-
ฉันพบกับชาร์ลส์ 19ปีที่แล้วในเอเดนเบิร์ก
-
เขาเป็นอาชญากรทั่วไป เป็นโจรจี้กระเป๋า
-
เป็นหัวโจกในละแวกนั้น และเป็นเป้าสายตาของกฎหมาย
-
ตอนนั้นฉันยังเด็ก
-
และโอ ผู้ชายเลวๆบ้าบิ่นกลับดูน่าดึงดูดขนาดไหนในสมัยนั้น
-
พวกเราแต่งงานกันในสองสามเดือนต่อมา
-
ในขณะที่กำลังกลับไปยังบ้านเกิดฉันที่ปารีส
-
มันไม่ใช่การเดินทางที่โรแมนติกเท่าไหร่
-
แต่เป็นเหมือนการทิ้งชีวิตที่เขาไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป
-
เราออกเดินทางใช้ชีวิตที่นู่นและนี่
-
ก่อนที่จะปักหลักที่เมืองแสนธรรมดานี้
-
เราอยู่อย่างสงบสุขได้สักพัก
-
แต่วิธีที่ชาร์ลส์หาเงินมาได้ ฉันก็ไม่เคยรู้หรอก
-
และการถามคำถามไม่ใช่ตัวเลือก
-
ฉันเคยคิดว่า ยิ่งลึกลับเท่าไหร่ยิ่งดี
-
"ความจริงไม่ใช่เรื่องตลก" พ่อฉันเคยกล่าว
-
"ไม่อย่างงั้น เราคงพูดแต่ความจริง"
-
ไม่กี่ปีต่อมาหลังจากแต่งงาน เขาก็หายตัวไป
-
แค่นั้นเลยหล่ะ
-
ไม่มีคำพูด ไม่มีจดหมาย ไม่มีการโทรศัพท์หา
-
ร่องรอยที่เหลืออยู่มีแค่เอกสารปลอมมากมาย
-
และกระสุนจำนวนหนึ่ง
-
เขาตกลงไปในทะเลสาบระหว่างใส่รองเท้าทำจากคอนกรีตงั้นเหรอ
-
หรือเขาหนีไปเพราะหญิงขายาวๆและหน้าสวยๆรึไงกัน
-
ฉันไม่เคยรู้หรอก
-
"คู่รักดีๆมีแต่จะสร้างสามีห่วยๆเท่านั้นแหละ" แม่ฉันเคยพูด..
-
เวลาผ่านไป และห้าปีก่อน
-
ฉันก็ได้รับมัน
-
สายโทรศัพท์
-
ชาร์ลส์ ฮิกกินส์ เสียชีวิตจากการยิงต่อสู้กันของอาชญากร
-
ทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ในปริศนาที่ตอบไม่ได้
-
สุดท้ายฉันก็ยอมรับที่จะเป็นแม่หม้ายและก้าวต่อไป
-
และเปลี่ยนเป็นทุกอย่างที่เขาเกลียดมาตลอด
-
ทุกอย่างที่เขาใช้ทั้งชีวิตคอยหลีกเลี่ยง
-
นักสืบ, นักขุดคุ้ย
-
คนที่ชอบถามคำถาม
-
คดีฆาตกรรมที่ยังไม่คลี่คลายห้าคดีก็ดูจะเพียงพอแล้ว
-
เพื่อที่จะให้ผีของเขากลับมา
-
และช่างเป็นผีที่ดีจริงๆ
-
โจรจี้กระเป๋ากลายเป็นสัตว์ที่ชั่วร้ายมาก
-
เขาฝังตัวเองเข้าไปในโลกใต้ดินลึกขนาดไหนกัน
-
การประกาศการเสียชีวิตของเขาเป็นเพียงแค่ข้อผิดพลาดหรือ
-
เป็นการโกหก? ฉากบังตา?
-
ฉันนึกว่าฉันค้นพบข้อมูลใหม่
-
แต่สุดท้ายแล้ว เรื่องราวก็ดูจะไม่คลี่คลายเสียที
-
และฉันตอนนี้ก็กำลังห้อยอยู่บนเส้นด้าย
-
รอสัญญาณหรือไม่ก็เบาะแส
-
อะไรก็ได้ที่จะหยุดทำให้ฉันมองข้างหลัง
-
ในทุกๆมุมตรอก
-
(เสียงกระซิบที่ไม่อาจเข้าใจได้)
-
คุณฮิกกินส์คะ ฉันนำของมาให้ตามที่คุณขอค่ะ
-
ฉันจะวางมันบนโต๊ะนะคะ
-
แต่มันเหลือวิสกี้แค่ขวดเดียวน่ะค่ะ
-
ขอบใจจ้ะเนลลี่
-
บลันช์ ฮิกกินส์พูด
-
ไงบลันช์ นี่เจคอบพูด
-
มีข้อมูลใหม่ไหม
-
ผมคิดว่านะ เราส่งคำอธิบายลักษณะของชาร์ลส์ ฮิกกินส์ไปยังทุกสถานีตำรวจในรัฐนี้
-
และเรามีเหตุผลให้เชื่อว่าเขาถูกพบเห็นอยู่สองสามครั้ง
-
อยู่กับพวกบุคคลที่ไม่น่าพึงพอใจเท่าไหร่
-
เขายังไม่ตาย แต่ไม่ได้ตัวคนเดียว
-
หวังว่านี่จะไม่ลำบากเกินไปที่จะฟังนะ
-
ในสถานการณ์ตอนนี้ ฉันพูดไม่ได้แล้วว่าตกใจน่ะ
-
มีอะไรอีกไหม
-
อาจจะนะ ตอนนี้สถานการณ์ทั้งหมดนี้กำลังถูกหยิบยกขึ้นมาพูดถึงในวงที่สูงขึ้น
-
นักการเมืองไม่ดีบางคนเริ่มที่จะ
-
หวาดกลัวเกี่ยวกับธุรกิจของตัวเองแล้ว
-
ไม่ก็ชีวิตของตัวเองน่ะ
-
งั้นเหรอ?
-
เรื่องทั้งหมดนี่ดูจะคลุมเครือมากกว่าที่ผมคิดไว้
-
บางคนกำลังพยายามแก้แค้น
-
และฉันเดาว่าฉันคงเป็นผู้ต้องสงสัยรายใหญ่เลย
-
ในเมื่อสามีของฉันเกี่ยวข้อง
-
อย่าห่วงเรื่องนี้จนเกินไป
-
แต่ครั้งหน้าที่คุณเลือกสามี
-
ลองใช้เวลาคิดสักหน่อยนะ
-
ทำไมคุณถึงเลือกแต่งงานกับหมอนี่ตั้งแต่แรกกัน
-
โอ ไม่เอาน่าเจคอป นายไม่เคยเป็นเด็กเลยหรอ
-
หรือฉันควรเตือนคุณถึงสิ่งที่คุณเคยทำสมัยตอนยังอายุ20น่ะ
-
นั่นคงไม่จำเป็น ขอบคุณครับ
-
กลับมาที่ข้อมูลที่เรามีเถอะ
-
มีคนพบเห็นการอาชญากรรมล่าสุดด้วย
-
การฆาตกรรมผู้พิพากษาฮัดสัน
-
ผมคิดว่าคุณน่าจะอยากเป็นคนแรกที่ได้สัมภาษณ์น่ะ
-
คุณช่างเป็นคนเอาใจใส่จริงๆ
-
แต่ว่านะ เห็นได้ชัดว่าคุณจะเป็นคนที่ได้เปรียบ
-
จากรายงานฉบับเต็มของการสัมภาษณ์นี้ ฉันพูดถูกไหม
-
ถ้าได้จะดีมาก บลันช์ ขอบคุณ
-
งั้นผมว่าผมคงต้องเลี้ยงเครื่องดื่มคุณ
-
ใช่ไหม
-
สิ่งเดียวที่คุณติดหนี้ฉันอยู่ตอนนี้นะเจคอป คือความเชื่อใจของคุณ
-
ก็จริง
-
และถ้ามีอะไรเกิดขึ้น คุณรู้ว่าจะเจอผมได้ที่ไหน
-
ผมจะส่งพยานไปให้เดี๋ยวนี้
-
โชคดีนะ ระวังตัวด้วย
-
ลาก่อน
-
คุณฮิกกินส์คะ มีคนมาหาคุณค่ะ
-
ขอบคุณนะเนลลี่ เธอไปได้แล้วล่ะ
-
นั่งลงสิ ทำตัวให้สบาย
-
อยากดื่มอะไรไหม
-
เอาล่ะ..
-
ฉันคิดว่าคุณคงไม่สบายใจ
-
กับสิ่งที่คุณเห็น
-
ผิดที่ ผิดเวลา เนอะ?
-
ฉันอยากจะถามว่าทำไมถึงใช้เวลาตั้งนานกว่าคุณจะโผล่มา
-
แต่ฉันเดาว่าคุณมีเหตุผลของคุณ
-
คุณพอจะตอบคำถามให้ฉันเล็กน้อยได้ไหม
-
ไม่มีอะไรทางการ แค่พูดคุยทั่วไปและบันทึกนิดหน่อย
-
ดังนั้นคุณทำตัวให้ผ่อนคลายได้
-
มาเริ่มตั้งแต่ต้นเลย ดีไหม
-
ชื่อของคุณ
-
นามสกุล
-
น่าสนใจ
-
นามสกุลนี้มาจากไหน
-
ที่อยู่ของคุณ
-
วันเกิด
-
ไม่เอาหน่า
-
แต่งงานหรือยัง มีลูกไหม
-
ทำงานที่ไหน
-
แล้วมันอยู่ที่ไหน
-
คุณทำงานที่นั่นมานานเท่าไหร่แล้ว
-
ปกติคุณไปกลับจากที่ทำงานกับคนอื่นหรือเปล่า
-
ตรงไปที่บ้านเลย ไม่ได้อ้อมไปไหนใช่ไหม
-
มาสรุปกันก่อน อย่างน้อยก็จากข้อมูลที่ฉันมี
-
ในวันที่4 กุมภาพันธ์ คุณออกจากที่ทำงานเวลา เท่าไหร่นะ หนึ่งทุ่มเหรอ
-
และคุณเดินที่ถนนแฟร์ฟิลด์เพื่อที่จะกลับบ้านเลยถูกไหม
-
นั่นคือตอนที่คุณได้ยินเสียงปืนลั่นและเห็นคุณฮัดสันอยู่บนพื้น
-
และชายอีกคนวิ่งไปที่เลนเครสต์วู้ดส์ แค่นั้นเหรอ
-
คุณจำลักษณะของชายคนนี้ได้ไหม
-
กระดาษและดินสอจะช่วยได้ไหม
-
คุณสามารถสเก็ชต์ภาพเป็นรูปร่างไหนก็ได้
-
หรือลักษณะหน้าตาที่คุณจำได้
-
ทรงผมล่ะ
-
ช่วยเพิ่มรายละเอียดตรงนี้ได้ไหม
-
เพิ่มคิ้วให้ได้ไหม
-
ขอฉันดูหน่อย
-
ใช่ ฉันรู้ มันไม่เคยง่ายหรอก
-
เดี๋ยวฉันช่วย
-
ใช่ชายคนนี้ไหม
-
แค่เพิ่มอายุเข้าไปหน่อย
-
ปกติคุณใส่แว่นหรือเปล่า
-
ฟังนะ ตำรวจกำลังพยายามรวบรวมทุกอย่างเพื่อเข้าใจ
-
แผนการของอาชญากร และเลี่ยงการฆาตรกรรมครั้งใหม่
-
ไม่มีใครรู้ว่าคนสำคัญคนไหนจะเป็นเหยื่อรายต่อไป
-
และผู้คนสำคัญของเมืองนี้ทุกคนกำลังกลัวจนเสียสติไปหมด
-
เหยื่อห้าราย
-
ทนายความหนึ่งคน
-
นักอุตสาหกรรมสองคน
-
สมาชิกสภาเมืองอีกคนและ..
-
ผู้พิพากษา
-
บางคนในนี้เป็นคนเลวสุดๆและจะไม่ถูกคิดถึง
-
แต่สองสามคนในนี้ก็เป็นคนดี
-
และผู้พิพากษาฮัดสันก็เป็นหนึ่งในนั้น
-
อะไรก็ตามที่คุณเห็นหรือได้ยิน อาจจะมีความสำคัญอย่างยิ่ง
-
มองฉัน
-
คุณไม่ได้มาที่นี่ด้วยมือ
-
ล้วงกระเป๋า ใช่ไหม
-
เอาให้ฉันดู
-
จดหมายหรือ
-
แบล็กเมล์ ใช่ไหม
-
งั้นมันรู้ว่าคุณอยู่ที่นั่นสินะ
-
เจคอปเห็นนี่รึยัง
-
เอาล่ะ ส่งมาให้ฉันดู
-
ฉันเดาว่าคุณคงจับกระดาษจนทั่วแล้วสินะ
-
คุณได้รับมันยังไง และช่วงเวลาไหน
-
"เงียบเอาไว้หรือไม่ก็จบแบบทากแก่นั่น"
-
ก็ตรงประเด็นดีนะ
-
เป็นฉันคงไม่เรียกฮัดสันว่า
-
ทากแก่หรอกนะ
-
แต่เราสามารถบอกได้เลยว่านี่ก็โดดเด่นเพียงพอแล้ว
-
ไม่ต้องห่วง เจคอปและทีมของเขาจะปกป้องคุณ
-
มีอะไรที่อยากบอกฉันอีกไหม
-
งั้นคุณก็ไปได้แล้ว
-
ฉันจะเก็บนี่ไว้นะ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร
-
เจ้าหน้าที่ของคุณกำลังรออยู่ด้านนอก
-
ฉันจะไปส่งที่ประตู
-
เนลลี่ แขกของเราจะกลับแล้ว
-
แน่นอนค่ะ เชิญทางนี้เลย
-
โอ คุณฮิกกินส์คะ ข่าวช่วงเย็นมาถึงแล้วค่ะ
-
ขอบคุณ
-
"นักการเมืองไม่ดีบางคนเริ่มที่จะ
-
หวาดกลัวเกี่ยวกับธุรกิจของตัวเองแล้ว
-
ไม่ก็ชีวิตของตัวเองน่ะ"
-
คำนี้ไม่ได้หมายถึงเหยื่อคนล่าสุด
-
แต่เป็นคนต่อไป
-
(เสียงกระซิบที่ไม่อาจเข้าใจได้)
-
นอร์แมน เจ สลัก คนนี้
-
ถูกต้องสงสัยว่ามีเครือข่ายค้าอาวุธของตนเอง
-
และมีการขู่ฆ่าเกิดขึ้นมากมาย
-
โดยม็อบท้องถิ่นที่เข้ามาต่อต้านเขา
-
คุณฮิกกินส์คะ จดหมายถึงคุณค่ะ
-
จดหมายเหรอ เวลานี้เนี่ยนะ
-
ใครนำมาให้ แล้วเมื่อไหร่
-
ฉันไม่ทราบค่ะ เขาปฏิเสธที่จะระบุชื่อ
-
แต่เขาดูมีเสน่ห์นะคะ ถ้าถามฉัน
-
เขาเพิ่งไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว
-
บลันช์
-
ผมจะไม่เซ็นจดหมายนี้เพราะมันไม่จำเป็นต้องทำ
-
ผมรู้ว่าคุณรู้ก่อนจะเปิดซองจดหมายเสียอีก
-
กระดาษเพียงแผ่นเดียวอาจดูไร้ความหมาย
หลังจากหลายปีที่เงียบหายไป
-
และมันคงไม่พอที่จะบอกคุณทั้งหมด
-
แต่..
-
ผมทำเกินไป บลันช์
-
ผมไปเกี่ยวพันธ์กับพวกคนที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่คุณจะจินตนาการได้
-
พวกเขาสัญญาที่จะให้ความร่ำรวย เขาสัญญาที่จะให้อำนาจ
-
เขาสัญญาว่าผมจะได้ทุกอย่าง
-
ผมคิดจริงๆว่ามันจะไม่นาน
-
ผมคิดว่าจะได้มามากพออย่างรวดเร็ว
-
แต่มันไม่เคยพอ
-
มันเป็นวงจรที่ไม่เคยหยุดของความโลภและการทำลาย
-
ที่ผมไม่สามารถหนีไปได้
-
ผมลองแล้ว ผมสาบานว่าลองแล้วจริง..
-
ห้าปีก่อน
-
แต่.. ผมทำไม่สำเร็จ
-
และทุกอย่างมันก็ยากขึ้นมากหลังจากนั้้น
-
ผมต้องดำเนินบทบาทของผมในฐานะเบี้ยอีกครั้ง
-
แต่วันนี้ ในที่สุด ผมกำลังจะแหกจากวงจร
-
ระหว่างที่ผมเขียน ผมกำลังเตรียมตัวสำหรับการหลบหนี
-
ในขณะที่รู้ว่าเวลาของผมเหลือไม่มากแล้ว
-
ผมไม่แน่ใจว่าจะเรียกนี่ว่าการไถ่บาปได้ไหม..
-
ในซองนี้ คุณจะเห็นรายชื่อของคนทุกคน
-
ที่เกี่ยวข้องกับเหตุฆาตรกรรมต่างๆที่ผ่านมา
-
และที่ที่จะหาพวกเขา
-
พวกคนวางแผน, มือขวา, ลูกน้อง...
-
รวมถึงที่ตั้งของตู้เก็บของที่สถานีรถไฟ
-
มันเป็นที่ที่ผมใส่หลักฐานทุกชิ้นไว้
-
ที่ผมคอยรวบรวมมันมาหลายปีแล้ว
-
ผมรู้ว่าคุณและ เคนเพื่อนของคุณจะจัดการเรื่องนี้อย่างถูกต้องได้
-
แต่ตัวเลือกนั้นขึ้นอยู่กับคุณ
-
แต่ไม่จำเป็นต้องรีบนะ
-
ระหว่างที่คุณอ่านมันวุฒิสมาชิกที่คดโกงได้ตายไปแล้ว
-
แต่วางใจได้ พยานของคุณจะปลอดภัย
-
สำหรับผม ชีวิตที่นี่ได้จบลงแล้ว
-
ผมจะออกเดินเรือเพื่อไปที่อื่น
-
ประเทศอื่นที่ไกลจากที่นี่
-
พยายามยกโทษให้ผมนะถ้าทำได้
-
และหาความสุขบนโลกนี้
-
ถ้าคุณทำได้
-
เจ็ดวันต่อมา..
-
...ในเขตที่น่าประหลาดใจที่สุดของเมือง
-
แม้ว่าหนึ่งในผู้ต้องสงสัยจะยังหายตัวไปและถูกคาดว่าเสียชีวิตแล้ว
-
ตำรวจได้ทำการคุมขัง
-
อาชญากรทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์น่าสยดสยองที่เกิดขึ้นล่าสุด
-
ต้องขอบคุณผลงานของนักสืบเจคอป เคน
-
แม้ว่าวิธีการสืบสวนของเขายังคงไม่ชัดเจนและเป็นที่ถกเถียง
-
เขาก็ทำสำเร็จในส่วนที่คนอื่นล้มเหลว
-
ผมคนหนึ่งแล้วที่คิดว่าเราไม่ควรสงสัยวิธีการของเคนจนเกินไป
-
ยังไงสิ่งที่เราติดหนี้เขามากที่สุด คือการขอบคุณเขา
-
จุดจบมักจะเป็นตัวกำหนดวิธีการเสมอ
-
และผมบอกได้เลย สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ
-
เราสามารถเพลิดเพลินกับค่ำคืนในเมืองนี้ได้อย่างไรความกลัว
-
และหลับอย่างสบายบนเตียงของเราได้แล้ว
-
ทั้งหมดต้องขอบคุณชายคนนี้
-
ขอพระเจ้าอวยพรคุณ เจคอบ เคน
-
นักสืบเคนพูดครับ
-
เฮ้ เจคอป
-
พูดอะไรเกี่ยวกับเครื่องดื่มนะ
-
(เสียงหัวเราะเบาๆ)
