-
Αυτή η ζωγραφιά είναι η πρώτη μου
εξέταση του τόπου της προβολής.
-
Αυτό είναι το άγαλμα,
-
που στέκεται σε ένα βάθρο.
-
Ήταν πολύ σημαντικό για μένα
-
να φαντάζομαι πως μπορεί να ζωντανέψει
το άγαλμα με έναν προβολέα.
-
[ΚΡΙΖΤΟΦ ΒΟΝΤΙΖΚΟ : Mνημείο για τους
Ζωντανούς]
-
Οι άνθρωποι πάντα μαζεύονται μπροστά από
τα μνημεία.
-
Εκεί γίνονται εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες.
-
Καμιά φορά καθόμαστε στους ώμους τους
ανεμίζοντας σημαίες.
-
Τα βάφουμε με μια νέα αφήγηση.
-
Αυτά τα μνημεία στάθηκαν μάρτυρες σε
διάφορα γεγονότα και παλιότερα-
-
μερικές φορές αυτά τα γεγονότα ήταν
ιστορικά, μεγάλα.
-
Θέλουμε τα μνημεία να παρατηρούν και να
καταγράφουν,
-
να επιβλέπουν ότι κάνουμε σήμερα,
-
για άλλη μια φορά.
-
Για πολλά χρόνια προσπαθούσα να δώσω
φωνή σε εκείνους που δεν έχουν φωνή,
-
να βοηθήσω να ακουστεί η φωνή εκείνων
που η φωνή τους δεν ακούγεται,
-
και εκείνων που τους σωπαίνουν.
- Είδα πολλά νεκρά παιδιά ή σχεδόν νεκρά.
-
-Ήταν φριχτό.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Δεν υπάρχουν μνημεία για τους
πρόσφυγες.
-
[ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΛΕΑ]
-Άφησα τους γονείς μου.
-
-Άφησα την μαμά μου,
-
-και τα αδέλφια μου,
-
-χωρίς να πω καν αντίο.
-
-Έφυγα όπως με βλέπετε.
-
[ΑΛΛΗ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΛΕΑ]
-Για δέκα χρόνια ζούσαμε έτσι
-
-κοιμόμασταν σε σκηνές,
-
-ξυπνούσαμε,
-
-ζούσαμε μέσα στον φόβο όλη μέρα,
-
-δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα
με τις ζωές μας.
-
[ΑΛΛΗ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΛΕΑ]
-Ήταν βασανιστήριο.
-
-Δεν υπήρχε ελπίδα για καλύτερη ζωή.
-
-19 χρόνια της ζωής μου, της νιότης μου
πήγαν χαμένα.
-
[ΒΟΝΤΙΖΚΟ] Το να δει κανείς έναν
πρόσφυγα να μιλάει,
-
είναι μια σπάνια ευκαιρία για το κοινό.
-
[ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΛΕΑ]
-Ήταν δύσκολο να αφήσω το παιδί μου.
-
-Αν μπορεί κανείς να φανταστεί πως είναι
να αφήνεις το παιδί σου πίσω...
-
-Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να αφήσει
το παιδί του πίσω ούτε για μια μέρα.
-
- Εγώ έπρεπε να αφήσω το παιδί μου πίσω
για δέκα χρόνια.
-
-Δέκα χρόνια!
-
[ΒΟΝΤΙΖΚΟ] Για να καταφέρεις να ζήσεις
με τόσο τραυματικές αναμνήσεις,
-
είναι πολύ σημαντικό,
-
να μπορείς να μιλήσεις και να
επικοινωνήσεις με τους άλλους.
-
Όσοι προσπαθούν να ξεπεράσουν το
τραύμα τους,
-
ξέρουν πολύ καλά πως δεν υπάρχει τίποτα
πιο οδυνηρό
-
από το να μην μπορείς να μοιραστείς
αυτή την συντριπτική εμπειρία.
-
Όταν καταφέρεις να τη μοιραστείς,
-
μπορείς να αρχίσεις να ζεις μια πιο υγιή
ζωή με αυτές τις τραυματικές αναμνήσεις.
-
Αυτή είναι η προσέγγισή μου όσο αφορά
τα μνημεία.
-
Πρέπει να είναι χρήσιμα κα για τους
ζωντανούς,
-
πρέπει να σχετίζονται με τους ζωντανούς,
-
ώστε να χτίσουμε ένα μέλλον-
-
ένα καλύτερο μέλλον-
-
και ίσως σε αυτό το μέλλον μερικά από
αυτά τα μνημεία,
-
όπως τα πολεμικά μνημεία,
-
να μη χρειαστεί να χτιστούν,
-
γιατί δεν θα υπάρχουν πόλεμοι
-
και δεν θα υπάρχουν πρόσφυγες.
Art21