Part 01 - Moby Dick Audiobook by Herman Melville (Chs 001-009)

Part 1. Classic Literature VideoBook with synchronized text, interactive transcript, and closed captions in multiple languages. Audio courtesy of Librivox. Read by Stewart Wills.

Playlist for Moby Dick by Herman Melville: http://www.youtube.com/playlist?list=PL3488B73A45D1DF78

Moby Dick free audiobook at Librivox: http://librivox.org/moby-dick-by-herman-melville/

Moby Dick free eBook at Project Gutenberg: http://www.gutenberg.org/ebooks/2701

Moby Dick at Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Moby-Dick

View a list of all our videobooks: http://www.ccprose.com/booklist

Etimoloxía e extractos etimoloxía.

(Fornecido por Usher Tarde consumptivos a unha escola de gramática)

O Usher pálido - threadbare no abrigo, o corazón, corpo, cerebro e, eu velo agora.

El nunca foi dusting seu léxicos e gramáticas antigas, cun pano queer,

mockingly embelecedor con todas as bandeiras gays de todas as nacións coñecidas da

mundo.

El amaba a po súas gramáticas antigas, que dalgunha forma levemente recordou da súa

mortalidade.

"Mentres toma na man a outras persoas da escola, e ensino-los polo que o nome dun peixe-balea

debe ser chamado na nosa lingua deixando de fóra, por ignorancia, letra H, que

case só fai a significación do

a palabra, que entrega o que non é verdade. "

- HACKLUYT

"Balea .... Sw. e Dan HVAL. Este animal é chamado de circularmente ou circulante; no

Dan HVALT é arqueado ou abovedado. "- Dicionario Webster 'S

"Balea .... É máis inmediato da Dut. e Ger. Wallén; AS WALW-Ian, para

roll, a chafurdar "-. Richardson 'S Dictionary

Ketos, Grego. Cetus, Latina.

WHOEL, anglosaxón. HVALT, dinamarqués.

Wal, holandés. HWAL, sueco.

Balea, islandés. Balea, INGLÉS.

Baleine, Francia. Ballén, ESPAÑOL.

PEKEE-NUEE-NUEE, FEGEE. PEKEE-NUEE-NUEE, ERROMANGOAN.

Extracto (indicado por un bibliotecario Sub-Sub-).

Será xa que este Burrowes painstaking mera e grub gusano dun pobre diaño dun

Sub-Sub parece atravesar o Vaticans longa e tendas de rúa da

terra, pegando os alusións aleatorias

ás baleas de calquera maneira podería atopar en calquera libro que sexa, sagrado ou profano.

Polo tanto, non debe, no seu caso, polo menos, levar a balea desregrado

declaracións, pero auténtico, nestes extractos, por cetology evanxeo certo.

Lonxe diso.

Como tocar os autores antigos en xeral, así como os poetas aquí aparecen, estas

extractos son só valiosos ou de entretemento, como proporcionando unha mirada

Vista aérea do que foi

promiscuidade dixo, pensei, imaxinei, e cantada do Leviatã, por moitas nacións e

xeracións, ata a nosa. Entón fare che ben, pobre diaño dun Sub-Sub,

cuxo comentarista eu son.

Ti belongest para que a tribo, sen esperanza amarelada que ningún viño deste mundo xamais

quente, e para quen aínda Sherry pálido sería demasiado róseo-forte, pero con quen se

ás veces gusta de sentar, e sentirse pobres

diabólico, tamén, de convivencia e crecer por riba bágoas, e dicirlles sen reviravoltas, con plena

ollos e vasos baleiros, e na tristeza non totalmente desagradable - Give it up,

Sub-Subs!

Por canto as dores máis vos levar para agradar o mundo, máis que

vos para nunca ir ingrata! Sería que eu puidese limpar Hampton Court

e as Tulherias para vós!

Pero tragar as súas bágoas e hie alto para o real-mástil cos vosos corazóns, para o seu

amigos que se foron antes están limpando os ceos sete pisos, e facendo

refuxiados de longa mimados Gabriel, Miguel e Rafael, contra a súa benvida.

Aquí vos folga, pero corazóns estilhaços xuntos - alí, haveis de folga

unsplinterable lentes!

Extracto. "E Deus creou as grandes baleas."

- Xénese.

"Leviathan fai un camiño a brillar tras el; Alguén podería pensar que o fondo para hoary".

- Job.

"Agora ben, o Señor preparou un gran peixe para comelas Jonas."

- Jonas.

"Alí andan os navíos, non hai que Leviathan que fixeches para xogar

nel. "- Salmos.

"Aquel día, o Señor coa súa dura espada, e grande, e forte, punirá

Leviathan serpe o piercing, mesmo Leviathan serpe que torto, e

matará o dragón que está no mar. "

- Isaías

"E que cousa soever ademais vén dentro do caos da boca deste monstro,

sexa besta, barco, ou pedra, abaixo vai todos os incontinente que tragar gran falta

del, e perece no abismo sen fondo da súa barriga. "

- Holland 'S MORAL Plutarco.

"O mar Índico xera os peixes máis e máis grandes que son: entre os cales o

Baleas e Whirlpool chamado Balaene, ocupan tanto na lonxitude como catro hectáreas ou

arpens de terra. "

- Holland 'S Plinio.

"Mal pasamos dous días no mar, cando preto de nacer un gran número de baleas

e outros monstros do mar, apareceu. Entre os primeiros, foi un dos máis unha

tamaño monstruoso ....

Isto veu na nosa dirección, coa boca aberta, levantando ondas de todas as partes, e derrotando ao mar

antes del nunha escuma "-. Tooker 'S Luciano.

"HISTORIA DO TRUE".

"El visitou este país tamén co obxectivo de coller baleas-cabalo, que tiña osos

de valor moi grande para os seus dentes, dos cales el trouxo algúns para o rei ....

A mellor baleas foron catched no seu propio país, dos que algúns foron 48,

preto de cincuenta metros de lonxitude. El dixo que foi un dos seis que

matou sesenta en dous días. "

- OU DEMAIS DE narrativa verbal descendido da súa boca por King Alfred, AD

890.

"E mentres as outras cousas, se besta ou barco, que entran na

abismo espantoso da boca deste monstro (balea), son inmediatamente perdidos e enguliu

cara arriba, o mar se retira en gudgeon-lo gran seguridade, e non durmir. "

- Montaigne. - Apologia de Raimond Sebond.

"Imos voar, imos voar! Old Nick levarme se non é Leviathan

descrito polo nobre profeta Moisés na vida de Jó paciente. "

- Rabelais.

"Fígado Esta balea foi dúas coches." - Anais Stowe 'S.

"O gran Leviatã que fai o mar a ferver como marmita."

VERSIÓN Lord Bacon dos Salmos -.

"Touching que o volume monstruoso da balea ou ork recibimos nada seguro.

Que medran máis do graxa, para que unha cantidade incrible de petróleo será

extraído dunha balea. "

- Ibid. "HISTORIA VIDA E MORTE".

"O sovereignest cousa na terra é parmacetti para unha contusão para dentro."

- King Henry.

"Moi como unha balea". - Hamlet.

"Que seguro, ningunha habilidade da arte de Leach Mote el availle, pero para return again

Ao traballador a súa ferida, de que dardo con humilde

Dinting peito, tiña creado o seu Paine inquedo,

Así como a balea á praia ferido voa thro 'de Maine. "

- A Raíña das Fadas.

"Moitísimo como as baleas, o movemento de cuxa gran corpos pode nun problema calma e pacífica

o océano ata ferver. "- Sir William Davenant.

Prefacio á Gondibert.

"O espermacete, os homes podería xustamente dúbida, unha vez que o Hosmannus aprendeu na súa

traballo de 30 anos, di claramente, necio quid sentir. "

- SIR T. Brown. DE sperma Ceti EA Balea sperma Ceti. Vide His VE

"Como Talus Spencer co seu mangual modernos El ameaza arruinar coa súa cola pesada.

A súa jav'lins fixado no seu lado que usa, e nas súas costas un bosque de lanzas aparece. "

- BATALLA WALL 'S DAS ILLAS DE VERÁN.

"Por que a arte é creada Leviathan grande, chámase Commonwealth ou Estado - (en latín,

Civitas), que é, pero un home artificial. "- Frase de apertura do Leviatã de Hobbes.

"Alma humana parvos enguliu sen mastigar, como se fose un espadilha no

boca dunha balea. "- O Peregrino 'S.

"Ese mar besta Leviathan, que Deus de todas as súas obras hugest Creado que nadan a

océano stream "-. Paradise Lost.

--- "Hai Leviathan, hugest de seres vivos, no fondo estirada como un

promontorio dorme ou nada, e parece unha terra en movemento, e no seu branquias Sorteos, e

a súa respiración xorde a partir dun mar. "

- Ibid.

"As baleas poderosas que nadan nun mar de auga, e ten un mar de petróleo en natación

eles "-. FULLLER 'S ESTADO profano e SANTO.

"Tan preto detrás dalgúns promontorio mentira O Leviathan enorme para atender as súas presas,

E non dan ningunha oportunidade, pero engólena no fritas, que a través das súas mandíbulas escancarada

erro o camiño "-. Dryden 'S annus mirabilis.

"Mentres a balea está flotando na popa do barco, eles cortaron a súa cabeza, e de remolque

con un barco máis próximo á costa e como virá, pero será encallada en doce ou

pés de auga trece anos. "

- Thomas BORDO DE DEZ VIAXES PARA Spitzbergen, en equivalente.

"No seu camiño, viron moitas baleas deportivos no océano, e en libertinaxe fuzzing up

a auga a través dos seus tubos e ocos, o que a natureza puxo no seu

ombreiros. "

- SIR T. Herbert 'S Viaxes en Asia e África. Harris Coll.

"Aquí eles viron tales tropas enorme de baleas, que eran forzados a avanzar con un

moita cautela, por medo que deberán levar a cabo o seu barco por riba deles. "

- Circunavegação Schouten 'S SEXTA.

"Nós partiu do Río Elba, vento NE no navío chamado The Jonas-in-the Whale-....

Algúns din que a balea non pode abrir a boca, pero iso é unha fábula ....

Eles frecuentemente subir os mástiles a ver se poden ver unha balea, para o primeiro

descubridor ten un ducado para as súas dores ....

Foime dito dunha balea toma preto Shetland, que por riba dun barril de arenques na súa

barriga ....

Un dos nosos Arpoador me dixo que el colleu unha vez unha balea en Spitzbergen, que foi

branco todo. "- unha viaxe a Grenlandia, AD 1671 Harris

Coll.

"Varias baleas veñen encima deste (Fife) costa Anno 1652, un 80 pés en

lonxitude da especie balea-oso entrou, que (como eu fun informado), alén dunha gran

cantidade de aceite, fixo pagar 500 peso de aletas.

As mandíbulas de repousar durante un portón no xardín do Pitferren ".

- Sibbald 'S Fife and Kinross.

"Me acordaron para tratar de se eu puidera dominar e matar esta balea Sperma-Ceti, por

Nunca podía escoitar de calquera deste tipo que foi morto por ningún home, como é o seu

ferocidade e rapidez. "

CARTA DO Richard Strafford DA Bermudas -. Phil. Trans. AD 1668.

"As baleas na voz do Deus do mar obedecen." - PRIMER NE.

"Vimos tamén abundancia de grandes baleas, non sendo máis naqueles mares do sur, como

Podo dicir, por un 100-1; que temos ao norte de nós ".

Round Capitán Cowley'S Voyage O Globo, AD 1729 -.

"... eo vento da balea é frecuentemente visitado con tal

cheiro insoportábel, como para levar a un disturbio do cerebro. "

- Ulloa 'S América do Sur.

"A cincuenta escollido silfos de atención especial,

Nós confío a acusación importante, a anágua.

Moitas veces temos sabido que arredor de sete veces a fallar,

Tho 'recheo con marcos e armado coas costelas de balea. "

- Violación do peche.

"Se compararmos os animais terrestres en relación á magnitude, con aqueles que ocupan os seus

quedou no fondo, veremos que aparecerán desprezable na comparación.

A balea é sen dúbida o maior animal da creación. "

- Goldsmith, NAT. Hist.

"Se ten que escribir unha fábula de peixinhos, podería facelos falar como

gran Wales "-. Goldsmith para Johnson.

"Á tarde, viu o que era quere que sexa unha pedra, pero se atopou a ser un morto

balea, que algúns asiáticos mataran, e foron entón rebocar en terra.

Eles parecían esforzarse para esconderse detrás da balea, a fin de

evitar ser visto por nós "-. Voyage Cook 'S.

"As baleas maiores, raramente Ventura para o ataque.

Eles teñen pavor tan grande de algúns deles, que cando no mar teñen medo

mencionar aínda os seus nomes, e cargar esterco, pedra caliza, zimbro de madeira, e algúns

outros artigos da mesma natureza nas súas

barcos, a fin de aterrorizar e impedir a súa visión demasiado preto. "

CARTAS Uno von TROIL SOBRE BANCOS EO Voyage Solander para Islandia, en 1772 -.

"A balea de espermacete atopado polo Nantuckois, é un animal activo, feroz,

e require enderezo amplo e ousadía na pescadores. "

Memorial Thomas Jefferson Balea ao Ministro francés en 1778 -.

"E rezar, señor, que no mundo igual a el?"

REFERENCIA de Edmund Burke NO PARLAMENTO as baleas Nantucket PESCA -.

"España - unha gran balea encallada na costa de Europa."

- Edmund Burke. (SOMEWHERE.)

"Unha rama décimo do orzamento ordinario do rei, dixo a ser aterrado na

consideración da súa vixilancia e protección dos mares de piratas e

ladróns, é o dereito de reais de peixes, que son baleas e esturjão.

E estes, cando un vai en terra ou capturados preto da costa, son de propiedade de

o rei. "

- Blackstone.

"Logo para o deporte da morte de reparación equipos:

Rodmond infalible o'er cabeza suspende O aceiro Farpas, e cada vez atende. "

- Falcon 'S naufraxio.

"Brillo brillou os tellados, as cúpulas, os pináculos,

E foguetes explotou auto-dirixido, Para apagar o lume momentâneo

En torno á bóveda do ceo.

"Entón, o lume con auga para comparar, O océano serve no alto,

Up-jorro por unha balea no aire, para expresar a alegría de difícil control. "

- Cowper, ON visita da raíña a Londres.

"Dez ou quince litros de sangue son xogados fóra do corazón dunha soa vez, con inmensa

velocidade. "- CONTA John Hunt'S da dissecção

Dunha balea. (ONE Un pequeno porte.)

"A aorta dunha balea é maior no burato que o tubo principal das obras de auga en

London Bridge, eo ruxido da auga na súa pasaxe polo tubo que é inferior en

impulso e velocidade para o sangue chorro do corazón da balea. "

- Teoloxía Paley 'S.

"A balea é un animal mammiferous sen patas traseiras."

- Baron Cuvier.

"En 40 graos sur, vimos ballenas espermacete, pero non tomar ningunha ata o primeiro

de maio, o mar sendo entón cuberto con eles. "

- Voyage Colnett 'S para fins de prórroga da pesca da balea espermacete.

"O elemento libre nadou baixo de min, atrapalhou-se e mergullou,

en xogo, en Chaco, na batalla, peixes de todas as cores, forma e tipo;

Que a lingua non pode pintar, e mariñeiro nunca vira, a partir de Leviathan Dread

Para millóns de insectos poboando cada onda:

Gather'd en cardumes inmensos, como illas flotantes,

Liderado por instintos misteriosa que os residuos a través de

E rexión sen rutas, a pesar de todas as partes asaltado por inimigos voraces,

Baleas, tiburóns, e monstros, arm'd na fronte ou na mandíbula,

Con espadas, serras, cornos en espiral, ou presas viciado. "

- WORLD Montgomery 'S antes do diluvio.

"Io! Himno? Io! cantar. Ao rei do pobo de finny.

Non é un poderoso balea que iso No Atlántico é ampla;

Non un peixe máis gordo do que el, Flounders rolda do Mar Polar. "

TRIUMPH Charles Lamb'S da balea -.

"Nos 1.690 anos algunhas persoas estaban nun outeiro alta observar as baleas e chorro

deportivos entre si, cando observada: alí - apuntando cara ao mar - é unha

carpeta verde onde os nosos fillos netos van para o pan. "

HISTORIA Obed Macy'S DE Nantucket -.

"Eu constrúe unha casa de campo para Susan e eu e fixo un oco na forma dun Gótico

. Arch, a través da creación de ósos da mandíbula dunha balea "- Hawthorne 'S Tales dixo dúas veces.

"Ela veu para evidenciar un monumento para o seu primeiro amor, que fora morto por unha balea

no océano Pacífico, nada menos que 40 anos. "

- Ibid.

"Non, señor, 'tis unha balea", respondeu Tom, "Eu vin o seu rebento, xogou un par

como arco da vella así como un cristián quere ollar.

El é un raal aceite aparvado, aquel suxeito! "

- PILOTO COOP 'S.

"Os traballos foron traídos, e vimos no Diario de Berlín que as baleas foran

introducido no escenario alí "-. Eckermann 'S Fale con Goethe.

"Meu Deus! Mr Chaco, cal é o problema? ", Respondín," fomos cociña por un

balea ".

- Narrativa "do naufraxio do buque baleeiro O Essex de Nantucket, que foi atacada

E finalmente destruído por un cachalote grande no Océano Pacífico. "

Por Owen Chaco de Nantucket, MATE primeiro navío de saída.

New York, 1821.

"Un mariñeiro sentou-se na noite mortalha, O vento estaba tubo libre;

Agora brillante, agora desactivado, foi o luar pálido,

E o phospher brillaban na esteira da balea,

Como el afundiu no mar. "

- Elizabeth Oakes SMITH.

"A cantidade de liña de retirada dos barcos implicados na captura de un regalo

balea, totalizar 10.440 metros completamente a ou case seis millas Inglés ....

"Ás veces a balea sacode a súa cola tremendo no aire, o que, como un quebra

chicote, resoa coa distancia de tres ou catro quilómetros. "

- Scoresby.

"Mad coas agonías que resiste a partir destes novos ataques, o cachalote enfurecido

rula máis e máis, el levanta a cabeza enorme, e con ampla mandíbulas expandidas agarra en

todo en torno a el, el corre na

barcos coa cabeza, pois son movidos diante del con rapidez enorme, e

ás veces, totalmente destruído ....

É unha cuestión de grande asombro que a consideración dos hábitos de tan

interesante, e, nun punto de vista comercial, tan importante un animal (como o esperma

Balea) debería ser tan enteiramente

negligenciada, ou debería ter animado a curiosidade tan pouco entre os numerosos, e moitos dos

os observadores competentes, que nos últimos anos, debe posuír o máis

abundantes e os máis cómodo

oportunidades de testemuñar a súa habitudes ".

HISTORIA Thomas Beale do cachalote, 1839 -.

"O Cachalote" (cachalote) "non é só ben armados que a balea True"

(Grenlandia ou balea) "en posuír un arma formidable en cada extremo da

o seu corpo, senón tamén máis frecuentemente mostra

unha disposición para empregar esas armas ofensivas e de xeito á vez tan

astuto, ousado e travesso, como para levar ao seu ser considerado como o máis perigoso

para atacar de todas as especies coñecidas da tribo de balea. "

Round Frederick DeBell Bennett baleeiro O Globo, 1840 -.

13 de outubro. "Alí, ela sopra", foi cantada dende a

mastro. "Onde lonxe?", Esixe o capitán.

"Tres puntos fóra da curva lee, señor."

"Levante súa roda. Constante! "

"Steady, señor". "Ahoy mastro!

Ve aquela balea agora? "

"Ay ay, señor! Un cardume de cachalotes!

Alí, ela sopra! Alí, ela viola! "

"Sing out! cantar cada vez! "

"Ay Ay, señor! Alí, ela sopra! alí - alí - ela Thar

golpes - Bowes -! bo-o-os "" Como lonxe "

"Dous quilómetros e medio."

"Tronos e lóstregos! tan preto! Chamar as mans. "

- J. Gravados Ross Brown DUN Cruize caza de baleas. 1846.

"The Globe Whale-barco, a bordo de barco que se produciron as transaccións horribles que

están a piques de se relacionar, pertencía á illa de Nantucket. "

- "Narrativa da Globo," por sobreviventes lay E Hussey. AD 1828.

Sendo perseguido por unha vez unha balea que el ferido, el defendeu o ataque para algúns

tempo cunha lanza, pero o monstro furioso con duración correron no barco; si mesmo e

camaradas só ser preservada, saltando

na auga cando viron o comezo era inevitable. "

- Xornal da Mission Tyerman e Bennett.

"Nantucket si", dixo Webster, "é unha parte moi destacada e peculiar do

Interese nacional.

Hai unha poboación de oito ou nove mil persoas que viven aquí no mar,

engadindo en gran parte cada ano para a riqueza nacional por máis ousada e máis perseverante

industria. "

- INFORME DA Fala Daniel Webster no Senado de Estados Unidos, na solicitude de

Construción dun dique en Nantucket. 1828.

"A balea caeu directamente sobre el, e probablemente o matou nun momento."

- "Balea EO seus captores, ou aventuras o baleeiro e as da Balea

BIOGRAFÍA, se reuniron na CRUISER retorno das Preble Commodore. "POR REV. Henry T.

Cheever.

"Se fai o bit menos maldito ruído", respondeu Samuel: "Eu vou mandar vostede para o inferno."

- VIDA de Samuel Comstock (o amotinado), polo seu irmán, William Comstock.

Outra versión da narrativa GLOBO navío baleeiro.

"As viaxes dos holandeses e inglés para o Océano do Norte, en orde, en caso necesario,

para descubrir unha pasaxe a través dela para a India, aínda que non do seu obxecto principal,

Laid-abrir a rolda da balea. "

- Dicionario McCulloch 'S COMERCIAL.

"Esas cousas son recíprocas; o balón resaltar, só para limitar a fronte de novo, pois

agora no establecemento abrir a asombra da balea, o baleeiros parecen atinxir indirectamente

sobre Clews novo para que o mesmo Pasaxe Noroeste místico. "

- FROM "algo" inédito.

"É imposible atopar un navío baleeiro no mar sen ser atinxido polo seu próximo

aparencia.

O buque de vela curta, con olheiros en mastros, ansiosamente a dixitalización da

vasta extensión arredor deles, ten un aire totalmente distinto daqueles involucrados en regular

viaxe. "

- Correntes e caza de baleas. EUA EX. EX.

"Os peóns nas aforas de Londres e noutros lugares pode recordar ver grandes

ósos curvos colocado verticalmente na terra, sexa para formar arcos sobre pasarelas, ou

entradas para alcovas, e quizais

Dixéronme que estas foron as costelas de baleas. "

- Tales of a Voyager balea ao Océano Ártico.

"Non foi ata os barcos retornaron da busca desas baleas, que o

brancos viron o seu barco na posesión sanguenta dos salvaxes matriculados entre a tripulación. "

- Xornal da conta de toma e continuación do HOBOMACK navío baleeiro.

"É xeralmente sabido que fóra do tripulacións dos buques Baleeira (americanos) poucos

sempre retorno nos buques a bordo do cal partiron. "

- Cruise en un barco de baleas.

"De súpeto, unha poderosa masa saíu da auga, e lanzouse perpendicularmente ao

do aire. Foi o tempo. "

- Miriam caixón ou o pescador de baleas.

"A balea é arpóns para estar seguro, pero caeren ti, como se xestiona unha

Colt ininterrompida poderoso, co aparello simple de unha corda atada á raíz da súa

cola. "

- CAPÍTULO A da caza en costelas e camións.

"Nunha ocasión, vin dous deses monstros (baleas), probablemente do sexo masculino e feminino,

devagar a natación, un despois do outro, dentro de menos de un tiro de pedra da

shore "(Terra Del Fuego)," sobre a que a faia estendeu as súas ramas. "

- Viaxe de Darwin 'S de un naturalista.

"'Stern todo!", Exclamou o compañeiro, como encima de virar a cabeza, viu as garras distendidas

dun gran cachalote próximo á cabeza do barco, ameazando-o con instantánea

destrución; - '! Stern todo, para a súa vida "

- Wharton O Asasino da balea.

"Entón, ser alegre, os meus rapaces, que o seu corazón nunca fallan, Mentres o Arpoador é bold

impresionante a balea "- Song Nantucket.

"Oh, a balea de cando de idade, mid tempestade e vendaval Na súa casa océanos será

Un xigante en forza, onde o poder é dereito, o rei do mar sen límites. "

- CANCIÓN da balea.

>

-Capítulo 1. Loomings.

Call me Ishmael.

Hai algúns anos - non importa canto tempo precisamente - Tendo pouco ou ningún diñeiro na miña

bolsa, e nada de especial a interesarse me en terra, eu penso que eu ía ir sobre un

pouco para ver a parte acuosa do mundo.

É un xeito que teño de dirixir fóra do bazo e regular a circulación.

Cando me vexo crecendo sombrío sobre a boca; sempre que é un pano húmido e chuvioso

Novembro, na miña alma, cando me vexo parando involuntariamente ante o cadaleito

almacéns, e traendo a parte traseira da

cada funeral que atopo, e sobre todo, cando a miña hipoglicemia obter tales man dun superior

me, que require un forte principio moral me impide deliberadamente

entrando na rúa, e metodicamente

batendo sombreiros das persoas off - entón, eu é tempo de conta para chegar ao mar logo que eu

pode. Este é o meu substituto para pistola e bola.

Cun aventura filosófico Cato se lanza sobre a súa espada, eu tranquilamente tomar para

o buque. Non hai nada de sorprendente niso.

No caso de que, pero sabía que, case todos os homes no seu grao, nalgún momento ou outro, valorar

case os mesmos sentimentos cara ao océano comigo.

Alí agora é a súa cidade insular do Manhattoes, redondo con cinta de peirao como

Illas indias por arrecifes de coral - o comercio implica co seu surf.

Dereita e esquerda, as rúas levalo waterward.

O seu centro extremo é a batería, cando esta toupeira nobre é bañada polas ondas e

arrefecido pola brisa, que unhas horas anteriores estaban fóra da vista da terra.

Olle para as multitudes de auga gazers alí.

Circumambulate a cidade de un sábado pola tarde de soño.

Ir de gancho Corlears desprazar Coenties, e de alí, por Whitehall, cara ao norte.

O que ve? - Posted como sentinela silenciosas por toda a cidade, stand

miles e miles de homes mortais fixo en devaneios océano.

Algúns encostado na spiles, algúns sentados enriba do peirao-cabezas, buscando algún

sobre a amuradas de buques de China, algúns de alto alto no cordame, como esforzo

para obter un peep mar aínda mellor.

Pero estes son todos os conterrâneos; de días da semana pente up en rastreis e xeso - ligada á

contadores, cravado bancos, asegurou a secretaria.

Como, entón, é iso?

Son os campos verdes ir? O que aquí?

Pero mira! aquí veñen máis multitudes, andando en liña recta para a auga, e aparentemente conectados

para un mergullo.

Raro! Nada de contido deles, pero o extremest

límite da terra; loitering a sotavento sombra de almacéns alí non vai

suficientes.

Non Deben estar tan próximo á auga como poidan sen caer dentro

E alí están eles - millas deles - ligas.

Todos os sertanejos, eles veñen de pistas e becos, rúas e avenidas - norte, leste,

sur e oeste. Con todo, aquí todos se unen.

Dígame, a virtude magnética das agullas das compás de todos os buques

atraelos para alí? Unha vez máis.

Digamos que está no país, nun terreo elevado de lagos.

Tomar case calquera camiño que vostede, por favor, e 12:50 el leva-lo abaixo nun val, e

deixa-lo alí por un pool no fluxo.

Non hai maxia.

Deixe-o máis distraído dos homes ser mergullado nos seus máis profundos devaneios - posición que

home nas súas pernas, os seus pés un conxunto de curso, e só pode infalivelmente levar a auga,

auga haber en toda aquela rexión.

Xa que estar con sede no gran deserto americano, probe facer esa experiencia, se

súa caravana terá lugar a ser solicitado cun profesor metafísico.

Si, como todos saben, a meditación ea auga son casados para sempre.

Pero aquí é un artista.

El quere que pintar o dreamiest, shadiest, máis silencioso bit, máis encanto de

paisaxe romántica en todo o val do Saco.

Cal é o elemento principal que emprega?

Se destacan as súas árbores, cada unha cun tronco oco, como un eremita e un crucifixo foron

dentro, e aquí dorme o seu prado, e alí dormen o seu gando, e ata alí a partir do

cottage vai unha fume somnolenta.

Profundamente en bosques distantes ventos un xeito mazy, atinxindo a superposición de esporas

montañas bañadas nos seus Blue Hill lado.

Pero, aínda que a imaxe está, así, en transo, e que este piñeiro-shakes abaixo a súa

suspiros como follas sobre a cabeza deste pastor, mais todas foron en balde, a non ser que o

ollo pastor estaban fixos no fluxo de maxia antes del.

Ve as praderías en xuño, cando a puntuación en decenas de quilómetros que Wade xeonllo

profundas entre Tigre-lírios - o que é o encanto un querendo? - Auga - non hai unha pinga

de auga alí!

Foron Niagara, pero unha catarata de area, se viaxar a miles de quilómetros para velo?

Por que o pobre poeta de Tennessee, encima de súpeto, recibir dous puñados de prata,

deliberada a mercar-lle unha túnica, que, por desgraza, é necesario, ou investir o seu diñeiro nun

viaxe de peóns para Rockaway Beach?

¿Por que case todos os robusto neno saudable, con un alma robustos e saudables nel, nalgún momento

ou outro tolo para ir á praia?

Por enriba da súa primeira viaxe como pasaxeiro, se sentir como unha mística

vibración, cando por primeira vez dixo que vostede eo seu barco agora estaban fóra da vista da terra?

Por que os persas antigos soster o santa mar?

Por que os gregos darlle unha divindade separada, e irmán de Jove?

Certamente isto non é sen sentido.

E aínda máis profunda do significado desa historia de Narciso, que, porque non podía

comprender a atormentar imaxe, leve viu na fonte, mergullou-o e foi

afogado.

Pero a mesma imaxe, nós mesmos ver en todos os ríos e océanos.

É a imaxe da pantasma inapreensível da vida, e esta é a clave para todo.

Agora, cando eu digo que eu son o hábito de ir ao mar cada vez que comezar a crecer hazy

sobre os ollos, e comezan a ser máis consciente dos meus pulmóns, non quero

telo inferir que eu sempre ir ao mar como un pasaxeiro.

Para acceder como pasaxeiro ten que ter unha bolsa, e unha bolsa, pero é un pano

a non ser que teña algo nel.

Ademais, os pasaxeiros comezan mar-doente - medrar briguento - o sono das noites vendas de xardín - non

divertirse moito, como unha cousa xeral; - non, non vou como un pasaxeiro, nin, a pesar de

Eu son unha especie de sal, nunca ir a

mar como un Commodore, ou un capitán, ou un cociñeiro.

Eu abandonar a gloria ea distinción de oficinas tales para os que lles gusta deles.

De miña parte, eu abomino todos os labuta honrosa respectable, xuízos e traballos

de calquera natureza.

É tan grande como podo facer para coidar de min, sen coidar de

barcos, barcas, batallar, escunas, e cales non.

E como para ir como cociñeiro, - pero confeso que hai gloria considerable no que, un cociñeiro

sendo unha especie de oficial a bordo do navío - con todo, dalgún xeito, nunca imaxinei aves broiling; -

aínda que unha vez á prancha, xudiciais con manteiga,

e judgmatically salgado e apimentado, non hai ninguén que falará máis

respectuosamente, para non dicir con reverencia, de ave prancha ca min.

É fóra do dotings idólatra dos exipcios antigos sobre Ibis prancha e asado

río a cabalo, que ve as momias desas criaturas nas súas casas enormes bake-

as pirámides.

Non, cando vou para o mar, eu vou como un mariñeiro simple, pouco antes do mastro, chumbo para abaixo

no castelo de proa, no alto alí para o real mastro.

Realidade, si fin me sobre algúns, e me fai saltar mastro para mastro, como un

Gafanhoto nun prado de maio. E nun primeiro momento, este tipo de cousas é

desagradable abondo.

Ela toca o sentido de honra, sobre todo se vén dun antigo

establecida familia na terra, o Rensselaers Van, ou Randolphs, ou Hardicanutes.

E máis que todo, xustamente antes de poñer a man no pot-tar, que

foron dominando-o como un mestre-escola país, converténdose o máis alto nenos están

en respecto a vostede.

A transición é un afiado, eu lle aseguro, a partir de un profesor para un mariñeiro, e

require unha decocção forte de Seneca e os estóicos para que poida sorrir e soportar

-Lo.

Pero aínda este desaparece o tempo. Que ten iso, algúns anacos vellos de un mar-

ordes capitán-me para pegar unha vasoira e varrer para abaixo do convén?

O que fai esa cantidade de indignidade, pesado, quero dicir, a escalas do Novo

Testamento?

Pensas que o arcanxo Gabriel pensa que nada menos de min, porque eu pronto

e respectuosamente que obedecer anacos de idade, nese caso particular?

Quen escravo ain'ta?

Dime iso.

Ben, entón, con todo o vello mar-capitáns pode ordenar-me sobre - con todo, poden thump

e zócolo-me sobre, teño a satisfacción de saber que está todo ben, que

todo o mundo é un modo ou doutro servido

no da mesma maneira - en un punto físico ou metafísico de vista, que é, e

así que o latexo universal é pasada ronda, e todas as mans que fregar un do outro ombreiro

láminas, e se contentar.

De novo, eu sempre ir ao mar como un mariñeiro, porque insisten en pagar para me

o meu problema, mentres que eles nunca pagar un só centavo pasaxeiros que xa oín

dos.

Pola contra, os pasaxeiros se debe pagar.

E hai toda a diferencia no mundo entre pagar e ser pago.

O acto de pagar é quizais o máis incómodo imposición de que os dous

ladróns pomar implicou en riba de nós. Pero ser pago, - o que pode comparar con el?

A actividade urbana que un home recibe o diñeiro é realmente marabilloso,

tendo en conta que tan sinceramente creo que o diñeiro a ser a raíz de todos os males terreos,

e que en ningún caso pode un home entrar no ceo ricos.

Ah! coma nós alegremente entregarse nos á perdición!

Finalmente, eu sempre ir ao mar como un mariñeiro, por mor do exercicio saudable e pura

aire do baralla fronte do castelo.

Porque, como neste mundo, os ventos de cabeza son moito máis prevalente que ventos de popa (que

é, se nunca violar a máxima de Pitágoras), polo que, na maior parte do Commodore

na cuberta, ten a súa atmosfera en

segunda man de mariñeiros na proa.

El pensa que respira-o primeiro, pero non é así.

Na mesma maneira que a comunalidade levar os seus líderes en moitas outras cousas, no

vez que os líderes pouco sospeitoso el.

Pero por que foi que despois de varias veces cheiraba o mar como un comerciante

mariñeiro, eu agora debe ter iso na miña cabeza para ir nunha viaxe de caza á balea, o que o

policía invisible do Fates, que

ten a constante vixilancia de min, e secretamente cans min, e me influencia nalgúns

forma inexplicable - pode responder mellor que calquera outro.

E, sen dúbida, a miña ida nesta viaxe baleeira, formaba parte do gran programa

da Providencia, que foi elaborado hai moito tempo.

El veu como unha especie de breve interlúdio e solo entre as actuacións máis extensa.

Presumo que esta parte do proxecto de lei debe ter algo correr coma este:

"Grand contestada elección para a presidencia dos Estados Unidos.

"Baleeiro POR UN ISHMAEL. "Batallas sanguentas NO AFFGHANISTAN".

Aínda que eu non poida dicir por que era exactamente que os xerentes de escenario, as Parcas, poña

me para abaixo para esa parte pobre dunha viaxe baleeira, cando os outros foron establecidos para

pezas magníficas traxedias alta, e

pezas curtas e fáciles en comedias amable, alegre e pezas en farsas - aínda que eu non poida

dicir por que foi exactamente iso, aínda, agora que me lembro todas as circunstancias, creo que podo

ver un pouco para os resortes e os motivos

sendo que astucia presentado a min so varios disfraces, induciu-me a definir sobre

realizar a parte eu fixen, ademais de me bajulando na ilusión de que era unha opción

resultantes da miña vontade propia xuízo imparcial e discriminados.

O xefe entre estes motivos era a idea esmagadora da gran balea

si mesmo.

Un monstro portentosa e misterioso espertou toda a curiosidade miña.

A continuación, os mares salvaxes e distantes, onde revirar os granel illa, a non entregadas,

perigos inomináveis da balea, estas, con todas as marabillas participar nun mil

Puntos turísticos da Patagonia e sons, axudando a convencerme a min mesmo para o meu desexo.

Con outros homes, tal vez, isto non serían incentivos, pero canto a min,

Estou atormentado cunha coceira eterna para as cousas a distancia.

Gústame navegar mares prohibidos e terra nas costas bárbaro.

Non ignorando o que é bo, eu son rápido para entender un horror, e aínda podería ser

sociais con el - é que déixenme - pois é, pero ben sexa en termos amigables con

todos os detidos do lugar un aloxa dentro

Por mor destas cousas, entón, a viaxe baleeira era benvida, o gran

comportas da marabilla do mundo, abriuse, e no vaidade salvaxe que balanceaba-me a

meu propósito, dous e dous non flutuou en

a miña alma máis profunda, procesións interminables da balea, e, máis metade de todos eles, unha gran

Phantom de capuz, como unha montaña de neve no aire.

Capítulo 2. O Alfombra-Bag.

Enfiar unha camisa ou dúas na miña vella bolsa, enfiou a debaixo do brazo, e

partiu para o Cabo Horn e do Pacífico. Saír da cidade boa de Manhatto de idade, eu

chegou en New Bedford.

Foi unha noite de sábado en decembro.

Tanto que eu estaba decepcionado ao saber que o paquete pouco para Nantucket xa

navegou, e que non hai xeito de chegar a ese lugar ía ofrecer, ata o seguinte

Luns.

Como candidatos máis mozos para as dores e penas de deixar de caza neste New mesma

Bedford, de aí para embarcar na súa viaxe, que pode moi ben ser relacionado ca min, por exemplo,

non tiña idea de facelo.

Para a miña mente foi composta para navegar en ningún outro que un oficio Nantucket, porque houbo unha

algo, así turbulento sobre todo o relacionado coa famosa illa de idade,

que sorprendentemente me agradou.

Ademais de New Bedford que ultimamente foi gradualmente monopolizando o negocio de

baleeira, e aínda que nesta materia pobre Nantucket é agora moi atrás dela, aínda

Nantucket era o seu gran orixinal - a tiro

deste Carthage, - o sitio onde a balea morta primeiro norteamericano foi detido.

Onde máis, pero a partir de Nantucket que os baleeiros aborígenes, os homes vermellos, primeiro

Sally en canoas para dar caza ao Leviatã?

E onde, pero a partir de Nantucket, tamén, fixo o primeiro aventureiro sloop pouco estendeuse,

parcialmente cargado con pedras importadas - así di a historia - para tirar as baleas, en

Para descubrir cando eles estaban preto o suficiente para arriscar un arpón no Gurupi?

Agora que unha noite, un día, e aínda outra noite seguinte antes de min en Nova

Bedford, antes de que eu puidese embarcar para o meu porto destinado, tornouse unha cuestión de concernment

onde eu estaba a comer e durmir mentres tanto.

Foi unha moi dubidosa aparencia, ou mellor, unha noite de moi escuro e sombrío, frío cortante e

melancólico. Eu non coñecía a ninguén no lugar.

Con fateixas ansioso tiña soado meu peto, e só apareceu algunhas pezas de

prata, - Entón, onde queira que vaia, Ismael, dixen para min mesmo, como eu estaba no medio dun

rúa sombría asumindo o meu saco, e

comparando a escuridade en dirección ao norte coa escuridade en dirección ao sur - onde en

a súa sabedoría pode completar a presentar para a noite, meu querido Ismael, asegúrese de

preguntar o prezo, e non ser moi particular.

Con pasos vacilantes Andei polas rúas, e pasou o sinal de "A arpóns Crossed" -

pero parecía demasiado caro e alegre alí.

Máis adiante, a partir das fiestras vermello brillante do "Hotel peixe-espada", foi dirixida a

raios fervorosos, que parecía ter derretido a neve eo xeo embalado desde antes da

casa, a todos os outros lugares do conxelado

Frost laicos dez centímetros de espesor nunha calzada, hard asfáltica, - en vez canso para min,

cando bati meu pé contra as proxeccións flinty, porque a partir de duro, sen remorsos

servizo as plantas dos meus botas estaban nunha situación máis miserable.

Moi caro e alegre, outra vez, pensei, parando un momento para observar o brillo ampla

na rúa, e escoitar os sons dos vasos tilintar dentro.

Pero vai adiante, Ismael, dixo que en fin, non ouvis? fuxir antes de que a porta;

súas botas remendada están parando polo camiño. Así por diante eu fun.

Eu agora seguido por instinto as rúas que me levou waterward, pois hai, sen dúbida,

foron os máis baratos, se non o cheeriest pousadas.

Tales rúas tristes! bloques de escuridade, non casas, ou na man, e aquí e

hai unha vela, como unha vela que se desprazan sobre un túmulo.

A esa hora da noite, do último día da semana, que barrio da cidade

demostrou todo, pero deserta.

Pero hoxe eu vin a un proceso lixeiro esfumaçado dun edificio, baixo e ancho, o

porta da que estaba invitado aberto.

Tiña un ollar descoidado, como se fose feito para o uso do público, polo que entrar,

o primeiro que fixen foi tropezar un ash-box na terraza.

Ha! pensei, ha, como as partículas de voar case me estrangulou, son estas cinzas que

cidade destruída, Gomorra?

Pero "os arpóns Crossed", e "O peixe-espada?" - Este, a continuación, debe necesariamente ser o sinal

de "The Trap".

Con todo, me levantei e escoitar unha voz de dentro, empuxou e abriu unha

porta, segundo interior. Parecía que o gran negro Parlamento

sentado Tofete.

Un centenar de rostros negros virou-se nas súas liñas a punto, e ademais, un anxo negro da

Doom foi batendo un libro nun púlpito.

Era unha igrexa negro, e texto do pregador era sobre o negrume das tebras,

eo pranto e renxer de dentes alí.

Ha, Ismael, murmurou I, retirándose, entretemento Wretched no sinal de 'O

Trampa! "

Seguindo adiante, finalmente chegou a unha especie de luz feble non moi lonxe do peirao, e oín unha

range abandonada no aire, e mirando cara arriba, vin unha placa sobre a porta balance con

unha pintura branca sobre el, levemente

representando un chorro de altura en liña recta de Misty spray, e estas palabras debaixo - "O

Jorro Inn: -.? Peter Coffin Caixón "- jorro - Pola sinistro en que

conexión particular, o pensamento I.

Pero é un nome común en Nantucket, din, e eu supoño que iso aquí é un Peter

emigrante de alí.

Como a luz estaba tan feble, eo lugar, para a época, parecía calmo o suficiente, e

pequena casa de madeira en ruínas en si parecía que podería ser carted aquí

a partir das ruínas de algún distrito queimado, e

como o sinal tiña unha especie de balance miserable de range a el, eu penso que aquí

foi o lugar de hospedaxe moi barato, eo mellor de café chícharos.

Era unha especie estraña do lugar - unha Gable-ended casa antiga, por unha banda paralizado por así dicir, e

inclinando-se tristemente.

El ficou nunha esquina afiado sombrío, onde ese vento tempestuoso Euroclydon mantivo unha

uivando peor que nunca o fixo sobre o oficio xogou pobre Paulo.

Euroclydon, con todo, é un poderoso Zephyr agradable para calquera en-portas, con

os pés sobre a placa tranquilamente regalo para a cama.

"O xuízo de que o vento tempestuoso chamado Euroclydon", di un antigo escritor - de cuxa

obras que teñen a única copia existente - "iso fai unha diferenza marabillosa, se

ti miras para fóra para el desde unha ventá de vidro

onde a xeadas é todo no exterior, ou se ti as gardas-lo que

sashless ventá, onde a xeadas é de ambos os dous lados, e do que a morte é o Wight

só cristaleiro ".

É certo, penso que, como esta pasaxe veu á miña mente - old-letra negra, ti

reasonest ben. Si, estes ollos son fiestras, e este corpo

da mina é da casa.

Que pena que non pararon ata as fendas e os recunchos, porén, e nun impulso

linteis pouco aquí e alí. Pero é demasiado tarde para facer todas as melloras

agora.

O universo está rematado, o copestone está conectado, e os chips foron carted off dun millón de

anos.

Pobre Lázaro alí, batendo os dentes contra o curbstone polo seu almofada, e

sacudindo os seus farrapos cos seus tremores, pode conectarse con ambas as orellas

trapos, e poñer unha espiga de millo-na súa boca,

e aínda que non estaba a manter o Euroclydon tempestuoso.

Euroclydon! di Dives de idade, na súa capa de seda vermella - (tiña un máis vermello un

despois) pooh, pooh!

Que noite fría multa; como Orión brilla, o que luces do norte!

Deixalos falar dos seus climas de verán oriental dos conservatorios eterna; dar

me o privilexio de facer o meu propio verán coa miña propia brasas.

Pero o que pensa Lázaro?

Pode quentar as mans azuis manténdose os ata as luces do norte grand?

Lázaro non tería un pouco en Sumatra do que aquí?

Será que non agora, en vez bota-lo lonxitude ao longo da liña do ecuador;

si, o deus! ir ata o pozo de lume en si, a fin de manter este xeo?

Agora, que Lázaro debe estar preso alí no curbstone diante da porta de mergullo,

iso é máis marabilloso que un iceberg debe ser amarrado a unha das Molucas.

Con todo, Dives-se, tamén el vive como un Czar en un palacio de xeo feito de suspiros conxelados, e

ser un presidente dunha sociedade de temperança, el só bebe as bágoas tépidas de orfos.

Pero non máis blubbering agora, imos un caza, e hai unha abundancia de

que aínda está por vir.

Imos raspar o xeo dos pés a nosa fosco, para ver que tipo de lugar esta

"Jorro" pode ser.

>

-Capítulo 3. O. jorro-Inn

Entrar nese Gable-ended jorro-Inn, atopou-se nun ancho, baixo, straggling

entrada con old-Fashioned Lambros, lembrando un dos baluartes dalgunhas

condenou oficio de idade.

Por unha banda pendía un oilpainting moi grande tan completamente besmoked, e todos os sentidos

desfigurado, que no crosslights desiguais polo que a viu, foi só por

estudo dilixente e unha serie de sistemática

visitas a el, e da investigación coidadosa dos veciños, que podería chegar a calquera forma

unha comprensión da súa finalidade.

Tales masas irresponsables de tons e sombras, que no comezo se case penso

algún artista novo e ambicioso, o tempo do New England bruxas, habíase esforzarse para

delinear o caos enfeitizado.

Pero a forza de moita contemplación e serio, e moitas veces repetido ponderacións,

e, especialmente, xogando abrir a fiestra para a parte traseira da entrada, que

chegue á conclusión de que tal

idea, con todo salvaxe, non pode ser completamente inxustificada.

Pero o que máis perplexo e confuso que foi un longo e flexible, en masa, portentosa negro

de algo paira no centro da imaxe ao longo de tres azul, perpendicular, din

liñas flotando nunha levedura sen nome.

A boggy, imaxe, soggy squitchy verdadeiramente, o suficiente para dirixir un home nervioso distraído.

Con todo, houbo unha especie de indefinido, medio alcanzado, sublime inimaxinable sobre o tema

que conxelar bastante a ela, ata que involuntariamente fixo o xuramento con si mesmo para

descubrir o que significaba que a pintura marabillosa.

Cando en vez unha idea brillante, pero, desgraciadamente, sería enganoso Dart a través .--

É o Mar Negro en un vendaval da medianoite .-- É o combate natural dos catro

elementos primordiales .-- É un tiro de saúde .--

É unha escena de inverno Hiperbórea .-- É a disolución do fluxo icebound do Tempo.

Pero en fin todas estas fantasías que rendeu a un algo portentoso en

medio imaxe.

QUE, xa descuberto, e todo o demais eran simples.

Pero deixe, non o é ter unha leve semellanza cun peixe xigantesco? ata o

gran Leviatã a si mesmo?

En realidade, o deseño do artista parecía iso: unha teoría final da miña propia, en parte baseada en

as opinións de moitos agregados persoas maiores con quen eu conversaba sobre a

tema.

A imaxe representa un Cabo-Horner en un gran furacán, o medio-navío naufragado

revolver alí cos seus tres mastros destruídos só visíbel, e un exasperado

balea, purposing a primavera limpo sobre a

oficio, está no enorme acto de empalar-se sobre os tres mastros.

A parede oposta desta entrada foi colgado en todo cunha matriz pagá de

clubs monstruosa e lanzas.

Algúns foron densamente definido con brillantes dentes asemellándose se serras de marfil, outros foron tufted

con nós de cabelo humano, e unha era en forma de fouce, cunha alza gran pescudou

redondo como o segmento composto no céspede recén cortada por un cortador de longo armados.

Vostede estremeceuse como miraba e preguntaba o que monstruosa e salvaxe caníbal podería

nunca ir unha morte-colleita con tal aplicación, hacking horrible.

Mesturado con estes eran lanzas enferrujar caza de idade e arpóns todos os partidos e

deformado. Algúns eran armas estratificadas.

Con este tramo unha vez longa, agora incontrolado cotovelada, 50 anos fixo Nathan Swain

fifteen matar baleas entre un nacer do sol e un pór do sol.

Arpón e que - así como un saca-rolhas agora - foi arremessado no mar de Java, e fuxir con

por unha balea, anos máis tarde morto o Cabo de Branco.

O orixinal de ferro entrou case a cola, e, como unha peregrinación agulla inquedo en

o corpo dun home, viaxou completa 40 pés, e finalmente se atopou embutida na

hump.

Cruzando esta entrada dusky, ea través de Yon xeito de baixo en arco - corte a través do que no antigo

veces debe ser unha gran cheminea central, con lareiras todo - vostede

entrar na sala de público.

Un lugar aínda duskier é esta, con tan baixa vigas pesadas encima, e antigas, tales

táboas enrugada por baixo, que case fantasía que pisou algúns antigos nave

cockpits, especialmente dun tal uivo

noite, cando este canto ancoradas vella arca abalou tan furiosamente.

Por unha banda estaba un longo e baixo, mesa Shelf-like cuberta con caixas de vidro rachado,

cheo de rarezas empoeiradas recollida a partir remotos recunchos deste mundo é ampla.

Designado dende o ángulo máis da sala hai unha den-escuro na procura - o bar - un

intento groseira para a cabeza dunha balea dereito.

Sexa como for, alí está o óso da mandíbula gran arco da balea, tan grande, unha

adestrador poderá dirixir case, abaixo dela.

Dentro están baldas shabby, varios redonda con botellas vellas, botellas, frascos, e en

as garras da perdición, como outro Jonas maldito (polo que o nome de feito

chamáronlle), axita-se un pouco murchas

vello, que, polo seu diñeiro, pois vende os delirios mariñeiros e morte.

Abominables son os vasos en que derrama o seu veleno.

Aínda cilindros certo sen - dentro, a villanous cristais verdes goggling

erro abaixo para un fondo cónico trampas.

Meridianos paralelos rudemente pecked no vaso, coloque esas copas footpads '.

Recheo para esta marca, ea súa carga é mais un centavo, a que máis un céntimo, e así por diante para

o vaso cheo - Cabo medida Horn, que pode tragar a un shilling.

Ao entrar no lugar que podo atopar un número de mariñeiros mozos reuniu preto dunha táboa,

examinar por unha luz feble mergulladores espécimes de SKRIMSHANDER.

Busquei ao señorío, e dicíndolle que eu desexaba ser acomodados con un cuarto,

recibiu como resposta que a súa casa estaba chea - non unha cama desocupada.

"Pero Avast", engadiu el, batendo na testa, "ti haint obxeccións a

posta en común de un cobertor de Arpoador, tedes? Eu supoño que está indo a un Whalin ', así que

mellor acostumar este tipo de cousas. "

Eu dixen a el que eu non me gustou durmir dous nunha cama, que se eu non debe facelo,

dependería do Arpoador que podería ser, e que se el (o propietario) realmente

non tiña outro lugar para min, e os

Arpoador non era decididamente desagradable, porque en vez de andar máis preto dun

cidade estraña en tan amarga unha noite, quere poñer-se coa metade de calquera home decente

pegada.

"Eu penso así. Todo ben, tomar un asento.

Cea -? Quere cea? Supper'll estar preparado directamente. "

Senteime un vello de madeira resolver, todo esculpido como un banco na batería.

Nunha final dun tar ruminando foi aínda máis adornando o con seu canivete,

inclinando-se máis e dilixente traballando fóra no espazo entre as pernas.

Estaba intentando a súa man en un barco de vela chea, pero non fixo moito progreso, eu

pensamento. Finalmente uns catro ou cinco de nós foron

convocado para a nosa comida nunha sala adxacente.

Foi fría como a Islandia - ningún lume en todo - o propietario dixo que non podería pagar.

Nada, pero dúas velas de sebo sombrío, cada un nunha folla de enrolamento.

Estabamos moi ben a abotoar nosos chalecos salva-mono, e Manteña para vasos dos nosos beizos

escaldar té co noso medio dedos conxelados.

Pero a tarifa era do tipo máis substancial - non só de carne e patacas, pero

boliñas; ceos bo! boliñas para a cea!

Un rapaz con un abrigo caixa verde, dirixiuse a estes boliñas en un

xeito máis terribles. "O meu neno", dixo o propietario, "vai ter

o pesadelo para un sartainty mortos. "

"Landlord", eu sussurro, "que non é o Arpoador é?"

"Oh, non", dixo, mirando unha especie de divertido diabólica ", o Arpoador é un

escuro complexioned cap.

El nunca come boliñas, non - non come nada, pero bifes, e gústalle 'en raras ".

"O diaño que fai", di I. "Onde é que Arpoador?

Está aquí? "

"Estará aquí fóra tempo", foi a resposta. Eu non podería axudar, pero empecei a sentir-se

sospeitosos desta "dark complexioned" Arpoador.

En calquera caso, eu fixen a miña mente que, se así que debemos durmir

xuntos, debe se espir e ir para a cama antes de min.

Cea máis, a empresa volveu para o bar, cando, non sabendo máis que facer

comigo mesmo, resolvín pasar o resto da noite como un espectador diante.

Actualmente un ruído foi oído sen tumultos.

Arranque, o señorío gritou: "Isto é a tripulación do Grampus é.

Semente que relatou na forxa, esta mañá, viaxe a tres anos, e unha completa

buque. Hurrah, nenos, agora teremos máis recente

noticias da Feegees ".

A vagar de botas mar foi oído na entrada, a porta foi aberta, e en

rolou un conxunto de mariñeiros salvaxes o suficiente.

Envolto nos seus abrigo asistir Shaggy, e coa cabeza abafada en la

comforters, todos os bedarned e esfarrapado, e as súas barbas duras con colgantes, eles

parecía unha erupción de osos de Labrador.

Eles tiñan acaba de desembarcar do seu barco, e esta foi a primeira casa en que entrou.

Non é de admirar, entón, que eles fixeron unha vixilia en liña recta cara á boca da balea - o bar - cando

Jonah poucos vello enrugada, hai oficiais, logo os tirou brimmers

todos os sentidos.

Se queixaba dunha gripe forte na súa cabeza, sobre a que Jonas mesturado a el un paso-like

poción de gin e melaza, que xurou era un remedio soberano para todos os arrefriados e

catarro calquera, non importa canto tempo

de pé, ou se pegou nas costas de Labrador, ou na parte de tempo dun

xeo illa.

O licor logo montados nas súas cabezas, como adoita mesmo coa

arrantest beberrões recén desembarcado do mar, e comezaron capering máis sobre

obstreperously.

Observei, con todo, que un deles tiña un pouco lonxe, e aínda que parecía

desexosos de non romper a alegría dos seus compañeiros do seu propio rostro sobrio, aínda encima

todo el abstívose de facer tanto ruído como o resto.

Este home me interesou dunha soa vez, e dende os deuses do mar, ordenara que debería

logo se tornou o meu compañeiro (aínda que, pero un compañeiro de durmir e un, sempre que así

narrativa está en cuestión), vou aquí aventurarse en unha pequena descrición do mesmo.

El ficou completa seis pés de altura, con ombreiros nobre, e un peito coma un cofre-

encoro.

Poucas veces vin Brawn como un home.

O seu rostro era profundamente marrón e queimadas, facendo que os dentes brancos abraiante polo contraste;

mentres que nas sombras profundas dos seus ollos flutuaban algunhas lembranzas que non

parecen darlle moita alegría.

A súa voz dunha soa vez anunciou que era un home do sur, e da súa estatura ben, eu

penso que debe ser un dos montañeiros de altura desde o cumio Alleghanian en

Virginia.

Cando a folia dos seus compañeiros tiña montado o seu canto, este home escorregou

sen ser visto, e non vin máis del ata que se fixo o meu compañeiro no mar.

En poucos minutos, con todo, foi perdida polos seus compañeiros, e sendo, ao parecer, para

algún motivo, un gran favorito con eles, eles levantaron un grito de "Bulkington!

Bulkington! onde está Bulkington? "e disparou para fóra de casa en busca del.

Era agora preto de nove horas, ea sala parecendo case sobrenaturalmente tranquilo logo

esas orgias, comecei a felicitar-me sobre un pequeno plano que ocorrera

para min pouco antes da entrada dos mariñeiros.

Ningún home prefire durmir dous nunha cama. En realidade, sería un bo negocio si non

durmir co seu propio irmán.

Non sei como é, pero a xente quere ser privado cando eles están durmindo.

E cando se trata de durmir cun descoñecido descoñecido, nunha pousada estraño, nun

cidade estraña, e que un estraño Arpoador, a continuación, as súas obxeccións

indefinidamente multiplicar.

Non había ningunha razón terrena por iso que eu como mariñeiro debe durmir nunha cama de dous, máis de

calquera outra persoa, para os mariñeiros non máis durmir dous nunha cama no mar, que os Reis do bacharelato

en terra.

Para que seguro que todos eles dormen xuntos nun apartamento, pero ten a súa propia rede,

e cóbrense con o seu propio pegada, e durmir na súa propia pel.

Canto máis eu pensaba sobre este Arpoador, máis eu abomino a idea de

durmir con el.

Foi razoable supoñer que ser un Arpoador, a súa roupa ou de la, como o

caso pode ser, non sería dos máis ordenado, sen dúbida ningunha o máis fino.

Eu comecei a tremer todo.

Ademais, foi quedando tarde, e meu Arpoador decente debería estar na casa e ir

bedwards.

Supoñamos agora, debe caer enriba de min á medianoite - como eu podería dicir que vil

burato que tiña que chegou? "Landlord!

Eu mudei a miña mente sobre iso .-- Arpoador non vou durmir con el.

Vou tentar o banco aquí. "

"Así como, por favor, me desculpe eu non podo aforrar-vos unha toalha de mesa para un colchón, e é un

maçador bordo duro aquí "- sentimento do nós e entallas.

"Pero espera un pouco Skrimshander,, eu teño unha plain de carpinteiro alí no bar - espera,

Eu digo, e eu vou facervos ben axustada. "

E dicindo isto, obtivo o avión, e co pano de seda antigo primeiro a exploración

banco, vigor definido para aplanar afastado na miña cama, á vez sorrindo como un mono.

As lascas voaron dereita e esquerda; ata que finalmente o plan de ferro veu bater contra un

nó indestrutible.

O señorío estaba preto torcer o seu pulso, e eu lle dixen polo amor de Deus para saír -

a cama era suave o suficiente para atender-me, e eu non sabía como todo o alisado na

mundo podería facer Eider baixo dunha táboa de piñeiro.

Entón, xuntando as labras con outro sorriso, e xogando-os na gran

cociña no medio da sala, foi sobre a súa empresa, e me deixou nun marrón

estudo.

Eu agora tomou a medida do banco, e descubriu que era un pé moi curto, pero

que podería ser reparada cunha cadeira.

Pero foi un pé moi estreito, eo outro banco no cuarto era aproximadamente catro pulgadas

maior que o planificado - entón non había unirse eles.

Eu, entón, puxo o primeiro banco lonxitudinalmente ao longo do único espazo clara contra o

parede, deixando un pequeno intervalo entre, por miñas costas para establecerse dentro

Mais pronto descubrín que veu como un proxecto de aire frío por riba de min de debaixo da

peitoril da xanela, que este plan nunca faría en todo, especialmente como outro

actual do porto rickety coñeceu o

a partir da xanela, e ambos xuntos forman unha serie de pequenos remuíños na inmediata

proximidades da localidade na que eu pensara en pasar a noite.

O diaño que buscar Arpoador, pensei, pero parar, eu non podería roubar unha marcha sobre el -

Bolt seu interior porta e saltar na súa cama, para non ser despertado por máis violenta

folgas?

Non parecía mala idea, pero en pensamentos segundo me dimitídelo.

Para quen podería dicir, pero o que á mañá seguinte, tan pronto eu aparecín do

cuarto, o Arpoador pode estar de pé na entrada, todo listo para me derrubar!

Aínda así, mirando ao redor de min de novo, e non ver ningunha oportunidade posible de gastar unha suportáveis

noite a non ser que na cama doutra persoa, eu comecei a pensar que despois de todo eu podería ser

durmir prexuízos contra esta insostible Arpoador descoñecido.

Pensa que eu, eu vou esperar un pouco, debe estar caendo en pouco tempo.

Vou ter unha boa ollada nel despois, e quizais poidamos nos facer alegres compañeiros boa

despois de todo - non hai como dicir.

Pero, aínda que as fronteiras outras ían chegando no por uns, dous, ou tres, e vai

cama, pero ningún sinal do meu Arpoador. "Landlord" dixen eu, "que tipo de un suxeito é

el - el sempre manter tales horas de atraso "?

Era agora duramente encima doce horas. O señorío riu de novo coa súa delgada

risa, e parecía estar poderosamente cóxegas en algo alén da miña comprensión.

"Non", respondeu el, "en xeral é un paxaro madrugador - airley para a cama e airley a subir -

si, el é o paxaro que pega a miñoca.

Pero esta noite saíu un tráfico, ve, e eu non vexo o que mantén en Airth

el tan tarde, a non ser, pode ser, non pode vender a súa cabeza. "

"Non se pode vender a súa cabeza? - ¿Que tipo de historia bamboozingly é o que están dicindo

me? "entrar nunha rabia máis altos.

"Vostede quere dicir, señorío, que este Arpoador é realmente estean implicados neste bendicido

Sábado á noite, ou mellor, mañá de domingo, no tráfico da súa cabeza ao redor desta cidade? "

"É exactamente iso", dixo o propietario, "e eu dixen que non podería vendelo aquí,

do mercado overstocked. "" Co que? ", gritou I.

"Coa cabeza para estar seguro, non hai xefes de máis no mundo?"

"Dígovos que é propietario,", dixen eu con toda a calma, "é mellor deixar de xirar

que fíos para min - eu non son verde ".

"Pode que non", tirando un anaco de madeira e whittling un palito de dentes ", pero eu creo que rayther

vai ser feito Brown se iso Arpoador ere oe a cabeza dun slanderin 'del. "

"Eu vou rompe-lo para el", dixen eu, agora voando nunha paixón de novo neste inexplicable

miscelânea da do señorío. "É a'ready rompe", dixo.

"Broker", dixen eu - "rompe, quere dicir"

"Sartain, e esa é a razón que non pode vendelo, eu creo."

"Landlord", dixen eu, indo ata el tan legal como Mt Hecla nunha nevada - "señorío,

whittling parar.

Vostede e eu debemos entender un ao outro, e que tamén sen demora.

Eu veño a súa casa e quere unha cama, me diga que vostede só me pode dar unha metade;

que a outra metade pertence a un Arpoador certos.

E sobre ese Arpoador, que eu aínda non vin, ti persiste en dicirme o

historias máis mistificadora e irritante que tende a xerar en min un malestar

sentimentos para co home que proxecta a

o meu compañeiro de cama - unha especie de señorío conexión, que é un íntimo e

un confidencial no máis alto grao.

Eu agora demanda de vostedes para falar e dicirme quen eo que iso Arpoador é, e

si debe ser en todos os aspectos de seguridade para pasar a noite con el.

E en primeiro lugar, vai ser tan bo que a unsay esa historia sobre a venda da súa

cabeza, que se é verdade eu considero que unha boa evidencia de que este Arpoador é gritante tolo,

e eu non teño idea de durmir con un tolo;

e, señor, quero dicir, propietario, vostede, señor, por tratar de inducir-me a facelo

coñecemento de causa, sería, así, chegar a ser sometido a un proceso penal. "

"Wall", dixo o propietario, buscando un longo suspiro, "that'sa sarmon purty longo para unha

cap que resga un pouco agora e despois.

Pero é doado, ser doado, iso aquí Arpoador fun dicindo 'que acaba de chegar de

dos mares do sur, onde comprou unha morea de 'balmed Nova Celandia cabezas (gran

curiosidades, xa sabe), e véndese en todas as 'en

pero un, e que unha que está intentando vender para a noite, porque o domingo de mañá, e

non faría a ser "cabezas humanas sobre as rúas cando o persoal está indo a Sellin

igrexas.

El quería, o último domingo, pero eu parei cando ía para fóra da porta

con catro cabezas colgadas nunha corda, para todos os Airth como unha corda de inions ".

Esta conta esclarecido o misterio doutra forma inexplicável, e amosar que a

señorío, ao final, non tiña idea de enganar-me - pero ao mesmo tempo, o que podería

Eu creo que dun Arpoador que quedou fóra dun

Sábado á noite limpa para o santo sábado, implicado nun negocio tan caníbal como

venda de cabezas de idólatras mortos? "Dependen da señorío, que Arpoador

é un home perigoso. "

"El pago reg'lar", foi a tréplica. "Pero ven, está quedando terrible tarde,

tiña gusanos mellor estar virando - É unha fermosa cama, sal e eu durmía na cama antes de que o

noite fomos emendas.

Hai moito espazo para dous a tiro sobre naquela cama, é unha cama grande todopoderoso

iso.

Por que, non habendo que desistir del, Sal usado para poñer o noso Sam e pouco Johnny no pé da

-Lo.

Pero eu teño unha soñar e alastranse sobre unha noite, e dalgunha forma, Sam armou en

no chan, e chegou preto quebrando o seu brazo. Arteria que, Sal dixo que non faría.

Veña aquí, eu vou darvos unha glim nun instante ", e tan dicindo que el acendeu unha vela

e seguro-a para min, ofrecéndose para liderar o camiño.

Pero eu estaba indeciso, cando se mira para un reloxo, no canto, el exclamou: "Eu vum

é domingo - non vai ver que Arpoador pola noite, ven para ancorar en algún lugar -

vir entón; DO vir; non vides? "

Eu considerei o tema por un momento, e despois subir escaleiras fomos, e eu era conducido a unha

cuarto pequeno, frío como un molusco, e mobilidade, por suposto, cunha cama prodixiosa, case

grande abondo para calquera traxe catro Arpoador durmir de xeito conxunto.

"Non", dixo o propietario, poñendo a vela sobre un baúl vello tolo que fixo

o deber dobre como un lavado de stand-e mesa de centro, "hai, sexa a vontade

agora, noite e bo para vós. "

Volvinme de ollo na cama, pero desaparecera.

Folding volve colcha, me abaixo sobre a cama.

Aínda que ningún dos máis elegantes, aínda estaba razoabelmente ben o escrutinio.

Eu, entón, mirou ao redor da sala, e ademais da mesa de cabeceira e no centro, non podía ver

outros móbiles pertencentes ao lugar, pero unha andel rudo, das catro paredes e un papered

Fireboard representando un home notábel unha balea.

Das cousas non pertencentes á sala, había unha rede amarrada por riba, e

tirado no chan, nunha esquina, tamén un saco de mariñeiro grande, que contén as

Wardrobe Arpoador, sen dúbida, en vez de un tronco de terra.

Así mesmo, houbo unha parcela de anzois de oso raro no andel sobre o lume-

lugar, e un arpón de altura de pé na cabeceira da cama.

Pero o que é iso no peito?

Peguei-o, e seguro-a preto da luz, e sentín-lo e fondo-la, e tentou

todas as formas posibles para chegar a algunha conclusión satisfactoria respecto dela.

Eu podo comparala con outra cousa que unha alfombra de porta grande, ornamentada nos bordos con

pouco tilintar algo tags como o porco-espiño Mancha en torno a un indio

mocassim.

Había un burato ou fenda no medio deste alfombra, como ve o mesmo no Sur

Poncho americano.

Pero sería posíbel que calquera Arpoador sobrio ía entrar nunha alfombra de porta, e

desfile polas rúas de calquera cidade cristiá nese tipo de disfrace?

Coloquei-lo, probalo, e pesaba-me para abaixo como un cesto, sendo raro Shaggy

e groso, e eu penso un pouco húmido, como se iso Arpoador misterioso fora

usalo de un día chuvoso.

Eu fun enriba del a un pouco de vidro preso contra a parede, e nunca vin tal

vista na miña vida. Rasguei-me dela con tanta présa

que eu me dei unha torsión no pescozo.

Sentei no lado da cama, e comezou a pensar sobre este asunto tráfico de

Arpoador, eo seu capacho.

Despois de pensar moito tempo sobre a cama do lado, eu me levantei e tirei a miña chaqueta de mono, e

a continuación, quedou no medio do pensamento cuarto.

Entón quitei o meu abrigo, e penso un pouco máis en mangas de camisa.

Pero comezando a sentir moito frío agora, media espida como eu estaba, e lembrando que

o señorío me dixo sobre o Arpoador non está indo a casa aquela noite, sendo

tan tarde, eu non facía máis ruído, pero

pulou para fóra da miña calzas e botas, e despois golpe a luz caeu en

cama, e eloxiou o meu ao coidado do ceo.

Se ese colchón foi recheo con maçarocas de millo ou louza rota, non hai

dicindo, pero eu rolava un bo negocio, e non podía durmir durante moito tempo.

Por fin me escorregou nun doce luz, e tivo moi case fixo un bo offing

para a terra de Nod, cando oín un footfall pesado no paso, e viu un

raio de luz entrar na sala por baixo da porta.

Señor, salva-me, pensa que eu, que debe ser o Arpoador, o infernal cabeza mascate.

Pero eu estaba perfectamente inmoble, e resolveu non dicir unha palabra ata falado.

Sostendo unha luz nunha man, e aquela mesma cabeza de Nova Celandia no outro,

o estraño entrou na sala, e sen ollar para a cama, puxo a súa vela

unha boa forma fóra de min no chan nun

canto, e despois comezou a traballar fóra no cordas con nós da gran saco I antes

falou de como estar no cuarto.

Eu estaba toda ansia de ver o seu rostro, pero mantívose lo evitado por algún tempo mentres

empregados en desamarrar a boca da bolsa. Feito isto, con todo, volveu

rolda - cando, ceos! que visión!

Un rostro! Foi dun escuro, cor arroxeada amarelo,

aquí e alí preso de novo con grandes prazas blackish procurar.

Si, é exactamente como eu pensaba, El é un compañeiro de cama terrible, el estivo nunha loita,

quedou terriblemente corte, e aquí está el, xa desde o cirurxián.

Pero naquel momento tivo a oportunidade de virar a cara cara á luz, que claramente

vin que non poderían estar unirse-emplastros en todo, os cadrados negros na cara.

Eles eran manchas de calquera tipo ou outro.

No comezo eu non sabía que facer con iso, pero pronto unha vaga idea da verdade ocorreu

para min.

Remember me de unha historia dun home branco - un baleeiro tamén - que, caendo entre os

caníbales, foi tatuado por eles.

Cheguei á conclusión de que este Arpoador, no curso das súas viaxes distantes, debe ter

reuniuse con unha aventura semellante. E o que é, penso que, despois de todo!

É só o seu exterior, un home pode ser honesto en calquera tipo de pel.

Pero entón, o que facer coa súa tez sobrenatural, que parte dela, quero dicir, atopando-se

arredor, e totalmente independente das prazas da tatuaxe.

Para estar seguro, pode ser outra cousa que unha boa capa de bronceado tropical, pero eu nunca oín falar

dun sol quente de bronceado un home branco nun purplish amarelo.

Sen embargo, eu nunca fora nos Mares do Sur, e talvez o sol non produciu

estes efectos extraordinarios sobre a pel.

Agora, mentres todas estas ideas estaban pasando por min como un lóstrego, Arpoador este

nunca reparou en min en todo.

Pero, despois de algunha dificultade tendo aberto o saco, empezou atrapalhado nel, e

actualmente tirou unha especie de Tomahawk, e unha carteira de selado pel co pelo en.

Poñendo-os no vello baúl no medio da sala, el entón colleu o New

Celandia cabeza - algo aterrador o suficiente - e crammed-lo para dentro da bolsa.

Agora sacou o chapeu - un sombreiro de castor novo - cando me cheguei a cantar con frescos

sorpresa.

Non había pelo na súa cabeza - nada que falar de polo menos - nada máis que unha pequena

coiro cabeludo nó trançado ata na testa. A súa cabeza calvo purplish agora parecía para todos

o mundo como un cranio mofado.

Non tiña o estraño quedou entre min ea porta, eu tería aparafusados fóra del

máis rápido do que nunca me aparafusados unha cea.

Aínda que fose, eu penso que algo de escorregar a fóra da ventá, pero foi o

segundo andar cara atrás.

Non son covarde, pero o que facer con ese patife cabeza tráfico de vermello totalmente

pasou da miña comprensión.

A ignorancia é a nai do medo, e sendo completamente perplexos e confuso sobre

o estraño, confeso que estaba agora tanto medo del como se fose o demo

Se, así, que tiña roto no meu cuarto na calada da noite.

En realidade, eu estaba con tanto medo del que eu non era suficiente só xogo, a continuación, dirixirse a el,

e demanda unha resposta satisfactoria no que parecía inexplicable nel.

Mentres tanto, continuou o negocio de se espir, e finalmente mostrou o seu peito

e nos brazos.

Como eu vivo, esas partes cubertas del eran xadrez coas mesmas casas como o seu

face; costas, tamén, foi toda a mesma cadrados escuros, el parecía ser un

Guerra dos Trinta Anos, e só escapou dunha camisa con esparadrapo.

Aínda máis, coas pernas moi foron marcados como unha parcela de sapos verdes escuros foron

correndo cara arriba dos troncos de Palmeira mozos.

Era agora ben claro que debe ser un salvaxe abominable ou outros enviados a bordo

dun baleeiro nos Mares do Sur, e así desembarcou neste país cristián.

Eu tremía de pensar niso.

Un vendedor ambulante de cabezas tamén - quizais a cabeza dos seus propios irmáns.

Pode levar unha fantasía para o meu - ceos! mirar para este Tomahawk!

Pero non houbo tempo para tremer, pois agora o salvaxe foi sobre algo que

completamente fascinado a miña atención, e me convenceu de que debe realmente ser un

pagán.

Indo para a súa Grego pesado, ou wrapall, ou dreadnaught, que el xa tiña colgado

nunha cadeira, que se atrapalhou nos petos, e producido por fin un pouco curioso

imaxe deformada cun palpite sobre as súas costas,

e exactamente a cor dun bebé de tres días Congo idade.

Lembrándose da cabeza embalsamado, no comezo eu case penso que este manequim negro foi

un bebé de verdade preservada dalgún xeito similar.

Pero, vendo que non era nada flexible, e que brillaba como un bo negocio

ébano pulido, concluín que debe ser nada, pero un ídolo de madeira, que de feito

demostrou ser.

De momento o salvaxe vai ata o baleiro lareira, e eliminando o papered do fogo

bordo, establece esta foto corcunda pouco, como unha tenpin, entre o andirons.

Os batentes cheminea e todos os ladrillos dentro eran moi sooty, así que eu penso que este

lareira fixo un santuario moi apropiado pouca ou capela para o seu ídolo Congo.

Eu agora ferro meus ollos duro para o oculto sentimento imaxe media, pero pouco a gusto

Non obstante - para ver o que estaba próxima a continuación.

En primeiro lugar, leva case un puñado dobre de aparar do peto Grego, e

colócase os coidadosamente antes de que o ídolo, entón, que algo de barco Biscuit encima e

aplicando a chama da lámpada, el

acendeu as aparar nunha chama de sacrificio.

Actualmente, despois de moitos fragmentos precipitadas no lume, e as retiradas aínda hastier de

dedos (no que parecía estar ao lume los mal), el finalmente conseguiu

no deseño o Biscuit, despois golpe

fóra da calor e das cinzas un pouco, el fixo unha oferta educativa que o negro pouco.

Pero o diabinho non parecía fantasía tipo seco tal de tarifa en todos, nunca

moveu os labios.

Todas estas artimaña estrañas foron acompañados por sons guturais aínda máis estraño do

devoto, que parecía estar rezando nun cantada ou ben cantando algúns pagáns

salmodia ou outros, durante o cal o rostro

contraeu sobre do xeito máis natural.

Finalmente extinguir o lume, colleu o ídolo moi sen cerimonia, e ensacado-lo

de novo no peto Grego como descoidada como se fose un deportista ensacado un morto

galinhola.

Todos estes procesos estraña aumentou o meu malestar, e velo agora

presentando síntomas fortes de celebración de operacións do seu negocio, e ir para

cama comigo, eu penso que era tempo de,

agora ou nunca, antes de que a luz foi posto a fóra, para romper o feitizo no que tiven tanto tempo

foi vinculado. Pero o intervalo que pasei en deliberar

o que dicir, foi fatal.

De asumir as súas Tomahawk da mesa, el con coidado a cabeza dela por un instante, e

a continuación, sostendo a cara á luz, coa boca no puño, el invernadoiro gran

nubes de fume de tabaco.

No momento seguinte a luz estaba apagada, e iso caníbal salvaxe, entre Tomahawk

os dentes, saltou á cama comigo.

Eu cantei, eu non podería axudala agora, e dando un grunhido súbita de asombro que

comezou a sentir-me.

Gaguejava algo, eu non sabía o que, eu rolei lonxe del contra a parede,

e, a continuación conxurouno el, quen ou o que quere que sexa, para manter a calma, e deixar-me comezar

para arriba e para acender a lámpada de novo.

Pero as súas respostas guturais me satisfixo xa que el, mais mal comprendido o meu

significado. "Quen-e debelar vostede?" - El finalmente dixo - "que

sen falar-e, presa-me, eu mato-e. "

E así dicindo o Tomahawk iluminado, comezou a florecer sobre min na escuridade.

"Landlord, polo amor de Deus, Peter Coffin", gritou I.

"Landlord! Assist! Caixón! Anxos! salva-me! "

"Fálase e! di-me que ee-ee ser, ou presa-me, eu mato-e! "novo rosmou o caníbal,

mentres os seus florecemento horrible do Tomahawk espalladas as cinzas do tabaco quentes

sobre min ata que eu penso que a miña roupa ía estar no lume.

Pero grazas a Deus, aquel momento o dono entrou na sala de luz na man,

e pulando da cama, eu execute ata el.

"Non teña medo agora", dixo, sorrindo de novo ", Queequeg aquí non faría mal a un fío de cabelo

da súa cabeza. "

"Pare o seu sorriso", gritou I, "e por que non me diga que iso infernal

Arpoador era un caníbal? "

"Eu penso que vós know'd-lo; - didn 't vos digo, el era un peddlin' cabezas en torno á cidade - mais?

á súa vez vermes de novo e ir durmir.

Queequeg, mira aquí - vostede sabbee min, eu sabbee - vostede este home sleep ti - ti

sabbee? "

"Me sabbee abundancia" - Queequeg grunhiu, dando bafaradas no seu cachimba e sentarse na

cama.

"Vostede gettee", engadiu, apuntando para min co seu Tomahawk, e xogando a roupa

para un lado. El realmente fixo iso, non só un civil, pero

dun xeito moi amable e de caridade.

Eu quedei mirando para el un momento. Para todas as tatuaxes que estaba no seu conxunto

un ambiente limpo, caníbal comely procurar.

¿Que é todo ese alarde que teño está a facer sobre, pensei para min mesmo - o man'sa

ser humano tal e como eu son: el ten razón tanto a temer o meu, como eu teño que ser

medo del.

Mellor durmir cun caníbal sobrio que un cristián borracho.

"Landlord", dixen eu, "di-lle para stash seu Tomahawk alí, ou pipe, ou o que

chamalo, diga-lle para deixar de fumar, en suma, e eu volverei con el.

Pero eu non me gusta de ter un home fumando na cama comigo.

É perigoso. Ademais, non é seguro. "

Este pode dicir para Queequeg, el dunha vez cumprido, e unha vez máis educadamente me fixo sinal para

deitarse - rolar para un lado, na medida que dicir - "Eu non vou tocar nunha perna de

vós. "

"Boa noite, propietario," dixen eu, "pode ir."

Volvinme, e nunca durmiu mellor na miña vida.

>

-Capítulo 4. A Counterpane.

Ao espertar á mañá seguinte sobre o día, podo atopar brazo Queequeg vai enriba de min na

xeito máis amorosa e cariñosa. Vostede tiña case penso que fora a súa esposa.

A colcha de retallos foi, cheo de pouco raro multicoloridas prazas e

triángulos, e este brazo do seu tatuado todo con un labirinto de Creta interminable

dunha figura, non hai dúas partes que eran de

unha sombra ten - debido á súa Supoño mantendo o seu brazo no mar en unmethodically

sol e sombra, mangas de camisa arregaçadas de forma irregular en varios momentos -

este mesmo brazo del, eu digo, mirou para todos

o mundo como unha tira de colcha de retallos que mesmo.

De feito, en parte deitado sobre ela como o brazo que cando eu acordo, eu non podería dicilo

do Quilt, que tan mesturadas seus tons xuntos, e foi só polo sentido do

peso e presión que eu podería dicir que Queequeg se me abrazando.

As miñas sensacións eran estrañas. Deixe-me tentar explicar las.

Cando eu era neno, eu lembro ben dunha circunstancia un pouco semellante que se abateu sobre

min, se era unha realidade ou un soño, eu nunca podería resolver completamente.

A circunstancia foi iso.

Eu fora o corte dalgunhas alcaparras e outros - Creo que estaba tentando visite a

cheminea, como eu vira un varrido pouco facer algúns días anteriores, e miña madrasta que,

forma ou doutra, foi o tempo chicotadas

min, ou me mandar para a cama sen cear, - a miña nai me arrastrou polas pernas para fóra da

cheminea e me despachou para a cama, aínda que fose só dúas horas na tarde do

21 de xuño, o día máis longo do ano no noso hemisferio.

Sentinme terrible.

Pero non había ningunha axuda para iso, entón as escaleiras, fun para o meu pequeno cuarto no terceiro

chan, espiu o meu o máis lentamente posible, para matar o tempo, e cun

suspiro amargo quedou entre as sabas.

Quedei alí tristemente calculando que 16 horas enteiras deben transcorrer antes de que eu

podería esperar unha resurrección. Dezaseis horas na cama! os pequenos das miñas costas

doía pensar niso.

E era tan leve demais, o sol brillando pola fiestra, e un ruído grande de

adestradores nas rúas, eo son de voces gay por toda a casa.

Sentinme peor e peor - o último Levanteime me, vestido, e suavemente descender ao meu

medias, buscou a miña madrasta, e de súpeto me lancei aos pés dela,

suplicando a como un favor especial para

dáme un slippering bo para o meu mal comportamento, calquera cousa, pero a verdade

condenando-me a mentira Abed como a lonxitude dun insoportable de tempo.

Pero foi a mellor e máis consciente de madrasta, e de volta eu tiña que ir ao meu

cuarto.

Por varias horas, estaba alí, en plena consciencia, sentindo-se moito peor do que eu xamais

feito unha vez que, mesmo das máis grandes infelicidade posteriores.

Finalmente debo caer nun pesadelo conturbado dunha doce, e lentamente espertando de

ela - a metade rica en soños - Abrín os ollos, eo cuarto antes de sol-lit Xa

envolto en tebras exteriores.

Inmediatamente sentín un choque que atravesa todos os meus cadros, nada estaba a ser visto, e

nada estaba a ser oído, pero unha man sobrenatural parecía colocado na miña.

O meu brazo colgado sobre a colcha, e os sen nome, forma, inimaxinable en silencio ou

pantasma, á que pertencía a man, parecía preto da miña cama sentado lado.

Para o que pareceu idades apilados en vez, eu estaba alí, conxelados cos medos máis terribles,

non se atreve a arrastrar a miña man, pero sempre pensando que se eu puidese, pero mexa un

único polgadas, o feitizo horrible sería roto.

Eu non sabía como esa conciencia, finalmente esvarou para lonxe de min, pero espertar

mañá, eu estremeceu lembrado de todo iso, e para días, semanas e meses

despois eu me perdín en intentos de confusión para explicar o misterio.

Non, a esta hora, eu moitas veces me puzzle con el.

Agora, aproveitar o medo terrible, e as miñas sensacións en sentir a man sobrenatural

na miña foron moi semellantes, na súa estrañeza, para os que eu probei

ao espertar e ver o brazo pagán Queequeg vai arredor de min.

Pero co tempo todos os eventos da noite pasada sobriamente recorreu, un por un, o fixo

realidade, e entón eu estaba só vivo para a situación cómica.

Para que eu tentase mover o seu brazo - desbloquear o peche prometido - aínda, durmindo como

foi, aínda me abrazou fortemente, coma se nada agás a morte nos separar dous mil.

Eu agora se esforzou para despertar lo - "Queequeg!" - Pero a súa única resposta foi un ressonar.

Eu, entón, rolou, meu pescozo sentindo como se está nun colar de cabalo, e de súpeto

sentín un leve arranhão.

Xogando de lado a colcha, alí estaba a durmir Tomahawk con cóbado o salvaxe, o

como se fose un bebé con cara de machado.

Un fermoso picles, de feito, penso que eu; Abed aquí nunha casa estraña o ancho,

cun caníbal e un Tomahawk! "Queequeg! - En nome da bondade,

Queequeg, acorde! "

Finalmente, a forza de tanto se contorcida, e expostulations alto e incesante sobre a

unbecomingness da súa abrazando un compañeiro do sexo masculino nese tipo matrimonial de estilo, eu

logrou extraer un grunhido, e

Actualmente, el recolleu o brazo, sacudiu a todo como un can de Terra Nova

só a partir da auga, e sentou na cama, duro como un pique do persoal, ollando para min, e

fregando os ollos como se non

completamente lembro como cheguei a estar alí, a pesar dunha conciencia feble saber

algo sobre min parecía lentamente amencer sobre el.

Mentres tanto, eu estaba en silencio mirando-o, non tendo serias dúbidas agora, e inclinado a

estrita observación tan curiosa criatura.

Cando, finalmente, a súa mente parecía ser feita ata tocar o carácter do seu compañeiro de cama,

e converteuse, por así dicir, reconciliada co traxe, el pulou no chan, e

por certos signos e sons me deu para

entender que, se me agradou, el vestido primeiro e logo me deixar de vestir

despois, deixando o piso enteiro para min.

Pensa que eu, Queequeg, dadas as circunstancias, este é un moi civilizado

apertura, pero, o certo é que estes salvaxes teñen un sentido innato de delicadeza, dicir o que

vostede, é marabilloso como, esencialmente, son educados.

Eu pago ese eloxio particular para Queequeg, porque me tratou con tanta

civilidade moito e consideración, mentres que eu era culpable de grosseria grande, mirando para

Lo da cama, e vendo os seus

movementos toilette, pois o tempo a miña curiosidade a levar a mellor da miña creación.

Con todo, un home como Queequeg non ve todos os días, el e os seus camiños eran ben

valor inusual canto.

Comezou a se vestir na parte superior, vestindo o seu sombreiro de castor, un moi alto, a propósito, e

entón - aínda menos a súa calzas - el cazaba as chuteiras.

Que baixo o ceo fixo iso para, non podo dicir, pero o seu movemento seguinte foi

esmagar a - botas na man, e sombreiro - debaixo da cama, cando, a partir de diversos violentos

gaspings e strainings, eu deducir que estaba

traballando duro para iniciar-se, aínda que por ningunha lei de propiedade que eu nunca oín falar, é

calquera home falta para ser privada ao poñer as súas botas.

Pero Queequeg, ve, era unha criatura na fase de transición - nin lagarta

nin bolboreta.

Era só o suficiente civilizada para mostrar a súa estrañeza nos máis estraños

formas posibles. A súa formación aínda non estaba rematada.

Era un estudiante.

Se non fose un pequeno grao civilizada, el moi probablemente non tería

perturbou-se con botas de todos, pero entón, se non fose aínda un salvaxe, el

nunca soñado de estar debaixo da cama para poñer-los.

No pasado, el xurdiu co seu sombreiro moi arrugaran e esmagado por riba dos ollos, e

comezou a range e mancando pola sala, como se, non sendo moi afeitos botas,

seu par de humidade, os coiro enrugado -

probablemente non sexa feito a orde - e beliscar e atormentaba a ir primeiro

fóra dunha mañá de frío intenso.

Vendo agora que non había cortinas na fiestra, e que a rúa ser moi

estreitas, o oposto da casa comandou unha visión clara para o cuarto, e observando

máis e máis a figura indecorosa que

Queequeg fixo, sobre staving con pouco máis que o seu sombreiro e botas; Pedinlle

tan ben coma min podía, para acelerar o seu baño un pouco, e en particular para

nas súas pantalóns, pronto como sexa posible.

El obedeceu, e entón comecei a lavar-se.

Naquela hora da mañá calquera cristián tería lavado a cara, pero Queequeg,

para a miña sorpresa, contentou-se coa restrición súas abluções no peito,

brazos e mans.

A continuación, el vestiu o colecta, e tendo unha peza de xabón duro no lavado de stand-

mesa de centro, mergullou o na auga e comezou lathering seu rostro.

Eu estaba observando a ver onde gardaba a súa navalla, cando velaí que asume a

arpón na esquina da cama, deslízase a fóra o stock de madeira longo, desembainhou a cabeza,

aguçar-lo un pouco na súa bota, e camiñando

ata o anaco de espello contra a parede, comeza unha rascado vigor, ou mellor,

harpooning das meixelas. Pensa que eu, Queequeg, iso é usando Rogers

mellores cubertos cunha vinganza.

Despois eu me pregunta o menos nesta operación, cando vin a saber que ben

cabeza de aceiro de un arpón faise, e como afiada a longa recta

bordos son sempre cumpridas.

O resto da súa casa de baño logo foi alcanzado, e orgullosos marcharon para fóra da sala,

embrulhado na súa chaqueta gran piloto mono, e ostentando o seu arpón como un

bastón de mariscal.

Capítulo 5. Almorzo.

Eu rapidamente seguiron o exemplo, e baixar ao bar abordado a sorrir

Landlord moi agradablemente.

Eu acarinhados ningunha malicia en relación a el, aínda que fose Skylarking non con un pouco de min

en materia do meu compañeiro de cama.

Con todo, unha boa risada é bo poderosa, e demasiado escasos bo;

o que é unha pena.

Así, un só home, na súa propia persoa adecuada, pagar o material para unha boa broma para

ninguén, que non sexa para atrás, pero deixar con alegría permitir-se gastar e

ser gasto desa forma.

E o home que ten todo en abundancia risível sobre el, asegúrese de que hai máis

en que o home do que quizais pense por.

O bar estaba cheo de pensionistas que caeran na noite

anterior, e quen non tivera ata agora unha boa ollada.

Eran case todos baleeiros; inmediatos, e compañeiros de segundo, terceiro e compañeiros, e do mar

carpinteiros, tanoeiros e mar, e ferreiros, mar e Arpoador, e barco

gardas; unha empresa marrón e forte, con

barbas bosky; un conxunto, non cortado Shaggy, todos vestindo percibir mono para vestidos de mañá.

Podería moi claramente dicir canto tempo cada un fora en terra.

Fazula este novo saudable é como un sol brindou pera na matiz, e parece

cheiro case tan almiscarado, non pode ser tres días caeu da súa viaxe da India.

Que o home ó lado mira algúns tons máis claro, podería dicir un toque de cetim

madeira está nel.

Na pel dun terceiro aínda permanece un Tawn trópico, pero lixeiramente branquear

withal; HE, sen dúbida, permaneceu semana toda en terra.

Pero quen podería amosar un rostro como o Queequeg? que, impedido, con tonalidades diferentes, parecía

como os Andes 'costa oeste, para manifestar-se en un array, climas contrastantes,

zona por zona.

"Grub, ho!" Agora gritou o señorío, escancarado unha porta, e fomos para

almorzo.

Din que os homes que viran o mundo, así, chegar a ser completamente a gusto na forma,

moito de si na empresa.

Non sempre, pero: Ledyard, o gran viaxeiro Nova Inglaterra, e Mungo Park, o

Scotch un; de todos os homes, que posuían o mínimo de garantía na sala.

Pero quizais a mera travesía de Siberia nun trineo tirado por cans como Ledyard fixo, ou

a toma dunha longa camiñada solitaria nun estómago baleiro, no corazón negro de África,

cal foi a suma dos pobres Mungus

performances - este tipo de viaxe, eu digo, non pode ser o xeito mellor de acadar

un elevado polaco social. Aínda así, a maioría das veces, este tipo de

cousa é ser tido en calquera lugar.

Estas reflexións só aquí son ocasionadas pola circunstancia de que, despois fomos todos

sentado á mesa, e eu me preparaba para escoitar algunhas boas historias sobre caza á balea, para a miña

non pequena sorpresa, case todos os homes mantiveron un silencio profundo.

E non só iso, senón parecían avergoñados.

Si, aquí eran un conxunto de mar-dogs, dos que sen o menor pudor tiña

embarcou grandes baleas en alta mar - todo estraños a eles - e eles duelar

mortos sen pestanexar, e aínda, aquí eles

sentouse a unha mesa do café social - todos o mesmo chamado, todos os gustos afíns -

mirando arredor como timidamente un para o outro como se nunca fose fóra da vista

dalgúns aprisco entre as montañas verdes.

Unha visión curiosa; estes osos tímido, eses baleeiros guerreiro tímida!

Pero, en canto a Queequeg - porque, Queequeg quedou alí entre eles - na cabeceira da mesa,

tamén, así por casualidade, tan legal como un pingente de xeo. Para que seguro que eu non podo dicir moito para a súa

cría de animais.

O seu maior admirador non podería cordialmente xustificou a súa traendo o seu

arpón en almorzo con el, e usalo alí, sen cerimonia; alcanzando máis de

a mesa con el, para o perigo inminente

de moitas cabezas, e grappling os bifes para el.

Pero iso foi certamente moi friamente feito por el, e cada un sabe que a maioría en

estimación da xente, para facer calquera cousa con frialdade é facelo xentilmente.

Non imos falar de todas as peculiaridades Queequeg está aquí; como se desviaba do café

e pãezinhos quentes, e aplicado a súa atención sobre bifes, feito raro.

Suficiente, que cando almorzo era máis el se retirou como o resto para o público

cuarto, acendeu o Tomahawk-pipe, e estaba sentado en silencio para dixerir e tabaco

co seu inseparable sombreiro, cando sallied para fóra a un paseo.

Capítulo 6. O Street.

Se eu fose sorprendido no inicio un reflexo de tan estraño como un individuo

Queequeg circulando entre a sociedade educada dunha cidade civilizada, que

asombro logo partiron ao asumir o meu

paseo día primeiro polas rúas de New Bedford.

Case a punto do peirao, todos os portos marítimos considerable ha frecuentemente ofrecen

para ver a máis estraña nondescripts ollar a partir de pezas estranxeiras.

Mesmo en rúas de Broadway e da castaña, os mariñeiros do Mediterráneo, algunhas veces,

jostle as señoras atemorizado.

Regent Street non é descoñecido para lascarins e malaios, e en Bombai, a Apolo Verde,

Yankees viven moitas veces con medo dos nativos. Pero New Bedford bate todos Water Street e

Wapping.

Nestes últimos asombra mencionados ve só mariñeiros, pero en New Bedford, real

caníbales están falando nas esquinas; salvaxes definitivas; moitos dos cales aínda continuar

seus ósos carne profana.

Fai unha mirada raro.

Pero, ademais da Feegeeans, Tongatobooarrs, Erromanggoans, Pannangians, e

Brighggians, e, ademais dos espécimes silvestres da caza á balea de artesanía, que

Reel desapercibida polas rúas, vai

ver outros lugares aínda máis curioso, certamente máis cómico.

Hai semanal chegar nesta puntuación cidade de Vermont verde e homes New Hampshire, todos os

sedento de ganancia e gloria na pescaría.

Son na maioría mozos, de cadros stalwart; compañeiros que teñen bosques derrubadas, e agora

buscar a caer o machado e arrincar balea-lance.

Moitos son tan verdes como o de onde viñeron Green Mountains.

En algunhas cousas que podería pensar a eles, pero unhas horas de idade.

Olla alí! ese suxeito strutting á volta da esquina.

El usa un sombreiro de castor e comelas-tailed abrigo, cinguido cun mariñeiro da correa e

vaíña de coitelo.

Aí vén outro cunha son 'West e un manto bombazine.

Non dandy cidade de raza ha comparar con un país de raza - quero dicir unha downright

caipira dando - un compañeiro que, os días de can, vai cortar os seus dous acres na Buckskin

luvas por medo de bronceado súas mans.

Agora, cando un dando país coma este leva-lo na súa cabeza para facer un distinto

reputación, e xúntase a gran balea da pesca, ten que ver as cousas cómicas

fai ao chegar ao porto.

En bespeaking seu mar-roupa, el ordena sino-botóns para os seus chalecos; tiras para

súa pantalóns de lona.

Ah, pobre Hay-Seed! como amargamente vai estourar as tiras no primeiro vendaval uivando,

cando es conducido, correas, botóns e todo, pola gorxa da tempestade.

Pero non creo que esa famosa cidade ten só Arpoador, caníbales, e caipiras

para mostrar os seus visitantes. Non en todos.

New Bedford aínda é un lugar estraño.

Se non fose por baleeiros nós, que trato de terra sería hoxe quizais se en

uivando como condición da costa do Labrador.

Como é, partes do seu país de volta son o suficiente para asustar un, eles parecen tan ósea.

A cidade en si é quizais o lugar máis caro para vivir, en toda a Nova Inglaterra.

É unha terra de aceite, é certo, pero non como Canaá, unha terra, tamén, de millo e

viño.

As rúas non son executados con leite, nin na primavera que abren los con

ovos frescos.

Con todo, a pesar diso, nada en toda a América vai atopar máis patrício-like

vivendas, parques e xardíns máis opulenta, que en New Bedford.

De onde viñeron? como plantada enriba desta escoria, xa scraggy dun país?

Ir e contemplar os arpóns de ferro emblemática rolda mansión alí altos, e

súa pregunta será contestada.

Si, todas esas casas valente e xardíns floridos veu do Atlántico, Pacífico,

e Índico.

E todos, eles foron harpooned e arrastrou con este título do fondo do

mar. Herr Alexander pode realizar un feito como

iso?

En New Bedford, pais, din eles, dar baleas para dotes das súas fillas, e

parte fóra das súas sobriñas cun botos poucos unha peza.

Ten que ir a New Bedford para ver unha voda brillante, porque, din eles, eles teñen

poboacións de petróleo en todas as casas, e cada noite de forma imprudente queimar os seus lonxitudes en

velas de espermacete.

No verán, a cidade é doce para ver, chea de Maple ben - longas avenidas de verde

e ouro.

E en agosto, alta no aire, o fermoso e xeneroso cabalo-castañas, candelabros-

sabio, proffer a transeunte pola súa afinado conos rectos de flores reunidas.

Tan onipotente é arte, o que na provincia de moitos de New Bedford ten superinduced

terrazas brillantes das flores sobre as rochas rexeitar estéril xogado de lado no momento da creación do

día final.

E as mulleres de New Bedford, que florecen como as súas propias rosas vermellas.

Pero as rosas só florecen no verán e que o cravo ben das súas meixelas é perenne

como a luz solar no ceo sétimo.

Noutros lugares partida que florecen deles, vós non pode, salvo en Salem, onde me din

as nenas respirar Musk, dos seus noivos mariñeiro cheiro-los millas

costa, como se fosen aproximando as

odorous Molucas, no canto das areas puritana.

Capítulo 7. A Capela.

Este mesmo New Bedford ergue-se unha capela dos baleeiros, e poucos son os Moody

pescadores, logo con destino ao Océano Índico ou o Pacífico, que non poden facer un domingo

visita ao lugar.

Estou seguro de que eu non fixen. Volvendo do meu paseo matinal en primeiro lugar, eu

novo sallied-se sobre esta misión especial. O ceo cambiara de frío, claro e soleado,

á condución saraiba e néboa.

Involucrar-me na miña chaqueta felpudos do tecido chamado de pel de oso, eu loitei miña maneira

contra a tempestade teimoso.

Entra, podo atopar unha pequena congregación dispersos de mariñeiros e mariñeiros esposas

e viúvas. Un silencio abafado reinou, só interrompida en

veces polos berros da tempestade.

Cada adorador silenciosa parecía propositalmente sentado separado dos outros, coma se cada

sufrimento silencioso foron insular e incomunicado.

O capelán non chegara aínda, e alí estas illas en silencio de homes e mulleres se sentaban

steadfastly eyeing comprimidos de mármore diversas, con bordes negras, masoned na parede

a cada lado do púlpito.

Tres deles correron algo como o seguinte, pero non teño a pretensión de citar: -

Sagrada Á memoria de John Talbot, que, á idade de dezaoito anos, estaba perdido no mar,

Preto da Illa da Desolación, off Patagonia, 1 de novembro de 1836.

Este comprimido é erixido na súa memoria pola súa irmá.

Sagrada Ao longo memoria de Robert, Ellery Willis, Coleman Nathan, Walter Canny, Seth

Macy, e Samuel Gleig, formando unha das tripulacións dos barcos do buque Eliza Quen eran

rebocado fóra da vista por unha balea, No-Off

Terreo praia no Pacífico, 31 de decembro de 1839.

Este mármore é aquí feitas polos seus compañeiros supervivientes.

Sagrado á memoria do falecido Capitán Ezequiel Hardy, que na proa do seu barco

foi morto por un cachalote na costa de Xapón, 3d agosto de 1833.

Este comprimido é erixido na súa memoria pola súa viúva.

Sacudindo o granizo do meu sombreiro xeo de vidro e unha chaqueta, senteime preto da

porta, e virando-se lateralmente quedou sorprendido ao ver Queequeg preto de min.

Afectados pola solemnidade de escena, había unha mirada incredulidade saber

curiosidade no seu rostro.

Este salvaxe era o presente única persoa que parecía notar a miña entrada, porque

foi o único que non sabía ler, e, polo tanto, non estaba lendo os frígia

inscricións na parede.

Se algún dos familiares dos mariñeiros cuxos nomes apareceron, había agora entre

a congregación, eu non sabía, pero tantos son os accidentes non rexistrados no

da pesca, e tan claramente fixo varias mulleres

presentar desgaste o rostro, se non a pompa de algunha tristeza incesante, que eu

seguro de que aquí antes de min foron montados os, en cuxos corazóns unhealing

a visión dos comprimidos desolador

simpatía causado as vellas feridas a sangrar de novo.

Oh! vós cuxa mortos están enterrados debaixo da herba verde, que, de pé entre as flores poden

dicir - aquí, aquí reside o meu amado, porque non sabedes a desolación que paira no seo

como estes.

O que Blanks amarga naqueles mármores con Tarja negra, que non cobren cinzas!

Que desesperación naqueles inscricións inmobles!

O que anula mortal e infidelidades espontaneamente nas liñas que parecen a roer a todos

Fe, e se negan ressurreições aos seres que teñen placelessly pereceron

sen sepultura.

Ben pode ser as pastillas na Cova de Elephant como aquí.

En que censo de seres vivos, os mortos da humanidade están incluídos, por iso que é

un proverbio que di universal deles, que non contan contos, aínda que contén máis

segredos que o Sands Goodwin, como ela é

que o seu nome que onte partiron para o outro mundo, nós prefixo tan significativa

e infiel unha palabra, e aínda así non lle dá o dereito, pero se embarca para a

remotas Indias desta terra viva, por que

as Compañías de Seguros de Vida pagar-morte forfeitures sobre inmortais; no que

parálise, eterna unstirring e transo, mortal sen esperanza, non obstante, queda antigo Adán, que

morreu sesenta séculos atrás rolda; como ela é

que aínda se negan a ser consolado por aqueles que, sen embargo, manter son

vivenda en éxtase indescriptible, por que todos os viventes para esforzarse para abafar todos os mortos;

polo tanto, pero o rumor dunha batida nun túmulo ha aterrorizar unha cidade enteira.

Todas estas cousas non están sen os seus significados.

Pero a fe, como un chacal, fontes entre as tumbas, e mesmo de esas dúbidas mortos ela

ajuntar a súa esperanza máis vital.

Ela precisa de pouco para dicir, que sentimentos, en vésperas dunha viaxe de Nantucket,

Eu consideraba as pastillas de mármore, e baixo a luz escura do día, escureceu doleful

ler a sorte dos baleeiros que fora antes de min.

Si, Ismael, o mesmo destino pode ser teu. Pero dalgunha forma eu medrei feliz de novo.

Incentivos deliciosa para embarcar, a oportunidade de multa para a promoción, ao parecer - si, un

barco cociña me vai facer un inmortal por brevet.

Si, non hai morte nese negocio da caza - unha caótica sen fala rápida

agregación dun home para a eternidade. Pero o que entón?

Paréceme que temos moi equivocada esa cuestión da Vida e da Morte.

Paréceme que o que eles chaman de miña sombra na Terra é a miña verdadeira substancia.

Paréceme que ao mirar para as cousas espirituais, estamos moi semellante ostras

observación do sol a través da auga, e pensar que a auga de espesor máis fina do

do aire.

Paréceme que o meu corpo xa non é a borra o meu mellor estar.

De feito tomar o meu corpo que vai, levala eu digo, non está comigo.

E, polo tanto, tres vivas para Nantucket, e vén un barco cociña e corpo cociña cando

eles, para evitar a miña alma, Jove non pode.

>

-Capítulo 8. O púlpito.

Eu non fora asentado ere moito tempo un home de certa robustez venerábel entrou;

inmediatamente como a tempestade porta-pelted voou de volta ao admitín-lo, regardful un rápido

ollo del por toda a congregación,

suficientemente comprobado que este home ben vello era o capelán.

Si, foi o famoso Padre Mapple, así chamado polos baleeiros, entre os que era un

moi grande favorito.

El fora un mariñeiro e un Arpoador na súa mocidade, pero por moitos anos tivo

dedicou a súa vida ao ministerio.

Na época, eu agora escribir sobre, Mapple Pai foi no inverno hardy dun vello saudable

idade; este tipo de xubilación que parece fundirse en un mozo de floración segundo, para

entre todas as fisuras das súas engurras,

hai certos brillou brilla suave dunha flor recén desenvolvemento - o verdor da primavera

peeping por diante, mesmo debaixo de neve de febreiro.

Ninguén ter previamente oído a súa historia, podería por primeira vez, velaquí Pai

Mapple sen o maior interese, xa que había certos clerical enxertada

peculiaridades sobre el, imputable ó que a vida marítima aventureiros que levara.

Cando el entrou entender que el non cargaba paraugas, e por suposto non chegara en

seu coche, para o seu sombreiro de lona correu con saraiba de fusión, ea súa gran

chaqueta de pano piloto parecía case drag

-O ao chan co peso da auga que absorbe.

Con todo, sombreiro e abrigo e galochas foron eliminados un a un, e apagou en pouco

espazo nunha esquina adxacente, cando, vestido nun traxe decente, el silenciosamente aproximouse ao

púlpito.

Como a maioría dos antigos púlpitos moda, foi un moi elevado, e unha vez que unha escaleira regulares

a unha altura tal sería, polo seu ángulo de lonxitude co chan, en serio o contrato

xa pequena área da capela, o

arquitecto, que parecía, tiña agido sobre a suxestión do Padre Mapple, e rematou a

púlpito sen chanzos, substituíndo unha escaleira lateral perpendicular, como os usados

na montaxe de un barco de un barco no mar.

A muller dun capitán baleeiro tiña solicitado a capela cun fermoso par de vermello

worsted home cordas para esta escaleira, que, o propio ser ben dirixido, e coradas

cunha cor de MOGNO, toda

artificio, tendo en conta que tipo de capela que era, parecía de ningún xeito en mal

gusto.

Frear un intre ao pé da escaleira, e con ambas as mans suxeitando a

knobs ornamental das cordas-home, o Padre Mapple lanzar unha mirada cara arriba, e logo cunha

verdadeiramente mariñeiro-like, pero aínda reverencial

destreza, man sobre man, subiu os chanzos como subir ao main-alto da súa

buque.

As pezas perpendicular desta escaleira banda, como é xeralmente o caso

as de balance, eran de folla cuberto de corda, só os rounds eran de madeira, de xeito que a

cada paso había unha articulación.

O primeiro reflexo do púlpito, non escapou-me que con todo cómodo para

un navío, estas articulacións no caso presente parecía innecesaria.

Pois eu non estaba preparado para ver o Padre Mapple despois de gañar altura, lentamente

redondo, e inclinando-se sobre o púlpito, deliberadamente arrastre cara arriba o paso escaleira

paso, ata que todo foi depositado dentro,

deixando o invulnerable na súa Quebec pouco.

Pondera algún tempo sen comprender completamente a razón para iso.

Mapple pai gustáballe unha reputación tan grande para a sinceridade e santidade, que

Eu non podería sospeitar del de conquistar notoriedade por calquera meros trucos do escenario.

Non, penso, debe haber algunha razón dabondo para esta cousa, ademais, debe

simbolizan algo invisible.

Pode ser, entón, que por ese acto de illamento físico, el significa a súa

retirada espiritual para a época, de todos os lazos e conexións para fóra do mundo?

Si, para reabastecido coa carne eo viño da palabra, para o home fiel de Deus,

este púlpito, eu vexo, é un reducto de auto-contendo - un Ehrenbreitstein alto, cunha

ben perenne de auga dentro das paredes.

Pero a escaleira do lado non foi a única característica estraña do lugar, prestado de

mar-farings ex do capelán.

Entre os cenotáfios de mármore ou na man do púlpito, a fábrica que formaba a súa

volta foi adornada cunha gran pintura representa unha malleira galante barco contra

unha tempestade fóra dunha costa de rochas lee negro e interruptores de neve.

Pero ben por riba do Scud voo e dark-Rolling nubes, flutuaba unha illa pequena

da luz solar, a partir da cal vigas diante cara dun anxo, e ese rostro brillante derramar unha

lugar distinto de brillo enriba do barco

baralla xogar, algo así placa de prata agora inserido plancha da Vitoria de

Nelson, onde caeu.

"Ah, buque nobre", o anxo parecía dicir, "bater, bater, buque ti nobre, e

soportar un helmo hardy, por lo! o sol está rompendo e as nubes están rolando

off - sereno azul está a man ".

Non era o púlpito si só, sen un guión do mesmo gusto do mar, que conseguira o

escaleira e da imaxe.

A súa fronte paneis, foi á semellanza de arcos blefe dun buque, e da Biblia

descansou en un pedazo de traballo designado rolar, formado tras un barco-fiddle

dirixido pico.

O que podería ser máis chea de significado -? Para o púlpito é sempre esta terra por enriba de todo

parte, todo o demais ven na súa retagarda, o púlpito é líder mundial.

Dali é a tormenta da ira de Deus é rápida primeiro descried, eo arco debe

soportar a carga máis antigo.

Dali é o Deus da brisa xustos ou non é invocado por primeira vez para favorable

ventos.

Si, o buque world'sa ao seu paso para fóra, e non unha viaxe completa, e do púlpito

é a súa proa.

Capítulo 9. O discurso.

Mapple pai levantouse, e cunha voz suave de autoridade ordenou que o despretensioso espallados

xente a condensar. "Starboard corredor, alí! Por fóra para

bombordo - corredor bombordo para estribor!

Media-nau! media nao! "Houbo un estrondo baixo pesadas botas de mar-

entre os bancos, e unha lixeira aínda barallar de zapatos femininos, e todo estaba

silencioso de novo, e todo o ollo sobre o pregador.

Deixou un pouco, e despois axeonllarse en arcos do púlpito é, cruzou os grandes mans marrón

no peito, alto os ollos pechados, e fixo unha oración tan profundamente devota que

el parecía axeonllando e rezando no fondo do mar.

Isto rematou, en ton solemne prolongada, como o badalar dunha campá continua nun barco

que está afundido no mar nun neboeiro - en tons tal, el comezou a ler o seguinte

himno, pero cambiando o seu xeito para o

concluíndo estrofes, irrompeu cunha exultação pealing e alegría -

"As costelas e os terrores da balea, arqueada sobre min unha tristeza lúgubre,

Mentres o sol iluminado de Deus todas as ondas ían pasando, e levantarse me afondando ata doom.

"Eu vin o Maw apertura do inferno, con dores e sufrimentos sen fin alí;

Que ninguén, pero os que senten que dicir - Oh, eu estaba mergullando ao desespero.

"Na angustia negro, chamei o meu Deus, Cando eu mal podía crer nel meu,

Inclinouse seu oído para as miñas queixas - Non hai máis a balea fíxome limitar.

"Coa velocidade que voou para o meu alivio, como nun golfiño radiante cargo;

Terrible, pero brillante, como un lóstrego brillou O rostro do meu Libertador Deus.

"A miña música para sempre fará constar ese terrible hora que alegre;

Eu dou gloria ao meu Deus, súa toda a misericordia eo poder. "

Case todos se xuntaron para cantar ese himno, que creceu moito sobre o uivo dos

tempestade.

Unha breve pausa seguiu, o predicador lentamente virou as follas da Biblia, e en

pasado, dobrando a man cara abaixo sobre a páxina apropiada, dixo: "Amados compañeiros, conquistar o

último verso do primeiro capítulo de Xonás -

"E Deus tiña preparado un gran peixe para comelas Jonas. '"

"Shipmates, este libro, que contén só catro capítulos - catro fíos - é un dos

menor fíos no cabo poderosos das Escrituras.

Aínda que profundidades da alma soa Jonas sealine profundo! o que é unha lección embarazada

para nós é este profeta! O que algo nobre é que no cântico

barriga do peixe!

Como billow-como e gran gargalladas! Sentimos a inundacións surging sobre nós, nós

son con el para o fondo kelpy das augas; algas mariñas e todos os slim do

mar é sobre nós!

Pero o que é esta lección que o libro de Xonás ensina?

Compañeiros, é unha lección de dous presos, unha lección para nós todos os homes como pecadores, e un

lección para min como piloto do Deus vivo.

Como homes pecadores, é unha lección para todos nós, porque é unha historia do pecado, hard-

heartedness, medos, de súpeto espertou, a rápida castigo arrepentimento, oracións e

finalmente, a liberación ea alegría de Xonás.

Igual que todos os pecadores entre os homes, o pecado deste fillo de Amitai estaba na súa obstinada

desobediencia á orde de Deus - non importa agora o que ese mando foi, ou como

transmitido - o que el atopou un comando duro.

Pero todas as cousas que Deus quere que fagamos é difícil para nós facer - lembre que -

e, polo tanto, el comanda oftener nós que se está traballando para persuadir.

E se obedecer a Deus, hai que desobedecer a nós mesmos, e é neste desobedecendo

nós mesmos, onde a dureza de Deus obedecendo consiste.

"Con este pecado da desobediencia nel, Jonas aínda infrinxe máis en Deus, por

buscando a fuxir del.

El pensa que un barco feito por homes levalo en países onde Deus non

reinado, pero só os capitáns desta terra. El se agocha sobre o peirao de Jope, e

procura dun barco que está vinculado a Tarso.

Esconde-se, talvez, un até entón desapercibido significado aquí.

Por todas as contas Tarsos podería ser ningunha outra cidade que a moderna Cádiz.

Esa é a opinión dos doutos.

E onde está Cadiz, compañeiros? Cadiz é en España; tanto pola auga, a partir de

Jope, como Jonas podería navegar naqueles días antigos, cando o Atlántico

era un mar case descoñecido.

Porque Jope, a Jaffa moderno, compañeiros, está na costa máis oriental do

Mediterráneo, a Siria, e tarso ou Cadiz máis de dúas mil millas para o

para oeste, que, mesmo á saída do Estreito de Xibraltar.

Non vedes, entón, compañeiros, que Jonas tentou fuxir de todo o mundo de Deus?

Home miserable!

Oh! máis despreciable e digno de todo o desprezo; con sombreiro slouched e ollo culpable,

skulking do seu Deus; roldando entre o transporte como un asaltante vil apresurándose a

cruzar os mares.

Entón desordenada, auto-condena é o seu ollar, que se houbese policías naqueles

días, Jonah, na mera sospeita de algo mal, fora detido antes de que

tocou nun deck.

Como claramente fugitivo El é un! ningunha equipaxe, non un sombreiro-box, valise, ou alfombras bag-, - no

amigos acompaña-lo ao peirao coas súas despedidas.

Por fin, despois de investigación rexeitaron a moito, se atopa o buque Tarsos recibir a última

elementos da súa carga, e como pisa a bordo para ver o seu capitán na cabina, todas as

os mariñeiros para o momento desistir de

elevación dos bens, para marcar o mal-ollo estraño.

Jonas ve iso, mais en balde, el tenta mirada toda a facilidade e confianza, en balde

essays seu sorriso miserable.

Intuicións fortes do home asegurar os mariñeiros que pode haber inocentes.

Na súa forma benestar humor, mais aínda grave, unha sussurra para o outro - "Jack, é

roubado unha viúva ", ou" Joe, que marcalo; El é un bígamo ", ou," Harry rapaz, eu creo

el é o adúltero que rompe prisión en idade

Gomorra, ou belike, un dos asasinos falta de Sodoma ".

Outra corre para ler o proxecto de lei que está preso contra a spile encima do peirao que

o buque está atracado, ofrecendo 500 moedas de ouro para o secuestro de un

parricídio, e contén unha descrición da súa persoa.

Le, e mira de Jonas para o proxecto de lei, mentres que todos os seus compañeiros simpático agora

multitude rolda Jonas, preparados para colocar as súas mans sobre el.

Treme asustado Jonas, e convocar toda a ousadía del no seu rostro, só parece tan

máis covarde. El non vai confesar-se sospeita, pero

que en si é forte sospeita.

El fai o mellor del, e cando os mariñeiros atopar non ser el o home que é

anunciado, que deixalo pasar, e descende para a cabina.

"Quen está aí?" Chora o Capitán na súa mesa ocupada, apresuradamente realizar os seus papeis

para a Alfándega - 'Who está aí "Oh? como ese inofensivo manglares pregunta

Jonas!

Para o momento en que case vira para fuxir de novo.

Pero comícios. "Eu busco un paso neste barco para Tarsos;

canto tempo navegan vós, señor?

Ata agora, o capitán non tivese ocupado mirou para Jonas, aínda que o home agora está diante de

el, pero non antes el escoita a voz oca, que el dardos unha mirada perscrutador.

"Nós navegamos coa marea que vén", finalmente el respondeu a modo, aínda atentamente

de ollo nel. "Mal, señor ?'--' Logo suficiente para calquera

home honesto que vai dun pasaxeiro. "

Ha! Jonas, iso é outra facada. Pero axiña chamadas fóra o capitán do

que perfume.

'Vou ir con vós ", - di el, -" o diñeiro da pasaxe como é que -? Vou pagar

agora ".

Por iso é especialmente escrito, compañeiros, como se fose unha cousa non debe ser esquecido

nesta historia ", que pagou o mesmo fare 'ere a nave fixo vela.

E levado co contexto, este está cheo de significado.

"Agora, o capitán Jonas, compañeiros, foi aquel cuxa sabedoría detecta crime en calquera, pero

cuxa cupidez expón só na miseria.

Neste mundo, compañeiros, o pecado que paga o seu camiño pode viaxar libremente, e sen un

pasaporte e que virtude, un pobre, é parado en todas as fronteiras.

Entón o capitán Jonas prepara para probar a duración da bolsa de Jonas, antes de que xulgalo

abertamente. El cobra-lo tres veces a suma usual, e

é consentida.

Entón o capitán sabe que Jonas é un fuxitivo, pero ao mesmo tempo, resolve

axudar un voo que abre a súa retagarda co ouro.

Sen embargo, cando Jonah bastante pega súa bolsa, as sospeitas prudente aínda ofender a

Capitán. El toca as moedas para atopar unha falsificación.

Falsificador non un, de calquera forma, el resmungar, e Jonah e colocar a abaixo para a súa pasaxe.

"Obxectivo o meu estado-room, Sir", di Jonas agora, "Eu son cansos da viaxe, eu teño durmir."

"Ti miras como el", di o capitán, "hai espazo teu."

Jonas entra, e ía bloquear a porta, pero o bloqueo non contén ningunha clave.

Ouvídelo tolamente fumbling alí, o capitán ri humilde para si, e

murmura algo sobre as portas das células condenados non sendo levado a

pechado dentro.

Todos vestidos e empoeirado como é, Jonas xógase no seu berce, e encóntrase

o teito do Estado cuarto pouco case descansando na súa testa.

O aire está preto, e suspiros Jonas.

Entón, nese buraco contratados, afundido, tamén, baixo o barco liña de auga, Jonas se sente

anunciando o presentimento de que hora sufocante, cando a balea debe seguro-lo na

menor de enfermerías súas entrañas ".

"Screwed no seu eixe contra o lado, unha lámpada balance lixeiramente oscila en

Sala de Jonas, e do barco, de inclinación cara ao peirao, co peso do

fardos última recibiu, a lámpada de chama, e

todo, pero en movemento lixeiro, aínda mantén un viés permanente con

de referencia para o cuarto, aínda que, en realidade, infalivelmente recta en si, pero fixo

obvia do teito, os niveis de mentir entre os que se enforcado.

A lámpada de alarmas e asusta Jonas; como mentir no seu berce seu rodillo ollos atormentados

arredor do lugar, e esta foragido ata agora de éxito non atopa refuxio para a súa

ollar inquedo.

Pero esa contradición na lámpada apavora máis e máis del.

O chan, o teito, e á beira, están todos incorrecto.

"Oh! entón a miña conciencia está colgada en min ", el xeme," cara arriba en liña recta, polo que queimaduras;! pero

as cámaras de miña alma están todos na deshonestidade! "

"Como o que tras unha noite de folia hies borracho para a súa cama, aínda se recupera, pero

coa conciencia aínda pricking el, como o plungings do Roman carreira de cabalos, pero tan

máis marcas a folga de aceiro na súa

el, como aquel que en situación miserable que aínda se transforma e se transforma en angustia vertixinosa,

orando a Deus para a aniquilación, ata o axuste ser pasado, e, finalmente, no medio do turbillón de

ai se sente, un profundo estupor rouba máis de

el, como sobre o home que sangra ata a morte, pois a conciencia é a ferida, e non hai

nada para estancar iso, así, despois de loitas ferida no seu berce, prodixio de Xonás de

ponderous miseria arrastra-se afogando-se a durmir.

"E agora o momento da marea chegou, o buque lanza fóra dos seus cables, e da

peirao abandonado o buque para Tarsos uncheered, todos careening, desliza cara ao mar.

Este navío, meus amigos, foi o primeiro dos contrabandistas gravado! o contrabando foi

Jonas. Pero os rebeldes do mar, non vai soportar o

carga perverso.

Unha terrible tormenta se achega, o buque é como romper.

Pero agora, cando o mariñeiro chama todos mans para aliviar ela, cando as caixas, fardos, e frascos

son barulhentas ao mar, cando o vento está berrando, e os homes están gritando, e

cada plancha tronos cos pés pisando

dereita sobre a cabeza de Xonás, en todo este tumulto furioso, Jonas dorme o seu soño horrible.

El non ve ceo negro e mar revolto, non sente as madeiras pendentes e pouco oe

el ou que atende a carreira lonxe da balea poderosa, que mesmo agora coa boca aberta é

Eumetazoa do mar tras el.

Si, compañeiros, Jonas foi descendido para os lados do buque - unha vaga na cabina

como eu te-la, e estaba durmindo.

Pero o mestre medo vén con el, e grita no seu oído mortos, "peor que

ti, ó, dorminhoco! levanta-te! "

Asustado da súa letargo por ese berro aterrador, Jonas cambaleando de pé, e

tropezo para a plataforma, agarra unha mortalha, a ollar para fóra sobre o mar.

Pero naquel momento está apossando por unha pantera billow pulando sobre os baluartes.

Onda tras onda, así, salta para o buque, e non atopando caudal rápido corre ruxindo

adiante e cara atrás, ata que os mariñeiros chegará para afogamento, mentres aínda á luz.

E nunca, como a lúa branca mostra o seu rostro atemorizado do barrancos inclinadas, en

a sobrecarga escuridade, Jonas aghast ve o Gurupi creación apuntando alta para arriba,

mais pronto bater para abaixo de novo para o fondo atormentado.

"Terrors sobre terrores correr berrando a través da súa alma.

En todas as súas actitudes servís, o Deus fugitivo é agora moi claramente coñecido.

Os mariñeiros marcalo, máis e máis certos crecen as sospeitas del, e finalmente,

totalmente para probar a verdade, referíndose se todo o asunto aos ceos, caen ata o

sorteo, a ver por causa de quen sobreveio esta gran tempestade estaba sobre eles.

O lote é de Xonás, que descubriu, entón, como furiosamente mob que coa súa

preguntas.

'Que ocupación é a túa? De onde vés?

O teu país? Que persoas?

Pero marca agora, meus compañeiros, o comportamento dos pobres Jonas.

Os mariñeiros ansiosos, pero preguntarlle quen é, e de onde, e que, non só

recibir unha resposta a estas preguntas, pero tamén responder a outra para unha cuestión non

posto por eles, pero a resposta non solicitada é

forzada de Jonas da man dura de Deus que está nel.

"Eu son hebreo", el grita - e despois - 'I temen o Señor Deus do ceo que ten

fixo o mar ea terra seca! "

Temelo, ó Jonas? Si, ben poderías ti medo, o Señor Deus

ENTÓN!

Logo, el agora pasa a formar unha confesión completa, despois do que os mariñeiros se fixo

cada vez máis apavorado, senón que son lamentábeis.

Para cando Jonah, aínda non suplicando a Deus por amor, pero sempre que el sabía moi ben o

escuridade dos seus desertos, - cando Jonas miserable grita a eles para leva-lo e

lanzáronse en ao mar, xa que sabía

que á súa causa sobreveio esta gran tempestade estaba sobre eles, xa que misericordiosa vez del,

e buscar por outros medios para salvar a nave.

Pero todo en balde, os uivos indignado ventania máis forte, entón, cunha man levantada

invokingly a Deus, co outro non se unreluctantly botar man de Jonas.

"E agora velaquí, Jonah tomado como unha referencia e lanzado ao mar, cando, inmediatamente, unha

calma oleosa flota fóra do leste, eo mar é aínda, como Jonas leva as

vendaval con el, deixando a auga lisa atrás.

El descende no corazón xirando de tal conmoción masterless que atende escasos

o momento en que cae fervendo nas mandíbulas bocejo á espera del, e da balea

tira a todos os seus dentes de marfil, como tantos parafusos branco, enriba da súa prisión.

Entón Jonas orou ao Señor para fóra da barriga do peixe.

Pero teña en conta a súa oración, e aprender unha lección importante.

Para pecaminoso como é, Jonas non para chorar e lamentar directa liberación.

El sente que o seu terrible castigo é xusto.

El deixa todo o seu livramento a Deus, contentándose con iso, que a pesar de

todas as súas dores e dores, aínda vai mirar para o seu santo templo.

E aquí, compañeiros, é certa e arrepentimento fiel, non clamorosa de perdón, pero

grata por castigo.

E como agradable a Deus foi esa conduta en Jonas, aparece na liberación eventual

del desde o mar e da balea.

Compañeiros, non poño Jonas antes de ser copiados para o seu pecado, pero eu poñelas

antes de ti como un modelo para o arrepentimento. O pecado non, pero se o fai, teña coidado de se arrepentir

del Xonás. "

Mentres estaba falando estas palabras, o uivo dos berros, inclinándose tormenta

sen parecía para engadir novo poder para o predicador, que, ao describir Jonas mar

tempestade, parecía sacudido por unha tempestade de si mesmo.

Peito profundo heaved como cunha onda de fondo, xogou os seus brazos parecía ser a guerra

elementos no traballo e os tronos que rolou lonxe da fronte morena, e

a luz saltando do seu ollo, fixo todos

seus ouvintes simple miralo con un medo rápido que era estraño para eles.

Hai agora veu un período de calma no seu ollar, como el silencio volveu sobre as follas do libro

unha vez máis, e, finalmente, de pé, inmóbil, cos ollos pechados, para o

momento, parecía comuñón con Deus e si mesmo.

Pero de novo se inclinou para co pobo, e baixando a cabeza humildemente, cunha

aspecto da humildade profunda manliest aínda, falou estas palabras:

"Shipmates, pero Deus puxo unha man encima de ti; ambas as mans de prensa enriba de min.

Lin-vos por que a luz turba pode ser a miña a lección de que Jonas ensina a todos os

pecadores, e, polo tanto, a vós, e aínda máis para min, porque son un gran pecador que

vós.

E agora como moi ben que eu ía baixar esta mastro e sentir-se no escotilha hai

onde se senta, e escoitar como escoitar, mentres que algúns de vós me le que outros

ea lección máis terrible que Jonas ensina a min, como un piloto do Deus vivo.

Como ser un piloto unxido profeta, ou altofalante de cousas certas, e ordenado polo

Señor ao son daquelas verdades non desexadas nos oídos de un mal Nínive, Jonas, apavorado

a hostilidade que debería levantar, fuxiu de

súa misión, e intentou escapar do seu deber ea súa Deus tomando barco en Jope.

Pero Deus está en todas partes; Tarsos nunca chegou.

Como vimos, Deus veu sobre el na balea, e tragou-o a vivir

abismos de castigo, e con slantings rápida resgou-lo ao longo 'no medio do

mares ', onde as profundidades eddying mamar,

10 mil brazos para baixo, e "as algas se enrola na súa cabeza, e todos os

mundo acuático de aflición rolou sobre el.

Con todo, aínda así fóra do alcance de calquera plummet - 'out do ventre do hell' - cando

a balea fundamentada na máxima ósos do océano, de todos os xeitos, Deus escoitou o engulphed,

arrepentíndose profeta, cando choraba.

Entón, Deus falou ao peixe, e do frío tremendo e escuridade do mar,

a balea veu culotes cara ao sol quente e agradable, e todas as delicias

do aire e da terra, e 'vomitou a Jonas

sobre a terra seca, "cando a palabra do Señor veu por segunda vez, e Jonas, machucado

e golpeado - os seus oídos, como dúas cunchas, aínda multitudinously murmuração dos

océano - Jonas fixo licitación do Todo poderoso.

E o que era iso, compañeiros? Para predicar a verdade para o rostro de

Falsidade! Era isto!

"Este compañeiros, iso é que outra lección, e ai daquel piloto dos vivos

Deus que slights-lo. Ai daquel a quen este mundo de encantos

Deber evanxeo!

Ai daquel que busca a derramar óleo sobre as augas cando Deus brewed-los nun

vendaval! Ai daquel que busca agradar en vez de

para asustar!

Ai daquel cuxo bo nome é máis para el que bondade!

Ai daquel que, neste mundo, non tribunais deshonra!

Ai daquel que non sería feito, a pesar de ser falso foron salvación!

Si, ai daquel que, como o gran piloto Paulo ten, mentres predica a outros é

un náufrago "

El caeu e caeu fóra de si mesmo por un momento e, despois, levantando a cara para eles

unha vez máis, demostrou unha profunda alegría nos seus ollos, como gritou con un entusiasmo celestial, - "Pero

oh! compañeiros! por unha banda estribor do

cada desgraza, non é unha delicia firme, e maior que o tope de pracer, que o

inferior da desgraza é profunda. Non é o maior camión-principal que a

Kelson é baixa?

Pracer é para el - un moi, moi cara arriba, cara a dentro e deleite - que contra os deuses orgullosos

Commodore e desta terra, nunca se estendeu a súa propia auto inexorable.

Alegría para aquel cuxos brazos fortes aínda apoia-lo, cando o barco desta base

traizoeiro mundo caeu por baixo del.

Alegría para el, que non dá trimestre de feito, e mata, queima e destrúe

todo o pecado que arrinca o de so as vistes de senadores e xuíces.

Pracer, - top-galante pracer é para el, que recoñece ningunha lei ou señor, pero o

Señor, o seu Deus, e é só un patriota para o ceo.

Pracer é para el, a quen todas as ondas do ondas dos mares do boisterous

mob non pode abalar a partir desta Keeler seguro da Idade.

E pracer eterno e delicia será o seu, que está para botar-lo, pódese dicir

co seu último suspiro - Ó Pai! - principalmente coñecida por min pola túa vara - mortal ou inmortal,

aquí eu morro.

Eu teño loitado para ser túa, máis que ser este do mundo, ou a miña propia.

Con todo, isto non é nada: eu deixo a eternidade a ti, por que é o home que debe vivir

a vida do seu Deus? "

Non dixo máis nada, pero lentamente axitando unha bendición, tapou a cara coa súa

mans, e así permaneceu de xeonllos, até que todo o pobo se retirou, e se deixou

só no lugar.

>