Okyanusu koru, dünyayı besle!

Bir deniz biyoloğu neden dünya açlığı hakkında konuşma yapar ki? "Güzel," diyor Jackie Savitz, "okyanusların gezegenin milyarlarca aç insanını beslemesini tespit etmek için." Farkındalık yaratan konuşmada, Savitz, bize küresel balıkçılığımızda gerçekten neler olup bittiğini anlatıyor -ki bu hiç iyi değil- ve herkese daha fazla yiyecek sağlamak için bu durumun iyileşmesi adına pratik önerilerde bulunuyor.

Belki Oceana'dan bir deniz biyoloğunun

neden buraya gelip

dünya açlığı hakkında konuşacağını

merak ediyorsunuzdur.

Bugün okyanusları kurtarmaktan çok

ekolojik arzu için buradayım.

Bir de balıkçılara

iş alanı yaratmak istediğimiz ya da

işlerini korumak istediğimiz için.

Bu ekonomik takipten daha fazla bir şey.

Okyanusları kurtarmak dünyayı besleyebilir.

İzin verin size nasıl olduğunu göstereyim.

Bildiğiniz gibi, dünya üzerinde

Bir milyardan fazla hazır aç insan var.

Yüzyılın ortasında dünya nüfusu

Dokuz veya on milyara ulaştığında bu problemin

daha da kötüleşeceğini tahmin ediyoruz

ve gıda kaynaklarımız üzerinde

daha büyük bir baskı bekleyebiliriz.

İşte bu büyük problem,

özellikle şimdi nerede olduğumuzu düşündürüyor.

Kişi başına düşen ekilebilir arazilerimizin

gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde

düştüğünü biliyoruz.

İklim değişikliğinin yağmur damlalarının

düşme şeklini değiştirdiğini,

turuncu renkteki alanlarda görebileceğiniz kuraklığa sebep olduğunu,

daha nemli olan mavi renkteki Ortabatı ve Orta Avrupa

gibi bölgelerde ekmek sepetimizde

kuraklığa sebep olduğunu

ve diğer bölgelerde seller olduğunu biliyoruz.

Bu açlık problemini çözmemizde

araziler için işimizi daha da zorlaştıracak.

İşte okyanusların neden en verimli olması
gerektiğinin sebebi bu.

Demek ki okyanuslar gıdaların yapabildiğinden

daha fazlasını yapabilir.

Ayrıca bu okyanusların bizim için

uzun zaman boyunca yapacağı bir iş oluyor.

Çok öncelere gidecek olursak

okyanuslarımızdaki yiyecek toplamada

artışı görürüz.

Bu sürekli artış gösteren bir biçimde ilerliyordu,

ta ki zayıflamaya başladığını gördüğümüz

1980'e kadar.

Petrol üretiminde zirve yapmayı duymuşsunuzdur.

Belki de bu balık üretiminin zirve yapmasıdır.

Umarım öyle değildir. Buna konuya geri döneceğim.

Ama dünyamızda yakaladığımız balık sayısının

1980'den beri yüzde 18 düştüğünü

görebiliyoruz.

Bu büyük bir problem. Devam ediyor.

Kırmızı çizgi aşağıya doğru inmeye devam ediyor.

Fakat biz bunu nasıl tersine çevirebileceğimizi biliyoruz,

ve ben de bugün bu konu hakkında konuşacağım.

Bu eğriyi yukarıya doğru çevirmeyi biliyoruz.

Bu balık üretiminin zirve yapmasıyla olmaz.

Eğer hedeflenen bölgelerde basit birkaç şey yaparsak,

Su ürünlerimizi geri kazanabilir ve

bunları besin olarak kullanabiliriz.

İlk olarak bilmek istediğimiz şey balıkların nerede olduğu,

bu yüzden gelin balıkların nerede olduklarına bakalım.

Balıkların, uygun şekilde

ülkelerin en çok

sahil bölgelerinde ortaya çıktığı

tespit edildi,

kıyı bölgeleri ve bu bölgeler

ulusal yetki sınırları içerisindedir

ve bu kıyı bölgelerinde

su ürünleri işletilebilir.

Kıyı ülkeleri özel ekonomik alanlar da denen bölgelerde

200 deniz mili boyunca

yetki alanına sahiptir

ve bu bölgelerde su ürünleri işletilebileceğinden

bu iyi bir fikirdir,

çünkü haritada koyu renkte gördüğümüz

açık denizler,

uluslararası açıdan ele alındığında

birçok zorluğu vardır.

Uluslararası antlaşmalara bakabilirsiniz

ve herhangi bir iklim değişikliği maddesini inceleyecek olursanız,

bunların çok ağır, beyhude ve can sıkan

işlemler olduğunu anlayabilirsiniz.

Dolayısıyla yapılacak en iyi şey,

ulusal anlamda kontrol etme düşüncesidir.

Açık denizlere kıyasla kıyı bölgelerinde

aslında ne kadar balık var?

Burada yaklaşık 7 günde

kıyı bölgelerinde açık denizlere göre

daha fazla balık olduğunu görebilirsiniz,

dolayısıyla burası dikkatimizi vermemiz için mükemmel bir yer,

çünkü hakikaten biz birçok şey yapabiliriz.

Bu kıyı bölgelerine odaklanabilirsek,

birçok su ürünümüzü iyileştirebiliriz.

Ama bu ülkelerin kaç tanesinin bu işte çalışması gerekiyor?

80 kıyı ülkesi gibi bir şey var.

Bu ülkelerin hepsinde

su ürünleri işletmeciliğini düzeltebilir miyiz?

Kendimize kaç tane ülkeye odaklanmamız

gerektiğini, Avrupa Birliği'nin

su ürünleri politikaları aracılığıyla

kendi su ürünlerini rahatça yöneteceğini

düşünerek sorduk.

Eğer Avrupa Birliği'nde ve diğer dokuz ülkede

iyi su ürünleri işletmelerimiz olursa

ne kadar su ürünü bizleri kapsayacak?

Ortaya çıktı ki, Avrupa Birliği artı 9 ülke

dünyada balık avcılığının üçte ikisini kapsıyor.

Bunu 24 ülke artı Avrupa Birliği olarak alırsak,

bu yüzde 90'a çıkacaktır ki bu

neredeyse dünya balık avcılığı oranının tamamı.

Demek ki su ürünlerini tekrar arttırabilmek için

sınırlı sayıda yerde çalışmayı düşünmeliyiz.

Peki bu yerlerde neler yapmamız lazım?

Birleşik Devletler ve başka yerlere

dayanan çalışmamızdan,

su ürünlerini geri getirebilmemiz için üç anahtar düşünce

olduğunu biliyoruz ve o düşünceler de şunlardır:

Ne kadar çıkartmamız gerektiğine dair

limit ya da kotalar koymalıyız;

Hedefimizde olmayan balıkların kazara yakalandığı ve öldürüldüğü

yan avcılığı azaltmalıyız,

ayrıca bu çok da gereksizdir;

üçüncüsü, habitatı korumalıyız,

büyüme alanları, üreme alanları

balıkların başarıyla büyümesi ve çoğalması gereklidir ki

nesilleri devam edebilsin.

Bu üç şeyi yaparsak, su ürünlerinin tekrar artacağını biliyoruz.

Nasıl biliyoruz?

Bunun farklı yerlerde gerçekleştiğini

gördüğümüz için biliyoruz.

Bu Norveç'te 1950'den beri

ringa balığı yoğunluğunun

düştüğünü gösteren bir slayt.

Yoğunluk düşüyordu ve Norveç bu su ürünlerine

limit veya sınır koyduğu zaman ne oldu?

Su ürünleri tekrar arttı.

Bu da yine Norveç'teki kutup sazanlarıyla ilgili

Norveç'ten başka bir örnek.

Aynı yöntem. Su ürünleri düşüyor.

Avcılığa limit koyuluyor.

Bu balıkları avlamak hedeflerinde değildi ve

gereksiz şekilde denize geri atılıyorlardı.

Avcılığa limit koydukları zaman,

su ürünleri tekrar arttı.

Ayrıca bu sadece Norveç'te olmadı.

Bunu dünyanın her yerinde, farklı ülkelerde

tekrar tekrar yaşandığını gördük.

Bu ülkeler sürekli düşen su ürünlerine

sürdürülebilir politikalar

koydukları zaman,

tekrar arttıklarını gördüler.

Dolayısıyla burada umut veren birçok şey var.

Dünya için balık yakalamak ne anlama geliyor?

Burada düşen su ürünleri avcılığını alıp

yukarıya doğru çevirmeyi başarabilirsek,

bunu yılda 100 milyon metrik tona çıkarabileceğimiz

anlamına geliyor.

Demek ki balık üretiminde zirvede değiliz.

Bugün sahip olduğumuz şans,

sadece balıkları geri getirmek değil

ama şu bir gerçek ki

daha fazla balık getirmek

şimdikinden daha fazla insan besleyebilir.

Ne kadar daha fazla?

Mevcut balık yakalama sayısıyla,

günlük yaklaşık 450 milyon insanı

balık yemeğiyle besleyebiliriz,

tabii bildiğiniz gibi bu aşağıya düşüyor

ve bunu çözmezsek zamanla düşmeye

devam edecek,

fakat 10 ila 25 ülkeye

tanımladığım gibi su ürünleri işletmeleri

uygulamaları koyarsak,

bu sayıyı yukarıya çekebiliriz

ve 700 milyon kadar çok insanı

sağlıklı balık ürünleriyle besleyebiliriz.

Açıkçası bunu yapmak zorundayız çünkü

açlık sorunuyla ilgilenmek iyi bir düşünce,

ayrıca uygun maliyetli bir şey.

Çıkarılan balıklar yeryüzünde fiyat olarak

en düşük maliyetli proteinlerdir.

Yatırılan dolar başına ne kadar protein

elde ettiğinizi diğer

bütün hayvansal proteinlerle karşılaştırıp bakarsanız,

açık şekilde balık iyi bir işletme kararı olur.

Ayrıca bunun fazla araziye ihtiyacı da yoktur,

diğer protein kaynaklarıyla karşılaştırınca

lazım olan şeyler kısa sürede tedarik edilir.

Ayrıca bunun tatlı suya da ihtiyacı yoktur.

Burada, örneğin sığırlarda, o hayvanları

büyütebilmek için yetiştirdiğiniz otların

sulama alanlarından

çok daha az su kullanılır.

Burada ayrıca çok düşük karbon ayak izi vardır.

Açılıp balık avladığımızdan dolayı

çok küçük bir karbon ayak izi vardır.

Çok az miktar benzin harcanır,

fakat bildiğiniz gibi tarımcılıkta karbon ayak izi vardır

ve bu balıkçılıkta daha azdır,

bu yüzden çevreyi daha az kirletir.

Bu zaten diyetimizin büyük bir parçası

ama bu iyi düşünce diyetimizin

daha büyük bir parçası olabilir, çünkü biliyoruz ki,

bizim için sağlıklı olan budur.

Bu, kanser riskimizi, kalp hastalıklarını

ve obeziteyi aza indirebilir.

Hatta bu konseptin yaratıcısı olan

genel müdürümüz Andy Sharpless, aslında

balığı mükemmel proteininden dolayı sevdiğini söyler.

Andy ayrıca bizim okyanus koruma eylemimizin

arazi koruma eyleminin dışında

büyüdüğünden ve arazi korumada,

biyolojik çeşitliliğin gıda üretimiyle

bir savaş içerisinden olduğundan

bahseder.

İnsanları arazilerde mısır büyüterek

beslemek istiyorsanız,

ormanları yok etmek zorundasınız

ve burada durağan bir it-çek vardır.

Bu durağan zorluk kararı

çok önemli iki şey arasında

alınmak zorundadır:

biyolojik çeşitliliği koruma ve insanları besleme.

Fakat okyanuslarda, bizim böyle bir savaşımız yoktur.

Okyanuslarda, biyolojik çeşitlilik bollukla

savaş içerisinde değildir.

Aslında, bunlar hizalıdır.

Biyolojik çeşitlilikle ilgili fikirler ürettiğimiz zaman,

aslında daha fazla bolluk elde ederiz

ve insanları besleyebilmek için de önemli olan budur.

İşte, bu bir yakalama.

Bunu kimse anladı mı? (Gülüşmeler)

Yasadışı balık avcılığı.

Yasadışı balık avcılığı bahsettiğim sürdürülebilir

su ürünleri işletmeciliğine zarar veriyor.

Balık tuttuğunuz zaman kullandığınız gemi takımları

yasaklanmış olabilir,

balık bulmayı ummadığınız yerlerde bulduğunuz balıklar,

yanlış boyut veya yanlış türlerde olabilir.

Yasadışı balık avcılığı tüketicileri

ve bir de dürüst balıkçıları dolandırıyor

ve bunun durdurulması gerek.

Yasadışı balıkçılık, marketlere dolandırıcılık yoluyla deniz ürünleri sokmanın bir yolu.

Bunun hakkında bir şeyler duymuş olmalısınız.

Balıklar damgalandığı zaman bir şey olarak damgalanmadığını gördük.

Son zamanlarda aldığınız balıkları düşünün.

Yedikleriniz neydi?

Bunun ne olduğundan emin misiniz?

Çünkü 1300 farklı balık örneğini test ettik

ve bunların üçte birinin

damgalı olmadığını gördük.

Her 10 snapper balığından 9 tanesi snapper balığı değildi.

Test ettiğimiz ton balıklarının yüzde ellidokuzu

damgalı değildi.

Ayrıca test ettiğimiz 120 kırmızı snapper balığı örneğinde

sadece yedide birinin gerçek kırmızı snapper balığıydı,

Bu yüzden kırmızı snapper bulmada bol şans.

Deniz ürünlerinin gerçekten çok karışık bir besin zinciri var

ve bu besin zincirinin her basamağında

izlenebilirliğimiz olmadığı sürece

dolandırılma imkanımız var.

İzlenebilirlik deniz ürünlerinin gemiden

karaya gelişinde tüketicilerin bu su ürünlerinin

nereden geldiğini anlayabildiğini

takip etmenin bir yolu.

Bu gerçekten önemli bir şey.

Bazı işletmelerce bu uygulandı fakat yeterli değil,

bundan dolayı meclise GÜVENLİ Deniz Ürünleri Yasası

denilen bir yasa sokuyoruz

ve 450 aşçının da imza atıp meclisi desteğe çağırdığı

GÜVENLİ Deniz Ürünleri Yasası'nda

aşçıların dilekçelerini bugün burada duyuruyor olduğumdan dolayı

çok heyecanlıyım.

Bunlardan birkaçı da belki tanıdığınız ünlü aşçılardı --

Anthony Bourdain, Mario Batali,

Barton Seaver ve diğerleri —

ve onlar imza attılar çünkü

bu insanların ne yediklerini bilmelerinin

hakkı olduğuna inanıyorlar.

(Alkış)

Balıkçılar da aynı şekilde, onun için iyi bir şansımız var

çeşitli destekler oluşturmalıyız bunları

pankartlarla desteklemeliyiz,

ayrıca kritik bir zaman geliyor

çünkü deniz ürünlerinde dolandırıcılığı engellemenin tek yolu bu,

yasadışı balık avcılığını engellemenin tek yolu bu

ve sınır koymak, habitatı korumak

ve yan avcılığı azaltmak

onların yapabileceği

işlerle olabilir.

Sürdürülebilir su ürünlerini işletebileceğimizi biliyoruz.

Arazileri kullanmadan, fazla su kullanmadan

düşük karbon ayakizi ve

fiyat olarak en uygun biçimde

milyonlarca insana sağlıklı yiyecekler

üretebileceğimizi biliyoruz.

Bunun okyanusları kurtarıp

dünyayı besleyebileceğini biliyoruz

ve buna hemen başlamalıyız.

(Alkış)

Teşekkürler. (Alkış)