"Hackli Eğitim - Mutlu olmanın eğitimi | Logan LaPlante | TEDxUniversityofNevada"

Okullar çocuklara mutlu ve sağlıklı olmayı neden öğretmez? 13 yaşındaki Logan LaPlante kendi "hackli eğitim"inin çocukları, en temel ve başlıca fikir olan "mutlu olma"nın peşinden gitmeye yönlendirebileceğini iddia ediyor. Birçok yetişkinin, büyüdüklerinde çocukların otomatik olarak mutlu olacağını düşünmeye meyilli olduğunu ama bunun doğru olmadığını savunuyor. Mutlu ve sağlıklı olmak bunların ötesinde bir önceliktir.

Küçükken,

size özellikle şu soru defalarca sorulur.

Gerçekten biraz
can sıkıyor.

"Büyüyünce ne olmak istiyorsun?"

Yetişkinler şöyle cevaplar bekliyor:

"Astronot olmak istiyorum." veya

''Beyin cerrahı olmak istiyorum."

Siz büyükler ve hayal gücünüz!
(Kahkahalar)

Çocuklar ise

daha çok; profesyonel
kaykaycı, sörfçü veya

Minecraft oyuncusu gibi
cevaplar verir.

Küçük kardeşime sorduğumda
bana dedi ki:

''Ciddi misin oğlum?
Daha 10 yaşındayım, ne bileyim,

muhtemelen profesyonel kayakçı.

Hadi gidip dondurma alalım!''

(Kahkahalar)

İşte, biz çocuklar,

bizi heyecanlandıran,

havalı olduğunu düşündüğümüz,

deneyimimiz olan bir şeyle cevaplarız

ve bu tipik olarak yetişkinlerin
duymak istediği şeyin tersidir.

Ama bunu küçük bir
çocuğa sorarsanız,

bazen en iyi cevabı alırsınız,

öylesine basit, öylesine bariz

ve gerçekten derin:

''Büyüdüğümde mutlu olmak istiyorum.''

Ben ise büyüdüğümde

mutlu olmaya devam etmek istiyorum,

aynı şimdi olduğum gibi.

Burada TEDx'te olduğum için heyecanlıyım.

Kendimi bildim bileli

TED videoları izliyorum

ama sahneye bu kadar erken
çıkacağımı hiç düşünmemiştim.

Yani daha yeni ergen oldum

ve diğer birçok ergen çocuk gibi

zamanımın çoğunu
şunları merak ederek geçiyorum:

''Odam kendi kendine nasıl bu kadar
dağıldı?'' (Gülüşmeler),

"Bugün duş aldım mı?"
(Gülüşmeler)

ve hepsinden daha kafa karıştırıcı olan

"Kendimi kızlara nasıl sevdiririm?"
(Gülüşmeler)

Sinir bilimciler ergen beyninin oldukça
tuhaf olduğunu söylüyor.

Prefrontal korteksimiz tam gelişmemiş

ama aslında yetişkinlerden
daha çok nöronumuz var

İşte bu yüzden bu kadar yaratıcı,
dürtüsel, huysuz olabiliyoruz

ve canımız sıkılabiliyor.

Fakat benim canımı sıkan şey,

bugün birçok çocuğun sadece; mutlu olmayı,

sağlıklı olmayı, güvende olmayı,
sataşılmamayı

ve olduğu haliyle
sevilmeyi istediğini bilmek.

Bana öyle geliyor ki yetişkinler

''Büyüdüğünde ne olmak istiyorsun?''
diye sorduklarında

otomatik olarak mutlu ve sağlıklı
olacağımızı farz ediyorlar.

Fakat belki de böyle değildir.

Okula git. Üniversite bitir. İş bul.

Evlen. Güm!

Ve şimdi mutlu olacaksın, değil mi?

Sağlıklı ve mutlu olmayı öğrenmeye

okulda öncelik veriyor gibi görünmüyoruz.

Bu konu, okulların dışında tutuluyor

ve bazı çocuklar için ise tamamen yok.

Fakat ya ayırmasaydık?

Ya eğitimimizi

mutlu ve sağlıklı olmanın öğrenimine
ve pratiğine dayandırsaydık?

Çünkü bu iş budur: Pratik;

ve oldukça basit bir pratik.

Eğitim önemlidir

ama mutlu ve sağlıklı olmak

neden eğitim olarak görülmüyor?

Anlamıyorum.

Mutlu ve sağlıklı olma
bilimini çalışmaktayım.

Konu gerçekten şu 8 şeyin
uygulanmasına bağlı:

Egzersiz, diyet ve beslenme,

doğada vakit geçirme,
başkalarına katkı ve hizmet,

ilişkiler, dinlenme ve
eğlence aktiviteleri,

rahatlama ve stres yönetimi

ve dini ya da ruhani pratiklere katılım.

Evet, bunu da hallettim. (Gülüşmeler)

Bu 8 maddeyi Dr. Roger Walsh çıkarmış.

''İyileştirici Yaşam Tarzı
Değişiklikleri'' ya da

kısaca ''İYD" diye adlandırıyor.

Nasıl mutlu ve sağlıklı olunacağı
konusunda çalışan bir bilim adamı.

Bu konuşmayı hazırlarken

ona şunun gibi birkaç
soru sorma fırsatım oldu:

''Okullarımız bugün bu 8 İYD'ye
öncelik veriyor mu?''

Cevabı hiç şaşırtıcı değildi.

Özetle ''Hayır"dı

fakat birçok kişinin

bu tür bir eğitimi, okuyarak ya da

yoga ve meditasyon gibi uygulamalarla

geleneksel alanın dışında
almaya çalıştığını söyledi.

Bence onun en iyi cevabı

eğitimin büyük kısmının, öyle ya da böyle,

bir hayat kurmaktan çok

nasıl geçinileceğine yönelik olmasıydı.

2006'da Sör Ken Robinson

tüm zamanların en popüler
TED konuşmasını yaptı:

''Okullar Yaratıcılığı Öldürüyor"

Mesajı, yaratıcılığın okuma-yazma
becerisi kadar önemli olduğu

ve bizim bunları aynı derecede
önemli görmemiz gerektiğiydi.

Birçok ebeveyn o videoları izledi,

ve benimki gibi bazı ebeveynler bunu,

çocuklarını geleneksel okullardan alıp

farklı bir şey denemekten korkmamanın
gerekçelerinden biri olarak gördü.

Görüyorum ki eğitimlerini
farklı şekilde alan çocukların

küçük ama büyüyen
bu devriminin bir parçasıyım.

Ve biliyor musunuz?
Bu birçok insanı korkutuyor.

Ebeveynlerim beni okuldan aldığında
sadece 9 yaşında olsam da

arkadaşlarından bazıları
anneme deli olduğunu,

bunun aptal bir fikir olduğunu
söylediğinde ağladığını

hâlâ hatırlıyorum.

Geriye dönüp bakınca, mahalle baskısına
yenik düşmediği için çok mutluyum

ve bence o da.

Sör Ken Robinson'un videosunu izlemiş

200 milyon insandan

neden benim gibi daha çok çocuk çıkmadı?

Shane McConkey benim kahramanım.

Onu dünyanın en iyi kayakçısı
olduğu için sevdim.

Fakat bir gün onda gerçekten
neyi sevdiğimi fark ettim.

O bir hackerdı.

Bilgisayar hackerı değil;

o kayağı hackledi.

Yaratıcılığı ve icatları
kayağı bugünkü haline getirdi,

ve benim kayağı sevme nedenim oldu.

Birçok kişi hackerları
ebeveynlerinin bodrumunda yaşayan,

virüs yayan bilgisayar kurdu
inek tipler olarak düşünür.

Fakat ben öyle görmüyorum.

Hackerlar yenilikçilerdir.

Hackerlar, sistemleri daha farklı,
daha iyi çalıştırmak için

geçerliliklerini sorgulayan
ve onları değiştiren kişilerdir.

Düşünüşleri böyledir; bu bir zihniyettir.

Daha çok hacker zihniyetli insana

ihtiyaç duyulan bir dünyada büyüyorum.

Ve sadece teknoloji için değil;

her şey hacklenebilir; kayak bile,

eğitim bile.

Yani, Steve Jobs, Mark Zuckerberg

ya da Shane McConkey;

hacker zihniyetine sahip olmak
dünyayı değiştirebilir.

Sağlık, mutluluk, yaratıcılık,

ve hacker zihniyeti;
hepsi eğitimimin büyük bir parçası.

Ve ben buna ''Hackli Eğitim'' diyorum

Spesifik bir müfredatı
tek başına kullanmıyorum

ya da herhangi birinin
spesifik yaklaşımına bağlı kalmıyorum.

Eğitimimi hackliyorum.

Çevremdeki insanların imkânlarından,

aile ve arkadaşlarımdan oluşan ağ yoluyla
ulaştığım imkânlardan faydalanıyorum.

Öğrendiklerimi tecrübe etme
imkânlarından faydalanıyorum

ve daha iyi ve hızlı sonuç almak için

kestirmeleri ve hackleri
aramaktan çekinmiyorum.

Hackli eğitim, öğrenmenin
remikslenmesi gibi bir şey.

Esnek, fırsatçı;

ve mutluluğa, sağlığa

ve yaratıcılığa öncelik vermeyi
asla unutmuyor.

Ve şu da güzel tarafı
çünkü bu bir zihniyet,

sistem değil.

Hackli eğitim herkesçe uygulanabilir;
geleneksel okullar bile uygulayabilir.

Peki, okulum neye benziyor?

Çoğu zaman Starbucks'a
benziyor. (Gülüşmeler)

Fakat çoğu çocuk gibi

bir sürü matematik, fen, tarih
ve yazı dersim var.

Önceden yazmayı sevmezdim

çünkü öğretmenlerim kelebekler ve
gökkuşakları hakkında yazdırırdı

ve ben kayak hakkında yazmak isterdim.

İyi bir arkadaşımın annesinin

Squaw Vadisi Çocukları Enstitüsü'nü
kurması iyi oldu.

Orada ülkenin birçok yerinden
harika konuşmacılarla tanışırken

kendi deneyimlerim ve ilgi alanlarımla
ilgili yazmaya başladım

ve bu benim yazma aşkımı tetikledi.

Farkettim ki

bir şeyi öğrenmeye motive olduysanız

kısa zamanda çok iş yapabilirsiniz,

kendi başınıza hem de.

Starbucks bunun için oldukça harika.

Fiziği hacklemek eğlenceliydi.

Newton ve Galileo'yla ilgili
bir sürü şey öğrendik

ve kinetik enerji gibi
bazı temel fizik kavramlarını

deneyler ve hatalar yaparak tecrübe ettik.

En sevdiğim bocci toplarıyla
yaptığımız Newton Beşiği'ydi.

Bowling topları gibi başka bir sürü
şeyi de denedik

ve hatta dev yuvarlak şekerleri bile.

Keşif Projesi'nin halat kursu müthiş

ve biraz stresli.

Yerden 18 metre yukardayken

korkularınızla baş etmeyi,
net bir şekilde iletişim kurmayı

ve en önemlisi, birbirinize
güvenmeyi öğrenmek zorundasınız.

Topluluk organizasyonları
eğitimimin büyük bir parçası.

High Fives Fonu KDFG programı:

''Kritik Durumlarda
Farkındalık ve Güvenlik''

Dağ güvenliği hakkında
daha fazla şey öğrenmek için

Squaw Vadisi kayak devriyesiyle
bir gün geçirdik.

Ertesi gün karın, havanın

ve çığların bilimine geçtik.

Ama en önemlisi,

kötü kararlar vermenin
seni ve arkadaşlarını

riske atacağını öğrendik.

Genç Chautauqua tarihi canlandırır.

Tarihte ünlü bir karakteri çalışıyorsun,

sahneye çıkıp o karakteri canlandırıyorsun

ve ömrüne dair her soruyu cevaplıyorsun.

Bu fotoğrafta,

Al Capone ve Bob Marley'i görüyorsunuz;

Virginia City'deki tarihi
Piper Operası'nda

ikisi de sorularla terliyor;

Harry Houdini'nin kariyerine
başladığı sahne.

Doğada zaman geçirmek
benim için gerçekten önemli.

Sakin, sessiz ve
gerçeklikten çıkıyorum.

Haftanın bir gününü
tamamen dışarda geçiririm.

Doğa becerileri dersinde

amacımız vahşi doğada
sadece bir bıçakla hayatta kalabilmek.

Doğayı dinlemeyi ve
çevremizi hissetmeyi öğreniyoruz.

Doğayla aramda daha önce
varolduğunu hiç bilmediğim

ruhani bir bağ kuruldu.

Fakat en iyi tarafı;
mızraklar, yaylar, oklar yapmamız;

sadece bir yay matkabıyla ateş yakmamız
ve dışarıda kamp kurduğumuz

karlı gecelerde bizi hayatta tutacak
barınaklar yapmamız.

El yapımı kayakların üretildiği
ve kıyafetlerin tasarlandığı

The Moment fabrikasında takılmak,

bir gün kendi işimi kurma konusunda
bana gerçekten ilham verdi.

Fabrikadakiler bana neden
matematikte iyi olmam,

yaratıcı olmam ve dikişte iyi olmam
gerektiğini gösterdi.

Böylece tasarım ve dikişte
kendimi geliştirmek için

Bigtruck firmasında staj buldum.

Öğle yemeklerini getirmek,
tuvalet temizlemek,

elektrik süpürgesini kırmak derken

kıyafet tasarımına, şapkaların
özelleştirilmesine ve satışına

katkıda bulunmaya başladım.

Orada çalışan insanlar
mutlu, sağlıklı, yaratıcı

ve yaptıkları işi yapmaktan
çok memnunlar.

En sevdiğim ders, açık farkla bu.

Gerçekten mutlu olduğum yer burası;

toz kar günleri...

Bu, hayatım,

eğitimim,

hackli eğitimim için iyi bir metafor.

Herkes bu dağdan kaysaydı,

birçok kişinin eğitimle
ilgili düşünceleri gibi

herkes aynı hattan kayardı,

muhtemelen en güvenlisinden

ve karın çoğu bozulmadan kalırdı.

Buna bakıyorum ve
binlerce olasılık görüyorum:

Saçaklardan düşmek,
sırtlarda slalom yapmak,

uçurumdan uçuruma geçiş aramak...

Kayak benim için özgürlüktür
ve eğitimim de.

Yaratıcı olmak ve bir şeyleri
farklı yapmakla ilgilidir.

Topluluk olmak ve birbirine
yardım etmekle ilgilidir.

En iyi arkadaşlarımın arasında,

mutlu ve sağlıklı olmakla ilgilidir.

Büyüyünce ne yapmak isteyebileceğimi

artık biraz biliyorum galiba

fakat bana büyüyünce ne olmak
istediğimi sorarsanız,

her zaman bileceğim ki
mutlu olmak istiyorum.

Teşekkürler. (Alkış)