-
Γειά, λέγομαι Τόνυ και αυτό είναι ένα σύντομο επεισόδιο του Every Frame a Painting. Πάμε.
-
--Δρ. Lecter, λέγομαι Clarice Starling, μπορώ να σας μιλήσω?
-
Το σημερινό θέμα είναι η νίκη της σκηνής.
-
Στο έργο, 2 χαρακτήρες μπαίνουν σε ένα χώρο.
-
Ο καθένας θέλει κάτι απ' τον 'αλλο.
-
--Μπορώ να δω τα πιστοποιητικά σας?
-
Η ερώτηση της σκηνής είναι: ποιος παίρνει αυτό που θέλει?
-
--Πιο κοντά!
-
Πρώτα θα παρατηρήσετε ότι και οι 2 κοιτούν απευθείας μέσα στο φακό, εξετάζοντας ο ένας τον άλλο.
-
Παρόλο που ο Lecter είναι στη φυλακή, αυτό το πλάνο δείχνει αυτόν και την Clarice ως ίσους.
-
Όμως, αφού κάνει το πρώτο χτύπημα:
-
--Αυτό λήγει σε μια βδομάδα.
-
Δεν είσαι στ' αλήθεια απ' το FBI, έτσι δεν είναι?
-
Κινούμαστε πίσω απ' τον ώμο με κάθε άτομο
-
να χτίζει κάποια άμυνα. Και ποιος κατέχει τη δύναμη εδώ?
-
--Κάθισε, παρακαλώ.
Αυτός την έχει.
-
Από 'δω και πέρα, κοιτάζουμε πάντα ελαφρώς προς τα κάτω σ' αυτήν,
-
ελαφρώς προς τα πάνω σ' αυτόν.
-
--Τώρα, πες μου, τι σου είπε ο Miggs?
-
Ενώ αυτός μας κοιτάζει κατάματα, αυτή βλέπει εκτός της κάμερας.
-
Τώρα βρισκόμαστε μέσα στο δικό της μυαλό. Ο Jonathan Demme θα το ενισχύσει αυτό
-
κάνοντας την κάμερα να κοιτάζει όπου κοιτάζει η Clarice
-
για να μας επαναφέρει πίσω στο Lecter.
--Ξέρεις τη Φλωρεντία?
-
Θυμηθείτε ότι βρίσκεται εδώ για να τον κάνει να κοιτάξει μια έρευνα. κάθε φορά που παραείναι προφανής
-
--Σου ζητάω μόνο να το κοιτάξεις, Δρ. Είτε θα το κάνεις είτε όχι.
-
Επιστρέφουμε σ' αυτήν την αποστασιοποιημένη λήψη.
-
Αλλά ο Lecter αναρωτιέται για ένα πράγμα:
--Ξέρεις γιατί λέγεται Buffalo Bill?
-
Οπότε μεταβιβαζόμαστε. Τώρα αυτή μας κοιτάζει στα μάτια, αυτός βλέπει αλλού.
-
Μεταφερθήκαμε μέσα στην οπτική του γωνία γιατί ενδιαφέρεται αληθινά.
-
Και η σχέση αρχίζει να αναθερμαίνεται, μπορείς να διακρίνεις
-
την ακριβή στιγμή που αυτό συμβαίνει.
-
--Οι περισσότεροι serial-killers κρατούν κάποιο τρόπαιο
-
--Εγώ όχι.
-
--Όχι, εσύ έτρωγες τα δικά σου.
-
Νομίζουμε ότι η Clarice νικάει.
-
Κατάφερε να τον κάνει να κοιτάξει την έρευνα, και έχουμε ένα κοντινό
-
που δίνει έμφαση στη σημασία του.
-
Αλλά τότε ο Lecter αποφασίζει να αντιστρέψει τα πράγματα.
-
--Ξέρεις σαν τι μου μοιάζεις με την καλή τσαντούλα σου και τα φτηνά παπούτσια?
-
Μοιάζεις σαν χωριάτα.
-
Αυτή είναι η πρώτη φορά που η κάμερα κινείται σ' όλη τη σκηνή,
-
και τελειώνει κάνοντας λήψη του Lecter φυσιολογικά,με την Clarice χωρίς προοπτική,
-
εκτός ισορροπίας.
-
Μόλις που νόμιζε ότι κέρδιζε...
-
έχασε.
-
Αν προσέχετε, θα παρατηρήσετε ότι ο Lecter δεν κοιτάζει πλέον
-
απευθείας στο φακό, αλλά ελάχιστα εκτός.
-
Επειδή δεν κοιτάζονται στα μάτια πια.
-
--Πέτα τώρα πίσω στο σχολείο, μικρή Starling.
-
Απομακρύνεται απ' την κάμερα, καθρεπτιζόμενος στην επόμενη σκηνή, όπου αυτή κάνει το ίδιο.
-
Αφού ο Miggs κάνει τη δουλειά του, έχουμε τη δεύτερη κίνηση της κάμερας
-
και για πρώτη φορά, τη λήψη και των 2 σ' ολόκληρη τη σκηνή.
-
Τελικά, είναι μαζί στο ίδιο πλάνο,
-
η κάμερα κοιτάζει προς τα πάνω, και καταλαβαίνουμε ότι
-
αυτό είναι το ξεκίνημα μιας σχέσης.
-
--Δε νομίζω ότι ο Miggs θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ξανά τόσο σύντομα, παρόλο που είναι τρελός,
-
ΦΥΓΕ ΤΩΡΑ!
-
Αυτό που κάνει ενδιαφέρουσα τη δυναμική είναι ότι ο Hannibal Lecter κερδίζει τη σκηνή
-
και μετά εγκαταλείπει τη νίκη του για τους δικούς του λόγους.
-
Η Clarice πήρε αυτό που ήθελε
-
αλλά είναι σαν μια ταπείνωση. Αν σας άρεσε αυτή η μικρή εξάσκηση,
-
σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να δείτε κι άλλες αλληλεπιδράσεις των 2 αυτών χαρακτήρων.
-
καθεμιά απ' τις οποίες έχει μερικώς διαφορετική απάντηση στην ερώτηση του
-
"Ποιος νικάει τη σκηνή?"
-
Λέγομαι Tony και αυτό ήταν ένα σύντομο επεισόδιο του Every Frame a Painting
