Tajniki nauki nowego języka

Chciałbyś nauczyć się nowego języka, ale czujesz się zniechęcony i nie wiesz,
od czego zacząć? Lýdia Machová twierdzi, że nie potrzeba ci nadzwyczajnego talentu ani "genu językowego". W optymistycznym i inspirującym przemówieniu Lýdia odkrywa sekrety poliglotów (ludzi posługujących się wieloma językami) i dzieli się czterema zasadami, dzięki którym odkryjesz
w sobie ukryty talent językowy, przy okazji dobrze się bawiąc.

Uwielbiam uczyć się języków obcych.

Do tego stopnia,
że co dwa lata uczę się nowego,

obecnie - ósmego.

Gdy ludzie się o tym dowiadują, pytają:

"Jak ty to robisz? Zdradź sekret!"

Szczerze mówiąc, przez wiele lat
moja odpowiedź brzmiała:

"Po prostu uwielbiam uczyć się języków".

Taka odpowiedź ich nie zadowalała.

Chcieli wiedzieć, dlaczego,
mimo lat nauki zaledwie jednego języka,

nie potrafią mówić nim płynnie.

A ja uczę się jednego za drugim.

Chcieli poznać sekret poliglotów,

ludzi mówiących wielu językami.

Też zaczęłam się zastanawiać,

jak to właściwie robią poligloci?

Co mamy wspólnego?

Co umożliwia nam naukę

szybszą niż u reszty ludzi?

Postanowiłam poznać poliglotów,
żeby się tego dowiedzieć.

Najłatwiej jest spotkać ich tam,

gdzie spotykają się
setki wielbicieli języków,

żeby je poćwiczyć.

Na całym świecie organizuje się
kilka takich wydarzeń.

Postanowiłam tam pojechać

i zapytać poliglotów o metody,
których używają.

Tak spotkałam Benny'ego z Irlandii.

Powiedział, że jego metodą jest mówienie

od pierwszego dnia.

Uczy się kilku wyrażeń z rozmówek

i rusza ku rodzimym użytkownikom,

od razu zaczyna z nimi rozmawiać.

Nie martwi się,
że robi 200 błędów dziennie,

bo uczy się z informacji zwrotnych.

Najlepsze, że obecnie nie trzeba
nawet za wiele podróżować,

można bez problemu porozmawiać
z rodzimym użytkownikiem

z zacisza własnego salonu,
dzięki Internetowi.

Poznałam też Lucasa z Brazylii.

Miał ciekawy sposób na naukę rosyjskiego.

Dodał na Skypie jako znajomych
stu przypadkowych Rosjan.

Otworzył okienko chatu do jednego z nich

i napisał po rosyjsku: "Cześć".

Rosjanin odpowiedział:
"Cześć! Jak się masz?".

Lucas skopiował odpowiedź
i wkleił do okienka chatu z inną osobą.

Ta osoba odpowiedziała:
"W porządku, dziękuję. A Ty?".

Lucas skopiował to z powrotem
do pierwszego rozmówcy.

W ten sposób dwoje nieznajomych
prowadziło ze sobą rozmowę,

nawet o tym nie wiedząc.

(Śmiech)

Wkrótce sam zaczął tworzyć odpowiedzi.

Po przeprowadzeniu wielu rozmów zrozumiał,

jak zaczyna się rozmowę po rosyjsku.

Genialna metoda, prawda?

Spotkałam też poliglotów,
którzy zaczynają od naśladowania dźwięków,

i takich, którzy uczą się
500 najczęstszych słów,

i innych, zawsze zaczynających
od czytania o gramatyce.

Jeśli zapytać stu różnych poliglotów,

usłyszy się o stu różnych metodach
uczenia się języków.

Każdy zdaje się mieć
unikalny sposób nauki,

a jednak każdy z nas
opanowuje płynnie kilka języków.

Gdy poligloci opowiadali
o swoich metodach,

nagle mnie oświeciło:

jedna rzecz, wspólna
nam wszystkim, to fakt,

że znajdujemy sposoby,
żeby cieszyć się nauką języka.

Wszyscy poligloci mówili o nauce języków

jak o świetnej zabawie.

Trzeba było widzieć ich twarze,

gdy pokazywali mi
pokolorowane tabele z gramatyką,

własnoręcznie, starannie zrobione fiszki,

statystyki nauki słownictwa w aplikacji,

a nawet, jak uwielbiają gotować
z obcojęzycznych przepisów.

Używają różnych metod,

ale muszą one im osobiście odpowiadać.

Uświadomiłam sobie,
że sama tak się uczę.

Gdy uczyłam się hiszpańskiego,
nudziły mnie teksty z podręcznika.

Kto chce czytać o José

pytającym jak dojść na dworzec?

Wolałam poczytać Harry'ego Pottera,

bo to była moja ulubiona
książka w dzieciństwie

i przeczytałam ją wielokrotnie.

Więc dorwałam tłumaczenie
i zaczęłam czytać po hiszpańsku.

Jasne, na początku
prawie nic nie rozumiałam,

ale czytałam dalej,
bo uwielbiam tę książkę.

Pod koniec byłam w stanie czytać
niemalże bez problemów.

To samo miało miejsce,
kiedy uczyłam się niemieckiego.

Postanowiłam oglądać po niemiecku
mój ulubiony serial "Przyjaciele".

Na początku wszystko
wydawało mi się bełkotem.

Nie wiedziałam, gdzie kończy się jedno,
a zaczyna drugie słowo.

Ale oglądałam codziennie,
bo to przecież "Przyjaciele",

mogłabym to oglądać w dowolnym języku.

Po drugim lub trzecim sezonie

dialogi zaczęły nabierać sensu.

To właśnie zauważyłam
po spotkaniu z poliglotami.

Nie jesteśmy geniuszami,

nie uczymy się języków na skróty.

Po prostu znajdujemy sposób,
żeby cieszyć się z nauki,

żeby zamienić ją z nudnego przedmiotu

na przyjemną czynność,
którą chętnie wykonuje się codziennie.

Jeśli nie lubisz spisywać słów na kartce,

zrób to w aplikacji.

Jeśli nie odpowiadają ci
nudne audio z podręcznika,

znajdź coś interesującego na YouTubie,
albo obcojęzyczny podcast.

Jeśli jesteś introwertykiem

i nie wyobrażasz sobie
bezpośredniej rozmowy z obcokrajowcem,

zawsze możesz mówić do siebie.

Możesz to robić w zaciszu własnego pokoju,

opisując plany na weekend
albo jak ci minął dzień,

a nawet wziąć dowolne zdjęcie z komórki

i opisać je niewidzialnemu przyjacielowi.

W ten sposób poligloci uczą się języków.

Najlepsze jest to, że może to robić każdy,

kto chce wziąć naukę we własne ręce.

Poznanie poliglotów pozwoliło mi zauważyć,

że najistotniejsza jest przyjemność

podczas procesu nauki.

Jednak sama radość nie wystarcza.

Jeśli chcecie płynnie mówić
w języku obcym,

potrzeba jeszcze trzech zasad.

Po pierwsze, potrzebujecie
skutecznych metod.

Jeśli spróbujecie zapamiętać
listę słów na jutrzejszy test,

słowa zostaną w pamięci krótkotrwałej

i zapomnicie je za kilka dni.

Jeśli jednak chcecie
zatrzymać je w pamięci,

należy powtarzać je co kilka dni

metodą tak zwaną "powtórki w interwałach".

Takie aplikacje jak Anki lub Memrise
bazują na tej metodzie.

Można także tworzyć listy słów w zeszycie,
używając metody Goldlist,

która również jest wśród poliglotów
bardzo popularna.

Jeśli nie wiecie, jakie metody
są dostępne i efektywne,

zajrzyjcie na kanały na YouTubie
oraz strony poliglotów

aby się zainspirować.

Jeśli coś działa u nich,
najprawdopodobniej zadziała i u was.

Trzecią zasadą jest

stworzenie planu nauki.

Wszyscy jesteśmy bardzo zajęci
i nikt nie ma czasu na naukę języków,

ale możemy wygospodarować czas,
jeśli będziemy planować z wyprzedzeniem.

Czy możecie wstać o 15 minut wcześniej?

To byłby idealny czas
na powtórkę słownictwa.

A może w drodze do pracy
uda się wam posłuchać podcastu?

Byłoby to świetnie ćwiczenie na słuchanie.

Wiele rzeczy można robić nawet
bez wygospodarowania dodatkowego czasu.

Jak słuchanie podcastów
w drodze do pracy,

albo podczas sprzątania.

Najważniejsze to stworzyć plan nauki.

"Będę ćwiczyć mówienie
we wtorki i czwartki

z przyjacielem przez 20 minut.

Będę słuchać filmu z YouTube'a
w czasie śniadania".

Jeśli stworzy się plan działania,

nie trzeba szukać dodatkowego czasu,

bo nauka stanie się częścią
życia codziennego.

Poza tym, żeby nauczyć się płynnie języka,

będzie potrzebne nieco cierpliwości.

Nie da się nauczyć go w dwa miesiące,

ale w takim czasie można
poczynić widoczne postępy.

jeśli chętnie uczysz się
po trochu każdego dnia.

Nic nie motywuje bardziej

niż własny sukces.

Dobrze pamiętam chwilę,

kiedy po raz pierwszy zrozumiałam
kawał z "Przyjaciół" po niemiecku.

Czułam się tak szczęśliwa
i zmotywowana,

że tego dnia obejrzałam
kolejne dwa odcinki.

Gdy je oglądałam,

tych małych zwycięstw, chwil zrozumienia,
było coraz więcej.

Krok po kroku doszłam do poziomu,
z którego mogę używać języka,

by wyrażać się płynnie i swobodnie.

To cudowne uczucie.

Nigdy nie mam go dość,

dlatego co dwa lata
uczę się nowego języka.

Na tym polega ten cały sekret poliglotów.

Znajdźcie efektywne metody
i używajcie ich regularnie

oraz z radością
przez pewien okres czasu.

W ten sposób poligloci uczą się języków
w ciągu miesięcy, a nie lat.

Pewnie niektórzy z was myślą:

"Fajnie jest cieszyć się z nauki,

ale czy prawdziwym sekretem nie jest fakt,

że poligloci mają talent,
a większość z nas nie?".

Jest coś czego wam nie powiedziałam
o Bennym i Lucasie.

Benny miał w szkole przez 11 lat
irlandzki, a niemiecki przez pięć.

Nawet po skończeniu szkoły,
nie był w stanie się nimi posługiwać.

Do 21 roku życia myślał,
że brakuje mu genu językowego,

dlatego nie potrafi
nauczyć się języka obcego.

Jednak zaczął szukać
własnej drogi w uczeniu się.

Zaczął mówić i używać informacji zwrotnych
od rodzimych użytkowników.

Dziś Benny bez problemu
rozmawia w 10 językach.

Lucas starał się nauczyć angielskiego
w szkole przez 10 lat.

Był jednym z najgorszych w klasie.

Znajomi wyśmiewali się z niego,

jako żart dając mu
podręcznik do rosyjskiego.

Sądzili, że nigdy nie nauczy się ani tego,
ani żadnego innego języka.

Wtedy Lucas zaczął
eksperymentować z metodami,

szukając własnej drogi w nauce.

Na przykład poprzez rozmowy
z nieznajomymi na Skypie.

Po 10 latach

Lucas mówi płynnie w 11 językach.

Brzmi jak cud?

Ja takie cuda widzę na co dzień.

Jako mentorka językowa

pomagam ludziom
w samodzielnej nauce języków.

I widzę to codziennie.

Ludzie męczą się z nauką
przez pięć, 10, 20 lat

i nagle biorą naukę w swoje ręce,

zaczynają używać materiałów, które lubią,
oraz efektywnych metod.

Zaczynają śledzić swoją naukę,

żeby móc ocenić własne postępy.

Nagle w cudowny sposób

odkrywają w sobie talent do języków,
o którym przez całe życie nie wiedzieli.

Jeśli także staraliście się nauczyć języka

i poddaliście się, myśląc,
że to za trudne,

albo że nie macie talentu do języków,

spróbujcie jeszcze raz.

Może jesteście tylko o jedną,
przyjemną metodę od celu,

do płynnej znajomości języka.

Może jesteście tylko o jedną metodę
od stania się poliglotą.

Dziękuję.

(Brawa)