-
Η Ακαδημία Κράνμπρουκ ήταν η σχολή
όπου φοίτησα ως προπτυχιακός φοιτητής.
-
Θα έλεγα ότι αρχικά ένιωσα σοκαρισμένος
-
διότι μόνο εγώ ανήκα σε κάποια μειονότητα.
-
Αυτό συνέβη το 1988.
-
Αυτοπροσδιορίστηκα τότε απλώς
ως ένας ακόμη καλλιτέχης
-
μεταξύ των συμμαθητών μου.
-
Θεωρώ πως αντιμετώπισα δυσκολίες
επειδή ήταν η πρώτη φορά
-
που βρέθηκα αντιμέτωπος
με την ταυτότητά μου ως Αφρο-Αμερικανός.
-
Όταν ήμουν περίπου οχτώ ετών
η μητέρα μου μου εξήγησε
-
την περιπλοκότητα της κατάστασης
με την οποία θα ερχόμουν αντιμέτωπος.
-
Ήμουν ενήμερος και είπα στον εαυτό μου:
«Πρέπει να χτίσω ένα σκληρό περίβλημα».
-
«Πρέπει να μπορώ να είμαι λειτουργικός
σε έναν κόσμο...» (ΠΙΚΡΟ ΓΕΛΙΟ)
-
«...που θα μπορούσε να στραφεί
εναντίον μου, αντί να με υποστηρίξει».
-
Πως να το αντιμετωπίσω αυτό;
-
Έχω κατηγοριοποιηθεί φυλετικά.
-
Μια μέρα γύριζα στο σπίτι
με τα έργα μου μετά το μάθημα.
-
Ένιωσα να με τραβούν...να με περικυκλώνουν
...μυστικοί αστυνομικοί φωνάζοντας:
-
«Κάτω, ακίνητος!»....
-
...επειδή στο παντοπωλείο λίγο πιο κάτω
είχε γίνει ληστεία.
-
Αυτή ήταν η πραγματικότητα που βίωνα.
-
Έπρεπε να το χωρέσει το μυαλό μου!
-
Ψυχολογικά,
έπρεπε να το χωρέσει ο νους μου.
-
Και έπρεπε να γαληνέψω,
-
να το βάλω σε τάξη
-
και να καταφέρω
-
να μην ξεσπάσει η οργή μου.
-
Και αν ξεσπάσω, αυτό να γίνει
δημιουργώντας αυτά τα έργα.
-
Όλα αυτά να αποτελέσουν
κίνητρο δημιουργίας.
-
Δεν αντιμετωπίζω ποτέ ελαφρά
τα Ηχοκοστούμια μου.
-
Έχουν γεννηθεί σε ένα πολύ σκοτεινό μέρος.
-
Κάτω από τα Ηχοκοστούμια κρύβεται
η έμφυλη ταυτότητα, η φυλή, η τάξη.
-
Και σε αναγκάζουν να τα αντικρύσεις
χωρίς επικριτική διάθεση.
-
Όπως ξέρετε, υπάρχει η τάση
να κατηγοριοποιούμε τα πάντα.
-
Να βάζουμε τα πράγματα σε κουτάκια.
-
Πώς όμως θα τα καταφέρουμε όταν βρεθούμε
πρόσωπο με πρόσωπο με κάτι μη οικείο;
Art21