با نجات اقیانوسها، جهان را تغذیه کنید

یک زیست شناس دریایی چه کار می تواند درباره گرسنگی جهان انجام دهد؟ خب، جکی ساویتز مدعی است که حل مشکل اقیانوسها شاید به تغذیه یک میلیارد از گرسنه ترین افراد این سیاره کمک کند. در سخنرانی آگاهی بخش، ساویتز به ما می گوید در حال حاضر در صنایع شیلات جهان واقعا چه اتفاقاتی میفتد- خوب نیست- وی پیشنهادات زیرکانه ای را جهت حل این مشکلات ارائه می دهد، در حالیکه که غذای بیشتری هم برای همه داشته باشیم.

شما ممکن است تعجب کنید

که چرا یک زیست شناس دریایی امروز از اقیانوس

اینجا آمده است در مورد گرسنگی در جهان

تا با شما صحبت کند.

من امروز اینجا هستم چون

نجات اقیانوس ها بیش از یک تمایل ساده ی زیست محیطی است

این موضوع فراتر از یک کار امرعادی که ما در حال انجام آن هستیم، می باشد.

زیرا ما می خواهیم بدین وسیله برای ماهیگیران ایجاد کار کنیم ،

و یا به حفظ شغل ماهیگیران کمک کنیم.

این موضوع فراتر از یک جرقه ی اقتصادی است.

نجات اقیاتوس ها می تواند کل دنیا را تغذیه دهد.

بگذارید بهتون نشان دهم چطور:

همان طور که می دانید،در حال حاضر

بیش از یک میلیارد انسان گرسنه بر روی کره زمین وجود دارد

انتظار میرود که اوضاع وخیم تر شود

زیرا جمعیت جهان به نه میلیارد افزایش می یابد

و یا تا اواسط این قرن یه ۱۰ میلیارد.

و میتوانیم انتظار فشار بیشتری بر منابع غذایی مان

داشته باشیم.

و این دغدغه ی بزرگی است،

به خصوص با در نظر گرفتن جایگاهی که در حال حاضر در آن هستیم.

اکنون می دانیم که سرانه ی زمین های زراعی

رو به کاهش است؛

هم در کشورهای توسعه یافته هم در کشورهای در حال توسعه.

می دانیم که تغییرات آب و هوایی را در پیش رو داریم،

که قرار است الگوهای بارش باران را تغییر دهد،

برخی نقاط را خشک تر کند، همانطور که می بینید نقاط نارنجی هستند،

و برخی دیگر را مرطوب تر، آبی رنگ،

باعث خشکسالی در سفره های نانمان می شود،

در جاهایی مثل اروپای مرکزی و و میانه غربی ،

و سیل در جاهای دیگر.

کار را برای خشکی جهت حل مشکل

گرسنگی دشوارتر می کند.

و بهمین خاطر اقیانوسها باید در بیشترین به حال خود رها شوند،

تا به این ترتیب اقیانوسها بتوانند تا

حد امکان تامین کننده غذایمان باشند.

و این همان چیزی است که اقیانوسها برای ما

در مدتی طولانی انجام داده اند.

هر چقدر که به عقب نگاه بیندازیم، شاهد افزایش

در میزان غذایی هستیم که قادر به برداشت

از اقیانوسها بوده ایم.

همینطور افزایش آن ادامه داشته

تا حدود ۱۹۸۰،

شاهد کاهش در آن هستیم.

درباره نفت در نقطه اوج شنیده اید.

شاید این ماهیگیری در نقطه اوج است.

امیدوارم اینطور نباشد. بهش برمی گردم.

اما می توانید ببینید که در حدود ۱۸ درصد کاهش

در میزان ماهی که در جهان ما صید می شود از

۱۹۸۰ وجود داشته.

و این مشکل بزرگی است. ادامه دار است.

خط قرمز به پایین رفتنش ادامه می دهد.

اما می دانیم که جهت آن را چطور تغییر دهیم،

و چیزی است که امروز قصد دارم راجع به آن صحبت کنم.

ما می دانیم این منحنی را چطور رو به بالا تغییر دهیم.

این نباید ماهی در اوج باشد.

اگر چند کار ساده را در نواحی تعیین شده انجام دهیم

قادر به بازگرداندن ماهیها و استفاده از آنها

در تغذیه مردم خواهیم بود.

نخست میخواهیم بدانیم که ماهیها کجا هستند،

پس بیایید ببینیم که ماهیها کجا هستند.

مشخص شده که ماهیها به راحتی

بیش از همه در نواحی ساحلی کرانه ای

کشورها قرار دارند،

در مناطق کرانه ای،

و اینها نواحی هستند که حوزه های قضایی ملی

بر آن کنترل دارند،

و می توانند شیلاتشان را در این نواحی

کرانه ای مدیریت کنند.

کشورهای کرانه ای تمایل به داشتن حوزه های قضایی دارند

که تا حدود ۳۷۵ کیلومتر دریایی را پوشش می دهد

در نواحی که مناطق اقتصادی اختصاصی نامیده می شوند،

و این چیز خوبیست که آنها قادر به کنترل شیلاتشان

در این نواحی هستند،

چون دریاهای آزاد

که روی این نقشه نواحی تیره تر هستند،

کنترلشان سختتر است،

چون باید از طریق بین المللی صورت بگیرد.

شما وارد توافقهای بین المللی می شوید،

و حتی اگر یکی از شما تعقیب کننده موافقتنامه تغییرات اقلیمی باشید

مطلع هستید که چقدر فرایند

بسیار کند، ناامید کننده و ملالت آوری است.

و همینطور کنترل امور بصورت داخلی

مستلزم مهارت بالایی است.

حقیقتا چه تعداد ماهی در این نواحی کرانه ای در

قیاس با دریاهای آزاد وجود دارد؟

خب، می توانید ببینید که در اینجا

چیزی حدود هفت برابر ماهیهای که در آبهای آزاد است

در این نواحی کرانه ای وجود دارد،

پس اینها محلهای عالی برای تمرکز کردن هستند،

چون ما راستش قادر به انجام کلی کار هستیم.

در صورت تمرکز بر این نواحی کرانه ای

می توانیم یک عالم از شیلاتمان را احیاء کنیم.

اما با چه تعداد از این کشورها باید کار کنیم؟

چیزی حدود ۸۰ کشور کرانه ای وجود دارد.

آیا باید مدیریت شیلات را در تمامی این

کشورها اصلاح کنیم؟

پس از خودمان پرسیدیم، روی چند کشور

لازم است تمرکز کنیم،

با بخاطر داشتن این که که اتحادیه اروپایی

به راحتی شیلاتش را از طریق یک سیاست

شیلاتی مرسوم مدیریت می کند؟

بنابراین اگر مدیریت شیلات خوبی در

اتحادیه اروپایی و بگوییم که در نه کشور دیگر داشته باشیم،

چه نعداد از ماهیگیرها تحت پوشش خواهند بود؟

از قراری، اتحدیه اروپایی بعلاوه نه کشور

در حدود دو سوم صید ماهی در جهان را پوشش می دهند.

اگر بعلاوه اتحادیه اروپایی آن را به ۲۴ کشور برسنانیم،

تا ۹۰ درصد آن را بالا برده ایم،

تقریبا همه صید ماهی جهانی.

پس باید در شمار محدودی از محلها کار کنیم

تا ماهیگیرها برگردند.

اما باید در این محلها چه کرد؟

خب، بر اساس کارهایی که در ایالات متحده

و جاهای دیگر انجام داده ایم، می دانیم که

سه مساله کلید هست که باید برای برگردان

ماهیگیران انجام دهیم:

به سهمیه بندی یا تعییت محدودیت برای میزان ماهی

که گرفته می شود نیاز داریم:

لازم است مازاد صید را کاهش دهیم، که صید غیرعمدی

و کشتن ماهیهایی است که هدف نبودند،

و واقعا هدر ردادن است؛

و سه، باید از زیست گاههای بومی حفاظت کنیم،

نواحی پرورش نوزادان ماهی، نواحی تخم ریزی،

جایی که این ماهیها نیاز به رشد و تولید مثل موفق دارند

تا بتوانند جمعیتشان را از نو بسازند.

اگر این سه کار را انجام دهیم، می دانیم که ماهیگیرها باز خواهند گشت.

از کجا می دانیم؟

می دانیم چون شاهد اتفاق افتادنش

در بسیاری از جاهای مختلف بوده ایم.

این اسلایدی هست که نشان می دهد

جمعیت شاه ماهی در نروژ

که رو به نابودی از دهه ۱۹۵۰ بود .

رو به انقراض بود و با اعمال محدودیت یا سهمیه بندی

از سوی دولت نروژ در بخش شیلات چه اتفاقی افتاد؟

شیلات دوباره احیاء شد.

مثال دیگری هم هست که البته در نروژ اتفاق اتفاق افتاده،

کاد ماهی شمالی نروژی.

همان معامله. شیلات در حال از بین رفتن است.

آنها برای مازاد صید محدودیت تعیین کردند.

مازادها این ماهیهایی هستند که هدف نبودند

و روی عرشه بعنوان ضایعات ریخته می شوند.

با تعیین این محدودیتها

شیلات دوباره احیاء شد.

و فقط هم در نروژ نیست.

شاهد رخ دادنش در کشورهای دیگر هم بودیم

در سراسر دنیا، و به دفعات.

وقتی این کشورها پاپیش می گذارند و

سیاستهای مدیریتی قابل تحمل شیلات را وضع می کنند

شیلاتی که همواره در حال از بین رفتن است، ظاهرا

شروع به احیاء شدن می کند.

این موضوع بسیار نوید بخش است.

چه معنایی در جهان صید ماهی دارد؟

به این معناست که اگر صید ماهی را در نظر گیریم که

در حال کاهش است

و بتوانیم به آن روند صعودی بدهیم، قادر خواهیم بود آن را تا

۱۰۰ میلیون تن متریک در سال افزایش دهیم.

پس هنوز ماهی صید نکردیم.

هنوز این فرصت را داریم

نه تنها ماهیها را برگردانیم

بلکه ماهی بیشتری هم بگیریم

تا آدمهای بیشتری تغذیه شوند

در مقایسه با وضعیت حال حاضر.

چه مقدار بیشتر؟ درست همین حالا،

روزانه می توانیم ۴۵۰ میلیون انسان را با یک

وعده ماهی تغذیه کنیم

براساس روند صید فعلی در دنیا

که البته همانطور که می دانید در حال نزول است،

بنابراین این رقم با گذر زمان کمتر خواهد شد

اگر به دادش نرسیم،

اما با تعیین راههای کاربردی مدیریتی در شیلات

مثل آنهایی که در آن ۱۰ تا ۲۵ کشور

درباره شان توضیح دادم

قادر به بالا بردن آن رقم خواهیم بود

و تا ۷۰۰ میلیون نفر را در سال با یک وعده سالم غذایی

از گوشت ماهی تغذیه کنیم.

مسلما باید این کار را انجام بدهیم چون

بسیار روش موثری در مقابله با مشکل گرسنگی است،

در حین حال نیز مقرون به صرفه.

مشخص شده که ماهی مقرون به صرفه ترین پروتئین

در سیاره زمین است

اگر میزان پروتئین ماهی بدست آمده از

هر دلار سرمایه گذاری شده

را با سایر انواع پروتئینها حیوانی مقایسه کنیم

قطعا، ماهی یک تصمیم خوب تجاری است.

نیاز به زمین زیادی ندارد،

چیزیکه در مقایسه با سایر منابع پروتئین

عرضه کمتری دارد.

و نیاز به آب تازه فراوانی ندارد.

از آب تازه به مراتب کمتری استفاده می کند،

برای مثال، یک گله،

در جایی که باید مزرعه ای را آبیاری کنید

تا بتوانید محصولی را برای چریدن گله پرورش دهید.

رد کربنی بسیاری پایینی هم دارد.

رد کربنی بسیاری پایینی دارد

چون باید به آب بزنیم و ماهی صید کنیم

سوخت خیلی کمی را مصرف می کنه.

اما همانطور که مطلع هستید، کشاورزی می تواند ردپای کربنی باقی بگذارد

و همینطور ماهیگیری در مقیاسی کوچکتر،

بنابراین کمتر آلاینده است.

همین حالا بخش بزرگی از رژیم خوراکی ماست،

اما قابلیت تبدیل شدن به بخش بزرگتری از آن را دارد،

که چیز خوبیست، چون می دانیم

که غذای سالمی برای ماست.

می تواند خطرات ابتلا به سرطان، بیماریهای قلبی

وچاقی را کاهش دهد.

در واقع، مدیر عامل مان اندی شارپلس

که راستش مبتکر این ایده است،

علاقمند است بگوید که ماهی پروتئین کامل است،

اندی همینطور درباره این واقعیت حرف میزنه که

جنبش حفاظت از اقیانوس ها در واقع نشت گرفته از

جنبش حفاظت منابع طبیعی در خشکی هاست،

در حفاظت از منابع طبیعی در خشکی ،

با این مشکل مواجه هستیم که تنوع زیستی

در نبرد با تولید غذاست قرار گرفته.

برای داشتن مزرعه ای جهت پرورش

ذرت برای تغذیه انسانها باید

جنگلهای تنوع زیست را قلع و قمع کنید،

و در نتیجه شاهد یک پوش-پول مداوم هستیم.

این تصمیم گیری دشوار دائمی که باید

بین دو چیز خیلی مهم

اتخاذ شود:

نگهداری و حفظ تنوع زیست محیطی و تغذیه افراد.

اما در اقیانوسها، این جنگ را نداریم.

در اقیانوسها، تنوع زیستی در جنگ با

فزونی نیست.

در واقع، هم ردیف هستند.

وقتی چیزهایی را تولید می کنیم که تنوع زیستی تولید می کنند،

در وافع فزونی بیشتری بدست میاوریم،

و این حائز اهمیت است چون قادر به غذا رسانی به افراد خواهیم بود.

الان، یک چیزی رو بورس هست.

کسی نکته رو نگرفت؟ ( خنده)

ماهیگیری غیرقانونی.

ماهیگیری غیرقانونی آن نوع از

مدیریت تاب آوردنی شیلات که برایتان توضیح دادم را از پایه خراب می کند.

این زمانی است که با استفاده از چرخ دنده ها ماهیهایی می گیرید

که ممنون شده است.

وقتی در جاهایی ماهی می گیرید که قرار نیست ماهی بگیرید،

ماهیهایی را می گیرید که سایز اشتباه یا گونه های اشتباهی دارند.

ماهیگیری غیرقانونی خیانت به مصرف کننده است

و همچنین خیانت به ماهیگیران صادق است،

و باید متوقف شود.

نحوه ای که ماهی قاچاق به بازارهای ما می رسد از طریق شیادی غذای دریایی است.

شاید راجع به آن شنیده باشید.

وقتی ماهیها با چیزی برچسب می خورند که نیستند.

به آخرین باری که ماهی خوردید فکر کنید.

چی خوردید؟

آیا مطمئنید به چیزی که خوردید؟

چون ما ۱٫۳۰۰ نمونه ماهی مختلف را امتحان کردیم

و حدود یک سومشان

آن چیزی که برچسب خورده بودند نبودند.

اسنپرها، نه تا از ده تای آنها اسنپر نبود.

پنجاه و نه تا از ماهیهای تن که ما تست کردیم

اشتباهی برچسب خورده بودند.

و اسنپر قرمز سرخ، ۱۲۰ تا را تست کردیم

و تنها ۷ تای آنها اسنپر سرخ واقعی بودند.

پس در یافتن یک اسنپر سرخ موفق باشید.

خوراک دریایی زنجیره عرضه واقعا پیچیده ای دارد،

و در هر گام این زنجیره عرضه،

فرصتی برای کلاه برداری خوراک دریایی مهیا است،

مگر این که قابلیت ردیابی داشته باشیم.

قابلیت ردیابی روشی که صنعت خوراک دریایی

می تواندخوراک دریایی را توی قایق به داخل بشقاب ردیابی کند

تا اطمینان حاصل شود که مصرف کننده قادر به فهمیدن

این باشد که خوراک دریایی از کجا ناشی می شود.

واقعا مساله مهمی است.

توسط برخی در صنعت انجام می شود اما کافی نیست.

بنابراین بدنبال پیشبرد قانون جدیدی در کنگره هستیم

که لایحه خوراک دریایی مطمئن نامیده می شود،

و امروز با هیجان بسیار خبر از انتشار پتیشن سرآشپز می دهم

جاییک ۴۵۰ سرآشپز

درخواستی را امضاء کرده اند که از کنگره تقاضای

حمایت از لایحه خوراک دریایی ایمن را دارد.

کلی سرآشپز مشهور تویش هست که شاید بشناسید

آنتونی بوردین، ماریو باتالی،

بارتون سیور و دیگران--

و آنها امضاء ش کرده اند چونکه معتقدند

مردم حق دارند

درباره آنچه می خورند، بدانند.

(تشویق)

ماهیگیران هم دوستش دارند، بنابراین شانس خوبی برای این که

بتوانیم از پشتیبانی لازم جهت تصویب این لایحه

یرخوردار شویم باشد،

و در حال نزدیک شدن به زمان بحرانی است

زیرا روشی که شیادی در غذای دریایی را متوقف می کند،

این روشی است که مانع ماهیگیری غیرقانونی می شویم.

و با این روش اطمینان خاص می کنیم

که سهمیه ها، حفاظت زیست گاههای بومی

و تقلیل مازاد صید قادر به انجام وظایفی هستند

که قابلیتش را دارند.

می دانیم که قادر به مدیریت دوام آوری شیلاتمان هستیم.

می دانیم که قادریم وعدهای خوراکی

سالم برای صدها میلیون انسان تولید کنیم

که از خاک استفاده نمی کنه، آب چندانی استفاده نمی کنه،

رد پای کربنی کمی داره،

و از لحاظ اقتصادی بهینه است.

می دونیم که نجات دادن اقیانوسها

جهان را تغذیه می کند،

و لازم که همین حالا شروع کنیم.

(تشویق)

متشکرم. (تشویق)