คาร์ล ฮอโนร์ ชื่นชมความเชื่องช้า
-
0:01 - 0:03ผมอยากจะเริ่มด้วยข้อสังเกต
-
0:03 - 0:05ที่ผมได้เรียนรู้จากปีที่ผ่านมา
-
0:05 - 0:07ว่าความย้อนแย้งอย่างที่สุด
-
0:07 - 0:09ของการตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับความช้า
-
0:09 - 0:11คือการที่คุณต้องประชาสัมพันธ์มันให้เร็วมากๆ
-
0:12 - 0:14ดูเหมือนวาผมใช้เวลาส่วนใหญ่ทุกวันนี้
-
0:14 - 0:17เดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่ง
สตูดิโอหนึ่งไปอีกสตูดิโอหนึ่ง -
0:17 - 0:19การสัมภาษณ์หนึ่งไปอีกการสัมภาษณ์หนึ่ง
-
0:19 - 0:21เสิร์ฟหนังสือในลักษณะชิ้นเล็กๆคำเดียวหมด
-
0:21 - 0:23เพราะทุกคน ทุกวันนี้
-
0:23 - 0:25อยากจะรู้ว่าทำยังไงจะช้าลง
-
0:25 - 0:28แต่พวกเขาอยากจะรู้ว่าจะช้าลงได้ยังไง อย่างเร็วที่สุด
-
0:28 - 0:30ผมทำสปอตกับ CNN เมื่อวันก่อน
-
0:30 - 0:33ซึ่งผมใช้เวลาในการแต่งหน้า
มากกว่าเวลาที่ผมพูดออกอากาศเสียอีกแน่ะ -
0:34 - 0:36และผมคิดว่า นั่นก็ไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจนี่นา
รึเปล่า? -
0:36 - 0:38เพราะว่านั่นเป็นโลกแบบที่เรากำลังใช้ชีวิตกันอยู่ทุกวันนี้
-
0:38 - 0:41โลกที่ติดอยู่กับการเคลื่อนให้เร็วไปข้างหน้า
-
0:41 - 0:43โลกที่หมกมุ่นอยู่กับความเร็ว
-
0:43 - 0:46ทำทุกอย่างให้เร็วขึ้น อัดเข้าไปให้มากขึ้นๆ
-
0:46 - 0:48ในช่วงเวลาที่น้อยลงๆ
-
0:48 - 0:50ทุกช่วงขณะของวัน ช่างรู้สึกเหมือนกับ
-
0:50 - 0:52การแข่งขันกับนาฬิกา
-
0:52 - 0:54ผมจะขอยืมวลีจากแครี่ ฟิชเชอร์ (Carrie Fisher)
มาสักหน่อย -
0:54 - 0:56ซึ่งก็อยู่ในชีวประวัติผมนั่นแหละ
ผมก็แค่เอ่ยมันออกมาอีกครั้ง -
0:56 - 0:59"ทุกวันนี้ แม้กระทั่งความพึงพอใจกึ่งสำเร็จรูป
ก็ยังใช่เวลานานเกินไป" (เสียงหัวเราะ) -
0:59 - 1:01และ
-
1:01 - 1:03ถ้าคุณคิดถึงว่าเราจะทำสิ่งต่างๆให้ดีขึ้นได้ยังไง
เราจะทำยังไง? -
1:03 - 1:06เราทำให้มันเร็วขึ้น ใช่มั้ย? เมื่อก่อนเราเคยกดเบอร์ (dial)
ตอนนี้เรากดเบอร์แบบเร็ว (speed dial) -
1:06 - 1:09เราเคยอ่าน ตอนนี้เราอ่านเร็ว
เราเคยเดิน ตอนนี้เราเดินเร็ว -
1:09 - 1:12และแน่นอน เราเคยเดท ตอนนี้เราเดทเร็ว
-
1:12 - 1:15และแม้กระทั่งสิ่งที่ช้ามากๆโดยธรรมชาติของมันอยู่แล้ว
-
1:15 - 1:18เราพยายามและเร่งมันให้เร็วขึ้นด้วย
-
1:18 - 1:20เมื่อไม่นานมานี้ ผมอยู่ในนิวยอร์ค
และผมเดินผ่านยิม -
1:20 - 1:22ที่มีโฆษณาที่หน้าต่างเกี่ยวกับคอร์สใหม่
คอร์สใหม่ช่วงเย็น -
1:23 - 1:26และ คุณลองเดาดู มันคือโยคะแบบเร็ว (speed yoga)
-
1:26 - 1:29เพราะงั้นนี่คือ ทางออกที่สมบูรณ์แบบ
สำหรับคนทำงานทั้งหลายที่ไม่มีเวลา -
1:29 - 1:31ซึ่งต้องการจะนมัสการพระอาทิตย์ (ท่าหนึ่งของโยคะ)
-
1:31 - 1:33แต่ต้องการที่จะให้เวลาเพียง 20 นาทีเท่านั้น
-
1:34 - 1:36ผมหมายความว่า เหล่านี้เป็นตัวอย่างสุดขั้วหนึ่ง
-
1:36 - 1:38และมันก็น่าขันและน่าหัวเราะเสียเหลือเกิน
-
1:38 - 1:40แต่ มันก็มีจุดที่น่ากังวล
-
1:40 - 1:43และผมคิดว่า ในความเร่งรีบจนหัวหมุนของชีวิตประจำวัน
-
1:43 - 1:46เรามักจะมองไม่เห็นความเสียหาย
-
1:46 - 1:49ที่เกิดขึ้นจากการใช่ชีวิตแบบนกโรดรันเนอร์
(นกที่วิ่งเร็วมาก) ของเรา -
1:49 - 1:52เราถูกบ่มอยู่ในวัฒนธรรมแห่งความเร็ว
-
1:52 - 1:54ที่เราแทบจะไม่สังเกตถึงค่าเสียหายที่เกิดขึ้น
-
1:54 - 1:56กับทุกๆด้านของชีวิตเรา
-
1:56 - 1:58ด้านสุขภาพของเรา อาหารของเรา การทำงานของเรา
-
1:58 - 2:01ความสัมพันธ์ของเรา สิ่งแวดล้อม และชุมชนของเรา
-
2:01 - 2:03และบางครั้ง เราก็ต้องมี
-
2:03 - 2:05เสียงปลุกเตือน ใช่มั้ย
-
2:05 - 2:08เพื่อที่จะเตือนเราถึงความจริงที่ว่า
เรากำลังเร่งรีบชีวืตของเรา -
2:08 - 2:10แทนที่จะใช้ชีวิตของเรา
-
2:10 - 2:12เรากำลังใช้ชีวิตที่เร็ว แทนที่จะเป็นชีวิตที่ดี
-
2:12 - 2:14และผมคิดว่าสำหรับหลายๆคน
เสียงปลุกเตือนนั้น -
2:14 - 2:16ก็คือ การเจ็บป่วย
-
2:16 - 2:19อาการเหนือยล้าขนาดหนัก
หรือในท้ายที่สุดร่างกายก็พูดว่า -
2:19 - 2:21"ฉันรับมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว"
แล้วก็โยนผ้ายอมแพ้ -
2:21 - 2:23หรือบางที ความสัมพันธ์ก็เลือนหายไปราวกับหมอกควัน
-
2:23 - 2:25เพราะเราไม่มีเวลา ไม่มีความอดทน
-
2:25 - 2:27หรือไม่มีความสงบ
-
2:27 - 2:29ที่จะอยู่กับคนอื่น ฟังคนอื่น
-
2:29 - 2:31และเสียงปลุกเตือนของผมก็เกิดขึ้น
ตอนที่ผมเริ่ม -
2:31 - 2:34อ่านนิทานก่อนนอนให้ลูกชาย
-
2:34 - 2:36ผมพบว่า ในช่วงสุดท้ายของวัน
-
2:36 - 2:39ผมเข้าไปในห้องของเขา
และผมก็ไม่สามารถทำตัวให้ช้าลงได้ -
2:39 - 2:41ผมอ่าน "แมวน้อยในหมวก (The Cat in The Hat)"
อย่างรวดเร็ว -
2:41 - 2:43ผมข้ามบางบรรทัดตรงนี้
-
2:43 - 2:45บางย่อหน้าตรงนั้น และบางครั้งก็ทั้งหน้า
-
2:45 - 2:48และแน่นอน ลูกชายตัวน้อยของผมรู้เรื่องราว
ในหนังสือทั้งกระบิ และเราก็จะเถียงกัน -
2:48 - 2:51และสิ่งที่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลายที่สุด ใกล้ชิดที่สุด
-
2:51 - 2:53อ่อนโยนที่สุด ของวัน
-
2:53 - 2:56เมื่อพ่อนั่งลงแล้วอ่านหนังสือให้ลูกฟัง
-
2:56 - 2:59กลับกลายเป็นการต่อสู้ประหัตถ์ประหาร
ของความต้องการที่มีต่อกัน -
2:59 - 3:01การปะทะกันระหว่างความเร็วของผม
-
3:01 - 3:04กับความช้าของเค้า
-
3:04 - 3:06แล้วมันก็เป็นอย่างนี้ไปสักระยะ
-
3:06 - 3:08จนกระทั้ง ตอนที่ผมจับได้ว่าผมอ่านผ่านๆ
บทความในหนังสือพิมพ์อันหนึ่ง -
3:08 - 3:10เกี่ยวกับเคล็ดลับต่างๆเพื่อประหยัดเวลา
สำหรับคนทำอะไรเร็ว -
3:10 - 3:12และหนึ่งในนั้นก็ได้อ้างอิงหนังสือชุดหนึ่งที่ชื่อว่า
-
3:12 - 3:14"นิทานก่อนนอนหนึ่งนาที"
-
3:14 - 3:17และผมรังเกียจที่จะพูดคำนี้ในตอนนี้
-
3:17 - 3:19แต่ปฏิกิริยาแรกที่ผมมีในตอนนั้น แตกต่างจากนี้มาก
-
3:19 - 3:21ปฏิกิริยาแรกของผมคือ
-
3:21 - 3:23"ฮัลเลลูย่า! เป็นความคิดที่เยี่ยมอะไรอย่างนี้!
-
3:23 - 3:26นี่แน่ๆ คือสิ่งฉันมองหาสำหรับการเร่ง
ช่วงเวลานิทานก่อนนอนให้เร็วขึ้น -
3:26 - 3:28แต่ ขอบคุณเหลือเกิน
-
3:28 - 3:30หลอดไฟบนหัวผมก็สว่างขึ้นมา
และปฏิกิริยาถัดไปของผมก็แตกต่างไปมาก -
3:31 - 3:33และผมถอยหลังไปหนึ่งก้าว แล้วก็คิดว่า
-
3:33 - 3:35"โอ้ มันต้องเป็นอย่างนี้จริงๆเหรอ?
-
3:35 - 3:37ฉันอยู่ในสภาวะเร่งรีบ จนถึงขนาดต้องเตรียมการ
-
3:37 - 3:40โกงลูกชายตัวเอง ด้วยการเล่าเรื่องสั้นๆ ในตอนท้ายของวัน?
-
3:41 - 3:43แล้วผมก็วางหนังสือพิมพ์ไว้ห่างๆ
-
3:43 - 3:45และผมก็ขึ้นเครืองบิน และผมก็นั่งอยู่ตรงนั้น
-
3:45 - 3:47และผมทำอะไรที่ผมไม่ได้ทำมานานมาก
นั่นก็คือ ผมไม่ทำอะไรเลย -
3:47 - 3:50ผมเพียงแต่คิด และคิดนานและหนัก
-
3:50 - 3:53และตอนที่ผมลงจากเครืองบิน
ผมตัดสินใจว่าผมอยากจะทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับมัน -
3:53 - 3:56ผมอยากจะสำรวจวัฒนธรรมความเร่งริบ
แบบนกโรดรันเนอร์นี้ -
3:56 - 3:59และดูว่ามันกำลังทำอะไรกับผมและทุกคนอยู่บ้าง
-
3:59 - 4:01และผมมีสองคำถามอยู่ในหัว
-
4:01 - 4:04คำถามแรก เรามาเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?
-
4:04 - 4:06และคำถามที่สองคือ มันเป็นไปได้มั้ย
-
4:06 - 4:09หรือเป็นที่ต้องการรึเปล่า ที่จะช้าลง?
-
4:09 - 4:11ตอนนี้ ถ้าคุณคิดถึง
-
4:11 - 4:14ว่าโลกเร่งความเร็วขึ้นมากได้ยังไง
ผู้ต้องสงสัยทั่วไปก็จะประดังประเดเข้ามา -
4:14 - 4:16คุณจะคิดถึง การกลายเป็นเมือง
-
4:16 - 4:19บริโภคนิยม ที่ทำงาน เทคโนโลยี
-
4:19 - 4:21แต่ผมว่า ถ้าคุณมองผ่าน
-
4:21 - 4:24แรงกดดันเหล่านี้
คุณก็จะเห็นแรงขับที่ลึกกว่านั้น -
4:24 - 4:27ใจกลางของคำถาม
-
4:27 - 4:29นั่นก็คือ เราคิดยังไงเกี่ยวกับเวลา โดยตัวของมันเอง
-
4:29 - 4:32ในวัฒนธรรมอื่นๆ เวลาเป็นวัฏจักร
-
4:32 - 4:35มันถูกมองว่าเป็นอะไรที่เคลื่อนไหวอยู่ใน
-
4:35 - 4:37วงจรที่ใหญ่และไม่เร่งรีบ
-
4:37 - 4:39มันมักจะเริ่มใหม่และเติมเชื่อเพลิงด้วยตัวมันเอง
-
4:39 - 4:41ในขณะที่ในตะวันตก เวลาเป็นเส้นตรง
-
4:41 - 4:43มันเป็นทรัพยากรที่มีจำกัด
-
4:43 - 4:45และมันก็มักจะหมดไปเสมอๆ
-
4:45 - 4:47ถ้าคุณไม่ใช่มัน คุณก็เสียมันไป
-
4:47 - 4:50"เวลาเป็นเงินเป็นทอง" อย่างที่เบนจามิน แฟรงคลินกล่าว
-
4:50 - 4:52และผมคิดว่า สิ่งที่วลีนี้ทำกับเราในทางจิตวิทยา
-
4:52 - 4:54ก็คือว่า มันได้สร้างสมการ
-
4:54 - 4:56เวลาเป็นสิ่งขาดแคลน เราจะทำยังไงดี?
-
4:56 - 4:58เอาล่ะๆ เราก็เร่งตัวเองขึ้น ใช่มั้ย?
-
4:58 - 5:00เราพยายามทำอะไรให้มากขึ้นด้วยเวลาที่น้อยลง
-
5:00 - 5:02เราแปลงทุกช่วงเวลาของแต่ละวัน
-
5:02 - 5:04ไปเป็นการแข่งขันเพื่อเข้าเส้นชัย
-
5:04 - 5:07เส้นชัย ที่บังเอิญว่า เราไม่มีทางไปถึง
-
5:07 - 5:09แต่มันก็ยังเป็นเส้นชัยอยู่ดี
-
5:09 - 5:11และผมเดาว่า คำถามคือ
-
5:11 - 5:13แล้วมันเป็นไปได้เหรอที่จะหลุดพ้นจากความคิดแบบนั้น?
- Title:
- คาร์ล ฮอโนร์ ชื่นชมความเชื่องช้า
- Speaker:
- Carl Honoré
- Description:
-
more » « less
Journalist Carl Honore believes the Western world's emphasis on speed erodes health, productivity and quality of life. But there's a backlash brewing, as everyday people start putting the brakes on their all-too-modern lives.nscript.flv
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 18:57
|
Dimitra Papageorgiou approved Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
Yada Sattarujawong accepted Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for In praise of slowness | |
|
|
Yada Sattarujawong edited Thai subtitles for In praise of slowness |