Trope Talk: Detectives

Het is me gelukt, Watson! Ik heb de stukken
eindelijk samen!

Deze video werd gesponsord door Campfire Blaze!

Weet je, meestal als ik boeken lees of shows bekijk, kan ik mezelf niet tegenhouden om er over na te denken

Ik denk dat het gewoon een neveneffect is van het kritische analyse gedoe

plus het benaderen van kunst en media vanuit mijn vreemde pseudo-professionele hoek -

ik kan meestal niet echt met een verhaal bezig zijn zonder te proberen om het uit elkaar te halen en te zien hoe het werkt

Weet je, zoals, ik zal... luisteren naar hoe een acteur het doet

of kijk welke trope we doen en beoordeel van daaruit het plot, dat soort dingen

Het enige genre dat deze regel voor mij breekt,
grappig genoeg, is mysteries

Het enige verhaal waar het publiek kritisch
mee bezig te zijn - daarbij doe ik het niet

Of meer accuraat, KAN ik het niet

Het kan zijn dat ik gewoon slecht ben in het opmerken van dingen in het algemeen

waardoor ik de stiekeme aanwijzingen mis,

het kan zijn dat ik slecht ben met namen, waardoor ik kan de verdachten toch niet uit elkaar kan houden

Maar eerlijk gezegd, zelfs de echt goed geschreven mysteries die de karakters differentiëren

en het publiek genoeg aanwijzingen om theoretisch de zaak op te lossen, grijpen me niet

Ik heb meer kans van slagen door te raden naar de stijlfiguren

Als het een Agatha Christie nummer is,

is de kans groot dat de moordenaar de meest begeerde vrijgezel in de cast zal zijn

Ik lees ze nog steeds en geniet ervan, maar meestal overvalt het einde me totaal

Ik ben niet goed in het in elkaar zetten van de stukjes
voor mezelf.

Dat is waarom ik hou van en waardeer het karakter archetype centraal en fundamenteel in het mysterie format - de detective.

Het personage dat alle puzzelstukjes in elkaar moet passen en aan het publiek moet onthullen wat het eigenlijke plot is.

Zonder de detective, zouden mensen zoals ik - de Watsons van de wereld - niets hebben aan mysterie verhalen.

Nu zijn detectives niet alleen te vinden in mysterieverhalen, maar ze zijn wel onlosmakelijk verbonden met het genre.

Detectives onderzoeken situaties en lossen puzzels op - in mysteries staat het oplossen van die puzzel centraal,

maar mysteries en aan mysteries verwante plots komen in verhalen van allerlei aard voor,

wat betekent dat het archetype detective organisch kan worden geïntegreerd in bijna elk genre en elke verhaal structuur.

Als er een puzzel van welke aard dan ook in het verhaal zit, kun je ook een detective in het plot hebben.

Nu is "detective" een baan en een verhalende rol, niet een karakter type,

dus theoretisch kan elk karakter archetype de rol vervullen van een detective -

maar er zijn enkele zeer populaire subtypes die in wezen basispersonages zijn.

De "Hard-Boiled Noir Detective" is meestal een gekwelde alcoholist of verslaafde met een voortdurend lopende innerlijke monoloog,

een uitgebluste en wereldvreemde kijk op het leven en een onevenredig aantal moreel twijfelachtige dames

die hun kantoor binnensluipen voor streken - wat grappig is, want hoewel dit archetype zeer bekend is,

hebben klassieke noir-detectives bijna niets gemeen met de stijlfiguren die ze hebben voortgebracht.

Sam Spade, de detective in de Maltese Falcon, de meest iconische noir ooit -

heeft bijna geen persoonlijkheid, geen tragische of gekwelde neigingen,

en hij reageert zelfs niet op de dood van zijn partner met veel meer dan milde frustratie

Het archetype van de Hardboiled Noir Detective heeft meer gemeen met Dick Tracy dan met een echte noir protagonist

Dan is er de Gentleman Detective, bijna het tegengestelde van de Hardboiled Detective,

een stijlvol en vaak aristocratisch avonturierstype, eenzijdig goed opgeleid en bijna altijd Brits,

die vaak botst met een stuntelende politie-afdeling toevallig vol met mensen uit de lagere klasse

Sherlock Holmes, de populairste detective ooit geschreven, heeft een hele reeks Sherlock-alikes voortgebracht -

allemaal excentriek, briljant, meestal gericht op een forensisch onderzoek benadering,

en meestal vergezeld door een lang-lijdende vriend die de eigenlijke avonturen vertelt

Die derde-persoonshouding is niet exclusief voor Holmes

Het is een van de weinige manieren om om een mysterie aan een publiek te presenteren

Het probleem met een mysterie is dat het publiek niet alles mag weten tot het einde

Er moet altijd iets verborgen zijn voor de onthulling

Dit betekent dat het publiek geen alwetend derde-persoonsperspectief kan hebben,

maar meestal ook geen volledig eerste-persoonsperspectief van de detective,

omdat bijna alle mysteries een ontknoping hebben op het einde,

waar de grote wending wordt onthuld en alles op zijn plaats valt

Deze ontknoping begint wanneer de detective onthult wat er aan de hand is,

niet wanneer de detective erachter komt wat er aan de hand is,

dus als het publiek al in het hoofd van de detective zit, krijgen we die informatie te vroeg

Sommige verhalen zullen dit een beetje omzeilen door ons het perspectief van de detective te geven en hem dingen te laten denken als

"natuurlijk! dat moet het zijn! alles is nu logisch!" en dan de eigenlijke informatie te onthullen waar ze achter zijn gekomen tijdens de ontknoping zelf

Als dat niet lukt, zullen de meeste detectiveverhalen een derde-persoonsperspectief hebben,

ofwel van een minder-dan-onwetende vage derde-persoonsverteller

of vanuit het perspectief van een ander personage dat niet de detective is

en dient als surrogaat voor het publiek

Dit is echter geen vaste regel

Er is hier een soort gradiënt die bepaalt wat voor soort verhaal - en wat voor soort detective - we gaan krijgen

Aan de ene kant van de balans laten sommige mysteries het publiek bijna alles zien

Dit is vrij zeldzaam, en het is betwistbaar dat verhalen van dit type niet echt mysteries zijn

Waarschijnlijk het meest iconische voorbeeld van dit formaat is Columbo,

een zeer populaire detectiveshow uit de jaren '70 waarin elke aflevering begint met een volledig, uitgebreid beeld van de moord

We weten wie het gedaan heeft, hoe ze het gedaan hebben, hoe ze het verdoezeld hebben en meestal zelfs waarom ze het gedaan hebben

Het "mysterieuze" element is niet wie de misdaad heeft gepleegd, maar hoe luitenant Columbo ze gaat pakken

Zoals het een mysterie betaamt, hebben alle afleveringen een ontknoping,

maar meestal wordt iets onthuld dat Columbo buiten beeld heeft gedaan of ontdekt -

de wending zit hem niet in de misdaad, maar in het oplossen ervan

Dit is ook niet ongewoon in verhalen waar de detective technisch gezien de antagonist is

en de protagonist wiens POV we volgen de eigenlijke crimineel is die ze proberen te vangen -

deze verhalen zullen vaak uitdraaien op gevechten van intellect waar het publiek meer kennis heeft dan de individuele personages

Zelfs sommige Sherlock Holmes verhalen vallen technisch gezien in deze categorie -

er is geen mysterie in A Scandal In Bohemia, de verrassing aan het eind is dat Irene Adler de stiekeme vermomming van Sherlock Holmes volledig doorzag

en hem volledig te slim af was om het land te verlaten met haar nieuwe man en de foto die hij wilde

Het is gebruikelijker dat een mysterie het publiek zo'n 70-80% van de relevante informatie geeft

We weten meestal niet wie het gedaan heeft en we weten niet noodzakelijk het motief -

dus om die vaag te houden tijdens het onderzoeksproces,

zullen de achtergrondverhalen van de verdachten meestal wat verward of verdoezeld zijn,

omdat het anders te gemakkelijk zou zijn om mensen te elimineren en het aantal verdachten in te perken

Deze mysteries geven ons meestal iets over de methode -

bijvoorbeeld als iemand werd vergiftigd, zegt een forensisch rapport welk gif het was -

en een grote groep verdachten om de misdadiger uit te identificeren

De onthulling van de misdadiger houdt bijna altijd een onthulling in van een tot dan toe onbekend element

van zijn achtergrondverhaal of karakter dat de detective heeft uitgedokterd zonder dat het publiek daarvan op de hoogte is

In deze verhalen spit de detective meestal aanwijzingen

over de misdaad op om een leeg profiel van de misdadiger samen te stellen,

en dan uit te zoeken wie in de cast in dat profiel past

Hoe ze dat doen hangt af van de individuele detective en hun persoonlijkheid

Maar voor we daar op ingaan, wil ik de laatste categorie aansnijden -

want sommige mysteries geven het publiek heel weinig informatie

En dat is... meestal slecht

Serieus slecht geschreven, en dat zeg ik niet zomaar

Te veel informatie voor het publiek verbergen kan gezien worden als een teken van kwade trouw van de auteur

Als het publiek niet redelijkerwijs de oplossing kan raden uit de gegeven informatie,

is het een schending van de mysterie conventie

Als de moordenaar bijvoorbeeld een niet eerder genoemd personage is dat toevallig in de buurt was,

dan is dat heel plausibel en misschien zelfs logischer in de context

dan wanneer een van de hoofdrolspelers het zou doen,

maar het is geen eerlijke conclusie van een mysterie dat eerlijk zou moeten zijn tegenover het publiek

Al deze dingen dienen om de integriteit van het mysterie-plot te ondermijnen

Deze verhalen voelen voor het publiek slechter aan om zich in te betrekken

Ze zijn soms ook achteraf niet erg zinvol, omdat het verhaal,

zonder voldoende informatie om het samen te stellen, misschien niet echt klopt

Het schrijven van een mysterie is moeilijk -

je moet het meestal achterstevoren doen vanaf de manier waarop het in het plot wordt gepresenteerd,

beginnend bij het misdrijf en werkend aan de hand van de aanwijzingen en hints die dat misdrijf zou achterlaten,

in plaats van uit te gaan van het mysterie en gaandeweg uit te zoeken wie de beste crimineel zou zijn

Als de schrijver een mysterie opzet zonder van tevoren de oplossing te kennen,

zal het verhaal niet zo goed in elkaar zitten

En als de schrijver het mysterie wel kent, maar kleine aanwijzingen laat vallen die niet samen het grotere geheel vormen,

dan heeft dat hetzelfde probleem:

het publiek kan zich niet echt inleven in het mysterie...

omdat ze niet genoeg informatie hebben

Dit stuit op hetzelfde probleem als waar ik het over had in de video over plotwendingen:

wendingen om je publiek te choqueren en te verrassen zijn goed als je je als schrijver slim wilt voelen,

maar slecht als je als schrijver wilt dat je publiek je werk ook echt kritisch volgt

Het publiek moet kunnen volgen, en aangezien het publiek niet meer kan weten dan de auteur,

moet de auteur op zijn minst de oplossing kennen voor hij de aanwijzingen begint te construeren die het publiek krijgt

En idealiter moeten ze het publiek genoeg aanwijzingen geven dat ze theoretisch de oplossing kunnen extrapoleren

op dezelfde manier als de detective theoretisch wordt verondersteld te doen

In het ideale mysterie format mist het publiek slechts één belangrijk stukje informatie aan het eind van het verhaal,

dus wanneer de detective dat ene sleutelstuk onthult, valt al het andere op zijn plaats

Maar eerlijk gezegd is het gemakkelijker om een mysterie te schrijven waar de misdaad bijna geen aanwijzingen achterlaat

en de detective de oplossing uitvogelt door te weten wat de auteur wil dat ze weten en gelijk te hebben

omdat de auteur zei dat dat zo is

Op die manier is er geen kans dat het publiek er achter komt voordat je detective dat doet

en dus je detective's ongelooflijke super-genialiteit ondermijnt

De originele Sherlock Holmes bijvoorbeeld, had een aantal buitensporige deductieve sprongen,

waarbij hele achtergrondverhalen van personages werden geëxtrapoleerd uit inktvlekken en modderige laarzen,

maar sommige adaptaties gaan nog een stapje verder

Zoals toen BBC's Sherlock A Scandal in Bohemia bewerkte tot A Scandal in Belgravia,

voegde het een klein achtergrond mysterie toe,

omdat het dichtste wat het hoofdplot van die aflevering heeft aan een mysterie het wachtwoord van Irene Adler's telefoon is,

wat niet... je weet wel... interessant is

En het is de eerste helft van Sherlocks naam omdat ze nu verliefd op hem is,

en dat is het soort romantische subplot onzin die het publiek van ver kon zien aankomen,

dus dat krabt niet echt aan de "mijn detective moet slimmer zijn dan het publiek" kriebel

Maar het mysterie draait om de onverklaarbare dood van een toerist door een stomp trauma aan de achterkant van het hoofd,

zonder duidelijk wapen en zonder teken van de moordenaar in het midden van een leeg veld

Sherlock veegt dit onmiddellijk van tafel en beweert dat hij het antwoord weet uit de positie van een auto terugsloeg

ten opzichte van de toerist en uit het feit dat de toerist gedood werd door een klap op zijn achterhoofd

Dit is het laatste wat we er echt van horen totdat Adler aan Sherlock onthult dat zij het ook heeft opgelost,

en uitlegt dat de toerist per ongeluk werd gedood door zijn eigen boemerang

Is dit logisch op basis van de gegeven informatie?

Uhm...soort van

Het past theoretisch gezien bij het ontbreken van een moordenaar of moordwapen,

aangezien de boemerang vrolijk wegvloog nadat hij de kerel had geraakt,

hoewel het een beetje twijfelachtig is of de boemerang zo'n dodelijke inslag kon hebben

en dan nog een paar dertig meter verder vloog en in de nabijgelegen beek landde,

maar dat is niet erg

Is dat iets wat het publiek had kunnen raden op basis van

"de positie van de auto ten opzichte van de wandelaar op het moment van de terugslag"

en "een enkele klap op de achterkant van het hoofd"?

Abso-fucking-luut niet, kom op

Het zou net zo geldig zijn om aan te nemen

(en waarschijnlijk makkelijker te geloven)

dat hij geraakt werd door een zeer kleine meteoor

Wat groot is die kans? Geen idee

Dit mysterie is niet leuk om op te lossen of opgelost te zien

omdat het publiek niet eens de kans krijgt om er over na te denken

Als een mysterie het publiek te veel informatie geeft, is er niet veel van een mysterie,

omdat er niets te achterhalen valt -

maar als een mysterie het publiek te weinig informatie geeft,

zal het hen niet aan het raden houden -

het zal ze hun betrokkenheid laten verliezen

Je moet ze genoeg puzzelstukjes geven zodat ze kunnen raden hoe het uiteindelijke plaatje eruit komt te zien -

niet allemaal, anders zouden ze het zeker weten, en niet alleen een paar randstukjes of de monochrome hemelachtergrond,

want dat is niet interessant voor het publiek om zich mee bezig te houden

In het slechtste geval ontmoedigt het het publiek actief om te proberen het mysterie op te lossen

Het is een lastige balans te vinden

Maar in het hart van het mysterieverhaal staat de detective

Als het personage dat in het middelpunt staat van de ontrafeling van het mysterie,

of, ruimer gezien, van de onthulling van de plot,

is de detective in zekere zin het middelpunt van het mysterie en van het verhaal in zijn geheel

En hoe ze door dat mysterie navigeren hangt veel af van hun individuele karakter

De eerste plaats waar we kijken om een personage te begrijpen is hun motief

De meeste personages hebben een duidelijke reden om te doen wat ze doen -

maar dat is niet altijd het geval voor detectives

Terwijl sommigen gemotiveerd worden door een algemene goedheid

of een gevoel van plicht of een algemene intellectuele nieuwsgierigheid,

hebben sommige detectives bijna geen persoonlijke investering in het oplossen van misdaden of mysteries -

het is gewoon hun job

De meer afgematten kunnen er zelfs over klagen

Ironisch genoeg is voor een detective het motief een van de minst belangrijke facetten van hun karakter

In plaats daarvan zijn er drie belangrijke aspecten van het karakter van de detective,

en ze weerspiegelen de narratieve structuur van het mysterie

Ten eerste is er hun onderzoeksmethode

Hoe een detective aanwijzingen en informatie verzamelt

hangt bijna volledig af van zijn karakter, persoonlijkheid en vaardigheden

Sherlock Holmes bijvoorbeeld is forensisch ingesteld,

hij observeert en verzamelt sporen van fysiek bewijs om een beeld van de misdaad te schetsen

Dan doet hij vaak meer onderzoek op de plaats delict,

vaak in steeds belachelijker vermommingen om informatie te verzamelen zonder mensen onder spanning te zetten

Daartegenover staan detectivefiguren als Miss Marple, die een doelbewuste subversie van de trope is -

zij lijkt op een totaal ander standaardfiguur, een aangenaam maar ietwat vaag roddelend

oud dametje dat toevallig ook een encyclopedisch inzicht heeft in de menselijke psyche,

en de misdaden die zij onderzoekt oplost door niets anders dan psychologische profilering en haar algemeen inzicht in hoe mensen werken,

waarbij zij op andere mensen vertrouwt om het eigenlijke benenwerk te doen bij het verzamelen van aanwijzingen

In een soortgelijke geest, richt Agatha Christie's andere detective held, Hercule Poirot,

zich ook meer op de psychologische hoek, hoewel hij meer face-to-face onderzoek en het verzamelen van aanwijzingen gebruikt

In plaats van brede psychologische profielen, concentreert Poirot zich meer op het begrijpen

van het motief achter de misdaad en van daaruit de misdadiger af te leiden

Columbo is een andere opzettelijke subversie - hij is een echte politiedetective,

maar hij komt over als een verwarde en ongeorganiseerde kerel,

kleedt zich nogal slordig en rijdt in een auto die zo oud is dat men hem vaak vraagt of hij undercover is

Hij heeft de neiging om eerst fysiek bewijs te vinden dat de forensische jongens niet altijd opmerken

omdat ze niet beseffen waar ze naar zoeken, maar het grootste deel van zijn onderzoeksmethode berust op

het ondervragen van de moordenaar over de problemen die hij in hun verhaal heeft opgemerkt

op zo'n goedmoedige en onschuldige manier dat ze zo van streek raken dat ze uiteindelijk per ongeluk de waarheid onthullen

Andere detectives hebben andere methoden -

de meer hard-boiled detectives zullen soms mensen bedreigen of zelfs martelen voor informatie,

de meer gentlemanly detectives vertrouwen meestal op hun boekenkennis

en wetenschappelijke kennis om dingen bij elkaar te sprokkelen, etc, etc

Aangezien het verzamelen van aanwijzingen meestal op de een of andere manier het grootste deel van het mysterie in beslag neemt,

is dit de kant van de detective die meestal het meest over zijn fundamentele karakter onthult

Het tweede aspect van het karakter van de detective is de manier waarop hij alles samenbrengt

Dit is veel subtieler dan het verzamelen van aanwijzingen, omdat we meestal niet echt zien hoe dit in zijn werk gaat -

het is een intern proces waarin de detective uitzoekt wat er precies aan de hand is,

en als het publiek daar een te duidelijke kijk op krijgt, zullen ze de grote onthulling te vroeg te weten komen

Maar zelfs als het grotendeels onzichtbaar is, is het nog steeds een fundamenteel facet van het karakter van de detective

Misschien komen ze samen in plotse opwellingen van helderheid en inspiratie en gaan ze er vandoor zonder eerst iets uit te leggen,

misschien maken ze zorgvuldige en methodische notities en verzamelen ze de puntjes langzamer,

misschien jagen ze een voorgevoel of twee na voor ze de juiste invalshoek hebben

Als het publiek een alwetend perspectief heeft en al weet wat de detective moet uitzoeken,

zien we soms hoe de detective de puzzelstukjes vooral voor het publiek in elkaar zet -

een aanwijzing zien die wij al hebben gezien,

een tegenstrijdigheid opmerkt waarvan wij al wisten dat die niet klopt, even verward kijken voor hij zich iets realiseert,

of (in tegenstelling) kalm en onmiddellijk de informatie achterhalen die de misdadiger zo hard heeft proberen te verbergen

en uitleggen hoe hij tot die conclusie is gekomen zodat wij, het publiek, weten dat hij niet vals speelde -

er zijn allerlei manieren om het te spelen, afhankelijk van het karakter van de detective

En tenslotte, het derde aspect van de detective's karakter: hoe ze omgaan met de grote onthulling

Als ze eindelijk de stukjes bij elkaar leggen en het publiek voor het eerst het volledige verhaal laten zien,

zegt de manier waarop de detective daarmee omgaat veel over hem

Sommigen zijn heel flamboyant en bombastisch, en geven het juiste antwoord met een grote toespraak,

in een zaal vol enthousiaste toehoorders en een niet-zo-geheime crimineel

in het midden van de breakdown van het derde bedrijf van de film

Sommigen zijn totaal het tegenovergestelde, volledig ingetogen

en misschien zelfs bedroefd over het hele tragische plaatje

Sommigen zijn zakelijk of methodisch, met slechts een vage hint van een emotionele reactie

Soms is er geen triomf en geen overwinning -

dit komt vaker voor bij de hardboiled detectives,

die zelfs op hun beste dag over het algemeen behoorlijk afgestompt en deprimerend zijn,

maar je kunt dit ook krijgen bij de meer emotioneel gevoelige detectives als er een bijzonder deprimerende zaak aankomt -

bijvoorbeeld als de misdadiger slachtoffer van omstandigheden was

of als een beminnelijke onschuldige omstander gewond is geraakt

of als de situatie in het algemeen nogal klote is

Sommige rechercheurs zullen, in zeldzame omstandigheden, de misdadiger echt laten gaan,

wat veel kan zeggen over de detective en hoezeer hij bereid is de regels te buigen in zeldzame omstandigheden

Maar dat gezegd hebbende, de grootste troef van het detectivepersonage is ook hun grootste narratieve zwakte -

ze zijn onlosmakelijk verbonden met de context van het mysterieverhaal

Sommige detectives hebben een rijk persoonlijk leven -

Dorothy L. Sayers' detective Lord Peter Wimsey heeft bijvoorbeeld een rijk innerlijk leven

en maakt uiteindelijk de langzame verschuiving van Gentleman Playboy Detective naar Love Interest voor de Author Self-Insert -

het is echt goed, dat beloof ik, maar ik vind het alleen zo grappig dat dat overduidelijk is wat er is gebeurd

Maar de meeste detectives zijn non-entiteiten buiten de context van de zaak

Sherlock Holmes verveelt zich stierlijk als hij niet met een zaak bezig is en neemt regelmatig zelfmedicatie met technisch legale drugs,

en dat is bijna narratieve traditie geworden met de grimmigere detectives,

die vaak verslaafden zijn die worstelen met huidige of voormalige afhankelijkheden met zeer deprimerende niet-levens buiten het werk

Sherlock Holmes en zijn verschillende Holmes-alikes hebben meestal ook geen sociaal leven of vrienden,

en ze worden vaak opgeslokt door hun werk en de spanning van de zaak

Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is om een detective personage te schrijven met meer in zijn leven dan alleen het mysterie -

maar het is meestal niet nodig, dus veel schrijvers vermijden het,

omdat de enige delen van het karakter van de detective die naar boven komen tijdens het oplossen van het mysterie,

de delen zijn die verband houden met hun rol als detective, niet de rest van hun leven

Terugkomend op Columbo, we weten dat hij een leven heeft,

en een behoorlijk goed leven naar alle schattingen

Uit zijn verschillende charmante eigenaardigheden en anekdotes

weten we dat hij een hond heeft die hij nooit bij naam noemt,

een liefhebbende vrouw en een grote nevelige uitgebreide familie waarmee hij op goede voet staat -

maar we leren bijvoorbeeld nooit zijn voornaam,

en het is een running gag dat zijn vrouw nooit op het scherm verschijnt

Hij heeft een leven buiten het werk waar we vage glimpen van opvangen,

maar het doet er nooit toe voor het verhaal, dus glimpen zijn alles wat we krijgen

Weet je, het is grappig, toen ik, uh, dit script ging schrijven probeerde ik me

volledig op detectives te richten en niet te veel op mysteries af te gaan

Maar het was pas toen ik halverwege was dat Ik me realiseerde dat je ze niet echt kunt scheiden

De detective is fundamenteel voor het mysterie en het mysterie is fundamenteel voor de detective -

zelfs als het perspectief van het publiek verandert,

blijft die wederzijdse structuur constant

De aard van de detective is om zich met het mysterie bezig te houden;

ze kunnen in principe elk karakter buiten dat hebben,

maar hoe ze met het mysterie omgaan is echt wat hen definieert als een detective

Dus...ja

En nogmaals dank aan Campfire Blaze voor het sponsoren van deze video!

Zoals u wellicht weet, is Campfire Blaze een browsergebaseerde tool suite

ontworpen om schrijvers te helpen bij het schrijven en opbouwen van hun verhalen

Het heeft alle klassiekers, zoals realtime samenwerking met andere schrijvers,

een manuscriptmodule waarmee u in de browser kunt schrijven en uw werk in de cloud kunt opslaan,

en een auto-taggingfunctie zodat u gemakkelijk naar uw eigen details van de wereldontwikkeling kunt verwijzen

zonder in je aantekeningen te hoeven spitten

Campfire Blaze heeft ook hulpmiddelen voor kaarten, locaties, culturen, soorten,

magiesystemen en nog veel meer, voor een algemene, goed afgeronde wereldbouwexperience

Maar naast deze oude favorieten, heeft Campfire groot nieuws!

Ze gaan de officiële Campfire desktop en mobiele app uitbrengen voor IOS en Android!

De desktop app komt deze herfst en de mobiele app komt ergens deze winter

De desktop app zal beschikbaar zijn op zowel Windows als Mac

en zal gebruikers offline toegang geven tot de tool suite van Campfire -

je hoeft alleen maar één keer per maand online te gaan om te controleren of het abonnement nog actief is

En de mobiele app van Campfire zal volledig gratis zijn -

gebruikers kunnen alle functies die ze mobiel kiezen zo veel gebruiken als ze willen zonder kosten

Dus als je zin hebt om een roman te schrijven op je telefoon, dan kan dat nu!

Dus kijk uit naar die dropping later dit jaar.

In de tussentijd kunt u de gratis versie van Campfire Blaze bekijken, of als u meer wilt,

kunt u uw eigen toolsuite samenstellen en alleen betalen voor de modules die u nodig hebt, die slechts vijftig cent per stuk kosten

U kunt ook alles ontgrendelen voor slechts een paar dollar per maand - met een 30-dagen retourbeleid als u van gedachten verandert

Bekijk de link in de beschrijving, en zorg ervoor dat u de promo code OSP21

gebruikt voor 20% korting op een levenslange aankoop van Campfire Blaze!