WEBVTT 00:00:00.000 --> 00:00:03.000 Είναι 1995, 00:00:03.000 --> 00:00:05.000 είμαι στο πανεπιστήμιο, 00:00:05.000 --> 00:00:08.000 και μαζί με μία φίλη μου πηγαίνουμε ένα ταξίδι 00:00:08.000 --> 00:00:10.000 από το Providence του Rhode Island 00:00:10.000 --> 00:00:12.000 στο Portland, Oregon 00:00:12.000 --> 00:00:15.000 Και καταλαβαίνετε, είμαστε νέοι και άνεργοι, 00:00:15.000 --> 00:00:17.000 οπότε κάναμε όλο το ταξίδι απο παράδρομους 00:00:17.000 --> 00:00:19.000 μέσα από εθνικά πάρκα 00:00:19.000 --> 00:00:22.000 και δάση --- 00:00:22.000 --> 00:00:25.000 βασικά τη μακρύτερη διαδρομή που θα μπορουσαμε να πάρουμε. 00:00:26.000 --> 00:00:29.000 Και κάπου στη μέση της Νότιας Dakota, 00:00:29.000 --> 00:00:32.000 Γυρίζω στη φίλη μου, 00:00:32.000 --> 00:00:34.000 και την ρωτάω την εξής ερώτηση 00:00:34.000 --> 00:00:36.000 που με απασχολούσε 00:00:36.000 --> 00:00:39.000 για 2.000 μίλια. 00:00:40.000 --> 00:00:44.000 " Μα τι είναι αυτός ο κινέζικος χαρακτήρας που βλέπουμε τόση ώρα στο πλάι του δρόμου;" 00:00:47.000 --> 00:00:51.000 Η φίλη μου γυρίζει και με κοιτάει με ένα κενό βλέμμα. 00:00:51.000 --> 00:00:53.000 Βασικά, ο κύριος εδώ μπροστά 00:00:53.000 --> 00:00:56.000 με κοιτάει τώρα με ακριβώς τον ίδιο τρόπο όπως τότε η φίλη μου. 00:00:56.000 --> 00:00:59.000 (Γέλια) 00:00:59.000 --> 00:01:01.000 Και συνεχίζω: "Ξέρεις, 00:01:01.000 --> 00:01:03.000 αυτά τα σήματα που βλέπουμε όλη την ώρα 00:01:03.000 --> 00:01:06.000 με τον Κινέζικο χαρακτήρα" 00:01:07.000 --> 00:01:10.000 Με κοιτάζει για μερικές στιγμές, 00:01:10.000 --> 00:01:13.000 και μετά σκάει στα γέλια 00:01:13.000 --> 00:01:15.000 γιατί καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω. 00:01:15.000 --> 00:01:18.000 Και αυτό για το οποίο μιλάω είναι αυτό: 00:01:18.000 --> 00:01:24.000 (Γέλια) 00:01:24.000 --> 00:01:28.000 Ακριβώς, ο ξακουστός κινέζικος χαρακτήρας για την περιοχή πικνικ NOTE Paragraph 00:01:28.000 --> 00:01:30.000 (Γέλια) NOTE Paragraph 00:01:30.000 --> 00:01:34.000 Έχω ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου 00:01:34.000 --> 00:01:36.000 σκεπτόμενη καταστάσεις 00:01:36.000 --> 00:01:39.000 ακριβώς σαν και αυτή -- 00:01:39.000 --> 00:01:41.000 γιατί κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε σωστά 00:01:41.000 --> 00:01:43.000 τα σήματα γύρω μας 00:01:43.000 --> 00:01:46.000 και πώς συμπεριφερόμαστε όταν αυτό συμβαίνει, 00:01:46.000 --> 00:01:50.000 και τι μπορούμε να διδαχθούμε από αυτό για την ανθρώπινη φύση. 00:01:50.000 --> 00:01:52.000 Με άλλα λόγια, όπως ακούσατε και τον Chris να λέει, 00:01:52.000 --> 00:01:54.000 έχω ξοδέψει τα τελευταία πέντε χρόνια 00:01:54.000 --> 00:01:57.000 να σκέφτομαι την κατάσταση του να κάνει κάποιος λάθη 00:01:57.000 --> 00:02:00.000 Αυτό μπορεί να σας φαίνεται σαν περίεργη κίνηση για την καριέρα μου 00:02:00.000 --> 00:02:03.000 άλλα έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: 00:02:03.000 --> 00:02:05.000 δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το επάγγελμα αυτό. 00:02:05.000 --> 00:02:07.000 (γέλια) 00:02:07.000 --> 00:02:10.000 Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από εμάς, κάνουμε ότι μπορούμε 00:02:10.000 --> 00:02:13.000 για να αποφεύγουμε τη σκέψη ότι κάποιος κάνει λάθος 00:02:13.000 --> 00:02:15.000 ή τουλάχιστον να αποφεύγουμε να σκεφτόμαστε την πιθανότητα 00:02:15.000 --> 00:02:17.000 οτι εμείς οι ίδιοι κάνουμε λάθος. 00:02:17.000 --> 00:02:19.000 Το καταλαβαίνουμε σε θεωρητική βάση. 00:02:19.000 --> 00:02:21.000 Όλοι ξέρουμε ότι όλοι σε αυτό το δωμάτιο κάνουν λάθη. 00:02:22.000 --> 00:02:25.000 Οι άνθρωποι, γενικά, είναι επιρρεπείς σε λάθη - εντάξει ωραία το καταλαβαίνουμε NOTE Paragraph 00:02:26.000 --> 00:02:29.000 Αλλά όταν πρόκειται για εμάς τους ίδιους αυτή τη στιγμή, 00:02:29.000 --> 00:02:31.000 και όλα μας τα πιστεύω, 00:02:31.000 --> 00:02:34.000 εδώ και τώρα, στον παρόντα χρόνο, 00:02:34.000 --> 00:02:38.000 ξαφνικά, όλη αυτή η θεωρητική κατανόηση της τάσης μας να κάνουμε λάθη 00:02:38.000 --> 00:02:41.000 εξαφανίζεται -- 00:02:41.000 --> 00:02:44.000 και τελικά δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα στο οποίο να είμαστε λάθος. 00:02:45.000 --> 00:02:48.000 Και το θέμα είναι, ότι ζούμε στον παρόντα χρόνο 00:02:48.000 --> 00:02:51.000 Πηγαίνουμε σε συναντήσεις σε παρόντα χρόνο 00:02:51.000 --> 00:02:53.000 πηγαίνουμε σε οικογενειακές διακοπές σε παρόντα χρόνο 00:02:53.000 --> 00:02:57.000 ψηφίζουμε σε παρόντα χρόνο. 00:02:57.000 --> 00:03:00.000 Οπότε πρακτικά, όλοι μας εν τέλει περνάμε τη ζωή μας, 00:03:00.000 --> 00:03:02.000 παγιδευμένοι μέσα σε αυτή τη μικρή φούσκα, 00:03:02.000 --> 00:03:05.000 όπου νιώθουμε πολύ σωστοί για τα πάντα. NOTE Paragraph 00:03:06.000 --> 00:03:08.000 Νομίζω ότι αυτό είναι πρόβλημα. 00:03:08.000 --> 00:03:11.000 Νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα για τον κάθε ένα μας, 00:03:11.000 --> 00:03:14.000 στις προσωπικές και επαγγελματικές μας ζωές 00:03:14.000 --> 00:03:17.000 και νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα για όλους μας συνολικά σαν κοινωνία. 00:03:17.000 --> 00:03:19.000 Οπότε αυτό που θέλω να κάνω σήμερα, 00:03:19.000 --> 00:03:22.000 είναι, πρώτα απ' όλα, να μιλήσω για το γιατί κολλάμε 00:03:22.000 --> 00:03:24.000 μέσα σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας. 00:03:24.000 --> 00:03:27.000 Και δεύτερον, γιατί αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα. 00:03:27.000 --> 00:03:29.000 Και τελικά, θέλω να σας πείσω 00:03:29.000 --> 00:03:31.000 ότι είναι δυνατόν, 00:03:31.000 --> 00:03:33.000 να ξεφύγουμε από αυτό το συναίσθημα 00:03:33.000 --> 00:03:35.000 και ότι, αν μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, 00:03:35.000 --> 00:03:37.000 είναι το σημαντικότερο 00:03:37.000 --> 00:03:40.000 ηθικό, πνευματικό και δημιουργικό βήμα που μπορούμε να κάνουμε. NOTE Paragraph 00:03:42.000 --> 00:03:44.000 Λοιπόν, γιατί κολλάμε 00:03:44.000 --> 00:03:46.000 σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας; 00:03:46.000 --> 00:03:49.000 Ένας λόγος βασικά έχει να κάνει με το συναίσθημα του να είμαστε λάθος. 00:03:49.000 --> 00:03:51.000 Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω κάτι -- 00:03:51.000 --> 00:03:55.000 ή μάλλον, επιτρέψτε μου να ρωτήσω εσάς κάτι, μιας και είστε εδώ μπροστά: 00:03:55.000 --> 00:03:58.000 Πώς νιώθετε - συναισθηματικά - 00:03:58.000 --> 00:04:01.000 πώς νιώθετε όταν κάνετε λάθος; 00:04:01.000 --> 00:04:04.000 Άσχημα. 00:04:04.000 --> 00:04:06.000 Ντροπιαστικά. Ναι, ωραία, τέλεια. 00:04:06.000 --> 00:04:08.000 Άσχημα, ντροπιασμένοι. 00:04:08.000 --> 00:04:11.000 ευχαριστώ, πολύ καλές απαντήσεις, 00:04:11.000 --> 00:04:14.000 αλλά είναι απαντήσεις σε μια διαφορετική ερώτηση. 00:04:14.000 --> 00:04:16.000 Μόλις απαντήσατε την εξής ερώτηση: 00:04:16.000 --> 00:04:19.000 Πως νιώθετε όταν συνειδητοποιείτε ότι κάνετε λάθος; 00:04:19.000 --> 00:04:23.000 (Γέλια) 00:04:23.000 --> 00:04:26.000 Η διαπίστωση ότι είστε λάθος σας κάνει να νιώθετε όλα αυτά τα πράγματα και πολλά άλλα, σωστά; 00:04:26.000 --> 00:04:29.000 Θέλω να πω, μπορεί να είναι ισοπεδωτικό, αποκαλυπτικό, 00:04:29.000 --> 00:04:31.000 μπορεί βασικά να είναι και αρκετά αστείο, 00:04:31.000 --> 00:04:34.000 όπως το χαζό μου λάθος με τον κινέζικο χαρακτήρα. 00:04:34.000 --> 00:04:37.000 Αλλά απλά το να είναι κανείς λάθος 00:04:37.000 --> 00:04:39.000 δεν δημιουργεί κανένα συναίσθημα. NOTE Paragraph 00:04:39.000 --> 00:04:42.000 Θα σας δώσω μία αναλογία. 00:04:42.000 --> 00:04:44.000 Θυμάστε αυτό το καρτούν απο τα Loony Tunes 00:04:44.000 --> 00:04:46.000 όπου είναι ένα αξιολύπητο κογιοτ 00:04:46.000 --> 00:04:48.000 που πάντα κυνηγάει και ποτέ δεν πιάνει ένα πουλί-δρομέα; 00:04:48.000 --> 00:04:51.000 Σχεδόν σε κάθε επεισόδιο αυτού του καρτούν, 00:04:51.000 --> 00:04:53.000 υπάρχει μία στιγμή όπου το κογιοτ κυνηγάει το πουλί 00:04:53.000 --> 00:04:55.000 και το πουλί τρέχει και πηδάει από ένα βράχο 00:04:55.000 --> 00:04:58.000 το οποίο δεν είναι και τίποτα σημαντικό γιατί μπορεί να πετάξει. 00:04:58.000 --> 00:05:02.000 Το θέμα είναι ότι το κογιοτ πηδάει και αυτό από τον βράχο. 00:05:02.000 --> 00:05:04.000 Και αυτό που είναι αστείο --- 00:05:04.000 --> 00:05:06.000 τουλάχιστον αν είσαι έξι χρονών -- 00:05:06.000 --> 00:05:08.000 είναι ότι το κογιοτ δεν έχει κανένα πρόβλημα. 00:05:08.000 --> 00:05:10.000 Απλά συνεχίζει να τρέχει -- 00:05:10.000 --> 00:05:12.000 ακριβώς μέχρι τη στιγμή που κοιτάει κάτω 00:05:12.000 --> 00:05:15.000 και συνειδητοποιεί ότι είναι στο κενό. 00:05:15.000 --> 00:05:18.000 Και τότε είναι που πέφτει. 00:05:19.000 --> 00:05:21.000 Όταν κάνουμε λάθος για κάτι --- 00:05:21.000 --> 00:05:24.000 όχι όταν το συνειδητοποιούμε, αλλά πριν από αυτό -- 00:05:24.000 --> 00:05:27.000 είμαστε σαν το κογιοτ 00:05:27.000 --> 00:05:30.000 αμέσως μετά που έχει πηδήξει από τον βράχο και πριν κοιτάξει κάτω. 00:05:31.000 --> 00:05:34.000 Ξέρετε, είμαστε ήδη λάθος, 00:05:34.000 --> 00:05:36.000 ήδη έχουμε μπλέξει, 00:05:36.000 --> 00:05:39.000 αλλά νιώθουμε ότι είμαστε σε στέρεο έδαφος. 00:05:40.000 --> 00:05:43.000 Θα πρέπει βασικά να διορθώσω κάτι που είπα μόλις πριν λίγο. 00:05:43.000 --> 00:05:46.000 Νιώθουμε κάτι όταν είμαστε λάθος: 00:05:46.000 --> 00:05:49.000 νιώθουμε ότι είμαστε σωστοί! NOTE Paragraph 00:05:49.000 --> 00:05:52.000 (γέλια) NOTE Paragraph 00:05:52.000 --> 00:05:55.000 Οπότε αυτός είναι ένας λόγος, ένας δομικός λόγος, 00:05:55.000 --> 00:05:57.000 γιατί κολλάμε μέσα σε αυτό το συναίσθημα της ορθότητας. 00:05:57.000 --> 00:05:59.000 Αυτό το ονομάζω "ασφαλματοψία". 00:05:59.000 --> 00:06:01.000 Τις περισσότερες φορές, 00:06:01.000 --> 00:06:04.000 δεν έχουμε κανένα εσωτερικό στοιχείο 00:06:04.000 --> 00:06:06.000 το οποίο να μας δείξει ότι είμαστε λάθος για κάτι 00:06:06.000 --> 00:06:09.000 μέχρι να είναι πολύ αργά. 00:06:09.000 --> 00:06:12.000 Αλλά υπάρχει ένας δεύτερος λόγος γιατί κολλάμε μέσα σε αυτό το συναίσθημα -- 00:06:12.000 --> 00:06:14.000 και αυτός έχει να κάνει με την εκπαίδευσή μας. 00:06:15.000 --> 00:06:18.000 Πηγαίνετε πίσω για μία στιγμή στο δημοτικό. 00:06:18.000 --> 00:06:20.000 Βρίσκεστε εκεί μέσα στην τάξη 00:06:20.000 --> 00:06:23.000 και η δασκάλα σας δίνει πίσω τα τεστ, 00:06:23.000 --> 00:06:25.000 και ένα από αυτά είναι σαν αυτό: 00:06:25.000 --> 00:06:27.000 Αυτό δεν είναι δικό μου, παρεμπιπτόντως. 00:06:27.000 --> 00:06:29.000 (Γέλια) 00:06:29.000 --> 00:06:32.000 Είστε λοιπόν εκεί στο σχολείο, 00:06:32.000 --> 00:06:34.000 και ξέρετε ακριβώς τι να σκεφτείτε 00:06:34.000 --> 00:06:37.000 για το παιδί που έγραψε αυτό το διαγώνισμα. 00:06:37.000 --> 00:06:40.000 Είναι ο βλάκας, το πειραχτήρι, 00:06:40.000 --> 00:06:43.000 αυτός που δεν κάνει ποτέ τις ασκήσεις του. 00:06:43.000 --> 00:06:46.000 Οπότε μέχρι να γίνεις εννιά χρονών, 00:06:46.000 --> 00:06:48.000 έχεις ήδη μάθει, αρχικά 00:06:48.000 --> 00:06:50.000 ότι οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα λάθος 00:06:50.000 --> 00:06:53.000 είναι τεμπέληδες, ανεύθυνοι βλάκες 00:06:53.000 --> 00:06:55.000 και δεύτερον 00:06:55.000 --> 00:06:57.000 ότι ο τρόπος για να πετύχεις στη ζωή 00:06:57.000 --> 00:07:00.000 είναι να μην κάνεις ποτέ λάθη. NOTE Paragraph 00:07:01.000 --> 00:07:05.000 Μαθαίνουμε πολύ καλά αυτά τα πολύ κακά μαθήματα. 00:07:06.000 --> 00:07:08.000 Και πολλοί από εμάς -- 00:07:08.000 --> 00:07:12.000 και υποθέτω, ειδικά πολλοί από εμάς σε αυτό το δωμάτιο -- 00:07:12.000 --> 00:07:14.000 τα αντιμετωπίζουμε απλά με το να γινόμαστε 00:07:14.000 --> 00:07:16.000 τέλειοι μαθητές του άριστα, 00:07:16.000 --> 00:07:19.000 τελειομανείς, υπερεπιτυχημένοι. 00:07:19.000 --> 00:07:21.000 Σωστά; 00:07:21.000 --> 00:07:25.000 Κύριε οικονομικέ διευθυντή, αστροφυσικέ, μαραθωνοδρόμε; 00:07:25.000 --> 00:07:32.000 (Γέλια) 00:07:32.000 --> 00:07:36.000 Είστε όλοι οικονομικοί διευθυντές, αστροφυσικοί, ή μαραθωνοδρόμοι απ' ότι φαίνεται. 00:07:36.000 --> 00:07:38.000 Εντάξει, λοιπόν ωραία. 00:07:38.000 --> 00:07:41.000 Εκτός, από όταν πανικοβαλλόμαστε 00:07:41.000 --> 00:07:43.000 στην πιθανότητα ότι έχουμε κάνει κάτι λάθος. 00:07:43.000 --> 00:07:46.000 Γιατί, σύμφωνα με αυτά που μόλις είπαμε, 00:07:46.000 --> 00:07:48.000 το να καταλάβουμε κάτι λάθος, 00:07:48.000 --> 00:07:51.000 σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά με μάς. 00:07:51.000 --> 00:07:53.000 Οπότε απλά επιμένουμε ότι είμαστε σωστοί 00:07:53.000 --> 00:07:55.000 γιατί μας κάνει να νιώθουμε έξυπνους και υπεύθυνους. 00:07:55.000 --> 00:07:58.000 και ηθικούς και ασφαλείς. NOTE Paragraph 00:07:59.000 --> 00:08:01.000 Επιστρέψτε μου να σας πω μια ιστορία. 00:08:01.000 --> 00:08:03.000 Μερικά χρόνια πριν, 00:08:03.000 --> 00:08:06.000 μία γυναίκα ήρθε στο ιατρικό κέντρο Beth Israel Deaconess για μία εγχείρηση. 00:08:06.000 --> 00:08:08.000 Το Beth Israel είναι στη Βοστώνη. 00:08:08.000 --> 00:08:10.000 Είναι το πανεπιστημιακό νοσοκομείο για το Harvard -- 00:08:10.000 --> 00:08:12.000 ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία στη χώρα. 00:08:12.000 --> 00:08:15.000 Λοιπόν αυτή η γυναίκα έρχεται και τη βάζουν στο δωμάτιο για την εγχείρηση 00:08:15.000 --> 00:08:17.000 Της κάνουν ολική αναισθησία, ο χειρούργος κάνει τη δουλειά του -- 00:08:17.000 --> 00:08:20.000 την ράβει, και την στέλνει στο αναρρωτήριο. 00:08:20.000 --> 00:08:23.000 ¨Όλα φαίνονται να έχουν πάει καλά. 00:08:23.000 --> 00:08:26.000 Όταν ξυπνάει, κοιτάει κάτω το σώμα της, 00:08:26.000 --> 00:08:30.000 και λέει, "Γιατί είναι η λάθος πλευρά του σώματος μου με επιδέσμους;" 00:08:30.000 --> 00:08:33.000 Ήταν η λάθος πλευρά του σώματος της με επιδέσμους, 00:08:33.000 --> 00:08:35.000 γιατί ο χειρούργος έκανε μία σημαντική εγχείρηση 00:08:35.000 --> 00:08:38.000 στο αριστερό της πόδι αντί για το δεξί. 00:08:39.000 --> 00:08:42.000 Όταν ο αντιπρόεδρος του νοσοκομείου, υπεύθυνος ποιότητας υπηρεσιών υγείας του Beth Israel, 00:08:42.000 --> 00:08:45.000 μίλησε για αυτό το περιστατικό, 00:08:45.000 --> 00:08:48.000 είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον. 00:08:48.000 --> 00:08:51.000 Είπε, "Για κάποιο λόγο, 00:08:51.000 --> 00:08:53.000 ο χειρούργος απλά ένιωσε 00:08:53.000 --> 00:08:55.000 ότι ήταν στην σωστή πλευρά της ασθενούς". 00:08:55.000 --> 00:08:58.000 (Γέλια) 00:09:00.000 --> 00:09:02.000 Το νόημα της ιστορίας αυτής 00:09:02.000 --> 00:09:05.000 είναι ότι το να βασιζόμαστε παραπάνω από ότι πρέπει στη διαίσθηση 00:09:05.000 --> 00:09:08.000 ότι είμαστε σωστοί για τα πάντα 00:09:08.000 --> 00:09:11.000 μπορεί να είναι επικίνδυνο. NOTE Paragraph 00:09:11.000 --> 00:09:14.000 Αυτό το εσωτερικό συναίσθημα του ότι έχουμε δίκιο 00:09:14.000 --> 00:09:16.000 που όλοι μας βιώνουμε τόσο συχνά 00:09:16.000 --> 00:09:18.000 δεν ανταποκρίνεται και πολύ 00:09:18.000 --> 00:09:21.000 με το τι πραγματικά συμβαίνει στον αληθινό κόσμο. 00:09:21.000 --> 00:09:23.000 Και όταν δρούμε σαν να είναι, 00:09:23.000 --> 00:09:27.000 και σταματάμε να σκεφτόμαστε καν την πιθανότητα ότι μπορεί και να κάνουμε λάθος 00:09:27.000 --> 00:09:29.000 τότε είναι που καταλήγουμε να κάνουμε πράγματα 00:09:29.000 --> 00:09:33.000 όπως το να ρίχνουμε 200 εκατομμύρια γαλόνια πετρέλαιο στον κόλπο του Μεξικού 00:09:33.000 --> 00:09:36.000 ή να σαμποτάρουμε την παγκόσμια οικονομία. 00:09:37.000 --> 00:09:40.000 Αυτό λοιπόν είναι ένα τεράστιο πρακτικό πρόβλημα. 00:09:40.000 --> 00:09:43.000 Αλλά είναι επίσης και ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα NOTE Paragraph 00:09:43.000 --> 00:09:47.000 Σκεφτείτε για ένα λεπτό τι σημαίνει το να νιώθεις ότι έχεις δίκιο. 00:09:47.000 --> 00:09:49.000 Σημαίνει ότι πιστεύεις ότι οι απόψεις σου 00:09:49.000 --> 00:09:52.000 αντικατοπτρίζουν απόλυτα την πραγματικότητα 00:09:52.000 --> 00:09:54.000 Και όταν το πιστεύεις αυτό 00:09:54.000 --> 00:09:56.000 έχεις ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσεις, 00:09:56.000 --> 00:09:58.000 το οποίο είναι, πώς ακριβώς θα εξηγήσεις 00:09:58.000 --> 00:10:01.000 το γεγονός ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι διαφωνούν μαζί σου; 00:10:01.000 --> 00:10:04.000 Προκύπτει λοιπόν, ότι οι περισσότεροι εξηγούμε την διαφορετική άποψη των άλλων ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο: 00:10:04.000 --> 00:10:07.000 και συγκεκριμένα με μία σειρά από ατυχείς υποθέσεις. 00:10:08.000 --> 00:10:11.000 Το πρώτο πράγμα που συνήθως κάνουμε όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μας 00:10:11.000 --> 00:10:14.000 είναι απλά να υποθέσουμε ότι είναι αδαής. 00:10:14.000 --> 00:10:16.000 Πιστεύουμε ότι δεν έχουν πρόσβαση στις ίδιες πληροφορίες που έχουμε εμείς, 00:10:16.000 --> 00:10:19.000 και ότι όταν εμείς μοιραστούμε τις πληροφορίες αυτές μαζί τους, 00:10:19.000 --> 00:10:22.000 θα δουν το φως και θα συμφωνήσουν μαζί μας. 00:10:22.000 --> 00:10:25.000 Όταν αυτή η υπόθεση δεν δουλέψει, 00:10:25.000 --> 00:10:27.000 όταν δηλαδή προκύψει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν όλα τα στοιχεία που έχουμε και εμείς 00:10:27.000 --> 00:10:29.000 και επιμένουν να διαφωνούν μαζί μας, 00:10:29.000 --> 00:10:31.000 τότε πάμε σε μία δεύτερη υπόθεση, 00:10:31.000 --> 00:10:33.000 η οποία είναι ότι είναι ηλίθιοι. 00:10:33.000 --> 00:10:35.000 (Γέλια) 00:10:35.000 --> 00:10:37.000 Έχουν όλα τα σωστά κομμάτια του παζλ 00:10:37.000 --> 00:10:40.000 και είναι πολύ βλάκες για να τα ενώσουν σωστά. 00:10:40.000 --> 00:10:42.000 Και όταν ούτε αυτό δουλέψει, 00:10:42.000 --> 00:10:45.000 όταν προκύπτει ότι οι άνθρωποι που διαφωνούν μαζί μας 00:10:45.000 --> 00:10:47.000 έχουν όλα τα στοιχεία που έχουμε και εμείς 00:10:47.000 --> 00:10:50.000 και είναι βασικά και έξυπνοι, 00:10:50.000 --> 00:10:53.000 τότε πάμε σε μία τρίτη υπόθεση: 00:10:53.000 --> 00:10:56.000 ότι ξέρουν την αλήθεια, 00:10:56.000 --> 00:10:58.000 και την διαστρεβλώνουν επίτηδες 00:10:58.000 --> 00:11:01.000 για τους δικούς τους μοχθηρούς σκοπούς. 00:11:02.000 --> 00:11:04.000 Αυτό το πράγμα είναι καταστροφικό. NOTE Paragraph 00:11:04.000 --> 00:11:07.000 Αυτή η προσήλωση στην δική μας ορθότητα 00:11:07.000 --> 00:11:09.000 δεν μας αφήνει να προλάβουμε λάθη 00:11:09.000 --> 00:11:11.000 όταν πραγματικά είναι απαραίτητο 00:11:11.000 --> 00:11:14.000 και έχει ως αποτέλεσμα να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με τρομερά άσχημο τρόπο. 00:11:15.000 --> 00:11:17.000 Αυτό που με παραξενεύει ακόμα περισσότερο 00:11:17.000 --> 00:11:20.000 και το θεωρώ το πιο τραγικό 00:11:20.000 --> 00:11:24.000 είναι ότι η συμπεριφορά αυτή είναι ακριβώς αντίθετη με το να είσαι άνθρωπος 00:11:24.000 --> 00:11:26.000 Είναι σαν να προσπαθούμε να φανταστούμε 00:11:26.000 --> 00:11:29.000 ότι το μυαλό μας είναι σαν κάποια τελείως διαφανή παράθυρα 00:11:29.000 --> 00:11:31.000 και εμείς απλά κοιτάμε μέσα από αυτά τα παράθυρα 00:11:31.000 --> 00:11:34.000 και περιγράφουμε τον κόσμο όπως ξετυλίγεται γύρω μας. 00:11:34.000 --> 00:11:36.000 Και θέλουμε όλοι οι άλλοι να κοιτάξουν μέσα από το ίδιο παράθυρο 00:11:36.000 --> 00:11:38.000 και να δουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. 00:11:38.000 --> 00:11:40.000 Αυτό δεν είναι αλήθεια 00:11:40.000 --> 00:11:43.000 και αν ήταν, η ζωή θα ήταν τρομερά βαρετή. 00:11:43.000 --> 00:11:46.000 Το θαύμα του μυαλού μας 00:11:46.000 --> 00:11:49.000 δεν είναι ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο όπως είναι. 00:11:50.000 --> 00:11:53.000 Είναι ότι μπορούμε να δούμε τον κόσμο όπως δεν είναι. 00:11:54.000 --> 00:11:56.000 Μπορούμε να θυμόμαστε το παρελθόν, 00:11:56.000 --> 00:11:59.000 και μπορούμε να σκεφτόμαστε το μέλλον, 00:11:59.000 --> 00:12:01.000 και να φανταζόμαστε πως είναι 00:12:01.000 --> 00:12:04.000 να είμαστε ένα άλλο άτομο σε ένα άλλο μέρος. 00:12:04.000 --> 00:12:06.000 Και ο κάθε ένας μας το κάνει αυτό λίγο διαφορετικά, 00:12:06.000 --> 00:12:08.000 και αυτός είναι ο λόγος που όταν βλέπουμε τον ίδιο νυχτερινό ουρανό 00:12:08.000 --> 00:12:10.000 βλέπουμε αυτό, 00:12:10.000 --> 00:12:12.000 αλλά και αυτό, 00:12:12.000 --> 00:12:15.000 αλλά και αυτό. 00:12:15.000 --> 00:12:18.000 Και ναι, είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο κάνουμε λάθη. NOTE Paragraph 00:12:19.000 --> 00:12:21.000 1.200 χρόνια πριν ο Καρτέσιος είπε την φημισμένη του έκφραση 00:12:21.000 --> 00:12:23.000 "Σκέφτομαι, άρα υπάρχω" 00:12:23.000 --> 00:12:25.000 αυτός ο τύπος, ο Άγιος Αυγουστίνος, έκατσε και 00:12:25.000 --> 00:12:28.000 έγραψε το εξής: "Fallor ergo sum" -- 00:12:28.000 --> 00:12:32.000 "Σφάλλω, άρα υπάρχω" 00:12:32.000 --> 00:12:34.000 Ο Αυγουστίνος κατάλαβε 00:12:34.000 --> 00:12:36.000 ότι η ικανότητά μας να τα κάνουμε μαντάρα 00:12:36.000 --> 00:12:38.000 δεν είναι κάποιο ντροπιαστικό ελάττωμα 00:12:38.000 --> 00:12:40.000 στο ανθρώπινο σύστημα, 00:12:40.000 --> 00:12:43.000 κάτι που μπορούμε να διορθώσουμε. 00:12:43.000 --> 00:12:46.000 Είναι κάτι τελείως θεμελιώδες για το ποιοι είμαστε. 00:12:46.000 --> 00:12:48.000 Γιατί, σε αντίθεση με τον Θεό, 00:12:48.000 --> 00:12:51.000 δεν ξέρουμε πραγματικά τι συμβαίνει εκεί έξω. 00:12:51.000 --> 00:12:54.000 Και σε αντίθεση με όλα τα άλλα ζώα, 00:12:54.000 --> 00:12:58.000 έχουμε μια εμμονή με το να προσπαθούμε να το ανακαλύψουμε. 00:12:58.000 --> 00:13:00.000 Για μένα, η εμμονή αυτή 00:13:00.000 --> 00:13:02.000 είναι η πηγή και η ρίζα 00:13:02.000 --> 00:13:05.000 όλης της παραγωγικότητας και της δημιουργικότητας μας. NOTE Paragraph 00:13:05.000 --> 00:13:08.000 Πέρυσι, για διάφορους λόγους, 00:13:08.000 --> 00:13:10.000 κατέληξα να ακούω πολλά επεισόδια 00:13:10.000 --> 00:13:12.000 της εκπομπής "This American Life" στο Δημόσιο Ραδιόφωνο. 00:13:12.000 --> 00:13:15.000 Άκουγα και άκουγα λοιπόν, 00:13:15.000 --> 00:13:18.000 και κάποια στιγμή, άρχισα να νιώθω 00:13:18.000 --> 00:13:21.000 ότι όλες οι ιστορίες που έλεγαν ήταν για την τάση μας να κάνουμε λάθη. 00:13:22.000 --> 00:13:24.000 Και η πρώτη μου σκέψη ήταν, 00:13:24.000 --> 00:13:26.000 "Τρελάθηκα. 00:13:26.000 --> 00:13:28.000 Έχω γίνει η τρελή κυρία με τα λάθη 00:13:28.000 --> 00:13:30.000 και τα φαντάζομαι παντού" 00:13:30.000 --> 00:13:32.000 το οποίο και έχει συμβεί. 00:13:32.000 --> 00:13:34.000 Αλλά μερικούς μήνες μετά, 00:13:34.000 --> 00:13:36.000 είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τoν Ira Glass, τον παρουσιαστή της εκπομπής. 00:13:36.000 --> 00:13:38.000 Και του το ανέφερα, 00:13:38.000 --> 00:13:41.000 και μου απάντησε, "Βασικά, όχι, είναι αλήθεια." 00:13:41.000 --> 00:13:43.000 "Στην πραγματικότητα", μου είπε, 00:13:43.000 --> 00:13:45.000 "μεταξύ μας το προσωπικό, κάνουμε αστεία 00:13:45.000 --> 00:13:47.000 ότι κάθε επεισόδιο της εκπομπής 00:13:47.000 --> 00:13:50.000 έχει το ίδιο θέμα να υποβόσκει. 00:13:50.000 --> 00:13:52.000 Και το θέμα αυτό είναι: 00:13:52.000 --> 00:13:55.000 Νόμιζα ότι θα συνέβαινε κάτι 00:13:55.000 --> 00:13:58.000 και αντί γι' αυτό συνέβη κάτι άλλο" 00:13:58.000 --> 00:14:01.000 "Και το θέμα είναι" λέει ο Ira Glass, "ότι το χρειαζόμαστε αυτό". 00:14:01.000 --> 00:14:03.000 Χρειαζόμαστε αυτές τις στιγμές 00:14:03.000 --> 00:14:05.000 έκπληξης και αναστροφής και λάθους 00:14:05.000 --> 00:14:07.000 για να κάνουμε αυτές τις ιστορίες να δουλέψουν". 00:14:07.000 --> 00:14:09.000 Κι όσο για εμάς τους υπόλοιπους, τα μέλη του ακροατηρίου, 00:14:09.000 --> 00:14:12.000 σαν ακροατές, σαν αναγνώστες, 00:14:12.000 --> 00:14:14.000 τα χάφτουμε αυτά. 00:14:14.000 --> 00:14:17.000 Λατρεύουμε πράγματα όπως μια αλλαγή στο σενάριο, 00:14:17.000 --> 00:14:20.000 μια παραπλανητική υπόθεση ή ένα μη αναμενόμενο τέλος. 00:14:20.000 --> 00:14:23.000 Όταν πρόκειται για τις ιστορίες μας, 00:14:23.000 --> 00:14:26.000 λατρεύουμε να κάνουμε λάθος. NOTE Paragraph 00:14:26.000 --> 00:14:28.000 Αλλά, ξέρετε, οι ιστορίες μας είναι έτσι 00:14:28.000 --> 00:14:31.000 γιατί οι ζωές μας είναι έτσι. 00:14:31.000 --> 00:14:34.000 Νομίζουμε ότι ένα πράγμα θα συμβεί 00:14:34.000 --> 00:14:37.000 και παρόλα αυτά κάτι άλλο συμβαίνει. 00:14:37.000 --> 00:14:39.000 Ο George Bush νόμιζε ότι πήγαινε να εισβάλει στο Ιράκ, 00:14:39.000 --> 00:14:41.000 να βρει κάμποσα όπλα μαζικής καταστροφής, 00:14:41.000 --> 00:14:44.000 να ελευθερώσει τους ανθρώπους και να φέρει την δημοκρατία στην Μέση Ανατολή. 00:14:45.000 --> 00:14:47.000 Και κάτι άλλο συνέβη. 00:14:48.000 --> 00:14:50.000 Και ο Hosni Mubarak 00:14:50.000 --> 00:14:52.000 νόμιζε ότι θα ήταν ο δικτάτορας της Αιγύπτου για το υπόλοιπο της ζωής του, 00:14:52.000 --> 00:14:54.000 μέχρι να γεράσει ή να αρρωστήσει, 00:14:54.000 --> 00:14:57.000 οπότε και θα περνούσε τα ηνία της εξουσίας στον γιό του. 00:14:57.000 --> 00:15:00.000 Και κάτι άλλο συνέβη. 00:15:01.000 --> 00:15:03.000 Και ίσως εσείς νομίζατε 00:15:03.000 --> 00:15:05.000 ότι θα μεγαλώσετε και θα παντρευτείτε με τον σχολικό σας έρωτα 00:15:05.000 --> 00:15:08.000 και θα γυρίζατε πίσω στην πόλη σας και θα μεγαλώνατε εκεί τα παιδιά σας μαζί. 00:15:09.000 --> 00:15:12.000 Και κάτι άλλο συνέβη. 00:15:12.000 --> 00:15:14.000 Και πρέπει να σας πω 00:15:14.000 --> 00:15:16.000 ότι εγώ νόμιζα ότι έγραφα ένα υπερβολικά βαρετό βιβλίο 00:15:16.000 --> 00:15:18.000 για ένα θέμα που όλοι μισούν 00:15:18.000 --> 00:15:21.000 για ένα κοινό που ποτέ δεν θα υπήρχε. 00:15:21.000 --> 00:15:23.000 Και κάτι άλλο συνέβη. NOTE Paragraph 00:15:23.000 --> 00:15:25.000 (Γέλια) NOTE Paragraph 00:15:25.000 --> 00:15:27.000 Έτσι είναι η ζωή. 00:15:27.000 --> 00:15:29.000 Καλώς ή κακώς, 00:15:29.000 --> 00:15:32.000 δημιουργούμε αυτές τις απίστευτες ιστορίες 00:15:32.000 --> 00:15:34.000 για τον κόσμο γύρω μας 00:15:34.000 --> 00:15:37.000 και μετά ο κόσμος αλλάζει και μας εκπλήσσει. 00:15:40.000 --> 00:15:43.000 Με το συμπάθιο, αλλά όλο αυτό το συνέδριο 00:15:43.000 --> 00:15:45.000 είναι ένα απίστευτο μνημείο 00:15:45.000 --> 00:15:47.000 της ικανότητας μας να κάνουμε τα πράγματα λάθος. 00:15:47.000 --> 00:15:49.000 Μόλις ξοδέψαμε όλη την βδομάδα 00:15:49.000 --> 00:15:51.000 να μιλάμε για καινοτομίες και προόδους 00:15:51.000 --> 00:15:53.000 και βελτιώσεις, 00:15:53.000 --> 00:15:56.000 αλλά ξέρετε γιατί χρειαζόμαστε όλες αυτές τις καινοτομίες 00:15:56.000 --> 00:15:58.000 και προόδους και βελτιώσεις; 00:15:58.000 --> 00:16:00.000 Γιατί τα μισά από τα πράγματα 00:16:00.000 --> 00:16:03.000 που είναι τα πιο πολύπλοκα και θα άλλαζαν τον κόσμο --- 00:16:03.000 --> 00:16:05.000 TED 1998 -- 00:16:05.000 --> 00:16:07.000 εε... 00:16:07.000 --> 00:16:11.000 (Γέλια) 00:16:11.000 --> 00:16:13.000 Δεν δούλεψαν ακριβώς όπως περιμέναμε. 00:16:13.000 --> 00:16:15.000 (γέλια) 00:16:15.000 --> 00:16:18.000 Που είναι το jet-pack μου, Chris; NOTE Paragraph 00:16:18.000 --> 00:16:22.000 (Γέλια) NOTE Paragraph 00:16:22.000 --> 00:16:27.000 (Χειροκροτήματα) NOTE Paragraph 00:16:27.000 --> 00:16:30.000 Οπότε να 'μαστε πάλι εδώ. 00:16:30.000 --> 00:16:32.000 Κάπως έτσι πάει. 00:16:32.000 --> 00:16:34.000 Μας έρχεται μία καινούρια ιδέα. 00:16:34.000 --> 00:16:37.000 Λέμε άλλη μία ιστορία. 00:16:37.000 --> 00:16:40.000 Κάνουμε άλλο ένα συνέδριο. 00:16:40.000 --> 00:16:42.000 Το θέμα αυτού εδώ, 00:16:42.000 --> 00:16:44.000 όπως έχετε ακούσει εφτά εκατομμύρια φορές, 00:16:44.000 --> 00:16:46.000 είναι η επανα-ανακάλυψη του θαύματος. 00:16:46.000 --> 00:16:48.000 Και για μένα, 00:16:48.000 --> 00:16:51.000 αν πραγματικά θες να επανα-ανακαλύψεις το θαύμα 00:16:51.000 --> 00:16:53.000 πρέπει να βγεις έξω 00:16:53.000 --> 00:16:59.000 από αυτόν τον μικροσκοπικό χώρο της ορθότητας 00:16:59.000 --> 00:17:02.000 και να κοιτάξεις γύρω σου στους άλλους ανθρώπους 00:17:02.000 --> 00:17:05.000 και να κοιτάξεις την απεραντοσύνη 00:17:05.000 --> 00:17:08.000 και την πολυπλοκότητα και το μυστήριο 00:17:08.000 --> 00:17:11.000 του σύμπαντος 00:17:11.000 --> 00:17:14.000 και να είσαι ικανός να πεις, 00:17:14.000 --> 00:17:18.000 "Πω-πω, δεν ξέρω.. 00:17:18.000 --> 00:17:20.000 ίσως να κάνω λάθος." NOTE Paragraph 00:17:20.000 --> 00:17:22.000 Ευχαριστώ. NOTE Paragraph 00:17:22.000 --> 00:17:25.000 (Χειροκρότημα) NOTE Paragraph 00:17:25.000 --> 00:17:27.000 Σας ευχαριστώ. NOTE Paragraph 00:17:27.000 --> 00:17:30.000 (Χειροκρότημα)