον παγκόσμιο υπόκοσμο του εγκλήματος

μιλώντας με αστυνομικούς,

μιλώντας με θύματα, μιλώντας με καταναλωτές

παράνομων εμπορευμάτων και υπηρεσιών.

Κυρίως όμως, μιλώντας με τους ίδιους τους εγκληματίες.

Τα Βαλκάνια μάλιστα ήταν εκπληκτική αφετηρία.

Γιατί; Γιατί βέβαια

εκεί ο νόμος και η τάξη κατέρρεαν.

Γιατί επίσης, όπως λένε στο λιανικό εμπόριο,

σημασία έχει το σημείο, το σημείο, το σημείο (πώλησης).

Αυτό που πρόσεξα στο ξεκίνημα της έρευνάς μου

ήταν ότι τα Βαλκάνια είχαν μετατραπεί σε τεράστια διαμετακομιστική ζώνη

για παράνομα προϊόντα και υπηρεσίες με προέλευση απ' όλα τα μέρη του κόσμου.

Ηρωίνη, κοκαΐνη,

γυναίκες οδηγούμενες λαθραία στην πορνεία

και πολύτιμα ορυκτά.

Με ποιον προορισμό;

Την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ήδη

είχε αρχίσει να δρέπει τους καρπούς της παγκοσμιοποίησης.

Μεταμορφώνοντας τον εαυτό της

στην πλουσιότερη καταναλωτική αγορά της ιστορίας.

Περιλαμβάνοντας περίπου 500 εκατομμύρια ανθρώπους.

Και μια σημαντική μειονότητα

από τα 500 αυτά εκατομμύρια ανθρώπων

έχει κέφι να ξοδεύει ένα μέρος ελεύθερου χρόνου και χρήματος

για να πλαγιάσει με πόρνες,

χώνοντας 50ευρα μέσα στη μύτη τους

και προσλαμβάνοντας παράνομους μετανάστες εργάτες.

Το οργανωμένο έγκλημα σ' έναν κόσμο παγκοσμιοποιημένο

ενεργεί όπως κάθε άλλη επιχείρηση.

Έχει περιοχές παραγωγής,

όπως το Αφγανιστάν και η Κολομβία.

Έχει περιοχές διανομής,

όπως το Μεξικό και τα Βαλκάνια.

Έχει, βεβαίως, και περιοχές κατανάλωσης,

όπως την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ιαπωνία

και, βεβαιότατα, τις ΗΠΑ.

Οι περιοχές παραγωγής και διανομής

βρίσκονται κατά κύριο λόγο στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Και απειλούνται συχνά από τρομερή βία

και αιματοχυσία.

Ας πάρουμε το Μεξικό για παράδειγμα.

Έξι χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί εκεί τους τελευταίους 18 μήνες

ως άμεση συνέπεια του εμπορίου κοκαΐνης.

Τι να πούμε και για τη Δημοκρατία του Κονγκό;

Από το 1998, πέντε εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πεθάνει εκεί.

Δεν διαβάζουμε και πολλά στις εφημερίδες γι' αυτή τη διένεξη.

Είναι όμως η μεγαλύτερη διένεξη στον πλανήτη

από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κι έπειτα.

Γιατί; Γιατί οι μαφίες απ' όλον τον κόσμο

συνεργάζονται με τους τοπικούς παραστρατιωτικούς

για ν' αρπάξουν τα αποθέματα

των πλούσιων μεταλλευτικών πόρων

της περιοχής.

Το 2000, 80 τοις εκατό του παγκόσμιου coltan (κολομβίτης-τανταλίτης)

εξορύχθηκε από τις πεδιάδες θανάτου

της ανατολικής Δημοκρατίας του Κονγκό.

Το coltan το βρίσκει κανείς σχεδόν σε κάθε κινητό τηλέφωνο,

σχεδόν σε κάθε φορητό υπολογιστή

και σε κάθε κονσόλα βίντεο παιχνιδιών.

Οι οπλαρχηγοί του Κονγκό το πουλούσανε στη μαφία

σε αντάλλαγμα με όπλα.

Και η μαφία το πούλαγε έπειτα στις Δυτικές αγορές.

Αυτή η Δυτική επιθυμία

για κατανάλωση

αυτή είναι το πρώτο κίνητρο

του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος.

Ας σας δείξω τώρα κάποιους από τους φίλους μου σε δράση,

φιλμαρισμένους άνετα από την ιταλική αστυνομία

να εισάγουν λαθραία αφορολόγητα τσιγάρα.

Τα τσιγάρα βγαίνοντας από το καπνεργοστάσιο είναι πάμφθηνα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στη συνέχεια επιβάλλει τους υψηλότερους φόρους στον κόσμο.

Αν μπορέσεις λοιπόν να τα εισάγεις λαθραία στην ΕΕ

τα κέρδη είναι παχιά-παχιά.

Θέλω να σας δείξω μ' αυτό

τα μέσα που διαθέτουν αυτές οι ομάδες.

Το πλεούμενο αυτό, καινούργιο, κάνει ένα εκατομμύριο Ευρώ.

Και είναι το ταχύτερο πράμα στα Ευρωπαϊκά νερά.

Από το 1994, για επτά χρόνια,

20 απ' αυτά τα πλεούμενα

διασχίζανε την Αδριατική,

από το Μοντενέγκρο στην Ιταλία, κάθε, μα κάθε, βράδυ.

Συνέπεια αυτού του εμπορίου ήταν

η Βρετανία μόνο να χάσει οχτώ δισεκατομμύρια δολάρια εισόδημα.

Αντ' αυτού το εισόδημα αυτό χρηματοδότησε τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία

και γέμισε τις τσέπες ατόμων χωρίς ηθικές αναστολές.

Η Ιταλική αστυνομία, όταν άρχισε αυτό το εμπόριο,

είχε μόνο δύο πλεούμενα με την ίδια ταχύτητα.

Και αυτό είναι κρίσιμο, διότι ο μόνος τρόπος να πιάσεις αυτούς τους τύπους

είναι να μείνουν από βενζίνη.

Κάποιες φορές οι συμμορίτες αυτοί έφερναν μαζί τους γυναίκες

για λαθραία προώθηση στην πορνεία.

Αν ανακατευόταν η αστυνομία, τις έριχναν

στη θάλασσα

για να αναγκάσουν την αστυνομία να σταματήσει για να τις σώσει,

παρά να κυνηγήσει τους κακούς.

Σας το έδειξα αυτό για να επιδείξω

πόσα πλεούμενα, πόσα σκάφη χρειάζεται

για να πιάσει κανείς έναν απ' αυτούς τους τύπους.

Και η απάντηση είναι έξι σκάφη.

Θυμηθείτε δε, 20 απ' αυτά τα σκάφη

διασχίζανε την Αδριατική

κάθε νύχτα.

Και τι κάνανε άραγε αυτοί οι τύποι με τα λεφτά που έβγαζαν;

Εδώ λοιπόν φτάνουμε στην παγκοσμιοποίηση

επειδή δεν επρόκειτο μόνο για την απελευθέρωση του παγκοσμίου εμπορίου.

Ήταν και η απελευθέρωση των διεθνών χρηματιστηριακών αγορών.

Αυτό κι αν διευκόλυνε

όσους είχαν χρήμα για ξέπλυμα.

Οι δύο τελευταίες δεκαετίες ήταν εποχή χλιδής

για το βρώμικο χρήμα.

Στη δεκαετία του '90 είδαμε χρηματιστηριακά κέντρα ανά τον κόσμο

να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για δουλειά.

Και δεν υπήρχε αποτελεσματικός μηχανισμός

αποφυγής τους ξεπλύματος χρήματος.

Πολλές νόμιμες τράπεζες ήταν επίσης πρόθυμες

να δεχτούν καταθέσεις

από πολύ ύποπτες πηγές

χωρίς ερωτήσεις.

Στην καρδιά αυτού του φαινομένου πάντως ήταν το δίκτυο παράκτιων (οφσόρ) τραπεζών .

Αυτά τα πράματα

είναι βασικά στο ξέπλυμα χρήματος.

Αν θέλεις να αντιμετωπίσεις την φοροδιαφυγή

και το διεθνές οργανωμένο έγκλημα, το ξέπλυμα χρήματος,

πρέπει να τα εξαφανίσεις εντελώς.

Θετικό είναι ότι έχουμε επιτέλους κάποιον στο Λευκό Οίκο

που έχει μιλήσει με συνέπεια

εναντίον αυτών των διαβρωτικών φαινομένων.

Και αυτός ανησυχεί πραγματικά πιστεύω

για την ανάγκη

νέας νομοθεσίας, ρύθμισης, αποτελεσματικής ρύθμισης,

Πάρτε για παράδειγμα τον Μπέρνι Μέιντοφ, θα σας έλεγα,

που ετοιμάζεται τώρα να περάσει την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή.

Ο Μπέρνι Μέιντοφ έκλεψε 65 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτό τον ανεβάζει ψηλά στον Όλυμπο των εγκληματιών

μαζί με τα καρτέλ της Κολομβίας,

και τα μεγάλα συνδικάτα εγκλήματος της Ρωσίας.

Αυτός όμως έδρασε για ολόκληρες δεκαετίες

στην καρδιά της Γουόλ Στριτ.

Και κανένας έλεγχος δεν τον πήρε χαμπάρι.

Άραγε πόσοι Μέιντοφ δεν υπάρχουν ακόμα στη Γουόλ Στριτ,

ή στο Σίτυ του Λονδίνου,

και ξετινάζουν τους απλούς ανθρώπους

ή ξεπλένουν χρήμα;

Σας το λέω λοιπόν και πιστέψτε με, είναι κάμποσοι.

Ας περάσω τώρα στο εισαγωγικό μάθημα του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος.

Μιλάμε για τα ναρκωτικά. Να και η δεύτερη φωτογραφία με φυτεία μαριχουάνας για σήμερα το πρωί.

Αυτή, βέβαια, είναι στην κεντρική Βρετανική Κολομβία (Δυτικός Καναδάς)

εκεί τράβηξα τη φωτογραφία.

Είναι μία από τις δεκάδες χιλιάδες

σπιτικές καλλιέργειες στην περιοχή

που εξασφαλίζουν ότι πάνω από 5%

του ΑΕΠ αυτής της πολιτείας οφείλεται σ' αυτόν τον εμπορικό τομέα.

Με οδήγησε ο επιθεωρητής Μπράιαν Καντέρα,

της Έφιππης Βασιλικής Καναδικής Αστυνομίας,

σε μια τεράστια αποθήκη στ' ανατολικά του Βανκούβερ

για να δω κάποια απ' τα εμπορεύματα που συστηματικά κατάσχονται

από την Έφιππη Βασιλική Καναδική Αστυνομία

από τους λαθρεμπόρους που τα προωθούν,

φυσικά, προς το νότο κάτω, προς τις ΗΠΑ

όπου η αγορά είναι αχόρταγη

για το λεγόμενο Μπουμπούκι της Βρετανικής Κολομβίας,

εν μέρει γιατί προωθείται ως οργανικό,

που προφανώς έχει μεγάλη πέραση στην Καλιφόρνια.

(Γέλια)

(Χειροκρότημα)

Ακόμα όμως και η ίδια η αστυνομία παραδέχεται

ότι οι κατασχέσεις δεν μειώνουν ούτε στο ελάχιστο τα κέρδη

των μεγάλων εξαγωγέων.

Από το ξεκίνημα της παγκοσμιοποίησης

η παγκόσμια αγορά ναρκωτικών έχει τεράστια διεύρυνση.

Και όμως δεν υπήρξε αντίστοιχη αύξηση

στους πόρους που διατίθενται

στις αστυνομικές δυνάμεις.

Μπορεί βέβαια τώρα αυτό να είναι έτοιμο ν' αλλάξει.

Επειδή συμβαίνει κάτι πολύ παράδοξο.

Ο ΟΗΕ αναγνώρισε

πριν από λίγο καιρό, τον τελευταίο μήνα ακριβώς,

ότι ο Καναδάς είναι κεντρικός τόπος διανομής και παραγωγής

χαπιών "έκσταση" και άλλων συνθετικών ναρκωτικών.

Είναι ενδιαφέρον πως το μερίδιο αγοράς

της ηρωίνης και της κοκαΐνης πέφτει

επειδή τα χάπια γίνονται όλο και καλύτερα στη απόδοσή τους.

Αυτό όμως αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού.

Επειδή μεταφέρει την παραγωγή από τον αναπτυσσόμενο κόσμο

στον Δυτικό κόσμο.

Η τάση αυτή

πρόκειται να υπερκεράσει τη δυνατότητα αστυνόμευσης στη Δύση.

Η πολιτική ναρκωτικών που είχαμε για 40 χρόνια

απαιτεί εδώ και καιρό σοβαρή αναθεώρηση,

κατά τη γνώμη μου.

Όσο τώρα για την ύφεση,

το οργανωμένο έγκλημα έχει ήδη προσαρμοστεί

πολύ καλά στην ύφεση.

Δεν μας ξαφνιάζει, είναι η πιο οπορτουνιστική βιομηχανία

στον κόσμο.

Και δεν έχει κανόνες στον τρόπο που ρυθμίζεται.

Εκτός, βέβαια, από δύο επιχειρηματικούς κινδύνους,

τη σύλληψη από το νόμο,

που κατά βάθος είναι η μικρότερη ανησυχία της,

και ο ανταγωνισμός από άλλες ομάδες,

δηλαδή ο φόβος μιας σφαίρας στο σβέρκο.

Μεταφέρανε λοιπόν τις εργασίες τους.

Ο κόσμος δεν καπνίζει πια τόσο τσιγαριλίκι και δεν πηγαίνει στις πόρνες τόσο συχνά

όσο κρατά η ύφεση.

Γι' αυτό έχουν εισβάλει στο χρηματιστηριακό

και εταιρικό έγκλημα σε μεγάλο βαθμό,

κυρίως όμως, δύο τομείς,

και αυτοί είναι τα εμπορεύματα μαϊμού

και το ηλεκτρονικό έγκλημα.

Και έχουν τρομερή επιτυχία.

Θα ήθελα να σας συστήσω τον κύριο Πρινγκλ.

Ή μάλλον καλύτερα τον σινιόρ Πρινγκλ.

Ένας Βραζιλιάνος ίντερνετ-εγκληματίας μου έδειξε αυτό το εργαλείο.

Καθίσαμε μαζί μέσα στο αυτοκίνητο στη Λεωφόρο Παουλίστα

στο Σάο Πάολο.

Το συνδέσαμε στον φορητό υπολογιστή μου,

και σε πέντε λεφτά είχε μπει

στο σύστημα ασφαλείας των υπολογιστών

μιας μεγάλης τράπεζας της Βραζιλίας.

Πραγματικά, δεν είναι και πολύ δύσκολο.

Και γίνεται ακόμα πιο εύκολο γιατί

―είναι συναρπαστικό― το ηλεκτρονικό έγκλημα

δεν εξαρτάται τόσο πολύ από την τεχνολογία.

Το κλειδί του ηλεκτρονικού εγκλήματος είναι αυτό που ονομάζουμε κοινωνική μηχανική.

Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τον τεχνικό όρο,

"γεννιέται ένας (βλάκας) κάθε λεπτό."

Δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο εύκολο είναι

να πείσεις κάποιον να κάνει με το κομπιούτερ του

πράγματα που, αντικειμενικά, είναι αντίθετα στα συμφέροντά του.

Πολύ γρήγορα

οι εγκληματίες του διαδικτύου έμαθαν ότι ο ταχύτερος δρόμος

φυσικά, προς το πορτοφόλι κάποιου

είναι μια υπόσχεση αγάπης και σεξ.

Φαντάζομαι ότι κάποιοι θα θυμάστε τον ιό I-LOVE-YOU,

έναν από τους πολύ μεγάλους παγκόσμιους ηλεκτρονικούς ιούς.

Ήμουν πολύ τυχερός όταν εμφανίστηκε ο ιός I-LOVE-YOU.

Γιατί το πρώτο πρόσωπο που μου τον έστειλε

ήταν μία πρώην φίλη μου.

Είχε ποικίλα αισθήματα και συναισθήματα απέναντί μου εκείνη την εποχή,

η αγάπη όμως δεν ήταν μέσα σ' αυτά.

(Γέλια)

Μόλις το είδα να πέφτει στα εισερχόμενά μου

το έστειλα αμέσως στα σκουπίδια,

και γλίτωσα από άσχημη μόλυνση.

Ηλεκτρονικό έγκλημα λοιπόν· φυλαχτείτε.

Ξέρουμε καλά ότι το ίντερνετ

υποστηρίζει αυτούς τους τύπους.

Εδώ βλέπουμε κάτι κουνούπια, φορείς του παρασίτου της μαλάριας,

που επιμολύνει το αίμα μας, καθώς ο κώνωπας τελειώνει το φαΐ του

εις βάρος μας.

Πολύ αποτελεσματικό φάρμακο είναι το Αρτεσουνάτ

για την καταστροφή του παρασίτου τις πρώτες μέρες

της μόλυνσης.

Τον τελευταίο όμως χρόνο

ερευνητές στην Καμπότζη ανακάλυψαν

ότι συμβαίνει

το παράσιτο της μαλάριας να γίνεται ανθεκτικότερο.

Και φοβούνται ότι η αιτία της αντοχής του

είναι το γεγονός ότι οι Καμποτζιανοί δεν αντέχουν τις τιμές του φαρμάκου στην αγορά,

και γι' αυτό το αγοράζουν από το Ίντερνετ.

Τα χάπια όμως εκείνα περιέχουν μόνο χαμηλές δόσεις

του ενεργού συστατικού.

Και γι' αυτό

το παράσιτο έχει αρχίσει να εμφανίζει αντοχές.

Αναφέρομαι σ' αυτό το περιστατικό

γιατί πρέπει να λάβουμε υπόψη μας

ότι το οργανωμένο έγκλημα

επηρεάζει όλες τις όψεις της ζωής μας.

Δε χρειάζεται να κοιμάσαι με πόρνες

ή να παίρνεις ναρκωτικά

για να σε αγγίζει το οργανωμένο έγκλημα.

Επηρεάζουν τους τραπεζικούς μας λογαριασμούς.

Επηρεάζουν τις επικοινωνίες μας, τα συνταξιοδοτικά μας ταμεία.

Επηρεάζουν ακόμα και το φαγητό μας

και τις κυβερνήσεις μας.

Δεν είναι πια ζήτημα

των Σικελών απ' το Παλέρμο και από τη Νέα Υόρκη.

Δεν υπάρχει ρομαντισμός με τους γκάνγκστερ

του 21ου αιώνα.

Είναι πανίσχυρη βιομηχανία

και προκαλεί αστάθεια και βία

όπου κι αν πηγαίνει.

Είναι μέγιστη οικονομική δύναμη

και χρειάζεται να την πάρουμε πολύ, πολύ στα σοβαρά.

'Ήταν τιμή μου που σας μίλησα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκρότημα)