< Return to Video

Κάνοντας λάθη

  • 0:00 - 0:03
    Είναι 1995,
  • 0:03 - 0:05
    είμαι στο πανεπιστήμιο,
  • 0:05 - 0:08
    και μαζί με μία φίλη μου πηγαίνουμε ένα ταξίδι
  • 0:08 - 0:10
    από το Providence του Rhode Island
  • 0:10 - 0:12
    στο Portland, Oregon
  • 0:12 - 0:15
    Και καταλαβαίνετε, είμαστε νέοι και άνεργοι,
  • 0:15 - 0:17
    οπότε κάναμε όλο το ταξίδι απο παράδρομους
  • 0:17 - 0:19
    μέσα από εθνικά πάρκα
  • 0:19 - 0:22
    και δάση ---
  • 0:22 - 0:25
    βασικά τη μακρύτερη διαδρομή που θα μπορουσαμε να πάρουμε.
  • 0:26 - 0:29
    Και κάπου στη μέση της Νότιας Dakota,
  • 0:29 - 0:32
    Γυρίζω στη φίλη μου,
  • 0:32 - 0:34
    και την ρωτάω την εξής ερώτηση
  • 0:34 - 0:36
    που με απασχολούσε
  • 0:36 - 0:39
    για 2.000 μίλια.
  • 0:40 - 0:44
    " Μα τι είναι αυτός ο κινέζικος χαρακτήρας που βλέπουμε τόση ώρα στο πλάι του δρόμου;"
  • 0:47 - 0:51
    Η φίλη μου γυρίζει και με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα.
  • 0:51 - 0:53
    Βασικά, ο κύριος εδώ μπροστά
  • 0:53 - 0:56
    με κοιτάει τώρα με ακριβώς τον ίδιο τρόπο όπως τότε η φίλη μου.
  • 0:56 - 0:59
    (Γέλια)
  • 0:59 - 1:01
    Και συνεχίζω: "Ξέρεις,
  • 1:01 - 1:03
    αυτά τα σήματα που βλέπουμε όλη την ώρα
  • 1:03 - 1:06
    με τον Κινέζικο χαρακτήρα"
  • 1:07 - 1:10
    Με κοιτάζει για μερικές στιγμές,
  • 1:10 - 1:13
    και μετά σκάει στα γέλια
  • 1:13 - 1:15
    γιατί καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω.
  • 1:15 - 1:18
    Και αυτό για το οποίο μιλάω είναι αυτό:
  • 1:18 - 1:24
    (Γέλια)
  • 1:24 - 1:28
    Ακριβώς, ο ξακουστός κινέζικος χαρακτήρας για την περιοχή πικνικ
  • 1:28 - 1:30
    (Γέλια)
  • 1:30 - 1:34
    Έχω ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου
  • 1:34 - 1:36
    σκεπτόμενη καταστάσεις
  • 1:36 - 1:39
    ακριβώς σαν και αυτή --
  • 1:39 - 1:41
    γιατί κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε σωστά
  • 1:41 - 1:43
    τα σήματα γύρω μας
  • 1:43 - 1:46
    και πώς συμπεριφερόμαστε όταν αυτό συμβαίνει,
  • 1:46 - 1:50
    και τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό για την ανθρώπινη φύση.
  • 1:50 - 1:52
    Με άλλα λόγια, όπως ακούσατε και τον Chris να λέει,
  • 1:52 - 1:54
    έχω ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια
  • 1:54 - 1:57
    να σκέφτομαι την κατάσταση του να κάνει κάποιος λάθη
  • 1:57 - 2:00
    Αυτό μπορεί να σας φαίνεται σαν περίεργη κίνηση για την καριέρα μου
  • 2:00 - 2:03
    άλλα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα:
  • 2:03 - 2:05
    δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το επάγγελμα αυτό.
  • 2:05 - 2:07
    (γέλια)
  • 2:07 - 2:10
    Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς, κάνουμε ότι μπορούμε
  • 2:10 - 2:13
    για να αποφεύγουμε τη σκέψη ότι κάποιος κάνει λάθος
  • 2:13 - 2:15
    ή τουλάχιστον να αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε την πιθανότητα
  • 2:15 - 2:17
    οτι εμείς οι ίδιοι κάνουμε λάθος.
  • 2:17 - 2:19
    Το καταλαβαίνουμε σε θεωρητική βάση.
  • 2:19 - 2:21
    Όλοι ξέρουμε ότι όλοι σε αυτό το δωμάτιο κάνουν λάθη.
  • 2:22 - 2:25
    Οι άνθρωποι, γενικά, είναι επιρρεπείς σε λάθη - εντάξει ωραία το καταλαβαίνουμε
  • 2:26 - 2:29
    Αλλά όταν πρόκειται για εμάς τους ίδιους αυτή τη στιγμή,
  • 2:29 - 2:31
    και όλα μας τα πιστεύω,
  • 2:31 - 2:34
    εδώ και τώρα, στον παρόντα χρόνο,
  • 2:34 - 2:38
    ξαφνικά, όλη αυτή η θεωρητική κατανόηση της τάσης μας να κάνουμε λάθη
  • 2:38 - 2:41
    εξαφανίζεται --
  • 2:41 - 2:44
    και τελικά δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα στο οποίο να είμαστε λάθος.
  • 2:45 - 2:48
    Και το θέμα είναι, ότι ζούμε στον παρόντα χρόνο
  • 2:48 - 2:51
    Πηγαίνουμε σε συναντήσεις σε παρόντα χρόνο
  • 2:51 - 2:53
    πηγαίνουμε σε οικογενειακές διακοπές σε παρόντα χρόνο
  • 2:53 - 2:57
    ψηφίζουμε σε παρόντα χρόνο.
  • 2:57 - 3:00
    Οπότε πρακτικά, όλοι μας εν τέλει περνάμε τη ζωή μας,
  • 3:00 - 3:02
    παγιδευμένοι μέσα σε αυτή τη μικρή φούσκα,
  • 3:02 - 3:05
    όπου νιώθουμε πολύ σωστοί για τα πάντα.
  • 3:06 - 3:08
    Νομίζω ότι αυτό είναι πρόβλημα.
  • 3:08 - 3:11
    Νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα για τον κάθε ένα μας,
  • 3:11 - 3:14
    στις προσωπικές και επαγγελματικές μας ζωές
  • 3:14 - 3:17
    και νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα για όλους μας συνολικά σαν κοινωνία.
  • 3:17 - 3:19
    Οπότε αυτό που θέλω να κάνω σήμερα,
  • 3:19 - 3:22
    είναι, πρώτα απ' όλα, να μιλήσω για το γιατί κολλάμε
  • 3:22 - 3:24
    μέσα σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας.
  • 3:24 - 3:27
    Και δεύτερον, γιατί αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα.
  • 3:27 - 3:29
    Και τελικά, θέλω να σας πείσω
  • 3:29 - 3:31
    ότι είναι δυνατόν,
  • 3:31 - 3:33
    να ξεφύγουμε από αυτό το συναίσθημα
  • 3:33 - 3:35
    και ότι, αν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό,
  • 3:35 - 3:37
    είναι το σημαντικότερο
  • 3:37 - 3:40
    ηθικό, πνευματικό και δημιουργικό βήμα που μπορούμε να κάνουμε.
  • 3:42 - 3:44
    Λοιπόν, γιατί κολλάμε
  • 3:44 - 3:46
    σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας;
  • 3:46 - 3:49
    Ένας λόγος βασικά έχει να κάνει με το συναίσθημα του να είμαστε λάθος.
  • 3:49 - 3:51
    Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω κάτι --
  • 3:51 - 3:55
    ή μάλλον, επιτρέψτε μου να ρωτήσω εσάς κάτι, μιας και είστε εδώ μπροστά:
  • 3:55 - 3:58
    Πώς νιώθετε - συναισθηματικά -
  • 3:58 - 4:01
    πώς νιώθετε όταν κάνετε λάθος;
  • 4:01 - 4:04
    Άσχημα.
  • 4:04 - 4:06
    Ντροπιαστικά. Ναι, ωραία, τέλεια.
  • 4:06 - 4:08
    Άσχημα, ντροπιασμένοι.
  • 4:08 - 4:11
    ευχαριστώ, πολύ καλές απαντήσεις,
  • 4:11 - 4:14
    αλλά είναι απαντήσεις σε μια διαφορετική ερώτηση.
  • 4:14 - 4:16
    Μόλις απαντήσατε την εξής ερώτηση:
  • 4:16 - 4:19
    Πως νιώθετε όταν συνειδητοποιείτε ότι κάνετε λάθος;
  • 4:19 - 4:23
    (Γέλια)
  • 4:23 - 4:26
    Η διαπίστωση ότι είστε λάθος σας κάνει να νιώθετε όλα αυτά τα πράγματα και πολλά άλλα, σωστά;
  • 4:26 - 4:29
    Θέλω να πω, μπορεί να είναι ισοπεδωτικό, αποκαλυπτικό,
  • 4:29 - 4:31
    μπορεί βασικά να είναι και αρκετά αστείο,
  • 4:31 - 4:34
    όπως το χαζό μου λάθος με τον κινέζικο χαρακτήρα.
  • 4:34 - 4:37
    Αλλά απλά το να είναι κανείς λάθος
  • 4:37 - 4:39
    δεν δημιουργεί κανένα συναίσθημα.
  • 4:39 - 4:42
    Θα σας δώσω μία αναλογία.
  • 4:42 - 4:44
    Θυμάστε αυτό το καρτούν απο τα Loony Tunes
  • 4:44 - 4:46
    όπου είναι ένα αξιολύπητο κογιοτ
  • 4:46 - 4:48
    που πάντα κυνηγάει και ποτέ δεν πιάνει ένα πουλί-δρομέα;
  • 4:48 - 4:51
    Σχεδόν σε κάθε επεισόδιο αυτού του καρτούν,
  • 4:51 - 4:53
    υπάρχει μία στιγμή όπου το κογιοτ κυνηγάει το πουλί
  • 4:53 - 4:55
    και το πουλί τρέχει και πηδάει από ένα βράχο
  • 4:55 - 4:58
    το οποίο δεν είναι και τίποτα σημαντικό γιατί μπορεί να πετάξει.
  • 4:58 - 5:02
    Το θέμα είναι ότι το κογιοτ πηδάει και αυτό από τον βράχο.
  • 5:02 - 5:04
    Και αυτό που είναι αστείο ---
  • 5:04 - 5:06
    τουλάχιστον αν είσαι έξι χρονών --
  • 5:06 - 5:08
    είναι ότι το κογιοτ δεν έχει κανένα πρόβλημα.
  • 5:08 - 5:10
    Απλά συνεχίζει να τρέχει --
  • 5:10 - 5:12
    ακριβώς μέχρι τη στιγμή που κοιτάει κάτω
  • 5:12 - 5:15
    και συνειδητοποιεί ότι είναι στο κενό.
  • 5:15 - 5:18
    Και τότε είναι που πέφτει.
  • 5:19 - 5:21
    Όταν κάνουμε λάθος για κάτι ---
  • 5:21 - 5:24
    όχι όταν το συνειδητοποιούμε, αλλά πριν από αυτό --
  • 5:24 - 5:27
    είμαστε σαν το κογιοτ
  • 5:27 - 5:30
    αμέσως μετά που έχει πηδήξει από τον βράχο και πριν κοιτάξει κάτω.
  • 5:31 - 5:34
    Ξέρετε, είμαστε ήδη λάθος,
  • 5:34 - 5:36
    ήδη έχουμε μπλέξει,
  • 5:36 - 5:39
    αλλά νιώθουμε ότι είμαστε σε στέρεο έδαφος.
  • 5:40 - 5:43
    Θα πρέπει βασικά να διορθώσω κάτι που είπα μόλις πριν λίγο.
  • 5:43 - 5:46
    Νιώθουμε κάτι όταν είμαστε λάθος:
  • 5:46 - 5:49
    νιώθουμε ότι είμαστε σωστοί!
  • 5:49 - 5:52
    (γέλια)
  • 5:52 - 5:55
    Οπότε αυτός είναι ένας λόγος, ένας δομικός λόγος,
  • 5:55 - 5:57
    γιατί κολλάμε μέσα σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας.
  • 5:57 - 5:59
    Αυτό το ονομάζω "ασφαλματοψία".
  • 5:59 - 6:01
    Τις περισσότερες φορές,
  • 6:01 - 6:04
    δεν έχουμε κανένα εσωτερικό στοιχείο
  • 6:04 - 6:06
    το οποίο να μας δείξει ότι είμαστε λάθος για κάτι
  • 6:06 - 6:09
    μέχρι να είναι πολύ αργά.
  • 6:09 - 6:12
    Αλλά υπάρχει ένας δεύτερος λόγος γιατί κολλάμε μέσα σε αυτό το συναίσθημα --
  • 6:12 - 6:14
    και αυτός έχει να κάνει με την εκπαίδευσή μας.
  • 6:15 - 6:18
    Πηγαίνετε πίσω για μία στιγμή στο δημοτικό.
  • 6:18 - 6:20
    Βρίσκεστε εκεί μέσα στην τάξη
  • 6:20 - 6:23
    και η δασκάλα σας δίνει πίσω τα τεστ,
  • 6:23 - 6:25
    και ένα από αυτά είναι σαν αυτό:
  • 6:25 - 6:27
    Αυτό δεν είναι δικό μου, παρεμπιπτόντως.
  • 6:27 - 6:29
    (Γέλια)
  • 6:29 - 6:32
    Είστε λοιπόν εκεί στο σχολείο,
  • 6:32 - 6:34
    και ξέρετε ακριβώς τι να σκεφτείτε
  • 6:34 - 6:37
    για το παιδί που έγραψε αυτό το διαγώνισμα.
  • 6:37 - 6:40
    Είναι ο βλάκας, το πειραχτήρι,
  • 6:40 - 6:43
    αυτός που δεν κάνει ποτέ τις ασκήσεις του.
  • 6:43 - 6:46
    Οπότε μέχρι να γίνεις εννιά χρονών,
  • 6:46 - 6:48
    έχεις ήδη μάθει, αρχικά
  • 6:48 - 6:50
    ότι οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα λάθος
  • 6:50 - 6:53
    είναι τεμπέληδες, ανεύθυνοι βλάκες
  • 6:53 - 6:55
    και δεύτερον
  • 6:55 - 6:57
    ότι ο τρόπος για να πετύχεις στη ζωή
  • 6:57 - 7:00
    είναι να μην κάνεις ποτέ λάθη.
  • 7:01 - 7:05
    Μαθαίνουμε πολύ καλά αυτά τα πολύ κακά μαθήματα.
  • 7:06 - 7:08
    Και πολλοί από εμάς --
  • 7:08 - 7:12
    και υποθέτω, ειδικά πολλοί από εμάς σε αυτό το δωμάτιο --
  • 7:12 - 7:14
    τα αντιμετωπίζουμε απλά με το να γινόμαστε
  • 7:14 - 7:16
    τέλειοι μαθητές του άριστα,
  • 7:16 - 7:19
    τελειομανείς, υπερεπιτυχημένοι.
  • 7:19 - 7:21
    Σωστά;
  • 7:21 - 7:25
    Κύριε οικονομικέ διευθυντή, αστροφυσικέ, μαραθωνοδρόμε;
  • 7:25 - 7:32
    (Γέλια)
  • 7:32 - 7:36
    Είστε όλοι οικονομικοί διευθυντές, αστροφυσικοί, ή μαραθωνοδρόμοι απ' ότι φαίνεται.
  • 7:36 - 7:38
    Εντάξει, λοιπόν ωραία.
  • 7:38 - 7:41
    Εκτός, από όταν πανικοβαλλόμαστε
  • 7:41 - 7:43
    στην πιθανότητα ότι έχουμε κάνει κάτι λάθος.
  • 7:43 - 7:46
    Γιατί, σύμφωνα με αυτά που μόλις είπαμε,
  • 7:46 - 7:48
    το να καταλάβουμε κάτι λάθος,
  • 7:48 - 7:51
    σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά με μάς.
  • 7:51 - 7:53
    Οπότε απλά επιμένουμε ότι είμαστε σωστοί
  • 7:53 - 7:55
    γιατί μας κάνει να νιώθουμε έξυπνους και υπεύθυνους.
  • 7:55 - 7:58
    και ηθικούς και ασφαλείς.
  • 7:59 - 8:01
    Επιστρέψτε μου να σας πω μια ιστορία.
  • 8:01 - 8:03
    Μερικά χρόνια πριν,
  • 8:03 - 8:06
    μία γυναίκα ήρθε στο ιατρικό κέντρο Beth Israel Deaconess για μία εγχείρηση.
  • 8:06 - 8:08
    Το Beth Israel είναι στη Βοστώνη.
  • 8:08 - 8:10
    Είναι το πανεπιστημιακό νοσοκομείο για το Harvard --
  • 8:10 - 8:12
    ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία στη χώρα.
  • 8:12 - 8:15
    Λοιπόν αυτή η γυναίκα έρχεται και τη βάζουν στο δωμάτιο για την εγχείρηση
  • 8:15 - 8:17
    Της κάνουν ολική αναισθησία, ο χειρούργος κάνει τη δουλειά του --
  • 8:17 - 8:20
    την ράβει, και την στέλνει στο αναρρωτήριο.
  • 8:20 - 8:23
    ¨Όλα φαίνονται να έχουν πάει καλά.
  • 8:23 - 8:26
    Όταν ξυπνάει, κοιτάει κάτω το σώμα της,
  • 8:26 - 8:30
    και λέει, "Γιατί είναι η λάθος πλευρά του σώματος μου με επιδέσμους;"
  • 8:30 - 8:33
    Ήταν η λάθος πλευρά του σώματος της με επιδέσμους,
  • 8:33 - 8:35
    γιατί ο χειρούργος έκανε μία σημαντική εγχείρηση
  • 8:35 - 8:38
    στο αριστερό της πόδι αντί για το δεξί.
  • 8:39 - 8:42
    Όταν ο αντιπρόεδρος του νοσοκομείου, υπεύθυνος ποιότητας υπηρεσιών υγείας του Beth Israel,
  • 8:42 - 8:45
    μίλησε για αυτό το περιστατικό,
  • 8:45 - 8:48
    είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον.
  • 8:48 - 8:51
    Είπε, "Για κάποιο λόγο,
  • 8:51 - 8:53
    ο χειρούργος απλά ένιωσε
  • 8:53 - 8:55
    ότι ήταν στην σωστή πλευρά της ασθενούς".
  • 8:55 - 8:58
    (Γέλια)
  • 9:00 - 9:02
    Το νόημα της ιστορίας αυτής
  • 9:02 - 9:05
    είναι ότι το να βασιζόμαστε παραπάνω από ότι πρέπει στη διαίσθηση
  • 9:05 - 9:08
    ότι είμαστε σωστοί για τα πάντα
  • 9:08 - 9:11
    μπορεί να είναι επικίνδυνο.
  • 9:11 - 9:14
    Αυτό το εσωτερικό συναίσθημα του ότι έχουμε δίκιο
  • 9:14 - 9:16
    που όλοι μας βιώνουμε τόσο συχνά
  • 9:16 - 9:18
    δεν ανταποκρίνεται και πολύ
  • 9:18 - 9:21
    με το τι πραγματικά συμβαίνει στον αληθινό κόσμο.
  • 9:21 - 9:23
    Και όταν δρούμε σαν να είναι,
  • 9:23 - 9:27
    και σταματάμε να σκεφτόμαστε καν την πιθανότητα ότι μπορεί και να κάνουμε λάθος
  • 9:27 - 9:29
    τότε είναι που καταλήγουμε να κάνουμε πράγματα
  • 9:29 - 9:33
    όπως το να ρίχνουμε 200 εκατομμύρια γαλόνια πετρέλαιο στον κόλπο του Μεξικού
  • 9:33 - 9:36
    ή να σαμποτάρουμε την παγκόσμια οικονομία.
  • 9:37 - 9:40
    Αυτό λοιπόν είναι ένα τεράστιο πρακτικό πρόβλημα.
  • 9:40 - 9:43
    Αλλά είναι επίσης και ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα
  • 9:43 - 9:47
    Σκεφτείτε για ένα λεπτό τι σημαίνει το να νιώθεις ότι έχεις δίκιο.
  • 9:47 - 9:49
    Σημαίνει ότι πιστεύεις ότι οι απόψεις σου
  • 9:49 - 9:52
    αντικατοπτρίζουν απόλυτα την πραγματικότητα
  • 9:52 - 9:54
    Και όταν το πιστεύεις αυτό
  • 9:54 - 9:56
    έχεις ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσεις,
  • 9:56 - 9:58
    το οποίο είναι, πώς ακριβώς θα εξηγήσεις
  • 9:58 - 10:01
    το γεγονός ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι διαφωνούν μαζί σου;
  • 10:01 - 10:04
    Προκύπτει λοιπόν, ότι οι περισσότεροι εξηγούμε την διαφορετική άποψη των άλλων ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο:
  • 10:04 - 10:07
    και συγκεκριμένα με μία σειρά από ατυχείς υποθέσεις.
  • 10:08 - 10:11
    Το πρώτο πράγμα που συνήθως κάνουμε όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μας
  • 10:11 - 10:14
    είναι απλά να υποθέσουμε ότι είναι αδαής.
  • 10:14 - 10:16
    Πιστεύουμε ότι δεν έχουν πρόσβαση στις ίδιες πληροφορίες που έχουμε εμείς,
  • 10:16 - 10:19
    και ότι όταν εμείς μοιραστούμε τις πληροφορίες αυτές μαζί τους,
  • 10:19 - 10:22
    θα δουν το φως και θα συμφωνήσουν μαζί μας.
  • 10:22 - 10:25
    Όταν αυτή η υπόθεση δεν δουλέψει,
  • 10:25 - 10:27
    όταν δηλαδή προκύψει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλα τα στοιχεία που έχουμε και εμείς
  • 10:27 - 10:29
    και επιμένουν να διαφωνούν μαζί μας,
  • 10:29 - 10:31
    τότε πάμε σε μία δεύτερη υπόθεση,
  • 10:31 - 10:33
    η οποία είναι ότι είναι ηλίθιοι.
  • 10:33 - 10:35
    (Γέλια)
  • 10:35 - 10:37
    Έχουν όλα τα σωστά κομμάτια του παζλ
  • 10:37 - 10:40
    και είναι πολύ βλάκες για να τα ενώσουν σωστά.
  • 10:40 - 10:42
    Και όταν ούτε αυτό δουλέψει,
  • 10:42 - 10:45
    όταν προκύπτει ότι οι άνθρωποι που διαφωνούν μαζί μας
  • 10:45 - 10:47
    έχουν όλα τα στοιχεία που έχουμε και εμείς
  • 10:47 - 10:50
    και είναι βασικά και έξυπνοι,
  • 10:50 - 10:53
    τότε πάμε σε μία τρίτη υπόθεση:
  • 10:53 - 10:56
    ότι ξέρουν την αλήθεια,
  • 10:56 - 10:58
    και την διαστρεβλώνουν επίτηδες
  • 10:58 - 11:01
    για τους δικούς τους μοχθηρούς σκοπούς.
  • 11:02 - 11:04
    Αυτό το πράγμα είναι καταστροφικό.
  • 11:04 - 11:07
    Αυτή η προσήλωση στην δική μας ορθότητα
  • 11:07 - 11:09
    δεν μας αφήνει να προλάβουμε λάθη
  • 11:09 - 11:11
    όταν πραγματικά είναι απαραίτητο
  • 11:11 - 11:14
    και έχει ως αποτέλεσμα να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με τρομερά άσχημο τρόπο.
  • 11:15 - 11:17
    Αυτό που με παραξενεύει ακόμα περισσότερο
  • 11:17 - 11:20
    και το θεωρώ το πιο τραγικό
  • 11:20 - 11:24
    είναι ότι η συμπεριφορά αυτή είναι ακριβώς αντίθετη με το να είσαι άνθρωπος
  • 11:24 - 11:26
    Είναι σαν να προσπαθούμε να φανταστούμε
  • 11:26 - 11:29
    ότι το μυαλό μας είναι σαν κάποια τελείως διαφανή παράθυρα
  • 11:29 - 11:31
    και εμείς απλά κοιτάμε μέσα από αυτά τα παράθυρα
  • 11:31 - 11:34
    και περιγράφουμε τον κόσμο όπως ξετυλίγεται γύρω μας.
  • 11:34 - 11:36
    Και θέλουμε όλοι οι άλλοι να κοιτάξουν μέσα από το ίδιο παράθυρο
  • 11:36 - 11:38
    και να δουν ακριβώς το ίδιο πράγμα.
  • 11:38 - 11:40
    Αυτό δεν είναι αλήθεια
  • 11:40 - 11:43
    και αν ήταν, η ζωή θα ήταν τρομερά βαρετή.
  • 11:43 - 11:46
    Το θαύμα του μυαλού μας
  • 11:46 - 11:49
    δεν είναι ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο όπως είναι.
  • 11:50 - 11:53
    Είναι ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο όπως δεν είναι.
  • 11:54 - 11:56
    Μπορούμε να θυμόμαστε το παρελθόν,
  • 11:56 - 11:59
    και μπορούμε να σκεφτόμαστε το μέλλον,
  • 11:59 - 12:01
    και να φανταζόμαστε πως είναι
  • 12:01 - 12:04
    να είμαστε ένα άλλο άτομο σε ένα άλλο μέρος.
  • 12:04 - 12:06
    Και ο κάθε ένας μας το κάνει αυτό λίγο διαφορετικά,
  • 12:06 - 12:08
    και αυτός είναι ο λόγος που όταν βλέπουμε τον ίδιο νυχτερινό ουρανό
  • 12:08 - 12:10
    βλέπουμε αυτό,
  • 12:10 - 12:12
    αλλά και αυτό,
  • 12:12 - 12:15
    αλλά και αυτό.
  • 12:15 - 12:18
    Και ναι, είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο κάνουμε λάθη.
  • 12:19 - 12:21
    1.200 χρόνια πριν ο Καρτέσιος είπε την φημισμένη του έκφραση
  • 12:21 - 12:23
    "Σκέφτομαι, άρα υπάρχω"
  • 12:23 - 12:25
    αυτός ο τύπος, ο Άγιος Αυγουστίνος, έκατσε και
  • 12:25 - 12:28
    έγραψε το εξής: "Fallor ergo sum" --
  • 12:28 - 12:32
    "Σφάλλω, άρα υπάρχω"
  • 12:32 - 12:34
    Ο Αυγουστίνος κατάλαβε
  • 12:34 - 12:36
    ότι η ικανότητά μας να τα κάνουμε μαντάρα
  • 12:36 - 12:38
    δεν είναι κάποιο ντροπιαστικό ελάττωμα
  • 12:38 - 12:40
    στο ανθρώπινο σύστημα,
  • 12:40 - 12:43
    κάτι που μπορούμε να διορθώσουμε.
  • 12:43 - 12:46
    Είναι κάτι τελείως θεμελιώδες για το ποιοι είμαστε.
  • 12:46 - 12:48
    Γιατί, σε αντίθεση με τον Θεό,
  • 12:48 - 12:51
    δεν ξέρουμε πραγματικά τι συμβαίνει εκεί έξω.
  • 12:51 - 12:54
    Και σε αντίθεση με όλα τα άλλα ζώα,
  • 12:54 - 12:58
    έχουμε μια εμμονή με το να προσπαθούμε να το ανακαλύψουμε.
  • 12:58 - 13:00
    Για μένα, η εμμονή αυτή
  • 13:00 - 13:02
    είναι η πηγή και η ρίζα
  • 13:02 - 13:05
    όλης της παραγωγικότητας και της δημιουργικότητας μας.
  • 13:05 - 13:08
    Πέρυσι, για διάφορους λόγους,
  • 13:08 - 13:10
    κατέληξα να ακούω πολλά επεισόδια
  • 13:10 - 13:12
    της εκπομπής "This American Life" στο Δημόσιο Ραδιόφωνο.
  • 13:12 - 13:15
    Άκουγα και άκουγα λοιπόν,
  • 13:15 - 13:18
    και κάποια στιγμή, άρχισα να νιώθω
  • 13:18 - 13:21
    ότι όλες οι ιστορίες που έλεγαν ήταν για την τάση μας να κάνουμε λάθη.
  • 13:22 - 13:24
    Και η πρώτη μου σκέψη ήταν,
  • 13:24 - 13:26
    "Τρελάθηκα.
  • 13:26 - 13:28
    Έχω γίνει η τρελή κυρία με τα λάθη
  • 13:28 - 13:30
    και τα φαντάζομαι παντού"
  • 13:30 - 13:32
    το οποίο και έχει συμβεί.
  • 13:32 - 13:34
    Αλλά μερικούς μήνες μετά,
  • 13:34 - 13:36
    είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τoν Ira Glass, τον παρουσιαστή της εκπομπής.
  • 13:36 - 13:38
    Και του το ανέφερα,
  • 13:38 - 13:41
    και μου απάντησε, "Βασικά, όχι, είναι αλήθεια."
  • 13:41 - 13:43
    "Στην πραγματικότητα", μου είπε,
  • 13:43 - 13:45
    "μεταξύ μας το προσωπικό, κάνουμε αστεία
  • 13:45 - 13:47
    ότι κάθε επεισόδιο της εκπομπής
  • 13:47 - 13:50
    έχει το ίδιο θέμα να υποβόσκει.
  • 13:50 - 13:52
    Και το θέμα αυτό είναι:
  • 13:52 - 13:55
    Νόμιζα ότι θα συνέβαινε κάτι
  • 13:55 - 13:58
    και αντί γι' αυτό συνέβη κάτι άλλο"
  • 13:58 - 14:01
    "Και το θέμα είναι" λέει ο Ira Glass, "ότι το χρειαζόμαστε αυτό".
  • 14:01 - 14:03
    Χρειαζόμαστε αυτές τις στιγμές
  • 14:03 - 14:05
    έκπληξης και αναστροφής και λάθους
  • 14:05 - 14:07
    για να κάνουμε αυτές τις ιστορίες να δουλέψουν".
  • 14:07 - 14:09
    Κι όσο για εμάς τους υπόλοιπους, τα μέλη του ακροατηρίου,
  • 14:09 - 14:12
    σαν ακροατές, σαν αναγνώστες,
  • 14:12 - 14:14
    τα χάφτουμε αυτά.
  • 14:14 - 14:17
    Λατρεύουμε πράγματα όπως μια αλλαγή στο σενάριο,
  • 14:17 - 14:20
    μια παραπλανητική υπόθεση ή ένα μη αναμενόμενο τέλος.
  • 14:20 - 14:23
    Όταν πρόκειται για τις ιστορίες μας,
  • 14:23 - 14:26
    λατρεύουμε να κάνουμε λάθος.
  • 14:26 - 14:28
    Αλλά, ξέρετε, οι ιστορίες μας είναι έτσι
  • 14:28 - 14:31
    γιατί οι ζωές μας είναι έτσι.
  • 14:31 - 14:34
    Νομίζουμε ότι ένα πράγμα θα συμβεί
  • 14:34 - 14:37
    και παρόλα αυτά κάτι άλλο συμβαίνει.
  • 14:37 - 14:39
    Ο George Bush νόμιζε ότι πήγαινε να εισβάλει στο Ιράκ,
  • 14:39 - 14:41
    να βρει κάμποσα όπλα μαζικής καταστροφής,
  • 14:41 - 14:44
    να ελευθερώσει τους ανθρώπους και να φέρει την δημοκρατία στην Μέση Ανατολή.
  • 14:45 - 14:47
    Και κάτι άλλο συνέβη.
  • 14:48 - 14:50
    Και ο Hosni Mubarak
  • 14:50 - 14:52
    νόμιζε ότι θα ήταν ο δικτάτορας της Αιγύπτου για το υπόλοιπο της ζωής του,
  • 14:52 - 14:54
    μέχρι να γεράσει ή να αρρωστήσει,
  • 14:54 - 14:57
    οπότε και θα περνούσε τα ηνία της εξουσίας στον γιό του.
  • 14:57 - 15:00
    Και κάτι άλλο συνέβη.
  • 15:01 - 15:03
    Και ίσως εσείς νομίζατε
  • 15:03 - 15:05
    ότι θα μεγαλώσετε και θα παντρευτείτε με τον σχολικό σας έρωτα
  • 15:05 - 15:08
    και θα γυρίζατε πίσω στην πόλη σας και θα μεγαλώνατε εκεί τα παιδιά σας μαζί.
  • 15:09 - 15:12
    Και κάτι άλλο συνέβη.
  • 15:12 - 15:14
    Και πρέπει να σας πω
  • 15:14 - 15:16
    ότι εγώ νόμιζα ότι έγραφα ένα υπερβολικά βαρετό βιβλίο
  • 15:16 - 15:18
    για ένα θέμα που όλοι μισούν
  • 15:18 - 15:21
    για ένα κοινό που ποτέ δεν θα υπήρχε.
  • 15:21 - 15:23
    Και κάτι άλλο συνέβη.
  • 15:23 - 15:25
    (Γέλια)
  • 15:25 - 15:27
    Έτσι είναι η ζωή.
  • 15:27 - 15:29
    Καλώς ή κακώς,
  • 15:29 - 15:32
    δημιουργούμε αυτές τις απίστευτες ιστορίες
  • 15:32 - 15:34
    για τον κόσμο γύρω μας
  • 15:34 - 15:37
    και μετά ο κόσμος αλλάζει και μας εκπλήσσει.
  • 15:40 - 15:43
    Με το συμπάθιο, αλλά όλο αυτό το συνέδριο
  • 15:43 - 15:45
    είναι ένα απίστευτο μνημείο
  • 15:45 - 15:47
    της ικανότητας μας να κάνουμε τα πράγματα λάθος.
  • 15:47 - 15:49
    Μόλις ξοδέψαμε όλη την βδομάδα
  • 15:49 - 15:51
    να μιλάμε για καινοτομίες και προόδους
  • 15:51 - 15:53
    και βελτιώσεις,
  • 15:53 - 15:56
    αλλά ξέρετε γιατί χρειαζόμαστε όλες αυτές τις καινοτομίες
  • 15:56 - 15:58
    και προόδους και βελτιώσεις;
  • 15:58 - 16:00
    Γιατί τα μισά από τα πράγματα
  • 16:00 - 16:03
    που είναι τα πιο πολύπλοκα και θα άλλαζαν τον κόσμο ---
  • 16:03 - 16:05
    TED 1998 --
  • 16:05 - 16:07
    εε...
  • 16:07 - 16:11
    (Γέλια)
  • 16:11 - 16:13
    Δεν δούλεψαν ακριβώς όπως περιμέναμε.
  • 16:13 - 16:15
    (γέλια)
  • 16:15 - 16:18
    Που είναι το jet-pack μου, Chris;
  • 16:18 - 16:22
    (Γέλια)
  • 16:22 - 16:27
    (Χειροκροτήματα)
  • 16:27 - 16:30
    Οπότε να 'μαστε πάλι εδώ.
  • 16:30 - 16:32
    Κάπως έτσι πάει.
  • 16:32 - 16:34
    Μας έρχεται μία καινούρια ιδέα.
  • 16:34 - 16:37
    Λέμε άλλη μία ιστορία.
  • 16:37 - 16:40
    Κάνουμε άλλο ένα συνέδριο.
  • 16:40 - 16:42
    Το θέμα αυτού εδώ,
  • 16:42 - 16:44
    όπως έχετε ακούσει εφτά εκατομμύρια φορές,
  • 16:44 - 16:46
    είναι η επανα-ανακάλυψη του θαύματος.
  • 16:46 - 16:48
    Και για μένα,
  • 16:48 - 16:51
    αν πραγματικά θες να επανα-ανακαλύψεις το θαύμα
  • 16:51 - 16:53
    πρέπει να βγεις έξω
  • 16:53 - 16:59
    από αυτόν τον μικροσκοπικό χώρο της ορθότητας
  • 16:59 - 17:02
    και να κοιτάξεις γύρω σου στους άλλους ανθρώπους
  • 17:02 - 17:05
    και να κοιτάξεις την απεραντοσύνη
  • 17:05 - 17:08
    και την πολυπλοκότητα και το μυστήριο
  • 17:08 - 17:11
    του σύμπαντος
  • 17:11 - 17:14
    και να είσαι ικανός να πεις,
  • 17:14 - 17:18
    "Πω-πω, δεν ξέρω..
  • 17:18 - 17:20
    ίσως να κάνω λάθος."
  • 17:20 - 17:22
    Ευχαριστώ.
  • 17:22 - 17:25
    (Χειροκρότημα)
  • 17:25 - 17:27
    Σας ευχαριστώ.
  • 17:27 - 17:30
    (Χειροκρότημα)
Title:
Κάνοντας λάθη
Speaker:
Κάθριν Σουλτζ
Description:

Οι περισσότεροι απο εμάς θα κάναμε τα πάντα για να αποφύγουμε να κάνουμε λάθη. Αλλά τι συμβαίνει αν κάνουμε λάθος με το να προσπαθούμε να .. μην κάνουμε λάθος? Η «λαθολόγος» Κάθριν Σουλτζ συνηγορεί υπέρ του όχι μόνο να παραδεχτούμε, αλλα να αγκαλιάσουμε την τάση μας να κάνουμε λάθη.

more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
17:31
Chryssa R. Takahashi edited Greek subtitles for On being wrong
Amalia Kokkinaki added a translation

Greek subtitles

Revisions Compare revisions