-
Het is me gelukt, Watson! Ik heb de stukken
eindelijk samen!
-
Deze video werd gesponsord door Campfire Blaze!
-
Weet je, meestal als ik boeken lees of shows bekijk, kan ik mezelf niet tegenhouden om er over na te denken
-
Ik denk dat het gewoon een neveneffect is van het kritische analyse gedoe
-
plus het benaderen van kunst en media vanuit mijn vreemde pseudo-professionele hoek -
-
ik kan meestal niet echt met een verhaal bezig zijn zonder te proberen om het uit elkaar te halen en te zien hoe het werkt
-
Weet je, zoals, ik zal... luisteren naar hoe een acteur het doet
-
of kijk welke trope we doen en beoordeel van daaruit het plot, dat soort dingen
-
Het enige genre dat deze regel voor mij breekt,
grappig genoeg, is mysteries
-
Het enige verhaal waar het publiek kritisch
mee bezig te zijn - daarbij doe ik het niet
-
Of meer accuraat, KAN ik het niet
-
Het kan zijn dat ik gewoon slecht ben in het opmerken van dingen in het algemeen
-
waardoor ik de stiekeme aanwijzingen mis,
-
het kan zijn dat ik slecht ben met namen, waardoor ik kan de verdachten toch niet uit elkaar kan houden
-
Maar eerlijk gezegd, zelfs de echt goed geschreven mysteries die de karakters differentiëren
-
en het publiek genoeg aanwijzingen om theoretisch de zaak op te lossen, grijpen me niet
-
Ik heb meer kans van slagen door te raden naar de stijlfiguren
-
Als het een Agatha Christie nummer is,
-
is de kans groot dat de moordenaar de meest begeerde vrijgezel in de cast zal zijn
-
Ik lees ze nog steeds en geniet ervan, maar meestal overvalt het einde me totaal
-
Ik ben niet goed in het in elkaar zetten van de stukjes
voor mezelf.
-
Dat is waarom ik hou van en waardeer het karakter archetype centraal en fundamenteel in het mysterie format - de detective.
-
Het personage dat alle puzzelstukjes in elkaar moet passen en aan het publiek moet onthullen wat het eigenlijke plot is.
-
Zonder de detective, zouden mensen zoals ik - de Watsons van de wereld - niets hebben aan mysterie verhalen.
-
Nu zijn detectives niet alleen te vinden in mysterieverhalen, maar ze zijn wel onlosmakelijk verbonden met het genre.
-
Detectives onderzoeken situaties en lossen puzzels op - in mysteries staat het oplossen van die puzzel centraal,
-
maar mysteries en aan mysteries verwante plots komen in verhalen van allerlei aard voor,
-
wat betekent dat het archetype detective organisch kan worden geïntegreerd in bijna elk genre en elke verhaal structuur.
-
Als er een puzzel van welke aard dan ook in het verhaal zit, kun je ook een detective in het plot hebben.
-
Nu is "detective" een baan en een verhalende rol, niet een karakter type,
-
dus theoretisch kan elk karakter archetype de rol vervullen van een detective -
-
maar er zijn enkele zeer populaire subtypes die in wezen basispersonages zijn.
-
De "Hard-Boiled Noir Detective" is meestal een gekwelde alcoholist of verslaafde met een voortdurend lopende innerlijke monoloog,
-
een uitgebluste en wereldvreemde kijk op het leven en een onevenredig aantal moreel twijfelachtige dames
-
die hun kantoor binnensluipen voor streken - wat grappig is, want hoewel dit archetype zeer bekend is,
-
hebben klassieke noir-detectives bijna niets gemeen met de stijlfiguren die ze hebben voortgebracht.
-
Sam Spade, de detective in de Maltese Falcon, de meest iconische noir ooit -
-
heeft bijna geen persoonlijkheid, geen tragische of gekwelde neigingen,
-
en hij reageert zelfs niet op de dood van zijn partner met veel meer dan milde frustratie
-
Het archetype van de Hardboiled Noir Detective heeft meer gemeen met Dick Tracy dan met een echte noir protagonist
-
Dan is er de Gentleman Detective, bijna het tegengestelde van de Hardboiled Detective,
-
een stijlvol en vaak aristocratisch avonturierstype, eenzijdig goed opgeleid en bijna altijd Brits,
-
die vaak botst met een stuntelende politie-afdeling toevallig vol met mensen uit de lagere klasse
-
Sherlock Holmes, de populairste detective ooit geschreven, heeft een hele reeks Sherlock-alikes voortgebracht -
-
allemaal excentriek, briljant, meestal gericht op een forensisch onderzoek benadering,
-
en meestal vergezeld door een lang-lijdende vriend die de eigenlijke avonturen vertelt
-
Die derde-persoonshouding is niet exclusief voor Holmes
-
Het is een van de weinige manieren om om een mysterie aan een publiek te presenteren
-
Het probleem met een mysterie is dat het publiek niet alles mag weten tot het einde
-
Er moet altijd iets verborgen zijn voor de onthulling
-
Dit betekent dat het publiek geen alwetend derde-persoonsperspectief kan hebben,
-
maar meestal ook geen volledig eerste-persoonsperspectief van de detective,
-
omdat bijna alle mysteries een ontknoping hebben op het einde,
-
waar de grote wending wordt onthuld en alles op zijn plaats valt
-
Deze ontknoping begint wanneer de detective onthult wat er aan de hand is,
-
niet wanneer de detective erachter komt wat er aan de hand is,
-
dus als het publiek al in het hoofd van de detective zit, krijgen we die informatie te vroeg
-
Sommige verhalen zullen dit een beetje omzeilen door ons het perspectief van de detective te geven en hem dingen te laten denken als
-
"natuurlijk! dat moet het zijn! alles is nu logisch!" en dan de eigenlijke informatie te onthullen waar ze achter zijn gekomen tijdens de ontknoping zelf
-
Als dat niet lukt, zullen de meeste detectiveverhalen een derde-persoonsperspectief hebben,
-
ofwel van een minder-dan-onwetende vage derde-persoonsverteller
-
of vanuit het perspectief van een ander personage dat niet de detective is
-
en dient als surrogaat voor het publiek
-
Dit is echter geen vaste regel
-
Er is hier een soort gradiënt die bepaalt wat voor soort verhaal - en wat voor soort detective - we gaan krijgen
-
Aan de ene kant van de balans laten sommige mysteries het publiek bijna alles zien
-
Dit is vrij zeldzaam, en het is betwistbaar dat verhalen van dit type niet echt mysteries zijn
-
Waarschijnlijk het meest iconische voorbeeld van dit formaat is Columbo,
-
een zeer populaire detectiveshow uit de jaren '70 waarin elke aflevering begint met een volledig, uitgebreid beeld van de moord
-
We weten wie het gedaan heeft, hoe ze het gedaan hebben, hoe ze het verdoezeld hebben en meestal zelfs waarom ze het gedaan hebben
-
Het "mysterieuze" element is niet wie de misdaad heeft gepleegd, maar hoe luitenant Columbo ze gaat pakken
-
Zoals het een mysterie betaamt, hebben alle afleveringen een ontknoping,
-
maar meestal wordt iets onthuld dat Columbo buiten beeld heeft gedaan of ontdekt -
-
de wending zit hem niet in de misdaad, maar in het oplossen ervan
-
Dit is ook niet ongewoon in verhalen waar de detective technisch gezien de antagonist is
-
en de protagonist wiens POV we volgen de eigenlijke crimineel is die ze proberen te vangen -
-
deze verhalen zullen vaak uitdraaien op gevechten van intellect waar het publiek meer kennis heeft dan de individuele personages
-
Zelfs sommige Sherlock Holmes verhalen vallen technisch gezien in deze categorie -
-
er is geen mysterie in A Scandal In Bohemia, de verrassing aan het eind is dat Irene Adler de stiekeme vermomming van Sherlock Holmes volledig doorzag
-
en hem volledig te slim af was om het land te verlaten met haar nieuwe man en de foto die hij wilde
-
Het is gebruikelijker dat een mysterie het publiek zo'n 70-80% van de relevante informatie geeft
-
We weten meestal niet wie het gedaan heeft en we weten niet noodzakelijk het motief -
-
dus om die vaag te houden tijdens het onderzoeksproces,
-
zullen de achtergrondverhalen van de verdachten meestal wat verward of verdoezeld zijn,
-
omdat het anders te gemakkelijk zou zijn om mensen te elimineren en het aantal verdachten in te perken
-
Deze mysteries geven ons meestal iets over de methode -
-
bijvoorbeeld als iemand werd vergiftigd, zegt een forensisch rapport welk gif het was -
-
en een grote groep verdachten om de misdadiger uit te identificeren
-
De onthulling van de misdadiger houdt bijna altijd een onthulling in van een tot dan toe onbekend element
-
van zijn achtergrondverhaal of karakter dat de detective heeft uitgedokterd zonder dat het publiek daarvan op de hoogte is
-
In deze verhalen spit de detective meestal aanwijzingen
-
over de misdaad op om een leeg profiel van de misdadiger samen te stellen,
-
en dan uit te zoeken wie in de cast in dat profiel past
-
Hoe ze dat doen hangt af van de individuele detective en hun persoonlijkheid
-
Maar voor we daar op ingaan, wil ik de laatste categorie aansnijden -
-
want sommige mysteries geven het publiek heel weinig informatie
-
En dat is... meestal slecht
-
Serieus slecht geschreven, en dat zeg ik niet zomaar
-
Te veel informatie voor het publiek verbergen kan gezien worden als een teken van kwade trouw van de auteur
-
Als het publiek niet redelijkerwijs de oplossing kan raden uit de gegeven informatie,
-
is het een schending van de mysterie conventie
-
Als de moordenaar bijvoorbeeld een niet eerder genoemd personage is dat toevallig in de buurt was,
-
dan is dat heel plausibel en misschien zelfs logischer in de context
-
dan wanneer een van de hoofdrolspelers het zou doen,
-
maar het is geen eerlijke conclusie van een mysterie dat eerlijk zou moeten zijn tegenover het publiek
-
Al deze dingen dienen om de integriteit van het mysterie-plot te ondermijnen
-
Deze verhalen voelen voor het publiek slechter aan om zich in te betrekken
-
Ze zijn soms ook achteraf niet erg zinvol, omdat het verhaal,
-
zonder voldoende informatie om het samen te stellen, misschien niet echt klopt
-
Het schrijven van een mysterie is moeilijk -
-
je moet het meestal achterstevoren doen vanaf de manier waarop het in het plot wordt gepresenteerd,
-
beginnend bij het misdrijf en werkend aan de hand van de aanwijzingen en hints die dat misdrijf zou achterlaten,
-
in plaats van uit te gaan van het mysterie en gaandeweg uit te zoeken wie de beste crimineel zou zijn
-
Als de schrijver een mysterie opzet zonder van tevoren de oplossing te kennen,
-
zal het verhaal niet zo goed in elkaar zitten
-
En als de schrijver het mysterie wel kent, maar kleine aanwijzingen laat vallen die niet samen het grotere geheel vormen,
-
dan heeft dat hetzelfde probleem:
-
het publiek kan zich niet echt inleven in het mysterie...
-
omdat ze niet genoeg informatie hebben
-
Dit stuit op hetzelfde probleem als waar ik het over had in de video over plotwendingen:
-
wendingen om je publiek te choqueren en te verrassen zijn goed als je je als schrijver slim wilt voelen,
-
maar slecht als je als schrijver wilt dat je publiek je werk ook echt kritisch volgt
-
Het publiek moet kunnen volgen, en aangezien het publiek niet meer kan weten dan de auteur,
-
moet de auteur op zijn minst de oplossing kennen voor hij de aanwijzingen begint te construeren die het publiek krijgt
-
En idealiter moeten ze het publiek genoeg aanwijzingen geven dat ze theoretisch de oplossing kunnen extrapoleren
-
op dezelfde manier als de detective theoretisch wordt verondersteld te doen
-
In het ideale mysterie format mist het publiek slechts één belangrijk stukje informatie aan het eind van het verhaal,
-
dus wanneer de detective dat ene sleutelstuk onthult, valt al het andere op zijn plaats
-
Maar eerlijk gezegd is het gemakkelijker om een mysterie te schrijven waar de misdaad bijna geen aanwijzingen achterlaat
-
en de detective de oplossing uitvogelt door te weten wat de auteur wil dat ze weten en gelijk te hebben
-
omdat de auteur zei dat dat zo is
-
Op die manier is er geen kans dat het publiek er achter komt voordat je detective dat doet
-
en dus je detective's ongelooflijke super-genialiteit ondermijnt
-
De originele Sherlock Holmes bijvoorbeeld, had een aantal buitensporige deductieve sprongen,
-
waarbij hele achtergrondverhalen van personages werden geëxtrapoleerd uit inktvlekken en modderige laarzen,
-
maar sommige adaptaties gaan nog een stapje verder
-
Zoals toen BBC's Sherlock A Scandal in Bohemia bewerkte tot A Scandal in Belgravia,
-
voegde het een klein achtergrond mysterie toe,
-
omdat het dichtste wat het hoofdplot van die aflevering heeft aan een mysterie het wachtwoord van Irene Adler's telefoon is,
-
wat niet... je weet wel... interessant is
-
En het is de eerste helft van Sherlocks naam omdat ze nu verliefd op hem is,
-
en dat is het soort romantische subplot onzin die het publiek van ver kon zien aankomen,
-
dus dat krabt niet echt aan de "mijn detective moet slimmer zijn dan het publiek" kriebel
-
Maar het mysterie draait om de onverklaarbare dood van een toerist door een stomp trauma aan de achterkant van het hoofd,
-
zonder duidelijk wapen en zonder teken van de moordenaar in het midden van een leeg veld
-
Sherlock veegt dit onmiddellijk van tafel en beweert dat hij het antwoord weet uit de positie van een auto terugsloeg
-
ten opzichte van de toerist en uit het feit dat de toerist gedood werd door een klap op zijn achterhoofd
-
Dit is het laatste wat we er echt van horen totdat Adler aan Sherlock onthult dat zij het ook heeft opgelost,
-
en uitlegt dat de toerist per ongeluk werd gedood door zijn eigen boemerang
-
Is dit logisch op basis van de gegeven informatie?
-
Uhm...soort van
-
Het past theoretisch gezien bij het ontbreken van een moordenaar of moordwapen,
-
aangezien de boemerang vrolijk wegvloog nadat hij de kerel had geraakt,
-
hoewel het een beetje twijfelachtig is of de boemerang zo'n dodelijke inslag kon hebben
-
en dan nog een paar dertig meter verder vloog en in de nabijgelegen beek landde,
-
maar dat is niet erg
-
Is dat iets wat het publiek had kunnen raden op basis van
-
"de positie van de auto ten opzichte van de wandelaar op het moment van de terugslag"
-
en "een enkele klap op de achterkant van het hoofd"?
-
Abso-fucking-luut niet, kom op
-
Het zou net zo geldig zijn om aan te nemen
-
(en waarschijnlijk makkelijker te geloven)
-
dat hij geraakt werd door een zeer kleine meteoor
-
Wat groot is die kans? Geen idee
-
Dit mysterie is niet leuk om op te lossen of opgelost te zien
-
omdat het publiek niet eens de kans krijgt om er over na te denken
-
Als een mysterie het publiek te veel informatie geeft, is er niet veel van een mysterie,
-
omdat er niets te achterhalen valt -
-
maar als een mysterie het publiek te weinig informatie geeft,
-
zal het hen niet aan het raden houden -
-
het zal ze hun betrokkenheid laten verliezen
-
Je moet ze genoeg puzzelstukjes geven zodat ze kunnen raden hoe het uiteindelijke plaatje eruit komt te zien -
-
niet allemaal, anders zouden ze het zeker weten, en niet alleen een paar randstukjes of de monochrome hemelachtergrond,
-
want dat is niet interessant voor het publiek om zich mee bezig te houden
-
In het slechtste geval ontmoedigt het het publiek actief om te proberen het mysterie op te lossen
-
Het is een lastige balans te vinden
-
Maar in het hart van het mysterieverhaal staat de detective
-
Als het personage dat in het middelpunt staat van de ontrafeling van het mysterie,
-
of, ruimer gezien, van de onthulling van de plot,
-
is de detective in zekere zin het middelpunt van het mysterie en van het verhaal in zijn geheel
-
En hoe ze door dat mysterie navigeren hangt veel af van hun individuele karakter
-
De eerste plaats waar we kijken om een personage te begrijpen is hun motief
-
De meeste personages hebben een duidelijke reden om te doen wat ze doen -
-
maar dat is niet altijd het geval voor detectives
-
Terwijl sommigen gemotiveerd worden door een algemene goedheid
-
of een gevoel van plicht of een algemene intellectuele nieuwsgierigheid,
-
hebben sommige detectives bijna geen persoonlijke investering in het oplossen van misdaden of mysteries -
-
het is gewoon hun job
-
De meer afgematten kunnen er zelfs over klagen
-
Ironisch genoeg is voor een detective het motief een van de minst belangrijke facetten van hun karakter
-
In plaats daarvan zijn er drie belangrijke aspecten van het karakter van de detective,
-
en ze weerspiegelen de narratieve structuur van het mysterie
-
Ten eerste is er hun onderzoeksmethode
-
Hoe een detective aanwijzingen en informatie verzamelt
-
hangt bijna volledig af van zijn karakter, persoonlijkheid en vaardigheden
-
Sherlock Holmes bijvoorbeeld is forensisch ingesteld,
-
hij observeert en verzamelt sporen van fysiek bewijs om een beeld van de misdaad te schetsen
-
Dan doet hij vaak meer onderzoek op de plaats delict,
-
vaak in steeds belachelijker vermommingen om informatie te verzamelen zonder mensen onder spanning te zetten
-
Daartegenover staan detectivefiguren als Miss Marple, die een doelbewuste subversie van de trope is -
-
zij lijkt op een totaal ander standaardfiguur, een aangenaam maar ietwat vaag roddelend
-
oud dametje dat toevallig ook een encyclopedisch inzicht heeft in de menselijke psyche,
-
en de misdaden die zij onderzoekt oplost door niets anders dan psychologische profilering en haar algemeen inzicht in hoe mensen werken,
-
waarbij zij op andere mensen vertrouwt om het eigenlijke benenwerk te doen bij het verzamelen van aanwijzingen
-
In een soortgelijke geest, richt Agatha Christie's andere detective held, Hercule Poirot,
-
zich ook meer op de psychologische hoek, hoewel hij meer face-to-face onderzoek en het verzamelen van aanwijzingen gebruikt
-
In plaats van brede psychologische profielen, concentreert Poirot zich meer op het begrijpen
-
van het motief achter de misdaad en van daaruit de misdadiger af te leiden
-
Columbo is een andere opzettelijke subversie - hij is een echte politiedetective,
-
maar hij komt over als een verwarde en ongeorganiseerde kerel,
-
kleedt zich nogal slordig en rijdt in een auto die zo oud is dat men hem vaak vraagt of hij undercover is
-
Hij heeft de neiging om eerst fysiek bewijs te vinden dat de forensische jongens niet altijd opmerken
-
omdat ze niet beseffen waar ze naar zoeken, maar het grootste deel van zijn onderzoeksmethode berust op
-
het ondervragen van de moordenaar over de problemen die hij in hun verhaal heeft opgemerkt
-
op zo'n goedmoedige en onschuldige manier dat ze zo van streek raken dat ze uiteindelijk per ongeluk de waarheid onthullen
-
Andere detectives hebben andere methoden -
-
de meer hard-boiled detectives zullen soms mensen bedreigen of zelfs martelen voor informatie,
-
de meer gentlemanly detectives vertrouwen meestal op hun boekenkennis
-
en wetenschappelijke kennis om dingen bij elkaar te sprokkelen, etc, etc
-
Aangezien het verzamelen van aanwijzingen meestal op de een of andere manier het grootste deel van het mysterie in beslag neemt,
-
is dit de kant van de detective die meestal het meest over zijn fundamentele karakter onthult
-
Het tweede aspect van het karakter van de detective is de manier waarop hij alles samenbrengt
-
Dit is veel subtieler dan het verzamelen van aanwijzingen, omdat we meestal niet echt zien hoe dit in zijn werk gaat -
-
het is een intern proces waarin de detective uitzoekt wat er precies aan de hand is,
-
en als het publiek daar een te duidelijke kijk op krijgt, zullen ze de grote onthulling te vroeg te weten komen
-
Maar zelfs als het grotendeels onzichtbaar is, is het nog steeds een fundamenteel facet van het karakter van de detective
-
Misschien komen ze samen in plotse opwellingen van helderheid en inspiratie en gaan ze er vandoor zonder eerst iets uit te leggen,
-
misschien maken ze zorgvuldige en methodische notities en verzamelen ze de puntjes langzamer,
-
misschien jagen ze een voorgevoel of twee na voor ze de juiste invalshoek hebben
-
Als het publiek een alwetend perspectief heeft en al weet wat de detective moet uitzoeken,
-
zien we soms hoe de detective de puzzelstukjes vooral voor het publiek in elkaar zet -
-
een aanwijzing zien die wij al hebben gezien,
-
een tegenstrijdigheid opmerkt waarvan wij al wisten dat die niet klopt, even verward kijken voor hij zich iets realiseert,
-
of (in tegenstelling) kalm en onmiddellijk de informatie achterhalen die de misdadiger zo hard heeft proberen te verbergen
-
en uitleggen hoe hij tot die conclusie is gekomen zodat wij, het publiek, weten dat hij niet vals speelde -
-
er zijn allerlei manieren om het te spelen, afhankelijk van het karakter van de detective
-
En tenslotte, het derde aspect van de detective's karakter: hoe ze omgaan met de grote onthulling
-
Als ze eindelijk de stukjes bij elkaar leggen en het publiek voor het eerst het volledige verhaal laten zien,
-
zegt de manier waarop de detective daarmee omgaat veel over hem
-
Sommigen zijn heel flamboyant en bombastisch, en geven het juiste antwoord met een grote toespraak,
-
in een zaal vol enthousiaste toehoorders en een niet-zo-geheime crimineel
-
in het midden van de breakdown van het derde bedrijf van de film
-
Sommigen zijn totaal het tegenovergestelde, volledig ingetogen
-
en misschien zelfs bedroefd over het hele tragische plaatje
-
Sommigen zijn zakelijk of methodisch, met slechts een vage hint van een emotionele reactie
-
Soms is er geen triomf en geen overwinning -
-
dit komt vaker voor bij de hardboiled detectives,
-
die zelfs op hun beste dag over het algemeen behoorlijk afgestompt en deprimerend zijn,
-
maar je kunt dit ook krijgen bij de meer emotioneel gevoelige detectives als er een bijzonder deprimerende zaak aankomt -
-
bijvoorbeeld als de misdadiger slachtoffer van omstandigheden was
-
of als een beminnelijke onschuldige omstander gewond is geraakt
-
of als de situatie in het algemeen nogal klote is
-
Sommige rechercheurs zullen, in zeldzame omstandigheden, de misdadiger echt laten gaan,
-
wat veel kan zeggen over de detective en hoezeer hij bereid is de regels te buigen in zeldzame omstandigheden
-
Maar dat gezegd hebbende, de grootste troef van het detectivepersonage is ook hun grootste narratieve zwakte -
-
ze zijn onlosmakelijk verbonden met de context van het mysterieverhaal
-
Sommige detectives hebben een rijk persoonlijk leven -
-
Dorothy L. Sayers' detective Lord Peter Wimsey heeft bijvoorbeeld een rijk innerlijk leven
-
en maakt uiteindelijk de langzame verschuiving van Gentleman Playboy Detective naar Love Interest voor de Author Self-Insert -
-
het is echt goed, dat beloof ik, maar ik vind het alleen zo grappig dat dat overduidelijk is wat er is gebeurd
-
Maar de meeste detectives zijn non-entiteiten buiten de context van de zaak
-
Sherlock Holmes verveelt zich stierlijk als hij niet met een zaak bezig is en neemt regelmatig zelfmedicatie met technisch legale drugs,
-
en dat is bijna narratieve traditie geworden met de grimmigere detectives,
-
die vaak verslaafden zijn die worstelen met huidige of voormalige afhankelijkheden met zeer deprimerende niet-levens buiten het werk
-
Sherlock Holmes en zijn verschillende Holmes-alikes hebben meestal ook geen sociaal leven of vrienden,
-
en ze worden vaak opgeslokt door hun werk en de spanning van de zaak
-
Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is om een detective personage te schrijven met meer in zijn leven dan alleen het mysterie -
-
maar het is meestal niet nodig, dus veel schrijvers vermijden het,
-
omdat de enige delen van het karakter van de detective die naar boven komen tijdens het oplossen van het mysterie,
-
de delen zijn die verband houden met hun rol als detective, niet de rest van hun leven
-
Terugkomend op Columbo, we weten dat hij een leven heeft,
-
en een behoorlijk goed leven naar alle schattingen
-
Uit zijn verschillende charmante eigenaardigheden en anekdotes
-
weten we dat hij een hond heeft die hij nooit bij naam noemt,
-
een liefhebbende vrouw en een grote nevelige uitgebreide familie waarmee hij op goede voet staat -
-
maar we leren bijvoorbeeld nooit zijn voornaam,
-
en het is een running gag dat zijn vrouw nooit op het scherm verschijnt
-
Hij heeft een leven buiten het werk waar we vage glimpen van opvangen,
-
maar het doet er nooit toe voor het verhaal, dus glimpen zijn alles wat we krijgen
-
Weet je, het is grappig, toen ik, uh, dit script ging schrijven probeerde ik me
-
volledig op detectives te richten en niet te veel op mysteries af te gaan
-
Maar het was pas toen ik halverwege was dat Ik me realiseerde dat je ze niet echt kunt scheiden
-
De detective is fundamenteel voor het mysterie en het mysterie is fundamenteel voor de detective -
-
zelfs als het perspectief van het publiek verandert,
-
blijft die wederzijdse structuur constant
-
De aard van de detective is om zich met het mysterie bezig te houden;
-
ze kunnen in principe elk karakter buiten dat hebben,
-
maar hoe ze met het mysterie omgaan is echt wat hen definieert als een detective
-
Dus...ja
-
En nogmaals dank aan Campfire Blaze voor het sponsoren van deze video!
-
Zoals u wellicht weet, is Campfire Blaze een browsergebaseerde tool suite
-
ontworpen om schrijvers te helpen bij het schrijven en opbouwen van hun verhalen
-
Het heeft alle klassiekers, zoals realtime samenwerking met andere schrijvers,
-
een manuscriptmodule waarmee u in de browser kunt schrijven en uw werk in de cloud kunt opslaan,
-
en een auto-taggingfunctie zodat u gemakkelijk naar uw eigen details van de wereldontwikkeling kunt verwijzen
-
zonder in je aantekeningen te hoeven spitten
-
Campfire Blaze heeft ook hulpmiddelen voor kaarten, locaties, culturen, soorten,
-
magiesystemen en nog veel meer, voor een algemene, goed afgeronde wereldbouwexperience
-
Maar naast deze oude favorieten, heeft Campfire groot nieuws!
-
Ze gaan de officiële Campfire desktop en mobiele app uitbrengen voor IOS en Android!
-
De desktop app komt deze herfst en de mobiele app komt ergens deze winter
-
De desktop app zal beschikbaar zijn op zowel Windows als Mac
-
en zal gebruikers offline toegang geven tot de tool suite van Campfire -
-
je hoeft alleen maar één keer per maand online te gaan om te controleren of het abonnement nog actief is
-
En de mobiele app van Campfire zal volledig gratis zijn -
-
gebruikers kunnen alle functies die ze mobiel kiezen zo veel gebruiken als ze willen zonder kosten
-
Dus als je zin hebt om een roman te schrijven op je telefoon, dan kan dat nu!
-
Dus kijk uit naar die dropping later dit jaar.
-
In de tussentijd kunt u de gratis versie van Campfire Blaze bekijken, of als u meer wilt,
-
kunt u uw eigen toolsuite samenstellen en alleen betalen voor de modules die u nodig hebt, die slechts vijftig cent per stuk kosten
-
U kunt ook alles ontgrendelen voor slechts een paar dollar per maand - met een 30-dagen retourbeleid als u van gedachten verandert
-
Bekijk de link in de beschrijving, en zorg ervoor dat u de promo code OSP21
-
gebruikt voor 20% korting op een levenslange aankoop van Campfire Blaze!