Amy Cuddy: Gjuha e trupit mund të formësojë veten tuaj.

Gjuha e trupit influencon atë se si tjerët na shikojnë ne, por gjithashtu mund të ndryshojë atë se si ne e shikojmë veten tonë. Psikologia sociale Amy Cuddy argumenton "Poza e pushtetit"-- qëndrimi në një pozitë konfidente, edhe kur ju nuk ndiheni konfident--- mund të rrisë ndjenjën e konfidencës, dhe mund të ketë impakt në shanset tona për sukses. (Shënim: Disa prej gjetjeve të prezantuara në këtë fjalim janë referencuar nga debatet e vazhdueshme mes shkencëtarëve social rreth rritjes dhe riprodhimit. Lexoni përgjigjen e Amy Cudy-t në pjesën "Learn More" më poshtë.)

Dua t'ia filloj duke ju treguar
një strategji

dhe e vetmja gjë qe ju kërkoj është kjo:

që të ndryshoni qendrimin tuaj
për dy minuta.

Por para se t'ia filloj, kërkoj nga ju

të bëni një vlerësim të trupit tuaj.

Pra, sa nga ju mblidhen mbi vete?

Ndoshta perkuleni, vendosni këmbët kryq.

Mbani duart kështu.

Ndonjëherë i hapim shumë. (Të qeshura)

Ju shikoj. (Të qeshura)

Dua të fokusoheni në atë që jeni
duke bërë tani.

Do të kthehemi tek kjo pas pak,

dhe shpresoj që ta përvetësoni
këtë teknikë sado pak

sepse mund t'ua ndryshojë
dukshëm jetën,

Pra, ne magjepsemi me gjuhën e trupit,

dhe veqanërisht jemi të interesuar
në gjuhën e trupit të të tjerëve.

E dini, ne jemi të interesuar në....
-- (Të qeshura) ---

një bisedë e quditshme ose një buzëqeshje

një shikim përbuzës ose një shkelje syri
e quditshme,

ose ndoshta thjesht një shtrëngim duarsh.

Folësi: Ja ku mbërrijnë ata në numrin 10.

Polici me fat ka rastin të shtrëngojë
duart me presidetin e Amerikës

Ja dhe kryeministri --
Jo. (Të qeshura) (Duartrokitje)

(Të qeshura) (Duartrokitje)

Pra dhënia ose mosdhënia e dorës,

mund të na bëjë të flasim për javë
dhe javë dhe javë.

Madje edhe BBC dhe New York TImes.

Pra dukshëm kur ne mendojmë për
sjelljen joverbale,

ose gjuhën e trupit -- që si shkencëtarë
e quajmë joverbale --

eshte gjuhe, na ben te mendojme
për komunikimin.

Kur ne mendojmë për komunikimin,
mendojmë për bashkëbisedimet.

Cfarë po më komunikon
gjuha e juaj e trupit mua?

Cfarë po ju komunikoj unë ju?

Ka disa arsye për t'i parë gjërat
në këtë këndvështrim.

Shkencëtarët social kanë
shpenzuar mjaft kohë

duke shikuar efektet
e gjuhës së trupit tonë,

ose atë të njerëzve të tjerë, si bazë e
krijimit të gjykimeve.

Dhe ne vërtetë gjykojmë bazuar nga
gjuha e trupit.

Dhe këto gjykime mund të parashikojnë
rezultate të vlefshme jetësore

si kë punësojmë ose ngrejmë në detyrë,
apo ftojmë në takim.

Përshembull Nalini Ambady, hulumtuese në
Universitetin e Tuft,

tregon se kur njerëzit shikojnë klipe
30-sekondëshe pa zë

të bashkëveprimeve reale midis
mjekut dhe pacientit,

gjykimi i tyre mbi mirësjelljen e mjekut,

parashikon nëse ai mjek
do të paditet ose jo.

Pra nuk ka të bëjë aq shumë

me atë se a ishte apo jo ai mjek i aftë,

por a e pëlqejmë atë person dhe si
bashkëveproi ai?

Edhe më dramatike,
Alex Todorov në Princeton

thotë se gjykimet mbi fytyrat e
politikanëve

në vetëm një sekond parashikojnë 70%

të rezultateve të garave
për senatin Amerikan,

dhe madje, të flasim për rrjetin virtual

karakteret e përdorura në negocimet
e bëra online

ju bëjnë të mundur që të merrni më
shumë vlerë nga ai negocim.

Nëse i përdorni keq ato, ide jo e mirë.
Apo jo?

Pra, kur mendojmë për joverbalen, mendojmë
për mënyrën se si i gjykojmë të tjerët,

si të tjerët na gjykojnë ne,
dhe cilat janë përfundimet.

Ne priremi të harrojmë, edhe
audiencën tjetër

e cila influencohet nga joverbali jonë,
e kjo është vetvetja.

Ne gjithashtu influencohemi
nga joverbali ynë,

mendimet, ndjenjat dhe fiziologjia jonë.

Për çfarë joverbali jam duke folur?

Unë jam psikologe sociale.
Studioj paragjykimet,

dhe jap mësim në një shkollë
konkuruese biznesi,

pra ishte e ditur që do të isha e
interesuar në fuqinë dinamike.

Veqanërisht fillova të interesohesha
në shprehjet joverbale

të pushtetit dhe dominancës.

Dhe cilat janë shprehjet joverbale
të pushtetit dhe dominancës?

Epo, ja çfarë janë.

Në mbretërinë e kafshëve,
paraqet zgjerimin.

Pra për t'a bërë veten më të madh,
i zgjat duart,

merr më shumë hapësirë,
pra në parim hapesh.

Esenca është që të hapesh.

Dhe kjo është e vërtetë
përgjatë mbretërisë së kafshëve.

Kjo nuk ndodh vetëm tek kafshët.

Edhe njerëzit bëjnë të njejtën gjë.
(Të qeshura)

Pra njerëzit e bëjnë këtë kur kanë
fuqi pothuajse të vazhdueshme,

dhe gjithashtu kur ndjehen të pushtetshëm
në një moment.

Dhe kjo është veqanërisht
interesante sepse vërtet na tregon

sa universale dhe të vjetra janë këto
shprehje të pushtetit.

Këtë shprehje, që njihet si krenari,

e ka studiuar Jessica Tracy.

Ajo tregon se njerëzit që kanë lindur
me shikim normal

dhe ata që kanë lindur të verbër
e bëjnë këtë

kur fitojnë në një garë fizike.

Kur ata e kalojnë vijën e finishit
dhe kanë fituar,

edhe pse nuk kanë parë
një shprehje të tillë

Ata e bëjnë këtë.

Pra duart lart dhe mjekra gjithashtu
ngrihet.

Po kur jemi t'pafuqishëm?

Ne bëjmë të kundërtën.

Ne ngushtohemi.
Ne mbështillemi në vete.

E bëjmë veten më të vogël.

Ne nuk duam të përplasemi
me personin ngjitur me ne.

Keshtuqë prapë, kafshët dhe njerëzit,
bëjnë të njejtën gjë.

Ja çfarë ndodh kur pushteti i lartë dhe
ai i ulët takohen.

Pra çfarë bëjmë ne kur vjen puna
tek pushteti

është se ne e plotësojmë komunikimin
joverbal të të tjerëve.

Nëse dikush sillet më i pushtetshëm
kundrejt nesh,

ne priremi të zvogëlohemi.
Ne nuk bëhemi si ata.

Ne bëjmë të kundërtën e atyre.

Kështu, vëzhgoj një sjellje në klasë,

dhe çfarë vërej?

Vërej se studentët e MBA ekspozojnë
gjithë pushtetin joverbal.

Kemi njerëz të cilët duken si karikatura
të "Alphas"

duke ecur në dhomë, shkojnë mu në mes
të dhomës

para se klasa të fillojë, ata vërtet
duan të zotërojnë hapësirë.

Kur ulen, ata në njëfarë mënyre hapen.

Ata i ngrenë duart kështu.

Ka edhe njerëz të tjerë,
të cilët janë në kolaps

kur hynë në klasë.
Kur ata hyjnë, vërehet diçka.

Vërehet në fytyrat e tyre,
dhe trupat e tyre,

dhe ata ulen në karrige,
dhe ngushtohen,

dhe ata veprojnë kështu kur
e ngrenë dorën.

Nga kjo vërej disa gjëra.

E para, dhe nuk është e papritshme.

Kjo ka të ngjarë që të lidhet me gjininë.

Pra, gratë kanë më shumë tendencë
t'a bëjnë këtë se sa burrat.

Gratë vazhdimisht ndihen më
pak të fuqishme se burrat,

kështu që kjo nuk është e habitshme.

Por diçka tjetër që kam vërejtur

është se kjo duket të ketë
lidhje edhe me nivelin

e pjesmarrjes së studentëve,
dhe si merrnin pjesë ata.

Dhe kjo është shumë e rëndësishme
në një klasë të MBA-së

sepse pjesëmarrja numërohet
si gjysma e notës.

Keshtu, shkollat e biznesit kanë pasur
vështirësi me dallimet gjinore

Kemi burrat dhe gratë njësoj të
kualifikuar

dhe kemi këto diferenca në nota,

dhe kjo pjesërisht duket të jetë
nga dallimi në pjesëmarrje.

Dhe fillova të mendoj,

këta njerëz që vijnë e marrin pjesë këtu.

A mund t'i bëjmë njerëzit të shtiren

dhe a do të rezultonte kjo
me pjesëmarrje më të madhe?

Kështu, bashkëpunuesja ime
Dana Carney, e cila është në Berkeley,

dhe unë donim të dinim, a mund të
shtiremi deri sa t'ia dalim?

Si përshembull, a mund t'a bëjmë këtë
për një kohë

dhe vërtetë të kemi
një ndryshim në sjellje

që të dukemi më të pushtetshëm?

Pra, e dimë që joverbali jonë
orienton njerëzit e tjerë se si

të mendojnë dhe të ndjehen për ne.

Por pyetja jonë ishte.

a na orienton joverbali jonë në mënyrën
se si ne ndihemi dhe mendojmë për veten?

Ka disa evidenca se kjo është e vërtetë.

Kështu, përshembull ne buzëqeshim
kur ndihemi të lumtur,

por gjithashtu, kur jemi të detyruar
të buzëqeshim

duke mbajtur një stilolaps në gojë kështu,
na bën të ndihemi të lumtur.

Pra kjo ndikohet nga dy drejtime.

Pushteti gjithashtu, ndikohet
nga dy drejtime.

Kështu, kur ndjeheni të pushtetshëm

zakonisht bëni këtë,

por është e mundshme,
që kur shtireni si të pushtetshëm

keni të ngjarë që me të vërtetë
të ndiheni si të tillë.

Kështu pyetja e dytë vërtet ishte,

meqë mendja ndryshon trupin,

a është e vërtetë që
trupi ndryshon mendjen?

Dhe kur them mendjen,
në rastin e pushtetit,

për çfarë e kam fjalën?

E kam fjalën për mendimet dhe ndjenjat

dhe psikologjinë e tyre,

që në rastin tim, janë hormonet.
Unë shikoj hormonet.

Pra si duken mendjet e të pushtetshmëve,
dhe atyre të papushtetshmëve?

Njerëzit e pushtetshëm zakonisht janë,
jo quditërisht,

më të sigurtë dhe me më vetbesim,
më optimist.

Ata besojnë që do fitojnë
madje edhe në lojërat e fatit.

Ata gjithashtu kanë prirje
të mendojnë gjëra abstrakte.

Pra ka shumë dallime.
Ata ndërmarrin më shumë rreziqe.

Ka shumë dallime midis njerëzve të
fuqishëm dhe të pafuqishëm.

Gjithashtu ka edhe diferenca psikologjike

në dy hormonet kryesore; testosteroni që
është hormoni dominant,

dhe kortisoli, që është hormoni i stresit.

Ne zbulojmë që meshkujt alfa me
pushtet të lartë në hierarkine e primateve

kanë nivel të lartë të testosteronit dhe
të ulët të kortisolit,

dhe liderët efektivë dhe të pushtetshëm

kanë gjithashtu të njejtat nivele
hormonale.

Cfare nënkupton kjo?
Kur mendojmë për pushtetin,

ne mendojmë vetëm për testosteronin,

sepse kjo lidhej me dominancën.

Por realisht, pushteti është mbi atë
se si reagojmë ndaj stresit.

A do donit një lider të pushtetshëm
që është dominant

me nivel testosteroni të lartë
por i stresuar?

Me siguri jo, apo jo?

Doni një person që është i pushtetshëm,
i sigurtë dhe dominant,

por jo shumë i stresuar,
një person që i merr gjërat shtruar.

Pra, ne e dimë në hiearkitë primate,

nëse nevojitet një drejtues,

nëse një individ papritur
merr rolin e drejtuesit,

brenda disa dite, testosteroni
i atij individi rritet dukshëm

dhe kortisoli i tij bie dukshëm.

Kështu, kemi prova që trupi ndërton

mendjen, të paktën në nivelin e fytyrës,

dhe gjithashtu ky ndërrim i roleve
formëson mendjen.

Pra çka ndodh është që ju ndërroni rolet,

çka ndodh nëse bëni këtë
në një nivel minimal,

si një manipulim i vogël,
apo invervenim i vogël?

"Për dy minuta" ju thoni,
"Dua të qëndroj kështu,

dhe kjo do t'iu bëjë të ndiheni
më të pushtetshëm."

Kjo është ajo çka bëmë.

Ne vendosëm të merrnim njerëz në laborator
dhe të bëjmë një eksperiment,

dhe këta njerëz bënë, për dy minuta,

pozita të të pushtetshmit ose
të pozita të papushtetshmit,

dhe unë do t'iu tregoj këto pesë pozita,

edhe pse ata i bënë vetëm dy.

Ja ku është njëra.

Disa të tjera.

Kjo njihet si "Wonder Woman" ne media.

Ja edhe disa të tjera.

Pra ju mund të jeni në këmbë ose ulur.

Dhe ja ku janë pozitat me pushtet të ulët.

Pra, ju ngërtheheni në vete.

Ky është një shembull.

Kur prekni qafën tuaj, ju në të vërtetë po
mbroni veten.

Pra, ja çfarë ndodh.

Ata vijnë, dhe ndahen në dy grupe,

për dy minuta ne themi
"Duhet të bësh këtë ose atë"

Ata nuk shikojnë pozat në figurë.

Ne nuk duam t'i imponojmë
konceptin e pushtetit.

Ne duam që ata të ndihen të pushtetshëm.

Pra për dy minuta ata bëjnë këtë.

Ne pastaj i pyesim,
" Sa të pushtetshëm ndiheni?"

dhe pastaj i'u japim një mundësi
për të luajtur kumbar,

dhe marrim mostrën e pështymës.

Ky është i gjithë eksperimenti.

Dhe kjo është çfarë gjetëm.

Toleranca e rrezikut, që është
në loja e kumbarit,

gjetëm se në pozën e pushtetit të lartë,

86 përqind e juaj do të luani bixhos.

Kur keni pozën e pushtetit të ulët,

vetëm 60 përqind, dhe kjo është një
dallim mjaft i madh.

Ja çfarë gjetëm në testosteron.

Nga baza prej nga vijnë,

njerëzit me pushtet përjetojnë rritje
prej rreth 20 përqind,

dhe njerëzit me pushtet të ulët përjetojnë
ulje për 10%.

Pra, dy minuta,
dhe ju keni këto ndryshime.

Ja çfarë ndodh me kortisolin.

Njerëzit me pushtet të lartë
përjetojnë ulje për 25%,

dhe njerëzit me pushtet të ulët përjetojnë
rritje prej 15%.

Kështu, dy minuta qojnë në
këto ndryshime hormonale

që konfigurojnë trurin tuaj

që të jeni kategorik,
me vetëbesim dhe rehat,

ose reagues ndaj stresit dhe ndjenja
e të qenurit të mbyllur.

Dhe ne të gjithë kemi pasur këtë ndjesi,
apo jo?

Joverbali shfaq atë se si ndihemi
ne me veten,

pra nuk janë vetëm të tjerët,
por edhe vetja jonë.

Gjithashtu, trupi jonë ndryshon
mendjen tonë.

Por pyetja e rradhës është,

a mundet pozimi autoritar për disa minuta

vërtet të ndryshojë jetën tuaj
në mënyra kuptimplote?

Eshtë kjo detyrë e vogël,
janë vetëm disa minuta.

Kur mund ta aplikosh këtë?

Pyetje të cilës sigurisht i kemi
kushtuar rëndësi.

Ne mendojmë se duhet të përdoret
në situata vlerësuese,

si në situata të kërcënimeve shoqërore.

Ku ju vlerësoheni nga shokët?

Për adoleshentët është tavolina e drekës.

Për disa njerëz është të folurit
në një mbledhje në shkollë,

mund të jetë një prezantim ose
në një ligjeratë si kjo

ose një intervistë pune.

Ne vendosëm që ajo ku njerëzit gjejnë
veten më shumë

është intervista e punës.

Ne i publikuam këto gjetje,

dhe media filloi t'i kushtonte
vëmendje të madhe,

dhe ata thonë, në rregull, kjo duhet bërë

kur shkoni në intervistë pune, apo jo?

(Të qeshura)

E dini, ne u tmerruam, dhe thamë,

Oh jo, jo, kjo nuk është çka ne menduam.

Për shumë arsye, jo, mos e bëni këtë.

E përsëris, kjo nuk është
kur flisni me të tjerët.

Kjo bëhet kur ju të flisni me veten tuaj.

Cka bëni para intervistës së punës?
Ju bëni këtë.

Ju jeni ulur. Shikoni në Iphone-n tuaj--

ose Android-in, pa dashur të
përjashtoj dikë.

Ju shikoni në shënimet e juaja,

ju kërruseni, e bëni veten të vogël,

kur në fakt çka duhet të jeni duke bërë
ndoshta është kjo,

si në banjo. Apo jo? Gjeni dy minuta.

Pra kjo është çka duam të testojmë. Mirë?

Kështu, ne sjellim njerëzit në laborator,

dhe ata bëjnë pozitat e pushtetshme
ose të kundërtën,

dhe i vendosim në një intervistë pune
shumë stresuese.

Ajo zgjat 5 minuta.
Ata janë duke u incizuar.

Ata janë duke u gjykuar gjithashtu,

dhe gjykuesit jane trajnuar
qe te mos reagojne,

kështu që ata duken kështu.

Imagjinoni sikur ky person
po ju interviston ju?

Pra për 5 minuta, asgjë,
dhe kjo është më keq se të të ndërpresin.

Njerëzit e urrejnë këtë.

Marianne LaFrance e ka studiuar këtë.

Pra, kjo të gozhdon kortisolin.

Kështu, kjo është invervista që
ne i vendosim ata,

sepse ne donim të shikonim çfarë ndodh.

Pastaj i vëmë kater kodues të shikojnë
regjistrimet.

Ata nuk i dinë hipotezat tona.
Ata nuk dinë asgjë.

Ata nuk e dinë kush ka pozuar
në cilën pozë,

dhe ata përfundojnë duke shikuar
regjistrimet

dhe thonë,
"Ne duam t'i marrim në punë këta njerëz"

të gjitha ata që kanë pozuar në pozën
e pushtetit të lartë.

"Nuk duam t'i punësojmë këta njerëz.

Ne githashtu i vlerësojmë këta njerëz
më pozitivisht."

Por çka i nxit këta?

Nuk është përmbajtja e të folurit.

Eshtë prezenca që ata sjellin në të folur.

Sepse ne i vlerësojmë ata në
bazë të disa faktorëve

lidhur me kompentencën,
si p.sh strukturimi në të folur?

Sa i mirë është?
Kualifikimet e tyre?

Asnjë efekt në këto gjëra.
Ja çka influencon.

Këto gjëra.

Njerëzit vënë në pah veten e tyre
të vërtetë.

Ata sjellin veten e tyre.

Ata sjellin idetë e tyre, por si vetvetja,

pa asnjë tepricë shtesë.

Pra, kjo e drejton ose ndihmon efektin.

Kështu, kur i tregoj njerëzve për këtë,

që trupi jonë ndryshon mendjen tonë,
dhe mendja sjelljen tonë,

e sjellja rezultatin, ata thonë,

"Duket si falso," Apo jo?

Dhe unë i thash, bëni sikur
deri sa t'ia dilni.

Nuk jam unë.

Nuk dua të dal aty dhe të ndihem si
mashtrues.

Nuk dua të ndihem si mashtrues.

Nuk dua të shkoj aty vetëm për të kuptuar
që nuk përkas aty.

Dhe kjo vërtetë lidhej me mua,

sepse dua t'ju tregoj një storie të vogël
për të qenurit mashtrues i vetes

dhe të ndjenjës që nuk i përkas
këtij vendi.

Kur isha 19 vjec, bëra një aksident
të madh me makinë,

Isha gjuajtur nga makina,
dhe jam rrotulluar disa herë.

Isha hedhur nga makina.

Dhe u zgjova në një zonë rehabilituese për
dëmtime në kokë,

dhe isha tërhequr nga kolegji,

dhe mësova se IQ ime kishte zbritur për dy
devijime standarde

gjë që ishte traumatike.

E dija IQ time sepse isha identifikuar
me të qenurit e mençur.

dhe isha quajtur e talentuar si fëmijë.

Tentoja të kthehesha në kolegj.

Më thanë, "Nuk do ta mbarosh kolegjin.

Ka gjëra të tjera për ty që t'i bësh,

por kjo nuk do të funksionojë për ty."

Vërtet e pata vështirë, më duhet të them,

të të marrin identitetin,

që për mua ishte të qenurit e mençur,

të të marrin këtë nga ty,

nuk ka asgjë që të bën më të pafuqishëm.

Pra u ndjeva e pafuqishme.

Punova dhe punova, dhe pata fat,

dhe punova, dhe pata fat, dhe punova.

Eventualisht, diplomova nga kolegji.

Mu deshën 4 vjet më shumë se kolegët e mi,

dhe e binda dikë, engjellin tim këshillues
Susan Fiske,

të më merrte, dhe shkova në Princeton,

dhe ndihesha sikur,
nuk duhet të jem në këtë vend.

Unë jam një mashtruese.

Natën para fjalimit tim,

dhe fjalimi vjetor në Priceton
zgjat 20 minuta para 20 vetëve.

Kjo është e gjitha.

Isha e frikësuar se do të zbulohesha
një ditë

dhe e telefonova atë dhe i thash,
"Unë heq dorë".

Ajo më tha, "Ti nuk do heqësh dorë,

sepse vura bast në ty, dhe ti do qëndrosh.

Ti do të qëndrosh, dhe ja çfarë do bësh.

Ti do të bëhesh falso.

Ti do të bësh çdo fjalim që të kërkohet.

Ti do ta bësh dhe bësh dhe bësh,

edhe nëse je e frikësuar dhe thjesht ngec

dhe përjeton eksperiencë të keqe,

deri sa të kesh atë moment që thua,
"Oh zot, unë jam duke e bërë.

Sikur, unë jam bërë kjo.
Vërtetë po bëj këtë."

Dhe kjo është ajo që bëra.

pese vite në studimet master,

disa vite, dhe e dini, jam në Northwestern

U vendosa në Harvard, Jam në Harvard,

për shumë kohë mendoja

"Nuk duhet të jem këtu."

Dhe, në fund të vitit të parë në Harvard,

një studente që nuk kishte folur në klasë,
asnjëherë,

që i kisha thënë "Duhet të flasësh"

erdhi në zyren time.
Vërtetë nuk e njihja atë.

Ajo erdhi e mposhtur dhe tha,

"Nuk duhet të jem këtu".

Dhe ky ishte një moment për mua.

Sepse dy gjëra ndodhën.

E para ishte që unë kuptova,

oh zot,
Unë nuk ndihem më kështu,

Nuk ndihem më kështu,
sepse ajo ndihet dhe e kuptoj atë ndjenjë,

Ajo i duhet klasës

Sikur, ajo mund të mashtrojë deri sa të
bëhet.

Dhe unë i thash, "Po ti je!
Ti je e supozuar të jesh këtu!

Dhe nesër ti do të bëhesh falso,

do ta bësh veten të fuqishme, dhe e dini--

(Duartrokitje)

Dhe ti do shkosh në klasë,

dhe do të bësh komentin më të mirë
ndonjëherë."

Dhe e dini? Ajo dha komentin më të mirë
ndonjëherë,

dhe njerëzit u kthyen sikur,

as nuk e vërejta atë të ulej atje.
(Të qeshura)

Ajo kthehet pas disa muajve,

dhe kuptova që ajo nuk ishte falso,

por vërtetë ia kishte dale.

Pra ajo kishte ndryshuar.

Prandaj dua të ju them,
mos u bëni falso deri sa t'ia dilni.

Bëhuni falso deri sa të bëheni
ai që keni dashur.

Bëhuni falso deri sa ta përvetësoni.

E fundit që dua t'iu them është kjo.

Ndryshimet e vogla qojnë
në ndryshime të mëdha.

Kjo është dy minuta.

Dy minuta, dy minuta, dy minuta.

Pra se të vlerësoheni në një situatë
stresuese,

për dy minuta bëni këtë, në ashensor,

në banjo, në tavolinë, prapa derës.

Kjo është ajo që doni të bëni.

Bëni trurin tuaj të përballojë situatën

Ngritni testosteronin.
Ulni kortisolin.

Mos leni situatën duke u bërë pishman

Leni situatën duke i ndjerë si,

unë njehem sikur do t'i tregoj kush jam.

Pra kërkoj që të pozoni

dhe kërkoj të ndani këtë shkencë,
sepse është e thjeshtë.

Nuk po shpreh egoizëm me këtë.
(Të qeshura)

Jepini. Ndani me njerëzit,

sepse njerëzit që mund të përdorin më së
shumti këtë

janë njerëzit pa qasje në teknologji

pa status dhe fuqi.

Jepini këtë.
Ata mund ta bëjnë në mënyrë private

Gjithcka duhet është trupi,
privatësia dhe dy minuta,

dhe kjo mund t'i ndërrojë jetën e tyre.

Ju falemnderit.

(Duartrokitje)