< Return to Video

สิ่งที่ดิฉันค้นพบในกองขยะของนิวยอร์คซิตี้

  • 0:00 - 0:03
    เมื่อดิฉันอายุราว 10 ขวบ
  • 0:03 - 0:04
    ไปเที่ยวตั้งแคมป์กับคุณพ่อ
  • 0:04 - 0:07
    บนทิวเขา เอดิรอนแด็ก (Arinondack) ซึ่งเป็นบริเวณป่า
  • 0:07 - 0:10
    ทางตอนเหนือของรัฐนิวยอร์ค
  • 0:10 - 0:11
    มันเป็นวันที่สวยงามมากค่ะ
  • 0:11 - 0:13
    ป่านั้นส่องประกาย
  • 0:13 - 0:17
    แสงอาทิตย์ทำให้ใบไม้โชติช่วง เหมือนกับกระจกสี
  • 0:17 - 0:20
    และถ้าไม่คำนึงถึงทางที่เรากำลังเดินอยู่นั้น
  • 0:20 - 0:22
    เราก็อาจแทบจะอ้างได้เลยว่า เรานั้นเป็น
  • 0:22 - 0:25
    มนุษย์พวกแรกที่ได้เดินอยู่บนผืนดินนั้น
  • 0:25 - 0:27
    เราไปถึงที่ตั้งแคมป์
  • 0:27 - 0:29
    เป็นทางลาดเอียงบนหน้าผากว้างชัน
  • 0:29 - 0:31
    มองลงไปเห็นทะเลสาบสวยใสแจ๋ว
  • 0:31 - 0:34
    ตอนนั้นเองที่ดิฉันค้นพบความเลวร้าย
  • 0:34 - 0:37
    ด้านหลังทางลาดนั้นเป็นกองขยะ
  • 0:37 - 0:39
    กว้างสัก 40 ตารางฟุต
  • 0:39 - 0:41
    มีแกนแอปเปิ้ลเน่าๆ
  • 0:41 - 0:43
    และกระดาษฟอยล์ที่ขยำเป็นก้อนกลมๆ
  • 0:43 - 0:45
    และซากรองเท้าผ้าใบ
  • 0:45 - 0:47
    ดิฉันรู้สึกประหลาดใจ
  • 0:47 - 0:51
    ฉันโกรธ และรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
  • 0:51 - 0:52
    คนที่ไปเที่ยวตั้งแคมป์ ขี้เกียจเกินกว่า
  • 0:52 - 0:54
    ที่จะเอาสิ่งที่พวกเขานำเข้ามากลับออกไป
  • 0:54 - 0:58
    พวกเขาคิดว่าใครจะเป็นคนเก็บขยะให้หรือ
  • 0:58 - 1:00
    คำถามนี้อยู่กับดิฉันมาตลอด
  • 1:00 - 1:02
    และถ้าทำให้มันง่ายขึ้นอีกเล็กน้อย
  • 1:02 - 1:04
    เป็น ใครเก็บขยะให้เรา
  • 1:04 - 1:06
    ไม่ว่าคุณจะเรียงคำอย่างไร
  • 1:06 - 1:07
    ไม่ว่าคุณจะวางคำว่า "เรา" ไว้ที่ไหน
  • 1:07 - 1:10
    เช่น ใครจะเก็บขยะให้เราในกรุงอิสตันบุล
  • 1:10 - 1:12
    ใครจะเก็บขยะให้เราในกรุงริโอ
  • 1:12 - 1:15
    หรือในปารีส หรือในลอนดอน
  • 1:15 - 1:16
    ที่นี่ในนิวยอร์ค
  • 1:16 - 1:19
    สำนักงานสุขาภิบาลเก็บขยะให้เรา
  • 1:19 - 1:22
    ทุกวันมีขยะถึง 11,000 ตัน
  • 1:22 - 1:26
    และขยะรีไซเคิล 2,000 ตัน
  • 1:26 - 1:29
    ดิฉันอยากจะรู้จักพวกเขาเป็นการส่วนตัว
  • 1:29 - 1:31
    ดิฉันอยากจะเข้าใจคนที่ทำงานนี้
  • 1:31 - 1:34
    ว่ารู้สึกอย่างไรที่ได้ใส่เครื่องแบบ
  • 1:34 - 1:36
    และแบกรับภาระนั้น
  • 1:36 - 1:38
    ดังนั้น ดิฉันจึงเริ่มทำงานวิจัยกับพวกเขา
  • 1:38 - 1:41
    ดิฉันนั่งรถเก็บขยะไปกับพวกเขา
  • 1:41 - 1:43
    สัมภาษณ์ผู้คนในสำนักงาน
    และองค์กรสาธารณูปโภคต่างๆ
  • 1:43 - 1:45
    ไปทั่วทั้งเมือง
  • 1:45 - 1:46
    ดิฉันได้เรียนรู้มากมาย
  • 1:46 - 1:49
    แต่ก็ยังคงเป็นคนนอกอยู่
  • 1:49 - 1:51
    ดิฉันต้องการเข้าไป ให้ลึกกว่านั้น
  • 1:51 - 1:54
    ดิฉันจึงไปรับงานเป็นคนงานกำจัดขยะ
  • 1:54 - 1:56
    ดิฉันไม่ได้ทำแค่ไปกับรถขยะเท่านั้น
    แต่ยังเป็นคนขับรถขยะเสียเองอีกด้วย
  • 1:56 - 2:00
    ดิฉันใช้เครื่องกวาดขยะและเครื่องตักหิมะ
  • 2:00 - 2:01
    นี่เป็นสิทธิพิเศษอย่างยิ่ง
  • 2:01 - 2:04
    และเป็นการศึกษาที่น่าอัศจรรย์
  • 2:04 - 2:06
    ทุกคนถามเกี่ยวกับเรื่องกลิ่นของมัน
  • 2:06 - 2:09
    มันก็มีบ้างแต่ไม่ได้แรงอย่างที่คุณคิด
  • 2:09 - 2:11
    และในวันที่แย่จริงๆ
  • 2:11 - 2:13
    คุณกลับจะชินกับมันได้อย่างรวดเร็ว
  • 2:13 - 2:17
    ตัวน้ำหนักของขยะ
    ต้องใช้เวลานานกว่าจะรู้สึกคุ้นชินกับมัน
  • 2:17 - 2:19
    ดิฉันรู้จักผู้คนที่ทำงานนี้มาแล้วหลายปี
  • 2:19 - 2:21
    ร่างกายของพวกเขายังคงต้องปรับตัวกับภาระ
  • 2:21 - 2:24
    ที่ร่างกายต้องแบกอยู่นี้
  • 2:24 - 2:27
    ขยะเป็นตันๆ ทุกๆ สัปดาห์
  • 2:27 - 2:29
    แล้วยังมีอันตรายอีก
  • 2:29 - 2:31
    ตามที่สำนักสถิติแรงงานกล่าวไว้
  • 2:31 - 2:33
    งานด้านการกำจัดสิ่งปฏิกูล
    ถูกจัดให้อยู่ใน 10 อันดับงานที่อันตรายที่สุด
  • 2:33 - 2:35
    ในบรรดางานทั้งหมดในประเทศ
  • 2:35 - 2:37
    และดิฉันก็ได้รู้ว่าเพราะอะไร
  • 2:37 - 2:38
    คุณต้องทำงานตามเส้นทางจราจรทั้งวัน
  • 2:38 - 2:39
    และมันอยู่รอบๆ ตัวคุณ
  • 2:39 - 2:41
    มันก็เพียงต้องการจะผ่านคุณไป บ่อยครั้ง
  • 2:41 - 2:43
    ที่ผู้ขับยานพาหนะไม่ได้เอาใจใส่เลย
  • 2:43 - 2:45
    นั่นเป็นเรื่องแย่มากๆ สำหรับคนงาน
  • 2:45 - 2:47
    แล้วขยะเองก็เต็มไปด้วยอันตราย
  • 2:47 - 2:49
    ซึ่งบ่อยๆ ที่มักจะปลิวไปจากท้ายรถขยะ
  • 2:49 - 2:51
    และทำอันตรายได้อย่างมหันต์
  • 2:51 - 2:54
    ดิฉันยังได้เรียนรู้เรื่องขยะที่มีกระจัดกระจาย
  • 2:54 - 2:56
    เมื่อคุณก้าวออกมาจากของขอบถนน
  • 2:56 - 2:58
    และคุณเห็นเมืองจากท้ายรถขยะ
  • 2:58 - 3:00
    คุณก็จะเข้าใจได้ว่าขยะนั้น
  • 3:00 - 3:03
    เป็นเหมือนกับเรื่องธรรมชาติ
  • 3:03 - 3:05
    มันไม่เคยหยุด
  • 3:05 - 3:09
    และมันก็ยังเหมือนกับการหายใจ
    หรือการหมุนเวียนโลหิตแบบหนึ่งอีกด้วย
  • 3:09 - 3:12
    มันต้องเคลื่อนตัวไปอยู่เสมอ
  • 3:12 - 3:14
    แล้วยังมีความอัปยศอดสู
  • 3:14 - 3:17
    คุณสวมเครื่องแบบและคุณก็กลายเป็นมนุษย์ล่องหน
  • 3:17 - 3:19
    จนกว่าจะมีใครสักคนรู้สึกไม่พอใจคุณ
    ไม่ว่าจะเพราะเหตุอะไรก็ตาม
  • 3:19 - 3:21
    อย่างเช่น รถขยะของคุณไปขวางการจราจร
  • 3:21 - 3:24
    หรือคุณไปพักทานอาหารใกล้ๆ บ้านเขามากไป
  • 3:24 - 3:27
    หรือคุณไปดื่มกาแฟในร้านอาหารของพวกเขา
  • 3:27 - 3:30
    พวกเขาจะมาหาและดูหมิ่นคุณ
  • 3:30 - 3:33
    และบอกคุณว่าไม่ต้องการให้คุณ
    มาอยู่ใกล้ๆ พวกเขา
  • 3:33 - 3:35
    ดิฉันพบว่าความอดสูใจนี้
    เป็นการเหยียดหยันอย่างยิ่ง
  • 3:35 - 3:39
    เพราะว่าดิฉันเชื่อเหลือเกินว่า
    คนงานกำจัดสิ่งสกปรกนั้น
  • 3:39 - 3:40
    เป็นกำลังแรงงานที่สำคัญที่สุด
  • 3:40 - 3:43
    บนท้องถนนของเมืองใหญ่ ด้วยเหตุผลสามข้อ
  • 3:43 - 3:46
    พวกเขาเป็นผู้คุ้มครองด่านแรก
    ของการสาธารณสุข
  • 3:46 - 3:48
    ถ้าหากพวกเขาไม่เก็บขยะไป
  • 3:48 - 3:51
    อย่างมีประสิทธิภาพ และได้ผล ในทุกๆ วันแล้ว
  • 3:51 - 3:53
    ขยะก็จะเริ่มล้นออกมาจากถังเก็บขยะ
  • 3:53 - 3:57
    และอันตรายที่อยู่ในขยะก็จะคุกคามเรา
  • 3:57 - 3:58
    ในแบบที่แท้จริงอย่างยิ่ง
  • 3:58 - 4:01
    เชื้อโรคต่างๆ ที่เราควบคุม
    มาได้หลายๆ ทศวรรษมาแล้วนั้น
  • 4:01 - 4:04
    ก็จะปะทุออกมาอีกและจะเริ่มเป็นอันตรายกับเรา
  • 4:04 - 4:06
    ระบบเศรษฐกิจจำเป็นต้องมีพวกเขา
  • 4:06 - 4:09
    ถ้าเราไม่สามารถโยนของเก่าทิ้งไปได้
  • 4:09 - 4:11
    เราก็จะไม่มีที่ว่างสำหรับของใหม่
  • 4:11 - 4:13
    เช่นเดียวกับกลไกของเศรษฐกิจ
  • 4:13 - 4:16
    มันจะเริ่มสะดุดเมื่อการบริโภคลดน้อยลง
  • 4:16 - 4:20
    ดิฉันไม่ได้สนับสนุนทุนนิยม ดิฉันเพียงแค่ต้องการ
    จะชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ของมัน
  • 4:20 - 4:22
    และมันมีสิ่งที่ดิฉันเรียกว่า
  • 4:22 - 4:26
    ค่าเฉลี่ยของเราหรืออัตราเร็วรายวันที่จำเป็น
  • 4:26 - 4:27
    ซึ่งนั่นหมายถึง
  • 4:27 - 4:29
    ว่าเราเคยชินได้เร็วแค่ไหน
  • 4:29 - 4:31
    ในการเดินเข้าสู่สมัยและยุคปัจจุบัน
  • 4:31 - 4:37
    เรามักจะไม่สนใจว่าควรซ่อม ทำความสะอาด
  • 4:37 - 4:39
    หรือพกแก้วกาแฟ ถุงใส่ของ
  • 4:39 - 4:41
    หรือขวดน้ำไปไหนมาไหน
  • 4:41 - 4:44
    เราใช้เสร็จก็โยนมันทิ้งแล้วก็ลืมมันไปเลย
  • 4:44 - 4:45
    เพราะเรารู้ว่ายังมีแรงงาน
  • 4:45 - 4:48
    อยู่อีกที่หนึ่งที่จะมาเก็บมันไปทิ้ง
  • 4:48 - 4:51
    ดังนั้นในวันนี้ดิฉันจึงอยากจะเสนอ
    วิธีคิดสักสองสามอย่าง
  • 4:51 - 4:55
    เกี่ยวกับสิ่งปฏิกูลซึ่งบางทีอาจจะ
  • 4:55 - 4:58
    ช่วยเยียวยาความรังเกียจเดียดฉันท์นี้ได้
  • 4:58 - 5:00
    และนำมันมาสู่การสนทนากันต่อไปว่า
  • 5:00 - 5:06
    จะมีวิธีจะปั้นแต่งเมืองใหญ่ที่มีทั้งความยั่งยืนและมนุษยธรรมได้อย่างไร
  • 5:06 - 5:10
    งานของพวกเขานั้นดิฉันคิดว่าเป็นพิธีกรรมแบบหนึ่ง
  • 5:10 - 5:12
    พวกเขาอยู่บนท้องถนนทุกวันอย่างเป็นจังหวะ
  • 5:12 - 5:14
    ในหลายๆ เมืองพวกเขาใส่เครื่องแบบ
  • 5:14 - 5:16
    คุณรู้ว่าจะเห็นพวกเขาได้เมื่อใด
  • 5:16 - 5:20
    และงานของพวกเขาทำให้เราทำงานของพวกเราได้
  • 5:20 - 5:23
    พวกเขาเกือบจะเป็นการประกันรูปแบบหนึ่ง
  • 5:23 - 5:25
    กระแสที่พวกเขายังคงดำเนินอยู่
  • 5:25 - 5:27
    ทำให้เราปลอดภัยจากตัวของเราเอง
  • 5:27 - 5:29
    จากขยะของเสียของเรา สิ่งของที่เราทิ้งไป
  • 5:29 - 5:32
    และกระแสนั้นจะต้องดำรงไว้ตลอดไป
  • 5:32 - 5:34
    ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
  • 5:34 - 5:38
    หลังจากวันที่ 11 กันยายน ปี 2001
  • 5:38 - 5:41
    ดิฉันได้ยินเสียงคำราม ของรถขนขยะบนถนน
  • 5:41 - 5:43
    ดิฉันรีบอุ้มลูกชายวัยทารกของดิฉันวิ่งลงมาชั้นล่าง
  • 5:43 - 5:46
    มีชายคนหนึ่งกำลังทำงานตามเส้นทางของ
    การรีไซเคิลกระดาษของเขา
  • 5:46 - 5:48
    เหมือนอย่างเช่นที่เขาทำอยู่ทุกๆ วันพุธ
  • 5:48 - 5:51
    ดิฉันพยายามที่จะขอบคุณที่เขาทำงานของเขา
  • 5:51 - 5:53
    ในวันนั้น ทั้งวัน
  • 5:53 - 5:56
    แต่ดิฉันก็เริ่มร้องไห้
  • 5:56 - 5:57
    เขามองมาที่ดิฉัน
  • 5:57 - 6:01
    เขาแค่พยักหน้าและพูดว่า
  • 6:01 - 6:04
    "เราจะไม่เป็นอะไรไปหรอกครับ
  • 6:04 - 6:06
    เราจะไม่เป็นอะไรหรอก"
  • 6:06 - 6:08
    หลังจากนั้นเล็กน้อยดิฉันก็เริ่มต้น
  • 6:08 - 6:09
    การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการกำจัดสิ่งสกปรก
  • 6:09 - 6:10
    และเมื่อดิฉันพบชายคนนั้นอีกครั้ง
  • 6:10 - 6:13
    เขาชื่อ พอลลี่ และเราได้ทำงานร่วมกันหลายครั้ง
  • 6:13 - 6:15
    เรากลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
  • 6:15 - 6:18
    ดิฉันอยากจะเชื่อว่า พอลลี่ถูกต้องแล้ว
  • 6:18 - 6:20
    เราจะไม่เป็นอะไรหรอก
  • 6:20 - 6:22
    แต่ในความพยายามของเราที่จะปรับแต่งอีกครั้งว่า
  • 6:22 - 6:25
    ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หนึ่ง
    ที่มีอยู่ในโลกใบนี้
  • 6:25 - 6:28
    เราต้องรวมและพิจารณาต้นทุนทั้งหมด
  • 6:28 - 6:32
    รวมทั้งต้นทุนด้านมนุษย์ที่แท้จริง
  • 6:32 - 6:34
    เรื่องแรงงานด้วย
  • 6:34 - 6:37
    และเรายังจะมีความรู้เป็นอย่างดี
  • 6:37 - 6:39
    ที่จะเข้าไปหาผู้คนที่ทำงานนั้นอีกด้วย
  • 6:39 - 6:41
    และรับความเชี่ยวชาญงานของพวกเขาไว้
  • 6:41 - 6:42
    ว่าเราคิดอย่างไรเกี่ยวกับ
  • 6:42 - 6:46
    ทำอย่างไรเราจะสร้างระบบที่ยั่งยืน
  • 6:46 - 6:49
    ที่อาจจะพาเราไปจากการรีไซเคิลริมขอบถนน
  • 6:49 - 6:52
    ซึ่งเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งมาตลอด 40 ปี
  • 6:52 - 6:55
    ตลอดทั่วสหรัฐและประเทศต่างๆ รอบโลก
  • 6:55 - 6:58
    และยกเราขึ้นมาถึงขอบฟ้าที่กว้างขึ้น
  • 6:58 - 7:01
    ที่ๆเรากำลังมองเห็นรูปแบบอื่นๆ ของขยะ
  • 7:01 - 7:02
    ที่สามารถทำให้น้อยลงไปได้
  • 7:02 - 7:05
    จากแหล่งผลิตและแหล่งอุตสาหกรรม
  • 7:05 - 7:09
    ขยะเทศบาลซึ่งเป็นสิ่งที่เราคิดถึงเมื่อเราพูดถึงขยะ
  • 7:09 - 7:13
    ซึ่งเป็นสามเปอร์เซ็นต์ของกระแสขยะของเสียของชาติ
  • 7:13 - 7:15
    เป็นสถิติที่น่าทึ่ง
  • 7:15 - 7:18
    ดังนั้นในกระแสของวันของคุณ
  • 7:18 - 7:19
    ในกระแสของชีวิตของคุณ
  • 7:19 - 7:22
    ครั้งต่อไปเมื่อคุณเห็นคนบางคนซึ่งงานของเขาคือ
  • 7:22 - 7:25
    ทำความสะอาดเก็บขยะให้คุณ
  • 7:25 - 7:28
    ใช้เวลาสักประเดี๋ยวหนึ่งเพื่อเห็นคุณค่าของพวกเขา
  • 7:28 - 7:32
    ใช้เวลาสักประเดี๋ยวเดียวเพื่อกล่าวขอบคุณ
  • 7:32 - 7:36
    (เสียงปรบมือ)
Title:
สิ่งที่ดิฉันค้นพบในกองขยะของนิวยอร์คซิตี้
Speaker:
โรบิน เนเกิล (Robin Nagle)
Description:

ผู้อยู่อาศัยในมหานครนิวยอร์คทำให้เกิดขยะขึ้นถึง 11,000 ตันทุกๆ วัน ! สถิติที่น่าทึ่งนี้เป็นแค่เพียงเหตุผลหนึ่งที่โรบิน เนเกิล เริ่มโครงการวิจัยกับกองการสาธารณสุขของเมือง เธอเดินไปตามเส้นทางเก็บขยะ ใช้เครื่องกวาดขยะ แม้กระทั่งขับรถเก็บขยะเอง--ทั้งหมดนี้ เธอจึงสามารถตอบคำถามที่ฟังดูแล้วง่ายๆ แต่ซับซ้อนที่ว่า ใครทำความสะอาดสิ่งสกปรกให้กับเรา

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
07:52
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Kelwalin Dhanasarnsombut approved Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Kelwalin Dhanasarnsombut edited Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Patcharathanasit Metheewatcharasirichart accepted Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Patcharathanasit Metheewatcharasirichart edited Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Patcharathanasit Metheewatcharasirichart edited Thai subtitles for What I discovered in New York City trash
Show all
  • มีเว้นวรรคตอนอยู่เยอะเลยนะคะ แก้ให้แล้วนิดนึง ลองอ่านทวนดูได้ค่ะ

  • แปลความหมายได้ครบถ้วนดีครับ อ่านแล้วเข้าใจว่าต้องการจะสื่อว่าอะไร
    มีบางประโยคที่น่าจะต้องปรับครับ
    ที่57.927 and it simplified a little. >>> และมันก็ได้ถูกทำให้ง่ายขึ้นอีกเล็กน้อย
    ที่ 3:38.574 important labor force >>> หมายถึงแรงงานหรือเปล่าครับ
    ที่ 5:00.022 >>> จะมีวิธีจะปั้นแต่งเมืองใหญ่ที่มีทั้งความยั่งยืนและมนุษยธรรมได้อย่างไร (ใช้คำว่า จะ ซ็ำครับ)
    ที่ 5:22.878 The flow that they maintain >>> น่าจะหมายถึง กระแสที่พวกเขารักษาไว้ รึเปล่าครับ

Thai subtitles

Revisions Compare revisions