Маё простае вынаходства, распрацаванае, каб засцерагчы жыццё майго дзеда.

Шэсцьдзесят адсоткаў людзей з дэменцыяй блукаюць у сне, - гэта праблема можа апынуцца надзвычай цяжкай як для пацыентаў, так і для іх сядзелак. У гэтай чароўнай прамове Вы пачуеце, як падлетак-вынаходнік Кэнэт Шыназука прыдумаў новае рашэнне для таго, каб дапамагчы свайму дзеду, які ходзіць у сне і цётцы, якая клапоціцца пра яго ... і як ён спадзяецца дапамагчы іншым з хваробай Альцгеймера.

Што з'яўляецца найбольш небяспечнай
пагрозай для здароўя амерыканцаў?

Рак? Сардэчныя прыступы? Дыябет?

Насамрэч, ні адзін з гэтых адказаў
не з'яўляецца правільным.

Гэта хвароба Альцгеймера.

Кожныя 67 секунд

у кагосьці ў Злучаных Штатах дыягнастуецца
хвароба Альцгеймера.

Паколькі колькасць пацыентаў,
якія пакутуюць на хваробу Альцгеймера,

вырасце ўтрая да 2050 года,

клопат пра іх і пра іншую частку
старэйшага пакалення

стане пераважнай сацыяльнай
праблемай.

Мая сям'я выпрабавала
непасрэдна на сабе

цяжкасці пры клопаце пра пацыента,
які пакутуе на хваробу Альцгеймера.

Я рос у сям'і з трыма пакаленнямі

і заўсёды быў вельмі блізкі
з маім дзядулем.

Калі мне было 4 гады,

мы з дзедам гулялі ў парку ў Японіі,

а потым ён раптам знік.

Гэта быў адзін з найжудаснейшых
момантаў ў маім жыцці

і гэта быў таксама першы выпадак,
які праінфармаваў нас

пра тое, што ў майго дзядулі
хвароба Альцгеймера.

На працягу апошніх 12 гадоў яго становішча
станавілася ўсё горш і горш,

і яго блуканні выклікалі ў маёй сям'і
шмат стрэсу.

Мая цётка, яго асноўная сядзелка,

сапраўды з усіх сіл старалася не спаць
па начах, каб даглядаць за ім

і нават тады часам не магла злавіць
яго, калі ён уставаў з ложку.

Я сапраўды непакоіўся пра стан
маёй цёткі,

гэтак жа як і пра бяспеку майго дзеда.

Я інтэнсіўна шукаў вырашэнне, якое магло
б дапамагчы праблеме маёй сям'і,

але не мог знайсці.

Тады, аднойчы ўночы, каля 2 гадоў таму,

я прыглядаў за дзедам і ўбачыў, як ён
збіраецца вышмыгнуць са свайго ложка.

У момант, калі яго нага
дакранулася да падлогі,

я падумаў: чаму б мне не прымацаваць
датчык ціску да ягонай пяткі?

Як толькі б ён ступіў на падлогу,
выбіраючыся з ложка,

датчык выявіў бы павелічэнне ціску,
выкліканае масай цела,

і потым з дапамогай бяздротавых тэхналогій
даслаў бы сігнал трывогі на смартфон сядзелкі.

З дапамогай гэтага спосабу мая цётка
магла б спаць нашмат лепш уночы,

без пачуцця турботы пра блуканні
майго дзядулі.

Такім чынам, я хацеў бы прадэманстраваць
вам гэтыя шкарпэткі.

Магу я ўбачыць мадэль з маей шкарпэткай
на сцэне?

Выдатна.

Такім чынам, як толькі пацыент ступае
на падлогу ...

(Гукавы сігнал)

сігнал трывогі адсылаецца на
смартфон сядзелкі.

Дзякуй. (Апладысменты)

Дзякуй дзяўчыне, якая прадэманстравала
маю шкарпэтку.

Такім чынам, гэта - малюнак майго
папярэдняга дызайну.

Маё жаданне стварыць заснаваную
на датчыку тэхналогію,

магчыма, нарадзілася з-за маёй даўняй
любові да датчыкаў і тэхналогій.

Калі мне было 6 гадоў,

сталы сябар нашай сям'і ўпаў ў ваннай

і атрымаў сур'ёзныя пашкоджанні.

Я стаў турбавацца пра сваіх уласных
бабулю і дзядулю

і вырашыў вынайсці разумную
ванную сістэму.

Датчыкі руху былі б усталяваны ў плітах
на падлозе ў ванным пакоі для таго,

каб выяўляць паданні пажылых пацыентаў
кожны раз, калі яны падалі б у ваннай.

Паколькі мне было ўсяго 6 гадоў у той час

і я яшчэ не скончыў дзіцячы сад,

у мяне не было патрэбных рэсурсаў і прыладаў,
каб увасобіць ідэю ў жыццё,

але, тым не менш, мой досвед даследавання

сапраўды ўсяліў у мяне ўстойлівае жаданне
выкарыстоўваць датчыкі,

каб дапамагаць сталым людзям.

Я сапраўды веру, што датчыкі могуць
палепшыць якасць жыцця сталых людзей.

Калі я склаў свой план, я зразумеў, што я
сутыкнуўся з трыма асноўнымі праблемамі:

па-першае, стварэнне датчыка;

па-другое, распрацоўка схемы;

і па-трэцяе, кадаванне праграмы
на смартфон.

Гэта дапамагло мне асэнсаваць, што мой праект
быў значна складанейшы для рэалізацыі,

чым я мог сабе ўявіць.

Найперш, я павінен быў стварыць датчык для
нашэння, які быў бы тонкім і досыць гнуткім,

каб ён зручна сядзеў на назе пацыента.

Пасля шматлікіх даследванняў і тэставання
розных матэрыялаў, такіх як гума,

якая, як я зразумеў, была занадта тоўстай для
камфортнага нашэння на назе,

я вырашыў надрукаваць плёнку

з электрычна праводнымі часціцамі чарніла,
якія даволі адчувальныя да ціску.

Пасля таго, як адбываецца ціск, злучэнні
паміж часціцамі павялічваюцца.

Такім чынам, я мог бы распрацаваць
сістэму, якая мерала б ціск

шляхам вымярэння электрычнага
супраціўлення.

Потым, я павінен быў распрацаваць
бяздротавую схему для нашэння,

але бяздротавая перадача сігналу
спажывае шмат энергіі

і патрабуе цяжкіх, грувасткіх батарэй.

На шчасце, я даведаўся пра
нізкаэнергетычную тэхналогію Bluetooth,

якая спажывае вельмі мала энергіі

і можа прыводзіцца ў дзеянне
батарэяй велічынёю з манету.

Гэта прадухіляе адключэнне сістэмы
ў сярэдзіне ночы.

Нарэшце, я павінен быў зрабіць праграму
на смартфон, якая ператварала б

смартфон сядзелкі ў манітор, які працуе
на адлегласці.

Для гэтага я павінен быў пашырыць свае веды
ў праграмаванні з дапамогай Java і XCode,

і я таксама павінен быў даведацца, як запраграмаваць
нізкаэнергетычныя прылады Bluetooth,

праглядаючы навучальныя відэа на YouTube
і чытаючы розныя кнігі.

Аб'яднаўшы гэтыя кампаненты,
я змог стварыць два прататыпы,

першы той, у якім датчык
убудаваны ў шкарпэтку,

а іншы - набор датчыкаў,

які можа быць прымацаваны ў
любым месцы і які кантактуе

з нагой пацыента.

Я тэстую гэтую прыладу на сваім дзядулю
ўжо каля года,

і гэта прылада мае 100-адсоткавы
паказнік паспяховасці

у выяўленні больш за 900 выпадкаў
яго блукання.

Мінулым летам я змог пратэставаць
сваю прыладу

у некалькіх установах сацыяльнай абароны
ў Каліфорніі,

і ўвесь гэты час я збіраю водгукі

для далейшага паляпшэння прылады
як рынкавага прадукту.

Тэставанне прылады на некалькіх пацыентах

дапамагло мне зразумець, што мне
трэба прыдумляць варыянты

для тых людзей, якія не хочуць апранаць
шкарпэткі нанач.

Такім чынам, даныя пра датчык,

сабраныя ад велізарнай колькасці пацыентаў,

могуць быць карысныя для паляпшэння
догляду за пацыентамі,

а таксама, магчыма,
дапамогуць вылечыцца ад хваробы.

Напрыклад, зараз я вывучаю

суадносіны паміж частатой начных
блуканняў пацыента

і яго ці яе штодзённай дзейнасцю і дыетай.

Адзіная рэч, якую я ніколі не забуду, калі мая
прылада ўпершыню прадухіліла

начныя ўцёкі майго дзеда з ложку.

У той момант я быў сапраўды здзіўлены
сілай тэхналогіі,

якая змяняе жыццё да лепшага.

Здаровыя людзі, якія жывуць шчасліва -

такім я ўяўляю сабе свет.

Дзякуй вам вялікі.

(Воплескі)